Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
26-07-2020
De Laatste 30 uren
Beste Lezers,
Vooreerst wil ik benadrukken dat ik totaal geen afkeer heb van gestudeerde mensen.
Wel blijf ik ervan overtuigd dat het niet evident is om te zeggen dat iemand verstandig is alleen omdat die persoon hoger of universitair onderwijs volgt of heeft gevolgd. Een uitspraak van mij is al heel lang: niet de hoeveelheid letters en cijfers die iemand heeft gelezen bepalen zijn IQ.
De daling van de kwaliteit van ons onderwijs is al heel lang aan de gang. Vóór mij volstond een diploma A3 om een belangrijke functie te kunnen bekleden. Een A2 diploma was tijdens mijn schooltijd een must, later toen ik begon te werken was het niveau al opgeklommen tot A1.
Als ik dan eens bekeek wat sommige lager 'gediplomeerden' wel konden ten opzichte van A1 afgestudeerden, dan was dat laatste niveau niet beduidend hoger hoor.
Zelf heb ik die A1 studies gevolgd aan de Melaan in Mechelen, althans een vijftal maanden. De goesting was toen al over, het degout al enorm. Wat een dikke nekke gepraat, heel de dag door.
- Jullie zijn de toekomst van het land
- Jullie zijn de leiding gevenden, de voorbeelden van de bevolking
- Op jullie zullen velen moeten rekenen...
- Jullie zullen goed verdienen...
Het blijft wel verbazend dat er van die hele intellectuele prietpraat weinig overblijft als je de laatste 30 uren overloopt van een student, die 'gedoopt' wordt.
Op een schacht pissen is 'normaal', overmatig veel alcohol 'opgieten' is nodig, vuiligheid laten eten is 'grappig', in schoenen kakken (liefst van jonge totaal onwetende meisjes) om die dan te laten leegeten, het verkrachten van .. allemaal leuk en ongelooflijk intelectueel!
Een ding weet ik zeker wel: veel minder opgeleide mensen hebben meer verstand dan die lompe studenten, de 'toekomst' van het land.
Gelukkig denk ik dan, het is een minderheid.
Is het hoger onderwijs te makkelijk en zijn er te veel uniefs en hoge scholen?
Zoals altijd zijn het die ongelooflijk stupide rijke niksnutten die de boel verzieken. (geld is god)
En ik ben zo vrij om de lijn van de 'diploma' elite door te trekken naar ons politiek etablishment. Waar zitten de vertegenwoordigers van de 'lagere' klasse? Waar is het gezonde 'boeren' verstand naar toe?
Maar nog meer schokkerend (kan het?) is wel dat de rector van de KUL die gasten en hun Reuzegom een taakstraf heeft opgelegd. !!!!
Een totaal verbod op de vereniging en het verwijderen van dat uitschot van de unief zou pas een adequate actie zijn geweest. Maar ja, IQ mensen steunen elkaar hé!
Het is juist het gebrek aan IQ dat er voor heeft gezorgd dat een jong leven nodeloos is afgeknakt.
Ik heb gemerkt dat de link naar de foto's van donderdag is geschrapt. Dat ligt 'natuurlijk' aan mezelf. De verwerking van de data verloopt op een camping, met zijn vele internet gebruikers, eerder aan de trage kant. In mijn geval duurde het donderdag meer dan een uur eer alle foto's waren opgeladen in een album. Om dan deze te delen duurt het weer een hele poos. Om dit te omzeilen dacht ik het korte filmpje apart te plaatsen, wat ook gelukt is. Hierdoor had ik dan tweemaal een fotoreeks, eentje met film en eentje zonder.
De overbodige heb ik dan gedelaaid , en oeps, de verkeerde.
Bij deze is dat rechtgezet.
Grtjs
Hugo
Mijn latijnse spreuk is bedoeld voor mister T. en zijn opperste gerechtshof.
De minder gunstige weersvoorspelling ten spijt was het deze morgen al bij al mooi weer in Poupehan. Ondanks de paar druppels regen die tussen 'vijven en zessen' zijn gevallen kon al het materiaal droog opgeborgen worden. Na een rustig ritje, met enige vertraging op de ring, waren we kort na de middag thuis.
Tijd genoeg om de boel op te ruimen en de was te doen. Straks is alles droog en in de kast, klaar voor een volgende tocht.
Zo, terug het nieuws van de dag! Corona Corona.
Er zijn nog steeds geen reisplannen gemaakt, enkel vage ideeën. Wellicht zal het daar bij blijven.
Bij deze ook dank aan de 'Gang' leden, ook de The Walking Brothers genaamd, voor de voorbije wandeldagen.
Jan en Ronny voor de logistiek, Jan voor de tripkes, Marc voor de rust.
Hoe we het klaar gespeeld hebben om precies de zonnige dagen er uit te pikken, niet geweten. Wel heeft het prachtige weer bijgedragen tot het welslagen van de tochten.
Deze dag zijn we de Semois liefst 4x over gewaad. Wel waren mijn voeten deze maal beschermd met mijn Teva's, dat stapt een heel stuk makkelijker.
Morgen inpakken en wegwezen, hopelijk voor de te verwachten regenbuien.
Het nationale feest is gefeiteerd met een bijzonder prachtige wandeling. In en om nabij de Semois verliep de wandeling. IN mag je letterlijk nemen. De doorwaadbare plaats komt echter uit op een kampterrein. Op de plaats waar we uit het water stapten stond een bord: Verboden toegang- covid 19. Een leidinggevende kwam onmiddellijk poolshoogte nemen. Langs de oever, tussen de bramen en tingelen, konden we verder zonder het terrein te betreden.
Voor de rest, prachtig weer overigens, een mooie en zware tocht gelopen. Vive la .... Semois.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik via de mob phone een artikel op de blog heb gezet.
Het is dan ook al eens mislukt, dit is de tweede poging.
Deze morgen om 06u al vertrokken zodat we, mezelf en de Jan, al om 1ou op pad waren. En het was best pittig. Tegen enen waren we terug in Poupehan alwaar de Marc en de Ronny, bijgestaan door de Catsjoe, ons reeds opwachtten.
De afspraak met de camping uitbater was kennelijk niet goed over gemaakt, ook al was/is de voertaal NL. Maar uiteindelijk konden we onze tenten en aanverwanten placeren.
Ook Laura deed haar best, haar stralen deden de rest.
Den apero, de spaghetti en vooral de saus maakten het kompleet.
Afspraak om morgen rond 08u aan tafel te zitten. De spiegeltjes van kakel verse eitjes zullen hopelijk schitteren in de zon.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Een fotolink maken lukt voorlopig niet, iets voor morgen.
Morgen ben ik riebedebie, voor vijf dagen naar Poupehan, Bouillon. Met de stapmaten gaan we elke dag een trippeke doen, de Jan heeft er al voor getekend. En die zien er mooi uit. We blijven wel dezelfde uitvalsbasis gebruiken, Camping Le Prahay. En bij elk trippeke past misschien ook een trippelke, ook dat ziet er goed uit.
Alleen jammer dat we niet met vijf zullen zijn.
Michel is vrijdag 10 juni met de fiets in aanrijding gekomen met een personen wagen. Het resultaat van de confrontatie is maandag vastgesteld: een gebroken kaakbeen ter hoogte van de neus, een gebroken kaakbeen ter hoogte van het oor en een gebroken rib. Als alles een beetje ontkleurd en ontzonken is kan men verder onderzoeken, hopelijk blijft het bij deze schade.
Michel, bij deze spoedig herstel. Het is dubbel jammer want je keek er zo naar uit!
Met Strava gaat het de goede kant uit. Gisterenmorgen nog een tochtje afgewerkt, gewoon omdat de benen jeukten. En omdat het prachtig weer was/is. Het doel van 100km voor de virtuele DDT zal vlug bereikt zijn. Wandel mee met de foto's hieronder.
Voor volgende week ziet het er ook goed uit, niet te warm en weinig kans op regen. Enkel naar het einde van de week toe kan er wel eens een bui vallen.
Straks nog een -kabas- vullen met het noodzakelijke. Kampeer gerief wordt hoofdzakelijk door de Jan en de Ronny voorzien. Ik zorg voor het avondmaal van morgen -bedankt Agnes en Jorg-. Uiteraard neem ik een aardappelschiller mee, het koken op zich laat ik aan de specialisten.
Blijf gezond en volg de regels, covid waart nog steeds rond.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot: Als -wegspotter-, controleur van trage wegen, ben ik donderdag avond nog op pad geweest. Volgens de afsprakennota voor vrijwilligers zonder kostenvergoeding.
- Artikel 2, verbindt de vrijwilleger er zich toe om de bij beschrijving gekozen trage wegen, op het grondgebied van Temse, minimaal vier maal per jaar te controleren. De vrijwilliger gebruikt de hiervoor voorziene middelen, mobiele applicatie.
- Artikel 6, De gemeente geeft informatie aan de vrijwilliger en biedt vorming en begeleiding aan. Zo kan de vrijwilliger de taken goed uitvoeren.
Dat laatste was laatste tijd iets moeilijker. Vanaf juni liep de tweede periode van het jaar. Maar de kleurcode van vorige keuring stond nog steeds op de kaart. Groen betekend dat de weg ok is. Dus om de drie maand wordt de kleur van de wegen paars gemaakt, teken dat de controle kan beginnen. In juli bel ik al eens naar de contact persoon van de gemeente.
Oeps, en blabla, wordt werkt van gemaakt! Begin deze week werkte zelfs de app niet meer. Op woensdag mail ik alle geledingen -provincie, ontwerper en gemeente- dat er iets loos is. En geloof het of niet, op donderdag is heel het boeltje gereset. Van contentement, dat ik mijn job kan doen, ga is s'avonds al op stap.
Het lijstje verontschuldigingen is te lang om op te noemen, er staan wel redenen bij die in de privé anders worden opgelost: schop onder de kont! Maar dat mag niet meer zeker?
Vandaag is de challenge gestart, mijn eerste tocht zit erop. Strava, het appeke dat alles registreert, duid voor mij vandaag 136,36 km aan in een tijd van 5u11. Niet slecht zou ik zo zeggen, alleen, het klopt uiteraard niet. En zoals altijd met dergelijke appjes, het zal wel aan mij liggen.
Ik heb de afstand nog eens nagerekend met G oog le en kom uit op 30km, wat ook nog goed is! Wellicht heb ik bij het wisselen van mijl naar km, oftewel volgens Strava van Imperial naar Metrisch, een dikke 100 km gewonnen. We zien wel want ik weet nog niet of alles wel goed is geregistreerd.
Nog volgend bericht van de organisatie:
Marc Van Ranst peter van 100Km Covid Challenge
Sinds maart heeft het coronavirus iedereen in de ban. Ook voor ons als organisator van 100Km Dodentocht zorgde het virus voor een ommezwaai: geen 51ste editie met vertrek in Bornem. Wel een virtueel alternatief: 100Km Covid Challenge. Aan de meer dan 7 000 inschrijvingen merken we dat mensen tijdens deze periode nood hebben aan beweging. En dat stemt ook viroloog Marc Van Ranst gelukkig waardoor hij met plezier het peterschap van onze 100Km Covid Challenge opneemt, aldus Gunter Vergauwen, hoofdcoördinator 100Km Dodentocht.
Sinds 1 juni kan je inschrijven voor de 100Km Covid Challenge powered by Dodentocht. Een uitdaging waarbij je tussen 13 juli en 9 augustus minimum 100 kilometer wandelt, verdeelt over verschillende etappes of toch in één keer aflegt. Net als bij onze gewone 100Km Dodentocht zien we aan de inschrijvingen dat de 100Km Covid Challenge ook een internationaal karakter heeft. Ondertussen gaan er wandelaars uit 22 landen, waaronder Engeland, Denemarken, Canada, Amerika, Zuid-Afrika, de uitdaging al aan. Goed voor meer dan 35 verschillende nationaliteiten, geeft Gunter Vergauwen mee. De 100Km Covid Challenge maakt 100 kilometer wandelen toegankelijk voor iedereen. We merken dat we nu vooral vrouwelijke deelnemers hebben. Van de momenteel meer dan 7 000 deelnemers is bijna 60% vrouwelijk. Vooral bij veertigers blijkt wandelen enorm populair te zijn.
Peterschap en ambassadeurs
Dat blijven bewegen enorm belangrijk is, bewijzen ook de verschillende ambassadeurs en het peterschap van Marc Van Ranst. Met Kom 100 kilometer uit uw kot roept viroloog Van Ranst iedereen op om zich in te schrijven voor de 100Km Covid Challenge. Hij gaf alvast het goede voorbeeld en gaat ook mee de uitdaging aan.
Bij de Universiteit van Gent werken zowel prof. Jan Baetens van de Faculteit Bio-ingenieurswetenschappen als prof. Maarten Vansteenkiste van de Faculteit Psychologie, bijgestaan door Joachim Waterschoot, Doctoraatstudent aan dezelfde vakgroep, vanuit hun eigen expertise mee aan het onderzoek van de Corona-crisis. Zij waren meteen enthousiast om de groep ambassadeurs van onze challenge te vervoegen.
Ook prof. Steven Van Gucht, hoofd van de Dienst Virale Ziekten bij Sciensano, en Karel Van Eetvelt, CEO van RSC Anderlecht, aanvaarden met plezier het ambassadeurschap.
Ik lees verder dat er op dit ogenblik zo'n 14.000 mensen zich hebben ingeschreven voor deze Challenge.
Opmerkelijk is dat hoofdzakelijk vrouwen zich melden voor de Covid Challenge, meer dan 60%. Het zijn vooral dertigers en veertigers die de uitdaging aangaan.
En net zoals voor de 'normale' DDT zijn er veel buitenlandse inschrijvingen: buiten de grote groep Belgen zijn Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Noren, Luxemburgers, Amerikanen, Fransen, Zweden en Denen die de top 10 vervolledigen.
Dus vandaag een goede repititie voor volgende week. Dan zijn we met de stapmaten een vijftal dagen in Poupehan met elke dag een trippeke op het programma. Ik denk, als Strava goed optelt, het geen probleem mag zijn op aan mijne diplom te geraken.
Bij het lezen van Flash 2 vanhet BCG, uitgave april, mei, juni 2020 staat er onder de rubriek 'kenners aan het woord' een bijdrage over veilige afstand.
De coronamaatregelen, en vooral het afstand houden, zijn voor blinde personen extra moeilijk te volgen. Bordjes met richtlijnen en pijlen op de grond zijn voor hen niet zichtbaar en een blindegeleidehond kan zich onmogelijk aan de afstandsregels houden.
Een getuigenis:
Om de afstandsregels te handhaven, hangen nu overal affiches met instructies en pijlen wijzen de weg in winkel en op straat. 'Voor mij zijn die dingen niet van toepassing, want ik kan ze niet lezen of zien. Als ik ergens binnenkom, weet ik niet meer waar ik heen moet.'
'Ik volg altijd dezelfde routes. Die zijn allemaal veranderd, dus kan ik niets meer zelfstandig doen. Toen ik op controle moest in het ziekenhuis, was ik helemaal fout gelopen omdat ik langs de andere deur naar binnen moest.'
'Normaal kan ik rekenen op mijn geleidehond, maar ook voor hem is het niet makkelijk. Hij snapt de pijlen niet en volgt altijd het vaste traject dat hem is geleerd. Hij kan wel afwijken als ik het hem vraag, maar ik weet zelf niet waarheen.'
Als je een blinde persoon tegenkomt, is het belangrijk dat je niet te dicht komt, want ze zien zelf niet of ze zich houden aan de regels. Je kan best om ze heen lopen en ook zeker niet naar de hond komen. Als je ziet dat iemand hulp nodig heeft, kan je best voor die persoon lopen en blijven praten. Dan volgt deze persoon je op basis van het geluid.
Ik kon de titel "Als tweede" gebruiken maar dat klinkt niet zo goed in verband met deze bijdrage.
Poëzie is geen tweederangs kunst hé! Getuige hiervan de 5e editie van de Poëziebundel van Temse. De organisatie berust bij het Lokaal Bestuur Temse in samenwerking met het Davidsfonds Temse, Heemkundige kring Braem vzw, Amedee Verbruggenkring, Openbare Bibliotheek Temse en Cultuurdienst Temse.
Het thema dit jaar: Dichter bij de dijk.
Leuk bedacht, mijn gedacht.
Deze bundel verzameld alle ingestuurde werkjes van de Dichters (M/V). Een vijftiental zijn geselecteerd en zijn te zien/lezen langs de Poëzieroute. Die route loopt vanaf Elversele langs Durme en Schelde tot Rupelmonde. Bij die geselecteerde inzendingen is er ook eentje van Kozzen, zie ook rechterkolom van de blog, getiteld:
Heen en Weer
De veerman vecht met strakke riemen
tegen de stroom, tegen de tijd
verbijt een grijns van pijn
met riet tussen de tanden
vervloekt die eeuwigheid.
De overkant is net als hier
een oever aan het water
waar ook de waarheid onderweg
verdronken werd voor later.
Je kan de bundel afhalen op de Cultuurdienst, in de bibliotheek of in het Toeristisch Infokantoor.
En je vind er ook een gedicht in terug, "Zintuigen" van Agnes.
Wat eerst? De politiek? Weinig verheffend wat zich op dat toneel afspeelt. Wel is het spannend vermaak, verkiezingen of niet? Een echte cliffhanger, niet!
Minder plezant is dat veel mensen minder uitkering ontvangen omdat ze in het coronaverlof zijn gestapt.
Wat we zelf doen, doen we beter. De woorden van Gaston Geens, de eerste voorzitter van de Vlaamse executieve, zijn symbool gaan staan voor de zelfgenoegzaamheid of zelfs de arrogantie van Vlaanderen. Terwijl Geens juist wilde zeggen dat een autonoom Vlaanderen het aan zichzelf verplicht was het beter te doen dan België. We zullen moeten bewijzen dat we wat we zelf doen, ook beter doen, waren letterlijk zijn woorden.
En dat is tot nu toe niet het geval. Of dat jammer is laat ik in het midden. Wel is duidelijk dat nationalisme op geen enkele manier werkt. Kijk maar hoe het versnipperde beleid alles in de soep laat draaien en met ons geld morst. Die canon moet er voor mij zeker niet komen.
Vorige week eindelijk weer eens tot in Prosperpolder geraakt. Het mag weer! Alleen is het onmogelijk geworden om nog in het 'overstromingsgebied' rond te lopen. Het hekwerk is serieus aangepast en, wat ik begin 2020 nog vermoedde is nu werkelijkheid, de beveiliging is opgevoerd. Het was dus eind februari mijn laatste tochtje geweest langs de Hertog Prosperstraat, Carolusstraat, Hedwigestraat/Engelbertstraat, Lignestraat tot aan de Schaapskooi. Ook de terug weg over de Sieperda- en Scheldedijk tot den Ouden Doel behoren tot het verleden.
Fase 1, plaats maken voor getijde natuur door aanleg van de ringdijk rond Prosper Noord polder is afgewerkt. Nu is men bezig aan fase 2, het verder afbouwen van die ringdijk op Nederlands grondgebied ter afsluiting van de Hedwige Polder. Eens dat achter de rug kan men eindelijk de Scheldedijk afgraven zodat Scheldewater vrij in en uit kan stromen.
Over de Schelde gesproken, vorige woensdag reed ik over de kaai en zag een serieus bootje liggen. De Antonio lag te wachten voor de brug wegens hoogtij. Met zijn afmetingen van 110m lengte, 11.45m breedte en laadvermogen van 3332 ton is het geen alledaags zicht aan onze kaai. Een ander schip, de Lurona, voer uiterst voorzichtig onder de brug door, komende van Steendorp. Geladen met containers (max 90 TEU) voer dit schip van 1421 ton waarschijnlijk richting Frankrijk. Sinds 2016 kunnen schepen tot 4400 ton rechtstreeks van Gent naar Parijs varen. Dat tot dan voeren op de Noord-Franse rivieren en kanalen de bekende spitsen.
Hierover heb ik een heel interessant proefschrift gevonden: De Spits - Masterproef van Waander Devillé, academiejaar 2015-2016. Hieronder enkele stukjes uit het omvangrijke werk.
De binnenvaart
Vooreerst: een spits is een binnenschip. De binnenvaart behelst al het vaarverkeer op de binnenwateren. Dat zijn alle bevaarbare waterwegen binnen de kustlijn: rivieren en kanalen. West-Europa, en in het bijzonder Vlaanderen, bezit een dicht netwerk van binnenwateren. Binnenschepen waren doorgaans schepen met een platte bodem gezien de geringe diepte van de binnenwateren en met afmetingen aangepast aan de hindernissen onderweg: sluizen, bruggen, bochtige trajecten,
Tot voor 1850 bij de grote opgang van de spoorwegen was het transport over land nog steeds onaanzienlijk vergeleken met het vervoer over water. Zeker in tonkilometers en op lange afstanden was de binnenvaart een voor de hand liggende oplossing. Landbouwproducten, brandstoffen, bouwmaterialen en koopwaar allerhande werden al eeuwen via de (binnen-) waterwegen vervoerd.
Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw liet de concurrentie van de spoorwegen zich steeds beter voelen. Het nationale transportaandeel van de scheepvaart daalde van 50% in 1850 tot 20% in 1910. In een piekmoment in de eerste helft van de twintigste eeuw waren er nog tot 10.000 binnenschippers actief, waarvan 80% zelfstandigen. In de late jaren 30 van de twintigste eeuw kwam er bovendien steeds meer concurrentie van het wegverkeer. Op relatief korte tijd gaven 3000 schippers hun beroep op.
Na de Tweede Wereldoorlog werd het voor schippers die voeren op spitsen en kempenaars stilaan moeilijker om werk te vinden. Schepen tot 1300 ton werden gaandeweg de nieuwe standaard. Maar ook het varen met grotere schepen was geen garantie op succes. Doorheen de jaren 60 ontstond een overcapaciteit in de binnenvloot en was werk vinden niet vanzelfsprekend.
Gepaard daarmee werd de binnenvaart van overheidswege besnoeid ten voordele van het trein- en wegtransport. Slooppremies werden
vanaf 1975 toegekend met als doel het uitdunnen en verjongen van de vloot.
Tussen 1890 en 1970 bleef de spits hoe dan ook het voornaamste type binnenschip in onze streken.
Historie van het schip
Al in de negentiende eeuw werden bepaalde schepen benoemd als spits, of pointu in het frans. Het ging in die tijd om een balkvormig houten binnenschip met een lengte van 20 tot 30m en een breedte van 3,5 à 5m. Het schip had een diepgang van 1,8m, en de tonnenmaat varieerde tussen de 100 en 200 ton. De rechte voor- en achtersteven waren vallend en de voorsteven enigszins spits van vorm, waar allicht ook de benaming van valt af te leiden. Van bovenbouw was geen sprake; de woning was in het achteronder.
Deze schepen werden gejaagd,of konden een eenvoudig zeil voeren.
In 1879 werd in Frankrijk een beslissing genomen die de standaardafmetingen bepaalden van de spits zoals we die vandaag nog kennen. Charles Freycinet, Frans minister van openbare werken, ijverde na zijn verkiezing voor een modernisering van de Franse spoor- en waterwegen. Door hem werden standaardafmetingen opgelegd voor de Franse kanaalsluizen: deze moesten minimum 40m lang en 5,20m breed zijn. De minimale waterdiepte bedroeg 2,20m. De maximale doorvaarhoogte was 3,50m. De spitsen en walenschepen gebouwd naar deze maat zijn 38,5m lang en 5,50m breed, met een leegvlot van 0,35m. Bij een inzinking van 1,80m kon tot 280 ton geladen worden, bij 2,10m diepgang tot 320 ton.
In het laatste kwart van de negentiende eeuw werd binnen de scheepsbouw geleidelijk overgeschakeld op het bouwen van ijzeren schepen. De keuze voor dit nieuwe materiaal was makkelijk gemaakt: de ijzeren schepen waren beter bestand tegen schokken (die de houten schepen soms fataal waren bij het laden en lossen), waren goedkoper in bouw en in onderhoud en duurzamer over de hele lijn.
Samen met het overschakelen op een nieuw materiaal werd ook gezocht naar nieuwe scheepsvormen. De vorm van de hedendaagse spits schijnt een synthese te zijn van de pointu (cfr. supra) en het stompe walenschip (cfr.
infra). Dat tweede schip werd al gebouwd naar de maten van de Franse sluizen. Om een maximaal laadvermogen te bereiken ten opzichte van de buitenafmetingen werd afstand gedaan van de spitse voorsteven, zodat het de vormen van het walenschip benaderde. De naam spits bleef evenwel behouden.
Andere benamingen voor de spits zijn: achtendertiger, péniche, péniche flamande,
Ook vandaag nog zorgen spitsen voor de verbinding met meer zuidelijke gedeeltes van Frankrijk. Gekeken naar de tonnenmaat maken de spitsen nog slechts een schamele 5% uit van de nationale vloot. Toch zijn nog één op vijf van de vaartuigen schepen met een tonnage tussen de 251 en 450 ton, oftewel de spitsenmaat.
Aan de afmetingen van de spits veranderde een hele eeuw lang niets, en ook de wijzigingen aan de vorm van de romp bleven al bij al beperkt. De meest opmerkelijke aanpassingen kwamen er met de overgang van sleep- naar
motorspitsen. Bij sleepspitsen was het achterschip vol en met een groot roer, en liep het boeisel ietwat puntig op. Het schip had weinig of geen opbouw. Met de opkomst van de motorschepen in de jaren 20 is veel geëxperimenteerd en gezocht naar de ideale vorm van het achterschip, om er zo efficiënt mogelijk de
machinekamer en de woning in onder te brengen zonder aan laadruimte in te boeten. De motorspitsen die in de jaren 40 de sleepvarianten verdrongen hadden veelal een geveegd achterschip.
Er zijn nog enkele typische varianten die opvallen of op bepaalde vlakken afwijken van de gewone Belgischebspits:
- De SARMA spits is een spits met een opvallend spitse kneep in de kont en een distinctief getrapte woning met opvallend kleine stuurhut dichtbij het hek. Het is een model gebouwd op scheepswerf De Wachter in Boom in de jaren 50 en 60. Dit spitsenmodel wordt zo genoemd naar de vroegere winkelketen SARMA, omdat er van dit spitsmodel zo massaal veel gebouwd zijn.
- De Samberspits is een Belgisch ijzeren binnenschip gebouwd om de Samber af te varen. Dit schip is ongeveer tien meter langer dan de gewone spits, maar even breed, perfect op de maat van de sluizen die vroeger op de Samber lagen. De kop is scherper en het achterschip is over het algemeen geveegd en met overhangend hek. Het schip laadt tot 420 à 470 ton.
- De maasspits meet een kleine 43 meter en kan tot 420 ton laden. Het voorschip is meer gestroomlijnd om eenvoudiger op stromend water gesleept te kunnen worden. Het schip heeft meer zeeg en het achterboeisel op de ronde kont loopt spits op. Het schip voer op de Belgische en de Franse Maas.
- De Strasbourg (of Straatsburger) spits is de spits zoals die vaak in Frankrijk werd gebouwd. Ze lijken op de Belgische spitsen, maar hebben opvallend minder zeeg. De woning ligt achter de stuurhut onder het achterdek, dat is opgeboeid en het schip zo een opvallend volle kont bezorgt. Men spreekt van een paviljoen (-roef).
Een groot deel van dit type spitsen werd gebouwd als herstelbetaling na de Tweede Wereldoorlog. Ze werden als sleepschip gebouwd opvallend genoeg gezien de uitfasering van de sleepspitsen, maar op een dergelijke wijze dat een motor makkelijk kon worden ingebouwd.
- Nog een herstelbetalingschip (WO I) is de Tamsa spits. Het schip werd gebouwd tussen 1929 en 1932. De voorsteven is iets spitser dan bij de Belgische spits, de achtersteven is opvallend geveegd. De woning ligt achter de stuurhut en er is een vrij grote en opvallend hoekige en weinig verzonken
paviljoenopbouw.
In de zelfde reeks waren er nog de P-boten of gros numéros. Deze schepen waren niet bepaald makkelijk te sturen, maar wel uiterst robuust. De scherpe voorsteven en de hoekige vormen maken het schip relatief makkelijk te onderscheiden van de meeste andere spitsen. De schepen werden zo genoemd omdat ze geleverd werden met een code beginnend met een P groot
op de romp geschilderd.
Spitsen zie ik nog voor me, zoals gisteren met de strakke westenwind met opkomend tij, die naar Antwerpen voeren terwijl het schuimende water over de boeg vloog.
Tussen haakjes, die Lurona is gebouwd in Polen op de Remontowa Stocznia Rceczna in 1995. Met een lengte van 85 m ook niks mis mee.
Gisteren een klein tochtje gemaakt met het shirt van de DDT 2020. Deze vindt, zoals geweten niet effectief plaats. Wel heb ik ingeschreven voor dit event, je moet tussen 15 juli en 9 augustus 2020 100 km op de teller hebben, een teller van Strava. Hoe dit allemaal werkt moet ik nog uitzoeken.
Bovendien ben ik ingeschreven voor de Bosland Trail op 25-26 september e.k. Deze 100 km lange tocht trekt door dichte bossen, witte zandduinen, heidegebieden in de buurt van Hechtel-Eksel. De start is vrijdag avond om 21u, net zoals in Bornem.
Heb ook gemerkt dat de plasticvanger een vleugel heeft verloren, ttz, hij hangt er maar wat bij. De sterke stroming is wat onderdschat en heeft de ketting of kabel gebroken. Ik hoop dat het niet geld voor de personages in het nieuwe album van Jommeke.
Jommeke op plasticjacht in Temse: 300ste album van Jef Nys stripheld speelt zich af in gemeente, en burgemeester krijgt rolletje in nieuw verhaal.
Om af te sluiten, gisteren nog eens kunnen kaarten. De tegenstand was taai, twee maal stonden Eddy en ikzelf dicht bij de nederlaag. Uiteindelijk werd het nog 4-0, goed geamuseerd. (aantal meten nog voor de tegenstander in elke boom: 9, 3, 14, 1)
Beste Lezers,
