Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
28-08-2015
Drop je dopje
Beste Lezers,
Vanmorgen kon je tijdens de vrijdagsmarkt de gespaarde dopjes droppen aan het tentje van DROP JE DOPJE achter de kerk. Het was een gezellige drukte aan de stand, waar meter en peter van de actie "Anna en Albert" uit familie, foto's signeerden.
Uiteraard was CAI de vedette van het gebeuren. Cai is de blindegeleidehond van Miranda Pauwels. Het gemeentebestuur betoonde met een talrijke aanwezigheid (Burgemeester en drie Schepenen) een grote steun voor de actie.
De vrijwilligers van het Belgisch Centrum voor Blindegeleidehonden hebben een actie opgestart om de vereniging op een milieuvriendelijke manier te helpen.
Dit initiatief bestaat uit de verkoop van ingezamelde plastic dopjes aan een recyclagebedrijf dat er duurzame paletten van maakt. Alleen plastic dopjes van drankflessen komen hiervoor in aanmerking! Iedereen kan hieraan meewerken. U verzamelt thuis de dopjes en brengt deze naar een ophaalpunt in uw buurt. (zie website dopjesactie - o.a. het containerpark)
Het BCG heeft enkele vrijwillers die ervoor zorgen dat de dopjes opgehaald worden bij de verschillende verzamelpunten. Wekelijks komt een groep van vrijwilligers te Tongeren samen om de opgehaalde dopjes te sorteren. Daarna worden de dopjes proper afgeleverd.
Dankzij de solidaritei van velen heeft de dopjesactie dit jaar al (op 30/06/2015) 152.348 kg opgeleverd.
Nog enkele gegevens:Belgisch Centrum voor Geleidehonden vzw
Sint-Truidersteenweg 309
3700 Tongeren
tel: 012 / 23 43 19
www.geleidehond.be
Het moet niet altijd een grote inspanning zijn, ook kleine steentjes zijn belangrijk.
grtjs
Hugo
Foto's: De vedette CAI; Met Mirande na de overhandiging van mijn dopjes; Eliane, "Albert", Miranda, "Anna" en Herman en vooraan Cai.
Afgelopen weekend zijn we (ik en Agnes) met de Oud-Scouts Tereken op kamp geweest. In tegenstelling tot vroeger jaren is ook deze vereniging aangepast aan de moderne tijden. Alle ex leden, die dus geen leiding meer geven aan de jeugd, kunnen aansluiten. En dus gebeurd het dat de leeftijd varieert van 79 tot 2 jaar. En eigenlijk is het leuker om met de jonge gezinnen en hun spelende kroost op uitstap te gaan.
In lang vervlogen tijden gingen de OS dus enkel maar met oud leden op kamp, een echt kamp met tenten, sjorren van vuren, tafels en zithoeken. Er werden spelen georganiseerd net zoals bij de jeugd, wat niet altijd van een leien dakje liep. Een vrijwiller kok deed zijn best (met hier en daar wel een helpend handje) terwijl de groep (of patrouille) de streek verkende of Puytvoet onveilig maakte. Gelukkig zijn de tijden dat moeder de vrouw zondag s'middags eens met de kinderen op bezoek mocht komen voorbij. (Vaste prik was wel op zondagmiddag mosselen à volonté.)
Hasselt was de plaats van afspraak en vrijdagavond was iedereen present, zij de ene al vroeger dan de andere, file weet je wel. Je moet je echter niet te veel voorstellen van de lokalen waar we meestal verblijven. Mensen die van veel comfort houden kunnen zich beter afzijdig houden want alles is rudimentair maar daarom niet minder plezant.
En voor de jonge gasten rond de 14 à 16 jaar deed het een beetje pijn omdat ze niet enkele kilometerkes verder konden verblijven op Pukkelpop. (grote broer of zus wel al)
En vermits Bokrijk maar op enkele passen (ong 2365) afstand van ons lokaal ligt zijn we zaterdag daar naartoe getrokken. Via een ingenieus spelletje konden we de "Kempen" verkennen. Door middel van opgaven en redeneren kon je een sleutel vinden en daarmee de schatkist openen. Mijn ploeg had echter zonder al de opdrachten uit te voeren al uitgevist waar die sleutel zich bevond. En tijdens de heerlijke picnic werd er dan ook heel wat gediscussieerd over wie al dan niet gewonnen had. Ook het oprichten van een eerlijkheids comitee, uitvoeren van disciplinaire straffen en dergelijke kwamen aan de orde. In de namiddag werden de geesten gekalmeerd doordat iedereen op eigen ritme en behoefte de andere provincies in Bokrijk kon verkennen. Dat het jonge grut zich hierbij niet onbetuigd liet doet hopen voor de toekomst. En bij een BBQ en bijhorende pint werden s'avonds de plooien gladgestreken. Des zondags s'morgens werden de weekend kranten in alle vroegte verslonden alvorens de jongsten zich aan tafel vervoegden. Daarna ging het richting Arboretum (juist naast Bokrijk) om aldaar het klassieke spelletje van smokkelaar en douane te spelen. Mijn ploeg heeft hier het onderspit moeten delven, maar wie loopt er nu zijn ziel uit het lijf bij zulke temperaturen. Met een afsluitende picnic tussen de bomen en bloemen werd het kamp beëindigd. Het leven op de boerderie was voorbij, de dassen worden gewassen en bij de vorige herinneringen opgeborgen.
En volgende week begint alweer een nieuw schooljaar, een nieuw scoutsjaar, een nieuw biljart seizoen, kortom de vacantie is bijna voorbij alsook de zomer. Niet getreurd want de laatste jaren zijn zowel september als october prachtige maanden met veel zonneschijn.
grtjs
Hugo
Foto's: zand, zon en spelende kinderen; boerenfamilie op stap; puzzelstukjes zoeken en raadseltjes oplossen; lekkere picnic onder de bomen; even uitblazen; naar de mis geweest en een uitbrander gekregen van menheer pastour, BBQ eerst de groten, dan een hele avond de kleinderen; en maar racen, onvermoeibaar; smokkelaarsbende
Het woord palm is al verscheidene keren gebruikt in een bericht op mijn blog. Wel vorige week vrijdagnacht, of beter nog zaterdag morgen ben ik doorheen de brouwerij gestapt. En wat ik al vanaf het begin heb gedaan tijdens de DDTen heb ik nu zeker niet gelaten: het drinken van een Palmke. En dat smaakt ook al is het dan rond zevenen in de morgen.
En dit hebben de leden van vriendenkring BW Temse zeker onthouden. Zie foto in bijlage. Maar ook bij mijn afscheid van de BW hebben ze me getrakteerd op een aantal flessen van een andere godendrank, whiskey. (met of zonder Y) En zoals ik had beloofd, deze flessen werden en worden met mate geproefd. Jaja, "worden" want er resten nog twee flessen. Ook mijn helm staat hier op mijn bureel, die zie ik in de winter meer dan in de zomer.
Vanmorgen nog een toerke met de fiets gedaan, via veldwegels over Bazel naar Kruibeke, den overzet naar Hoboken en via Schelle terug. Prachtige omgeving bij een schitterend weertje, wat moet ne mens meer. Juist ja, eten en drinken en...
Dit weekend weeral op weg, met de oud-scouts naar Hasselt. Ik weet niet of het iets te maken heeft met Pukkelpop, maar het thema is Boerie. Dus klompen aan, een rode sjaal in de nek en een Palmke drinken.
7777 slaat op het feit dat ik na enkele wijzigingen in mijn opmaak de zevenduizendzevenhonderdzevenzeventigste bezoeker was. Dit is al zeker een mooi getal voor deze eenvoudige blog.
Gisteren ben ik al een uurtje gaan fietsen, ongeveer een 20 km, voldoende om de weinige stijfheid te verdrijven. Daarna ben ik, na weken nog eens gaan kaarten, eveneens met goed resultaat (3-0 winst is plezant). Voor de rest van de dag niet veel meer uitgevoerd. En deze morgen wou ik nogmaals gaan fietsen maar de regen nodigde hier niet toe uit. Wandelen is dan een goede oplossing, onderwijl boodschappen doend. Maar eerst nog enkele huishoudelijke taken verrichten. (moet ook gebeuren niet)
Ook de groetjes aan Nicole in Oostenrijk, eveneens een trouwe fan.
De Dodentocht zit er op, nummer dertien is binnen. Eindelijk! Ik ben helemaal niet bijgelovig maar ben toch tevreden dat het voorbij is. Deze editie (nr 46) zag er niet veel belovend uit vrijdagnamiddag. De weersvooruitzichten waren niet eenduidig positief. Maar daar laten we ons, stappers, niet door afschrikken. De enkele buien, al dan niet hevig, waren niet van dien aard dat je als een verzopen kieken rond liep. Wel heb ik urenlang met een paraplu open rondgelopen. Met gesloten paraplu heb ik dat ook gedaan. Vooral op het einde, de laatste 20 kilometer, heb ik deze stok gebruikt om het ritme aan te geven. En dat heeft goed gewerkt. Ik zat er eigenlijk een beetje door maar de plu deed me denken aan de wandelstokken die ik heb gebruikt tijdens mijn tocht doorheen Frankrijk en Spanje. Door het getik ging ik beter en regelmatiger lopen en hierdoor ging de snelheid weer crescendo.
De temperatuur was zeer gematigd, 18° à 19° C is niet min. Zo tegen de middag en zeker in de namiddag was het zelfs frisser, door de wind en de nattigheid misschien. In ieder geval is het weer, althans voor mij, een meevaller geweest.
Het is natuurlijk ook een meevaller als je altijd een privé begeleider tot je beschikking hebt, dank aan Filip en Agnes. Dank ook aan de trouwe supporters.
Ik wens ook alle collega stappers uit Temse een dikke proficiat, het is ondanks alles een knappe prestatie. (www.dodentocht.be/tracking)
Vanaf nu worden de spaarpotjes verzamelt en zal het geld worden overgemaakt aan A Touch of Rose. Ator stond ook opgesteld met een standje langsheen het parcours, dit om wandelaars voor het goede doel bij te staan. Ook hiervoor dank. Ik denk dat in September de resultaten van de geldinzameling bekend zullen zijn, in ieder geval houdt ik jullie zeker op de hoogte, via blog en mail.
Dit wil dan ook zeggen dat ik mijn blog nog wel eventjes dien bij te houden.
grtjs
Hugo
Foto's: Bij Ator is de humor niet ver weg; Al jaren mijn begeleider; Een Palmke op tijd en stond (07u s'morgens!); trouwe supporters (3 foto's); Fris en monter (!) aan de finisch; Fris en stijf aan de finisch); Ondanks de regen veel volk aan de aankomst.
De naam alleen al doet je huiveren, wie gaat er nu naar zijn eigen dodentocht?
Wel ik heb jaren lang gezegd tegen mezelf, in mijn leven wil ik minstens één keer deelnemen aan deze 100 km lange tocht. Het is geen wedstrijd en als je een klein beetje kan stappen ben je binnen de 24 uur terug.
Het jaar dat ik vijftig werd zou het dan eindelijk gaan gebeuren, geen uitvluchten meer van weekends, vergeten, geen goesting.... En zo begint mijn DDT avontuur. Begin 2002 zou ik dan ook beginnen met het wandelen een beetje ernstiger te nemen. Mijn eerste tochtje, amper 5 km ver is er eentje om nooit te vergeten. Anderhalf uur na mijn vertrek plofte ik thuis in de zetel, deed met moeite mijn schoenen uit en heb het eerste halfuur niet meer bewogen. Daarna stond ik als een zeer oud peeke op om naar de douche te strompelen. Met stijve spieren en pijnlijke voeten dacht ik erover na hoe ik in godsnaam aan die 100 km kon geraken. Midweek was de pijn al vergeten en werd zonder al te veel animo weer gewandeld en waarempel, ik was nog wel moe maar de thuiskomst was een ietsje beter. En zo ging het week na week verder tot je op een moment makkelijk 16 à 20 km kan wandelen zonder noemenswaardige mankementen.
En zo gebeurd het dat ik rond half mei in contact kom met mensen die al ruime ervaring hebben met de DDT. Ik mocht met deze mensen zondagsmorgen's eens meegaan naar enkele tochtjes in de buurt, meestal Klein Brabant. En ja hoor, de eerste wandeling (?) met deze mensen was het vooral aanklampen en niks laten blijken. Maar ik was wel zeer tevreden als er een rustpauze was van enkele minuten. En eens thuis was enkele uurtjes rust en stramme spieren s'ochtends het gevolg. Ook hier was er een positieve wending want een maandje voor het zou gebeuren kon ik rustig een 35 km aan een goed tempo (6 km/u) afwerken zonder gevolgen.
De eerste DDT dan had ik het geluk om samen met één van deze oude rotten in het vak te mogen starten. Deze man, Karel Suykens - 42 deelnames met succes) heeft me letterlijk aan mijn mouw tegengehouden. De meeste deelnemers gaan te vlug van start zei hij me, morgenvroeg kom je die allemaal terug tegen, als ze nog op de been zijn. En zo is geschied.
Vandaag doe ik dus mijn dertiende tocht maar jammer genoeg zonder Karel. De dokter heeft een einde gemaakt aan de lange reeks. Ga eens kijken op de website naar de Walk of Fame, daar zie je het aantal personen die meer dan 30 keer of meer de DDT hebben uitgelopen. Ik start wel niet alleen, Karel zal aanwezig zijn (ook als ik aankom!) en Agnes volgt samen met Filip.
De weersvoorspelling spreekt van buien, dat schrikt met niet af, zolang ik mijn paraplu maar kan gebruiken.
Dan nu nog opfrissen, aankleden en pasta eten en opweg voor .....
Weeral iets verkeerd ingetikt in 7033 en dus konden de voorgeselecteerde foto's er niet meer bij. Vandaar deze BIS met foto's van Bergen, Temse en omgeving.
grtjs
DDT man
In Bergen/Mons was het zaterdag ook warm; Bergenpapier - in de digitale tijd overbodig?; de Mozart "stoomt" de Schelde op zonder ons ; Agnes kent de weg al; hoogwater en de nieuwe brug (nee, niet het café): gemeentehuis na de opkuis, geboortehuis (Wilfried zeker, ik niet maar mijn ouders woonder er wel, dus....); het nieuwe Temse; Er terug bij zijn en aankomen zoals in 2013, moet geen tekeningetje bij!
Nog enkele dagen en na twee jaar kan ik weer deelnemen aan de Dodentocht. Het is ook zoiets als een verslaving, na elke tocht denk je wel eens, het is genoeg geweest. Eens thuis en je voelt je niet te belabberd de volgende morgen denk je al heel anders. Ook hier geldt het gegeven dat het eigenlijk wel een mooie belevenis is.
Wel gaat het hier meer om de fysieke uitdaging, 100 km non stop, hopen dat je geen blijnen krijgt en dat de spieren niet te strak komen te staan. Ik heb nog eens nageteld, het tochtje van vorige week donderdag telde 38 km. Vrijdagmorgen voelde het helemaal niet stijf aan, het ziet er dus veelbelovend uit voor het weekend.
Omdat ik nu ook voor A Touch of Rose stap wil dit niet zeggen dat mensen die me al hebben gesteund voor mijn camino nog maals in hun beugel moeten tasten. Iedereen blijft altijd vrij in zijn doen en laten. Ook de vriendschap zal er niet door veranderen. Ik ben altijd tevreden als mensen (naar eigen vermogen) iets willen doen om de maatschappij op te vrolijken.
Het voorbije weekend is niet zo rustig geweest. Vrijdagavond naar Velle kermis geweest om de grote prijs Debby Vermeiren bij te wonen, wielerkoers voor recreanten en toeristen. Wel, ik val achterover als ik zie en meemaak dat die gasten tegen bijna 40 km/u voor de recreanten en 43 km/u voor de toeristen rond de Vierstraat vliegen. En ik dacht om eens mee te doen, ik haal met moeite 25 km/u en over een afstand van maximum 50 km!
Allé, ik zal het maar bij het stappen en occasioneel fietsen houden.
Zaterdag ben ik dan met de Nauwe Band naar Bergen getrokken (voetbal uitslag in de jaren 1950 - Bergen-Mons drei-drei - die stad dus waar Elio burgemeester is).
En zondag was er weer geen kaart dag. Een tweetal feestjes stonden op het programma. Vermits we ondeelbaar zijn zijn we op het 35 jarig huwelijks jubileum van K&V even langs geweest om ze uit te wuiven. De stroming zat goed evenals de sfeer aan boord van de Verdi.
Iets later zaten we dan aan de dis in Salons den Oever voor het 60 jarig huwelijks jubileum van nonkel Wilfried en tante Irene. Met de familie eens samenkomen is altijd leuk, zeker als het wordt opgeluisterd door HOT (Harmonie Orkest Temse), Strooien Hoedjes en nog vele muziekanten. Zeker het huisorkest dat s'morgens de buurt al overhoop had gezet mag hier vermeld worden.
Dus deze namiddag zullen we (Agnes en A&R) eens rond de dijken fietsen, via Tielrode naar Driegoten en over de Weert terug. Snelheid speelt hier minder een rol wel het genieten van de prachtige streek rond de Schelde en de overzetten.
Voor de rest van de week hou ik me rustig, enkel de spieren soepel houden en vooral veel rusten.
grtjs
DDT - man
Hugo
Foto's : zie 7033 bis, hier al een oude foto van de OLV Kerk ingepakt, niet door Christo!
Belofte maakt schuld, dus vandaag een oefentochtje gemaakt doorheen het Waasland. Via den dijk naar Steendorp en Rupelmonde gestapt. Onderweg al mensen ontmoet waarmee een klapke werd gedaan. In Rupelmonde heb ik mijn broekspijpen uitgedaan want het was al behoorlijk warm. Via de nieuwe baan en enkele kleine straatjes en voet/fietswegels tot Haasdonk gegaan alwaar ik het middagmaal in de Zwaan heb genuttigd. De boterhammekes met het Palmke smaakten opperbest. Via de Melselestraat tot Station Beveren gelopen en verder doorheen het koopcentrum. Op de middag is er met deze warmte niet veel te beleven. Na nog een kleine halte bij enkele familieleden de terugweg aangevat. En ik moet zeggen, de warmte in combinatie met de lange afstand begon in de bossen van het Ster wel degelijk door te wegen. Gelukkig tapt men op de Velle ook al eens een Palmke zodat ik toch nog ben thuisgeraakt. Nu, reeds een tweetal uurtjes later voel ik de moeite en de stijfheid alweer verdwijnen. Het zit dus wel snor voor de dodentocht.
Alweer heb ik op deze tocht door het Waasland genoten van de vele mooie zichten. Als je langs de velden wandelt, en zeker in deze tijd van het jaar, valt de pracht en de overweldigende schoonheid van onze eigen streek bijzonder mee.
Ook gisteren morgen trof me de schoonheid van de natuur langs de Schelde, met zicht op Rupelmonde, ook vanwege de bijzonder lichtinval.
En vandaag kon ik de verleiding niet weerstaan om eens midden op de sporen te staan in het station van Temse.
Gisteren hebben de jongelui van de brandweer, tussen 12 en 18 jaar, een gezamelijke oefening gehouden met twee andere jeugdkorpsen uit de buurt. Zelf kon ik niet meer getuige zijn van deze uitvoering aangezien ik al om 16u in Elversele werd verwacht.
Gelukkig kon ik zaterdag al zien wat de bedoeling zou zijn. De jonge mensen hadden in Holsthum een dam gelegd in de rivier de Prüm om voldoende waterdiepte te verkrijgen zodat de aanzuigmond van de pomp zeker water ter beschikking zou hebben. Samen met de andere korpsen zou er een aanjaagverband gerealiseerd worden met twee tussenstations. Op een hoger gelegen plaats diende er dan een opstelling van enkele diameters 45 te worden uitgelegd. Aan dit laatste zouden dan ook van elke jeugdbrandweer enkele leden instaan voor de goede afhandeling. En wat ik heb gezien lijkt me niet alleen maar werken en leren maar ook de goesting om deze opdracht met plezier en vriendschap uit te voeren.
Ook dezelfde instelling waargenomen op de kampplaats, boven op het plateau, waar ook het sportveld is gelegen. De jeugdbrandweer krijgt hier geen kat in een zak wat betreft accomodatie. Het blijft uiteraard een kamp met tenten een een rudimantaire keuken maar het zijn grote slaaptenten en bij regen kunnen vele activiteiten in den droge plaatsvinden.
Als je op kamp de beschikking hebt over douches (daar zijn ze weer!), een mooie bosrijke omgeving en zoals deze week prachtig weer dan denk ik dat we volgende week niks anders dan blije gezichten zullen weerzien.
Dus deze week een warmte test over dertig kilometerkes, slecht kan dat niet zijn als voorbereiding. De tijd tot de dodentocht kan je aflezen op de rechterkant van het scherm.
grtjs
Peregrinus Hugo
Foto's: dammetje bouwen zoals de bevers; pompje verplaatsen, kracht genoeg; natte voeten geen probleem; dit doen de grote pompiers ook wel eens graag; verpozen en opdrogen; slaapvertrekken; magazijn, geen doorgang!; gestampte petatten; de zeven (of meer) aan de tafel, gezellig
; Agnes kent de weg al; hoogwater en de nieuwe brug (nee, niet het café): gemeentehuis na de opkuis, geboortehuis (Wilfried zeker, ik niet maar mijn ouders woonder er wel, dus....); het nieuwe Temse; Er terug bij zijn en aankomen zoals in 2013, moet geen tekeningetje bij!
