Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
24-04-2019
Hoe maakt u het? - Erfgoed dag
Beste Lezers,
Hoe maakt u het?
Dit weekend is het erfgoed dag. Met Op Stoapel organiseren we een expo in het AC De Zaat onder de subtitel: Scheepsbouw in Temse, een terugblik.
Nu vrijdag is er de officiële voorstelling van het programma en de opening van onze expo.
Op deze expo zal weer heel wat nieuws te zien zijn. Brochures en catalogi van de werf, fotoboeken over tewaterlatingen, typisch scheepsbouwers gereedschappen, gekleurde tekeningen van schepen voor de klant en bijdragen over leidende figuren zoals Maurice Hemelaer en Frank Van Dycke zijn er enkele.
Verder is er nog een projectie ‘scheepsbouwers’ met beelden van beroepen, feestelijkheden en het verenigingsleven op de werf.
Een beeldmontage laat de verschillende stadia zien hoe een schip wordt gebouwd, een andere beeldmontage overloopt de gebouwen van de werf.
Ook andere werven in groot Temse worden belicht, zoals De Durme uit Tielrode en Gebroeders Maes uit Steendorp.
Uiteraard zijn er de prachtige maquettes die staan opgesteld op verschillende plaatsen in het AC. Enkele ervan zijn alleen op de erfgoed dag te bezichtigen. Op deze avond wordt ook de herwerkte en helemaal up-to-date gemaakte brochure over dit onderwerp voorgesteld.
Andere klassiekers zijn de platte grond met erop maquettes van de gebouwen en kranen en de dwarse tewaterlating van ons schip, de Op Stoapel.
Er is nog meer te beleven en te zien en dat alles kan uiteraard worden besproken in het Boelcafé, op de vijfde verdieping met prachtig zicht over de site.
Als toemaatje brengt Cor@Cor op regelmatige tijdstippen een muzikaal watergebonden bijdrage.
Voilà, bij dezen iedereen welkom op het Frans Boelplein.
Een zalige Pasen aan allen. Met dit weer moet het zeker lukken.
Zomerse toestanden in april, als dat maar goed komt.
Ieder geval, ik laat het niet aan mijn hart komen.
Donderdag laatstleden er nog eens op uit getrokken met de Ronny en de Catsjoe.
De Jan zit alweer veilig en goed in Portugal om zijn camino Portugués af te werken.
Hij werd daar verwelkomd door Lynn, de Amerikaanse die regelmatig overvliegt om een stapke in Europa te zetten, veelal in de richting van Compostela. En als het goed zit ontmoet hij volgende week ook Els, de Nederlandse die hij al verschillende keren heeft ontmoet, op de camino en thuis. Deze laatste dame is nu met de fiets bezig aan de camino de la Plata, iedere dag een 100 km, over niet altijd vlakke wegen.
Wel kan ik al melden dat Jan zijne camino begonnen is in de regen. Aha!
Niet gelachen, het kan hier ook vlug verkeren.
Maar donderdag dus was het uitstekend wandelweer, nog niet te warm en (bijna) windstil. We hebben een tochtje gedaan langs de parken in de omgeving van Hoboken en Berchem.
Via Petroleum Zuid trokken we langs het Kielpark naar Vogelzang. We volgden als het ware de onderkant van de ring, goed hoorbaar. Maar eens in het Nachtegalenpark kwam de rust. De omgevingsgeluiden kwamen vooral van vogels. Joggers waren er ook al. Die hun geluiden zijn meestal zacht, het ritselen van pantoffels op het grint. Hun andere geluiden beperken zich meestal tot hun eigen oren.
Een korte rustpauze, om te genieten van de warme zonnestralen, volstond om onze tocht verder te zetten.
Als vanzelf loop je het Middelheim park binnen. Eigenlijk moet ik schrijven, het Middelheim Museum/beeldenpark.
Dit was voor mij een ware openbaring.
Al dikwijls langs daar gepasseerd, meestal werk gerelateerd of om een bezoekje te brengen aan iemand in het UZ.
Om alle kunstwerken te bezichtigen heb je meer dan één dag nodig. Terugkeren kan uiteraard ook, en dat zal wel gebeuren.
Bij dit blitz bezoek vielen me Het Huis en The Bridge Without a name op.
Bij het biljart tornooi driebanden heb ik al twee wedstrijden gewonnen. De eerste nipt verloren, de tweede overtuigend gewonnen en de derde slecht gewonnen. Kan dat? Ja, als je uw aantal caramboles bereikt maar te veel beurten nodig hebt. Het is dus afwachten of ik volgende week aan een aanvaardbaar resultaat kom om verder te mogen gaan. It’s just a game.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Daar ga ik naartoe, via fietserstunnel; Sanering nog steeds aan de gang op Petroleum Zuid, bakermat van de Belgische petroleum industrie; ’t Stad; Het Huis, waar vogel gezang je tegemoet waait; Steek je zo de Chinese grens over, werk van Weiwei Ai; Rustig plaatsje voor de pic-nic; Te lang in de zon gelegen; Op de terugweg, mooi in het zonnetje; Veel herinneringen!
Vrijdag een stapke gedaan, toerke in de omgeving van Kortenberg – Erps-Kwerps. Er stond een scherpe noord-oostenwind. Het deerde niet en had een voordeel, we konden kennismaken met het geluid van opstijgende vliegtuigen. En dat zijn er veel. Om de 2 à 3 minuten, schat ik, scheurt de lucht open.
Jan dacht aanvankelijk dat het wel meeviel tot je in het verlengde van de startbaan komt.
Achja, alles went. Toen we s’avonds in Kwerps nog een verfrissing tot ons namen konden we de plaatselijke bevolking uitvoerig ondervragen over het geluid. De eerste vraag was natuurlijk of die opstijgende vogels geen bron van ergernis was. ‘Welle zoan da geweun hè’ was het uitgebreide antwoord. De slotvraag van de enquete was iets uitgebreider. Waarvan ondervinden jullie het meest hinder, stijgen of dalen? ‘Woa zelven bloaven op de greund’.
Spreker van dienst was echter van mening dat stijgende toestellen iets meer decibels produceerden.
Voor ons drieën was het weer eens iets anders. Natuurlijk kan ik best begrijpen dat in de ruime omgeving van Zaventem Airport wonen een ‘gewoonte’ moet zijn.
Voor de Ronny was het een hoogdag. Een nieuwe lens, voor zijn al uitstekende foto toestel, kon uitgebreid getest worden. En het mag gezegd en geschreven worden, de foto’s van de opstijgende vliegtuigen zijn best scherp te noemen. Op een bepaald moment kon je de vullingen van de tanden van een piloot zien. En die waren goed gedaan.
Ikzelf zal me op mijn tocht deze zomer enkel bedienen van het I-Phone toestel, minder gewicht en makkelijk weg te steken. Alhoewel het toestel van de Ronny qua gewicht heel goed meevalt. Er is natuurlijk wel die lens die een iets groter volume heeft. Maar één ding is nu al zeker, zijn foto’s zullen mijlenver beter zijn. Een geluk nog voor mij, hij loopt ook van Oslo naar Trondheim en deelt graag zijn opnames.
Vandaag leg ik de laatste hand aan een brochure voor Op Stoapel. Hierin worden de tentoongestelde maquettes in AC De Zaat, van Op Stoapel en enkele uit privé bezit, beschreven. Er is nogal wat tijd en moeite in gestoken. Dankzij de medewerking van velen (hartelijk dank) zal op de erfgoeddag van 28 april e.k. een unieke uitgave van Op Stoapel ter beschikking liggen van de bezoekers.
En dan begin ik echtigentechtig aan de afwerking van mijn trip naar Oslo. Want ook hier weer: tempus fugit.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Scherpe beelden; Die is wendbaarder; Gegrond.
Nota: Woensdag vertrekt de Jan naar Porto alwaar hij zijn onderbroken tocht van vorig jaar, de Camino Portuguès, zal afwerken. We brengen hem weg, zijn we ook eens een aantal dagen gerust.
Is te volgen op https://jacobspadportugal.blogspot.com/ .
In de linker kolom zijn enkele wijzigingen aangebracht. En het beloofde kaartje van het Olavspad staat op zijn plaats evenals het stukje na de overzet tussen Horton en Moss, eigenlijk al een voorloper van het GROTE pad. Om de grote kaart te zien dien je op het vierkantje in de rechter bovenhoek te klikken. De kaart verschijnt op uw scherm. Ik ben al tevreden dat dit mij is gelukt. Als de volledige kaart klaar is, Temse - Oslo zal ook deze een geschikte plaats krijgen.
Vanmiddag rustig in de zon gezeten en ervan genoten. En in de late namiddag nog even tijd gemaakt om een tentoonstelling te bezichtigen.
‘Platenhoezen uit de Belgische Muziekgeschiedenis’ is zeker de moeite van een bezoekje waard: tot en met 28 april, Gemeentemuseum, Kasteelstraat 16.
Je loopt doorheen 60 jaar geschiedenis, op een logische wijze uitgestald, en bij elkaar gespaard door Dany De Bock.
Deze week geen wandeling gemaakt, gene tijd! Zoals vermeld is de lente ‘kriebel’ schoonmaak hiervan de schuldige. Maar dat moet ook eens gebeuren. En of dit ook iets te maken heeft met het driebanden weet ik niet. Mijn eerste partij is wel niet schitterend verlopen en op de koop toe, al is dat eigenlijk een logisch gevolg, ook verloren.
Wel goed nieuws is het ophalen van dopjes bij de gemeentelijke lagere school te Kruibeke. Er bleek niet één zak klaar te staan maar zeven. Met de woorden zeven, klein en groot zou ik wel een verhaaltje kunnen schrijven, als dit niet al was gebeurd.
Pieter en Miranda hun tuinhuis zit weer helemaal vol, meer dan dertig zakken. Als er nog bijkomen tegen dat de ophaaldienst langs komt (normaliter deze week) zullen de zakken buiten gestapeld moeten worden, weliswaar in het droge.
Deze week staat er alleszins een wandeltochtje op het programma, als …..
Vorige vrijdag was er een rëunie bijeenkomst van de OAP. Voor de vierentwintigste keer is de Onderhoud Altijd Paraat bijeen gekomen in de kantine van KSV. En zoals dat gaat bij dergelijke gebeurtenissen van iets oudere mannen, er wordt nog al eens over het verleden gesproken.
Het ging er ook over dat niet iedereen altijd aanwezig was. Mensen die aan de kust zijn gaan wonen komen niet zo maar eventjes over en weer. Van een persoon werd gezegd dat het niet zo goed ging met zijn echtgenote.
Zaterdag morgen kwam het nieuws dan toe dat het erger was. Vorige avond was Betty overleden. En dan kom je weer terug op aarde. Het is onvermijdelijk en het komt naderbij en niemand ontsnapt eraan. Alleen denk je altijd, het is toch wat vroeg.
De vereniging OAP was er één van de vele op de ‘zaat’. Zelfs binnen de onderhoud waren er nog groepjes, de eilentriekers, de paswaarkers, de droairs, kortom, de iet of wat grotere beroepsgroepen hadden nog wel een voetbalploeg of iets dergelijks.
Maar alleen de OAP had een eigen wapenschild.
En dat schild hangt bij me thuis. En nee, ik heb dat niet meegepikt. Het hing, na het faillissement en de opruiming van alles wat niet vast zat, nog steeds boven aan de muur, waar ooit mijn werkbank stond. Ik merkte dat schildje natuurlijk direct op toen ik er een brandweeroefening ging voorbereiden. (Daar kon ik nog een vuurtje maken zodat de ‘uitruk’ realistischer was.)
Grtjs
Hugo
Foto’s: Die zeven zijn er in BCG zakken overgegoten uiteindelijk acht; Het schildje met wisselende achtergrond; Hoezen.
Nota: Wie oude poster kalenders wil, geef maar een seintje.
Gisterenavond is het drieband tornooi van start gegaan. Vandaag is het mijn beurt om te proberen binnen een redelijk aantal beurten aan tien driebanden te geraken.
Ik heb vier wedstrijden gezien en het waren er vier verschillende. Natuurlijk is dat zo, anders heb je geen vier wedstrijden. Het verschil zit hem in de reeks waarin wordt gespeeld.
De eerste en de laatste partij ging tussen spelers uit de lage reeks, tussen 10 en 14. De eerste eindigde na 71 beurten, waarin een speler pas na 30 pogingen zijn eerste carambole lukte. De laatste eindigde na 37 pogingen, wat een mooi resultaat is.
In de hoge reeks (van 15 tot 20) ging het mooi gelijk op. Het is te zeggen en schrijven, een nul reeks van zes tot tien beurten is mogelijk. En dan volgt plots een reeks van 3 of meer (gisteren 5) driebanden. Op precies 40 beurten was de partij beslist, wat een punten score van 10 oplevert.
In de ere-klasse (21 en meer) zie je dan wel het verschil, meerdere reeksjes zijn geen uitzondering. Zelden komen die partijen ver boven de 40 beurten uit.
Alle beurten voor die 40 levert extra punten op, al wat hoger uitkomt heeft een mindering tot gevolg. 0 punten worden bereikt aan het ronde getal van 80 pogingen. En in het driebanden spel wordt deze score niet zelden bereikt.
Daarom in de aanhef van dit artikel het woord proberen. Misschien helpt de nieuwe oude keu, kadootje, die iets zwaarder is. Keep you posted.
Maar het is niet al biljart wat de klok slaat. De lente is nu wel degelijk in het land en ook al is het een beetje gedateerd, de lente schoonmaak is gestart. Die opfrisbeurt betekend (gelukkig) dat er heel wat overtollige zaken naar andere oorden zullen verhuizen. En dat impliceert ook weer om keuzes te maken.
Keuzes maken doen we ook met Op Stoapel. De erfgoeddag van eind deze maand nadert met rasse schreden. Het weekend van 28 april begint al op vrijdag, het materiaal verhuizen en opstellen in AC De Zaat.
In deze tentoonstelling trachten we een beeld te geven van de scheepsbouw in (groot) Temse. De Boelwerf in Temse heeft 165 jaar bestaan. Daar is in het huidige straatbeeld weinig van te zien behalve dan de beschermde A27 (M22) torenkraan op site De Zaat. In de buurgemeente Steendorp gaat de scheepsbouw zelfs terug tot de 17e eeuw.
Er zullen extra luiken zijn over de scheepswerven in de buurgemeenten met name Scheepswerf gebr. Maes uit Steendorp en Scheepswerf De Durme uit Tielrode.
Kamerkoor Cor@Cor zorgt voor een muzikale noot met liederen over water, schepen, varen
De maquettes die opgesteld zijn in AC de Zaat zullen uitvoerig te bekijken zijn. Er zijn ook maquettes uit privécollecties die speciaal voor de gelegenheid zullen te zien zijn.
Verder heel wat multimedia die de scheepswerf een beetje terug zal brengen en ons doet mijmeren over vroegere tijden.
In het Boelcafé kan je wat bijpraten bij een drankje en kennis maken met andere bezoekers.
Volgende verenigingen werkten mee en zullen ook aanwezig zijn op de Erfgoeddag: Scheepswerf De Durme Tielrode, Kamiel D Hanis, Binnenvaartmuseum Dordrecht, Rijn-en Binnenvaartmuseum Antwerpen, en Tolerant vzw uit Rupelmonde.
Met de steun van de gemeente Temse, Erfgoeddag en Erfgoedcel Waasland.
Om af te sluiten nog dit: deze week kan ik alweer een zak met dopjes gaan ophalen in de gemeentelijke lagere school van Kruibeke.
