Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
30-10-2023
november
Beste Lezers,
De tijd van het jaar is er, de tijd om de doden te herdenken. Voor mij hoeft dat bloemen gedoe niet precies in deze periode te gebeuren maar af en toe een bezoekje aan het kerkhof brengt je steeds terug naar de essentie. Die fractie van een fractie dat we op deze aardkloot doorbrengen is er toch een met veel geweld.
Het geweld van Hamas is niet te rechtvaardigen. Wel te begrijpen. Een onderdrukt volk met geen toekomst voor de jeugd komt hoe dan ook eens in opstand. Israëlisch hebben een heftig verleden en daarom is het niet te begrijpen dat de leiders van hun (?) land precies hetzelfde doen met een ander volk. Men hoeft geen lange studies te hebben gedaan om te weten dat onder elk volk, waar ook ter wereld, meerdere gewelddadige dictators verscholen zitten.
Een schutter met een oorlogswapen is de volgende morgen uitgeschakeld ondanks het feit dat hij geen verblijfplaats (in België) heeft en niet gekend is (hier eigenlijk niet mag zijn?). Een schutter uit het dorp met pistool en een gekende verblijfplaats, is twee dagen later nog steeds niet terecht.
Of het moet zijn dat het slachtoffer in haar bestand ettelijke honderden uitgewezenen heeft zitten zonder gekende verblijfplaats.
Na de debacle van vorige week en het zwarte piet doorschuiven is onze federale regering zich alweer op de borst aan het kloppen. Zie eens ne keer hoe goed dat we dat alweer hebben gedaan.
Al meer dan 20 jaar moeten we de dwingelanden van het blauwe fabriekje hun zin laten doen. Het lijkt erop dat het sprookje voor deze figuren eindelijk gaat ophouden. Ondertussen zitten zovele blauwe neuzen op belangrijke postjes. Je weet hoe het er aan toe gaat in onze gepolitiseerde egoïstische maatschappij. Ons kostje is verdiend, het puinruimen is voor een ander.
Maar hoe doe je dat in een land waar er nog andere politieke families al jaren tegen het algemeen belang vechten. De Waalse Berlusconi, ontslagen wegens gesjoemel, heeft toch nog recht zeker op een verhoogde ontslagpremie, 8.6 miljoen astemblief!
Waar zitten de vernieuwers van onze maatschappij? In Straatsburg, heel hard werkend aan hun belangen om met behulp van de wetten makers hier en daar wat aanpassingen te doen die gunstig zijn voor hun portemonnee.
Het afstappen van jonge politie omdat ze niks hebben in te brengen, buiten het partij standpunten, is larie. Wie in de politiek stapt en vanaf het begin zijn mening ventileert is al op een zijspoor gezet voor de kandidaat het zelfs maar door heeft. Dus wie nu het schip verlaat of uitkijkt naar reddingsboei Europa of gemeentebestuur is eigenlijk toch nog uit op dat goed verdienend postje.
Het blijft dus de vraag hoe een kleine partij zo lang de lakens kan blijven uitdelen. Omdat ze nog steeds goed samengaan met dat andere instituut, waarvan de beste jaren voorbij zijn.
Eva, één uit de godvergeten duizend.
Het boek van Rik Devillé handelt over het misbruik van deze Eva. Het toont allemaal nog eens duidelijk aan dat de goede ouden tijd van Kerk en Vaderland er een was van God en Geld tegen de rest. De tijd dat in het dorp de pastoor en burgemeester heer en meester waren, zelfs over leven en dood.
Ach, bij leven en welzijn hoop ik volgend jaar nog eens een grote stap in de wereld te zetten.
Grtjs
Hugo
Noot:
En nu is er een partij met een jonge voorzitter die de bakens wil verzetten en blijkt hij al op voorhand te zijn gemanipuleerd. Of is het gewoon een tafelspringer, de soort die we kennen van vroeger.
Eergisteren een mooie tocht gemaakt in het zonnetje, gisteren was het binnen blijven vanwege de regen. Het kan verkeren. Nochtans blijft de temperatuur vrij zacht voor dentitvantjaar. En dat is dan weer goed nieuws voor de stook kosten.
Het dwerg (chouffe) weekend is goed bevallen, het mooie weer zat hier ook voor veel tussen. Natuurlijk is het gezelschap waarin je vertoefd de hoofd oorzaak van die goede bevalling.
Met de stapmaten (Ronny en Jan, de anderen hadden bezigheden) een tocht gemaakt in twee delen. Een eerste deeltje was vrij makkelijk, met de trein tot in Vilvoorde en dan vlugvlug naar de Steenkaai, iets voor de Europabrug. Daar konden we met Rivertours meevaren naar Brussel, meer bepaald naar de Sainctelettebruggen. Tijdens dit rustige tochtje genoten we van een koffie en een ontbijtkoek.
De boot vertrekt dus aan de Steenkaai, vlak bij het Tuchthuis.
Hertog Wenceslas gaf in 1375 aan architect Adam Gheerijs de opdracht om naast de kerk een hertogelijke burcht te bouwen naar voorbeeld van de Parijse Bastille. Eeuwenlang domineerde de grote burcht met zeven torens het Vilvoordse stadsbeeld. Het kasteel was volledig geïntegreerd in de stedelijke omwalling. Het hertogelijk kasteel was niet enkel van strategisch belang als verdediging tegen de machtige steden Brussel en Leuven, vanaf 1408 werd het ook gebruikt als staatsgevangenis.
De bekendste gevangene was zonder twijfel de Engelse theoloog William Tyndale die ijverde voor de vertaling van de Bijbel. Hij werd veroordeeld als ketter en stierf op de brandstapel.
In 1774 werd het vervallen kasteel afgebroken. De afbraakstenen werden gebruikt voor de funderingen van het Tuchthuis. Het Tuchthuis van Vilvoorde - 'de correctie in de volksmond - was na dat van Gent de tweede moderne gevangenis van het land. Op 30 december 1773 kondigde de Oostenrijkse keizerin Maria-Theresia de oprichting ervan aan. Als locatie werd de site van de hertogelijke burcht van Vilvoorde gekozen, die al als gevangenis fungeerde. Het Tuchthuis bleef tot 1871 in gebruik als gevangenis.
De linkerzijde van het complex was voor de mannelijke gevangenen, de rechterzijde was voor de vrouwen. Het middelste gebouw was vroeger in de vorm van een kruisteken. Dit wijst erop dat het complex veel groter was dan de huidige site. Nadien werd het een legerkazerne.
Vandaag is het Tuchthuis de spil van een stadsvernieuwingsproject. In het rechtergedeelte zijn een hotel en verschillende verenigingen ondergebracht. De gerenoveerde gebouwen en de rode nieuwbouw zijn maar de helft zo groot als het originele complex. Het oorspronkelijke Tuchthuis liep tot aan de overkant van het huidige kanaal. De Zenne werd zelfs omgeleid zodat de gevangenis op een kunstmatig eiland kwam te liggen. Op haar hoogtepunt telde het Tuchthuis tot 3 000 gevangenen. De gevangenis had ook een eigen munt waarmee gedetineerden producten konden aanschaffen.
Tuchthuis in cijfers
-
Over het gebouw: 190 meter lang, 90 meter diep. Cel: 3x1,5 meter, hoogte:2,4 meter. Raampjes: 50 x 20 cm.
- Over de gevangenen (cijfers 18e eeuw) : Jongste gedetineerde: 9 jaar. Vrouwen geplaatst op vraag van de familie: 36%. Vrouwen veroordeeld voor ontucht: 60%. Duur gevangenisstraf: van 1 maand tot levenslang. Dagelijks rantsoen: 1,5 pond brood, 0,5 pond gezouten vlees, bouillon of soep en tarwebrood.
In 1805 waren er 2 293 gevangenen voor 1 200 cellen. In 1802 waren er 622 sterfgevallen, bijna 2 doden per dag. Merendeel van de gevangenen was veroordeeld voor 1 tot 6 jaar. Verplichte arbeid per dag: 11 uur 40 minuten.
Volgens de overlevering zou de kelderverdieping ook dienst hebben gedaan om gevangenen op te sluiten. Die cellen kon men dan laten vollopen met water, waardoor de gevangenen het water moesten wegpompen om niet te verdrinken. Hier komt de uitdrukking pompen of verzuipen vandaan. Er is nooit bewijs voor gevonden, maar er wordt wel beweerd dat dit ook gebeurde in gevangenissen in Engeland en Nederland.
Langs dit kanaal ben ik meermaals en vele jaren lang voor mijn werk langs geweest. De Steen- en Vaartkaai in Vilvoorde is niet meer te herkennen. Bijna alle magazijnen en fabrieken zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor appartementsgebouwen met zicht op het water. Uitzondering tot nu toe: de firma voor bouwmaterialen Koekoekx is al generaties lang aan de kaai gevestigd en is dus een gevestigde waarde. Hun kraan is stilaan ook erfgoed.
Verderop op het Kanaal varen we onder de ring door. Zoals geweten zijn de werken aan die brug gestart en zullen deze acht jaar duren. De kokers van dit viaduct zijn gebouwd op de Boelwerf. Ook hier enkele cijfers:
Lengte: 1700 m, Breedte:40 m, Hoogte: 35 m
Langste overspanning:163 m
Bouwjaar:1974
Opening:1977 (buitenring), 1978 (binnenring), Ingebruikname: 1978
De Franse autoconstructeur Renault had reeds in de jaren 1950 kunnen bedingen dat haar fabriek niet moest wijken voor de Ring en toen reeds werden de nodige pijlers in de fabriek ingebouwd. Deze bleken bij de aanleg van het viaduct niet bruikbaar te zijn.
In de verte doemt al een ander kunstwerk op: de Budabrug. De brug is eigendom van de Haven van Brussel en het is ook belangrijk erfgoed. In december 2022 botste een schip tegen de brug en de herstelling duurt langer dan verwacht. Er zijn meerdere redenen voor de vertraging.
- De herstelling is een restauratie geworden. Dat gebeurt met een oude techniek waarbij klinknagels gebruikt worden. -In de goeie ouwe tijd toen de mensen 's morgens nog spek en eieren aten, ging dat blijkbaar makkelijker om die klinknagels met dikke hamers erin te kloppen. Nu moet dat gebeuren met een soort pers, en dat duurt langer.- Dixit de ingenieur van de Stad Brussel.
- Het plan om het beschadigde brugdek louter te herstellen, kon ook niet doorgaan. Er zijn kleine scheurtjes ontdekt waardoor het brugdek volledig vervangen moet worden.
- Sommige stalen onderdelen vertonen zwakke plekken waardoor die vervangen moeten worden.
- Ten slotte is er een probleem met de oude verflaag die vol zit met lood, een schadelijke stof.
De hefbrug heeft een doorvaarthoogte van 33 meter, die onder normale omstandigheden 24 uur per dag en 365 dagen per jaar toegang geeft tot de voorhaven. Volgens de aannemer kan de brug ten vroegste in april 2024 opnieuw in gebruik genomen worden.
Gelukkig is er al een nieuwe brug gebouwd voor fietsers en voetgangers: de Salangaan.
De Zenne loopt vanaf Brussel tot Vilvoorde parallel met het kanaal, waarvan grote delen ondergronds. Dankzij het waterzuiverings station op deze rivier, operationeel sinds 2007, is het water na jaren alweer proper genoeg om er terug leven in aan te treffen. Wie herinnerd zich nog de stank die je tegemoet kwam als je over de Heffenbrug fietste langs de N16.
Verder langs het kanaal is het nog al industrie wat de klok slaat, schrap terminals tot in hartje Brussel zorgen voor heel wat stof.
Er is ook aan toerisme gedacht, (we zitten wel op een riviercruise hé). De 140 FOS zeescouts duiden op meer rustige water activiteiten. De Jachthaven van Brussel sluit hierop aan. Hier staan die activiteiten eerder op een laag pitje. Het ooit zo schitterende clubhuis is een beetje in verval, net zo als al wat errond hoort. Jammer. Aan Van Praet brug doemt de Stad op met rechts het imposante Koninklijk Domein van Laken.
De waterbus legt aan langs de Havenlaan met het mooi gerenoveerde Tour&Taxis en zijn enorme KBC kantoor. Rechtover is de Akenkaai. Ook hier weer een enorme verandering. De gebouwen van de voormalige Citroën garage zijn volledig gestript en het Kaaitheater bureel is afgebroken. Maar de Sainctelettesquare is er nog. Meer nog, die was deze week nog volop in het nieuws.
Onze tocht ging echter niet over deze square maar ging noordwestwaarts langs en bovenop de Annie Cordy tunnel. En zo paste het om eindelijk eens een kijkje te nemen in de vijfde grootste basiliek ter wereld (qua oppervlakte).
De Nationale Basiliek van het Heilig Hart werd gebouwd tussen 1905 en 1970. De kerk heeft de vorm van een Latijns kruis met een middenbeuk van 141 meter lang en een dwarsbeuk van 107,80 meter breed. De koepel heeft een diameter van 33 meter en een hoogte van 89 meter. De totale buitenlengte is 164,5 meter. Het is dan ook de op vijf na langste kerk ter wereld, na de Basilique Notre-Dame de la Paix te Yamoussoukro, Ivoorkust (195 m), de Sint-Pietersbasiliek in Rome (187 m), de Kathedraal Saint John the Divine in New York (183 m), de Liverpool Cathedral in Liverpool (188 m), de Sint-Paulskathedraal in Londen (175 m). Het is het grootste kerkgebouw in art-decostijl ter wereld. Er kunnen 3500 mensen in het gebouw.
Het initiatief voor de basiliek kwam van koning Leopold II van België. Hij was sterk onder de indruk van de Sacré-Cur, de basiliek op de heuvel Montmartre in Parijs. Hij besloot om ook in Brussel een dergelijk godshuis te laten bouwen naar aanleiding van de 75e verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid. De gekozen locatie was het plateau van Koekelberg. Op 12 oktober 1905 legde koning Leopold II de eerste steen van de nieuwe kerk. In 1909 startten de funderingswerken. Maar door het overlijden van koning Leopold II op 17 december 1909 liep het project vertraging op. Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog bleven de werken jaren stilliggen.
Na de oorlog kwam er weer beweging in door kardinaal Mercier en werden er massaal geldinzamelingen georganiseerd.
Inmiddels werd het eerste ontwerp qua stijl te ouderwets bevonden. De Gentse architect Albert Van Huffel maakt een nieuw ontwerp in art-decostijl. Hij gebruikte een skelet van gewapend beton, waardoor de kosten lager werden. Hij werd voor de praktische uitwerking bijgestaan door ingenieur-architect Paul Rome, die na het overlijden van Van Huffel zorgde voor de verdere afwerking.
Op 13 en 14 oktober 1951 werd de kerk plechtig ingewijd door kardinaal Van Roey en op 28 januari 1952 verleende Paus Pius XII de kerk haar titel van Basilica Minor. De afwerking met de koepel werd vanaf november 1967 uitgevoerd door de Ondernemingen Hambresin, die sinds 1930 op de werf actief waren, in meerdere fasen afhankelijk van de financiële mogelijkheden.
Na hier een kaarsje te hebben ontstoken voor de vrede trokken we verder langs Ganshoren en belanden we in het moeras. Doorheen het moeras van Jette/Ganshoren loopt de Molenbeek, die over grote delen de grens vormt tussen het Brusselse en Vlaams gewest. Die beek, en dus die grens volgend, kwamen we terecht in het Kerremansbos en later in het Kerremanspark. (dit park ligt juist aan een industrieterrein, is makkelijk te bereiken met de wagen en ligt er na een zonnig weekend minder fraai bij)
Eens voorbij het verkeersknooppunt van Groot-Bijgaarden belanden we opnieuw langs de Molenbeek in rustiger gebied. Hoewel, rustiger is het in deze contreien nooit. De aanwezigheid van het razende verkeer op de ring en de E40 maken je hoorndol, ondanks het mooie parcours.
Via Bekkerzeel en Tenberg werd onder een stralende zon Asse bereikt. Wel moesten we voorbij Bekkerzeel rechtsomkeer maken omdat het pad ergens was weggemoffeld. Als het jaren niet wordt bewandeld gebeurd het meer dan eens dat de ploeg er doorheen gaat of dat afsluitingen worden opgeschoven. In ieder geval zijn we zo boven onze twintig paaltjes uitgekomen.
Een tweede hulp om aan voldoende kilometers te komen is het ontbreken van staminees. Aan het station van Asse is het zoeken en niks vinden. 765,24 meter verder, aan het gemeenteplein, troffen we een restaurant dat nog twee tafeltjes vrij hield om een pint te drinken. En dan moesten we tegen zessen buiten zijn want de boel was volzet met eters.
Gelukkig reden de treinen wel stipt, tenminste voor wat betreft Asse Brussel Noord en Brussel Noord Mechelen. Hier was het alweer pech (of is het moedwil en pesterij van de NMBS tegen lijn 54) want de trein te Mechelen stopte precies om 18u42 terwijl die van lijn 54 vertrok om 18u41. En dus, naar gewoonte, naar de overkant van het busplein om ne frisse te gaan drinken.
Eind goed al goed want het was weeral een mooie wandeling.
Donderdag was de Dag van de Kanker, om de strijd tegen de ziekte in het daglicht te stellen en werden er gele lintjes opgespeld. En vandaag is het ook een beetje mijn feestdag. Maar dat hoor je niet altijd.
En Quickie die het afbolt, das maar om te lachen.
Grtjs en goed weekend.
Hugo Peregrinus
Dit jaar is er op 4 november een korte plechtigheid voor de overleden scheepsbouwers. Deze zal doorgaan aan de tripod tegenover AC De Zaat.
Heb een schrijven ontvangen van de République Française. In de enveloppe zitten drie formulieren, A4 formaat.
Het groen gemerkte blad draagt als titel: Kennisgeving van overtreding. Het gaat hier dus over een snelheidsovertreding begaan op 1 september. De kennisgeving dateert van 6 september, datum vanaf dewelke de tijd tot betalen loopt. Dat betalen kan binnen een termijn van 46 dagen en men spreekt dan van een verlaagde boete. Deze boete is vastgesteld op 45.
Het is in Trensacq 40630 France dat ik te snel ben gegaan, 86 km/u waar de max lag op 80 km/u. Het voertuig met het gekende kenteken is beboet voor 1 km/u te snel rijden, de aangehouden snelheid volgens de vertaling.
Het moet gezegd, die vertaling is buiten gewoon goed.
In Brussel zouden ze iemand uit Frankrijk moeten laten komen zodat de soms schabouwelijke vertalingen eindelijk tot het verleden zou kunnen horen.
Soit, het 2e formulier ofte de betalingsbehandeling, beetje rood formulier, geeft enkele mogelijkheden tot betaling.
Te weten:
- voor betaling per bankkaart moet je naar www.amendes.gouv.fr surfen.
- betaling per smartphone is mogelijk door via App Store of Google Play de applicatie amendes.gouv te downloaden en de flashcode te scannen.
- uiteraard kan je altijd ter plaatse betalen, maar dat was in mijn geval nogal moeilijk wegens nog in het buitenland zijnde ten tijde van ontvangst van de onheilstijding.
- als laatste mogelijkheid is er nog de IBAN en BIC methode.
Na het proberen van mogelijkheden 1, 2 en 4 ben ik uiteindelijk overgeschakeld naar de laatste mogelijkheid, naar de bank stappen om mijn schuld aan de Franse staat in te lossen.
Oja, er is nog het derde formulier. Dat is een beetje naar de blauwe kant en is genaamd Formulier Verzoek tot Ontheffing. Ik voel wel niet de aandrang om bezwaar in te dienen daar ik vrees dat er dan een waterval aan gekleurde A4 tjes in mijn bus valt.
Soit nogmaals.
Het is al van half augustus geleden dat ik actief ben geweest op mijn blog. De dikke drie weken doorheen FR, ES en PT had ik wat anders te doen (boetes vermijden tijdens het rijden over rustige wegen).
Enkel in Portugal hebben we enkele dagen op dezelfde plaats verbleven.
Die plaats is gelegen in Castro Daire, een gemeente in het Portugese district Viseu. De gemeente heeft een totale oppervlakte van 379 km² en telt ongeveer 17.000 inwoners.
Reriz, een van de 22 deelgemeenten, is een plaats in de gemeente Castro Daire en telt 799 inwoners.
We verbleven er bij Belgen die een vervallen huisje gedurende enkele jaren hebben opgeknapt en er iets prachtig van hebben gemaakt. Het is bijzonder mooi gelegen met een adembenemend zicht, een prachtige zonsondergang en een verbluffende sterrenhemel. (ter hoogte van Porto maar 100 km landinwaarts)
Ik had het adres uiteraard en dacht dat het (met hulp van de GPS) een fluitje van een cent zou zijn om aldaar te geraken. Helaas, het stratenplan ligt er enigszins anders, van A naar B is meestal niet zo rechtlijnig als in onze contreien.
Waar ik allemaal heb gezeten en met mijn oude karretje op, onder en door ben gereden, ik zou het begot niet meer weten. Ook de weg-wijzer op het kleine schermpje was het noorden kwijt.
Plots zie ik een Belgische nummerplaat me voorbij steken en wat doe je dan, volgen. Net zo plots die verscheen was die ook verdwenen. Enige tijd later kom ik toe aan enkele woningen. Een persoon staat naast zijn wagen en ik besluit die man, want dat was het, aan te spreken. Gelukkig kon hij voldoende Engels (ik jammer genoeg geen jota Portugees) want hij verstond dat ik een Belg genaamd Gino zocht. Hij nam zijn gsm en belde iemand op. Hij wees me de richting aan, die vanwaar ik kwam, en zei dat er iemand op de weg me zou opwachten.
En inderdaad, enkele kilometers terug stond Gino op de weg vlak naast zijn woning. Ik was hem op een haar na gemist, straffer, hij was mijn gids geweest zonder het te weten. Toen ik mijn auto op zijne hof ging parkeren besefte ik pas hoe steil sommige paden zijn. Je duikt werkelijk in de diepte. Die persoon waarvan hierboven sprake kende de gebuur van Gino, zodoende zijn we toch nog goed terecht gekomen.
Goed in de beste betekenis van het woord: vriendelijk ontvangst, goede wijn en Belgische bieren en verwend met lekkere maaltijden. Volgende halte in Reriz zal er een zijn met voldoende boeken in de valies. In de buurt hebben we nog enkele plaatsen bezocht. Porto, op een 100 km, zal voor een lang weekend zijn.
Op onze heenreis zijn we op bezoek geweest bij Thérèse en Alain. Die mensen ken ik nog van mijn eerste pelgrimstocht. Als we in de buurt van Bordeaux komen zijn we daar altijd welkom.
Welkom waren we ook in de Landes bij een andere landgenoot. Bij Herman, een nijveraar op rust, was het een kort bezoekje bij het genoegen van een lekkere trappist. Hij woont in de bossen van Belin-Béliet in de vallei van de Leyre, een rivier waar ik ooit nog heb gekayakt.
Ondertussen zijn we weeral bijna twee weken thuis, twee weken die alweer goed gevuld waren.
Vorig weekend waren de vrienden van Holsthum op bezoek in Kruibeke. Gezamenlijk is er door beide korpsen een vredesboom geplant nabij het kinderbos in de Polder. Verder hebben we alsnog de zomerzoektocht van Ons Streven afgewerkt, is er de wekelijkse werkdag bij Op Stoapel en het biljart gebeuren.
In verband met het biljart wil ik volgende aankondigen:
BC The Pocket organiseert een MOSSELFEEST. Dit vindt plaats in lokaal The Pocket, kasteelstraat 75, op zaterdag 31 oktober e.k. Inschrijven kan tot 7 oktober en eten kan tussen 18-19u, 19-20u en 20-21u.
Voor mosselen met frietjes betaal je 24/p, wie geen mosselen lust kan genieten van stoofvlees friet aan de prijs van 19. (inschrijven is betalen bij Chantal en Michel The Pocket)
Volgend weekend zitten we in de buurt van Achouffe. Het zal er dus een Chouffe weekend worden.
