|
Beste Lezers,
Eindelijk regen. Het lijkt erop dat ik er van hou, eigenlijk zit ik er niet zo mee in. Wat ik vooral wil zeggen dat ik al veel geluk heb gehad. Aangezien de weersvoorspellingen in de maand mei niet altijd rooskleurig waren ben ik altijd nogal goed de dans ontsprongen, behalve vandaag. De morgen had geen goud wel veel grijs en van die soort die niet vlug weg vliegt. Er was trouwens bijna geen wind.
Na enig gesukkel om de juiste weg te vinden begon de tocht met een flinke klim. Het bospad en de natuur maakte veel goed.
Stokstijf stond ik om een ree te kunnen zien die mijn komst niet had gemerkt. Het heeft me pas gezien toen het zich omdraaide. Een tijdlang bleven we beide roerloos staan, vanop 25 meter elkaar in de ogen kijkend. Het beestje moet wel hebben gedacht dat ik er onder de pongo toch weinig als een boom uitzag. Enige tijd later ging het voorzichtig, pootje per pootje bijna, in een boog om mij heen, over het pad waarop ik stond. Het bleef me na elke beweging aandachtig beloeren en verdween met enkele sprongen in het groen. Niet veel later schrok ik en een groter exemplaar zelf op. Op een tiental meter sprong de ree met reuze schreden het bos in. Het moet niet gezegd worden zeker dat fotograferen niet aan de orde kwam.
Over de Pfarrerin nog enkele woorden, de dame kwam zo tegen tienen thuis. Ik lag al lang tussen de pluimen maar sliep nog niet echt. Ik hoorde de eerwaarde enkele keren over en weer lopen, haar leefruimte was op het 1e verdiep, en ze was precies aan het praten. Was ze niet alleen? Niet mijn zaken.
Toen ik nog eens ging plassen en het licht nog zag branden riep ik Hallo en Guten Nacht. De deur ging open en ze kwam naar beneden. Ik in mijn onderbroek met T-shirt (toch een beetje beleefd blijven hé) dankte haar voor de gastvrijheid. Maar ze vroeg enkel wie het luikje in de kelder had dicht gedaan??
Haar kat kon niet binnen en daarom stonden de voordeur en de haldeur open. Op het moment dat ik wil antwoorden zie ik een schaduw terug schuiven. Ik verdwijn in de lesruimte en doe de deur op een kier zodat pastoor alleen is en onmiddellijk komt haar kat binnen en huppelt naar boven.
Deze morgen kwam dan de uitleg. De poetshulp zal waarschijnlijk het venster gesloten hebben. Omdat het nog een jong katje betrof was ze opgelucht toen het thuis kwam zodat ze gerust kon slapen. Nadien heeft ze me nog de zegen gegeven voor een goede tocht en ook de hulp van Maria ingeroepen om me te begeleiden naar Czestochau. En of je wel of niet geloofd, zo een kort en intens contact doet wel iets met je.
Het regent hier in Eschwege nog steeds stilletjes, jawel je hoort het niet. Ik probeer nog om mijn stommiteit van daarstraks terug recht te zetten. Lukt het niet, het zij zo.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Groot huis voor 1 persoon, wel wordt het gebruikt door de Kirch Gemeinde, houtkachels en chauffage genoeg, wel fris in huis; Goed gemutst; Hier blijft het regenen, ook als het al over is; St-Elisabethpfad, een plaatselijke pelgrimsweg die ik een tijdje heb gevolgd; Test voor de schoenen, geslaagd maar toch waren mijn kousen natter dan gewoonlijk, omdat het zweet niet weg kon; Mist; Rustpauze en appel eten tijdens rustpauze van de plensregen; Eén streepje zon voor vandaag, vastgelegd met de kodak; Het schaakspel zit op slot.
En gelukkig is het kaartje niet helemaal verdwenen, enkel in kolom rechts onderaan naar Mijn reisweg gaan en Van Temse naar Czestochowa aanklikken. Voila, nu slaap ik ook goed, zonder de kat binnen te laten.
|
