Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
17-12-2023
Mobile School
Beste Lezers,
De Warmste Week begint, de mijne zit erop.
Donderdag met de stapmaten tot Mechelen gestapt. Deze dag is een beetje uitgelopen. Een bezoekje aan een origineel cafeetje ging nog wel. Het tweede bezoekje viel iets langer uit. Het betrof hier een zeer origineel en prachtig etablissement alwaar men goed gebrouwen bier kon degusteren.
Enkel het eerste uur in de morgen hebben Jan en ikzelf een streepje zon gezien. Michel, die in Boom was aangepikt, bracht als het ware het gure weer mee. Maar niet getreurd, na de bokes met de bijhorende drank kwam Rumst in zicht. Een babbel met een gewezen collega van Jan en Michel nam enige tijd in beslag. Het was hun van harte gegund. Even verder was het dijkpad gesperd. Volgens Jan stond er geen goed verbodsbord. Als er geen manneke in of op staat zou men als voetganger wel doorkunnen.
Het bord C3 verbiedt toegang voor iedere bestuurder. Het bord C 19, dat er stond, verbied toegang voor voetgangers. Helaas, na enkele honderden meters bleek de tunnel onder een laadkade afgesloten. En dus konden we via het dorp gaan om daarna terug het dijkpad te bereiken. Eens de blauwe bruggen voorbij kwamen we aan het begin van de Rupel, de monding van de Nete in de Dijle. Aangekomen aan het Zennegat waren we getuige van de versassing van een duwbak, geladen met stenen. Daar we graag aan de overkant van de Zennevaart liepen was enig geduld op zijn plaats. De voetgangersbrug werkt eerder aan de trage kant.
Het was een donkere dag en die liep stilaan op zijn eind. Alvorens Battel was bereikt viel de duisternis. En hier begint het verhaal van de mooie etablissementen.
Via de Hoge Weg bereikten we - In Het Bergsken dat de Michel kende omdat hij er al eens passeert als hij met zijn vrouw gaat fietsen. Een open haard bracht wat warmte want het was heel de dag nogal vochtig weer. De kroegbaas was eerder van het stille type en dus volstond één palmke. Voor Battel dorp, in de Battelse Bergen straat, meende Michel zich te herinneren dat hun gewezen collega, Rita, daar woonachtig was. Toeval of niet, hij belde aan de juiste deur. Een vriendelijke dame keek even verwonderd naar drie figuren met rugzakken - in het donker. Maar de Jan werd onmiddellijk herkend. Een hartelijke omhelzing viel beide telefon mannen te beurt. Ondertussen was ook de echtgenoot erbij gekomen.
Omdat we weigerden binnen te komen vanwege het latere uur en de vuile schoenen viel het voorstel om in de kroeg om de hoek een pint te drinken.
Die tweede kroeg in Battel deed me met verstomming staan. De parochiekerk was verkocht aan brouwerij Het Anker in 2019. Bij de verkoop overeenkomst stond gestipuleerd dat het gebouw zijn uiterlijk diende te behouden met behoud van de glasramen. Het orgel werd overgeplaatst naar een andere kerk, het altaar verwijderd en het valse plafond verwijderd. Wat er nu te zien is, den Batteliek, zou ik magnifiek durven te noemen.
(De straat die de Hoge Weg met de Battelse Bergen straat verbind is de Baron Eduard Empainlaan.
De Empains waren bijzonder invloedrijk in Battel. Zij bouwden er een vrij imposant kasteel. De baron heeft er zelf amper gewoond, maar zijn zus, Madame Denis, is tot hoogbejaarde leeftijd in Battel blijven wonen.
Het kasteel is afgebroken, en er rest nog weinig tastbaars van de aanwezigheid van deze familie in deze Mechelse uithoek. Alleen de door de familie gesponserde glasramen in de Battelse kerk vertonen met grote fierheid de naam van de schenker.)
Op de koop toe is binnen in een mini brouwerij geïnstalleerd. Het brouwsel wordt ter plaatste geserveerd. Hun pils is zeker te smaken. Andere bieren zijn er niet veel maar regelmatig wordt er geëxperimenteerd en als het wordt gesmaakt door het publiek wordt het door de grote broer verder geëxploiteerd. Uiteraard kan je er ook eten. Te zien naar de bezetting op een donderdag avond lijkt het me voortreffelijk.
Het Anker is een familiebrouwerij die al 5 generaties lang bier brouwt in het Groot Begijnhof van Mechelen. In Stokerij De Molenberg, de 17e-eeuwse familiehoeve en stokerij in Blaasveld, wordt er op basis van het moutbeslag van Gouden Carolus Tripel een verfijnde Belgische whisky gestookt.
Deze info en deze van de kerk kreeg ik van de echtgenoot van Rita. Die was als voorzitter van de Kerkfabriek verantwoordelijk voor de verkoop en het opstellen van het contract. Gelukkig is deze man ook sterk geïnteresseerd in het verleden en hadden we al vlug een groot raakpunt. Hij heeft dus ook al veel tijd gestoken in het archiveren, o.a. van de kerk archieven van Battel.
Tegen achten bereikten we station Mechelen maar helaas, twee minuten te laat. Dus was het nodig om nog een uurtje te wachten. Die tijd werd gespendeerd aan een laatste palm.
De volgende morgen waren de spieren, na de 33 km van de vorige dag, voldoende hersteld om het stuk tussen Mechelen en Leuven te wandelen. Het kanaal Leuven Dijle ben ik alleen gegaan en halfweg de middag stond ik al op de met. (De honger werd gestild tijdens een tussenstop in De Brousse in Tildonk.)
Het stadhuis van Leuven is een van de bekendste gotische stadhuizen ter wereld en staat op de Grote Markt van Leuven.
De plannen voor het stadhuis van Leuven zijn gebaseerd en geïnspireerd op het Stadhuis van Brugge. Het Brugse stadhuis is een van de oudste in België en stond, naast dat van Leuven, model voor onder meer het stadhuis van Oudenaarde, Brussel en Gent.
Er staan in totaal 149 beelden in de gevels. De figuren op de voetstukken dragen allen Bourgondische kledij, de figuren in de nissen dragen kledij uit de periode waarin ze geleefd hebben. De figuren op de benedenverdieping beelden onder meer geleerden, kunstenaars en historische figuren uit het Leuvense uit. De eerste verdieping toont figuren die de gemeentelijke vrijheden symboliseren en de patroonheiligen van de parochies. Op de tweede verdieping staan alle heersers over de stad, van de graven van Leuven en de hertogen van Brabant tot Leopold II, hoewel Willem I en Leopold I ontbreken. De nissen in de torens werden gevuld in 1895-1913 met 87 beelden. Zij kregen Bijbelse figuren.
Ondanks de weekdag leek het alsof in Leuven iedereen verlof had. Het moet gezegd dat de kerstversiering het stadhuis bijzonder mooi maakt.
Terug in Temse bleek iedereen in het donker te vertoeven. Maar goed dat er nog kaarsen bestaan, het maakte het Schrijverke tot feeërieke kroeg. Alweer een kroeg zou je denken, maar in dit geval was het zeer zeker van de dorst.
Afijn, zaterdag kon ik met Filip mee naar Leuven om daar de challenge te voltooien. Dat is dan ook gelukt en het mag gezegd, het heeft een mooi bedrag voor Mobile School opgeleverd. Maar de actie loopt nog door tot eind december.
Dus voor diegenen die Duwmee nog wensen te steunen, mijn teller staat nu op 500 plus.
Het is me gelukt om kampioen van Temse worden in het vrijspel, biljarten!
De finale vorige zaterdag begon enigszins moeilijk maar na enkele missers en een mooie afleg van de tegenstander liep het ineens op wieltjes of beter uitgedrukt: ze rolden.
De receptie na de andere finales liep ik echter mis.
Alhoewel, Barbara vieren is ook niet te missen. Juist bijtijds was ik in Kruibeke om mee op te stappen met het korps doorheen de gemeente. De zon kwam er eventjes doorheen en de bevelvoerder besliste om geen lange jas aan te doen. Na het bezoek aan een van de weinige bierhuizen was de temperatuur zo dat die jas wel van pas had gekomen.
Dat probleem van wel of geen jas is ontstaan toen de overheid in Brussel besliste om bij de brandweer hervorming geen uitgangsuniform meer te voorzien. Zo komt het dat de oudere brandweermenen en de pensioenmannen nog zon jas hebben. De jeugdigen kunnen dan weer profiteren van een volledige garderobe interventie kledij. In onzen tijd had je een overall, een paar botten, een lederen vest en een helm. En natuurlijk dat uitgangsuniform. Maar daar kom je alleen mee buiten om te vieren. En laat vieren nu iets zijn waar ze in Brussel alles van weten maar niet willen delen.
Het avondfeest maakte het weer allemaal goed. De mooi ingerichte en verwarmde garage is eigenlijk een ideale plaats om er eens in te vliegen. Geen last van buren of te kort aan parkeerplaats, een gezellige sfeer en smakelijk eten, wat kan een pompier meer wensen. Dansen. Dat heb ik gedaan.
Op zondag morgen was het precies of ik had een tocht van 50 km gedaan. Tegen tienen was ook dat weer achter de rug.
Genoeg brandweer.
Deze week vernomen in de krant: Eternit veroordeeld voor het opzettelijk ziek maken van asbestslachtoffer.
De rechter vergeleek Eternit met een terrorist die een gebouw laat ontploffen zonder na te gaan of er mensen aanwezig zijn. Als er dan doden zijn is die bommenlegger verantwoordelijk. Uiteraard heeft Eternit, uit Kapelle-op-den-bos, bezwaar aangetekend bij monde van een hele zwerm advocaten.
Asbest is de veroorzaker van longvlieskanker, een van de meest dodelijke.
Nochtans was vanaf de jaren zestig het risico van asbest bekend. De enorme gezondheidsrisicos nam het bedrijf voor lief en bleef verder werken zonder beschermingsmaatregelen. De rechter noemt dit bedrog om zichtzelf een financieel voordeel te verschaffen.
In België werd pas in 1997 gestopt met het gebruik van asbest. Deze bijzonder late maatregelen kwam er nadat Eternit via allerlei procedures de schadelijke gevolgen minimaliseerde of trachte te verdoezelen en wetgevende maatregelen saboteerde.
Ook nu weer vindt men een advocaat bereid om te verklaren dat de rechter de manier waarop hij het woord opzet interpreteert onwettig is.
Nog cynischer is de bewering van Eternit dat op deze manier de basisprincipes van het Asbestfonds op de helling wordt gezet. Dat asbestfonds geeft volgens hen de slachtoffers een snelle en eerlijke vergoeding. Terwijl die snelle vergoeding niet zo eenvoudig is te verkrijgen en secundo, het aanvaarden van dergelijke vergoeding impliceert dat je als slachtoffer monddood word gemaakt.
Zwijggeld!
Het zal lopen zoals in Italië.
Het Hof van Assisen van Novara, nabij Milaan, heeft de 75-jarige Zwitserse miljardair Stephan Schmidheiny veroordeeld tot twaalf jaar gevangenisstraf wegens doodslag met verzwarende omstandigheden. Hij moet een boete betalen van 86 miljoen euro. Schmidheiny leidde van midden jaren 70 tot midden jaren 80 de Eternit-fabriek in het dorp Casale Monferrato. De rechtbank stelde hem verantwoordelijk voor de dood van 392 mensen als gevolg van asbestbesmetting. De Zwitserse ondernemer was ook aandeelhouder van de Belgische groep Eternit die werd opgestart door André Emsens. In 2012 werd Schmidheiny door de strafrechter in Turijn al veroordeeld samen met de vroegere gedelegeerd bestuurder van Eternit, de Belgische baron Louis de Cartier de Marchienne. Beiden kregen toen een gevangenisstraf van 16 jaar.
Schmidheiny werd beschuldigd van het overtreden van de regels ter voorkoming van arbeidsongevallen en voor de dood van 392 mensen in Casale Monferrato. Van de slachtoffers werkten er 62 in de fabriek. De anderen stierven door asbestvezels die in de lucht belandden. Het openbaar ministerie had een levenslange gevangenisstraf geëist voor Schmidheiny, die al veroordeeld was tot 3,5 jaar in Napels en een jaar en acht maanden in Turijn. De verdediging pleitte de vrijspraak bij gebrek aan bewijs van een oorzakelijk verband tussen het asbest en de latere ziektes.
Schmidheiny moet een schadevergoeding van 86 miljoen euro betalen. Daarvan gaat 50 miljoen euro naar de gemeente Casale Monferrato, die zich burgerlijke partij had gesteld, en 30 miljoen euro naar de Italiaanse staat. In 2012 werd Schmidheiny al veroordeeld samen met de Belgische baron Louis de Cartier de Marchienne, toen tot 16 jaar cel. Beiden werden verantwoordelijk geacht voor de dood van ongeveer 3.000 mensen. Een jaar na de uitspraak overleed de Cartier de Marchienne op 92-jarige leeftijd.
Deze zaak is voor ons afgesloten in 2013, nu meer dan tien jaar geleden, na het overlijden van Louis de Cartier de Marchienne, reageert een woordvoerder van Etex. Sindsdien zijn we in deze procedure niet meer betrokken. Voilà.
(uit de Tijd)
Volgende week staan er enkele pittige dagen op het programma. Donderdag stap ik van thuis naar Mechelen. Op vrijdag vervolg ik de tocht van Mechelen naar Leuven alwaar op zaterdag dan de ronde rond de stad wordt gelopen in aanwezigheid van vele wandelaars. U komt toch ook?
Deze week even een toerke gedaan met de Jan, kwestie van de spieren eens te oefenen.
