Eerst doet een mens zonder daar bij na te denken. Daarna wijst een mens naar anderen die doen zonder denken. Vervolgens kijkt de mens in de spiegel en meent zijn ware wereld te zien met daarbuiten de dans der dwazen. Later kijkt de mens naar binnen en stelt zichzelf in vraag. Hij lacht om zichzelf, want hij ontdekt zijn 'knopjes van zijn jukebox', ziet zich dansen als een dwaas. Vervolgens trekt hij de stroom af van diezelfde jukebox. Het leven ontvouwt zich en alles is goed zoals het is en niets is meer wat het vroeger leek te zijn.
Deze keer gooi ik mijn verborgen gedachtenkronkelingen in de ring niet simpel en toch denk ik "er zullen er toch wel meer zijn zoals ik?" dus gooi ik blog over een andere boeg en verander van koers
boeg boegbeeld zeemeermin op de kop van vele schepen weelderige borsten
daarover gaat het deze keer te beginnen bij de prille groei van de mijne mijn paniek omdat dat helemaal verkeerd ging niet allebei gelijk! de dokter lachte en ik kleurde diep rood 'niks aan de hand dat komt wel goed' vervolgens met mams naar de lingerie winkel waar een dame de maat nam en zij en mams over mijn borsten spraken alsof ze niet levend waren en zeker niet van mij
BH gepast alles goed gestoken door vreemde handen alsof dit de normaalste zaak van de wereld was ik kleurde rood en zwoor nooit meer met mijn moeder naar een lingerie winkel te gaan fier droeg ik mijn borsten zelf zonder zo'n hang/vang net geen snijdende bandjes op mijn schouders geen insnoering rond mijn ribbenkast tot ik zwanger werd en alles groeide ik heb ze toen tijdelijk gevangen zo'n 18 maanden aan een stuk tot mijn dochter weer van de borst was en alles weer tot normale proporties herviel de BH werd weer aan de bomen gehangen en ik was weer vrij te samen met mijn borsten
jaren gingen er voorbij ik werd zwaarder mijn borsten ook maar ik tilde daar niet zo aan puur natuur en al de rest was fake
tot op een dag nog niet zo heel lang geleden mijn moeder mij haar BH schonk want die paste haar niet zo goed ik dacht nog: "wat een vergiftigd geschenk" maar ik paste hem toch een mooi blauwe omvatte mijn mooie boezem en hij zat als gegoten
eerst voelde ik me een verrader wilde nog wat tegenstribbelen maar een bloes met een boezem in BH toont toch leuker in de zomer dus ben ik hem alle dagen beginnen dragen en werd ie geïntregeerd in mijn dagelijks leven
vandaag dacht ik misschien toch beter eentje bijkopen.... en dit exemplaar bleek van een postorderbedrijf te komen dus dacht ik waarom niet naar een lingerie winkel om een mooiere ik stapte binnen in het hol van de leeuw werd direct meegeloodst door een vrouw met een enorme boeg die mijn maat nam en speld in mijn bloes stak ter hoogte van mijn tepel om daarna te kunnen laten zien hoe ver ze de boel ging opliften "f........ ik kom hier niet om mij te laten liften ik hoef helemaal niks wat agressief pal vooruit steekt" ging er door me heen .... vervolgens kwam ze met een geval met beugels maar ik hoef ook helemaal geen beugels krijg ik pijn van aan mijn ribbenkast vervolgens kwam ze met een te kleine aangetogen 'ja maar die wordt nog 4 à 6 cm breder mijn adem werd gestremd want zij stond er op om hem vast te maken direct die handen van haar in de cups tepels op zijn plaats ze glimlachte mysterieus
ik zei: doe geen moeite dit ding moet uit en wel direct nu! "ja, maar.........." ik zei "nu!" en ik ga! "ja maar ...." ik zei: "ik hoef hier geen BH, ik heb me bedacht" "ik zal u een folder meegeven, mevrouw..." "ik denk dat U die folder mag houden ik kom hier niet meer"
niemand komt zo liefdeloos aan mijn borsten nooit meer ik zal dat kledingstuk wel per post bestellen
nu enkele uren verder vraag ik me nog steeds af hoe een ander dit allemaal kan ondergaan en vooral: waarom eigenlijk?
lang geleden liet ik over me heen lopen me opzij duwen me kleineren me misbruiken me onderdrukken me intimideren me in de put klappen me uitlachen me treiteren .... dat is voorbij
vandaag heb ik mijn plaats ingenomen ik heb er nog hoofdpijn van dus zonder slag of stoot ging dat ook weer niet
vandaag ging de marktkramer links van mij een meter op mijn plaats staan en de marktkramer achter mij een meter dieper in mijn plaats staan en de marktkramer over mij een meter dichterbij staan en toen kwam de markt leider/ontvanger die me beval: "doe uw luik dicht zodat deze bestelwagen kan passeren" dat was er te veel aan en ik ben uit mijn krammen geschoten wat denkt die (jawel, alweer) ambtenaar wel? iedereen die meer plaats in neemt geeft die mens geld in zijn polleke dus houdt hij zijn mond en kunnen zij meer waren presenteren van mij krijgt hij geen enkele euro en ik moet dan maar mijn wagenluik dicht doen voor al die anderen die meer kunnen verkopen terwijl mijn verkoop stilvalt 'no way!' bovendien zei dat ambtenareke dat ik wenste dat anderen zouden wijken terwijl dat ventje gewoon zijn regels niet toepast en iedere verantwoordelijkheid ontwijkt zo dreef hij een wig tussen mij en mijn collega's waarmee ik kort daarvoor nog zoveel plezier had gehad
de sfeer was dus vanmiddag ijziggggggg en ik voelde me voor de eerste keer in 2,5 jaar op die markt diep verdrietig het paradijs leek verloren
hoe was dat op te lossen .....
ik ben vrijwilliger bij De Lichtbron vzw Huis voor Dialoog en Herbronning daar leren we communiceren dus greep ik mijn moed bij elkaar en ben ik met mijn buren gaan praten vanuit mijn gevoel en begrip en zakelijk opzicht in die volgorde de sfeer ontdooide iedereen kwam elkaar tegemoet de gesprekken kwamen weer op gang het gelach en geplaag ook volgende week neem ik weer mijn plaats in en ieder de zijne
en dat ambtenareke als die nog één poot verkeerd zet dan geef ik foto materiaal aan zijn overste want ik ben zijn streken meer dan moe ik weet wat chantage is machtsmisbruik is ook onmenselijk
vanmorgen voor ik richting mijn middag markt vertrok reageerde ik nog snel even op een gedicht van Uvi veel te snel schreef ik:
Afhankelijk van een façade?
Iedere titel (schrijver, schilder, directeur, enz.) verbergt de ware mens daarachter.
Ik schrijf voor mezelf, ik teken voor mezelf, ik zing voor mezelf. En (ook) soms voor anderen.
En of er wel of niet iemand leest, kijkt, luistert zou niets veranderen aan mijn zijnstoestand.
Interactie is wel tof.
Toch kan ik me voelen leven in iedere vezel van mijn lichaam, zonder dat er een toeschouwer is.
(Niet altijd, dat geef ik toe)
Toch even laten weten dat ik jouw woorden graag laat bezinken.
gelukkig schreef ik ook nog dat laatste neer want reken maar, die woorden bleven hangen, spoken, nawerken en hoe meer ik er over nadacht hoe meer ik tot de conclusie kwam dat ik net als ieder ander publiek nodig heb en slechts heel af en toe...... niet!
waarom zou ik anders mijn gedachtenkronkelingen openbaren of mijn tekeningen en schilderijtjes tonen?
toch voel ik dat ik inderdaad schijf, teken, schilderen zing voor mezelf om het daarna alsnog te tonen want hoe kan ik anders na gedane zaken nog evolueren? wanneer ik alles voor mezelf zou houden krijg ik geen feedback kan ik niet zo snel vorderen in een pas gevonden kwaliteit
en er is nog een reden waarom ik iets wil tonen omdat ik bij alles een verhaal heb over vanwaar ik kom vanuit welk diep dal ik wil graag laten zien dat er voor alles een tijd is en dat soms een moeilijke tijd ook achter de rug verdwijnt
een voorbeeld zijn van iemand die is geëvolueerd vanuit een mens die eerst niet wist wat die wilde (en werd geleefd) via iemand die wist wat die niet wilde (en maar kankeren over alles en iedereen) tot een mens die heel graag van alles doet (en zich volledig in het leven gooit) die tegenwoordig helder waarneemt wat er diep binnenin en ver daar buiten gebeurt
daarom schijf ik, teken ik, zing ik over alles wat ik mee maak ik tracht zo weinig als mogelijk te verbergen omdat ik me goed herinner wat een façade is
Na een dipjesdag volgde een hersteldag en vandaag was alles weer ok ofschoon de dag natuurlijk nog maar halverwege is gisteravond tijdens het onthaal in de vereniging waren er 3 totaal verschillende gasten op bezoek wat me eventjes deed twijfelen of ik nog een andere extra vrijwilliger zou bellen maar ik plaats van de onrust toe te laten ben ik in rust gebleven en vertrouwde op het goede verloop van de avond en zo geschiedde verrassende wendingen in de gesprekken en ik deze keer slechts luisterende partij tot op het laatste moment omdat er duidelijk nood was aan een verhaal van mijn kant over soortgelijke gebeurtenissen en hoe daar mee om te gaan dus sprak ik over wat andere mensen in onze ogen doen, zeggen, veroorzaken en hoe je luistert, voelt, vermengt, bevestigt of ontkent wat er binnenin je om gaat en wat je waarnemingen kunnen 'vertellen' over jouw innerlijke zelf over je eigen blinde vlekken stukken van jezelf die je niet wil of kan zien. mijn verhaal van de vorige dagen heb ik verteld en hoe onze gasten daar mee omgaan of zelfs wat ze er mee doen (of niet) laat ik vrij
waar ging het om? de marktcommissie van Schilde en 's Gravenwezel hadden een actieplan om meer volk naar de markt te lokken en deze madam stelde voor om de affiche te maken zoals ze dat al zo dikwijls heeft gedaan voor privé of vereniging het enige gevaar lag in zichzelf soms is deze madam zo enthousiast en zo snel dat ze haar eigen foutjes niet ziet
vroeger was deze madam zo onzeker dat ze niks riskeerde en dus alleen maar plannen maakte zonder ze ooit ten uitvoer te brengen vandaar dat deze madam soms erg blij is omdat haar zelfvertrouwen zo is gegroeid dat ze haar ideeën uitvoert en dit tot groot plezier van het ieder die dat kan gebruiken
vandaag werd de affiche uitgedeeld en kort daarop kwam er een andere madam aanstuiven: "dat gij zo'n fouten laat staan ik weiger dat op te hangen zonder het eerst te veranderen ziet gij dat dan niet?" ik reageerde totaal overdonderd bekeek de boel nog eens en zag twee foutjes in "maar de derde is veeeeeel erger! ziet gij dat dan niet????" nee, want ik dacht dat de eerste zin in de 3e persoonsvorm stond de derde zin ook en vandaar dat ik de tweede zin in diezelfde persoonsvorm heb gegoten "Maar dat is volkomen fout! dat kan zo niet blijven staan!" ik zei: "wie niks doet kan niks fout doen"
Ik heb nog de mening gevraagd aan een schooljuffrouw "ja, het is inderdaad een fout" dus ik vanmiddag naar die madam die zelf niets doet voor de markt en ik heb haar gezegd, dat ik blijkbaar blind ben voor zulke fouten en ik heb haar vriendelijk gevraagd of zij de volgende keer de affiche wil nakijken op fouten ze smolt en vertelde dat ze de huidige affiche 'zo' had verbeterd dat het zelfs niet op viel de sfeer was weer wat beter toen ik naar de volgende markt vertrok
maar toch bleef er iets hangen: 'ik ben blind voor mijn eigen fouten' dus dook ik weer terug in de fase van onzelfzekerheid mijn middagmarkt gedrag was niet zo vrolijk en vrij als gewoonlijk mijn lach klonk niet zo helder mijn blik was niet zo open het speelde allemaal eventjes gene rol meer
en dan nog iets: de ondiplomatieke manier van reageren raakte me ook diep maar daar wenste ik niets van te zeggen want ik keek op dat moment in de spiegel en zag mezelf in actie (een niet zo'n mooi beeld, niet waar?) dus daar valt ook aan te werken ..... morgen beter? ik weet het niet in ieder geval is die affiche niet echt een fiasco want alleen een muggezifter denkt dat iedereen die fouten ziet vertelden mijn andere collega's mij
dé uitspraak die bij mij een zeer ongemakkelijk gevoel op roept: 'het speelt geen rol....., doe maar!' wie is daar nog niet mee geconfronteerd of wie heeft dat nog nooit gezegd....?
je krijgt dan zogezegd 'carte blanche' maar eerlijk gezegd en gezwegen vind ik dat eigenlijk een vergiftigd geschenk want ieder initiatief is dan wel het jouwe, maar kan zowel mee als flink tegen vallen en diegene die het zegt geeft totaal niet aan, wat die wel of niet graag heeft
vooral wanneer je die persoon niet werkelijk goed kent is dat een bron van onzekerheid op alles wat je aanbiedt krijg je hetzelfde antwoord: 'het speelt geen rol, doe maar' de gast kan dus niet kiezen of weet in het ergste geval niet wat die zelf wil
Indien je niets zelf voorstelt ligt het nog moeilijker dan speelt het geen rol om te voorkomen dat de ander iets aan jou vraagt waar jij misschien niet aan kan voldoen dan wil de ander jou dus niet in verlegenheid brengen
tot nu toe heb ik het nog niet gemakkelijk gehad in verband met die uitspraak
wat wil je voor je verjaardag? speelt geen rol, kies maar wat wil je drinken? speelt geen rol wat wil je eten alles is goed waar wil je zitten? maakt me niet uit wat gaan we morgen doen? het is me gelijk....
wanneer ik dus het initiatief neem komt het volgende fenomeen om de hoek kijken: ik heb al zoiets gekregen ik drink geen wijn ik lust alles behalve dit naast dat mens doe ik mijn mond niet open kheb me deze dag helemaal anders voorgesteld
voor alle duidelijkheid ik heb me er ook vele jaren aan bezondigd en kwam tot de conclusie dat ik werd 'geleefd' bovendien is het me nu wel duidelijk dat ik toen depressief was want zeg nu zelf alles speelt een rol als je van het leven wil genieten
jaren terug had ik een klant die zich nooit profileerde die wist nooit wie er aan de beurt was (maar kroop wel stiekem voor) wist niet wat kiezen: dus mocht ik dat doen en iedere keer zei hij: ja, maar dat niet, dat weet ge toch! ik was volledig opgedraaid door die vent als hij in mijn zicht kwam kreeg ik het al op mijn heupen want altijd wilde hij door mij geholpen worden en liefst nog voor al die anderen die eerst waren op een dag had ik er genoeg van ik zag hem aan komen wandelen en zich omzichtig in de massa begeven en ik roep luid Hé, mensen, deze meneer heeft nooit tijd, dus hij mag wel even voor hè? alle ogen gingen naar hem en hij week achteruit hij wachtte zijn beurt af en ik vroeg of hij inmiddels zelf al wist wat hij wilde kiezen 'het speelde geen rol' zei hij en ik koos alles wat ik zelf lekker vond en hij durfde geen kick meer te geven e, de volgende keer was hij ook geen moeilijke klant meer
achteraf bleek die man diep in de huwelijks problemen te zitten maar dit was geen reden om mij het leven zuur te maken
ik wens vandaag iedereen de moed en inzicht om te zeggen wat hij of zij wél graag wil want dat geeft het leven meer kleur
vraagt manlief me vanachter mijn rug voor alle duidelijkheid: zijn laptop staat achter mij op tafel vanmiddag merkte iemand op, dat we net twee leerlingen in de klas waren ik zei: 'nee, hij kijkt mee over mijn schouders om mij te controleren' (dit gezegd, omdat die 'iemand' altijd allesssss heeft gezien) <grinnik>
maar ok, manlief heeft dus in het snotje dat ik wel erg veel tokkel op mijn pc en op mijn blog met zoveel enthousiasme logisch dat hij die vraag stelt: is een blijk van gezonde interesse dus begin ik te vertellen over de mooie teksten van interessante mensen en de reacties over en weer ook via mails achter de 'blog'schermen die me deugd doen die afsteken tegen al die vage mails met powerpoints en 'dringende' forwards' over 'hoax'en die me dus niet echt boeien over mensen die zo langzamerhand op een open manier steeds meer onderling in contact komen over groeiende vriendschappen (of zoals ik dat dan toch interpreteer) en misschien wel een ontmoeting ooit
hij lacht en gaat slapen zag dat het goed was ik volg
.... wordt mijn blog plots meer bezocht dan vroeger en het maakt me in plaats van onrustig, blij dat was vroeger niet het geval misschien omdat ik nu ook andere bezoekers heb dan vroeger ik werd toen onrustig om goed- of afkeuring en om loze woorden dus zonder werkelijke inhoud misschien zijn die bezoekers van vroeger er nu nog maar om ze te weren heb ik gedurende lange tijd de mogelijkheid om te reageren uitgeschakeld
toen ik zelf meer reageerde op andere blogs besefte ik wat ik een ander ontnam maar ik wilde nog niet direct dat alle reacties te lezen waren in de zij balk ook dit heb ik sinds gisteren weer hersteld kwestie van mijn eigen gemak nu hoef ik niet meer eerst de mails te lezen om te ontdekken waar iemand gereageerd heeft
ondertussen bezoek ik weer blogs van anderen of van die anderen hun lezers o jee de tijd vliegt als je het naar je zin hebt
vrij vroeg wakker geworden een een fijn ontbijt verzorgd met Chopin op de achtergrond zicht op eekhoorn en bosduif gesurfd op het net gepoetst en opgeruimd verse soep gemaakt en frietjes met stoofvlees foto's online besteld
dit zijn de grote lijnen daartussen mijn gedachtenkronkelingen kris kras en krullend zoveel te schrijven en nu ik hier zit is alles weg op de achtergrond TV vandaar zal ik dan toch maar mijn stek elders inrichten? zo ja, waar?
en is het wel raadzaam om me af te zonderen a sociaal gedrag loert om de hoek ik vergeet tijd en plaats kben dan geen partner meer slechts een schim met holle ogen die niet zien niets horen geen woorden zoals bij dat liedje van The Who ....
via het tijdschrift Happinez kwam ik op deze website terecht die ik wil delen met jullie Dharma Seed
(over meditatie innerlijke vrede en het zoeken naar...) een overvloed aan luister lessen voor onderweg of zo maar niet om te volgen maar om te laten bezinken en innerlijke gedachten kronkelingen terug helder laten worden
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
