DE JUISTE VRAGEN van DEBBIE FORD

Onlangs viel mijn oog op dit interessant boek: “De juiste vragen” geschreven door Debbie Ford. De ondertitel heette: “Stap uit je angsten, negatieve gewoonten en verborgen motieven en leef een krachtig en positief leven.”

Dit onderwerp en dan meer specifiek over onze schaduwkanten vind ik bij meerdere boeken, maar deze keer viel mijn oog op een andere benadering.

De schrijfster gaat uit van “10 wezenlijke vragen die je een weg wijzen naar een bijzonder leven.” Het gaat over de keuzes die je maakt in het leven. En meer bepaald over het gevolg inschatten voor je geestelijk welzijn.

Die vragen zijn:

1.       Zal deze keuze mij voortbewegen naar een bezielde toekomst of zal ik erdoor in het verleden blijven vastzitten?

2.       Zal deze keuze mij op de lange termijn bevredigen of zal zij mij kortstondig bevredigen?

3.       Eis ik mijn aandacht op of probeer ik een ander tevreden te stellen?

4.       Ben ik op zoek naar wat juist is of ben ik op zoek naar wat verkeerd is?

5.       Zal deze keuze mijn levenskracht vergroten of mij van mijn energie beroven?

6.       Zal ik deze situatie gebruiken als katalysator voor groei en ontwikkeling of om mijzelf te straffen?

7.       Neem ik door deze keuze mijn lot in eigen handen of geef ik het erdoor uit handen?

8.       Doe ik dit uit eigenliefde of doe ik dit om mijzelf te ondermijnen?

9.       Handel ik op basis van geloof of vanuit angst?

10.    Kies ik vanuit mijn goddelijkheid of vanuit mijn mens-zijn?

Wat me bijzonder verwonderde is dat ik door mijn leven te overschouwen tot enkele verbazende conclusies kwam. Van sommige beslissingen wist ik wel dat die zeker niet aan die vragen in positieve zin beantwoordden, maar van vele ander beslissingen had ik simpelweg mijn onderliggende motieven zelfs niet door gehad. Deze sloegen (en slaan nog steeds) op meestal op kortstondige bevredigende invullingen van mijn behoeften. Die dus achteraf een gevoel van onbehagen achter lieten. En toch maakte ik geregeld dezelfde fouten in min of meer dezelfde situaties. Ik zit dus vast in gewoonten die deze vragen niet in positieve zin konden beantwoorden. Maar zoals gewoonlijk is het nooit te laat om met dit boekje als leidraad mijn leven een andere richting te geven.

Uitgeverij: Servire  ISBN 90 215 3820 2

30-10-2006 om 22:32 geschreven door annemiek

29-10-2006 om 20:20 geschreven door annemiek

De schort

De kinderen van vandaag weten waarschijnlijk niet wat een schort is.

Het gebruik van de schort van oma moest de kleding onderaan beschermen, maar die diende tegelijk als pannenlap voor hete pannen uit de oven.

Hij deed perfect dienst als tranendroger voor huilende kinderen, en werd bij gelegenheid zelfs gebruikt voor het leeghalen van vuile oren. Het was van vele kleuren en drukken.

Voor de kippenren werd de schort gebruikt voor het dragen van eieren, piepkleine kuikens, en soms half uitgebroede eieren die in de verwarmende oven moesten uitkomen.

Wanneer er bezoek kwam, waren die schorten ideale bergplaatsen voor schuwe jonge kinderen - en toen het weer koud was, sloeg oma de schort rond haar armen.

Die grote oude schorten veegden de transpiratie weg, wanneer ze over het hete houten fornuis hing. Het brandhout werd in die schort in de keuken gebracht.

Uit de tuin droeg het alle soorten groenten. En het voerde de schillen van de erwten naar buiten. Op de terugweg werd de schort dan weer gebruikt om de appelen te dragen die van de bomen waren gevallen.

Als er onverwacht bezoek opdook, was het verrassend hoeveel stof die oude schort in enkele seconden van het meubilair kon verwijderen.

Wanneer het eten klaar was, wuifde oma op de veranda met haar schort, en vader en de kinderen zagen van verre, dat ze aan tafel moesten komen.

Het zal lang duren alvorens iemand iets uitvindt die die "schort van weleer" zal vervangen welke zo multifunctioneel was.

26-10-2006 om 00:00 geschreven door annemiek

05-09-2006 om 00:00 geschreven door annemiek

03-09-2006 om 00:00 geschreven door annemiek

30-08-2006 om 18:17 geschreven door annemiek

26-08-2006 om 00:00 geschreven door annemiek

20-08-2006 om 23:17 geschreven door annemiek

16-08-2006 om 00:22 geschreven door annemiek

vandaag is er een wonder gebeurd...

een wonder waarom ik zelf in wanhoop om heb gevraagd

"inzicht en losmaken waar ik in vast zit"

deze zomer heb ik 2x een cranio-sacrale healing gekregen

en 2x een rebirthing doorgemaakt

ze waren werkelijk helend

en dienden ook als een prima aanloop naar vandaag

vandaag belde ik in een opwelling weer naar die persoon

welke cranio-crale healing geeft

en er was zelfs direct tijd voor me:

een bevestiging dat deze keer een doorbraak wachtte

ik had spanningshoofdpijn

dus eerst werd daaraan iets gedaan

maar ik kwam vooral omdat ik me al enige tijd

vast voelde zitten in een angst

die ik niet volledig kon plaatsen

natuurlijk zocht en vond ik wel verklaringen

maar steeds bleef er binnen in me iets knagen

omdat het allemaal “neven”effecten waren

van iets wat veel groter was

ik had zelfs wel een vermoeden van dat ‘grotere’

maar kon er naar mijn gevoel niks in veranderen

dus vandaar het bezoek vandaag

zoals gewoonlijk bij deze healing

komt er allerlei spanning vrij

mijn linkerkant zit vast vanwege mijn denken,

onmachtgevoelens kwaadheid frustratie

mijn rechterkant zit vast vanwege opgekropte emoties

mijn rug zit vast door te grote ‘belasting’ in het verleden

mijn keel zat vast omdat ik veel dingen niet kan uiten

wanneer aan dit alles gewerkt wordt

komen er ongecontroleerde spierbewegingen

bij mij heel heftig en langdurend

en terwijl dat gebeurt komen er soms beelden

soms ook niet...

als laatste was mijn keel aan de beurt

en toen kon ik niet meer terug

ik zag vlijmscherpe ijsbergen en priemen verschijnen

en de spanning nam toe

dankzij de rebirthingsessies had ik geleerd om

me te concentreren op mijn ademhaling

vroeger zou mijn adem stokken, nu niet meer

ik bleef kijken naar al dat ijs

en kon het ook vertellen

en terwijl ik er over vertelde weken ze uiteen

en kwam er een hoge kathedraalachtige gang tevoorschijn

oneindig lang, wel verlicht...

ik bleef kijken en naarmate ik verder ging

werd  het donker

allemaal donkere golven verschenen voor me

tot het een landschap werd

ook donker

tot er een beetje licht verscheen aan de horizon

ondertussen had ik veel keelpijn

en werd ik daar gemasseerd

soms hardhandiger soms liefdevoller

ik voelde diep verdriet opkomen

wat zich niet doorzette

ik kon het niet verklaren

niks wees op de oorzaak

aan de horizon werd het lichter

er verscheen een witte gestalte

die vriendelijk naar me keek

en opeens keerde die zich van me af

en werd grijs en nog donkerder

ik vroeg: waarom heb je me verlaten?

En daardoor kwam de doorbraak

het verdriet begon te stromen

ik besefte dat ik mezelf had verlaten

dat ik mezelf bijna altijd verliet

wanneer ik mensen ontmoette die ik als wijs beschouwde

en wanneer ik mijn menig zei

over iets wat er niet klopte aan hun visie

werd ik verlaten

en doordat dat zoveel keren is gebeurd vanaf mijn vroege jeugd

ben ik al vrij vroeg gaan geloven

en later laten bevestigen

dat ik mezelf moest verlaten

om geaccepteerd te worden door mensen die ik hoog achtte

steeds meer geraakte ik er van overtuigd

dat mijn mening niet telde

steeds meer geloofde ik dat ik niks waard was

steeds meer geloofde ik dat ik mijn mond beter kon houden

anders werd ik verstoten

steeds meer geloofde ik dat ik mijzelf moest verstoten

wel soms de waarheid zeggen

maar meteen daarna mijzelf ontkrachten

mezelf buitensluiten

mezelf niet meer kunnen aankijken

mijn krachten niet benutten

want ze zouden verstoting tot gevolg hebben

er kwam vrede in me

een wonderbaarlijke rust

alsof ik thuis kwam in mezelf

met een zekerheid en toch ook zachtheid in mijn stem

ik nam waar wat er zich in me afspeelde

alsof het licht binnenin me begon te schijnen

toen ik opstond was het alsof er iemand opstond

die zich bewust werd van zich zelf

een blik in de spiegel gaf een nieuwe impuls

mijn lach klonk helderder

later, tijdens boodschappen doen, werd ik gezien

maakte ik contact met diverse mensen

kreeg ik complimenten over allerlei gedragingen van me

en in plaats van er stil van te worden

en te denken: “ze kennen me nog niet”

gaf ik nu een knipoog en reed zingen naar huis

mijn stem was krachtig

en ik kon zelfs de hoge tonen moeiteloos aan

vreemd, er is iets wezenlijks veranderd

mijn moedeloosheid lijkt verdwenen

14-08-2006 om 00:00 geschreven door annemiek

02-08-2006 om 00:21 geschreven door annemiek

02-08-2006 om 00:20 geschreven door annemiek

02-08-2006 om 00:17 geschreven door annemiek

02-08-2006 om 00:00 geschreven door annemiek

24-07-2006 om 00:00 geschreven door annemiek

‘Een eigenzinnige doener, vol vrolijkheid’

Donderdag 20 juli 2006 - Kunstenares Marjolein Innemée (37) pendelt elke week tussen haar atelier in Amsterdam en haar woning in Walsoorden. Kunst is haar grote drijfveer. Waarom vestigt een vrouw, bekend vanwege haar organisatietalent en haar portretkunst, zich in Walsoorden?

‘Een kritische, creatieve duizendpoot die houdt van het leven, vol vrolijkheid en emotie’.

Is getekend: Marjolein Innemée. „Ik ben een echte doener, en ik ben eigenzinnig. Mijn hele leven heb ik mijn eigen boontjes moeten doppen, overal in Nederland gewoond en kunst was mijn enige stabiele factor. Als autodidact, ja een paar tekenlessen op school en gewoon veel ervaring door te werken met andere kunstenaars, wil ik mijn eigen stijl vasthouden en gewoon mijn eigen ding doen.“

Partner Bob kreeg een baan in Antwerpen en dat leidde tevens tot een pand (de Bloemfabriek) in Walsoorden. Sinds een paar maanden wordt er flink geklust. „Mijn atelier in Amsterdam geef ik niet op, dus daarom zit ik de ene week daar en de andere week in Zeeuws-Vlaanderen. In de garage wil ik een open atelier maken. Mensen kunnen me daar dan aan het werk zien, zowel schilderen als beeldhouwen en keramiek en af en toe zal er werk van andere kunstenaars te zien zijn. Het is hier prachtig en ik zit nu al vol plannen.“

Marjolein heeft het diploma van de modevakschool op zak en begon al jong te werken. Ze was bedrijfsleider in een modezaak, hoofd administratie (afdeling financiën) en accountantmanager.

Keerpunt

Het keerpunt kwam op haar 31e, met het overlijden van een familielid.

„Het was voor mij tijd om keuzes te maken en ik heb gekozen voor de kunst. Baan opgezegd, atelier gehuurd en dan werken, werken, werken. Ik heb altijd al portretten willen tekenen en schilderen. Gerrit Komrij, de eerste dichter des Vaderlands, heeft een markant hoofd. Ik heb hem geportretteerd en mijn eerste deelname aan een grote expositie was mede daardoor in het Letterkundig museum in Den Haag. Het museum heeft het schilderij gekocht en het hangt nu permanent in de portrettengalerij der dichters en schrijvers.“

Haar werk heeft een duidelijk kenmerk: sterke strakke lijnen en een expressief kleurgebruik. Zij werkt intuïtief en maakte met inkt, aquarel en acryl vele portretten, abstracte werken, pentekeningen, illustraties en muurschilderingen.

Meestal werkt zij in opdracht, maar maakt ook regelmatig vrij werk en leverde illustraties aan de Volkskrant en Trouw.

„In Amsterdam werk ik met Ad Coenraats in mijn keramiekatelier. Met hem sta ik 3 augustus op de Ambachtenmarkt in Cadzand-dorp. We verzorgen dan een demonstratie pottenbakken en keramiek. In mijn schildersatelier maak ik grote werken, vooral portretten van bekende en onbekende Nederlanders. Ik zou dolgraag een schetsboek maken met duizend portretten. Ik streef er na het boek met de portretten, die soms realistisch, soms licht karikaturaal, over een jaar af te leveren.“

Zij heeft al medewerking van heel wat bekende Nederlanders die zij mag portretteren: politici als Hans van Mierlo, Tom de Graaf, Femke Halsema, burgemeesters, acteurs, cabaretiers, kunstenaars, maar ook horecamensen en huisvaders.

In Amsterdam organiseert Marjolein sinds 2003 regelmatig exposities en kunstroutes. Zij heeft plannen om Zeeuws-Vlaanderen op kunstgebied, extra te promoten.

Manifestatie

„In 2007 wil ik een grote kunst-, brocante- en antiekmanifestatie organiseren. Ik ben in overleg met de drie Zeeuws-Vlaamse gemeenten, de provincie Zeeland en de Vlaamse provincies. Het wordt een grensoverschrijdend project met landelijke uitstraling.“

Ook is ze bezig met de oprichting van ‘Involvement Trade’ ofwel Handel in Betrokkenheid. Het houdt in dat bedrijven kunstenaars voor een workshop kunnen inhuren, inclusief lunch in kunststijl. „Een dagje stoeien met een kunstenaar is toch een speciaal cadeau. Kunstenaar en bedrijf werken samen, ondersteunen elkaar en tonen hun betrokkenheid met cultuur en omgeving.“

Prenten tekenen van mooie locaties in Hulst is het project dat deze week van start gaat. Het project waarmee Innemée landelijke bekendheid haalde is de expositie en het boek Ode aan elk regeringsjaar. Er deden 25 kunstenaars in verschillende disciplines mee aan het project: 25 portretten van koningin Beatrix. Voor elk regeringsjaar een. De expositie eind 2005 in de Statenhal van de Tweede Kamer in Den Haag was een succes. Koningin Beatrix kwam kijken en was vol lof.

„Het project heeft me een jaar tijd en vooral veel energie gekost, maar ik heb er veel van geleerd. Ik heb er landelijke bekendheid mee gekregen.“

Marjolein Innemée is te vinden in in Walsoorden (06-12248083) of info@devrolijkekunstenaar.nl

23-07-2006 om 17:12 geschreven door annemiek

22-07-2006 om 23:34 geschreven door annemiek

14-07-2006 om 10:05 geschreven door annemiek

10-07-2006 om 17:55 geschreven door annemiek

Vanmorgen extra vroeg naar de markt van Kontich gereden!
Ons deel van de markt werd verplaatst wegens kermis.
En de marktleider had iedereen gevraagd om vroeger te komen,
zodat we volgens een door hem uitgewerkt plan konden staan.
Zodra ik aankwam zag ik dat ik de eerste was,
En zodoende mocht ik als eerste aansluiten:
Een andere plaats dan verwacht!
En daar ging een kleine geschiedenis aan vooraf:

 Twee weken geleden kregen we een brief met het plan.
Daarin stond dat ik op een andere plaats moest gaan staan dan voorgaande jaren.
Waarom was me niet echt duidelijk en ik vroeg waarom dat zo was.
Maar er viel niet aan te tornen,
heel de toestand gaf de marktleider al genoeg hoofdpijn.
Bij het naar huis rijden zag ik in,
dat ik windneerwaards stond van een kraam met wierook, kaarsen en zeep.
Met als gevolg: die geuren kruipen in mijn snoep en chocolade.
En dan gaat dat er werkelijk naar smaken.
Een rel in de toekomst daarover,
Die ontstond omdat ik had gezegd dat het stonk,
Gaf toen al een zeer geëmotioneerde reactie dan die mensen.
Ok, ik had me anders moeten uitdrukken, eerlijk is eerlijk.
Later luwde de boel
en ik hing een zeil als de wind soms toch wel eens naar mij waaide.
En zij staken wierook af wanneer er daarvoor een klant was
en doofden die wanneer die klant vertrok.
Feitelijk een mooi gebaar.
Ik had dat misschien wel duidelijker moeten zeggen,
dat ik dat apprecieerde......

 Nu bevond ik me dus in dezelfde situatie,
maar dan in een straat in plaats van op een plein!
Dus vandaar mijn smsje naar de marktleider,
Of ik toch niet ergens anders mocht staan.

 De volgende week kreeg ik te horen dat ik dan met een ander moest ruilen,
Maar ik ken niemand bij naam en bovendien:
Wie wil er nu zomaar ruilen?
Had ik dat maar wel gedaan,
Ok, dat is praten achteraf,
maar het had wel beter geweest.

 Terug naar vandaag.
Ik dus naar de markt....
Ik had me er al bij neergelegd dat ik dus niks kon veranderen.
Het weze zo, ik maakte me er al niet meer druk om.
Wie ben ik: een van de velen, dus....
Ik zou gewoon wat later inpakken en hopen dat de geur weer verdwenen was.

 Diegene die eerst stond op de lijst,
Had laten weten dat hij niet kwam (wist ik niet)
De marktleider zag dus een oplossing voor mijn probleem:
Ik mocht die plaats innemen.
Een ander schoof aan (ook niet volgens de lijst)

 En toen arriveerde het wierrook koppel, later dan afgesproken:
Grote tamtam:
Die achter mij moest achter hem.
En eigenlijk vond hij dat hij gewoon had moeten doorschuiven.
Ik was in mijn marktwagen aan het uitpakken,
Hoorde wel enige discussie, verstond echter niks.
Toen ik veel later naar buiten kwam,
Vloog Mister Proper mij aan en vroeg me wie ik wel was,
Dat ik me beter voelde dan de rest,
Omdat ik eerst was aangeschoven.
Bovendien was ik een STALKSTER?
want ik had de marktleider 5x per week getelefoneerd over die zaak.

De marktleider liep in de buurt
En ik vroeg hem: “Heb ik gebeld?
Ik heb gesmst”
Ja, vorige week kreeg ik een berichtje zei hij.
Ik zei: “nee twee weken geleden!
Omdat ik me bedacht,
dat dit misschien op een serieuze manier geregeld kon worden.”
Maar meneer Proper bleef uitvliegen en uitschelden.
Ik zei dat hij maar eens in de spiegel moest kijken,
Om te zien wie hij was.
En liet het daarbij.

Komt die pipo later nog wat zeveren:
Ik had geen recht van spreken omdat ik mijn standgeld niet had betaald.
Ok, vorige week was ik extra geld vergeten
En mijn kasgeld+privégeld was ontoereikend,
Want dan kon ik mijn klanten niks weergeven.
Niks mis mee, gebeurt wel meer.
Volgende week was ook goed zei de marktleider.
Vanmorgen, had ik dus voldoende bij.
Geen vuiltje aan de lucht.
Maar mister Proper moest zo nodig zijn gedacht zeggen.
Zoals hij dat over alles en iedereen doet.
Ik ken momenteel geen enkele mens
die zoveel heeft te zeggen over een ander als hij doet.
Maar ja, ieder zijn hobby, is waarschijnlijk gefrustreerd.

 Ik laat het maar los.
O ja, haha, hij stak geen wierook af,
Uit respect voor diegene met snoep die tegenover hem stond.
Volgende week echter zou ik de volle laag krijgen.

WEL VIER INEENS!
Een zieke geest.
Te veel wierook gesnoven zeker?

08-07-2006 om 00:00 geschreven door annemiek