Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
23-11-2019
Laatste keer?
Beste Lezers,
Eens te meer hebben we op onze vrijdagse prachtig weer meegemaakt. Eigenlijk verheugde ik me op een 'vries wandeling, de weergoden brachten echter een mooie herfstdag. Ook al was het wat aan de frisse kant, we liepen onder een stralend zonnetje én bijna windloos doorheen een stukje mooie natuur van de Pallieterstreek.
Is het nu echt de laatste keer in 2019 dat we onder uitzonderlijk mooi weer kunnen stappen op vrijdag?
Pallieter is een streekroman van de Vlaamse schrijver en dichter Felix Timmermans, gepubliceerd in 1916. De roman is vernoemd naar zijn hoofdpersonage Pallieter, een levensgenieter die leeft onder het motto pluk de dag. Het boek vertelt het verhaal van de levenslustige Pallieter die met zijn huishoudster Charlot in het idyllische Lier woont. Dag in dag uit begeeft hij zich in de Netevallei waar hij zorgeloos geniet van het paradijselijke landschap.
Uitzonderlijk zijn we, ikzelf en Jan, met de wagen tot Bazel veer gereden. Aan de overkant stond de Ronny ons op te wachten. Na een ontbijt in Hemiksem reden we via de Ring naar Kessel station. Kessel is samen met Bevel deelgemeente van Nijlen. Verassing voor mij was de Kesselse heide.
De Kesselse Heide is een stuk Kempens landschap zoals het vroeger was. Je ziet er afwisselend struikheidevlakten en naald- en loofbossen, zandvlakten en vennen. Omdat het toch middag was hebben we er onze apo genoten op één van de banken. Lekker genieten in het zonnetje!
De streek van Nijlen/Kessel was historisch de diamantstreek. Vele bewoners leefden van het slijpen van diamanten en hadden in hun achtertuin een atelier. Het diamantmuseum geeft een mooi overzicht en inzicht over deze geschiedenis. De slijperij en de machines van voor de eerste wereldoorlog zijn gerestaureerd en in 2016 opengesteld voor het publiek.
Op het eind van onze tocht passeerden we nog het Fort van Kessel, onderdeel van de fortengordel rond Antwerpen.
Het fort van Kessel is een betonnen pantserfort dat deel uitmaakt van de buitenste fortengordel rond Antwerpen. Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog, toen het fort niet eens helemaal afgewerkt was, kwam de versterking zwaar onder vuur te liggen. Duitse en Oostenrijkse artillerie - waaronder het befaamde kanon Dikke Bertha - brachten zware vernielingen toe.
Het fort is gebouwd in 1909-1912 en bestaat uit gebouwen van ongewapend beton op een driehoekig forteiland. Boven de rondboogvormige toegang is het opschrift Fort de Kessel 1909-1912. Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog werden er loopgraven gegraven en prikkeldraad gezet van het fort van Kessel tot aan het fort van Lier. Er bleef bijna geen doorgang over, en alle vee werd binnen de ring van de forten gebracht.
De kerktoren van Kessel zou dienen om op de Duitsers te mikken. Men dacht niet dat het fort ingenomen zou kunnen worden. De betonnen muren en koepels zouden bestand zijn tegen kanonskogels. De realiteit bleek echter anders. Op 4 oktober 1914 nam het Duitse leger het fort vanop een afstand van 8,4 kilometer onder vuur met hun zwaarste kanon, Dikke Bertha. De eerste bom kwam terecht in de fortgracht. Een nieuwe bom bewees dat de geschutskoepels niet sterk genoeg waren. Verdere voltreffers hebben het fort helemaal vernield. In het fort zijn er originele Belgische en Duitse opschriften uit de Eerste Wereldoorlog.
In 1939 werd het fort aangepast en, in het kader van de mobilisatie, opnieuw ingeschakeld in de militaire verdediging. Maar het heeft geen belangrijke rol gespeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nadien werd het een militair oefenterrein.
Na de Tweede Wereldoorlog bewoonde een familie tijdelijk het fort tot 1974. Sedert 1973 is de gemeente Kessel (nu deelgemeente van Nijlen) eigenaar van het fort.
De fortgracht en de gebouwen zijn intact. Het glacis is bewaard. Het forteiland en het gebied buiten de gracht zijn van de meeste bomen ontdaan.Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de kerktoren opgeblazen door het Belgische leger omdat anders de Duitsers een heel goed overzicht zouden hebben over het dorp. Later werden de kerktoren en de wenteltrap gerestaureerd.
We hebben onze tocht een beetje moeten inkorten. De reden waarom we met de auto zijn gereden was dat onze Jan reeds om zeven uur ergens anders werd verwacht. Ikzelf diende ook niet te laat te zijn want om 20u15 was er de jaarlijkse Gala Projectie van de Waaslandse Videoclub van Temse.
Deze club zorgd al jaren voor het erfgoed via bewegende beelden. Dit jaar was er onder andere een film over tramlijn H van Hamme naar St-Anneke (het Vlaams Hoofd). Voor velen in de zaal pure nostalgie.
Tramlijn H (NMVB)/Oost-Vlaanderen was de tramlijn Hamme - Zwijndrecht (Vlaams Hoofd) en de aftakking Hamme - Moerzeke - Baasrode (Veer). Ze werd geopend in de jaren 1904-1910 en gesloten in de jaren 1937 (Hamme - Moerzeke) en 1959 (Hamme - Antwerpen-Linkeroever).
Vóór de Eerste Wereldoorlog waren er dagelijks vijf ritten heen en terug op het baanvak Hamme - Baasrode (Veer), zes tussen Hamme en Temse en elf tussen Temse en het Vlaamse Hoofd. Tussen 1931 en 1937 waren er tussen Hamme en Baasrode (Veer) drie ritten heen en terug per dag, vanaf de exploitatie met autorails in 1937 zes ritten. Tussen Hamme en Temse waren er zes ritten heen en terug, tussen Temse en Antwerpen L.O. ruim twintig elektrische ritten heen en terug per dag. Vanaf 1937 waren er dagelijks 17 elektrische ritten heen en terug tussen Hamme en Antwerpen, plus nog een aantal extra ritten tussen Temse en Antwerpen (een tiental, op zon- en feestdagen zelfs vijftien). Tijdens de laatste jaren van de exploitatie, in de jaren 1950, reden de trams met een halfuurfrequentie over het hele traject: 34 ritten heen en terug per dag, op zaterdag zelfs 35 ritten.
De tentoonstelling Tramlijn Hamme-Antwerpen 1904-1959 halt houden in het Gemeentemuseum van Temse (05/07-30/09 - 2019), ID+art in Hamme (09/11-18/12 - 2019), Heemkundige Kring Wissekerke in Bazel (08/03-29/03 - 2020), Cultuurcentrum De Koolputten in Waasmunster (17/04 26/04 - 2020), de Sint-Martinuskerk van Burcht (02/05 10/05 - 2020) en de Heemkundige Kring Zwijndrecht-Burcht op Linkeroever (16/05 24/05 - 2020).
In café Torenven zijn we nog even binnen gesprongen. Wat een gezellige ouderwetse kroeg! Maar goed dat we met de auto waren.
Grtjs
Hugo
Foto's: Tramlijn H en de link!
Noot: Bij het aanrijden naar de overzet langs de Lange Gaanweg, de officiële en enige wettelijke route voor autovoertuigen voor privé gebruik, stond ik aan het eind hiervan blok. Twee grote trucks werden er geladen met afval uit de polder. Op mijn vraag of dit lang zou duren antwoordde een van de truckers met een schouder ophalen. De man bleek wel van goede wil want in 'voortreffelijk' schabouwelijk nederlands kon hij, met de nodige bewegingen, duidelijk maken dat ik moest omrijden. Er zat niks anders op, de overzet boot die wacht ook niet. Eerst vijfhonderd meter achterwaarts en dan langs Bazel en de gebods- en verbods- bepalingen aan mijn laars lappend toch nog op tijd het veer bereikt.
Ik heb nergens een bordje gezien dat de weg tijdelijk zou zijn afgesloten. Wellicht weeral een communicatie stoornis tussen overheid en burger.
Zoals je misschien wel weet, steun ik Mobile School, een organisatie die zich inzet om straatkinderen een opening te bieden naar een betere toekomst. Elk jaar rond de kerstperiode wordt door Studio Brussel ‘Music For Life’ georganiseerd om zo wat centjes in de laadjes te krijgen voor allerlei van dit soort en andere goede doelen. (Warmste Week)
Ook dit jaar organiseert op 21 december, voor de 7e keer al, Mobile school de ‘DUWMEE’ actie, een super leuke, gezellige en warme sponsorwandeling.
Natuurlijk zou ik het fijn vinden indien jullie mij een klein beetje zouden sponsoren.. maar beter nog, laat jezelf sponsoren en kom mee wandelen!!!
Alle info ivm met inschrijvingen kan je vinden op de www.duwmee.be website.
Ook info over de organisatie zelf kan je via deze site gemakkelijk terugvinden.
Kan je om een of andere reden niet mee wandelen, en wil je toch graag je centje bijdragen, kan ze mij gerust toevertrouwen, ik zorg dan wel dat ze op de juiste plaats terecht komen,
Of je kan een overschrijving doen op het rekening nummer van Mobile school ‘ BE04 5230 8020 4931’ met vermelding ‘DUWMEE’. Dit is echter zonder fiscaal attest…
De straatkinderen zij u alvast van harte dankbaar!
Nieuw(s)
Woensdag ben ik naar Sint-Niklaas getrokken, niet de heilige maar de STAD, om plasma te geven. Op het stationsplein is een gloednieuw centrum van het Rode Kruis geopend. Eigenlijk wou ik met De Lijn rijden, alleen was ik niet zeker om dan tegen 08u30 ter plaatse te kunnen zijn. De NMBS dan maar, die evenmin een garantie geven wat stiptheid betreft. Maar het is allemaal goed op zijn pootjes gekomen.
Ik was de eerste klant en er werd me onmiddellijk toegefluisterd dat vandaag de grote (interne) controle zou gehouden worden om na te gaan of alles naar behoren functioneert. Ik merkte geen verschil met de toegepaste procedure ten opzichte van anders.
Er vielen me twee zaken op: het lokaal is hel wit, op enkele rode vlekken na. De mevrouw die me begeleide wierp op dat je vlug wakker bent als je de ruimte betreed. Bijkomend was ze tevreden met de grote raampartijen, het gaf een goed gevoel, beter dan in Gent, waar je op muren kon kijken. Dit is meteen het tweede dat me opviel, de meeste RK mensen kwamen van buiten de regio. En dat komt omdat het vele jaren geleden is dat men plasma kon geven in S/N.
Vroeger ben ik ook in Gent af en toe plasma gaan geven, iets wat kon tijdens mijn werkuren. Sinds ik op rust (?) ben had ik niet zoveel zin om die verplaatsing te maken. En waarschijnlijk ben ik niet de enige, vandaar terug een centrum in de regio.
Het aftappen van bloed en centrifugeren duurt nu bijna de helft minder lang dan voorheen.
In verband met het boek "Made in Belgium by Boelwerf" van Op Stoapel nog het volgende:
Voor de velen die hebben vooringeschreven, dank. De publicatie ervan was gepland op de filmavond/matinee van 30 en 31 november, ter herdenking van 25e verjaardag van de sluiting van Boelwerf. De drukker liet weten dat eind november niet haalbaar is, daarom wordt het boek voorgesteld en verdeeld op de nieuwjaarsreceptie van 11 januari 2020.
Meer info over Op Stoapel kan je steeds terug vinden op: www.opstoapel.org
Grtjs
Hugo
Noot: Ben deze week langs geweest bij de H. Margarita. Of die even krachtig is als magnesium zal de toekomst uitwijzen.
Gisteren met Catsjoe, Jan en de Ronny op stap geweest. Niet letterlijk ‘op stap’ maar op tocht naar de taalgrens. Afgestapt in Oud-Heverlee verlieten we het dal van de Dijle om na de ‘lunch’ de rivier van nabij te volgen. De naam van deze mooie rivier veranderde nog enkele malen van naam: Dyle in ‘t schoon Frans en met lange IJ in ‘t Nederlands. Ook wij liepen regelmatig over de schreve, niet dat we het gewaar werden hoor.
In het begin was het fris aan de vis maar verder was het aangenaam wandelen langs prachtige wegjes en door bossen. We passeerden het Zoet Water om vandaar uit onmiddellijk het Meerdalwoud in te duikelen. Passeren was wat te voortvarend, eerst was het nodig om te bunkeren “In De Molen”, kwestie voldoende brandstof mee te hebben.
Op de middag konden we in het zonnetje genieten van … de laatste warme zonnestralen. Maar dit verhaaltje heeft zich al enkele malen herhaald en telkens komt dan de opwarming van de aarde ter sprake. Bon, het kan maar deugd doen!
Het bos was met dit heldere weer prachtig.
Op bepaald moment komen we langs enkele gebouwen die ik al heel lang ken: De Kluis. Mijn eerste kennismaking met dit jeugdverblijf, dat nu Hopper wordt genoemd, dateert 55 jaar terug. Dit domein is eigendom van VVKS/M en is me steeds bijgebleven omwille van de stoomtrein. Het was mijn eerste kamp met de St-Paulus groep van Sint-Niklaas. (Hoe ik daar ben terecht gekomen vertel ik wel eens een andere keer) Het vervoermiddel bij uitstek was in die tijd de trein. En ik herinner me nog de houten banken en de stoom die langs de ramen vloog. Ook herinner ik me het ‘zwart putteke’, een ondiepe poel die als zwempool werd gebruikt. Als ik daar enkele jaren later langskwam was het een modderpoel. Nu is het gewoon grasland ondanks het feit dat de nabijgelegen bron nog altijd stroomt.
Rond deze gebouwen, die er nog precies hetzelfde uitzien, heb ik ook mijn Gilwell behaald.
De eerste week van de paasvakantie 1969 heb ik daar met andere kandidaat leiders gekampeerd in ijzige omstandigheden. Bij vriestemperaturen slapen, koken, wassen en exploratie proeven uitvoeren was geen lachertje. Bovendien begon het midweek zo hard te sneeuwen dat we regelmatig onze tentzeilen moesten afkloppen. Ook al was je geen liefhebber van OXO, ik kan je garanderen dat het vasthouden van de kop alleen al deugd deed. Vrijdag namiddag trad de dooi in met als gevolg dat het afbreken en opruimen op zaterdag een glibberige bedoening is geworden. Maar wel leut!
De Gilwellcursus is een training voor kaderleden die door veel scoutingorganisaties overal ter wereld georganiseerd wordt. De oorsprong ligt, zoals bij de hele scoutingbeweging, in Engeland. De allereerste keer was Robert Baden-Powell zelf een van de instructeurs. Daarna verspreidde het concept in verschillende vormen over heel de wereld. Waar in andere landen vaak gefocust wordt op praktische vaardigheden, is in Nederland en België vooral persoonlijke vorming het hoofddoel. Zowat overal blijft de training wel geïnspireerd op het oorspronkelijke idee van learning by doing. Men gaat er daarbij van uit dat ervaringsleren veel diepgaandere kennis oplevert dan schools onderricht. Meer dan het eenvoudige 'hoe' en 'wat' over scouting, wil men op de Gilwellcursus plaats maken voor een aantal waarden zoals tolerantie, tevredenheid, service en dergelijke.
De eerste Gilwellcursus in België werd in augustus 1923 gehouden op het kasteel van Jannée in Pessoux bij Ciney onder leiding van Étienne Van Hoof. In Vlaanderen werd de eerste Gilwellcursus in 1930 op domein de Kluis te Sint-Joris-Weert gehouden. Sinds de jaren 1970 wordt de cursus ook op de andere domeinen van Scouts en Gidsen Vlaanderen georganiseerd. Vanaf de jaren 1990 kwam er ook een trektochtvariant, waarbij de deelnemers een hele week zonder vooruit getekend plan op tocht trekken.
In 2010 organiseerden FOS Open Scouting en Scouts en Gidsen Vlaanderen voor het eerst een gezamenlijke cursus. De cursus heeft instructeurs en deelnemers van beide organisaties, en gaat door op domein De Kluis te Sint-Joris-Weert.
Na afronding van de Gilwellcursus ontvangt de deelnemer de Gilwell-kralen, een certificaat en hij mag de Gilwelldas en de Gilwelldasring dragen. De kralen worden meestal aan een leren veter rond de hals gedragen. Daarbij worden de kralen dan door een enkelvoudige knoop bevestigd. Soms worden ze ook rond de traditionele scoutshoed gedragen.
Gilwellians worden ook automatisch lid van 'Gilwell Troop 1'.
De kralen, die voor moed en leiderschap staan, werden voor het eerst uitgereikt op de eerste leiderscursus in september 1919 op Gilwell Park. (100 jaar geleden!)
Verder doorheen het Meerdaalwoud bereikten we Fontenelle. De paden en kleine wegen door het bos waren verboden terrein geworden, Chasse – Passage Interdit – Ministère de la Region Wallonnie, op 8 november en 13 december. We hebben geen schot gehoord nog enige beweging vastgesteld van drijvers of wat dan ook. Er zat niks anders op dan de Rue de Pécrot te bewandelen. In genoemd dorp vervoegden we de vallei van de Dyle ofte Tîle. Niettemin was deze gewijzigde route evenzeer de moeite waard. Over en weer over de taalbarrière was het de bedoeling tot in Waver/Wavre te geraken, de invallende duisternis (niet precies maar rond 17u) noopte ons om aan het eind van de kaarsrechte en lange Drève de Laerensart te trein huiswaarts te nemen.
Volgens de NMBS app vertrok in Gastuche de trein naar Leuven om 39 minuten na vijf.
De trein zou ook weer als titel gekund hebben.
Net zoals vijfenvijftig jaar geleden neem ik nu ook regelmatig de trein naar Leuven. Gisteren dus ook verder naar Oud-Heverlee, een stopplaats vòòr St-Joris Weert. De aangekondigde uren werden gerespecteerd en de treinen bolden perfect mét korte overstap tijden. Prachtig weer, prachtige treinen, prachtige stations, prachtige conductrice’s…. kortom, de trein is plezant reizen.
Op het appje zoals hierboven aangehaald kwam er een rode +5 te staan, vijf minuten vertraging, de aansluiting in Leuven zou nog rustig kunnen gehaald worden. + 5 klopte niet helemaal, het werden + 8 waarna niks (bericht) meer volgde maar de trein bleek dik 13 minuten later toe te komen. De trein naar S/N was ribbedebie. Over Berchem bleek geen winst op te leveren, dus wachten op de volgende, 50 minuten later. Terug in het station, de pint smaakte goed, bleek L2764 afgeschaft. Dus moesten we toch over Berchem en S/N. Dat ritje duurt bijna een uur, 16 stops hebben hun tijd nodig. Afijn, iets voor negen uur was ik thuis. Niet slecht hé voor een afstand van goed 50km. De Ronny liet bericht dat zijn trein van Berchem naar Puurs ook nog vertraging had. De trein is …. altijd een beetje .. afzien.
Grtjs
Hugo
Op de brug over de Dyle kijk je uit over Vlaamse en Waalse wegen. Waarschijnlijk is door de staat van de Vlaamse weg de snelheid beperkt.
Bijna wou ik het hebben over de Sint. Maar het moet hier gaan over de actie ten voordele van het BCG.
Steun hun SpecuLife-actie en verwen jezelf, je gezin, familie, vrienden, collega’s of medewerkers met de ‘Harten en Trossen’ speculaaskoeken aan € 5 per pakje van 350 gr. De actie loopt tot 24 december 2017.
Amateurtoneel Gooreind (Amatogo) en Theatergezelschap Gewoon Anders, speelden vandaag het toneelstuk 'Wie heeft de Rol'.
In talentenbureau 'Klaar voor de show' vergeet Sandy Showbizz geld in de kluis te doen. Daarom verstopt zij het geld in een toiletrol. De volgende dag is de rol met geld verdwenen.
Vijf personen worden verdacht: een hippe rockster, een onhandige goochelaar, een slechthorende kunstenares, een verwarde uitvinder en een getalenteerd meisje.
Agent 112 wordt ingezet om het mysterie op te lossen. Hij en het publiek krijgen van de spelleider (Mr. X) drie aanwijzingen. Met de oplossing van iedere aanwijzing verdwijnt er steeds één verdachte uit het spel.
De musical heeft een interactief spelmoment waarbij het publiek op een antwoordkaart zes vragen beantwoordt met ja of nee. De winnaar wordt getrokken uit de juiste antwoorden. Seppe, een jonge gast van een jaar of tien, was vandaag de gelukkige. De prijs bestond uit een pak WC papier, waar hij best fier op was.
In een spannende finale wordt daarna onthuld wie van de laatste twee verdachten de rol heeft.
In het theatergezelschap spelen mensen met fysieke of mentale handicap. Het zijn geen wereldberoemde acteurs, de spelers van Gewoon Anders. Maar soms dagdromen ze wel eens over een leven als superster. Gewoon of net als andere amateurtoneelspelers ...
Ik heb me bijzonder goed geamuseerd en tranen gelachen. Het samenspel en interactie tussen de spelers was heel boeiend en goed geacteerd. De talenten van alle vedetten werden goed uitgespeeld.
Het vergt uitzonderlijk veel oefening en geduld voor alle andere medewerkers om het geheel vloeiend en natuurlijk te laten overkomen. Ook de decorbouwers hebben uitstekend werk geleverd.
Grtjs
Hugo
Het Nidaros fotoboek nadert zijn eindfase.
Bij de foto's nog enkele van de plechtigheid aan De Zaatman.
De scheepsbouw heeft veel betekend in de industriële geschiedenis van onze regio. Dit jaar is het 25 jaar geleden dat de laatste grote zeescheepswerf van België, Boelwerf, haar deuren sloot.
Met Op Stoapel vzw organiseren we daarom verschillende initiatieven om dit waardevol erfgoed in de kijker te zetten. Het pijnlijke faillissement ligt nog vers in het geheugen van velen, maar dat mag ons niet beletten oog te hebben voor al het moois wat hier gerealiseerd is door zoveel mensen uit de regio.
Dankzij de inspanningen van Op Stoapel, nu al meer dan 10 jaar actief, wordt de Boelwerf niet vergeten. Dit monumentale anker-in-de-tijd gaat als waardevol erfgoed steevast een nieuwe toekomst tegemoet en daar zijn we best fier op.
PUBLICATIE BOUWNUMMERS + FOTO’ S: ‘MADE IN BELGIUM, BY BOELWERF’
Deze publicatie zal een geactualiseerde lijst met bouwnummers bevatten, rijk geïllustreerd met unieke foto’ s van schepen en constructies die gedurende meer dan 100 jaar zijn gebouwd. Het geeft een beeld van de realisaties van deze ooit grootste zeescheepswerf van België.
Meer dan 1500 bouwnummers worden vermeld in dit boek aangevuld met gegevens over de levensloop van de schepen. Daarnaast is het ook een kijkboek met unieke foto’s met telkens een korte begeleidende tekst. De bouwlijst wordt voorafgegaan door enkele voorwoorden, een beknopt geïllustreerd historisch overzicht en een inleiding van de makers.
Op de opening van de Erfgoeddag op 26 april werd het boek in avant-première voorgesteld. Het publiek kon tot 30 augustus het boek bestellen via voorintekening. Het boek moet klaar zijn tegen einde november. Het zal worden voorgesteld op de filmvoorstellingen over Boelwerf op 30 november en 1 december 2019.
Op het einde van het jaar organiseren we een filmvoorstelling met een selectie van korte filmpjes over de scheepswerf en haar schepen. Zowel historische beelden uit de archieven als recente getuigenissen van scheepsbouwers komen aan bod telkens ingeleid door een spreker. Verder wordt er een stukje theater opgevoerd door Code vzw en zal Op Stoapel een humoristisch luikje over werftaal en bijnamen brengen.
Dit evenement wordt georganiseerd i.s.m. het cultuurcentrum van Temse Code vzw.
VERTRAGING BOEK 'MADE IN BELGIUM BY BOELWERF'
Helaas zal het boek met bouwnummers nog niet beschikbaar zijn op 30 november, zoals beloofd. De afwerking nadert zijn eindfase maar de druk zal meer tijd in beslag nemen dan verwacht. Voor de vele intekenaars is dit een tegenvaller waarvoor onze excuses. Het wordt een mooi boek dat dubbel zoveel bladzijden zal bevatten dan oorspronkelijk gedacht. We verwachten het boek rond de jaarwisseling. Zodra er meer duidelijkheid is communiceren we dit via onze website.
Grtjs
Hugo
Deze morgen werd er een korte plechtigheid gehouden aan het beeld 'De Zaatman' ter herdenking van alle personen die op de werf zijn overleden. Een bloemenkrans werd neergelegd.
