Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
30-11-2015
Terugkomdag
Beste Lezers,
Zaterdag is de terugkomdag van de Vlaamse Genootschap van Santiago de Compostela goed verlopen. Ik was er met Jan ruim op tijd aanwezig. We konden nog helpen met het ophangen van enkele vlaggen. Of het een goed idee was betwijfel ik wel een beetje. Op aanwijzen van de organisator hingen we, volgens een diehard Jacobiet, een vlag onderste boven. De daarop volgende uitleg hebben we braaf aanluisterd, de vlag evenwel is blijven hangen.
Tijdens de ontvangst was er gratis koffie, de compostela gangers stroomden toe, ik denk dat er tegen tienen wel een 130 à 150 personen aanwezig waren. En dit is maar een klein gedeelte van de Vlaamse pelgrims. In Santiago komen de laatste jaren 200 duizend pelgrims toe. Weliswaar doen de meesten de laatste honderd of driehonderd kilometers. Velen doen een van de vele routes op Spaanse bodem ook over verschillende jaren.
Zie voor statistieken even op Google: aantal pelgrims naar Compstela en je krijgt enig idee wat de pelgrimeren inhoud. Fascinerend!
Als je naar de verschillende routes in Spanje kijkt zie je dat hetgeen Jan dit jaar heeft verwezenlijkt (Via de la Plata) ook niet min is. Slechts een 4% stapt deze route. De Norte route is goed voor 6%, de primitovo voor 3% maar de slokop is uiteraard de Route Frances met 70%.
Opvallend onder de deelnemers: er zijn er velen die echt op pad gaan om iets in hun leven te veranderen, tot rust te komen, even afstand te nemen.... Ook zijn er nog al wat die vanaf thuis vertrekken, niet de grote aantallen maar toch meer dan je vermoedt. En fietsende pelgrims zijn vooral jongere mensen, die wegens gebrek aan tijd deze formule kiezen. Zo was er ook een dame aanwezig die dit jaar in 20 dagen vanuit Oostende, met pak en zak naar Compstela is gereden. Overnachten deed ze in B&B of hotel maar zoals het uitkwam. Elke avond plande ze een route en naargelang de voortgang de volgende dag zocht ze wel een overnachtingsplaats. Chapeau!
In verschillende groepen werden de activiteiten verdeeld. Ik naam deel aan de bezinningswandeling. De Compostela vereniging is gestoeld op de Katholieke Leer maar deze wandeling met verschillende stops en bezinning zijn toch wel waardevol. Ieder neemt mee wat hij of zij zelf wil en er is nooit sprake van enige druk. Er was ook Caminofilm, opgenomen door de KRO (Ned TV), maar die had ik al gezien via t'internet. Toch wel de moeite waard om hier eens naar te kijken.
Na het middagmaal was het dan tijd voor café de Ware Jacob. En ik moet zeggen die Broeder Jacob Bruin is best wel te smaken, wel opletten want 7.5°.
Tijdens deze café tijd meer tijd gehad om met Gert en Denise te kunnen spreken. Beiden hebben Compostela enkele dagen na mij bereikt en zijn nog verder getrokken naar het einde van de wereld. Gert heb ik nog in contact gebracht met een dorpsgenoot (Patrick) die ook vanuit de thuisbasis was vertrokken.
Deze week ziet het er niet naar uit om te gaan wandelen of fietsen.
Snot is het eerste waar ik aan denk als ik een titel voor mijn blog zoek. En inderdaad is snot het meest voorkomende woord van de week ten huize. Op maandag al een paar keer geniest en s'avonds al eens meer gesnoten. De palmkes tijdens het biljarten konden de opkomende verkoudheid enigszins nog verdoezelen. Dinsdagsmorgens was het al iets anders. Al wat langer blijven liggen in bed tijdens de dag al eens een piekerje genomen tegen een droge keel. Woensdag was de doorbraak er dan, alle spieren en knoken deden pijn, een lopende neus (maar hij staat er nog op) en vele vochtige zakdoeken waren het resultaat van een flinke verhoudheid. s'Avonds voor het slapengaan nog eens flink gesnoven ... aan een kop dampend water met vicks erin zodat het ademwegen opgelucht waren en ik de slaap goed kom vatten.
Donderdag ging het helemaal de verkeerde weg op, de druk in mijn hoofd nam toe, snuiven en keelpastillekes hielpen niet meer. Dus werd er overgeschakeld op een ouderwetse remedie: vicks smeren aan alle kanten, goed induffelen, een kop hete melk met veel honing en terug in bed en uitzweten. En het heeft geholpen. Vandaag is er al veel beterschap, nog geen enkele vuile snotdoek of hoestbui.
Maar door de valling (?) heb ik wel een proeverij gemist. Agnes heeft deze culinaire uitstap (whiskey tasting) van me overgenomen.
Morgen zak ik (hoop) met Jan af naar Oud-Heverlee om deel te nemen aan de "Terugkomdag" van de Vlaamse Compostelagenootschap. Hier ontmoeten de pelgrims van dit jaar elkaar om getuigenissen uit te wisselen. Een stapgenoot, die ook de Noordelijke Route heeft gevolgd, is Gert uit Zonhoven. Deze man heeft via verschillende wegen Compostela bereikt en als toetje vanuit Duitsland terug naar huis gemarcheerd en een kleine 3000 km staan er op zijn teller.
Het ziet er dus naar uit dat na een week van S... er toch nog een goed eind aan komt.
Eindelijk (deel 2) wordt het een beetje frisser. Dit wil niet zeggen dat ik niet van de warmte hou of van zonneschijn maar de opeenvolging van de seizoenen zorgt ervoor dat de natuur zijn goede werking doet. De laatste jaren is er al merkbaar een verschuiving bezig van deze jaargetijden. Het voorjaar begint goed maar de maand Mei, de mooiste bij uitstek, verliest veel van haar pluimen door fris en regenachtig weer, zomers beginnen half Juli en de herfst is veel te warm. De winter begint niet te laat maar het najaar zou nat en winderig moeten zijn. Alleen zou er wel eens meer sneeuw mogen vallen.
En joepie, vandaag is er al sneeuw neergedwarreld, alhoewel het nogal stijl naar beneden viel. Het is dan ook meer ijswater. En op de grond is het nog te warm om een lang leven beschoren te zijn. Het is dan ook met een tevredenheid dat ik de eerste frisse en natte dagen verwelkom. Warm kleden, goede schoenen en de frisse neus op de wandeling zal deugd doen.
Vanavond heb ik gelukkig geen massa bijeenkomst op het programma. Het zou misschien toch afgelast zijn door de ... dreiging. Nee ik heb geen schrik, het woord is zelfs makkelijk uit te spreken en te schrijven: terreur. Enkel weet ik niet tot wat dit allemaal zal leiden, niemand trouwens. Het is alleen jammer dat de terreur voorkomt vanuit een valse interpretatie van een schrift en gebeurd onder de bescherming van een hogere macht. Maar als men in Frankrijk spreekt van een oorlog, dan zal het in Brussel minstens onlust zijn. Of is het de laatste jaren precies omgekeerd.
Ik ben er wel mee bezig maar het beheerst mijn leven niet. Gelukkig is het weer dan toch nog goed!
Dus vanavond een meer intieme bijeenkomst, viertal mensen, met waarschijnlijk een goed fleske Franse Wijn.
Eindelijk is het zover, stormwind in het land. De laatste blaadjes dwarrelen neer en de oude takken en takjes worden afgeslagen. En gaat er een boom om, als er geen slachtoffers vallen is het ok. Daardoor heb ik deze week niet veel op de fiets gezeten, enkel maandag en vandaag voor een kort ritje. De fietspaden en dijkpaden lagen wel bezaaid met ... takken en takjes. En eindelijk heeft het nog eens flink geregend.
In de Emiel Naudts zaal te Elversele blijkt het dak beschadigd. Hierdoor ging de cultuurbabbel van gisteravond in Temse door. Dankzij de storm kon ik te voet naar het Gemeenterhuis en mocht ik een glaasje drinken. (overigens is zo'n evenement best wel interresant, je leert andere verenigingen en inwoners kennen van groot-Temse)
Het gras heb ik ook nog eens korter gezet, bijna niet te geloven.. half november! Voor de rest zal het voor volgende week zijn om in de tuin te werken.
De bladeren zijn bijna van de bomen, hierdoor hebben de ex-collega's van de brandweer minder werk bij dit winderig weekend. Bij normale seizoenen zou er vanaf half oktober hier en daar al eens een tak of boom het begeven of vliegen er soms al eens pannen in het rond. Heden zijn het nog steeds te zachte temperaturen én is er te weinig water gevallen.
Vorige donderdag heb ik dan uiteindelijk de grote tocht aangevat waarvan al enkele weken sprake was, en heb ik kunnen vaststellen dat de grachten nog steeds droog staan. Maar ook dat de conditie en de stapgewoonte nog niet zijn verdwenen. Aan een gezapig tempoke van
6 km/u heb ik ongeveer 34 km gestapt. Bij thuiskomst waren het enkel de voetjes die tekenen van vermoeidheid gaven. Overigens was het meer dan behoorlijk weer, zachte temperaturen met een deugddoend najaars zonnetje. Voor de rest ben ik zondag nog eens aan het kaarten geraakt, maar verloren. Ook verloren bij het biljarten vorige week, en geen klein beetje. Vele ballen gingen voor mij rakelings naast en de tegenstander maakte zijn mooiste reeks ooit, droogjes opzijgezet heet het dan. Niettemin is mijn spel (op het biljart!) helemaal niet zo slecht, maar zoals het gezegde is: mooi gespeeld maar ga maar zitten.
Het voornaamste is en blijft dat het plezant blijft, net zoals het stappen en fietsen.
Op het thuisfront hebben we gisteren een klein feestje gehad: onze 'jongste' is 40 geworden.
Voor de rest vind ik dat de gebeurtenissen in Parijs alles weeral eens in een juist daglicht stellen. Het leven is fantastisch maar kan plots een geheel andere wending krijgen.
Bij Op Stoapel zijn de eerste stappen gezet voor de nakende nieuwjaars receptie, de erfgoeddag én een zomertentoonstelling. De erfgoeddag heeft als thema rituelen. De doop van een schip met het kapotslaan op de boeg van een fles champagne is er zo een. De zomertentoonstelling is in samenwerking met het Gemeentemuseum. Al onze leden krijgen hierover binnen kort de nodige info.
Als het over blijft ga ik straks nog een toerke fietsen.
Er staat in de titel wel duidelijk enkelvoud trap. Waarop dit slaat? Wel ik had mezelf beloofd om zeker vorige week eens te gaan stappen. En dedju, het is er weeral niet van gekomen. Nochtans was het een prachtig weertje om er eens een deftig tochtje van te maken. Ik beloof niks meer maar deze week zal het misschien beter zijn, een beetje regen en meer wind. Niet dat ik naar de winter verlang maar een beetje herfst hoort er toch wel bij.
Trappers zijn er wel nog steeds op mijn fiets en dus heb ik met de schaarse tijd er voor gekozen om zowel maandag als zaterdag een fietstochtje te doen. Zie de mooie (bijna) herfstfoto's onderaan.
En zo kom ik op het enkelvoud trap.
Ik ben woonachtig in een oud huis, bouwjaar 1920 ongeveer, alleszins na WOI. Bij de renovering, ondertussen ook al 30 jaar geleden, zijn de planchés, de onderliggende balken en de trap behandeld tegen "den mulm". Overigens moeten jullie je geen zorgen maken, tegen de tijd dat alles invalt zijn we met zijn allen minstens 150 jaar oud. De trap van gelijkvloers naar palier echter loopt boven de kelder. En vermits in een vorig leven deze kelder niet helemaal vochtvrij was zijn de bovenste treden meer aangetast. Dus niet alleen de houtworm maar ook het vocht hebben hun vernietigende werk meer dan behoren gedaan. Als je op de twee bovenste treden stapt begonnen deze nogal door te buigen. Niet dat dit al reden tot paniek is, buigen doen deze sedert geruime tijd (8-tal jaren). Maar als er duidelijk gekraak bij komt horen is het wellicht tijd om in te grijpen.
Daarom ben ik deze week niet gaan stappen. Reparatie werkje eventjes opknappen was er niet bij. Eerts de bekleding wegnemen, dan de schade opnemen en het nodige materiaal gaan halen in de HS. En om zo weinig mogelijk van het uiterlijk van de trap te beschadigen (is bekleed) heb ik besloten om van onderen een versteviging te plaatsen en de ruimte tussen deze extra trede en de beschadigde trede vol te spuiten met bouwschuim. Wat goed is gelukt. Daarna alles terug dichtmaken en schilderen, hetgeen alweer goed is voor een dagje werken. En vandaag heb ik als laatse jobke de legschabben een nieuw koerske verf gegeven zodat het geheel weeral verder kan tot de volgende generatie.
Dit weekend ben ik met Agnes naar twee culturele voorstelling geweest en beide zijn zeer goed bevallen. Op zaterdag naar jeugdtoneel Ondersteboven gaan kijken. De voortstelling "De Golf" is gebaseerd op waar gebeurde feiten. Dit stuk handeld over een leraar die een geschiedenisles over WOII, waarin de opgang van het Nazisme aan bod komt, in de praktijk wil toetsen. Bij wijze van experiment met de leerlingen sticht hij met de klas de partij "De Golf" met de bekende ingredienten van discipline, solidariteit en actie. Goed gebracht door deze jonge mensen en zeer actueel. Gisteren naar de Klavers in Belsele geweest. In muziekclub 't Ey was een bijzonder mooie voorstelling van Oorlogsvensters, gebracht door Marc Hauman met een groep fantastische muzikanten.
En zoals wekelijks begint het weekend met een culinaire culturele aperitief bij den Herman.
Dus deze week is de kans groot dat je me ziet stappen langs dijken of wegels.
aan een kop dampend water met vicks erin zodat het ademwegen opgelucht waren en ik de slaap goed kom vatten.
) heb ik wel een proeverij gemist. Agnes heeft deze culinaire uitstap (whiskey tasting) van me overgenomen. 
