I am grateful for life And all that I love I'm grateful for the Earth
And the Sun up above I am grateful for my spirit And my inner
being For the One that I express And the joy of this feeling.
* * * *
If I cant be as good as I could, I'll try to be as good as I should
aan het begin van de markt staat een bord dat staat er altijd overal waar het markt is ...... het dient ter bescherming van de voetgangers die dan op straat lopen en om ongelukken te voorkomen met de stilstaande voertuigen welke een deel van de rijweg in beslag nemen
dit bord werkt blijkbaar als een rode lap op een stier bij de misbuiker(s) van de openbare weg zo'n bord dient gepasseerd te worden en liefst nog met hoge snelheid eventueel neemt met meteen een slalom over het voetpad zodat dit bord de auto niet kan beschadigen men kijkt zelfs niet meer of er een politie loopt en indien een marktkramer de auto doet stoppen krijgt die een vuile blik en een grote bakkes men moet dáááár zijn!!!! men weet geen andere weg om daar te komen men is boos om het onbegrip van de marktkramers men vergeet dat men deze weg misbruikt
wij marktkramers vergeten echter niet al die keren dat het verkeerd is afgelopen dat een kind onder een auto of brommer liep gewond was of zelfs overleden het moet echter niet altijd zo slecht aflopen we vergeten ook niet, dat de klep van een markt wagen werd aangereden en dat die wagen vanaf toen nooit meer volledig sloot
doordat het weer zo fantastisch was (niet dus) waren we genoodzaakt om alle kramen aan dezelfde zijde te plaatsen dus stoven de auto's weer lustig over de markt ieder had een excuus bijvoorbeeld een gehandicapte die nu tot vlak bij parkeerde vergetend dat zijn auto een signaal vormde voor de andere auto's die zijn voorbeeld volgde
daar sta je dan als marktkramer als je reageert ben je je klanten kwijt als je niet reageert voel je jezelf een vijg ondertussen luister je naar de verhalen van de klanten over allerhande misbruik en dan vraag ik mezelf af 'heb je al eens in eigen boezem gekeken?' en heeft die klant dat ook al eens gedaan.
ik ben niet klaar verre van gisteren ben ik me een ongeluk geschrokken dan kom ik met mijn markt wagen thuis in het duister ik moet achteruit de oprit op dus pink ik lang op voorhand en dan 200 m voor de oprit zet ik mijn 4 pinkers op ik rij dicht tegen het midden van de baan en daarna richt ik mijn wagen naar de linker zijkant van de weg want moet ik me enigszins schuin zetten om achteruit in te rijden dit is voornamelijk om ook zicht te hebben of er een auto achter me staat, want ze kunnen soms echt tot dicht op de kont van de wagen stoppen en ik wacht tot alle tegenliggers gepasseerd zijn en zet me dan in zijn achteruit zo gaat het gewoonlijk gisteren avond was het noodweer van vannacht gestart dus het zicht was niet opperbest ik doe mijn manoeuvre en plotseling passeert er mij aan de linkerkant een brommerke hij had waarschijnlijk ook dicht achter me gereden en schoot me dus langs links voorbij net op het moment dat mijn wagen naar links draaide die jongen of meisje had dood kunnen zijn en wiens schuld is dat dan? ik heb een dode hoekspiegel en die brommer mag zelfs niet op de rijbaan buiten de bebouwde kom en zeker niet links voorbij steken ik ken vrachtwagen chauffeurs die hun leven lang gebukt gaan onder een soortgelijk ongeval ik heb trouwens zo een vriend verloren toen ik 16 was
deze jonge mens op die brommer is dus ook een wegmisbruiker met gevaar voor eigen leven moet dit mij koud laten? ik denk het niet....
vanmiddag toen ik naar huis reed was het file en ik weet niet eens hoeveel auto's over de pechstrook reden terwijl de file toch stillekes aan voortbewoog op die pechstrook stoof men alleman voorbij en ik hield mijn hart vast voor de mensen die bij dat accident ietsje verderop betrokken waren men stuift voorbij over de pechstrook terwijl die toch veilig hoort te zijn wegmisbruik lijkt een gewoonte te worden
ik vraag me af of we wel zo nodig onze mening hebben te ventileren over het wangedrag van anderen terwijl we met velen misbruik maken van een gelegenheid die tevens anderen in gevaar brengt het hoeft niet eens zoiets te zijn als ik hierboven opsom maar kijk eens diep binnen in jezelf ben jij ook een misbruiker?
ik betrapte me er onlangs op,
dat ik ook een gevaarlijk manoeuvre uitvoerde met mijn Twingootje omdat ik vond dat IK ......
en ik verschoot van mezelf
ja, ik ook....
dus heb ik me herpakt
en eigenlijk is het echt prettig om ander rijgedrag toe te passen het leuke van dit veranderde gedrag is dat ik nu ook meer oog krijg voor alle hoffelijke mensen in het verkeer dat ik nu ook meer een glimlach richting mij zie of een zwaaiende hand of groetende pinkers
wat ik wil zeggen is dat niet alle anderen 'dat' ook doen dat er nog altijd een overgrote meerderheid is van mensen die de weg niet misbruiken het is niet te laat om te veranderen het is nooit te laat begin bij jezelf en bekijk de ander als iemand die dat (nog) niet toepast
tot slot iemand die het allemaal nog niet begrepen heeft ofschoon ik het gevoel heb dat deze vrouw enorm bang is voor iemand...
woelige dagen een stoelgang die zwaar onderhevig is aan mijn innerlijke beleving nee, ik heb geen griep, ik ben zenuwachtig, mijn markt wagen laat op zich wachten zelf word ik niet graag opgejaagd dus jaag ik niet op maar mijn darmen rommelen het toilet mag niet ver uit de buurt zijn moeilijk wanneer ik op de markt ben vorige week vertelde iemand dat ik straalde eigenlijk vertelt menig mens me dag dagelijks maar die mens van vorige week vroeg waarom dat was en ik zei dat dat onder andere was, omdat ik een nieuwe markt wagen ging krijgen (over alle andere innerlijke bewegingen nog maar te zwijgen) zei die mens: ik wist niet dat je zó materialistisch was .... jééééééé die zat! hoe kan ik zo iemand vertellen wat deze stap voor mij betekent het gaat me niet om die marktwagen ofschoon het werkelijk geweldig is dat ik die binnenkort heb het gaat me om de beweging in mij die dit heeft veroorzaakt ..... zowat héél mijn leven lang heb ik geen keuzes gemaakt maar rolde ik van het een in het ander liet ik anderen beslissen werd ik ziek als ik zelf iets beslissen moest kroop ik in mijn bed verzonk ik in diepe slaap ik kon niet beslissen bang om verkeerd te doen dus heb ik zowat "alles" goed gevonden en maakte het er het beste van nam wat me gegeven werd liet staan wat me gevraagd werd achter te laten en geloof me ik mopperde wat af zag mezelf niet graag gunde mezelf prullen en prutsen onderhield mezelf niet was nonchalant met vanalles en nog wat deed niets graag
tot ik heel wat jaren geleden ander werk wilde en begon te zeggen: ik doe dit graag en ik doe dat graag en ik zie dit graag en ik wil dat graag en ik hoor je graag ik maak dat graag
de wereld rondom me begon te veranderen of was ik het die door andere ogen keek? de ene na de andere tweedehandse markt wagen werd versleten telkens beter aangepast aan mijn lengte steeds meer een eigen plek waar ik me ten volle begon te ontplooien en dan kwam de vraag die me werd gesteld: "wat zou je er van denken om een nieuwe wagen te hebben?" totale paniek overviel me er zou in mij een kapitaal worden geïnvesteerd en ik was iemand om wie niemand kon bouwen een nieuwe wagen wilde zeggen, dat ik me deze keer volledig en bewust zou engageren voor lange tijd terwijl jaren voordien niets zeker was ik was nog het minst van al zeker van mezelf en nu die nieuwe markt wagen ..... de bouwer leefde zich in in mijn denk en beweegwereld en de wagen kreeg vorm op papier en ik maakte de klik: ja, ik wil dit graag ja, ik doe graag markt dus ja, ik kies hoe mijn wagen er zal uitzien op het moment dat ik vertelde welke kleur ik binnen en buiten wilde stond ik te beven niet uiterlijk maar van binnen schudde alles op zijn grondvesten want ik wilde niet de gangbare kleuren die we in het verleden hadden gebruikt: wit, beige, bruin nee ik wilde 'mijn' kleuren de kleuren die de zon symboliseren de zon die ik wens te zijn warm, vrolijk, intens dus experimenteerden we met mijn oude wagen ikzelf was vooraf volledig overtuigd van het goed van deze kleurkeuze maar anderen er van overtuigen is toch moeilijker zo stevig stond ik nog niet op mijn grondvesten eens de wagen was geschilderd ging manlief voluit overstag (wil zelfs zijn wagen nu ook herschilderen)
ondertussen werk ik alweer een half jaar in deze kleuren ook al zeggen mijn collega's dat het verrassingseffect nu weg is als mijn nieuwe wagen verschijnt maar het gaat me niet om daar mee uit te pakken het gaat me om met deze kleuren te kunnen zeggen 'welkom in mijn wereld'
mijn wereld krijgt vorm en daarom ben ik gelukkig daarom straal ik tegenwoordig is dat materialistisch? misschien voor diegene die materialistisch is ...... ik zie dat anders
ik zie dat er meer verandert mijn zelfzorg neemt toe mijn plek op deze wereld krijgt vorm mijn inzet naar anderen krijgt ook vorm mijn boodschap is eenvoudig mijn boodschap is een afspiegeling van wat ik zelf doorworsteld heb mijn boodschap is: 'just do it' 'gewoon doen!' niet blijven hangen in 'zou ik dit of dat doen?' nee gewoon doen! niet een beetje doen maar helemaal volledig DOEN!
het is al ver gekomen kan een mens niet eens meer druk zijn in 'real life' hahaha om eerlijk te zijn ik heb te veel stof om over te schrijven en te weinig tijd om dat te doen iedere dag verschijnt er een onderwerp in mijn hoofd en alle keren is het te laat om er nog aan te beginnen zo ook vandaag, vrees ik, maar door één reactie wordt ik dus bij de lurven gevat en direct naar hier gezogen om mijn ding te gaan doen
even de aandacht er bij houden want er is een ellenlange lijst van 'things to do' in mijn kopke petekindje zit te blokken op een spreekbeurt over chocolade dus word ik voor haar kar gespannen mijn stapel was stijgt tot ongekende proporties mijn marktwagen speelt een spelletje: 'kom ik deze week wél of kom ik niet?' indien niet, dan hoeft het niet meer vóór Pasen indien wél dan zie je mij vanaf dit weekend niet meer bloggen onderwijl wordt er gebrainstormd voor een ludieke actie op de 1 april markt én mijn ventje en ik kletsen honderduit op ieder moment dat we elkaar zien dat is niet zo dikwijls de laatste tijd want beiden zitten we diep in ons (aparte) sociaal leven ....
die fuif die was dus een groot succes het is te zeggen het hangt er van af vanuit welke hoek dit wordt bekeken ik bezoek zo'n fuif gewoonlijk om de sociale contacten die zijn dan wat meer informeel en onder het nuttigen van een glas met fijne muziek op de achtergrond ontmoet ik op zo'n avond bezoekers, die ik meestal het hele jaar niet zie. de meesten komen overdag naar de vereniging en ik 's avonds, vandaar dus ik ben niet direct een fuifbeest hou wel van muziek maar dansen komt er zeer zelden van die fuif was dus een groot succes 3 à 4 mensen op de dansvloer en evenveel op de stoel jawel het was niet te geloven iedereen die er gewoonlijk is had iets anders aan de hand wat is er dus gebeurd we hadden plaats!!!! we konden ons volledig geven en ik ik heb dus gedanst uren aan een stuk dwars van links naar rechts armen soms wijd open gestrekt getold naar links en getold naar rechts zonder angst om (uit evenwicht) tegen iemand te botsen de muziek was volledig op eigen aanvraag wegens geen wensen van de anderen ik zou er bijna beschaamd van worden zo volledig aanwezig was ik mijn plaats werd ingenomen zoals ik nog nooit een plaats heb ingenomen hoe dat zo is gekomen vraag me niet naar de details het is al een tijdje in gang
vrijdags vóór de fuif had ik een massage avond bijgewoond die ook al hetzelfde gevoel bracht ik was volledig aanwezig 100% in aandacht bij wat ik gaf en kreeg mijn plek innemend zonder dit nog in vraag te stellen de laatste keer dat ik bij een massage avond aanwezig was kon ik totaal geen contact maken ben ik ingestort heb ik uren gehuild alle verdriet kwam toen naar boven nu, 3 maanden verder, na diverse reizen naar binnen was ik daar aanwezig op een manier die mezelf verbaasde vele ogen keken naar mij en enkelen vroegen me of ik toen daar ook niet was geweest jawel het verschil met toen en nu was overweldigend toen: stil, donkere ontwijkende blik, verdriet nu: stralend, vol levenslust, intens contact makend wat was er gebeurd vroegen ze dan heb ik een stukje verteld over de weg die ik gegaan ben over mijn dankbaarheid om wat er de vorige keer gebeurd was omdat ik anders nog lang niet tot inzicht was gekomen misschien is dát het wat nog niet begrepen of aangegrepen wordt: hoeveel mensen zijn dankbaar, wanneer ze met hun diepste, donkere zelf geconfronteerd worden? hoeveel mensen zijn dankbaar omdat dat nu eindelijk gebeurt? hoeveel mensen nemen tijd om daar dan volledig in om te gaan? hoeveel mensen komen er voor uit dat ze dit nodig hebben om tot een volledige ommekeer te komen in hun leven? hoeveel mensen krijgen daarbij steun of begrip vanuit de wereld rondom hun? hoeveel mensen volgen hun 'innerlijk weten' in plaats van te luisteren naar de buitenwereld? hoeveel mensen kunnen er mee leven dat ze, om volledig in hun kracht te komen, zich niet meer laten leiden door goed of afkeuring van anderen? en hoeveel mensen kunnen ook na zo'n proces toegeven dat ze af en toe hervallen in oude gewoontes zonder dat ze boos worden op of teleurgesteld zijn in zichzelf?
het gaat goed met me geen nieuws is ook goed nieuws
Hoe meer ik over deze tekst nadenk,
hoe meer ik er van overtuigd ben,
dat ze een van de vele sleutels van de vele deuren is
die leidt naar een creatief, vreugde en waardevol leven.
Dus het het is waarschijnlijk niet alleen een tekst,
die een ontwikkeling van creativiteit bevordert.
Misschien moet het niet meer zijn....
Wegens niet goed leesbaar, is hier die tekst nog eens:
De tekst valt klein uit, dus hier is hij nog eens:
Waarin schuilt mijn kracht!
1. Moeilijkheden onderkennen. (bekijk je probleem van op een afstand)
2. Leef met de realiteit. (Niet: was ik maar of was ik maar niet)
3. Onduidelijkheid mijden. (zeker over belangrijke zaken)
4. Leren loslaten. (zet ieder op de palm van je hand, laat gaan en je bezit de hele wereld)
5. Genieten van een gesprek. (luisteren en niet beconcurreren of scoren)
6. Het nut inzien van ziekte. (Let op de taal van je lichaam)
7. Help de dokter een handje. (geloof in je eigen genezing, voer diepgaand gewetensonderzoek)
8. Energieverspilling tegengaan. (negatieve gevoelens schrappen)
9. Weten dat je het recht hebt om fouten te maken.
10. Concurrentie vervangen door motivatie. (doe omdat je het graag doet, niet om te overtroeven)
11. Creatief zijn. (Opgekropte emoties hebben veel energie, zet het om in creaties of zing)
12. Fanatisme weren. (Ieder mens heeft in zich een deel van de waarheid)
13. In het nu leven en genieten van het moment. (wentel je niet in het verleden)
14. Gevoel voor humor bewaren. (Lach met jezelf, besef dat niet steeds iedereen op je let)
15. Jezelf blijven openstellen. (Geen muren optrekken na een negatieve ervaring)
16. Vast blijven geloven dat alles zin heeft. (niets forceren, alles loopt vanzelf)
17. Dankbaar zijn. (Vooral wanneer het goed gaat)
18. Verdraagzaam zijn. (niet afkeuren niet veroordelen, maar trachten te begrijpen)
19. Jezelf een doel stellen. (kleine en grotere doelen)
20. De tijd zijn werk laten doen. (Voor alles is een juist moment)
21. Voor en tegenspoed verwelkomen. (relativeren, leren uit hetgeen er gebeurt, keerpunten!)
22. Terug naar de eenvoud. (wat minder materialistisch zijn)
23. Geloven in rechtvaardigheid. (je moet er door heen, niemand kan dat voor jou doen)
24. De dood aanvaarden als een deel van het leven.
25. Bidden. (vragen om hulp is bidden. Wanneer je niet krijgt, heeft dat zijn reden)
26. Je niet laten ontmoedigen door de instelling van anderen. (blijf jezelf)
vanmorgen kou geleden daarna thuis bijgekletst met manlief en toen achter de computer gedoken mails gelezen websites bezocht reacties geplaatst mijn auto gestart op jacht naar een kader voor die immens grote puzzel en naar een spelletje voor de nintento ds van een nichtje en rond getoerd om eindelijk een idee te krijgen over onze badkamer die dringend veranderd moet worden hij ziet er niet uit maar dat is al 18 jaar zo we zijn nu eenmaal niet van de rapsten als het om veranderingen in of om ons huis gaat ik verschil op dat vlak nogal van mensen die niet rusten voor alles pieko bello in orde is proper in het nieuw dat past me niet zo direct ... en wanneer ik dus allerlei showrooms bezoek krijg ik pijn in mijn lijf van dat kille, koele, cleane gedoe met prijskaartjes om U tegen te zeggen ik weet dat manlief er ook nog lang geen zicht op heeft we hebben al een beetje wensen geformuleerd en daarna weer herzien alles al 20 x opgemeten en zelfs afgetekend op de muren ik heb tot nu toe me niet bezig gehouden met wat ik echt wil dus het wordt hoog tijd anders komen we nooit overeen kijk als het aan mij ligt dan komt er geen douche kuip en ook geen bad wel een vloer die een beetje afhelt richting een gat een sproeier die sproeit als regen een piepklein was tafeltje en een grote spiegel om de boel ruimer te laten lijken en en toilet natuurlijk en rieten kastjes de muur mag gewoon bezet worden met daarover een grondlaag verf en dan zou ik heel graag nog eens mijn gangen willen gaan het is alweer 5 jaar geleden of zo dat ik een muur creatief en intuïtief beschilderd heb het kriebelt, het jeukt geen planning vooraf wel alle kleuren bij de hand of misschien toch wel een plan vooraf een eiland, een hof van Eeden zon, zee, blauwe lucht dolfijnen en meeuwen en ergens in de verte een vrijend koppeltje mijn fantasie slaat weer toe en soms blijft het daar niet bij .... zou ik toch geen douchegordijn hangen? of een scherm zetten? en zal de vloer niet te glad zijn? en hangen we de douche links of rechts? iets in mij zegt dat ik het onmogelijke zelfs eens moet overwegen
en ondertussen schep ik een tweede keer op die wokschotel met slijmerwten is verrukkelijk
wat ik dus wilde schrijven: af en toe gooi ik alle spiritualiteit over boord en loop ik richting onze cd speler dit gebeurt slechts wanneer ik alleen thuis ben en dan nog zeer zelden maar als het gebeurt dan meteen 2 cd's achter elkaar van The Walker Brothers/The Righteous Brothers alle liedjes ken ik van buiten en zing ik al dan niet hardop simpele teksten over liefde en verloren liefde komt totaal niet overeen met mijn gewoonlijke uitstraling past eigenlijk niet in mijn huidige leven het straffe van al is dat ze ook geen favoriete groep waren in mijn jeugd toch niet bewust ik was te jong voor die muziek en toch vraag ik mezelf hoe dit komt dat ik misschien een keer per jaar eens mijn gangen ga en mee kweel dat het een lieve lust is een keer per jaar.... ik heb het door een keer per jaar was het kermis in mijn geboortedorp en een keer per jaar werden al deze nummer gespeeld bij de "grote zwier" ik voel nu meteen terug de opwinding van toen die molen met stoeltjes aan kettingen de geuren en kleuren dringen mijn geest weer binnen en alle beelden ook van glanzende ogen en kussende mensen een keer per jaar was ik graag in dit dorp dan was iedereen vrolijk (en aangschoten...) dan dreunde deze muziek zelfs mijn slaapkamer binnen samen met die van Tom Jones en Engelbert Humperdink Adamo, Elvis Presley, Cliff Richard ... een keer per jaar is het dus kermis in mijn hoofd
shitttttttttttttttttttttttt alles wat ik al getypt heb is kwijt weet niet hoe ik rammelde er net zo lekker op los........ nu ik er bij stil sta..... misschien krijg ik gewoon een draai tegen mijn oren van dit computertje jawel, ik nam me voor om deze keer over mijn meest gewone kant te schrijven en wat gebeurde er na verloop van tijd: ik begon weer helemaal af te wijken en mijn meer bijzondere kanten neer te pennen dus dit machientje wees me terecht alleen al door te bewijzen, dat ook ik wel eens al mijn tekst kwijt ben.
doet me meteen realiseren dat ik nog moet eten ben vanavond alleen thuis wilde wokken met noedels moet dat dus nog wel even klaarmaken of mijn avond eindigt weer zoals meestal als ik alleen ben: kben eigenlijk gewoon een ordinaire computer verslaafde haha d'r zijn er die dat geloven anderen zien dat anders maar ok wanneer ik dus voort rammel op dit ding en weer eens vergeet te eten dan ben ik verslaafd kben al weg haha
gisteren was het dus zover ik zag kweet niet hoe hard uit naar deze lezing de eerste van de drie hoe onze hersenen omgaan met stress hoe zij nog steeds reageren zoals ze dat gewoon waren in de prehistorie en hoe het daarom komt dat zelfs irreeële angsten toch een systeem in werking zetten om ons van die verschrikking te verlossen de oplossing die onze hersenen kiezen hangen af van in welk gedeelte van onze hersenen deze angst zich afspeelt ik kan dat niet volledig uitleggen want ik ben stomweg vergeten notities te maken ik was volledig in beslag genomen door al die bevestigingen van mijn eigen gedachten over deze materie heel mijn leven wist ik dat ik door mijn gedachten mijn lichamelijke problemen veroorzaakte en de meeste kon ik dan ook ongedaan maken maar enkele chronische ongemakken lagen wat moeilijker die zijn vanaf gisteren avond ook geen mysterie meer ze vallen onder de noemer: 'territorium problemen' en eens dat woord viel viel bij mij alles op zijn plaats want iedere keer als een chronisch probleem de kop opstak kan ik dit nu linken aan een gebeurtenis die toen plaats vond ook nu gebeurt dit nog dus het is een kwestie van anders met mijn territorium probleem om te gaan en te observeren wat er dan verandert.
Daarnaast zijn er ook nogal wat ziekten een reden om een time out te nemen die broodnodig is maar die we ons niet toestaan volgens mij weet iedereen dit wel ... en ik voel ook dat ik ik goed moet oppassen in de toekomst want ik snak naar meer tijd om mijn creatieve kanten te ontwikkelen wie weet wat er gebeurt als die nood erg hoog wordt en me voortdurend ongemakkelijk doet voelen ik zal beter zelf bewust aan die nood voldoen
al bij al was onze zaal vol met belangstellenden dus de lezing was zeker een succes
3 uitzonderlijke lezingen over de oorsprong van onze ziektes
DRIE UITZONDERLIJKE LEZINGEN over DE OORSPRONG VAN ONZE ZIEKTES
De "totaal biologie" schets heel duidelijk hoe ziektes ontstaan en welke hun taak is.
11 februari 2008: Deze lezing geeft de algemene visie van de totaal biologie op het samenspel tussen ons lichaam en onze psyche gekoppeld aan de ziektes die eruit voortvloeien.
10 maart 2008: Beschrijft de invloed van ons transgenerationeel geheugen, de invloed van de geschiedenis van onze voorouders op ons gedrag en onze ziektes. Er worden ook voorbeelden gegeven.
21 april 2008: Beschrijft vele verschillende wegen om te kunnen deprogrammeren en te genezen.
vrijdag mooi weer zaterdag mooi weer en iedere vrouw krijgt die dagen een gouden raad van mij: geniet van het mooie weer en stel die grote kuis uit tot na dit weekend! daarna rij ik naar mijn dochter in Haarlem ben echt blij van haar te zien er is weeral een maand voorbij ze heeft opgeruimd en gepoetst, zegt ze niet om mijn bezoek zegt ze gewoon omdat het mooie weer poetskriebels veroorzaakte ik verklaar haar met een brede glimlach prettig gestoord en we wandelen de stad in een prachtige stad met toffe steegjes en lekker restaurantjes en we halen meteen een kast bij IKEA want met mijn auto gaat dat een pak gemakkelijker en we genieten van elkaars nabijheid een dag om in te kaderen pas om 12 uur 's nachts ben ik thuis ze wil voor mijn verjaardag een voordeel kaart voor mij kopen dan kan ik zonder in slaap te vallen van Roosendaal of Breda tot vlak bij haar rijden dan kom ik meer langs beweert ze eigenlijk een leuk idee vanmorgen word ik met een stralende glimlach wakker sta met blote voeten in slippers bij de bakker ik ben een moeder van mijn dochter beetje prettig gestoord zie ik de mensen denken maar het is toch stralend weer? daarna, haha, begin ik te poetsen en op te ruimen van boven naar beneden mijn hart zingt alle ramen worden gezeemd en staan open de hond is vrolijk manlief is nog ergens iets gaan laden komt snel terug naar huis we beginnen beiden te lachen het is zo'n plakijzer en hij heeft zijn maatje alweer 2 weken niet gezien natuurlijk is dat geen probleem want een koude visschotel kan lang wachten ondertussen maak ik plannen: wat ga ik nog allemaal poetsen en opruimen....
af en toe moet ik toch wel eens smakelijk lachen om mezelf
Deze morgen ben ik mijn dag op een nieuwe manier gestart ruim op tijd liep mijn wekker af deze keer niet naar muziek geluisterd wel gewoon wat wakker gelegen over het een en ander nagedacht en mijn gedachten geobserveerd daarna aan het bureau in mijn dochters' slaapkamer begonnen met schrijven gewoon schrijven volgens aanwijzingen van Oriah Mountaindreamers boek Zweven op de vleugels van je ziel en daarna onder het genot van een tosti met geitenkaas merkte ik op dat ik me super vredig voelde dus dit is voor herhaling vatbaar
natuurlijk was deze dag op zich al een prachtige dag die zon, de mensen, alles zette zijn beste beentje voor eindelijk zag ik nu wie bij wie hoorde in die grote Turkse en Marokkaanse families en d'r is wat af getetterd, hoor
morgen rij ik naar mijn dochter in Haarlem en ik zie er naar uit zij ook, vertelde ze me sinds ze uit huis is zijn we in een andere relatievorm gekomen die wonderwel echt prettig is en met het internet gebeuren van tegenwoordig is ze eigenlijk toch nooit ver weg
een nare afsluiter van deze dag soms verwijten mensen die anderen iets wat volledig op zich zelf slaat het haalt niet uit of ik er wel of niet mee praat of schrijf ieder woord wordt anders geïnterpreteerd het negatiefste wordt er in ontdekt dit raakt me diep ik herken dit ook ooit was ik zo bitter als gal blind als een mol helemaal alleen in de boze wereld ik weet verdorie niet meer, wanneer dit gedrag is beginnen verdwijnen ik weet wel dat het iets heeft te maken met een suggestie die ik ergens las: zeg regelmatig bij iets wat je leuk vind, dit doe ik graag dit voel ik graag die zie ik graag ik maak dit graag dit hoor ik graag en na verloop van tijd veranderde mijn kijk op de wereld zelfs in die mate, dat ik uit iedere minder prettige gebeurtenis toch er het beste uithaalde meestal was dat de levensles de ervaring die maakte, dat ik steeds minder anderen ging veroordelen om hun 'stommiteiten' (zoals ik dat vroeger noemde) daarom ben ik ook nu niet boos op blinde mollen en gal spuwers het is slechts een fase ....
Toen ik op weg was naar El Hierro las ik een boek van Sabine Kuegler "dochter van de jungle" wat een diepe indruk achter liet dus toen er een tweede boek van haar verscheen ben ik daar meteen in gaan lezen "terug naar de jungle" in die laatste boek brengt ze toestanden aan het licht die door Indonesië lang verborgen zijn geweest van de onderdrukking van de Papoeas is weinig bekend en zij ziet het als een levenstaak om de wereld op de hoogte te brengen een interview brengt meer duidelijkheid
kben stil gevallen niet omdat ik niets weet te schrijven wel omdat ik een aantal keren ietsje vroeger ben gaan slapen en omdat ik even niets meer kreeg verwoord omdat er te veel door mijn hoofd spookte ik kon geen onderscheid meer maken en eigenlijk gebeurt dan iedere keer weer hetzelfde dan blokkeer ik terwijl ik toch al veel beter zou moeten weten want wanneer ik gewoon begin te schrijven zoals nu stroomt de inspiratie vanzelf binnen zoals nu:
ik moet dringend een nieuwe huisarts vinden want die van mij besloot in een ziekenhuis te gaan werken omdat haar praktijk een beetje te veel van haar vergde ik sta volledig achter haar beslissing was er zelfs niet verbaasd over nu heb ik echter een nieuwe aanvraag nodig om een medicament vergoed te krijgen via de ziekenkas ik vergeet dat steeds weer mijn man heeft al jaren zijn huisarts behouden van in de periode toen we nog in Antwerpen woonden ik vind die man ook echt wel een fijne arts maar eigenlijk is het toch verstandig om iemand in onze eigen regio te vinden dus google de lijst van huisartsen in mijn gemeente opvragen en daar eens in rondneuzen voelen welke naam me een goed gevoel geeft ik ken niemand ken ook weinig mensen in mijn gemeente we wonen niet in de kern ha, eentje heeft de naam die gelinkt is aan mijn werk een andere heeft dezelfde naam als onze notaris iemand heeft de naam van mijn geboorteland twee klinken zoals twee van onze leveranciers eentje is overleden want de weduwe is een klant van mij en omdat ik met geen van allen een goed gevoel had begin ik dus opnieuw eentje heeft de naam van een scheepswerf/museum in Amsterdam
daar zag ik daarjuist gewoon over grappig is dat woont schuin tegenover een vriendin van me morgen eens bij haar informeren
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
