Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
31-05-2015
Mei is voorbij
Beste Lezers,
Bij deze T&C gefeliciteerd met 30 jaar huwelijk.
Zoals steeds vrij vroeg op pad, zeker nu er niks moet drogen. In Montlivet-les-Bains voorraad in slagen voor twee dagen. Ik ben niet meer zeker of er nog wel een camping is of zal zijn in Le Pin-Sec of verder in Houtin-Plage. Onderweg weeral veel courage gekregen, mensen die me dit toe wensen. Een Nederlands koppel (C&C uit Castricum) reed naar Compo met de fiets en waren op 17 mei vertrokken. Zij bleven een hele tijd bij me en het was leuk. Verder ging ik langs een pad dichtbij de duinen door het bos. Dit was wel een heel karwei daar het pad ofwel te zanderig werd of bijna was dicht gegroeid. Afijn, weeral meegemaakt maar daardoor begon ook de afstand te wegen. Zoals voorzien geen camping in L-P-S en nog 6 extra km.
Maar in Le Houtin was de camping OPEN. En wat voor een: vijf sterren aub. De prijs is navenant 24,60 zonder wifi, extra 5! Ik ben dan toch properkes gewassen net zoals mijn kleren, en heb nog goed gegeten ook.
Zal na 32 km alweer blij zijn dat ik onder zeil kan. En dat gaat seffens gebeuren.
Ik heb me trouw aan de opdracht van vandaag gehouden en me heeeeeel rustig gehouden.
Enkel wat op de laptop getokkeld om de blog wat te fatsoeneren en that's it.
Nu nog rustig eens rondwandelen en nog wat rusten alvorens nog eens aan den innerlijken te denken. En daarna, wel, vroeg onder de wol om nog wat te... rusten. (hoeveel keer heb ik het woord ...... gebruikt?)
Morgen steek ik de baai van de Gironde in Royan over om dan de tocht door de Landes aan te vangen.
Ik hou jullie zoveel mogelijk op de hoogte.
s'Avonds nog een partijtje jeux de boules gespeeld: Les Belges contre Les Français. Mijne maat is een Marseillans en gehuwd met een Belgische van nabij Bergen. Zoals je weet is deze stad Culturele hoofstad van Europa net zoals Marseille twee jaar geleden. Het Belgische probleem kwam alweer ter sprake. De partij petanque begon goed maar eindigde toch op 5-13 in mijn nadeel. En het was ook tijd om te gaan slapen.
s'Morgens vroeg (30 mei) op om naar Royan te stappen, een goede twee uurtjes. Zo ben ik zeker op tijd om de overzet naar Le Verdon te nemen. Hier zie je al van ver de richting aanwijzers voor de route St-Jacques. Mooie omgeving voor de stappen, zeker als je ook over de duinen langs de vloedlijn kan lopen. Heerlijk die zoute lucht en het geluid van de goven.
In Le Gurp was de camping gesloten maar ertegenover was een recreatie plein met vele sport mogelijkheden o.a. carting. Hier was een hok met een legplank, een stoel en een dak: prima voor mij temeer er ook nog stromend water met douche en wc twintig meter verder gelegen was. Zelfs het stopcontact deed het, alle batterijen weeral vol. Wifi kon ook gratis maar enkel voor tien minuten, en dat gaat vlug.
Een Duits ouder koppel (met camper) en een Duits jonger koppel met tent en fiets lagen er ook. Het ouder echtpaar nodigde ons uit voor de aperitief, wat een fijne ontmoeting opleverde.
Zoals voorzien was het een prachtige en warme nacht. De was hing droog aan de leuning en de tent was zowel binnen als buiten droog, klaar om ingepakt te worden. Bij het inpakken er voor gezorgd dat de zware onderdelen terug onderaan konden. Op hoop van zegen.
Dus eerst naar Beauvoir voor inkopen, al vlug 5 km, daarna nog een koffie op het dorpsplein. Spijtig dat je voor vleeswaren bent aangewezen op een groot warenhuis. Niet alleen dat ik hiervoor een extra km moest lopen maar omdat de producten hier luchtdicht zijn verpakt. Hierdoor blijven ze langer fris en vers in de rugzak.
Voor de veiligheid heb ik voor de route naar St-Jean d'Angely gekozen. Hier kon ik zeker een warme middagmaaltijd krijgen en vlugger een lift versieren. Zo rond 11u30 (kon ik nog steeds zonder rugproblemen) begon ik mijn duim op te steken. En in Tout-Y-Faut (!) kreeg ik zowaar een lift. Een BMW rijder nam me mee. Deze persoon was op weg naar een kokschool om examen af te nemen. Het was dan ook een ex-kok die zijn zaak had verkocht en leraar was geworden. Dus op de middag zat ik aan tafel om een lekker visje met rijst te verorberen. Langs de Charente kwam ik dan weer op gang om de resterende 17 km naar St-Savinien aan te vatten. Maar de laatste 8 km kwam de rugpijn weer opzetten. Ik was dan ook meer dan tevreden dat de camping juist over de rivier bleek te liggen. Eindelijk rust, dacht ik.
De camping zelf bleek geen voltreffer te zijn. Eigenlijk was deze niet voorzien voor tenten, te merken aan de vele banden sporen van campers of caravans. Dus het werd een zoektocht naar een vlak stukje grasland. Ook de sanitaire ruimte liet veel te wensen over, om dan nog van de prijs te zwijgen. (17,60 - voor mij 15, zonder sejour ou taxes)
Wel van een goede nachtrust kan ik niet spreken en slecht gerecupereerd was ik om 7u al op pad. Ditmaal wist ik dat er wel een goed bedje op komst was. Ik had met Christel en Tom afgesproken in Pont-de-Abbé d'Arnoult. Gezien de vrij korte afstand was dit welgekomen en kom ik ook daar op de middag van een maaltijd genieten. Jammer was de camping aldaar nog gesloten. Daarop zijn we uitgeweken naar camping Walmone te Saint-Sulpice-de-Royan. Verder genoten van het gezelschap, de goede peekes met petatjes en kip, en vooral de goede zorgen. Mijn volledig uitzet ging in de wasmachine en was s'avonds al droog. (bedankt Tom voor het gebruik van de short) s'Avonds voor het slapen gaan werd ik dan nog door Christel onder handen genomen om mijn rug in te wrijven met Thermo Cream. Deed veel deugd in combinatie met een lekkere matras.
Bedankt C&T voor de goede en lieve zorgen.
Morgen neem ik een rustdag, kwestie van Les Landes (langsheen de Medoc!) goed door te komen om daarna de Camino Norte aan te vatten.
Net zoals gisteren een prachtige en warme nacht gehad, goed geslapen al was het maar voor een zestal uurtjes maar alles was droog inclusief de was. Het grastapijtje heeft er voor gezorgd dat ik toch goed uitgerust ben. Ook een dikke meevaller is de prijs: 4,36 alles inbegrepen!
Vermits ik al vroeg op pad was heb ik enkel maar een bakker gevonden. Een Croque Monsieur s'morgens om half acht smaakt ook wel als men honger heeft. Daarna nog een straffe koffie en hopen dat er in een van de volgende dorpen een winkeltje zou zijn. Enfin er is nog steeds het noodrantsoen, dus niet gepanikeerd. Drinken is bijna nooit een probleem. Bij het naderen van Beauvoir sur Niort kreeg ik wel degelijk rugproblemen. Bij het zoeken naar de oorzaak en het voortdurend verstellen van de vele linten aan de rugzak viel uiteindelijk mijne . De toplast was eigenlijk te groot waardoor het moeilijker is om het evenwicht te behouden en recht te lopen. Gevolg hiervan is dat de rugspieren dit schuin of scheef trekken willen corrigeren en voortdurend onder spanning staan. Op het einde van de dag zeggen dezelfde spieren dan ook voert en laten dit voelen door krampen. Bijna in Beauvoir aangekomen vroeg ik de weg naar de camping (als er al een was) en deze lag op een drietal km links van de route. De vriendelijke man heeft me met de wagen tot daar gebracht, een kleine eenvoudige camping municipale. Foto in bijlage toont de accueil waar de rekeningen worden gemaakt = 4,65. Met drie waren we aanwezig en de sanitaire ruimte beperkte zich tot het gedeelte van de minder validen. Uitleg van de opzichter: is ruimer en eenvoudig te onderhouden. En gelijk had hij, een zee van plaats zodat je gerief niet even nat is als jezelf onder de douche (lekker warm/heet).
Voorheen had ik in Prahecq gelukkig wel voorraad kunnen inslagen en een halve liter cola kunnen drinken, juist op tijd eigenlijk. Ge ziet alles komt altijd op zijn plaats en op tijd! Ook heb ik in deze village een stempel opgehaald, prachtig voor in mijn stempelboekje.
Vermits het goed en warm weer was weer eens alles wat ik niet droeg gewassen.
Tot hier alles in orde met de voeten en benen, de afstanden zijn op zich geen probleem. Wel moet ik oplossing vinden voor de rugklachten. Zien we morgen dan wel weer.
Als vanmorgen al getiteld is het nog steeds dag 25, zoals bij ons een vrij rustige dag wegens 2e Pinksterdag. Tegen de avond begon de drukte op de D 938 wel toe te nemen. Zit nu op camping in St-Maixant-l'Ecole op een 20 km van Niort. Als je naar het zuiden rijdt via de A10 (vroeger N10 weet je nog?) naar Bordeaux passeer je er.
In deze stad is het nationale opleidings centrum voor onder officieren voor het leger.
Wegens laat vertrokken deze morgen (iets na tienen) ook vrij laat aangekomen (iets voor achten). De camping municipale is vrij proper en kost maar 4,36. Als ik hier dan nog de kosten van de aankopen vanmorgen bij reken kom ik om het totaal bedrag van 7,33 voor een dagje stappen door de Franse velden.
De zon is bijna onder en daarom trekt den deze ook maar zijn blaffeturen naar beneden.
grtjs
Peregrinus Hugo
Speciaal voor Louis, welke wagen is hier afgebeeld? En deze lammeren stonden muisstil!!!
Na de rustdag is er eigenlijk niet zo bijster veel gebeurd. Agnes is een dagje langer aan mijn zijde gebleven, nee niet voor te stappen, wel om voor mij nog een hotelletje te kiezen. (De uitbater is die nacht grootvader geworden, echter geen beschuit met muisjes) Dit lag wel een eind van de route af maar dit maakt in afstand niks uit, nu loop ik een tweetal dagen schuin naar mijn getekende route terug. In het hotel kon je niet eten, er was wel een restaurantje in de buurt, enkel het plein oversteken. Gelukkig maar want de vrienden van de Gendarmerie stonden op de hoek om alcohol testen uit te voeren. Het is niet dat dit voor ons in enigermate van toepassing zou geweest kunnen zijn!
Zondag dan, Pinksteren, volgt het echte afscheid. s'Morgens na de inkopen nemen we afscheid
op hetzelfde plein maar nu zonder de vrienden. Ondanks Pinksteren is er toch een eethuis open rond de middag. Na de Siesta stap ik nog eens flink door. Rond 19u begin ik uit te kijken naar een geschikte tent plaats. Het laatste dorp om nog te passeren is Chalandray en als ik uit het bos kom denk ik er te zijn. Verbaast kijk ik echter op de toegang van "Camping du Bois de Saint Hilaire". Aan de balie verschijnt een dame die me in "Frans - French" verwelkomd. Het blijkt een Engels koppel te zijn die hier wonen. Van een aangename verassing gesproken. Enfin, goed geslapen op een zeer vlakke ondergrond en goed verfrist voor de volgende dag. Vandaag dus eerst in het dorp, vlakbij, nog wat eten aanschaffen en hup naar St-Maixant l'ecole, een tiental km van St-Christophe.
Het weekend van Pinksteren staat voor de deur en ik moet eigenlijk zeggen dat ik de vurige tongen al lang heb gezien. Daarom word het tijd om na een deugd doende rustdag er weer in te vliegen, allé laagvliegen hé!
Na een gezellige avond met lekker eten, eend op drie wijzen, en voldoende wijn ben ik toch maar rond tienen onder de wol gegaan (is eens wat anders dan onder zeil).
Onze gastheer was al enkele tijd daarvoor verdwenen. Hij lag al op de zetel te slapen, lichtjes aangeschoten. Al van in de namiddag gingen de glaasjes wijn er vlotjes in en aan tafel was het precies water geworden, de ene na de andere fles werd geleegd, vooral door Jeroen. Zijn vrouw, Nelly, was rond de klok van zes aangekomen na het werk. Haar vriendelijke ogen spraken toen reeds voor zich, haar man had het Pinksterweekend goed ingezet.
Niettemin hebben we een uitermate gezellige avond doorgebracht met voldoende gespreks onderwerpen, vooral Nelly lijkt me een geëngageerd sociaal type. Jeroen daarentegen, die al 15 jaar in dit grote huis woont, trekt zich van de wereld niet zo veel meer aan. Enkel de B&B en de gasten zijn aandachtspunten, politiek of andere nieuws zijn van geen tel. Naar TV kijkt hij enkel naar voetbal. Volgens hem krijgen de Nederlanders schrik van de Belgen. Ik antwoord dat ze geen schrik krijgen maar al lang bang zijn om tegen ons af te gaan als een gieter. Hij geeft me gelijk.
Wat ook opvallend is is dat Jeroen na 15 jaar nog steeds de taal van Molière niet vlotjes onder de knie heeft terwijl Nelly totaal geen Nederlands spreekt en weinig begrijpt van onze taal.
Beiden lijken ze me echter wel goed overeen te komen.
Dus vandaag is het dag 23 en volgt er straks weer een afscheid. Wellicht iets minder emotioneel nu Agnes heeft gezien dat ik na drie weken nog geen stinkend wrak ben.
Het deed wel deugd om samen een dagje te hebben doorgebracht. (ook bedankt Marianne om Agnes te willen vergezellen)
Zo, nu dan nog ontbijt en hupsakee de zak terug op de rug, op naar Berthegon, Massognes enz. (of ergens in de buurt)
Zoals gemeld was het vandaag rustdag, alhoewel ik heel wat tijd om in het bijwerken van de blog heb gestoken, met veel plezier trouwens. (en het gaat vlotter met de PC dan met de tablet)
We zitten nu in chateau La Commanderie in L'Ile Bouchard, een B&B die door een vriendelijke Nederlander wordt gerund. We hebben een zeldzaam kasteeltje bezocht op de Indre, speciaal dorpje gaan bekijken. En natuurlijk heb ik mijn was gedaan die op zolder hangt te drogen.
Straks schuiven we hier dan ook aan tafel om morgen gezond en wel (bedankt Carolien VM voor de helende zalf) weer verder naar Compstela te trekken of te Marcheren in het Frans.
Na alweer een zilveren nachtje toch fris en monter weer op weg. Vandaag vertrokken onder een stralend zonnetje. In de loop van de morgen kwamen wolkjes de pret even bederven maar eigenlijk maakte deze het stappen aangenamer wegens niet te warm.
Op de middag gelukkig wel het magasin en de plaatselijke cafe/restaurant/bar/tabac open. Voor 12,50 een menu met voorgerecht, hoofschotel, desert en een 1/4 L wijn, dat heeft zich zeker laten smaken. Ook de tijd is voorbijgevlogen en voor ik er erg in had kom ik met dit mooie weer pas rond 15u aan mijn siesta beginnen. Niet erg, Cinq Mars la Pille was niet ver meer. Echter had Agnes al gebeld of ik al een B&B of hotel kon boeken. En zoals wel meer gebeurd, wel een mooie camping maar niet wat ik eigenlijk zocht. Goed dan maar de Loire over steken. De brug ligt vijf kilometer verder, vooruit dan maar. Ook hier weer niet het gezochte dus .... verder. Enkele kilometers voor Azay-le-Rideau zit ik aan een rond punt even uit te blazen en er komt een camionette langs die stopt op het zijweggetje. Bleek een man te zijn die me op de middag in het eethuis had gezien en had opgemerkt aan mijn Jacobs schelp. Daarom had deze man "Jean" een detour gemaakt om me aan te spreken. Hijzelf en zijn zoontje zijn ook bezig aan een tocht naar Compostela. Hij vroeg ook of hij me kon helpen. Ik vertelde dat ik zocht naar een slaapplaats om samen met mijn epousse te overnachten. Hij wou me naar Azay brengen omdat daar meerdere gepaste gelegenheden zijn. Zodus kwam ik vijf minuten later op de gepaste bestemming terecht om alsnog Agnes en Marianne aan een deftig onderkomen te helpen. (was voor mij ook goed uiteraard)
Na nog een biertje en het uitwisselen van enkele ervaringen ivm met wild camperen nam Jean afscheid.
In het hotel hebben we ons gedrieën dan nog van het avondmaal genoten alvorens onder de wol te kruipen.
Morgen plan ik een rustdag in, de boog kan niet altijd gespannen staan.
Koude nacht gehad, heb eerste keer met zilverpapier geslapen, hier bedoel ik dat ik een rescue dekentje heb gebruikt dat uitermate goed isoleert. Dus geen kou gehad, wel lekker fris bij het opstaan en het uit de tent kruipen. Op stap richting Neuvy-le-Roi waar ik hopelijk wel een winkeltje en eetcafetje zou vinden. Wel : noegabollen. Op woensdag is de winkel dicht en de cafe gaat slecht open om 16u30. We zien wel wat de namiddag brengt. Volgende ietofwat stadje van hetzelfde maar wel inlichting dat er een 7 tal kilometers verder wel een camping was. En deze was de moeite waard, goed uitgerust en voortreffelijke douche om moeite en kou weg te spoelen. Daar ook vastgesteld dat er een probleem was ivm met het doorsturen van berichtjes naar de blog via I-Phone.
Het thuisfront was al op de hoogte dat het touchscreen van de tablet gebarsten was. Maar mijn vriend Raoul F heeft zijn mini PC onmiddelijk getuned zodat een leek zoals ik er mee zou kunnen werken. Merci vriend!
Agnes komt me bezoeken en brengt dan het nodige mee. (Bactroban en papiertape voor mijn voeten - toch vergeten! , naaigerief voor de slaapzak - geen erg Dorien, enkel voorzorg! , een gerief voor herstellen van rugzak - uiteindelijk ligt het aan mij, zelf rugzak beter indelen!)
Vandaag genoten van de opdrogende regen in een dennenbos. Foto genomen op de middag met een streepje zon, drogen van de tent en de was, voor zover mogelijk.
Foto in bijlage is genomen in de buurt van Pernay en toont een wasplaats uit de tijd dat de was nog geslagen werd. Van dergelijke plaatsen vind je nog regelmatig ruines terug maar deze is nog goed intact, daarom wou ik deze foto plaatsen.
Beste Lezers,
Een bui is ok, twee ook nog maar nu komt de vijfde al opzetten. Gelukkig is mijn schelter al opgesteld en zijn alle werkzaamheden al achter de rug. Nochtans zag het er na de middag er eerder beroerd uit, cafeetje enkel s'avonds open, winkeltje woensdag gesloten. Gelukkig verkocht de bakker ook belegde broodjes. Ook een fles eau potable kon er af en mijn dag kon alweer niet meer stuk. Spijtig waren er geen campings in Neuvy-le-Roi nog in Neuilly-Pont-Pierre zodat er noodgedwongen nog een marske van 7 km bijkwam om in Sonzay op een pracht exemplaar terecht te komen. Je hoort me, ondanks de regen niet klagen.
Bij deze temp orageux zit ik liever iets veiliger. En nu naar binnen voor de volgende bui.
Morgen hoop ik Villandry te bereiken en Agnes te zien!
Grtjes
Peregrinus Hugo
Vandaag heb ik een ontmoeting gehad met een opmerkelijke man. Zoals je op bijgaande foto's kan zien bouwt deze man torens met afval of rest materialen, zonder gebruik van cement of enig ander voegmiddel. Toen ik enkele foto's maakte van de merkwaardige bouwsels kwam hij af en vroeg als eerste of ik mijn auto vergeten was. Goede insteker waardoor er onmiddelijk contact was. Hij was 79 jaar en al 19 jaar met "retraite". Dus in Frankrijk is de pensioenleeftijd 60 en het aantal dienstjaren min 35 jaar. Begin hier maar eens de discusieren over 67 leeftijd en 45 werkjaren. Allé, buiten zijn groenten tuin had deze man een rustgevende bezigheid die hij met veel plezier deed. We hadden een goede babbel over het leven, de jachtigheid ook en zeker in Frankrijn waar alles met de auto gebeurd. Een foto van hem bij zijn werken wou hij niet. Hij vroeg hoe ik terug zou komen vanuit Spanje (te voet?) kon ik antwoorden: hier heb ik nog twee en een halve maand tijd voor om over na te denken. Hier kon ook hij goed mee lachen.
Voor wat en wie wordt hier reclame gemaakt? Ik vond het alleszins een foto waard.
Volgende foto is deze van een post en telegrafie kantoor in een klein dorpje,Savigny sur Braye. Wat moet dat zijn en een grote stad!
Volgende mooie foto geef ik mee in samenspraak met ons Annemie. Ook voor haar doe ik de pelegrinage. Samen een lange en soms moeilijke weg maar de volhouder wint.Groetjes Annemie.
Terwijl ik dit tik geniet ik van een eenvoudige lasagna bolonaise. En zeggen dat ik vanmorgen nog vreesde een vastendag tegemoet te gaan.
Gisteren na de C d'H, na een typisch Frans ontbijt, onder een stralende zon de frisse morgen in. Regenwolken bedorven al vlug de pret voor de rest van de dag. Er kwam echter een ander zonnetje mijn dag opfleuren, Nadine en Chris die me een bezoekje brachten. Dat ze hiervoor een 400 km rijden over hadden is meer dan tof, het is super. Ook al was het een ontmoeting te velde, het deed niet minder deugd. Bedankt N&C.
s'Avonds rond 19u kreeg ik allerlei signalen dat het genoeg was, dus op zoek naar een geschikt plaatske. Tegen 20u had ik dit gevonden, goed afgeschermd van de wind en nieuwschierige blikken (ik stond wel op privé). Ondanks het goede plaatske kon ik niet voorzien dat de gebuur zowat een nachtwerker is. Tot na twaalven was er regelmatig wel eens geklop of geroep te horen. Ook kwamen twee gasten zo rond elven de ernaast liggende dreef opgewandeld zonder me evenwel op te merken. Gezien het een klare nacht was ging de temperatuur gevoelig naar beneden. Ik ben er in geslaagd om geen twee keer uit mijn tent te komen. Het windjakje heb ik aangekregen na vele moeilijke bewegingen en enkele rust pauzes. Ge raad het al, amper geslapen, nog minder uitgerust kwam ik moeilijk op gang. Het was dus vrij kil zodat ik nog een derde laagje heb aangedaan maar de bakker zijn bagette was warm vers. Nu nog een petit magasin of een épicerie en we konden verder. Drie uur verder en enkele dorpen doorlopen maar geen van beiden gezien. Tegen de middag (om 07u vertrokken) begon de maag in opstand te komen. Op het grotere Villebon was mijn hoop dan gevestigd maar ook noppes. "Ici n'est plus rien". Onmidelijk de kar gekeerd en naar Illiers-Combray gegaan. Hier een grotere Match gevonden en en surplus 4 km verder een goede camping. Tevreden dat ik hier ben aanbeland, een beetje uit de geplande route maar alle wegen leiden naar Compo.
Nog dit, de man van de B&B moest het vragen aan zijn vrouw want zij deed de zaak. Ik heb ze twee keer gezien, eerste keer om te zeggen dat het kon en dat ze ook de de was wou doen en de tweede keer om deze was te brengen.
Ik heb nu ook een plan en adresboek met campings, niet dat het er veel zijn in deze streken, maar zal mijn route toch wel bijsturen zonder van mijn beoogde doel af te wijken.
Om te eindigen: de zon is alweer van de partij en voor morgen goed weer voorspelling.
Peregrinus Hugo
foto's: een mairie uit den belle epoque, reclame voor welk beroep tentje uit het zicht.
Ik zit hier al meer dan een uurtje te tikken en plots is de hele tekst weg.
Ik resumeer dan maar vlug.
Maandag:
Beauvais, stadje met kathedraal waar nog veel restauratie werk aan is, wel kwam de frisse lucht je buiten al tegemoet. Op de toeristische dienst hoorde men het donderen zoals in die Duitse stad, campings? à 36,45,68 km. Ook heb ik al ondervonden dat er weinig Chambre d'Hôte zijn. Het zal dus veel buiten slapen zijn. Geen nood als er maar een riviertje in de buurt is. En dat lukt maandag, lekker fris water voor alle was. (inclusief het tentzeil) Enkel drogen was iets minder, het het gaf mooie groene tekeningen af.
Dinsdag:
Uiteraard wasdewas niet droog maar dat kon nog tijdens de middag pauze. Dit is gedeeltelijk gelukt,de kousen hé. Terug zoeken naar plaatske dat ik rond 19u15 vond aan de rand van Hole 9, par 4. Gezien het uur en het feit dat er beneden aan het clubhouse nog maar twee autos stonden het sein om mijn tent op de rand en uit het zicht op te stellen. Tegen achten was alles klaar, dagboekje bijwerken, beetje eten, drink.... stemmen! Oeps, een koppel (mar caddyke) komen vanachter een draai en zijn nog bezig aan hun toer. Ik zeg dat het maar voor een nacht is en taralie tarala. Als ge het maar proper achter laat en de baas er niet achter komt, bonne nuit. Ik heb toch nog een halfuurke onrustig gelegen.
Woensdag:
De pelouze proper achter gelaten om 07u, maar het vlotte niet zo goed, vond ik toch. Niettemin bleef de stapsnelheid gelijk en vorderde wel gestaag zodat ik al vlug aan de Seine stond. Ondertussen had ik de verstelbare klep achter aan het draagframe van de rugzak al enkel gemaakt zodat de druk in mijn rug weg was. Dit hield aanvankelijk stand maar zakte toch zoetjesaan weg. De oplossing zou een poeprivette kunnen zijn maar deze heb ik helaas niet bij me. Een ijzerdraadje ((groen voor in de tuin) bracht de oplossing samen met mijn mes. Enkele gaatjes prikken, draadje weven en hopen dat alles blijft zitten. Tot hiertoe wel.
s'Avonds prachtige plaats gevonden aan een breder stroompje, makkelijk bij te komen, heerlijk!
De tent was al om zes uur gesteld wegens onweers dreiging, die enkele uren later werd bewaarheid.
Donderdag, vandaag:
Zonder regen alles ingepakt en op stap. Vandaag veel wind en regen, soms stormachtig maar toen stond ik waarempel aan nen abri.
Vermits er nog van hetzelfde op komst was steeds verder tot ik een bordje zag met erop een bedje getekend. En zoals wel eens meer gebeurd in nood, deze zeldzame was open! Warme douche, zacht bedje en de was properly done!😉
Ook wifi aan boord zodat ook de blog weer eens bij is.
Hugo uit Temse is
repen snijden en vertrokken naar Santiago. Op de 1ste mei ben ik hem een Buen
Camino gaan wensen en gaan uitwuiven. Zijn echtgenote en hijzelf hadden er voor
hun deur een heuse happening met vrienden van gemaakt. Koffiekoeken, cava,
koffie voor iedereen die Hugo kwam uitwuiven. De ganse straat lag bezaaid met
sympathisanten, kennissen en vrienden. Stipt om halftien zette hij er de beuk
in. Beladen met een rugzak van 15,6 kg zette hij zijn eerste stappen het
avontuur tegemoet. Zijn collega's brandweermannen die de uitwuif niet wilden
missen en deze met wat animo in de verf wilden zetten lieten de sirenes van hun
brandweerwagens brullen. Met loeiende sirenes werd hij uitgeleide gedaan. Zijn
vrouw Agnes had het echt heel moeilijk bij het afscheid. Met traantjes in de
ogen zag ze hare Hugo vertrekken. Ik ben nog een klein stukske meegeteend tot
aan de Scheldebrug in Temse waar ik hem tot slot nog de finale 'Buen Camino'
toewenste. Ondertussen zit hij al een eindje in La Douce France en het gaat hem
goed af. Althans naar zijn blog te oordelen.
En ondertussen volg
ik al 3 personen op hun pelgrimstocht. Fabienne uit Bretagne die onlangs de
camino de la Plata is gestart, Christophe Blanquart uit Luxemburg die vanuit
Diekirch is vertrokken. Beiden heb ik ontmoet op mijn vorige tocht. En dan tot
slot dus den Hugo.
Ik ben vandaag rond elven aangekomen te Beauvais, juist voorbij de luchthaven aan een groot "point rond" zoals ze die in dit land wel meer hebben. En natuurlijk staat daar een McDonalds. Tijd om de Wifi eens te proberen. Eerst bestellen, een Mac Original en een Coke (vife la France) om vast te stellen dat bestellen gebeurd aan een bestelpaal. Je maakt je keuzes en betaalt met Visa, er verschijnt een bonnetje en je kan afhalen en dat gaat vlug. Wifi is inderdaad gratis, enkel de voorwaarden van McDonalds accepteren en dan kan je aan de slag, zoals jillie hopelijk nu kunnen lezen.
Na de fantastische ervaring bij de familie Goebet gezwind en vrolijk weer op weg. Bij het ontbijt met twee erkende Bertrand wel dat hij een beetje hoofdpijn had! Haha, ik lekker niet maar ik had me dan ook zeer rustig gehouden. Zoals jullie misschien nog weten was het avondmaal voorzien rond 20u. Wel... rond 20u15 waren tweederde van de gasten al aanwezig, het laatste koppel om 21u10, sans gêne bien compris. maar dat was helemaal geen probleem, tot 22u champagne en hapjes. Aan tafel gewone keuken (salade frais, vlees, groente, sausen) met uitstekende wijnen. Wat denk je van St-Emilion 2009 et 2011,Medoc 2007, en na de koffie Calvados! De wijnen in hetzelfde glas, leeg of niet en de Calva in de tas smaakten opperbest. Jammer dat ik *Pelegrin* s'morgens weer verder moest, van mezelf niet van de familie.
Samen met het lunchpakket kreeg ik nog een adres mee van vrienden te Aveluy, juist voor Albert. Deze mensen waren niet thuis, dan maar naar een camping op 1 km, maar dan wel een Franse. Juist op tijd om mijn tent droog op te stellen, een warme douche te nemen en te gaan slapen. s'Morgens vroeg op, inpakken en weg.... hela..... l'office est ouver! Ja, de eigenaar met een onverzorgt uiterlijk (zoals de camping) sommeerde me alsnog te betalen, alwat ik graag deed. Op het feit dat ik zowel s'avonds als s'morgens aangebeld had maakte geen indruk, 7,50 puor une place et 4 pour adulte! Een uur later stap ik voorbij de camping municipale ((proper en verzorgd) waar geafficheerd staat 10. Soit, bij de vrienden van Bertrand kreeg ik een koffie en een tampon in mijn stempelboekje.
Deze negende dag arriveer ik in Albert. Mooi stadje waar het riviertje Ancre onder de kerk loopt. Deze kerk is prachtig gedekoreerd en zoals de stad zeker een bezoekje waard. Ook s'zaterdags zijn de wegen rustiger, vooral door het ontbreken van het vrachtverkeer, die een sterk aanzuig effect hebben, schiet ik goed op. In Albert heb ik enkel fruit gekocht en rond de middag maakt er iets van binnen duidelijk dat een stop met wat eten altijd welkom is. Vermits ik in nogal kleine dorpjes voorbijkom (mijn twee bananen al op) vrees ik voor een taaie namiddag. Mais tout d'un coup, een cafeetje met alles op en aan, ook warme middagmaal en petit magasin. Vooral als er ook andouillet op de menu staat is de keus rap gemaakt. Sailly-Laurette herbergd misschien 100 personen, waaronder dan nog weekenders, maar precies daar vond ik brood en beleg.
Inde loop van de dag stak ook de wind weer op maar dat mocht want ook de zon liet zich duidelijk opmerken, voorbode? s'Avonds geen camping wel mooi plaatsje aan de rand van een bos en beschermd door enkele brandhout stapels. Prachtige sterren hemel om te gaan pla..
Gisteren goed uitgerust, 12u in tent, s'morgens bij loonwerker water ingeslagen, in eerste dorp met magasin, voorraad aangeschaft voor nog een nachtje op den buiten. Te Breteuil couscous laten smaken, en enkele kilometers vergeefs verkeerde aanwijzingen voor camping gevolgd. Dan maar verder, en verder....tot het 19u wordt en de moeheid zich duidelijk manifesteert, en tent opgesteld op speelplein, kwestie van een vlakkere ondergrond. Ik had nochtans een metertje verder gestaan want deze morgen was de buitentent vol geplakt. Op de camping (als er een is) zal ik nog de nodige was en plas hebben, inclusief mezelf.
Heeft het iets te maken met de tiende dag (vraagje voor Jan) maar heb gisteren een bleintje gelopen aan de linker kleine teen, daarom ook tje achteraan.
Mijne burger is al lang op, mijn verhaal tot heden ook.
Ook vandaag weer op tijd vertrokken, bijna 8uur. De wind was
niet meer zo heftig maar het was een pak frisser, mijne barometer had me al
gewaarschuwd. Bij 8°C de boel inpakken, inclusief mijne was die nog niet
helemaal droog is (het water loopt er niet meer uit). Allée en route en een
kwartier later was de koude al verdreven. In Ecourt-St-Quentin wat voorraad
ingeslagen in de petit Carrefour en een demi baguette bij de boulanger en we
konden er alweer tegen. Ondanks de wat zure wind en de voortdurende regen
dreiging vlotte het toch goed. Om 11u30wat gerust en gegeten en rond enen kwam
ik aan een akker. Een boer was met zijn tractor een immens veld aan het
sproeien. Ik zag hem vertrekken boven op de heuvel terwijl ik nog ~500m moest
afleggen. Voor mij is deze afstand bergop ~8 minuten werk, voor de boer
voldoende om heen en terug tegen 20km/u tegelijkertijd samen met mij te top te
bereiken. Ik stond even te kijken terwijl hij de tractor draaide en stopte. Hij
kwam op me afgestapt en vroeg of ik verkeerd was gelopen (had weg zonder
nummering gekozen). Haha avec Gps? No, avec carte Michelin en een BAUSSOLE. Ik
vroeg of er zich een camping in de buurt bevond. Hij wist er gene maar vroeg of
ik al had gegeten. .. euh non. Bon
zegt hij, ik woon hier wat verder (volgende dorp Quéant, reu de mairie 2),
wacht daar maar, nog een half uurtje werk en dan gaan we eten. We arriveerden
er samen en hij stelde me voor aan zijn dochter, zijn zoon, zijn vrouw en aan
tafel aan nog een zoon. Ik had nog een half uurtje om op een boven kamer
(eerder zaal) me te placement. Ik kan er blijven slapen en doen of ik thuis
ben. Voilà, San parole! Tegen kwart na een aan tafel. Des legumes, saucissons
et du pain avec eau de source, dessert et café, et à volonté, wat moet ge meer
hebben. Ondertussen de uitleg van woonplaats, afstanden, werk vroeger,
Compostel ..familie .gegeven. Hij vroeg wel om een kaartje te sturen vanuit
Spanje. Ik heb beloofd om ook een kaars te branden in de kathedraal voor de
familie, wat hij zeer apprecieerde. Na nog een familiefoto en het wifi adres
nog de boodschap La table est à huit heures! Verzorgen, was en droogkast,
rusten op de hoeve: ideaal.
Vriendelijke familie GOUBET Bertrand, reu de la Mairie,
QUEANT
Vanavond is er een etentje heb ik vernomen met meer dan 10
personen, maar het stoort helemaal niet! Ik zal mijn beste frans moeten
bovenhalen.
Flink onweer bij het ontbijt, wanneer vertrekken? Het
klaarde vlug uit en onder de laatste druppels op weg rond het kasteel. Wel op
de hoek nog een babbeltje gehad met een winkelier die onmiddellijk
overschakelde op sappig Westvlaoms. Was met zijn uders meegekomme die er
goedkoop landbouwgrond vonden. Hij hield al 45 jaar petit magasin.
Nog een paar goedkope telefoontjes gepleegd en de phone gaat
dicht. Vanaf nu enkel nog contact woensdag en donderdag of via wifi (zal af te
wachten zijn). Heb ook al gemerkt dat dataroaming veel energie verbruikt, dus
enkel nog in nood gps gebruiken. Maar met een kompas en Mr M moet dat wel
lukken.
De camping was er niet meer in Houterive, ong 5 km voor
St-A-l-Eaux. Daar stond ik dan maar zoals steeds was de redding nabij! Een
vriendelijke mijnheer draaide met zijn Mercedes uit zijn garage en die wist me
te vertellen dat het bordje er nog stond, helaas. Maar hij wist er één voorbij
SalE, mais olala plus de dix km! Ik zal u brengen, tis toch dans mons direction.
De brave man was stoffenhandelaar geweest en zodoende regelmatig in de buurt
van Nijvel en Wavre geweest. Een half uurtje later was mijn tentje opgesteld op
een 1e klasse camping au prix pélegrin, 10. Jammer genoeg was er
nog geen keuken zodat ik me moest behelpen met Biscuit St George oftewel franse
betterfood. Daarom heb ik er dan ook een Orval gedronken waarna het bedje in
mijn kleine tentje deugd deed. Slaapw .
Vandaag stappen we dan La douce France binnen. Heb voor de zekerheid toch nog een douche genomen.
Normaliter hierbij twee fotos: ene van Cyriel "Tarzan" Delanoitte, wereldkampioen boksen in 1948 (?), standbeeld gemaakt door een andere bokser JP Coopman. Tarzan staat stil aan inkom de Gavers.
De tweede foto is er een van de vele sassen op het canal de Blaton-Ath. Bij enkele van deze deuren en schuiven gebeurt alles nog manueel zoals ook bij sommige bruggen. Ik hoor geluid uit de diningroom komen, het zal zeker smaken.
Het heeft vannacht flink geregend en het is nog bewolkt. Afwachten wat de goden zinnens zijn, ik heb mijne douche al gehad.
Morgen steken we (allée ikke toch) de grens over. Dan gaat ook mijne telefon dicht, kwestie van de finance hè. Mais bon zoals Didierke zegt, vandaag er toch een lap op gegeven, 42 km astemblieft. Ik word het wel gewaar, t'zal dus morgen even chieken worden!
Maar het was een prachtige tocht langs voornamelijk le Dendre et le canal Blaton-Ath. Rustig, enkele fietsers en joggers en veel natuur, zelfs twee bruine bevers gezien. Voorts had ik in het begin de indruk dat het wolkendek enkel boven mij geopend was. Ik heb een ganse dag in de zon gelopen, alst morgen zo is gaan de pijpen eraf. Wel al drinken moeten vragen aan een mevrouw die me bon courage wenste met een blik van "zotteke". Een fietser had mijn schelp gezien een maakte een stop. Het was zijn droom om ook ooit eens naar Compostela te stappen. Hij zou dit doen als hij en pension zou zijn. Het voorbeeld stond voor hem en deze brave man wenste me veel moed in goed nederlands. (zo goed als mijn frans) Maar het klikte en klonk goed!
In Lessines draait de steenfabriek nog op volle toeren, ze maken zelfs steentjes voor de spoorwegen die dan via de rue Rene Magritte op het goede spoor worden gezet. Voor de rest steekt dit stadje schril af met Ath. Op het sfeervolle marktplein (wordt er nog gestudeerd?) heb ik dan mijn warme maaltijd genomen.
Omdat er orage is voorspeld en de 'camping à la ferme' ferm op niks trok (en ik toch wel een goed douchekke wou) zit in een chambre d'hôte.
Voila
Peregrinus Hugo
Voor fotokes via den tablet moettik nog wa praktiseren, excusej.
Beste Lezers,
Tussen twee buitjes mijn tent(je) gezet, alle spullen erin en nu naar het zwembad voor ne frisse Kwaremont.
Heb onderweg al veel reacties gehad van voorbijgangers, fietsers en zelfs een automobilist die speciaal een detourke maakte om me te kunnen vertellen over zijn camino ervaring vanuit Burgos. T'is wel plezant, de weg gaat dan ook precies veel sneller vooruit.
Straks voorbereiden voor morgen, onder andere de was maar gelukkig gene strijk!
Peregrinus Hugo
Beste Lezers, Ben al aangekomen in het provinciaal domein De Gavers te Onkerzele (Geraardsbergen) Wegens de regenval nog even wachten voor het opstellen van de tent. Er is nog een fietser die met zijn tentje al opgesteld staat. Ondertussen via de pc van De Gavers vlug een berichtjen typen want er is geen WiFi ontvangst (enkel voor telenet gebruikers). Vanacht goed geslapen en vanmorgen ontbeten met lekkere choco, homemade by Pieter. Voor onderweg nog een flinke picniczak meegekregen waarvoor dank aan Myriam en Carlos. Het stappen gaat goed, er zijn (nog) geen problemen. Straks gaan zwemmen in het prachtige gaversbad (met mijn onderbroek) en vanavond eten ter plaatse, er is een goede keuken. Dat was het, hopelijk houdt het seffens op met regenen.Voor morgen zijn de weersvoorspellingen idem als vandaag met als hoop een klein zonnetje. grt Peregrinus Hugo
Ben al op You Tube gaan kijken, ontroerend. Bedankt Theo Flitser. Vriend Carlos kwam me al tegemoet. Ik was op weg van Liedekerke naar Ninoof om langs het jaagpad van de Dender Pamel te bereiken. Aan het Sas van Denderleeuw was hij daar met de fiets. Mijn middagpauze was juist achter de rug met droog brood en smeerkaas en plat water. Het lijkt wel gevangenis kost maar geloof me, honger maakt het goed. Nog een vijftal kilometers langs de Dender, een mooie wandeling. En er was ook nog wat te beleven, een vlottentocht georganiseerd door de jeugd van Ninove en Roosdaal. Onder begeleiding van de Brandweer ging de waterpret van start aan de Brandweerkazerne van Ninoof. Aankomst plaats is/was aan den Dikken van Pamel. (zoek het eens op)
Ten huize van Pieter werd ik verwelkomt met een frisse Witkap Stimulo (zoek het eens op) waarna het experiment met de tent werd gestart. Dank zij Pieter's hulp verliep dit met succes. Hierna was het tijd voor een verpozing met een fri......
Ook moeders keuken was prima waarna even later de blaffetuuren werden gesloten.
Het is zover, vandaag trek ik de deur achter me dicht, figuurlijk dan toch. Vanaf vandaag zal ik dan ook de blog bijwerken met een stiftje vermits een toetsenbord te veel weegt.
Agnes heeft al de nodige voorbereidingen getroffen (waaraan ik niet had gedacht).
Ik vertrek met een goed gevoel, veel mensen hebben me al hun steun betuigd wat bijzonder gewaardeerd wordt. Maar de steun van Jorg en Evert, en vooral Agnes sterken me in mijn voornemen om deze tocht tot een goed einde te brengen. Het goed gevoel komt er ook door de wetenschap dat ik ook geestelijk niet alleen ben, de verbondenheid met velen geeft ook kracht, die ik zeker zal nodig hebben.
Ultreia, ultreia y sus eia (overgeschreven!) : Steeds verder, steeds hoger. Dit gezegde kan ik wel letterlijk nemen. Verder zal de tocht elke dag gaan (beetje bij beetje) en vanaf Spanje komt het hoger gedeelte zeker in aanmerking.
Bedankt allen voor de steun en Agnes voor de liefde en de zorg om dit mogelijk te maken.
Lezers met S, nog al wat reacties gehad op de blog! Maar bovenal een niet te vergeten uitwuif manifestatie! De straat was van ons. Jong en oud waren present. Zelfs bij het opgaan van de brug nog groeten van onze politie vrienden, Annie ÈN over de brug V&K vergezeld van de collega's met de sirene. Jongens wat een opsteker! Voor de rest goed gestapt bij prachtig weer, wat wil je meer.
Ja, gaan eten naar t'dorp, nog 2x1,5km. Zelf gezocht, nieneuten!
En liefste Agnes, bedankt voor de organisatie en de mooie tekst op de blog.
En voor T&C een mooie reis!
Peregrinus Hugo
Callebout waar onze Peter lekkere chokolade ontwikkeld.
tongen al lang heb gezien. Daarom word het tijd om na een deugd doende rustdag er weer in te vliegen, allé laagvliegen hé!
Beste Lezers,
Beste Lezers,
Beste Lezers,
Beste Lezers,
Beste lezers,
Ultreia, ultreia y sus eia (overgeschreven!) : Steeds verder, steeds hoger. Dit gezegde kan ik wel letterlijk nemen. Verder zal de tocht elke dag gaan (beetje bij beetje) en vanaf Spanje komt het hoger gedeelte zeker in aanmerking.
