Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
20-05-2017
Luther
Beste Lezers,
Martin Luther King was een Amerikaans predikant die in 1968 werd vermoord. Datzelfde jaar werd ook Bobby Kennedy vermoord.
De Martin Luther die ik bedoel vanavond is DE predikant (Eisleben, 10 november 1483 18 februari 1546). Hij was een Duits protestantse theoloog en reformator. Begonnen als augustijner monnik die het sacrament van de priesterwijding ontvangen had, ontwikkelde hij zich na zijn benoeming in 1508 tot hoogleraar in de moraaltheologie aan de Universiteit van Wittenberg tot dé leidende persoonlijkheid van de Reformatie in het Duitse Rijk. De publicatie van zijn academische stellingen tegen de handel in aflaten op 31 oktober 1517 is het symbolische begin van het protestantisme. In 1521 werd Luther geëxcommuniceerd door paus Leo X. Luthers naam wordt dikwijls in één adem genoemd met de reformatoren Huldrych Zwingli en Johannes Calvijn.
{Op 31 oktober 1517 werden Luthers 95 stellingen gepubliceerd als reactie tegen de aflaatverkoop van Johann Tetzel, een Dominicanenpriester. Luther was namelijk geconfronteerd geweest met mensen die hun zonden kwamen biechten en daarna hun aflaten lieten zien, zodat hun biechtvader Luther hen geen boetedoening kon opleggen en slechts de vrijspraak (absolutie) kon geven. Het was een vergeven van straf op zonden door de paus, door te putten uit de verdienste van de goede werken van Christus en alle gelovigen. Hiervoor was weliswaar berouw nodig, maar het aankopen van de aflaat was voldoende om de zondestraffen kwijtgescholden te krijgen zonder grote persoonlijke inzet. Luther wil deze misstanden aanklagen en rechtzetten en gaat ervan uit dat de paus de misbruiken van de aflaatverkoop ook zal veroordelen. De aflaat waartegen Luther in het bijzonder reageerde was de Jubileumaflaat voor de nieuwbouw van de St Pieterskerk.
Op 11 november 1517 stuurde Luther de stellingen naar zijn vriend, prior Johannes Lang.
Op 23 augustus 1518 vaardigde paus Leo X een breve uit, gericht aan kardinaal Thomas Cajetanus, om Luther als notoire ketter te dagvaarden.
In Leipzig vond in 1519 het beroemde dispuut plaats tussen Luther en zijn Wittenbergse collega Johannes Eck (1486-1543) over het primaatschap van de paus. Eck stelde dat de ontkenning van de goddelijke instelling van dat pauselijk primaatschap Luther op één lijn stelde met de ketters John Wyclif en Johannes Hus. Luther antwoordde hierop dat 'de leer van Wyclif en Hus inderdaad veel christelijke en evangelische elementen bevatte'.
Daaruit volgde automatisch de conclusie dat het concilie van Konstanz, dat Hus in 1415 op de brandstapel had doen belanden, had gedwaald. Dit bevestigde Luther ook. Met het afwijzen van de onfeilbaarheid van de concilies wees Luther ook elk kerkelijk leerambt af. Enkel de Heilige Schrift (de 'Scriptura') was voor de christenen de onfeilbare gezagsinstantie: 'Sola Scriptura!'.}
Een hele uitleg om te vertellen dat het dus 500 jaar is geleden dat Luther zijn stellingen publiceerde.
En dat er hier in de streek, ik zit ongeveer 80km van Eisleben, veel aandacht is voor dit feit. Ook zie je zijn naam opduiken in allerhande instellingen, straten of beelden enz.
De straatnaam van het hotellekke (Zum ewigen Rath) waar ik nu verblijf is de Jüdenstrasse. Ik ben ook op weg naar Oswiecim en in de goede richting.
Het was een hele trip vandaag, deze morgen door het dal van de Werra en vanaf de middag gestaag omhoog naar het heuvellandschap van Mühlhausen, met zijn weidse zichten.
Fris begonnen (11°C) en toch met blote benen gestapt. Volgens de weersvoorspelling zal het morgen anders zijn, zelfde weertype maar nog kouder, 6°C! en met wisselend wolken en zon. Geen blote benen en extra bescherming van het bovenlijf aanbevolen.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Op weg in de frisse morgen, blote benen pas later; Per toeval genomen om de weidsheid van het Werratal te laten zien; Ik denk dat dit de grens voorstelt tussen het voormalige O en W Deutschland; In Wanfried is er een beeld uit 1517 opgeroepen in het straatbeeld/kade; Het is een lange weg naar de (bijna)top; Oef, van dichterbij is duidelijk dat de weg naar die top niet voorniet was; In Rodeberg treft men een modern bos aan; Zie het middelste korfje; En hoe is het bij JBW Kruibeke? Ook al goed op we, niet.
Eindelijk regen. Het lijkt erop dat ik er van hou, eigenlijk zit ik er niet zo mee in. Wat ik vooral wil zeggen dat ik al veel geluk heb gehad. Aangezien de weersvoorspellingen in de maand mei niet altijd rooskleurig waren ben ik altijd nogal goed de dans ontsprongen, behalve vandaag. De morgen had geen goud wel veel grijs en van die soort die niet vlug weg vliegt. Er was trouwens bijna geen wind.
Na enig gesukkel om de juiste weg te vinden begon de tocht met een flinke klim. Het bospad en de natuur maakte veel goed.
Stokstijf stond ik om een ree te kunnen zien die mijn komst niet had gemerkt. Het heeft me pas gezien toen het zich omdraaide. Een tijdlang bleven we beide roerloos staan, vanop 25 meter elkaar in de ogen kijkend. Het beestje moet wel hebben gedacht dat ik er onder de pongo toch weinig als een boom uitzag. Enige tijd later ging het voorzichtig, pootje per pootje bijna, in een boog om mij heen, over het pad waarop ik stond. Het bleef me na elke beweging aandachtig beloeren en verdween met enkele sprongen in het groen. Niet veel later schrok ik en een groter exemplaar zelf op. Op een tiental meter sprong de ree met reuze schreden het bos in. Het moet niet gezegd worden zeker dat fotograferen niet aan de orde kwam.
Over de Pfarrerin nog enkele woorden, de dame kwam zo tegen tienen thuis. Ik lag al lang tussen de pluimen maar sliep nog niet echt. Ik hoorde de eerwaarde enkele keren over en weer lopen, haar leefruimte was op het 1e verdiep, en ze was precies aan het praten. Was ze niet alleen? Niet mijn zaken.
Toen ik nog eens ging plassen en het licht nog zag branden riep ik Hallo en Guten Nacht. De deur ging open en ze kwam naar beneden. Ik in mijn onderbroek met T-shirt (toch een beetje beleefd blijven hé) dankte haar voor de gastvrijheid. Maar ze vroeg enkel wie het luikje in de kelder had dicht gedaan??
Haar kat kon niet binnen en daarom stonden de voordeur en de haldeur open. Op het moment dat ik wil antwoorden zie ik een schaduw terug schuiven. Ik verdwijn in de lesruimte en doe de deur op een kier zodat pastoor alleen is en onmiddellijk komt haar kat binnen en huppelt naar boven.
Deze morgen kwam dan de uitleg. De poetshulp zal waarschijnlijk het venster gesloten hebben. Omdat het nog een jong katje betrof was ze opgelucht toen het thuis kwam zodat ze gerust kon slapen. Nadien heeft ze me nog de zegen gegeven voor een goede tocht en ook de hulp van Maria ingeroepen om me te begeleiden naar Czestochau. En of je wel of niet geloofd, zo een kort en intens contact doet wel iets met je.
Het regent hier in Eschwege nog steeds stilletjes, jawel je hoort het niet. Ik probeer nog om mijn stommiteit van daarstraks terug recht te zetten. Lukt het niet, het zij zo.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Groot huis voor 1 persoon, wel wordt het gebruikt door de Kirch Gemeinde, houtkachels en chauffage genoeg, wel fris in huis; Goed gemutst; Hier blijft het regenen, ook als het al over is; St-Elisabethpfad, een plaatselijke pelgrimsweg die ik een tijdje heb gevolgd; Test voor de schoenen, geslaagd maar toch waren mijn kousen natter dan gewoonlijk, omdat het zweet niet weg kon; Mist; Rustpauze en appel eten tijdens rustpauze van de plensregen; Eén streepje zon voor vandaag, vastgelegd met de kodak; Het schaakspel zit op slot.
En gelukkig is het kaartje niet helemaal verdwenen, enkel in kolom rechts onderaan naar Mijn reisweg gaan en Van Temse naar Czestochowa aanklikken. Voila, nu slaap ik ook goed, zonder de kat binnen te laten.
Deze morgen ben ik door het Staatspark Karlsaue gelopen. Het enorme park is niet het gene dat ik me herinnerde. Ik vermoed nu dat het speelpark hoger gelegen is, het Wilhelmshöhe park, met een reeks watervallen. Lange jaren heb ik gedacht dat het Kölnischwasser daar uit de grond kwam, het beroemde 4711.
Na de middag kom ik gelukkig een centrum tegen van Edeka, een variant van Lidl of noem maar op, wel te eten en te drinken.
Vandaag dus aanbeland in Hessisch-Lichtenau. Naar de info dienst gegaan voor een stempel en enige uitleg over camping, zimmerfrei of hotel. Ik kreeg een boekje in de handen geduwd waarin een aantal adressen in het dorp zelf vermeld staan. Bij rondgang vastgesteld dat er uiteraard geen camping is maar vooral dat vermelde hotels heel leeg stonden te wezen. Camping in Eschwege zou wel kunnen, alleen is dit iets meer voor morgen wegens toch nog enige kilometers voor de boeg.
Wat nu?
Ik passeer voorbij Arche e.V., een soort winkel voor tweedehands spullen, onze kringloop winkel zeg maar. Als ondertitel staat vermeld Hilfe für Menschen in Not. Wel dat is nu precies wat ik voel, en hop naar binnen.
Ik wordt vriendelijk ontvangen en zeg dat ik geen nood heb zoals vermoed wordt, wel dat ik op zoek ben naar een slaapplaats.
De hoofd verantwoordelijke, een zeer vriendelijke dame belt enige nummers voor Zimmerfrei kamers. Allen blijken bezet te zijn.
Een jonde dame, Line genaamd, zegt dat ze iets anders zal proberen, wel niet hier ter plaatse maar in een ander dorp, Reichenbach. Geen probleem voor mij. Even later is het telefoon gesprek achter de rug en glimlacht ze naar me. Als ik nog een tijdje kan wachten, tot vijf uur precies, dan zal ze me met de wagen brengen.
Het blijkt bij de Pfarrerin te zijn. Iets voor halfzes wordt ik daar afgezet. Na nog enkele telefoontjes gaat Line rond het huis en opent de voordeur. Ik kan binnen en ze wijst me de plaats van de keuken, het toilet en een onderricht ruimte aan, waar ik kan slapen.
Ik mag me gerust installeren, de Pfarrerin is nog bezig en komt later wel, nog veel geluk.
Het is ondertussen al bijna negen uur en ik zit hier nog altijd alleen. Wel al warme thee gedronken en mijn bedje gespreid. De telefoon heeft ondertussen al vele malen gerinkeld, zal ik afnemen?
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Bloemen pracht in park Karlsaue; Oplettende ouders met jong; Van ver; Van dichter; De Fulda over; Eten en drinken!; Wat groeit er in mijne ; Frau Holle Stadt; Nog altijd dicht bij huis.
De titel is ingegeven door Adele, de titel van haar album 21 heeft haar schatrijk gemaakt. Het cijfer 6 is heel wat minder en ik hoef niet zo rijk te worden.
Het cijfer heeft alles te maken met 59 van het vorige artikel.
Het is (op twee maand na) precies 59 jaar geleden dat ik in Kassel ben geweest. En in 1958 was ik 6 jaar oud toen ik, met mijn vader en broer Dirk, naar Kassel ben gereisd.
Voor mij heeft het indrukken gemaakt die in nog niet ben vergeten. Het was precies een wereldreis, voor de eerste keer met de trein naar verre bestemmingen. Met de tram naar Hamme of Linker-Oever was al een belevenis en dan dit.
sMorgens heel vroeg op, met nog een boterham voor onderweg, naar het station. Mijn vader zeulde wel twee valiezen met zich mee. Die mochten we, elk aan een kant, zeker niet loslaten.
Hoe dan ook, tijdens het overstappen (in Luik of Keulen weet ik niet) was mijn aandacht toch vooral gericht op de stoom. Hoe dat groot machien langs alle kanten stoom spoot, die grote wielen, die drijfstangen en hoe alles blonk van de olie, mijn interesse was dermate dat die valies me allang ontgaan was. Tot ik plots in de lucht werd geheven en vele meters verder in een deur opening werd neer gezet. Toen zag ik mijn vader zijn wezen terug en de angst die in zijn ogen stond. Onzen dirk zat al, met de valiezen, in de juiste wagon. Op het nippertje gered van een eenzame dag.
Ook onze aankomst in Kassel, savonds heel laat herinner ik me nog. We liepen door de straten, mijn vader kende zijn weg blijkbaar, en ik kreeg een beangstigend gevoel. Dat kwam door de lange rechte en onbekende straten, de hoge gebouwen aan een kant en de puinhopen aan de andere kant én de invallende duisternis. Die puinhopen, weet ik nu, was het resultaat van het opkuisen van het puin na de oorlog. De heropbouw was nog in volle gang, 13 jaar na de wapenstilstand.
In een van de hoge gebouwen, nog altijd zoiets als vijf à zes verdiepingen, werden we ontvangen en even later lagen we in bed.
Hoe je voetstappen en stemmen galmden door de traphallen was ook een nieuwe ervaring.
En ons Duits was blijkbaar toen ook al redelijk, we speelden met andere kinderen in de building. En spelen deden we ook in een park. Onzen Dirk verdween, tijdens katje verstopper, achter een boom. Maar dan ook letterlijk, bij het verschuilen was hij meerdere meters naar beneden geschoven en het duurde een tijdje alvorens hij weer tevoorschijn kwam. Ach, zo lang geleden.
Maar toch, bij het terug huiswaarts keren stonden we voor de brug van Willebroek.
Ik vermoed dat het iets te maken had met de laatste trein gemist. Daardoor gingen we verder met de bus en die had als laatste halte Willebroek, precies aan de papier fabrieken van De Nayer.
Daar stonden we dan, mijn vader het café binnen er recht tegen over terwijl wij in den donkeren op de valiezen pasten. Voor ons die reusachtige brug en naast ons het geluid van die fabriek, een perfect decor voor de verbeelding van een zesjarige.
Enige tijd later kwam nonkel Albert dan aangereden met zijne Ford, van bij de Caluwé.
Allé, tegen twaalven kwamen we thuis, wel was ons moeder al lichtelijk over haar toeren.
De brug van Willebroek is trouwens een heel mooi lied van de Wannes.
De tocht zelf verliep heel vlot, ik moest het spoor van de valk volgen, een uitgestippelde wandelroute. Het wandelspoor volgde het andere spoor, dit van het toeristische treintje. Daardoor was het niveau verschil niet te bruusk en ging het stappen vrij makkelijk. Ook het weer begunstigde het humeur, tegen de middag zat het grootste deel van de afstand er al op. Ik had er wel op gerekend om de laatste kilometers voor de grote stad met het openbaar vervoer te doen.
En Kassel is een grote stad, van de Katholische Kirche tot de camping was al vlug weer 4,3km afstand.
De Bonifacius Kirche was open maar niemand gaf thuis, wel antwoord apparaat.
De Campingplatz Kassel was eigenlijk gesloten. Enkele werklieden zijn er bezig om het geheel terug in orde te brengen. Wist ik veel, maar de eigenaar (?) opent het hek en zegt kom binnen, daar is plaats en hier is de douche en WC (gevestigd in een opligger). Blijkbaar is het gebouw met bureel, sanitair en Stube vorig jaar door een brand buiten dienst gesteld.
Het geheel van het terrein lijkt meer op een stort, maar ik ben dankbaar dat ik gratis kan douchen en overnachten.
Het zijn trouwens vriendelijk mensen, ik krijg zelfs een Fransiskaner Weisbier aangeboden. Een van de gasten heeft mijn pelgrims boekje getekend.
Wel waren de lieden pas gisteren aangekomen na een tocht van 700km en zouden ze de eerste dagen vooral verlof nemen, dus zo weinig mogelijk doen. Later op de avond zijn ze vertrokken om te gaan eten. Bij terugkomst, iets voor twaalven, besloten ze om nog wat biertjes te hijsen.
Het lawaai bleef beperkt, het maakte toch geen verschil, de overlast van de verder gelegen autostrade en spoorweg is erger. Zo tegen enen hoorde ik gegeeuw. Ok dacht ik, ze gaan slapen. Wel dat gold maar voor twee, de andere twee bleven nog praten en vooral zingen, liedjes van ABBA. Tot ver over drieën heb ik kunnen meezingen.
Deze morgen begonnen dan de straten makers aan hun job om zeven uur, de oprit wordt nieuw aangelegd, zodat het tijd werd om zelf in actie te schieten.
Van de medebewoners geen teken van leven meer gezien. Adieu.
En nu begin ik aan het volgende artikel, dat ik zit te typen in het huis van de Pfarrerin. (zie volgend verhaal)
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Spoorweg tour, vrij vlak; Soms ook donkere paden; Oeps, in de gracht, gelukkig een traktor in de buurt; Prachtige beestjes; Deze ook, moeder en jong met hun pootjes in het frisse water; Rustplaats van Frau Rothe, Engel genaamd naar haar geboorte naam Engel. Deze moeder bracht groenten en fruit met de ezelskar van Naumberg en omstreken naar Kassel, je moet het maar doen. De rustplaats geeft wel een magnifiek uitzicht, wel is het daar nog 18km te doen; En wie we daar hebben; Desondanks niemand te bereiken; Bureau buiten op de camping, tussen de graszoden, 27°C.
Zoals vele dagen is het steeds even rekken alvorens uit bed te springen. (?) Maar deze morgen wou ik, met het voorspelde goede weer niet te lang wachten om te vertrekken.
Eerst nog die sleutel opsturen, en dat kon in Kaufland. De zaak was vlug geregeld, er was trouwens nog niet te veel volk op de been. En daarbij ontdekte ik Kaufland, zoiets als andere grote magazijnen. En zo ben ik dan ineens voorzien van de nodige spijzen en drank om de dag door te komen.
Langs gekende wegen vertrekken, in het bos geraken zonder pad nummers en dus op goed gevoel verder Oostwaarts trekken, het is gelukt tot iets na de middag. Toen kwam ik een eind uit de vooropgestelde route op de hoofdweg terecht. Ik vond het niet erg, de wandeling was gewoon goed, wel vermoeiend.
Uiteindelijk in Naumburg aangekomen en eerst een verfrissing tot me genomen. Het was redelijk warm maar de zon heeft zich grote delen van de dag wel verscholen.
En dan de rondgang, eerst naar de Evangelische kerk en het daarachter gelegen centrum, niemand thuis. Hetzelfde voorval is het bij de Catholische kirche. Wel zie ik een proper in het zwart geklede heer als ik de kerk buitenkom. Het is blijkbaar geen pastoor, ik zie het toch niet. Iets verder, 20 meter ongeveer, druk ik op de bovenste van de drie deurbellen van de pastorie. Geen gevolg en ik probeer de volgende als plots mijn oog valt op een blad dat is opgehangen. 16 mei gesloten wegens...Pats, weer niks.
Terug naar af of naar beneden als je wil, er zijn nogal wat trappen om de kerk te bereiken.
De zwart geklede heer is ondertussen vergezeld van een tweede heer, sterk op een pastoor gelijkend. Hoe ik dat kan zien, euh ..gewoon gewoonte. (nee niet ruiken) Deze tweede heer blijkt wel degelijk een pastoor te zijn. Wel bekrachtigd hij onmiddellijk en duidelijk dat hij op rust is. Vervolgens verwijst hij naar de andere persoon met de vermelding dat het de koster betreft. Niettemin kunnen beide heren me niet helpen want . de pastoor is niet thuis. ik word verwezen naar het hotel! Schade!
Maar het maakt niet uit, ik heb een prachtige wandel dag achter de rug, zit in een klein familiehotel met redelijke prijzen en kan weeral internetten.
Twee herten vluchten voor me weg toen ik het einde van de steile bosweg bereikte. Ik liep tegenwind en blijkbaar waren de dieren, net als ikzelf, verrast. Een foto ontbreekt wel, ge zult me moeten geloven.
Morgen dus naar Kassel, een stad waar ik 59 jaar geleden voor het eerst ben geweest. Meer te weten komen, volgende bericht afwachten. (weet wel niet wanneer dit lukt)
Ajuus!
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Continental Corbach; Down and Up; Grote akkers op de hoogvlakte; De boom ken ik niet, zie wel dat die nog vol bloesem staat; Waar gaat dit heen?; Begin van een weg restaurant; Duidelijk; Ene met vanille en ene met citroen; Kon ook gisteren zijn genomen.
Nota; De route van vandaag was oorspronkelijk voorzien voor 42km, dat is gelukkig gewijzigd kunnen worden met gegevens ter plaatse verzameld. En zoals steeds, plannen zijn er om niet gevolgd te worden.
Een lekkere wandel dag gehad. Frisjes begonnen want heb direct terug mijn windjak aangendaan. Zo tegen de middag, net als gisteren in short rondgelopen. Het ergste wit is nu al weg. En vandaag bijna niemand tegen gekomen, één fietser die me goede moed wenste en een vriendelijke dame die me in Korbach voorhielp. De dame op de toerist info niet mee gerekend, die wees me twee goedkopere hotels aan die wel gesloten zijn. De jeugdherberg was volzet en dus bleef er niks anders over dan .. de duurste.
Dezelfde dame wist ook niet dat haar stad een Hanse stad is en dat de Jacobsweg er doorheen loopt. Daarvoor moet een Belg me dit komen uitleggen,zei ze met rood aanlopend hoofd. 'Ik zit nog niet lang op deze dienst, wegens reorganisatie'. De stempel kreeg ik wel.
Lange tijd op de Pilgerweg gelopen, en het ging goed. (niet moeilijk, was in beide richtingen aangegeven!)
Een mooie kapel ter ere van Maria stond langs de weg. Binnen was er mogelijkheid om de bijbel te lezen. Opvallend is echter een boek waarin alles wat maar ook iets met Maria te maken heeft vermeld staat. Nog opvallender zijn de uitermate prachtige versieringen erin aangebracht. Ik denk dat dit bij ons allang verdwenen zou zijn.
Het lijkt me dat van vele bomen de blaadjes nog ontluikend zijn, we zijn dan ook in een skigebied en dus op vele plaatsen veel hoger gelegen dan onze Ardennen.
De B&B was heel goed. Mezelf en nog een fietser, mochten op voorstel van de vriendelijke gastvrouw nog een extra broodje en fruit meenemen voor onderweg. Het zilverpapier kwam zo op onze tafel aangevlogen. Wel stel ik vanavond vast dat ik de kamer sleutel nog bij me heb. Ik heb de dame al verwittigd, morgen vroeg moet ik eerst naar een postpunt om een pakketje te verzenden. En toch vroeg ze niet eerst naar de sleutel maar of ik een goede dag heb gehad. Camino ervaring!
Vanaf heden zijn de nummers van de kleinere banen ook leesbaar langs de weg, je weet dan tenminste dat je bvb op de L 3437 bent aanbeland. Elke deelstaat zal waarschijnlijk andere regels kunnen uitvaardigen, en in Hessen is dat dus ook de nummering van de banen. Bedankt.
Korbach bestaat uit de nieuwe, de nieuwe oude en de oude stad. De nieuwe oude is de uitbreiding buiten de muren van de oude, waarrond dan ook weer een muur is gebouwd, vandaar. Veel vakwerk huizen vormen het straatbeeld. Hier en daar een bijzonderheid, zoals de buskruitkoppen. Nachtwachten bewaakten tot in de jaren 1930 de burgers tegen dieven en brandgevaar. Ook het afroepen van de tijd behoorde tot hun taak. Maar omdat ze een overdreven ijver aan de dag legden werden ze Pulverköppe genoemd.
Morgen trek ik naar Naumberg, de dag erop zal ik Kassel bereiken, wenn Got twill.
Ik hoop ook nog eens een pastoor te vinden of een medewerker van de juiste kerk.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Herten aan het spelen in de weide, een zie je nog. Even later sprinten ze ruim driehonderd meter naar beneden en verdwijnen in de bossen; Prachtige dalen; Heiden weg, heeft niks van doen met heidenen, maar gewoon waar de weg (Hanseweg) over de heide liep; Mooi versierd boek; Weidse zichten; Drassige holle weg, om de dag te eindigen; Het oude Korbach; De Roeper; Welke is de juiste?.
Veertien dagen ben ik al onderweg. En ben al dikwijls op hotel gemoeten. Campings moet je hier wel ver gaan zoeken. Daarom ook dat de wegen op mijn planning soms nogal sprongen maken. Heb al vlug vastgesteld dat het niet evident is om daarvoor een lange omweg te maken en energie te verspillen. Ik zal dus meer langs moeten gaan bij de parochies.
Voor vandaag ging de vlieger niet op, de pastoor woont waarschijnlijk niet in de Kirchstrasse. Ik denk dat ik anders wellicht toegang had gekregen tot een prachtig parochie gebouw, midden in Winterberg.
Dus nu weer in een B&B, dubbel kamer voor de prijs van enkel, omdat ik pelgrim ben. (wel 50) De uitbaatster heeft ook al de camino Frances gedaan en hoopt ooit nog de Portugese te doen.
De naam Winterberg valt klaarblijkelijk niet uit de lucht. Werkelijk alles staat hier in het teken van de wintersporten. Ook wandelaars zullen hier wel aan hun trekken komen maar het aantal faciliteiten voor de skisport, wel dat steekt er volgens mij bovenuit.
Een flinke beklimming gehad vanuit Nordenau naar Altastenberg. En ook hier staat er weer een kapel en een Wegstein Heidenstrasse, ter herdenking van de pilgerweg.
Een gedeelte van deze weg door het bos loopt over het originele traject van de handels weg tussen de Hansesteden. Ik vermoed dat het o.a. Halle met Halle verbind.
En zoals men gebruik heeft gemaakt van de Romeinse wegen heeft men dit ook gedaan met de routes van deze handelsvereniging om boosdoeners naar Compostela te sturen.
Ik ga nu zoeken om iets warm te eten, is deze middag niet gelukt. Wel heb ik al enkele telefoontjes kunnen plegen, thuis is nooit ver weg.
En die moto's van gisteren heb ik vandaag gezien en gehoord als ik in de bossen zat.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Falke, de fabriek waar de kousen die ik draag gemaakt zijn, in Schmallenberg; Soms duikt ze op, die schel(m)p; Zoals ook de weg beschrijving; Op elke balk staat wel iets ernstigs geschreven; Harmonie speelt voor Moederkesdag; Hier naar beneden, de andere kant wacht; Een helling waar je bijna een uur over doet; Dan is de andere kant nu aan de overkant; De pastor (voor katholieken) is niet thuis, de kerken zijn wel open. Dus een kaarsje voor de moeder van mijn twee kinderen én eentje voor mijn moeder.
Het was best warm in de kelder, de chauffage werkte uitstekend, mijn was was (met wip) in een wip droog.
Redelijk goed geslapen, op tijd wakker en beide kerk gemeenschappen luiden de klok om zeven, toen ik al op de markt stond.
Een laat fuifnummer, een flinke uit de kluiten gewassen jonge man, verkleed als meisje in carnaval stijl, had het wijs besluit genomen om zijn fiets met de hand mee te nemen. Goed voor beiden, hij/zij viel niet om en de fiets kwam thuis.
De zon was al van de partij, hoog boven de heuvels. Goed temperatuurke om te stappen met ballast en weinig verkeer, het ging goed. De fietspaden routes volgden gewoon het dal, zoals de meeste andere vervoer mogelijkheden. Pas tegen de middag was er meer fiets verkeer waar te nemen.
Een piepklein vledermuisje had klaarblijkelijk zijn klok niet goed gezet. Het viel als het ware uit een boom en fladderde doelloos over de baan. Uiteindelijk landde het op de rijweg. Dit kon ik niet toelaten en zachtjes kon ik het in de goot krijgen. Toen ik het eindelijk kon opnemen, want het lijkt me een heel broos beestje, vloog het weer weg. Alleszins is het niet doodgereden, hoop ik toch.
Een voetganger met zijn hond bleef staan en keek me meewarend aan. Hij wees naar boven, de bomen die op de rotsen groeien en zei dat er nog veel waren. Toen moest ik verder, zijn hond was nogal agressief, zie hij zelf.
Het middagmaal heb ik genomen in een bikers ontmoeting plaats. De stijl had er wel iets van, moto liefhebbers heb ik niet gezien, of die moesten nog komen. Wel fietsers en wandelaars kwamen langs voor een kleinigheid of een drankje. Ook vaders kwamen langs met hun kroost (of deel ervan) om friet met hamburgers of iets dergelijks op te halen.
Bij aankomst in Schmallenberg eerst de kerk gezocht om eventueel een stempel op te halen. Geen stempel vandaag en ook geen Pfarrer. Geeft eigenlijk niet, gisteren had ik er drie .. stempels.
Daar mijn benen en voeten om rust smeekten onmiddellijk de knoop doorgehakt en dit hotel binnen gestapt.
Ook nog eens vlug (!?) naar de Lidl geweest voor melk en fris water. Onderwijl was de zon ondergedoken en had plaats gemaakt voor hagelbollen.
Buiten een iets te grote afstand te hebben gestapt, is er vandaag niet veel te melden. Wel lig ik al in bed in een klein hotelletje en hoor het gerommel van de donder. Donnerwetter zullen ze het hier wel noemen zeker. Ik was in ieder geval op tijd binnen.
Hopelijk trekken de beloofde onweders deze nacht voorbij. Tijdens het stappen was het vandaag heel goed weer, zelfs de zonnecreme werd weer bovengehaald.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Asperges in maten en kleuren; Zon komt over de kam en vanachter de wolken; Mooi toch; Hoeve of kasteel, wel nog bewoond; Fragiel diertje; De winnaars, Thyssenkrupp; Moet nog kunnen, dacht ik toen ik dit cijfer zag. Vorig jaar op weg naar Laon zag ik hetzelfde en heb toen ook volgehouden; Frituur met Heute in Angebot : Nudeln mit Tomaten Bolonaise, gut geschmeckt; Op tijd binnen en weer geen test!.
Vanavond slaap ik bij de concurrentie. Zo is er blijkbaar toch wel een scheiding tussen gereformeerd of evangelisch en katholieken. Volgens Rosemarie is er nochtans meer gemeen dan wat ons scheidt. Vanaf Korbach is het strikt katholiek, men is dan ook in een andere deelstaat. Hier in Sauerland is het zowat verdeeld maar is er soms wantrouwen, zielig toch. Zieltjes willen winnen!
De Pfarrer, Eerwaarde Heer Schliebener, merkte op dat ik katholiek ben. Als antwoord gaf ik aan dat we dit beiden waren. Hij kon er wel mee lachen.
Ik slaap dus in/nabij de pastorie. Hij was al gewaarschuwd door Karl-Heinz dat er een pelgrim op komst was. Bij het aanmelden aan de parlofoon waren de woorden Pfilger en Hugo al voldoende. Even later verscheen een jonge gast met een sleutel in zijn hand. Heb je alles bij de hand was het enige wat hij vroeg. Hij begeleidde me nog tot aan de deur van de parochiale jeugdclub, kelderverdieping, gevestigd naast zijn pastoorswoning. Even vroeg hij naar mijn ID kaart, begrijpelijk in deze tijden. En dat was dat. Er is een wasbak, een toilet, een keukentje en veel plaats.
Bovendien lig ik binnen, wat met het te verwachten weer geen luxe is. Of mijn tent bestand is tegen hagelbollen zou ik nu moeten uittesten. In negatief geval zit ik dan wel met de hagelschade, waarschijnlijk niet te repareren met een lepel.
Het volgen van de schelpen van Jacob was zoals te verwachten niet zo eenvoudig. Blijkbaar had ik na een uurtje stappen er al een gemist. In het dorp Valbert, normaliter te bereiken in een uurtje, kwam ik pas aan tegen elven. Als je bent vertrokken rond half acht dan weet je dat er te veel paaltjes zijn afgewerkt. Iets meer dan drie uur voor een afstand van ocharmen een goede 5 km, nee dat klopt niet. Ook dien je uit te kijken qua afstanden over de fietspaden, daar zit ook wel al eens een groot verschil op, soms tot bijna de helft.
Maar goed, alles moet geleerd worden, ook achteruitlopen.
Na een koffie en rozijnen koek terug met volle moed het Jacobs pad opgezocht en gevonden. Weeral liep het blijkbaar ergens verkeerd. Op een bepaald punt, weet ik van de landkaartjes die ik heb gefotografeerd, dat ik doorheen een bos moet om Haumche te bereiken. Een toevallige automobilist (kan het anders?) wijst me de juiste dreef aan. Korter dan de baan te volgen, stond ook op de kaart. Prachtige bosweg maar doodlopend op een weide. De vriendelijke driver had er ook bij vermeld dat er houten huisjes stonden. Ja, aan de overkant van de afdalende weide zie ik de achtergevels van een reeks houten buiten verblijven. Dan maar via een hofke de straatzijde bereiken en voilà, ik sta in Haumche.
Aan een splitsing zie ik een kapelletje aan een boom hangen en eronder ook een Schelp met erop een zwarte pijl getekend. Hoe u in de andere richting dan het bos moet bereiken, vraagteken.
Zoals Karl-Heinz gisteren terloops vermeldde normaliter zijn alle peilen goed aangebracht is wellicht waar, alleen staan ze soms 50 meter verder in een wegel, maar staan er geen vooraf.
Dus als ik aan een splitsing kom kan ik wel zien dat de weg achter me de juiste is. Dan gok je, wat niet altijd goed is, zeker niet in een bergachtige omgeving. Als het volgende kruispunt of Y dan geen pijl heeft weet je dat je verkeerd hebt gegokt. Dat kan dan wel menige honderden meters verder zijn of in bossen wel kilometers. Dus de piste van de omgekeerde Jacob is twijfelachtig, enkel in combinatie met andere wegen te doen.
Een dame, Rosemarie, is in haar tuin aan het spitten en vraagt wat ik zoek. Jacob, pfilger
Even later zit ik op de bank in de tuin met een fles fris spuitwater. Ook de dame is wandelaarster en heeft delen van de Jacobsweg gedaan. En, ja, de weg loopt hierlangs. Je moet ook nog de kapel van Grotewiese bezoeken, daar kun je ook een stempel zetten.
Kom zegt ze ineens, ik breng je wel naar Attendorn en dan bezoeken we Grotewiese.
Voor mij goed meegenomen, een mooie stempel erbij en op de koop toe de verloren tijd van deze morgen weggegomd.
Bleek de kapel ook de parochiekerk te zijn van de katholieken, waarvoor Rosemarie zich honderd procent inzet, en er fier op is. Mooie kapel, mooi en proper onderhouden, met alles er rond zoals het kerkhof en de oude pastorie. Deze pastoorswoning wordt nu verhuurd wegens gebrek aan bedienaars. Zoals in Frankrijk en Zwitserland zitten de hier overblijvende pastoors met parochies van 50 km diameter.
Na de stempel en een bezoekje binnen de kapel en buiten, o.a. de Jacobsbron, gaat het richting Stad. Onderweg kom ik nog te weten dat haar man al meer dan dertig jaar overleden is, dat ze als verpleegster heeft gewerkt na zijn dood en een voldoende pensioentje heeft. Ze is al sinds 2001 met pensioen, ze was toen 60. (voorheen had ze enige jaren als Röntgen technieker gewerkt!)
Ik zal een kaarsje voor haar branden, wat ik in de Magdalena kapel van Grotewiese ook heb gedaan.
Inkopen doen is normaliter niet mijn favoriete bezigheid, als ik nu iets te eten wil hebben moet ik zelf een toerke lopen door de stad en de winkel. De Rewe is hier in Duitsland ook goed vertegenwoordigd.
In de Aldi of Lidl kan je geen fruit kopen per stuk, dus probeer ik nu deze gigant maar. Hier lukt het wel, er is zelfs een standje waar eenzame bananen worden aan geprijsd. Curieus eigenlijk dat mensen nooit losse bananen kopen, steeds trossen.
Afijn, daar ik een kookplaat en warm water ter beschikking heb zal ik zelf koken. Van DORNSEIFERs Frischeküche lijkt de Spiessbraten mit Zwiebeln und Püree me wel iets. Ik heb dat doosje natuurlijk wel eens omgedraaid en goed gelezen wat er allemaal wel inzit. En er blijkt heel wat meer in te zitten dan reeds genoemde etenswaren.
Een mikrowelle wordt aangeraden voor de bereiding. Helaas is dergelijk toestel niet in de keuken aanwezig. Een tweede mogelijkheid is een Wasserbad.
Dus, dat is goed gekomen en eerlijk gezegd, het heeft goed gesmaakt. Is nog voor herhaling vatbaar, als er nog pastoors zijn die me hun keuken ter beschikking willen stellen.
Buiten de overheerlijke lekkere maaltijd van 3,39 is mijn duurste aankoop Excellence. Deze zwarte, extra kräftige Bitter kostte me 2,20. Voor morgen kan ik weeral op stap met voldoende voorraad. Speciaal koop ik nu Roggenvollkornbrot (mit Natursauerteig) omdat het goed vult, dus met één à twee sneetjes heb je voldoende. Wel weegt het pak een halve kilo, maar de prijs van 89 cent maakt veel goed. De smaak heb ik ondertussen al te pakken.
Bij het nuttigen van een Kopje Pfefferminze thee is het bijna tijd om dit verslagje af te sluiten en onder de veren te kruipen, het is al tegen achten.
Geen Wifi in de kelder, dus wachten met verslagje door te sturen.
En geloof het of niet, het heeft eigenlijk niet veel meer geregend, zelfs de zon was van de partij tijdens mijn boodschappen tocht.
Grtjs,
Hugo Peregrinus
Fotos : 1e pijl tegen de richting; Zoek de pijl, ditmaal achter me; Mini Ski-piste; Vis-trap; Mooi, doodlopend op een weide; Rosemarie zittend voor het schilderij voorstellend Franciscus van Assisi; Jacobs bron; De spelonk; Mijn onderkomen voor de nacht.
Waar de vorige titel al naar verwees is vandaag helemaal uit gekomen. Niks Plettenberg duidde erop dat de voorbereide route is verlaten, niet helemaal, wel altijd in de buurt. Als je naar het Oosten blijft lopen kan er niet zoveel verschil op zitten. Voor een voetganger zoals ik betekend het verschil wel heel wat natuurlijk. Ik zit nu op ongeveer 15 km van Lüdenscheid, en dat wil ik niet persé opheffen. Brugge ligt trouwens ook in de buurt.
De plaats waar ik op hotel zit is Meinerzhagen, de stad van Otto Fuchs, specialist in hoogwaardige metalen. Dit bedrijfje telt wel 8700 werknemers, heeft 8 dochterbedrijven en een omzet van 2,4 miljard Euro () per jaar. Niks mis mee.
Maar daar gaat het eigenlijk niet over.
Wel dat ik in contact ben gekomen met een pelgrim, Karl-Heinz. Het contact kwam tot stand als volgt, een heel verhaal.
Bij mijn aankomst in Meinerzhagen besluit ik om toch nog eens naar de kerk te gaan. Gisteren en vandaag had ik soms een Jacobsschelp gezien. Misschien is er in die kerk wel iets dat me kan helpen. En ook al is het een gereformeerde Gemeinte, voor Jacob doet men alles.
Ik zie enkele mensen van de parochie die aan het werk waren. Toen ik buiten wilde gaan valt mijn oog op een schap met daarop een inktdoos en een stempel. Bleek het wel degelijk om een Jacobszegel te gaan. Dus ik vraag of er een pilgrimsweg ist. De ene kon me niet helpen, de tweede wist me te vertellen dat er inderdaad een pelgrimsweg doorheen de streek loopt. Buiten is er een koperen plaat waarop de nodige uitleg staat.
Buiten wil ik een foto maken. Erop staat, buiten tekst, een route getekend met enkele plaatsen vermeld waarlangs de route loopt. Terwijl ik dit doe komt een man langs (met zijn kleinkind) en spreekt me aan. Een dame, die iets verderop boodschappen in haar wagen legt, komt ook naderbij.
Het gaat over de route en ook over mij.
Ik vermeld dat ik wil overnachten in de jeugdherberg, iets verder. Blijkt dat deze al geruime tijd is gesloten en er zijn geen campings in de buurt.
Maar in het restaurant, bij José, hierover kan je zeker wel overnachten? Ja, hij heeft ook een hotel, goedkoop voor travellers, in een andere wijk. Ik zal even met je meelopen.
Deuren gesloten, zowel achteraan als vooraan. De dame kent de weg en roept een naam. Iets later gaat de keukendeur open en verschijnen twee personen, onder wie José.
Er is nog een kamer voor een Pelgrim, ik breng je erheen. De vriendelijke dame overlegt nog even en ik begrijp dat ze er nog een andere persoon bij betrekt, een pelgrim Karl-Heinz, die alles weet over de routes in Duitsland.
José is een Portugees, is een rustig man en is goed bevriend met die andere, de reeds vermelde Karl-Heinz. Ik krijg een kamer toegewezen en morgen regelen we de boel wel.
Het hotel is pas een jaar terug open na een grondige renovatie, en het oogt mooi, sober maar in orde.
Ik rust even uit als er op de deur wordt geklopt, een persoon wil me zien en uitleg geven over de Jacobswegen.
Bleek die K-H een tweetal boeken bij te hebben met kaarten, uitleg over bezienswaardigheden onderweg, hotels en restaurants zijn er in vermeld. Hijzelf droeg een albasten schelp van Jacob, een unicum, gemaakt door een vriend. Ik mag de boeken even houden en er fotos uit maken, hij zou ze wel ophalen als het past want hij was nog aan het werk.
K-H heeft al heel wat ervaring en is blij die met een oude rot te kunnen delen. Santiago, Rome en de Duitse wegen had hij al gedaan. Graag zou hij nog de Zilverroute eens doen, maar dat zou iets voor later worden. Over enkele weken wordt hem een nieuwe heup gestoken zodat het dit jaar te vroeg komt. Vorig jaar is zijn andere heup reeds vervangen, na twee maanden liep hij al terug over de wandelwegen.
En zodoende heb ik een ander tracé voor de boeg. Het loopt over Meirenzhagen, Attendorn, Elspe, Winterberg, Korbach, Kassel, Heiligenstadt, Nordhausen, Sangershausen, Halle en Leipzig.
Vele genoemde steden of dorpen voor Kassel en Kassel zelf komen voor in mijn voorbereiding. Erfurt, Weimar en Gera vallen er tussen uit. Dresden blijft in ieder geval op de planning, temeer daar er waarschijnlijk ook een pad loopt tussen Leipzig, Dresden en Görlitz.
Ik ben wel tevreden dat ik deze weg heb gevonden.
Volgens Karl-Heinz mag ik ook gerust aankloppen bj de parochies. Vanaf de buurt van Korbach is het terug Katholisch en niet meer reformiert.
De camping gisteren was niet slecht, een vlak plaatsje voor mijn tent was niet voorhanden. En dat werd ik gewaar deze morgen. Geen probleem met de rug wel had ik slecht geslapen. Ondanks dat ik doodmoe was kon ik moeilijk de slaap vatten en deze morgen was ik al aan het inpakken om zes uur. Voordeel was dan wel de zeer warme douche ruimte, mijn tentzeil en al de rest was droog tegen halfzeven. Wel vertrokken met hoofdpijn, maar die verdween met de mist.
Al met al toch nog een vruchtbare dag geworden. Wel zal ik niet meer van de oude spoorweg bedding gebruik kunnen maken.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : De reuze camping op de helling; Volle maan; Prachtige zonsopgang; Direct omhoog, direct warm; Neye Talsperre; Een van de twee boeken van Karl-Heinz; Voorbeeld van een kaart, nu nog proberen lezen en lopen in omgekeerde volgorde.
Ondanks de frisse nacht en morgen was het vandaag , zeker na de middag goed stapweer. Het ging ook beter dan de vorige dagen, het ging vanzelf of bijna. Zodoende ben ik een heel eind opgeschoven, op de kaart.
Mijn overnachtingsplaats is de camping Bever-Talsperre, voorbij Hückeswagen. Nog een aantal kilometers en Wipperfürth is voorbij. Ik ga niet over Lüdenscheid maar zo recht mogeliik naar Plettenberg. Hoe dat weet ik nog niet, misschien is er wel weer een oude spoorlijn.
Vandaag heb ik er zo een gevolgd, en dat gaat prima vooruit. Tevens is het een vrij vlak parcour in tegenstelling tot de omgeving.
Deze is flink veranderd, de Rijnvlakte ligt achter me, de bergen van Sauerland hebben zich al gemanifesteerd. Om tot aan de camping te geraken moest ik die vlakke spoorbedding verlaten en gedurende 6 à 700 meter flink omhoog. Het kon tellen na de lange dag.
Het glas bier smaakte des te meer.
Wel weeral een grote camping voor lang bewoners, maar nu nog rustig en alles binnen bereik. Zoals de droogkast waar mijn spullen nu in zitten, terwijl ik dit schrijf!. Als U dit leest dus niet meer, of ik ben ze vergeten!!
Een tijd lang het gezelschap gehad van Uchi, een jonge Nigeriaan. Hij had een vrije dag en was op wandel. Unuoaco is zijn naam, staat vermeld op de deurbel.
Hij loopt een eind voor me en op bepaald moment neemt ie een selfie met mij in het vizier. Ik nader hem en we raken aan de praat. Hij is op vier dagen tijd door de woestijn naar Lybië gevlucht, met vijftien companen in een Suzuki pick-up. In Lybië heeft hij een aantal jaren als stukadoor gewerkt tot de Arabische Lente uitbrak. Daarop is de tocht via Italië (Lampedusa) naar Duitsland aangevat, op aanraden van zijn vriend die er al verbleef.
Hij heeft hier nu werk en een vriendin waarmee hij hoopt eind dit jaar te huwen. Ik schatte hem qua leeftijd zo tussen 20-21 jaar oud, 31 is het juiste getal.
Ik kon al bij hem blijven slapen en douchen, maar het was nog te vroeg in de namiddag én te mooi weer om al te stoppen. Wel heb ik een glaasje fruitsap gedronken bij hem op zijn appartement.
Enige tijd later zie ik een fietser (op de spoorlijn) aankomen en zich neerzetten op een rustbank. Dat was nu ook mijn bedoeling en even later plofte ik mijn rugzak naast de bank en neem zelf plaats.
Amai, waar gaat de tocht heen met dat gewicht? De gewone uitleg volgt. Hierop vraagt hij naar mijn leeftijd en hij verschiet. Geen problemen met de gewrichten of de rug of de nek.. ik ben ook 65 en het doet al op veel plaatsen zeer. Nog veel stapplezier!
Nu probeer ik dit nog op het net te krijgen, er zou gratis wifi zijn in de cantine.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : SUNRISE; Wasserski om 08u, brr..; Droogtijd; Big brother; Uchi; Jacobsweg Hilden; Vleermuizen tunnel, ook voor fietsers, 215 m lang, gebouwd in 1874; Beschermers voor de nacht!.
Goede nachtrust gehad en warm gelegen. Geen van de bewoners heeft me lastig gevallen, wel was er ene wiens TV een hele nacht op op luid volume op stond.
Vroeg op pad zodat ik al iets na twaalven op camping Rheinblick arriveerde, reuze groot, vooral voor campers en sleurhutten.
Nadat ik een sleutel had ontvangen, de rekening volgt morgen vroeg, vlug mijn tentje opgesteld en naar het aanpalende gastehaus voor mijn eerste Schnitzel. Warm eten dus al gehad.
Onderweg, onder een stralende zon en onder frisse hemel, kom ik bij het binnenkomen van Nievenheim aan een koffieshop, annex klein winkeltje. De koffie kwam uit een kan en werd geserveerd in een grote mok. Ik vroeg me er een koek bij, een .. croissant en ik zei Merci toen ik hem kreeg. Een glimlach kwam op het gezicht van de iets oudere man (ongeveer mijn leeftijd).
Een kort gesprekje met nog een andere (vaste) klant verklaarde meteen mijn vracht. Wel wisten ze niks van Czestochowa. Maar dat mocht niet deren want de koffie met koek waren gratis, voor de pelgrim. De man zelf had 45 jaar lang in zijn eigen feestzaal gewerkt als kok. Hij toonde me trots een foto van zijn zaak, nu gerund door zijn vrouw en zoon. Zelf moest hij het rustiger aandoen. Pas vijf maanden geleden had hij een andere hartklep gekregen en er waren kleine complicaties. Maar het ging. Nog een handdruk, gute reise und vorsichtig.
In zons liep in vroeger eeuwen de Rijn langs de stadsmuur. Hierdoor kon de stad tolrechten eisen, hetgeen je ziet aan de woningen en omwallingen. De wachttorens worden er pfefferbüschen genoemd.
Iets verderop vaart een bootje heen en weer en die bracht me dus over de Rijn. Op deze rivier varen heel regelmatig best grote schepen voorbij.
En na wat heen en weer geloop heeft de baas van hetzelfde gastehaus me zijn code gegeven zodat ik mijn blog kan doorzenden.
Voor volgende dagen zijn de weer vooruitzichten niet te best, hopen op het beste.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : De put is niet weg; Koffiebar annex winkeltje; Tolhuis Zons; Stadsrechten, nu toeristische attractie, De bisschop voor zijn stad; De Rijn; Heen en Weer, en de boot was niet vol; Zons aan de overkant; Ver(love)boot.
In Erkelenz werd het voorbije weekend het Franziskaner Fest gehouden. Het codewoord was Menschen Helfen Menschen. Daarom was er zo veel volk op de been. Vanmorgen was het heel wat minder. Na de nodige inkopen op mars, en dat ging goed.
In Venrath, een uiterst rustig klein dorpje, heb ik aan de geld automaat getankt. Deze machine was opgesteld binnen het voorportaal van de Raffeisenkas en de deur naar de loketten stond open. Verbazing viel met ten deel, gewone ouderwetse loketten waar je elkaar nog de hand kon geven. Niks gewapend glas of schuiven te bespeuren. Waar is bij ons die tijd naartoe.
Koude en gure dag gehad. Motregen bij het begin en einde van de dag. Maar door de wijziging in mijn parcours kwam ik voorbij een enorme kuil.
Ik dacht al tijdens de voorbereiding, waarom kan ik niet gewoon rechtdoor. Ofwel betrof het hier militair gebied ofwel bruinkool ontginning gebied. En dat laatste was juist. Wist wel niet of je hier toegang had, maar als er geen verbod teken staat is het toegankelijk, niet?
Tussen de windmolens en talloze grond pompen (?) betrad ik een enorme werf. Er zijn wel baantjes voorzien, maar die lagen nogal ver van de rand van de put. En aan die rand heb ik op verschillende plaatsen staan kijken. En telkens was het even indrukwekkend. (En de tijd vliet voorbij.) In afstand is het moeilijk in te schatten hoe groot dit eigenlijk is. De grootste graafmachine is meer dan honderd meter hoog en komt met zijn top halverwege het maaiveld. (twee kontjes zullen dus niet volstaan)
In Grevenbroich wisten ze op de toeristische dienst me door te verwijzen naar het Reisseburo. En ja, daar konden ze me niet helpen. Als het op campings aankomt weten ze niet veel, hotels des te meer.
Een uurtje later was ik deze stad alweer uit, op weg naar .. we zien wel. En ik liep langs de rivier de Erft, langs mooie paden tot Wevelinghoven.
Onderweg had ik al enkele Jacobs schelpen gezien, die wezen uiteraard in de andere richting. Maar in voornoemd dorp is er een rust huis waar je een stempel van Jacob kan krijgen. Ik dus daarbinnen en meteen gevraagd of er ook kamers vrij waren. Nee, die waren er niet.
In het volgende dorp, Langwaden, is er het Gästehaus Kloster Langwaden gevestigd. Ik dacht dat hier een hotel betrof, maar een fietser die me aansprak, vertelde dat de instelling (?) steeds kamers vrij heeft voor gasten, pelgrims of andere.
Ik daar naartoe langs de dreef, de voordeur stond open maar er was niemand in de immense hal. Een bordje aan de Pforte meldde dat de boel op maandag gesloten is.
Ondertussen had ik al kennis gemaakt met enkele bewoners, zijnde ontheemde mannen die er ook de nacht(en ) doorbrengen. Ene melde me dat de munk nog wel zou komen, het was tegen zessen en dan zitten ze in de kapel.
Dat bleef maar duren, opbellen op het opgegeven nummer leek me de oplossing. Antwoord apparaat en naam en nummer en we bellen terug. Niks van.
Tegen zevenen wou ik vertrekken maar bedacht me en ging rondom. En zie, een pater stond een sigaretje te roken. Me voorstellen en de reden van mijn komst en nog wat blabla en de man zei dat het op maandag . Probleem! Ga terug naar de inkom en wacht. Kwartiertje later kwam een jongere uitgave met tegemoet en ging het Pforte lokaal binnen om een sleutel van een kamer op te halen. Oef, gered, een kamer met lavabo. Pech! Alle sleutels zijn weg. De pater vroeg om nog even te wachten waarop ik dan weer vroeg of ik kon gaan zitten. En dat mocht in de gang naar het klooster. Ik was dus al op de goede weg.
Even later verschijnt de jonge man met een bedrukt gezicht: niks meer vrij.
Maar eerwaarde Father, ik heb niks nodig, zelfs op de vloer kan ik slapen.
Echt waar, ja dan heb ik de oplossing, volg me maar. En zo ben ik aanbeland in Zimmer Theobald, de ontvangst en gespreks ruimte. De tafel en stoelen aan de kant zodat de mat vrijkomt. Ideaal dus voor mij om mijn matraske op te leggen. Goed geïsoleerd en droog. Er is zelfs nog een douche op de gang.
Als laatste toonde de goede man me hoe ik de deur moest afsluiten. Spijts mijn geloof in de goedheid van de mens heb ik dat dan ook gedaan.
Wifi is er wel, de code vind ik niet. Schäde.
grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Graaf machine in zicht; WOW, Tagebau Garzweiler, wat een put; Immens, lagen bruinkool liggen tussen 40 en 210 meter diepte; Schopje; En die zitten hierop, het rad; Bagger 288, 100m hoog en weegt 13000 ton en verzet per dag 240000M³; Afval wordt terug gestort; Zijingang klooster; Tafel en stoelen terug op zijn plaats, op het tapijtje.
Vroeg wakker zijn is op hotel niet altijd een zegen. Ontbijt wordt pas vanaf zevenen geserveerd. Natuurlijk kan ik dit niet laten schieten. Het is bovendien voor vandaag een kortere trip, althans volgens de planning. Maar je weet nooit waar de dag eindigt.
Het weer wil niet echt mee. Niet dat ik klaag, ik zweet genoeg. Maar als de zon schijnt is het altijd veel leuker.
Redelijk zware tocht vandaag. Mijn eindbestemming heb ik een beetje verlegd en ben aanbeland in Erkelenz, zon twaalf kilometer zuidelijker van Wegberg. De afstand was wel iets groter maar dat houd in dat ik morgen waarschijnlijk iets minder ver zal stappen. Wie weet, alles hangt ook een beetje af van de ingeving van het moment.
Ben wel teleur gesteld, weeral geen camping in de buurt. Ook geen Zimmer frei gevonden. Ten lange laatste hulp gezocht bij das Rote Kreuz en die wisten me te vertellen dat de camping in Wegberg ligt (!!) en dat er een redelijk goedkoop hotel (30)in de buurt ligt. Het Rode Kruis stond paraat tijdens de festiviteiten in de stad.
Voor 68 zou het kunnen, ik bedank vriendelijk en de waard loopt met me naar buiten om me aan te wijzen waar ik voor 45 à 50 kan overnachten. Ik bedank de man en zeg misschien tot straks.
Het aangewezen gasthaus is gesloten en dus .
Hier ben ik weer zeg ik en doe wat gedaan moet worden. Terwijl ik schrijf zegt de man aan de balie: voor 50 cash is het voor mijn ok, euh, ja voor mij ook. Wel met de vraag of ik mijn was in de droogkast kan steken.
Het betert nog, hij zal de was ook nog doen.
Morgenvroeg dus ontbijt om zeven en gerust op pad naar Grevenbroich met een frisse rugzak.
Vanmorgen vastgesteld, tijdens de tocht doorheen de streek, dat dit nog een heel godsdienstig volk is. Regelmatig zie je mensen uit een kapel komen, waar de kaarsjes met tientallen branden. Na de middag ben ik in Ratheim, loop voorbij de Kerk en hoor gezang. Ik stap binnen en zet me neer om het einde van de dienst bij te wonen.
Maar ik versta geen woord van wat de pastoor zegt. Tot het begint te dagen, de dienst verloopt in het Pools, de aanwezigen zijn Polen, hier wonend en/of werkend. Voila, dacht ik, de tocht zit erop. Wel geen zwarte madonna gezien.
Aan een kerkganger vraag ik of het is wat ik dacht en hij knikt, hij verstaat mijn koeterduits maar spreekt het niet. Dit was dus een gastarbeider en hij herkend het kaartje aan mijn rugzak.
Ook meegemaakt in Oberbruch, het bestelde middagmaal was Duits, dus voor mij veel en veel te veel. Ik vraag of ze het vlees, dat ik nog niet had aangeraakt kunnen inpakken. Naturlich, kein problem. En dus heb ik deze avond lekker gebraad met een boterhammetje gegeten, ik weeral meer dan voldoende. Het geheel, een frisse 33cl Bit, de maaltijd en de koffie na kostte me 13,30.
Gisteren nog vergeten melden, een 79 jarige man heeft me bijna een uur vergezeld, van buiten Echt tot de splitsing. Elke dag deed de man, sinds zijn pensionering 20 jaar geleden, een toerke van ongeveer 12 à 15 km. Hij zag er gezond uit. We spraken over uiteraard de weg, mijn tocht, over voetbal, in Nederland donderd het binnen de KNVB, over goede spelers, die Belgen, en over Nederlands roemrijke verleden. Ik stipte Cruyf zaliger aan als voor mij de beste speler ooit. Daar was hij het mee eens. En ik vertelde over de match (in Z/W op TV) van Ajax tegen een Portugese ploeg, het toenmalige grote Benfica. Ik wist alleen nog dat Cruyf daar zijn Europese visitekaartje had afgegeven.
De man wist me precies te vertellen hoe de wedstrijden verlopen waren. Ajax uit 3 goals tegen nul en normaliter uit de beker. Ajax thuis 3 goals in het voordeel en het grote Benfica geblameerd door een jonge snotneus. De test match is in Parijs afgehaspeld.
De driekwart uur waren zo voorbij.
De vorige camping uitbater meldde me gisteravond nog dat ik voor 7u in de morgen niet kon vertrekken omdat hij het hek gesloten hield. (diefstallen van o.a. electrische fietsen)
Vermits ik nog moest betalen, hij kon niet terug geven op een tiendje, gaf ik hem na mijn boodschappen terug een tiendje. (In de winkel was het precies 5 en kreeg een briefje terug, had ik weer geen pasgeld, ja dat geheugen.) Even later was hij daar terug met twee euro. Ik zei, het is goed als je nog een beetje stroom kan leveren voor mijn spullen. Geen probleem was het antwoord maar als de vent gewassen en met propere kleren terug kwam gaf hij alsnog een euro en deed teken dat de deal nu rond was. (dus de camping was maar 7 - zie ook vorig verslag)
grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Dure asperges, niet moeilijk als je met zoveel volk werkt; Kijk naar de bank, het is volgens mij geen doekje voor het bloeden; Twee typisch Duitse merken, één voor de soep en één voor de regio, voorheen de luchtvervuiler als de wind uit het oosten kwam; Johanes der Täufer und die . (in de Poolse mis!); Erkelenz feest met eten en drinken, groot verschil met het platte land op een zondag. Een jeugd evenement aan de kerk met veel toeschouwertjes voor de poppenkast; Deze was gesloten net zoals de WCs ernaast ..nijpen.
Het verschil met overnachtingsplaats kan niet groter zijn. Het prijsverschil is navenant.
Dit is de openingszin van mijn vorige verslagje. En weer is duidelijk hoe het komt dat er zoveel menigsverschillen in de wereld zijn.
Vorige camping in Batven kostte 15 zonder pardon, dus zonder in te schrijven en voor warme douche extra te betalen. Zoals jullie, trouwe lezers, kunnen vast stellen is dit verslagje in een keer tot bij jullie gekomen.
Op de huidige camping, de Annendaelse hoeve, is de prijs precies de helft met inbegrip van warm water en goed functionerende internet verbinding.
Vanmorgen prachtig weer, wel fris maar met de zon, die al vlug warmte geeft, is het een feest.
In Ophoven moest ik een uurtje wachten alvorens de overzet me om 10u naar Nederland voer. Het bootje wordt een elektrisch aangedreven,je hoort het bijna niet.
In afwachting kon ik een lekkere koffie nuttigen in De Spaenjerd. Het zat er vol fietsende Belgen aan het ontbijt.
Echt, in Echt heb ik goulash met friet gegeten met een La Trappe Dubbel om het door te spoelen. Eén consummatie met alcohol per dag mag wel, nu zit ik een boterham/kaas te eten met melk als drank. Echt!
Voor die boteham met kaas (Gouda) heb ik wel twee kilometer op Duitse bodem moeten gaan. Heen en terug was ik meer dan een uur kwijt, maar aan tijd geen gebrek.
De fotos zijn al gekozen en bewerkt, nu dus alles nog op de blog krijgen en weeral hopen dat het er door heen raakt?
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Terug naar de kust, Ophoven aan de Maas; Wachten op de overzet, ikin ben de enige die naar NL ga!; Vakantie huisjes; Het grote Juliana kanaal; Als die aan mijn rugzak zou hangen, dan zou ik niet van huis geraken; Echt; Asperges; Goede camping, de Annendaelse Hoeve.
Ik bedankt ook de mensen die al een reactie hebben geplaatst, ook al vanuit Oostenrijk!
