door onbewuste overtuigingen kan een mens belanden in steeds weer dezelfde situaties sommige van die onbewuste gedachten/gedragingen stammen van onze voorouders
tijdens mijn verlof ben ik het een en ander gaan inzien maar er bleef nog altijd ergens een angeltje hangen waar ik nog geen vat op kon krijgen ik ben me al lang bewust van een vervelende gedachte: op mij kan je niet rekenen ik laat mensen in de steek dus wanneer ik voel dat er een vriendschap groeit of wanneer mensen op mij beginnen te rekenen/vertrouwen begin ik me zeer ongemakkelijk te voelen dan ben ik er innerlijk van overtuigd dat het moment komt dat alles instort door mijn schuld ik wordt er innerlijk zenuwachtig van en meestal veroorzaak ik zelf de breuk een straatje zonder einde een cirkel
ik kreeg de laatste tijd wel inzicht in het proces maar geen werkelijk inzicht in het ontstaan van dit proces tot zover het eerste stuk
Nog niet zo heel lang geleden heb ik geleerd dat onze voorouders soms een grote invloed hebben op onze bewuste en onbewuste interpretatie van wat er rondom ons gebeurt ik geloof dat dit het trans generationeel geheugen wordt genoemd tot zover het tweede stuk
mijn vader vertelde over een aantal gebeurtenissen in zijn leven waarbij hij een groot schuld gevoel had opgelopen hij had vrienden en familie op cruciale momenten in de steek gelaten ook al heeft hij het zelf over een groot gevoel van onmacht en ook al zou hij een andere persoon in dezelfde situatie nooit van verraad beschuldigen toch wordt hij altijd geplaagd door verschrikkelijke nachtmerries altijd is hij de schuldige of de schuldige afwezige tot zover het derde luik
voeg die 3 luiken samen en mijn gedrag krijgt een andere dimensie
mijn gedachten bepalen hoe de wereld rondom mij er uit ziet dat las ik vandaag door bewustwording van mijn onbewuste overtuigingen die oorspronkelijk niet eens de mijne zijn maar die mijn gedrag vanaf mijn vroege kindertijd bepalen ben ik misschien eindelijk in staat om uit deze destructieve cirkel te stappen eh, een kleine correctie: ik ben nu in staat om mijn gedrag te veranderen
het is nog maar net 12 uur ben om 9 uur wakker geworden met een diep gelukkig gevoel dat ik zo kan wakker worden is een cadeau na een ontbijt met vers geperst sinaasappelsap en enkele prachtige artikeltjes in De Morgen Magazine begeef ik me in computerland en vind ik een prachtige tekst in mijn mailbox vervolgens lees ik meer en meer van deze schrijver en mijn hart bloeit open hoe het komt dat ik dit pas nu allemaal lees? december was en drukke maand, vandaar geen nood het is nooit te laat om te reageren. mijn geest en hart bruist
een ideale bodem om me subiet op routine werk te storten jawel, ik werk vandaag ook al schijnt het zonnetje buiten en zit ik tussen 4 muren zonder enig raam toch zal ik me blij voelen want ik ben een prachtige dag gestart
gisteren avond had ik nog enige twijfel of ik er goed deed met wat ik doe over de waarde van mijn woorden die ik neerschrijf over de reacties daarop over mijn eigen onzekerheden die ik soms wel, soms niet wil bloggen over mijn angst om te 'vallen' van een (lage) pied de stalle die ik niet wil beklimmen over mijn stem die niet zwijgen kan maar die nog dient bijgeschaafd of niet... weet ik veel
gedachten hebben kracht las ik daar straks ja ik weet dit al sinds lang mijn krachtige gedachten veranderden de wereld rondom mij veranderden mij en soms herval ook ik wel eens in somberte of angst er is wel een verschil met vroeger in ben me er nu bewust van en ik onderzoek de oorzaak ervan ook al hangt die soms in de mist dan luister ik naar wat ik voel, naar de emoties, krijg ik helderheid begin ik te lachen als een kind want het leven is zo simpel als wat ik er zelf van maak
In plaats van donderdag (toen het zo stormde) ben ik vandaag richting mijn ouders gereden zoals gewoonlijk om boodschappen te doen en hier en daar een handje toe te steken paps wenste deze keer mee te gaan niet om de boodschappen wel om een stapje in de wereld te zetten zijn wereld is tegenwoordig slechts 100 m² groot zeker nu mams bijna geen auto meer rijdt dus ik met pap op stap en ik zet hem voor zijn favoriete café af denk nog: goh hiernaast is het drukker (wegens carnaval) en vertrek vervolgens richting de winkel boodschappen snel gedaan en ik duik ook dat cafeetje binnen is me dat daar een heksenketel!! en nergens stoelen en tafeltjes paps staat er in een hoekje net naast de toog de muziek hardstikke luid veel kleurrijke volwassenen met kinderen paps weliswaar met blinkende oogjes maar toch ook moe van dat alles zijn uurtje uit dreigt niet zo best uit te vallen hij had gedacht een klapke te kunnen doen
dus loods ik hem mee naar buiten en vraag hem of hij nog zin heeft om zijn geboortedorp te bezoeken en daar nog iets te drinken hij glundert dus rijden we door de polder kruisen de dijk en belanden in het haven café deze keer weinig volk daarstraks zei hij nog dat hij blij was, dat hij zijn gehoor apparaat was vergeten nu bedenk ik me dat het prettig is dat er weinig mensen zitten zodat we gelukkig nog een fijn gesprek hebben
want paps is iemand van weinig woorden tot hij plots op zijn praatstoel zit en allerlei herinneringen aan vroeger op borrelen zo krijg ik oude geschiedenissen te horen en bijnamen van al lang overleden bewoners en over het werk waarvoor hij nooit opgeleid was en het verdriet wat hij met zich mee torst waar hij zelden diep op in gaat en over een depressie die er eigenlijk geen is over zorgen om mams waar hij veel van houdt .... wanneer we naar huis rijden zegt hij wel 10 x dat dit de fijnste dag was in lange tijd we eten een eenvoudige maaltijd en paps schept wel 2 maal op (gewoonlijk eet hij erg weinig) en valt daarna moe maar voldaan in slaap op de bank mams bedankt me beseft nu plots dat paps dit echt nodig had
en ik rij onder een sterrenhemel terug naar huis neem me voor dat ik meer met paps op stap ga
THIS IS MY KINDERGARTNER'S ARTISTIC RENDERING OF
A PAIR OF SCISSORS. I
WONDER WHAT HIS TEACHER THOUGHT.
I ALLOWED MYSELF JUST A SMALL SMIRK WHEN
I SAW IT.
I WAITED UNTIL HE WAS OUT OF THE ROOM UNTIL
I STARTED CRYING FROM LAUGHING SO HARD.
WELL, OF COURSE THEY'RE SCISSORS.
IF YOU KNOW SOMEONE WITH A SMALL CHILD OR
IF YOU ARE A TEACHER YOU WILL LOVE THIS!
AS YOU ALL KNOW I WILL BE REQUIRED TO
PROUDLY DISPLAY THIS ON MY REFRIGERATOR FOR
A LENGTH OF TIME . .
"Madam" zegt een ongezond uitziende typ vanmiddag tegen mij "zit er eigeel in dit product?" "ik zal eens op de verpakking kijken meneer, een ogenblikje" 'ja, want ik mag wel eigeel hoor, maar ik ben er principieel tegen, madam, ge moet dat begrijpen ik eet geen vlees, vis, kip en dierenproducten" "Er zit geen eigeel in dit product, meneer, hier kan u het zelf lezen" "ge kunt dat niet voorstellen madam, overal steken ze nu eigeel in, want ze hebben een overschot aan eieren en dat eigeel wordt nu overal in gebruikt om alles een gele kleur te geven, het is onvoorstelbaar waar ge dat allemaal in aantreft, zelfs in koffie koeken van de GB, madamme" "Kijk meneer, daar heeft altijd al eigeel ingezeten hoor, want dat is een product wat bakker voor allerlei waren gebruikt" "Jamaar, madam, voegen dat toe om te kleuren, ze kunnen toch net zo goed wortelgeel gebruiken" "Nee, meneer, eieren zijn soms essentiële basisgrondstoffen voor bakkerij produkten" "Nee, nee ze steken dat er nu meer in om te kleuren, om van hun eieren af te geraken, madam!" "...." (rollend met de ogen) "arghhhhhh" "wat is er aan de hand meneer?" "Hier in dit product zitten dierlijke vetten!!!!!!!" meneer heeft ondertussen knalrode kaken van opwinding en zijn ogen hebben een blik als die van Marty Feldman "Dat is boter meneer" (droog) "Ja maar, dierlijke vetten!!!!!!!" "Dat is gewoon boter gemaakt van melk, meneer" "dat kan toch met plantaardige vetten?" "Dan smaakt het niet meer hetzelfde meneer." Meneer verdwijnt uit het zicht....
Een keer in de 25 jaar zo'n gestoorde.... eigenlijk valt dat mee ofschoon velen ook vallen over E-nummers die soms de gewoonste ingrediënten vertegenwoordigen Sommigen nemen niets meer met een E-nummer en dan vertel ik hun fijntjes, dat ze dat fruit dan ook maar moeten laten liggen Citroenzuur is namelijk E 330 en wat denken ze dan van E 150 dit is gewoon caramel gemaakt van suiker om bijvoorbeeld cola te kleuren wat me dan weer brengt bij de wilde verhalen rondom deze drank onder andere verzameld op www.verhalenbank.nl
Volgens Wikipedia: Integriteit is de persoonlijke eigenschap, karaktereigenschap, van een individu die inhoudt dat de persoon eerlijk en oprecht is. De
persoon beschikt over een intrinsieke betrouwbaarheid, zegt wat hij doet, en doet wat hij zegt, heeft geen Verborgen agenda en veinst geen emoties. Een persoon met deze eigenschappen wordt integer genoemd. Een integer persoon zal zijn doen niet laten beïnvloeden door oneigenlijke zaken.
Dit woord houdt me al enige tijd bezig ik kijk regelmatig rond op zoek naar mensen die deze karakter eigenschap hebben en ja, ze zijn aanwezig op aarde en ja, ze krijgen regelmatig de wind van voren omdat veel journalisten jacht maken op een foutje op nieuws wat de integriteit onderuit zou kunnen halen en daarbij maken ze zelf een foutje want integer wil niet zeggen "zonder fouten" integer wil zeggen dat men tracht goed te doen voor zich zelf en voor de wereld rondom met de kennis en overtuiging die op dat moment aanwezig is zichzelf ook steeds in vraag stellend én bereid om de verantwoordelijkheid te nemen voor gebeurtenissen die volgen uit 'de daad om goed te doen'
iemand die een koers durft te wijzigen wanneer nieuwe kennis van zaken opduikt zo iemand wordt tegenwoordig nogal eens afgekraakt en wat heeft dat dan misschien tot gevolg:
ik vermoed dat sommigen (of zijn het er veel meer?) concluderen dan men beter kan liegen bedriegen ontkennen veinzen verdoezelen niets doen anderen beschuldigen dan integer te zijn
nadeel: een blik in andermans ogen wordt erg moeilijk je vrienden kunnen vertrouwen wordt onwaarschijnlijk je kinderen degelijk opvoeden wordt onmogelijk en sterven wordt een hel
bij mijn broer (de scheepsbouwer) hangt een poster op het toilet van mijn favoriete tekenaar Jan van Haasteren hij tekent altijd zeer drukke prenten waarbij allerlei situaties uit het dagelijkse leven zodanig worden uitvergroot dat ze karikaturen worden zo ook die poster op dat bewuste toilet die brengt het graven van de kanaaltunnel in beeld met alle verschillen tussen Engeland en Frankrijk iedere keer ontdek ik weer iets nieuws en toch hangt die poster er misschien al 10 jaar
dus hij begint een beetje te scheuren en mijn schoonzusje had het lumineuze idee om mij te vragen (toen ik eens polste naar een ideaal verjaardag cadeau) om een nieuwe poster en liefst eentje die ingekaderd was geen probleem dacht ik en ik dweilde stad en land af nee, ik keek zelfs rond in Parijs om iets soortgelijks te vinden mocht een andere tekenaar zijn als het maar druk en grappig was
ik spreek hier boven van ongeveer een 3 jaar geleden ze kreeg dat jaar bloemen het cadeau zou volgen .... niets gevonden ten einde raad nam ik een boek uit mijn kast met allerlei originele tekeningen van deze man scande er eentje in: een sluis waar iedereen het eerste naar binnen wilde varen op de kant stonden enkele borden met Engelse teksten die ik keurig bewerkte op mijn pc en daarmee was de prent herbewerkt en af
dacht ik dus ik stuurde de afbeelding naar een firma die posters maakt en vroeg hun de prijs van zo'n exemplaar geen reactie ik keek opnieuw naar de afbeelding die ik ondertussen op mijn desktop had geplaatst en vond hem uiteindelijk toch niet mooi genoeg want de midden vouw van het boek was duidelijk waar te nemen wat nu
ze kreeg 2 jaar geleden bloemen want het cadeau zou volgen ....
op een dag wandelde ik in een winkel en keek toevallig naar allerlei puzzels yessss daar stonden er hele grote bij van dé tekenaar en eentje had een tafereel van en haven natuurlijk kocht ik die puzzel van 1500 stukken ik zou die wel maken ik had vroeger veel gepuzzeld en deze was een fluitje van een cent de puzzel stond in huis te wachten en te wachten
en stond er een jaar geleden nog steeds dus kreeg mijn schoonzusje een bos bloemen en ik droeg bij aan een cadeaubon van de familie
die puzzel was wel prachtig maar eens ik er aan begon moest ik een hele grote plank hebben en die plank moest blijven liggen in een huis waar nergens plaats was voor zo'n plank ..... dus heb ik mijn puzzel onder mijn arm genomen en ben ik naar de vereniging gewandeld vroeg aan iedereen die ik zag of ze een handje wilden toesteken zodat ik toch zeker de eerst volgende verjaardag een bijzonder kado zou hebben voor mijn schoonzusje
de puzzel vorderde soms snel maar soms ook zag ik weken aan een stuk geen verschil en iedere keer wanneer ik er was ontving ik bezoekers of had ik een of andere taak vorige week leek hij opeens een stuk verder te zijn opgeschoten maar door onze brunch moest bij weer eens verhuizen naar een plaatsje "uit het zicht" ik bedacht me nog, dat ik die nooit alleen zou kunnen terug leggen dus nu zou hij wel weer niet af geraken maar nee, wonder boven wonder lag de puzzel deze week weer terug op zijn oude stek
én er daagde slechts één bezoeker op die na een half uurtje en met de nodige inlichtingen weer naar huis ging dus heb ik afgelopen woensdagavond in plaats van koper te poetsen (wat ik eigenlijk van plan was om te doen) tot half 12 gepuzzeld en hij is nu af ben ik blij dat ik dat heb gedaan ander zou ik me schamen om die puzzel cadeau te doen want ik had tot voor deze woensdag hooguit 50 stukjes geplaatst dat is deze week ruimschoots goed gemaakt
eh volgende opdracht: een grote kader vinden en die puzzel daarin overbrengen had ik nog niet eens over na gedacht dat heeft nog tijd nodig gelukkig is de volgende verjaardag op 3 september zou ik het halen? hahaha
weinig tijd om het vervolg van mijn reisverhaal te vertellen maar net voor het slapen gaan stuit ik op een mooie impressie van het eilandje het is grappig om te ontdekken dat men mijn blog vermeldt in http://elhierro.startpagina.nl/
ieder jaar organiseren wij een Nieuwjaar brunch in onze vereniging 'De Lichtbron' te Wijnegem wie deelneemt brengt zelf een gerecht mee en zo ontstaat er een ruim gevarieerde feesttafel en zien we elkaar weer eens op informele wijze
vandaag kwam er een journalist op bezoek van de Gazet van Antwerpen die op jacht was naar positief nieuws meer moet ik niet zeggen zeker
het is vreemd: vandaag heb ik een off day dat wil zeggen dat ik met mijn hoofd in de mist loop geen flitsende gedachten geen heldere momenten geen heftige discussies oei ik lieg jawel, vanmorgen om 9 uur nog over de dood van iemand over wiens leven nu gekletst wordt alsof iedereen die soap van gisteren avond heeft gezien over een bitch van een vrouw enz enz maar voor de rest hangt er dus mist in mijn hoofd 't is mijn eigen interpretatie van een vrij windstil moment 't wil niet zeggen dat ik niets doe
want vanmorgen heb ik zeer goed gewerkt toch zeker voor de stille maand januari en de boodschappen werden gedaan zonder afleiding dus zeer snel een folder werd ontworpen zonder enige twijfel mailtjes werden verstuurd zonder ellenlange uitwijdingen verder was ik op jacht naar een citytrip om kado te doen chocolade figuren werden ontvormd gewassen en afgewassen zonder omwegen dus één ding ben ik vergeten en daar kom ik nu achter ventje lag te slapen (had vannacht wat te lang gepalaverd over een 'free podium ' bij zijn club) moest wakker gemaakt worden omdat we samen uit eten zouden gaan is het daar nu al te laat voor? nee hij staat hier nu net beneden 't wordt een toffe afsluiting van de dag die eigenlijk al bij al veel voldoening bracht
voor ons is het alweer volop Pasen gisteren heb ik weer eens mijn gangen kunnen gaan bij een gigantische groothandel in allerlei decoratie materiaal voor bloemen en linten en stro en eigenlijk nog véél meer maar helaas (of moet ik zeggen gelukkig?) was ik hier vrij laat gearriveerd wat wil dat dus zeggen: dat ik zuinig ben geweest want als ik daar uren rond hang zie ik allerlei toffe (hebbe-)dingen voor thuis of in de markt wagen tegenwoordig ben ik nog zelden op "hebbeding-koopjacht" maar ik weet echt niet of ik toerekeningsvatbaar ben wanneer ik in zo'n magazijn mag rond struinen
een ander positief berichtje: nog steeds geen sigaret gepaft kweet zelfs niet eens meer wanneer ik gestopt ben was dat nu in september of in oktober... hééel soms heb ik het lastig zoals bijvoorbeeld onlangs tijdens mijn vakantie wanneer ik ergens lang moet wachten dus niet wanneer er stress is maar eerder een gebrek aan een manier om de tijd te doden in ieder geval ben ik de kritieke periode grandioos gepasseerd
vanavond naar een vergadering ik ga daar altijd graag naar toe omdat tijdens onze vergadering nooit door elkaar heen gepraat wordt iedereen komt aan de beurt en alles kan en mag gezegd worden zoals gewoonlijk kom ik er met energie vandaan
zo heet deze blog ontstaan op zomaar een dag na een besluit om mijn schrijfsels samen te bundelen meteen ook een poging om vat te krijgen op mijn innerlijke chaos en het lijkt zowaar te lukken misschien niet zozeer door deze blog of toch wel? via het schrijven, tekenen en grenzen verkennen en zingen vooral dat laatste wanneer ik verstrikt zat neiging vertoonde tot het zoeken van hulp bij anderen op die momenten hielp het zingen
ik die tot voor enkele jaren in de grond zonk van schaamte om die schorre, valse stem ...
wanneer ik terug denk aan de dag dat ik begon te oefenen én de dag dat ik voor de eerste en enige keer die stem liet horen die gebeurtenissen geven me steeds moed wanneer ik iets niet kan omdat ik het gewoon nóg niet kan nu niet morgen niet maar ooit wel
omdat iemand ooit voor mij zong met een stem die me diep ontroerde die samen met mij een stukje hetzelfde pad bewandelde zij kreeg moed door mij en ik door haar
mensen hebben veel invloed op elkaar het is de kwestie van te voelen, wanneer er iets vibreert binnen in je alleen zo dragen de positieve invloeden vrucht
jou geluk hangt af van hoe jij de wereld aanschouwt
dus niet het weer niet de mensen rondom jou niet je werk niet je gezondheid bepalen of jij gelukkig bent wel hoe je er tegenaan kijkt en hoe je er mee omgaat
wakker wordend met muziek sla ik mijn ogen open en kijk de wereld in zoete dromen werken nog op me in buiten waait de wind door de bomen het weer van sinterklaas in januari klinkt hetzelfde als in december welke verrassing wacht me deze dag ik draai me nog even om maar niet lang daarna kijk ik in de spiegel en zie daar 2 blinkende ogen terug kijken kinderlijke verwachtingen?
het is niet zo koud voor de tijd van het jaar onze hond holt de trap af de buitenlucht in en ik er achter aan mijn marktwagen wacht trouw op stal nog enkele zoetjes en koekjes laden en daarna tuf ik op mijn gemakske richting Brasschaat
na een babbeltje met de kippenboer koop ik een complete tas vol groentes voor hutspot open mijn wagen en stal mijn waren uit zoals een poppenkast straalt alles in het donker een zeiltje hangen voor de wind en eventuele regen en ik ben klaar voor mijn eerste klanten ondertussen maak ik taarten en puntzakken van snoep zwaai naar de minder validen die passeren klets met mijn buurvrouw die eindelijk mijn naam onthoudt en ik de hare, haha ben vol bewondering over de overburen om de manier waarop ze met hun klanten omgaan ik hoor verhalen aan, de meeste over kommer en kwel over faillissementen, ziekte en ruzie troost een kind met een snoepje de grote jeugd passeert en kletst honderduit lacht en zwanst met elkaar of stoefen met de grootste zak snoep kussen hun lief alsof er niemand op staat te zien
en zo wordt het weer tijd om naar huis te gaan waar mijn moeder via de telefoon vraagt of ik kan komen die middag en avond breng ik dus bij paps en mams door die het soms niet gemakkelijk hebben maar zich gesteund weten met mams om boodschappen steeds beter weet ik wat ze graag heeft of niet... een boterham met gebakken spek smaakt ons heerlijk met een kopje thee meer moet dat niet zijn paps gaat vroeg naar bed ik laat de hond even uit
en dan terwijl ik op een dijkje sta met ruisende populieren besef ik wat deze dag in petto had: lekker hangen tegen de storm in mijn haren wapperen wild in de wind naar huis geblazen worden ik kom terug binnen met blozende kaken en blinkende ogen dezelfde als deze morgen ..... meer moet dat niet zijn mijn kinderhand is gauw gevuld
om ik weet niet welke reden wilde onze wekker radio niet meer radio 1 laten horen dus sinds enkele dagen word ik wakker met Klara klassieke muziek à volonté geen vervelende journalisten meer aan mijn hoofdkussen die mensen woorden in de mond leggen en geen tijd laten voor een deftig antwoord ze gaven me al een kramp nog voor mijn ogen open waren kruisverhoren zonder enig respect soms dacht ik: dit interesseert me niet mij interesseert de mens, niet de gebeurtenis, mij interesseert het achtergrond verhaal en waar is de warmte? die is toch in iedere mens aanwezig? zoek dáár toch naar! waarom voel ik kilte in ieder interview?
Klare heeft er komaf mee gemaakt eenzijdig nieuws is toch geen nieuws klassieke muziek geeft me toch even het idee dat de dag in vrede en schoonheid begint
gisteren avond een eenzame lifter opgepikt in storm en regen stond die daar en ik ben gestopt indachtig aan mijn avontuur nu weeral een dikke week geleden (wat ik overigens niet volledig geschreven krijg maar dat komt wel) wetende hoe blij iemand kan zijn met een beetje hulp ben ik dus gestopt en een dankbare mens stapte in moest blijkbaar héél zijn dag eens vertellen aan iemand ik reed voorbij mijn huis voorbij het eerste dorp en het tweede dorp tot het derde dorp alweer een 15 km verder vandaar uit kwam die wel thuis binnen 30 minuten zei hij en ik? ik ben een verhaal rijker toen ik in mijn bedje dook zuchtte ik diep tevreden en zei tegen mijn man: wat ben ik toch blij dat ik geen angst heb en ik ben ook blij dat ik naast een mens slaap die gewoon hetzelfde zou doen dus me niet bestookt met 'pas op' soms is het zo simpel om gelukkig te zijn
vanavond heb ik de eerste dagen van mijn reis naar El Hierro geplaatst maar dan wel op de desbetreffende data. ik heb genoten van het schrijven een boekje vol notities maar die zijn nu nog niet echt nodig geweest pas wanneer mijn innerlijke reis perikelen aan de beurt komen zal ik dat boekje nodig hebben tot nu toe is hetgeen ik geblogd heb zelfs kompleter dan dat boekje alsof ik alles opnieuw beleef
ik ben alweer enkele dagen thuis voel me sinds El Hierro zo zacht als boter zo onbevangen als ene kind zo gelukkig als .... weet ik veel mijn ogen registreren veel meer dan vroeger mijn oren luisteren naar wat er niet gezegd wordt mijn hart voelt het goede in iedere mens rondom me mijn lach opent harten ik voel liefde stromen toen ik daarstraks onze dochter naar het station bracht zag ik allemaal bomen met pomponnekes en was verrukt om het vrolijke uiterlijk dat ik dit nooit eerder daar heb gezien dus dat bedoel ik
het is zo licht en vrolijk in mijn hart gisteren was ik bij mijn ouders op bezoek ze hebben het momenteel niet gemakkelijk beseffen dat ze meer en meer hulp nodig hebben ik was er lang en heb het een en ander gevonden wat ze kwijt waren kheb geluisterd, gerust gesteld en geknuffeld wij zijn met drieën thuis en komen goed overeen wij komen deze week samen om te kijken wat ieder van ons kan op pakken wij willen niets beslissen over de hoofden van onze ouders heen maar hun in liefde ondersteunen in deze levens fase sinds ik terug ben van mijn reis is er een rust in mij en een groot vertrouwen dat ik op het juiste moment de juiste respectvolle woorden spreek en dat is een groot geschenk in mijn leven
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
