Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
Het was niet echt eenzware dag. Iets over de middag was ik in Moesty. Op tijd om in een kleine winkel wat voedsel te kunnen kopen. De boulangerie even verder was bijna uitverkocht, een baguette ordinaire was ok voor mij.
Wat later werd ik verwelkomd door Jean-Claude, man met een flinke snor en een goede humor. De tipy die ik toegewezen kreeg zou in de avond wel afkoelen, van ongeveer 40 naar 10 °C.
Het middagmaal, thon mixte, ging er goed in. Marie-Hélène en Alain, ook tipy bewoners, stonden er echter op om eerst te aperitieven.
De witte wijn van de regio en gemengde noten/ rozijnen waren ter ere van moederdag.
Na een siesta ging ik aan de slag om een overnachtingsplaats voor morgen te versieren. Al enkele dagen slaap ik met weinig volk of alleen. Nu bleek alles volzet of werd de telefoon niet opgenomen.
Op een bepaald moment had ik beet, wel al 100km verder. Zoveel kilometers per gewone stapdag is van het goede te veel.
Toch nog eens de telefoon opgenomen en nu heb ik voor morgen hebergement, repas et ptdejeuner inclus.
De aanhouder wint. Zei de snor ook.
De fransen komen van Bretagne en hebben elkaar ontmoet op de route. De dame, Marie-Helene heeft een hersenbloeding overleefd en heeft haar leven omgegooid. Gezonder leven, niet roken of te veel eten, meer bewegen en vooral minder stress, en deze boodschap uitdragen, ook via de camino.
Ze loopt van Finistere naar Finistere.
Ze is afkomstig van het dorp met de bijnaam: le fou du bois. Vertaald naar het Bretons, le Folgoët.
Een koppel uit Duffel doen de beeweg par vélo en slapen in hun tent. Ook zij ondervinden regelmatig problemen om een camping te vinden. Het is zoals met cafés en winkels, ze verdwijnen als sneeuw voor de medditerane zon.
Grtjs
Hugo_peregrinus
Nog slechts twee dagen zonder toegang tot tinternet. Hoop ik. Vreemd niet?
Rond achten deze morgen was ik klaar met mijn kommisies en op weg naar mijn volgende halteplaats. De groente verkoper had me juist een compliment gegeven. Je suit un homme gentile parceque je met les batons et sack en dehor. Even daarvoor was ik hem al gepasseerd en gegroet omdat ik eerst naar de bakker ging. Maar hij doelde op het feit dat les merde pèlerins met hun bepakking overal potten uit de rekken sloegen of fruitmanden omkieperden.
Had ik dat mooi vermeden.
Maar ik had beter vermeden om naar een bord langs de weg te kijken. Het bedrijf dat ook in België actief is had 10000 bomen aangeplant. De rest van de tekst was ineens weg en ik op de grond. Ik sloeg mijn linkervoet om op de rand van het vers aangelegde asfalt. En dat gaf enkele merktekens op mijn lijf. Maar ik heb terug geslagen. Bloed tekende zich af op het asfalt en de graskant.
Tegen de tijd dat de EHBO kist was boven gehaald verschenen er rode spikkels op ....
Maar wees gerust, schaafwonden zijn ontsmet en verzorgd.
De rest van de tocht verliep vlekkeloos.
Iets na de middag kom ik aan een rustplaats voor pelgrims. Mijn sobere maaltijd is juist verorberd als er een persoon voorbij komt, blijkbaar een loco. Een begroeting volgt en ik stel me voor. En als ik België vernoem zeg ik er steeds bij, du partie nord. Ha dat ken ik zegt hij.
Bleek Herman afkomstig van tegen Herentals. Had een eigen bedrijf gerunt in Luxembourg en had een achtal jaren geleden dit stukje grond met huis gekocht. De pelgrimsroute loopt over zijn eigendom, de rustplaats is een mooi initiatief. Omdat ik sprak over het gemis van een cafeetje wees hij me erop dat er wel een was op de baan. Ook de supermarkt is langs de baan gevestigd en bijgevolg missen nogal wat pelerins dit mooie zithoekje.
Maar niet getreurd, mag ik je een trappist aanbieden of mag het ook een Triple d'Anvers zijn. Die laatste viel voor beiden best te pruimen.
Santé Herman.
Nog iets verder op de weg kruiste ik de rivier de L'Eyre. Jaren geleden heb ik deze met de kano afgevaren tot Arcachon.
Ook deze avond zit ik alleen in de gîte. Kan ik luidop dromen
Nog dit, er is geen internet dus ik weet niet wanneer jullie dit zullen lezen.
Gisteren logeerde ik bij Marie-Claude en Christian in Escourse. Na een warme en eentonige passage langs de autoroute kon ik genieten van de maaltijd samen met de gastvrouw en gastheer. M-C bracht me een schotel tapioca waarvan ik dacht, das wel veel. Bleek dat zo te zijn. Alleen, zij namen elk een kwart en ik de rest. Ahja een pelerin moet goed eten. Hetzelfde bij de hoofdschotel. Het dessert was eerlijker verdeeld, na de kaas nog een kom met aardbeien met room.
Hierna was het voor Christian teletijd, hij is geabonneerd op een Spaanse zender die regelmatig stierengevechten uitzend. M-C maakte me nog wegwijs om deze morgen te ontbijten en het was tijd voor dodo.
Alleen moest ik nog de chaos ivm tinternet bijsturen. Dankzij Agnes en haar groot geduld is het in orde gekomen en kan ik nu aan de slag. Verleden tijd bijna voorbij, op papier want het is nu weeral voorbij....
Grtjs
Hugo_peregrinus
Volgens Christian worden er nu alle soorten groenten gekweekt in Les Landes,, niet alleen maïs en bomen.
Hij heeft vele jaren lang dagelijks twee voetbalvelden pin des landes vloeren gezaagd.
Gisteren was ik goed moe, vandaag ook. Het verschil zit hem in de setting. Gisteren was de maaltijd samen met de gastheer en vrouw, vandaag zit ik in een refuge en is het van tirez votre plan.
In het dorp is niks, rien du rien. De pizzabakker is open woe-zon en de bar tabac is definitief gesloten. Gelukkig is het onderkomen perfect en goed voorzien van etenswaren vo noodgevallen.
Vanmiddag was er in Lesperon, het vorige dorp, een restaurant. Ik vroeg om enkel één gang en geen menu, het mocht. Het viel wel iets duurder uit maar ik kon/kan weeral een dag verder. Zo zie je maar weer, het pakken als de kans daar is.
Dan is er nu een beetje tijd om de artikels te plaatsen.
Voor alle duidelijkheid zal de datum vermeld staan. De fotos verschijnen apart in chronologische volgorde.
Een drietal dagen bleef ik verstoken van het wereldwijde web. Dankzij Agnes en haar vele geduld is dit probleem nu van de baan. Vandaag heb ik echter geen zin meer om lang op de www te vertoeven. Het waren lange stoffige en lawaaierige wegen. Maar daarover en de voorbije dagen vernemen jullie morgen meer.
Het gemis aan fotos lag natuurlijk bij ondergetekende. Hier en daar stonden vinkjes niejust. En dan maar kafferen op die operators. Niettemin (om mijn geliefkoosde woord niet te gebruiken) is het niet eenvoudig om met al die eenvoudige spullen om te gaan. Training en begeleiding is voor iets oudere mensen niet altijd evident. Bon, desalniettemin wil ik het toch in de juiste volgorde op de blog zetten.
Vandaag kon ik 28 keer de titel zingen. Voor een 2e dag zeker niet slecht. Af en toe priemt de zon er door en dat merk je meteen, het mannetje zet zijn hoedje op. Dat zal morgen zeker nodig zijn, volop madame soleil en de temperatuur iets meer dan de kilometers vandaag.
Voor de volgende etappes blijven de afstanden beperkt, 20 paaltjes of daaromtrent.
De huidige gite is van dezelfde association als gisteren. Een luxe voor een pelgrim. Ik dien nog enkele voedingwaren in te slaan en dan kunnen we weeral verder.
Tijdens het stappen overpeinzde ik het aantal auto's waarmee ik had gereden. Zo telde ik twee Fords, een Toyota, een Golf, drie Renaults en een JEEP. Maar die Just Enough Essential Parts had wel een Renault motor. 100 meter verder staat er zo'n vierkante Jeep Cherokee, alle deuren en achterklep open. Ik stop effen bij de man die de wagen aan het opblinken is en vraag hem naar de motor. En effet, c'est un R, 1,9 Diesel. Zouden mijn gedachten nu gestuurd worden sinds ik de mis heb bijgewoond in Bordeaux?
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor fotos zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Vandaag den toerist uitgehangen en gewoon door de stad gelopen. Bordeaux is een grote en mooie village. Gelegen aan een getijde rivier waar het water zeer krachtig stroomt. Maar kanoërs schrikt het niet af. In de kathedraal een kaarsje, jazeker, ontstoken. En die jazeker slaat op de prijs. 2.50 voor een minieke is niet mis.
Maar goed, voor een veilige tocht is het nog steeds een habbekrats. Helemaal doelloos is deze citytrip nu ook niet, een bezoek aan La Maison du Pèlerin stond op het programma.
Ik heb me daar een Credential aangeschaft, deze van de Vlaamse Compostelagenootschap is ondertussen al twee jaar oud. En wat goodwill is steeds nuttig.
Het middagmaal heb ik genoten in een kleine kroeg. De patron is een kleine maar krachtige dame. En bovendien heel vriendelijk en zelfs een toekomstige pèlerinne. Vóór het afrekenen kwam ze een praatje maken. Terloops vroeg ik of ze een groen biljet wou wisselen. Ze antwoorde gevat: ils sont tous faut. Ik antwoorde even gevat: c'est vrai. Daarop begon ze te lachen, c'est pour rire hein. Maar toen ik toch die flap bovenhaalde was er toch even overleg. Ze nam het briefje mee, naar de buren, en kwam terug met wisselgeld. Ik zou het ook hebben gedaan. Volgende keer beter opletten aan de bank automaat.
Voor de volgende twee dagen is de slaapplaats al geregeld. Morgen volgt een korte trip, half toeristisch, naar Gradignan. Even controleren wat Jan daar tien jaar geleden heeft uitgespookt. De volgende dag begint het serieuze gedeelte, 27km tot Le Barp.
Met tien minuutjes vertraging bolde de TGV la gare de St-Jean binnen. Thérèse was ook pas gearriveerd en na een hartelijke begroeting zat ik een half uur later al aan tafel.
Een toer in het noordelijke deel van de stad, met de dokken, werd begeleid met enkele fikse regenbuien. Maar in een aangename 21°C viel dat best mee.
Voor het diner was Alain overgekomen wat het gesprek zeker niet deed stil vallen. Zo rond de klok van tienen was het bedtijd. En zo geschiedde. Amen.
Vooraleer te vertrekken ben ik een donatie gaan geven bij het RK. De verlof periode komt eraan en dan is er gewoonlijk meer bloed nodig voor bloedtransfusie. Na zovele giften heb ik toch nog eens de info brochure doorgenomen. De vraag Mag ik geven? is terecht. Het Rode Kruis stelt de veiligheid van zowel de donoren als de ontvangers prioritair. En dat mag en de regels van de hele procedure worden stingend opgevolgd. Telkenmale opnieuw worden de gegevens gevraagd en vergeleken. Alles, flesjes tot naalden toe, worden nog eens gescand met de code die elke gift vergezeld.
Is het deze secure werkwijze die mensen afschrikt om bloed te geven? Dat zou jammer zijn. Indien het uw beurt zou zijn om een transfusie te krijgen zou je toch ook willen dat er: voldoende voorraad zou en zijn en bovendien van de juiste en goede kwaliteit.
Dus aan iedereen die geschikt is ga naar de website van het RK om je aan te melden.
Of tik gewoon in: RodeKruis.be - Geef bloed - Rode Kruis
Er is nog een item waarvoor ik reclame wil maken. Gewoonlijk tijdens een pelgrimstocht roep ik mensen op te doneren voor het BCG, Belgisch Centrum voor Geleidehonden vzw.
Gisteren zijn we met een afvaardiging van Op Stoapel langs geweest bij Galloo. Galloo is de afbraak werf in de Gentse haven alwaar de Godetia tot schroot wordt herleid. Het afbreken van een Boelwerf schip doet steeds een beetje pijn, zeker als het een zeer respectabele leeftijd heeft bereikt.
Als erfgoed vereniging trachten we dan om enige relikwieën te verkrijgen. Jammer genoeg zijn de werkzaamheden al ver gevorderd. Desalniettemin konden enige artefacten worden gered. Ook kleine voorwerpen hebben hun waarde. Een bijl, een lamp en een contact doos zullen verder gevrijwaard worden en gearchiveerd onder de hoofding: A960.
Een van de metgezellen, Guy, heeft er na het faillissement enkele jaren gewerkt. Hij had enkele fotos, uit de tijd dat het bedrijf nog opereerde onder de naam Vanheyghen Recycling, in een mapje gestopt. De bedrijfsleider nam het met genoegen in ontvangst. De ontvangst verliep gemoedelijk, herinneringen werden opgehaald en gedeeld met nog enkele anciens.
We kregen allen een fluo vestje en een helm waarop een korte trip naar de restanten volgde. Zoals al aangehaald zijn er nog weinig bruikbare voorwerpen. Er is Op Stoapel nog een stukje van de boeg beloofd.
Net voor het onweer los barste stapten we terug in de auto.
Nog enkele dagen en de camino Olvidado kan beginnen. Dit jaar is de afstand iets minder lang, nog bijna 1200 km vanuit Bordaeax tot Santiago de Compostela.
Mijn pad loopt via verschillende pelgrimspaden. Vanaf Bordeaux volg ik La Voie de Tours, een route vanuit Paris over Tours, Saintes, Bordeaux tot Saint-Jean-Pied-de-Port. In Peyrohade verlaat ik deze camino en volg de rivier Les Gaves Réunies. Deze krijgt wat verder de naam LAdour, een rivier die ik al eens een deel heb afgevaren met de kayak. Via Bayonne loopt het tot Irun alwaar de Camino Del Norte begint.
Deze Camino heb ik al gewandeld tot Gijón alwaar ik in 2015 vervolgens de Camino Primitivo heb genomen. Het stuk Norte tussen Irun en Bilbao wil ik met veel plezier terug eens doen wegens heel mooi. En dat verwacht ik ook van de volgende gedeelten, de Olvidado en de Invierno.
De Camino Olvidado, de vergeten camino.
Het is een heel oude route, net niet zo oud als de Camino Primitivo. Naarmate de reconquista evolueerde, veranderde ook het wegennet. Er ontstonden nieuwe verbindingen tussen de Pyreneeën en de noordkust naar het zuiden van Cantabrië, naar Palencia, naar León en El Bierzo. Deels gebruikte men daarvoor Romeinse heirbanen. Op een kaart van 902 is voor het eerst sprake van de Camino de la Montaña. Er ontstonden veel kloosters, veelal met monniken uit Al-Andalus. Maar het kon beter, zo vond de paus. En die liet de Codex Calixtinus schrijven. Zo ontstond de Camino Francés. De Camino de la Montaña werd de Oude Camino, de Camino Viejo en ten slotte een vergeten camino, de Camino Olvidado.
Vrijwilligers en later lokale overheden hebben die camino nu weer op de kaart gezet. De goed 500 km is vandaag grotendeels bewegwijzerd, zeker in Castilla y León, met metalen platen. De Basken hebben voor de caminos hun eigen, houten bewegwijzering. En tussendoor zijn er gele pijlen en andere aanduidingen. Niet alles is al duidelijk, soms is de situatie verward omdat er nieuwe en oude pijlen zijn. Maar er is nu ook al één mooie website (Spaans en Engels) voor de hele camino, met tracks, gids, beperkte streekinformatie en logieslijsten. Er zijn zeker een tiental albergues, die zich dikwijls richten tot een ruimer publiek dan pelgrims. Zeker in de tweede helft van deze camino is er geen overdaad aan winkels. Je neemt best wat extra reservevoedsel mee in je rugzak.
De Camino Olvidado kruist enkele malen andere caminos: de Camino del Salvador (León-Oviedo), de Ruta Vadiniense/Camino Lebaniego (kust Mansilla de los Mulas) en (veel minder bekend) de Calzada de los Blendios (kust Carrión de los Condes) en de Camino del Valle de Mena (Bilbao-Burgos). En er zijn er nog een paar. Vooral op die kruispunten kan ik enkele pelgrims ontmoeten.
De Camino Olvidado heeft enorm veel te bieden, qua landschap en natuur én qua cultuur, erfgoed en musea. Prehistorisch, Romeins, romaans, gotisch, barok. Kerken, bedevaartsoorden en ermitas zijn dikwijls heel bijzonder. Velen hebben Santiago als patroon.
Deze pelgrimsweg start aan de kathedraal van Bilbao en voert je na 511 km tot in Villafranca del Bierzo. Even daarvoor, in Cacabelos, kom je op de Camino Francés (192 km tot Santiago de Compostela). Je kan echter na 486 km al aansluiten op de Camino Francés, in Ponferrada (207 km tot Compostela). Een mooi alternatief voor de Camino Francés is de Camino de Invierno. Ik steek in Ponferrada de Río Boeza over en neem de Wintercamino (264 km).
Omdat deze alternatieve route zuidelijker loopt dan de Camino Frances wordt het berggebied van O Cebreiro vermeden en zou de route ook in de winter te lopen zijn.
De Wintercamino begint in Ponferrada, in de provincie León en passeert achtereenvolgens de vier Galicische provincies, te weten: Ourense, Lugo, Pontevedra en A Coruña. Het is daardoor de meest Galicische route van alle Caminos de Santiago.
In grote lijnen is de hoofdroute als volgt:
LEÓN Ponferrada Borrenes Las Médulas Puente de Domingo Flórez.
OURENSE Sobradelo O Barco de Valdeorras (Xagoaza) Vilamartín de Valdeorras
A Rua
LUGO Montefurado Soldón Quiroga Pobra de Brollón Monforte de Lemos
Belesar Chantada Ermita do Faro
PONTEVEDRA Rodeiro Lalín (A Laxe) Silleda Bandeira.
A CORUÑA Puente Ulla Lestedo A Susana Santiago de Compostela. De Camino de Invierno voert door een vrijwel onbekend mooi deel van Spanje met prachtige natuur, door bossen en glooiende berggebieden en door oude dorpen, waar de tijd heeft stilgestaan. Het is een prachtige, soms zware route, met veel hoogteverschillen en lastig begaanbare paden. Daardoor is deze Camino vooral geschikt voor ervaren en geoefende wandelaars. De toestand van de te bewandelen paden is afhankelijk van de weersomstandigheden. Bij nat weer veranderen de paden in modderige stromen vol keien. Maar het is er ook vaak mooi weer en dan zijn de paden prima geschikt om te lopen. De afstanden tussen de dorpen en steden zijn vaak behoorlijk groot. De te lopen dagafstand is daardoor af en toe lang. Aan de Camino Frances leven de uitbaters van bars, cafés en restaurants van de pelgrims, aan de Camino d´Invierno van de lokale bevolking. Dat betekent dat bars en cafés ´s ochtends vaak dicht zijn en ook overigens onzekere openingstijden hebben. De wandelaar mag er dus nooit op rekenen dat ze open zijn. Dus altijd voldoende water en proviand bij je hebben. In grotere plaatsen kun je vaak pas vanaf 21 uur dineren.
De bewegwijzering is gevarieerd : van duidelijke mojones, met de bekende gele schelp, houten borden met de vermelding Camino de Invierno tot gele pijlen op onduidelijke plekken op bomen of wegen. Doordat er nog maar weinig pelgrims van deze route gebruik maken, is het lopen van de Wintercamino een soms wat eenzaam avontuur. Het spreken van de Spaanse taal is bijna een must. Google Translate kan ook helpen!
Ziezo, je kan me volgen via het kaartje aan de linkerkant van de blog.
Volgende week wat noodzakelijke spullen bij elkaar zoeken en vooral letten op het gewicht. Met het ouder worden neemt het gewicht een beetje toe maar kan je minder dragen.
De parochiale bedevaart van vorige zaterdag is onder een gunstig gesternte verlopen. Ideale temperatuur, geen wind, vroeg op pad en vele bekenden maakten dat Blaasveld bereikt voor je het wist. De ontvangst in het Parochiaal Centrum rond 7u10 was fijn. De mensen daar stonden klaar met koffie. Als bijdrage werd 2 euro gevraagd, koffie à volonté!
Na het nemen van de groepsfoto werd de tocht verder gezet richting Bonheiden. Deze trip bracht ons alweer 15km verder. Niet iedereen arriveerde op schema. De eerste bleinen doken op of de spierenwerden al wat strammer. Niettemin kon ik er wel genieten van een Palm. Het derde traject werd om 10u30 aangevat. De volgende halte was voorzien in Tremelo. De verschillen tussen de kop en de staart liep merkelijk op. In zovere dat we alweer op weg waren als de allerlaatste arriveerde. Wijselijk heeft deze persoon de schoenen aan de haak gehangen. Voor anderen werd een shuttle ingelegd zodat deze een kleine bonus kregen.
Aarschot was de laatste rustplaats waar iedereen arriveerde tussen 16u30 en 17u00. Langs de Demer was heel wat activiteit, iets met zangkoren. Jammer dat er geen tijd was om even mee te zingen. Ahah!
Hier was het startpunt voor de bedevaartgangers die de laatste 11km konden meestappen. De autocarbedevaarders reden verder tot de basiliek waar ze deelnamen aan rozenkrans beeweg om 18u.
Met Pierre, Marc, Marianne en Eddy arriveerde ik stipt om 19u aan de basiliek. Na wat verfrissende handelingen, wassen en drinken, was het tijd voor de plechtige eucharistie viering. Mgr Luc Van Looy was hoofdcelebrant, blijkbaar een uitzondering. Voor het eind van de viering werden enkele gedenkplaten uitgereikt voor x aantal bedevaarten. Luc=40, Eddy=35, Jean-Pierre en Willy=25.
Proficiat. Ik vermeld graag Liesbeth die al zwoegend de 66km voltooide. Liesbeth teld 80jaar.
Na de plechtigheid volgt de ontspanning. Wat eten en doorspoelen met een Palm van het vat, het kan slechter.
Klokslag 12u stond ik aan de Bib van Temse.
Grtjs
Hugo_peregrinus
Dat zijn nog eens koekjes bij de koffie (Raadhuis-Tremelo)
Iedereen kon vanaf de sporthal-zwembad verder trekken op eigen tempo. Zelf ben i
Gisteren avond een pracht concert bijgewoond in CC Ter Vesten te Beveren. Compagnie Maandacht bracht een ode aan de 80 jarige Bob Dylan.
De uitverkochte zaal werd bevolkt door de ietwat oudere bevolking.
Het podium was met een mix van leeftijden gevuld. 8 uiterst competente artiesten brachten met een enorme drive een fantastische set . Jan Hautekiet, Patrick Riguelle, Axl Peleman, Guy Swinnen en Piet De Pessemier zijn niet van de minste en werden vervolledigd met Bjorn Eriksson, Ron Reuman en Naomi Sijmons. Van die laatste hebben we het beste nog te verwachten, wat een stem.
De Amerikaanse singer-songwriter Bob Dylan is een wereldberoemde muzikant met veel evergreens op zijn naam. Tot de lange reeks meesterstukken die Dylan heeft geschreven, liefst 492 songs, behoren -Blowin in the Wind-, -Like a Rolling Stone- (1965), -Knockin on Heaven-s Door-, -Hurricane- en -Tangled Up in Blue- (1975).
In 1989 werd Bob Dylan opgenomen in de fameuze Rock-n Roll Hall of Fame. Zijn collega Bruce Springsteen stelde tijdens deze ceremonie het volgende over Dylan: - Bob bevrijdde de geest zoals Elvis het lichaam bevrijdde. Hij vond een nieuwe manier uit van hoe een popzanger kan klinken en brak door de grenzen heen van wat een artiest kan bereiken. Bob Dylan heeft het aanzien van rock-n roll voorgoed veranderd.
Bob Dylan staat in de lijst 100 Greatest Songwriters of All Time op plek 1, voor Paul McCartney en John Lennon, Chuck Berry (4), Paul Simon (8), Bob Marley (11) en Neil Young (17).
Bob Dylan kwam ter wereld op 24 mei 1941 in Hibbing, in de Amerikaanse staat Minnesota. Zijn oorspronkelijke naam was Robert Allen Zimmerman. In Hibbing rondde Dylan in 1959 de high school af. In die tijd was hij als jongeman veel bezig met gitaar spelen, zingen en het vormen van eigen bandjes. Hierbij liet hij zich inspireren door de grote sterren van zijn tijd, zoals Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry, Little Richard, The Beatles en vooral ook door de folkzanger Woody Guthrie.
Verder waren er in Dylans tijd natuurlijk weer zanger en songwriters die Dylan nadeden. Bekend is Donovan Philips Leitch (1946), die bekendstond als het Britse antwoord op Bob Dylan. En in Nederland stond Boudewijn de Groot (1944) op, die zich ook liet inspireren door Bob Dylan en diens maatschappijkritische muziek.
Het was Woody Guthrie die in 1960 de doorbraak van Bob Dylan inluidde.
Guthrie lag in een ziekenhuis in New York en Dylan besloot zijn idool op te zoeken. Daarna nam hij de beslissing om in New York te gaan wonen. Daar begon hij op te treden in cafeetjes en clubs. Via plaatselijke zangers kwam hij in aanraking met de muziekindustrie en wist al eind 1961 een eerste platencontract te bemachtigen bij Columbia Records.
Met het album The Freewheelin Bob Dylan (1963) brak Dylan nationaal door in de Verenigde Staten. Hij viel op door zijn originele stemgeluid en politiek geëngageerde teksten. Het later dat jaar verschenen album The Times They Are A-Changin bevestigde zijn reputatie als topartiest. In 1964 gaf Bob Dylan inmiddels al zo-n tweehonderd concerten.
Bob Dylan baarde in 1965 de nodige ophef met zijn half-akoestisch, half-elektrische album Bringing it All Back Home. Hierbij begeleidde een negenkoppige band hem.
Zijn keuze voor de elektrische gitaar leidde tot veel protesten uit de Amerikaanse country-folkscène, met als fameuze hoogte- of dieptepunt het boe-geroep tijdens Dylans optreden op 25 juli 1965 op het Newport Folk Festival, waar hij een elektrische gitaar ter hand nam.
In juli 1966 kreeg Dylan een bijna fataal motorongeluk. Het jaar daarop bracht hij twee albums uit, met onder meer het later door Jimi Hendrix gecoverde nummer -All Along the Watchtower-.
Dylan werd, ook al wilde hij dat zelf niet, de stem van de burgerrechtenbeweging en de protestgeneratie van de jaren 1960. Deze bewegingen zetten zich in voor gelijke rechten voor Afro-Amerikanen, waren kritisch op de consumptiemaatschappij en wilden de Vietnamoorlog en Koude Oorlog beëindigd zien. Bob Dylan was een van de grote zangers die dit soort opinies in hun liedjes vertolkten.
Dylan bleef in de decennia daarna muziek maken en bracht tientallen albums uit. Tot zijn bekendste albums behoren Self Portrait (1970), het zeer persoonlijke en zelf-reflectieve album Blood On The Tracks (1975), het studioalbum Desire (1976), Slow Train Coming (1979, zijn eerste christelijke album), Infidels (1983), Empire Burlesque (1985), MTV Unplugged (1995), zijn 30e album Time Out of Mind (1997), Modern Times (2006) en verder Together Through Life (2009), Christmas in the Heart (2009) en Shadows in the Night (2015).
Zijn (voorlopig) laatste album verscheen eind 2018: More Blood, More Tracks, The Bootleg Series Vol.14.
Begin jaren 1970 bekeerde Dylan zich tot het christendom. In de jaren de jaren 1975-1989 was het relatief stil rond hem, mede omdat hij klaar was met de nadelen van het beroemd zijn. Vanaf 1989 maakte Dylan een comeback met opmerkelijke vernieuwende albums en zijn MTV Unplugged-optreden in 1995, dat een jong publiek bleek aan te spreken.
Op 13 oktober 2016 ontving Bob Dylan de Nobelprijs voor de Literatuur. Hij was de eerste singer-songwriter die deze prestigieuze titel in de wacht sleepte.
Eén meezinger stond op de playlist: Everybode must get stoned. Het verbaasde met geenzins dat dit luidruchtig werd meegezongen. Ik geef toch de eerste strofe mee:
Well, they'll stone ya when you're trying to be so good
They'll stone ya just a-like they said they would
They'll stone ya when you're tryin' to go home
Then they'll stone ya when you're there all alone
But I would not feel so all alone
Everybody must get stoned
Bij het tweede bisnummer werd aangevangen met Hurricane. Halfverwege dat nummer werd er een medley doorgedraaid, goed gevonden.
Het concert duurde juist geen twee uur, kwa decibels was het voldoende geweest. Maar toch enorm genoten.
1 mei groeten
Hugo Peregrinus
Noot: Morgen vertrekt onze Michelangelo, stapmaat, naar Vézelay voor een tocht naar Compostela.
Beste Lezers,
