Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
14-05-2017
De andere kant
Beste Lezers,
Veertien dagen ben ik al onderweg. En ben al dikwijls op hotel gemoeten. Campings moet je hier wel ver gaan zoeken. Daarom ook dat de wegen op mijn planning soms nogal sprongen maken. Heb al vlug vastgesteld dat het niet evident is om daarvoor een lange omweg te maken en energie te verspillen. Ik zal dus meer langs moeten gaan bij de parochies.
Voor vandaag ging de vlieger niet op, de pastoor woont waarschijnlijk niet in de Kirchstrasse. Ik denk dat ik anders wellicht toegang had gekregen tot een prachtig parochie gebouw, midden in Winterberg.
Dus nu weer in een B&B, dubbel kamer voor de prijs van enkel, omdat ik pelgrim ben. (wel 50) De uitbaatster heeft ook al de camino Frances gedaan en hoopt ooit nog de Portugese te doen.
De naam Winterberg valt klaarblijkelijk niet uit de lucht. Werkelijk alles staat hier in het teken van de wintersporten. Ook wandelaars zullen hier wel aan hun trekken komen maar het aantal faciliteiten voor de skisport, wel dat steekt er volgens mij bovenuit.
Een flinke beklimming gehad vanuit Nordenau naar Altastenberg. En ook hier staat er weer een kapel en een Wegstein Heidenstrasse, ter herdenking van de pilgerweg.
Een gedeelte van deze weg door het bos loopt over het originele traject van de handels weg tussen de Hansesteden. Ik vermoed dat het o.a. Halle met Halle verbind.
En zoals men gebruik heeft gemaakt van de Romeinse wegen heeft men dit ook gedaan met de routes van deze handelsvereniging om boosdoeners naar Compostela te sturen.
Ik ga nu zoeken om iets warm te eten, is deze middag niet gelukt. Wel heb ik al enkele telefoontjes kunnen plegen, thuis is nooit ver weg.
En die moto's van gisteren heb ik vandaag gezien en gehoord als ik in de bossen zat.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Falke, de fabriek waar de kousen die ik draag gemaakt zijn, in Schmallenberg; Soms duikt ze op, die schel(m)p; Zoals ook de weg beschrijving; Op elke balk staat wel iets ernstigs geschreven; Harmonie speelt voor Moederkesdag; Hier naar beneden, de andere kant wacht; Een helling waar je bijna een uur over doet; Dan is de andere kant nu aan de overkant; De pastor (voor katholieken) is niet thuis, de kerken zijn wel open. Dus een kaarsje voor de moeder van mijn twee kinderen én eentje voor mijn moeder.
Het was best warm in de kelder, de chauffage werkte uitstekend, mijn was was (met wip) in een wip droog.
Redelijk goed geslapen, op tijd wakker en beide kerk gemeenschappen luiden de klok om zeven, toen ik al op de markt stond.
Een laat fuifnummer, een flinke uit de kluiten gewassen jonge man, verkleed als meisje in carnaval stijl, had het wijs besluit genomen om zijn fiets met de hand mee te nemen. Goed voor beiden, hij/zij viel niet om en de fiets kwam thuis.
De zon was al van de partij, hoog boven de heuvels. Goed temperatuurke om te stappen met ballast en weinig verkeer, het ging goed. De fietspaden routes volgden gewoon het dal, zoals de meeste andere vervoer mogelijkheden. Pas tegen de middag was er meer fiets verkeer waar te nemen.
Een piepklein vledermuisje had klaarblijkelijk zijn klok niet goed gezet. Het viel als het ware uit een boom en fladderde doelloos over de baan. Uiteindelijk landde het op de rijweg. Dit kon ik niet toelaten en zachtjes kon ik het in de goot krijgen. Toen ik het eindelijk kon opnemen, want het lijkt me een heel broos beestje, vloog het weer weg. Alleszins is het niet doodgereden, hoop ik toch.
Een voetganger met zijn hond bleef staan en keek me meewarend aan. Hij wees naar boven, de bomen die op de rotsen groeien en zei dat er nog veel waren. Toen moest ik verder, zijn hond was nogal agressief, zie hij zelf.
Het middagmaal heb ik genomen in een bikers ontmoeting plaats. De stijl had er wel iets van, moto liefhebbers heb ik niet gezien, of die moesten nog komen. Wel fietsers en wandelaars kwamen langs voor een kleinigheid of een drankje. Ook vaders kwamen langs met hun kroost (of deel ervan) om friet met hamburgers of iets dergelijks op te halen.
Bij aankomst in Schmallenberg eerst de kerk gezocht om eventueel een stempel op te halen. Geen stempel vandaag en ook geen Pfarrer. Geeft eigenlijk niet, gisteren had ik er drie .. stempels.
Daar mijn benen en voeten om rust smeekten onmiddellijk de knoop doorgehakt en dit hotel binnen gestapt.
Ook nog eens vlug (!?) naar de Lidl geweest voor melk en fris water. Onderwijl was de zon ondergedoken en had plaats gemaakt voor hagelbollen.
Buiten een iets te grote afstand te hebben gestapt, is er vandaag niet veel te melden. Wel lig ik al in bed in een klein hotelletje en hoor het gerommel van de donder. Donnerwetter zullen ze het hier wel noemen zeker. Ik was in ieder geval op tijd binnen.
Hopelijk trekken de beloofde onweders deze nacht voorbij. Tijdens het stappen was het vandaag heel goed weer, zelfs de zonnecreme werd weer bovengehaald.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Asperges in maten en kleuren; Zon komt over de kam en vanachter de wolken; Mooi toch; Hoeve of kasteel, wel nog bewoond; Fragiel diertje; De winnaars, Thyssenkrupp; Moet nog kunnen, dacht ik toen ik dit cijfer zag. Vorig jaar op weg naar Laon zag ik hetzelfde en heb toen ook volgehouden; Frituur met Heute in Angebot : Nudeln mit Tomaten Bolonaise, gut geschmeckt; Op tijd binnen en weer geen test!.
Vanavond slaap ik bij de concurrentie. Zo is er blijkbaar toch wel een scheiding tussen gereformeerd of evangelisch en katholieken. Volgens Rosemarie is er nochtans meer gemeen dan wat ons scheidt. Vanaf Korbach is het strikt katholiek, men is dan ook in een andere deelstaat. Hier in Sauerland is het zowat verdeeld maar is er soms wantrouwen, zielig toch. Zieltjes willen winnen!
De Pfarrer, Eerwaarde Heer Schliebener, merkte op dat ik katholiek ben. Als antwoord gaf ik aan dat we dit beiden waren. Hij kon er wel mee lachen.
Ik slaap dus in/nabij de pastorie. Hij was al gewaarschuwd door Karl-Heinz dat er een pelgrim op komst was. Bij het aanmelden aan de parlofoon waren de woorden Pfilger en Hugo al voldoende. Even later verscheen een jonge gast met een sleutel in zijn hand. Heb je alles bij de hand was het enige wat hij vroeg. Hij begeleidde me nog tot aan de deur van de parochiale jeugdclub, kelderverdieping, gevestigd naast zijn pastoorswoning. Even vroeg hij naar mijn ID kaart, begrijpelijk in deze tijden. En dat was dat. Er is een wasbak, een toilet, een keukentje en veel plaats.
Bovendien lig ik binnen, wat met het te verwachten weer geen luxe is. Of mijn tent bestand is tegen hagelbollen zou ik nu moeten uittesten. In negatief geval zit ik dan wel met de hagelschade, waarschijnlijk niet te repareren met een lepel.
Het volgen van de schelpen van Jacob was zoals te verwachten niet zo eenvoudig. Blijkbaar had ik na een uurtje stappen er al een gemist. In het dorp Valbert, normaliter te bereiken in een uurtje, kwam ik pas aan tegen elven. Als je bent vertrokken rond half acht dan weet je dat er te veel paaltjes zijn afgewerkt. Iets meer dan drie uur voor een afstand van ocharmen een goede 5 km, nee dat klopt niet. Ook dien je uit te kijken qua afstanden over de fietspaden, daar zit ook wel al eens een groot verschil op, soms tot bijna de helft.
Maar goed, alles moet geleerd worden, ook achteruitlopen.
Na een koffie en rozijnen koek terug met volle moed het Jacobs pad opgezocht en gevonden. Weeral liep het blijkbaar ergens verkeerd. Op een bepaald punt, weet ik van de landkaartjes die ik heb gefotografeerd, dat ik doorheen een bos moet om Haumche te bereiken. Een toevallige automobilist (kan het anders?) wijst me de juiste dreef aan. Korter dan de baan te volgen, stond ook op de kaart. Prachtige bosweg maar doodlopend op een weide. De vriendelijke driver had er ook bij vermeld dat er houten huisjes stonden. Ja, aan de overkant van de afdalende weide zie ik de achtergevels van een reeks houten buiten verblijven. Dan maar via een hofke de straatzijde bereiken en voilà, ik sta in Haumche.
Aan een splitsing zie ik een kapelletje aan een boom hangen en eronder ook een Schelp met erop een zwarte pijl getekend. Hoe u in de andere richting dan het bos moet bereiken, vraagteken.
Zoals Karl-Heinz gisteren terloops vermeldde normaliter zijn alle peilen goed aangebracht is wellicht waar, alleen staan ze soms 50 meter verder in een wegel, maar staan er geen vooraf.
Dus als ik aan een splitsing kom kan ik wel zien dat de weg achter me de juiste is. Dan gok je, wat niet altijd goed is, zeker niet in een bergachtige omgeving. Als het volgende kruispunt of Y dan geen pijl heeft weet je dat je verkeerd hebt gegokt. Dat kan dan wel menige honderden meters verder zijn of in bossen wel kilometers. Dus de piste van de omgekeerde Jacob is twijfelachtig, enkel in combinatie met andere wegen te doen.
Een dame, Rosemarie, is in haar tuin aan het spitten en vraagt wat ik zoek. Jacob, pfilger
Even later zit ik op de bank in de tuin met een fles fris spuitwater. Ook de dame is wandelaarster en heeft delen van de Jacobsweg gedaan. En, ja, de weg loopt hierlangs. Je moet ook nog de kapel van Grotewiese bezoeken, daar kun je ook een stempel zetten.
Kom zegt ze ineens, ik breng je wel naar Attendorn en dan bezoeken we Grotewiese.
Voor mij goed meegenomen, een mooie stempel erbij en op de koop toe de verloren tijd van deze morgen weggegomd.
Bleek de kapel ook de parochiekerk te zijn van de katholieken, waarvoor Rosemarie zich honderd procent inzet, en er fier op is. Mooie kapel, mooi en proper onderhouden, met alles er rond zoals het kerkhof en de oude pastorie. Deze pastoorswoning wordt nu verhuurd wegens gebrek aan bedienaars. Zoals in Frankrijk en Zwitserland zitten de hier overblijvende pastoors met parochies van 50 km diameter.
Na de stempel en een bezoekje binnen de kapel en buiten, o.a. de Jacobsbron, gaat het richting Stad. Onderweg kom ik nog te weten dat haar man al meer dan dertig jaar overleden is, dat ze als verpleegster heeft gewerkt na zijn dood en een voldoende pensioentje heeft. Ze is al sinds 2001 met pensioen, ze was toen 60. (voorheen had ze enige jaren als Röntgen technieker gewerkt!)
Ik zal een kaarsje voor haar branden, wat ik in de Magdalena kapel van Grotewiese ook heb gedaan.
Inkopen doen is normaliter niet mijn favoriete bezigheid, als ik nu iets te eten wil hebben moet ik zelf een toerke lopen door de stad en de winkel. De Rewe is hier in Duitsland ook goed vertegenwoordigd.
In de Aldi of Lidl kan je geen fruit kopen per stuk, dus probeer ik nu deze gigant maar. Hier lukt het wel, er is zelfs een standje waar eenzame bananen worden aan geprijsd. Curieus eigenlijk dat mensen nooit losse bananen kopen, steeds trossen.
Afijn, daar ik een kookplaat en warm water ter beschikking heb zal ik zelf koken. Van DORNSEIFERs Frischeküche lijkt de Spiessbraten mit Zwiebeln und Püree me wel iets. Ik heb dat doosje natuurlijk wel eens omgedraaid en goed gelezen wat er allemaal wel inzit. En er blijkt heel wat meer in te zitten dan reeds genoemde etenswaren.
Een mikrowelle wordt aangeraden voor de bereiding. Helaas is dergelijk toestel niet in de keuken aanwezig. Een tweede mogelijkheid is een Wasserbad.
Dus, dat is goed gekomen en eerlijk gezegd, het heeft goed gesmaakt. Is nog voor herhaling vatbaar, als er nog pastoors zijn die me hun keuken ter beschikking willen stellen.
Buiten de overheerlijke lekkere maaltijd van 3,39 is mijn duurste aankoop Excellence. Deze zwarte, extra kräftige Bitter kostte me 2,20. Voor morgen kan ik weeral op stap met voldoende voorraad. Speciaal koop ik nu Roggenvollkornbrot (mit Natursauerteig) omdat het goed vult, dus met één à twee sneetjes heb je voldoende. Wel weegt het pak een halve kilo, maar de prijs van 89 cent maakt veel goed. De smaak heb ik ondertussen al te pakken.
Bij het nuttigen van een Kopje Pfefferminze thee is het bijna tijd om dit verslagje af te sluiten en onder de veren te kruipen, het is al tegen achten.
Geen Wifi in de kelder, dus wachten met verslagje door te sturen.
En geloof het of niet, het heeft eigenlijk niet veel meer geregend, zelfs de zon was van de partij tijdens mijn boodschappen tocht.
Grtjs,
Hugo Peregrinus
Fotos : 1e pijl tegen de richting; Zoek de pijl, ditmaal achter me; Mini Ski-piste; Vis-trap; Mooi, doodlopend op een weide; Rosemarie zittend voor het schilderij voorstellend Franciscus van Assisi; Jacobs bron; De spelonk; Mijn onderkomen voor de nacht.
Waar de vorige titel al naar verwees is vandaag helemaal uit gekomen. Niks Plettenberg duidde erop dat de voorbereide route is verlaten, niet helemaal, wel altijd in de buurt. Als je naar het Oosten blijft lopen kan er niet zoveel verschil op zitten. Voor een voetganger zoals ik betekend het verschil wel heel wat natuurlijk. Ik zit nu op ongeveer 15 km van Lüdenscheid, en dat wil ik niet persé opheffen. Brugge ligt trouwens ook in de buurt.
De plaats waar ik op hotel zit is Meinerzhagen, de stad van Otto Fuchs, specialist in hoogwaardige metalen. Dit bedrijfje telt wel 8700 werknemers, heeft 8 dochterbedrijven en een omzet van 2,4 miljard Euro () per jaar. Niks mis mee.
Maar daar gaat het eigenlijk niet over.
Wel dat ik in contact ben gekomen met een pelgrim, Karl-Heinz. Het contact kwam tot stand als volgt, een heel verhaal.
Bij mijn aankomst in Meinerzhagen besluit ik om toch nog eens naar de kerk te gaan. Gisteren en vandaag had ik soms een Jacobsschelp gezien. Misschien is er in die kerk wel iets dat me kan helpen. En ook al is het een gereformeerde Gemeinte, voor Jacob doet men alles.
Ik zie enkele mensen van de parochie die aan het werk waren. Toen ik buiten wilde gaan valt mijn oog op een schap met daarop een inktdoos en een stempel. Bleek het wel degelijk om een Jacobszegel te gaan. Dus ik vraag of er een pilgrimsweg ist. De ene kon me niet helpen, de tweede wist me te vertellen dat er inderdaad een pelgrimsweg doorheen de streek loopt. Buiten is er een koperen plaat waarop de nodige uitleg staat.
Buiten wil ik een foto maken. Erop staat, buiten tekst, een route getekend met enkele plaatsen vermeld waarlangs de route loopt. Terwijl ik dit doe komt een man langs (met zijn kleinkind) en spreekt me aan. Een dame, die iets verderop boodschappen in haar wagen legt, komt ook naderbij.
Het gaat over de route en ook over mij.
Ik vermeld dat ik wil overnachten in de jeugdherberg, iets verder. Blijkt dat deze al geruime tijd is gesloten en er zijn geen campings in de buurt.
Maar in het restaurant, bij José, hierover kan je zeker wel overnachten? Ja, hij heeft ook een hotel, goedkoop voor travellers, in een andere wijk. Ik zal even met je meelopen.
Deuren gesloten, zowel achteraan als vooraan. De dame kent de weg en roept een naam. Iets later gaat de keukendeur open en verschijnen twee personen, onder wie José.
Er is nog een kamer voor een Pelgrim, ik breng je erheen. De vriendelijke dame overlegt nog even en ik begrijp dat ze er nog een andere persoon bij betrekt, een pelgrim Karl-Heinz, die alles weet over de routes in Duitsland.
José is een Portugees, is een rustig man en is goed bevriend met die andere, de reeds vermelde Karl-Heinz. Ik krijg een kamer toegewezen en morgen regelen we de boel wel.
Het hotel is pas een jaar terug open na een grondige renovatie, en het oogt mooi, sober maar in orde.
Ik rust even uit als er op de deur wordt geklopt, een persoon wil me zien en uitleg geven over de Jacobswegen.
Bleek die K-H een tweetal boeken bij te hebben met kaarten, uitleg over bezienswaardigheden onderweg, hotels en restaurants zijn er in vermeld. Hijzelf droeg een albasten schelp van Jacob, een unicum, gemaakt door een vriend. Ik mag de boeken even houden en er fotos uit maken, hij zou ze wel ophalen als het past want hij was nog aan het werk.
K-H heeft al heel wat ervaring en is blij die met een oude rot te kunnen delen. Santiago, Rome en de Duitse wegen had hij al gedaan. Graag zou hij nog de Zilverroute eens doen, maar dat zou iets voor later worden. Over enkele weken wordt hem een nieuwe heup gestoken zodat het dit jaar te vroeg komt. Vorig jaar is zijn andere heup reeds vervangen, na twee maanden liep hij al terug over de wandelwegen.
En zodoende heb ik een ander tracé voor de boeg. Het loopt over Meirenzhagen, Attendorn, Elspe, Winterberg, Korbach, Kassel, Heiligenstadt, Nordhausen, Sangershausen, Halle en Leipzig.
Vele genoemde steden of dorpen voor Kassel en Kassel zelf komen voor in mijn voorbereiding. Erfurt, Weimar en Gera vallen er tussen uit. Dresden blijft in ieder geval op de planning, temeer daar er waarschijnlijk ook een pad loopt tussen Leipzig, Dresden en Görlitz.
Ik ben wel tevreden dat ik deze weg heb gevonden.
Volgens Karl-Heinz mag ik ook gerust aankloppen bj de parochies. Vanaf de buurt van Korbach is het terug Katholisch en niet meer reformiert.
De camping gisteren was niet slecht, een vlak plaatsje voor mijn tent was niet voorhanden. En dat werd ik gewaar deze morgen. Geen probleem met de rug wel had ik slecht geslapen. Ondanks dat ik doodmoe was kon ik moeilijk de slaap vatten en deze morgen was ik al aan het inpakken om zes uur. Voordeel was dan wel de zeer warme douche ruimte, mijn tentzeil en al de rest was droog tegen halfzeven. Wel vertrokken met hoofdpijn, maar die verdween met de mist.
Al met al toch nog een vruchtbare dag geworden. Wel zal ik niet meer van de oude spoorweg bedding gebruik kunnen maken.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : De reuze camping op de helling; Volle maan; Prachtige zonsopgang; Direct omhoog, direct warm; Neye Talsperre; Een van de twee boeken van Karl-Heinz; Voorbeeld van een kaart, nu nog proberen lezen en lopen in omgekeerde volgorde.
Ondanks de frisse nacht en morgen was het vandaag , zeker na de middag goed stapweer. Het ging ook beter dan de vorige dagen, het ging vanzelf of bijna. Zodoende ben ik een heel eind opgeschoven, op de kaart.
Mijn overnachtingsplaats is de camping Bever-Talsperre, voorbij Hückeswagen. Nog een aantal kilometers en Wipperfürth is voorbij. Ik ga niet over Lüdenscheid maar zo recht mogeliik naar Plettenberg. Hoe dat weet ik nog niet, misschien is er wel weer een oude spoorlijn.
Vandaag heb ik er zo een gevolgd, en dat gaat prima vooruit. Tevens is het een vrij vlak parcour in tegenstelling tot de omgeving.
Deze is flink veranderd, de Rijnvlakte ligt achter me, de bergen van Sauerland hebben zich al gemanifesteerd. Om tot aan de camping te geraken moest ik die vlakke spoorbedding verlaten en gedurende 6 à 700 meter flink omhoog. Het kon tellen na de lange dag.
Het glas bier smaakte des te meer.
Wel weeral een grote camping voor lang bewoners, maar nu nog rustig en alles binnen bereik. Zoals de droogkast waar mijn spullen nu in zitten, terwijl ik dit schrijf!. Als U dit leest dus niet meer, of ik ben ze vergeten!!
Een tijd lang het gezelschap gehad van Uchi, een jonge Nigeriaan. Hij had een vrije dag en was op wandel. Unuoaco is zijn naam, staat vermeld op de deurbel.
Hij loopt een eind voor me en op bepaald moment neemt ie een selfie met mij in het vizier. Ik nader hem en we raken aan de praat. Hij is op vier dagen tijd door de woestijn naar Lybië gevlucht, met vijftien companen in een Suzuki pick-up. In Lybië heeft hij een aantal jaren als stukadoor gewerkt tot de Arabische Lente uitbrak. Daarop is de tocht via Italië (Lampedusa) naar Duitsland aangevat, op aanraden van zijn vriend die er al verbleef.
Hij heeft hier nu werk en een vriendin waarmee hij hoopt eind dit jaar te huwen. Ik schatte hem qua leeftijd zo tussen 20-21 jaar oud, 31 is het juiste getal.
Ik kon al bij hem blijven slapen en douchen, maar het was nog te vroeg in de namiddag én te mooi weer om al te stoppen. Wel heb ik een glaasje fruitsap gedronken bij hem op zijn appartement.
Enige tijd later zie ik een fietser (op de spoorlijn) aankomen en zich neerzetten op een rustbank. Dat was nu ook mijn bedoeling en even later plofte ik mijn rugzak naast de bank en neem zelf plaats.
Amai, waar gaat de tocht heen met dat gewicht? De gewone uitleg volgt. Hierop vraagt hij naar mijn leeftijd en hij verschiet. Geen problemen met de gewrichten of de rug of de nek.. ik ben ook 65 en het doet al op veel plaatsen zeer. Nog veel stapplezier!
Nu probeer ik dit nog op het net te krijgen, er zou gratis wifi zijn in de cantine.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : SUNRISE; Wasserski om 08u, brr..; Droogtijd; Big brother; Uchi; Jacobsweg Hilden; Vleermuizen tunnel, ook voor fietsers, 215 m lang, gebouwd in 1874; Beschermers voor de nacht!.
Goede nachtrust gehad en warm gelegen. Geen van de bewoners heeft me lastig gevallen, wel was er ene wiens TV een hele nacht op op luid volume op stond.
Vroeg op pad zodat ik al iets na twaalven op camping Rheinblick arriveerde, reuze groot, vooral voor campers en sleurhutten.
Nadat ik een sleutel had ontvangen, de rekening volgt morgen vroeg, vlug mijn tentje opgesteld en naar het aanpalende gastehaus voor mijn eerste Schnitzel. Warm eten dus al gehad.
Onderweg, onder een stralende zon en onder frisse hemel, kom ik bij het binnenkomen van Nievenheim aan een koffieshop, annex klein winkeltje. De koffie kwam uit een kan en werd geserveerd in een grote mok. Ik vroeg me er een koek bij, een .. croissant en ik zei Merci toen ik hem kreeg. Een glimlach kwam op het gezicht van de iets oudere man (ongeveer mijn leeftijd).
Een kort gesprekje met nog een andere (vaste) klant verklaarde meteen mijn vracht. Wel wisten ze niks van Czestochowa. Maar dat mocht niet deren want de koffie met koek waren gratis, voor de pelgrim. De man zelf had 45 jaar lang in zijn eigen feestzaal gewerkt als kok. Hij toonde me trots een foto van zijn zaak, nu gerund door zijn vrouw en zoon. Zelf moest hij het rustiger aandoen. Pas vijf maanden geleden had hij een andere hartklep gekregen en er waren kleine complicaties. Maar het ging. Nog een handdruk, gute reise und vorsichtig.
In zons liep in vroeger eeuwen de Rijn langs de stadsmuur. Hierdoor kon de stad tolrechten eisen, hetgeen je ziet aan de woningen en omwallingen. De wachttorens worden er pfefferbüschen genoemd.
Iets verderop vaart een bootje heen en weer en die bracht me dus over de Rijn. Op deze rivier varen heel regelmatig best grote schepen voorbij.
En na wat heen en weer geloop heeft de baas van hetzelfde gastehaus me zijn code gegeven zodat ik mijn blog kan doorzenden.
Voor volgende dagen zijn de weer vooruitzichten niet te best, hopen op het beste.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : De put is niet weg; Koffiebar annex winkeltje; Tolhuis Zons; Stadsrechten, nu toeristische attractie, De bisschop voor zijn stad; De Rijn; Heen en Weer, en de boot was niet vol; Zons aan de overkant; Ver(love)boot.
In Erkelenz werd het voorbije weekend het Franziskaner Fest gehouden. Het codewoord was Menschen Helfen Menschen. Daarom was er zo veel volk op de been. Vanmorgen was het heel wat minder. Na de nodige inkopen op mars, en dat ging goed.
In Venrath, een uiterst rustig klein dorpje, heb ik aan de geld automaat getankt. Deze machine was opgesteld binnen het voorportaal van de Raffeisenkas en de deur naar de loketten stond open. Verbazing viel met ten deel, gewone ouderwetse loketten waar je elkaar nog de hand kon geven. Niks gewapend glas of schuiven te bespeuren. Waar is bij ons die tijd naartoe.
Koude en gure dag gehad. Motregen bij het begin en einde van de dag. Maar door de wijziging in mijn parcours kwam ik voorbij een enorme kuil.
Ik dacht al tijdens de voorbereiding, waarom kan ik niet gewoon rechtdoor. Ofwel betrof het hier militair gebied ofwel bruinkool ontginning gebied. En dat laatste was juist. Wist wel niet of je hier toegang had, maar als er geen verbod teken staat is het toegankelijk, niet?
Tussen de windmolens en talloze grond pompen (?) betrad ik een enorme werf. Er zijn wel baantjes voorzien, maar die lagen nogal ver van de rand van de put. En aan die rand heb ik op verschillende plaatsen staan kijken. En telkens was het even indrukwekkend. (En de tijd vliet voorbij.) In afstand is het moeilijk in te schatten hoe groot dit eigenlijk is. De grootste graafmachine is meer dan honderd meter hoog en komt met zijn top halverwege het maaiveld. (twee kontjes zullen dus niet volstaan)
In Grevenbroich wisten ze op de toeristische dienst me door te verwijzen naar het Reisseburo. En ja, daar konden ze me niet helpen. Als het op campings aankomt weten ze niet veel, hotels des te meer.
Een uurtje later was ik deze stad alweer uit, op weg naar .. we zien wel. En ik liep langs de rivier de Erft, langs mooie paden tot Wevelinghoven.
Onderweg had ik al enkele Jacobs schelpen gezien, die wezen uiteraard in de andere richting. Maar in voornoemd dorp is er een rust huis waar je een stempel van Jacob kan krijgen. Ik dus daarbinnen en meteen gevraagd of er ook kamers vrij waren. Nee, die waren er niet.
In het volgende dorp, Langwaden, is er het Gästehaus Kloster Langwaden gevestigd. Ik dacht dat hier een hotel betrof, maar een fietser die me aansprak, vertelde dat de instelling (?) steeds kamers vrij heeft voor gasten, pelgrims of andere.
Ik daar naartoe langs de dreef, de voordeur stond open maar er was niemand in de immense hal. Een bordje aan de Pforte meldde dat de boel op maandag gesloten is.
Ondertussen had ik al kennis gemaakt met enkele bewoners, zijnde ontheemde mannen die er ook de nacht(en ) doorbrengen. Ene melde me dat de munk nog wel zou komen, het was tegen zessen en dan zitten ze in de kapel.
Dat bleef maar duren, opbellen op het opgegeven nummer leek me de oplossing. Antwoord apparaat en naam en nummer en we bellen terug. Niks van.
Tegen zevenen wou ik vertrekken maar bedacht me en ging rondom. En zie, een pater stond een sigaretje te roken. Me voorstellen en de reden van mijn komst en nog wat blabla en de man zei dat het op maandag . Probleem! Ga terug naar de inkom en wacht. Kwartiertje later kwam een jongere uitgave met tegemoet en ging het Pforte lokaal binnen om een sleutel van een kamer op te halen. Oef, gered, een kamer met lavabo. Pech! Alle sleutels zijn weg. De pater vroeg om nog even te wachten waarop ik dan weer vroeg of ik kon gaan zitten. En dat mocht in de gang naar het klooster. Ik was dus al op de goede weg.
Even later verschijnt de jonge man met een bedrukt gezicht: niks meer vrij.
Maar eerwaarde Father, ik heb niks nodig, zelfs op de vloer kan ik slapen.
Echt waar, ja dan heb ik de oplossing, volg me maar. En zo ben ik aanbeland in Zimmer Theobald, de ontvangst en gespreks ruimte. De tafel en stoelen aan de kant zodat de mat vrijkomt. Ideaal dus voor mij om mijn matraske op te leggen. Goed geïsoleerd en droog. Er is zelfs nog een douche op de gang.
Als laatste toonde de goede man me hoe ik de deur moest afsluiten. Spijts mijn geloof in de goedheid van de mens heb ik dat dan ook gedaan.
Wifi is er wel, de code vind ik niet. Schäde.
grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Graaf machine in zicht; WOW, Tagebau Garzweiler, wat een put; Immens, lagen bruinkool liggen tussen 40 en 210 meter diepte; Schopje; En die zitten hierop, het rad; Bagger 288, 100m hoog en weegt 13000 ton en verzet per dag 240000M³; Afval wordt terug gestort; Zijingang klooster; Tafel en stoelen terug op zijn plaats, op het tapijtje.
Vroeg wakker zijn is op hotel niet altijd een zegen. Ontbijt wordt pas vanaf zevenen geserveerd. Natuurlijk kan ik dit niet laten schieten. Het is bovendien voor vandaag een kortere trip, althans volgens de planning. Maar je weet nooit waar de dag eindigt.
Het weer wil niet echt mee. Niet dat ik klaag, ik zweet genoeg. Maar als de zon schijnt is het altijd veel leuker.
Redelijk zware tocht vandaag. Mijn eindbestemming heb ik een beetje verlegd en ben aanbeland in Erkelenz, zon twaalf kilometer zuidelijker van Wegberg. De afstand was wel iets groter maar dat houd in dat ik morgen waarschijnlijk iets minder ver zal stappen. Wie weet, alles hangt ook een beetje af van de ingeving van het moment.
Ben wel teleur gesteld, weeral geen camping in de buurt. Ook geen Zimmer frei gevonden. Ten lange laatste hulp gezocht bij das Rote Kreuz en die wisten me te vertellen dat de camping in Wegberg ligt (!!) en dat er een redelijk goedkoop hotel (30)in de buurt ligt. Het Rode Kruis stond paraat tijdens de festiviteiten in de stad.
Voor 68 zou het kunnen, ik bedank vriendelijk en de waard loopt met me naar buiten om me aan te wijzen waar ik voor 45 à 50 kan overnachten. Ik bedank de man en zeg misschien tot straks.
Het aangewezen gasthaus is gesloten en dus .
Hier ben ik weer zeg ik en doe wat gedaan moet worden. Terwijl ik schrijf zegt de man aan de balie: voor 50 cash is het voor mijn ok, euh, ja voor mij ook. Wel met de vraag of ik mijn was in de droogkast kan steken.
Het betert nog, hij zal de was ook nog doen.
Morgenvroeg dus ontbijt om zeven en gerust op pad naar Grevenbroich met een frisse rugzak.
Vanmorgen vastgesteld, tijdens de tocht doorheen de streek, dat dit nog een heel godsdienstig volk is. Regelmatig zie je mensen uit een kapel komen, waar de kaarsjes met tientallen branden. Na de middag ben ik in Ratheim, loop voorbij de Kerk en hoor gezang. Ik stap binnen en zet me neer om het einde van de dienst bij te wonen.
Maar ik versta geen woord van wat de pastoor zegt. Tot het begint te dagen, de dienst verloopt in het Pools, de aanwezigen zijn Polen, hier wonend en/of werkend. Voila, dacht ik, de tocht zit erop. Wel geen zwarte madonna gezien.
Aan een kerkganger vraag ik of het is wat ik dacht en hij knikt, hij verstaat mijn koeterduits maar spreekt het niet. Dit was dus een gastarbeider en hij herkend het kaartje aan mijn rugzak.
Ook meegemaakt in Oberbruch, het bestelde middagmaal was Duits, dus voor mij veel en veel te veel. Ik vraag of ze het vlees, dat ik nog niet had aangeraakt kunnen inpakken. Naturlich, kein problem. En dus heb ik deze avond lekker gebraad met een boterhammetje gegeten, ik weeral meer dan voldoende. Het geheel, een frisse 33cl Bit, de maaltijd en de koffie na kostte me 13,30.
Gisteren nog vergeten melden, een 79 jarige man heeft me bijna een uur vergezeld, van buiten Echt tot de splitsing. Elke dag deed de man, sinds zijn pensionering 20 jaar geleden, een toerke van ongeveer 12 à 15 km. Hij zag er gezond uit. We spraken over uiteraard de weg, mijn tocht, over voetbal, in Nederland donderd het binnen de KNVB, over goede spelers, die Belgen, en over Nederlands roemrijke verleden. Ik stipte Cruyf zaliger aan als voor mij de beste speler ooit. Daar was hij het mee eens. En ik vertelde over de match (in Z/W op TV) van Ajax tegen een Portugese ploeg, het toenmalige grote Benfica. Ik wist alleen nog dat Cruyf daar zijn Europese visitekaartje had afgegeven.
De man wist me precies te vertellen hoe de wedstrijden verlopen waren. Ajax uit 3 goals tegen nul en normaliter uit de beker. Ajax thuis 3 goals in het voordeel en het grote Benfica geblameerd door een jonge snotneus. De test match is in Parijs afgehaspeld.
De driekwart uur waren zo voorbij.
De vorige camping uitbater meldde me gisteravond nog dat ik voor 7u in de morgen niet kon vertrekken omdat hij het hek gesloten hield. (diefstallen van o.a. electrische fietsen)
Vermits ik nog moest betalen, hij kon niet terug geven op een tiendje, gaf ik hem na mijn boodschappen terug een tiendje. (In de winkel was het precies 5 en kreeg een briefje terug, had ik weer geen pasgeld, ja dat geheugen.) Even later was hij daar terug met twee euro. Ik zei, het is goed als je nog een beetje stroom kan leveren voor mijn spullen. Geen probleem was het antwoord maar als de vent gewassen en met propere kleren terug kwam gaf hij alsnog een euro en deed teken dat de deal nu rond was. (dus de camping was maar 7 - zie ook vorig verslag)
grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Dure asperges, niet moeilijk als je met zoveel volk werkt; Kijk naar de bank, het is volgens mij geen doekje voor het bloeden; Twee typisch Duitse merken, één voor de soep en één voor de regio, voorheen de luchtvervuiler als de wind uit het oosten kwam; Johanes der Täufer und die . (in de Poolse mis!); Erkelenz feest met eten en drinken, groot verschil met het platte land op een zondag. Een jeugd evenement aan de kerk met veel toeschouwertjes voor de poppenkast; Deze was gesloten net zoals de WCs ernaast ..nijpen.
Het verschil met overnachtingsplaats kan niet groter zijn. Het prijsverschil is navenant.
Dit is de openingszin van mijn vorige verslagje. En weer is duidelijk hoe het komt dat er zoveel menigsverschillen in de wereld zijn.
Vorige camping in Batven kostte 15 zonder pardon, dus zonder in te schrijven en voor warme douche extra te betalen. Zoals jullie, trouwe lezers, kunnen vast stellen is dit verslagje in een keer tot bij jullie gekomen.
Op de huidige camping, de Annendaelse hoeve, is de prijs precies de helft met inbegrip van warm water en goed functionerende internet verbinding.
Vanmorgen prachtig weer, wel fris maar met de zon, die al vlug warmte geeft, is het een feest.
In Ophoven moest ik een uurtje wachten alvorens de overzet me om 10u naar Nederland voer. Het bootje wordt een elektrisch aangedreven,je hoort het bijna niet.
In afwachting kon ik een lekkere koffie nuttigen in De Spaenjerd. Het zat er vol fietsende Belgen aan het ontbijt.
Echt, in Echt heb ik goulash met friet gegeten met een La Trappe Dubbel om het door te spoelen. Eén consummatie met alcohol per dag mag wel, nu zit ik een boterham/kaas te eten met melk als drank. Echt!
Voor die boteham met kaas (Gouda) heb ik wel twee kilometer op Duitse bodem moeten gaan. Heen en terug was ik meer dan een uur kwijt, maar aan tijd geen gebrek.
De fotos zijn al gekozen en bewerkt, nu dus alles nog op de blog krijgen en weeral hopen dat het er door heen raakt?
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Terug naar de kust, Ophoven aan de Maas; Wachten op de overzet, ikin ben de enige die naar NL ga!; Vakantie huisjes; Het grote Juliana kanaal; Als die aan mijn rugzak zou hangen, dan zou ik niet van huis geraken; Echt; Asperges; Goede camping, de Annendaelse Hoeve.
Ik bedankt ook de mensen die al een reactie hebben geplaatst, ook al vanuit Oostenrijk!
Het verschil met overnachtingsplaats kan niet groter zijn. Het prijsverschil is navenant.
Vanmorgen nog ontbeten in grand chicque, vanavond rechtstaand naast mijn tent met eten uit den Aldi. En geloof me, het smaakt evengoed.
Deze (na)middaq heb ik wel warm gegeten in een cafe, De Kieper in Tongerlo,langs de Zuid-Willemsvaart.
Het was de hele dag nogal aan de frisse kant, vooral het beetje wind voelde scherp aan.
De camping lag natuurlijk niet bij Kinrooi. En ik kwam langs de velden op de camping toe, en passeerde niet langs Kinrooi, geen voorraad mee voor morgenvroeg. Een appel en wat koekjes zou nog wel kunnen maar graag iets meer.
Dus vraag ik aan de uitbater of hij een fiets heeft maar dat is noppes. Een van de kampeerders heeft er wel een maar over een halfuurtje heeft die man een date, dus weer noppes.
Een derde man rijdt naar den Aldi en ik kan mee. Gered! Blijkt de man van Wevelgem te zijn. Zijn vrouw is slecht te been, hij rijdt met een Van waarin een stoeltjes lift is ingebouwd. Soms rijdt hij eens naar huis.
Nog dit, twee jaar geleden zit ik, op weg naar Compo, in Belloeil op cafe e van hoor ik door de boxen Keep on Running van de Spencer Davis group. Deze middag in de Kieper hoor is deze song opnieuw, ook op de vijfde dag van mijn bedevaart.
Morgen trek ik dus NL binnen met voldoende eten. De man uit Wevelgem verzekerde me dat er in Ophoven zeker winkels open zijn, dat zit dus weeral snor.
Als het weer nu een beetje wil meehelpen, het mag een beetje warmer worden. De kans op regen is voor morgen dan weer groter. Wat moet komen kan komen.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Altijd raar zicht zon schip op straat; Ik was iets later; Altijd mooi hé; Ook als de zon niet schijnt is een beetje wind voldoende om ze aan het werk te zetten; Maasvlakte, niet alleen in Rotterdam; Tentje is klaar.
nota; ik probeer nog maals (x4) om dit bericht te plaatsen, nu zonder foto's.
De tocht van Broechem naar Geel is dus grotendeels langs het Albertkanaal gelopen. In Herentals heb ik deze levensader voor de Waalse industrie verlaten. Af en toe kwam de zon even piepen, de regenjas verdween naar de rugzak.
Uiteindelijk belande ik te Geel Bel, plaats waarbij velen wellicht een belletje zak rinkelen. Het jeugdhuis was daar niet meer dan een afgelegen lokaal dat potdicht zat. Gelukkig is er een plastiek afdak waaronder een dikke houten bank stond en een pak stoelen. Hier heb ik dan maar mijn onderkomen voor de nacht van gemaakt.
Het was alleszins droog, er zaten geen lekken in de golfplaten. Het geklater van de regen en geritsel van de vogels was gratis.
Een minpuntje, de waterkraan deed het niet wegens een ontstekend stukje buis, waarschijnlijk kapot gevrozen.
Pluspuntje, bij deze zijn mijn slaapmat en slaapzak getest en goed bevonden. Zo goed zelfs dat ik deze morgen ben blijven liggen tot 6u45.
Vandaag heb ik dus geen regen gezien, het heeft wel enkele malen gedreigd, maar een bedevaarder wordt al eens ontzien. Of krijgt al eens iets.
De plaatselijke kruidenier gaf me nog een appel mee om me moed te geven. Rond 10u kreeg ik een tas koffie van twee mensen die hun oprit aan het her leggen waren: NOAR POLEN BEGOT! Nondedju!
Vader en zoon (kon je niet naast kijken) gingen dit weekend iets minder ver en dan deden hun voeten al zeer. Voor deze mensen is hun jaarlijkse bedevaart naar Scherpenheuvel meer dan genoeg, dertig kilometers is inderdaad ver zonder training. De pint op het eind smaakt daarom nog beter.
Over de middag bereikte ik Leopoldsburg alwaar ik warm heb gegeten. Na nog een bezoekje aan het Belgisch Militair kerkhof en het Militaire kerkhof van het Gemenebest te hebben bezocht trok ik verder via het kamp van Beverlo. Wat is dat lang geleden! Er is wel al het een en ander veranderd, o.a. afsluitingen van het eigenlijke kamp. De lange Macadam klinkt nog steeds overdovend, bambam, bambam, nieuw geluidje, de drie assige opliggers.
Om van het lawaai af te komen heb ik dan maar aan tresspassing gedaan, langs de kant van de schietbanen. (ik weet het wel, het mag niet!)
De camping lag niet daar waar ik verwachtte maar wel een tiental kilometers terug. Iets met dezelfde naam was niet voor mij geschikt, dus, terug naar Hechtel dorp. Het werd toch stilaan tijd een onderkomen voor de nacht te vinden.
Aangezien morgen de tocht toch over Peer loopt was het besluit genomen, over de N73 richting Bree, een B&B zou mijn pad wel kruisen.
Driewerf helaas, diegene tussen Hechtel en Peer gelegen (Wijgmaal) was gesloten, de vrouw des huizes vond het jammer. Dan maar verder. Tijdens een rustpauze stopt er een auto. De chauffeur vraagt of ik die man ben die naar Czestochowa trekt. Hij was ook sport man en weet dus hoe het voelt, als je moe bent om dan nog een extra inspanning te doen. Die laatste drie kilometer tot Peer heb ik dus al rijdend afgelegd.
Dus zit ik nu mijn verslagje te maken in hotel Boskar, markt 1 te Peer. De patron zal mijn was nog drogen.
Wifi is een probleem, hopelijk lukt het nog om dit verslagje met de fotos te posten.
Ben moe en probeer het morgen vroeg nog een keer. Anders zal het in Kinrooi moeten gebeuren!
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Eens anders bezien (waar?); Zoete Koekjes; J. Bakelands met oren; Onder de golfplaten, maar droog!; Rustplaats op de Grote Neet; Hoeveel jonge mensen zijn hier van de trein gekomen; Hoeveel jonge mensen zochten hier hun vertier; Dan is het nog ver hoor!; Als je op dit punt wakker wordt weet je nog waar je bent, onmisbaar.
Goede nachtrust gehad, wel al vroeg op, met de kiekens. Ik voel geen gevolgen van de tocht van gisteren, dat ziet er dus al goed uit op vandaag dus die eerste 30 paaltjes te halen.
Ik had ook gehoopt dat het uitgeregend zou zijn, niks is minder waar. Het zullen natte dagen worden. Toch nog een beetje afwachten, gisteren avond kwam ook de zon er nog even doorheen.
Hier in Broechem house is alles nog in peis en vree. Ik heb dus tijd om nog even de route te bekijken.
Het voelt we een beetje fris aan, maar dat zal vlug over zijn. Enkel weet ik niet of meerdere laagjes nodig zijn onder de poncho. Voorlopig zie ik geen boomtak of blaadje bewegen, de fleece zal ik toch nog even aanhouden.
Heb gisteren avond de Ronny nog eens gebeld. Het was toen al voorbij tienen, geen erg in gehad.
Voor de Pelgrim uit Hemiksem was het ok. Maar ik geloof dat zijn gebuur in het andere bed, een Nederlander, het minder tof vond. Dus toch maar opletten, ikzelf lig geregeld voor negenen al te pitten.
Vandaag is de tocht goed verlopen. Eens de A12 overgestoken kom je min of meer op het platteland terecht. Eigenlijk heb ik een beetje de grens van de parking afgelopen, rond t'Stad. Het beetje regen, waarvan je ook wel eens nat wordt, begon rond elven met motregen en al vlug over te gaan tot fijne regen. Niks gebeurd alst zo blijft!
De temperatuur is wel ideaal om met een poncho rond te lopen.
Ik heb mijn stapritme al te pakken, tegen halftwee was ik al op de overnachtingsplaats.
Niemand thuis natuurlijk, de mensen zijn ofwel op school ofwel naarstig aan het werk. Het gildehuis is niet zover af en dus is het beter om (noodgedwongen) op café te gaan dan in de regen stijve spieren te krijgen.
En dan blijft er meer tijd over om vanavond met de familie te kunnen praten.
Ondertussen heb ik al een tekstje voorbereid, ik mocht inpluggen van de cafebaas.
Terug op de slaapplaats was Marijke juist binnen en toch wel een beetje verrast. Ahja, dat is met den Bart afgesproken, was ik eigenlijk al vergeten, maar toch welkom.
Een maaltijd, een douche en een bed, meer moet dat niet zijn. Minne heeft een tekeningetje geplaatst in het Heftgen en dus is het voor morgen weeral ok. Dan trek ik naar de Kievit, voorbij Geel.
En vanmorgen vastgesteld, chocolade vergeten!! Lieve heeft er voor gezorgd. En de Catsjoe heeft zijne poot in mijn stempelboekje gezet.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Foto's : Boerderij met reuk en al midden verstedelijkt gebied, Wilrijk; Verkeerd geland!; Univ ziekenhuis Edegem, daar heb ik mijn laatste grote job voor SGS gedaan; Als ik dit nu eens s'middags zou tegenkomen; Compostela kom je overal tegen; OLV van Lourdes Basiliek in Edegem, erkend als dusdanig in 2008; Hier is dat festivalleke; Brievenbusje van een schrijnwerker; Ook in het Gildenhuis geeft deze geen bier.
De dag is bijna voorbij. En wat voor een dag. Een dag om voor altijd te blijven koesteren.
Ik weet wel dat ik wat reclame heb gemaakt via mijn blog en mailberichten maar de opkomst is en was overweldigend.
Vanuit het BCG kwamen er mensen vanuit het verre Bilzen supporteren. Zij hadden een paar geleide honden bij en zorgden zo voor levende reclame. Miranda kwam spijtig genoeg alleen met Polly vermits Pieter ziek te bed lag. Pieter vanuit Hemiksem een spoedig herstel.
Jan maakte een toerke vanuit Haasdonk, mee naar Kruibeke en Hemiksem en dan terug, dat zal wel tellen, tof man.
Vroeg paraat was ook mijn overbuur man.
Bij het openen van het slaapkamer raam deze morgen was zijn gevel al versierd met de Belgische en de Poolse vlag, er was dus iets te doen in de straat.
Familie was er uiteraard ook, waaronder mijn zonen Jorg en Evert. Die laatsten stonden tegen achten al aan de deur om hun ma te helpen bij nog enkele voorbereidingen en klaarzetten van de koffie en meer.
Kozzen Eric tekende ook weer voor deelname aan de eerste dagtocht en Pieter kwam vanuit Pamel naar Temse afgezakt om zijn dopjes in de zak te kunnen kieperen. En zijn goede voorbeeld werd door velen gevolgd. Ex collega Peter was vanuit Deinze afgezakt.
Ik noem het een groot succes van mijn actie, te weten dat Drop je Dopje meer en meer bekend wordt. Kozzen Herman, vader van Miranda, heeft dan in een korte (!) uiteenzetting het doel en de reden van het BCG nog eens uit de doeken gedaan. En hij heeft dat goed gedaan.
Een imposante delegatie van de vrienden van BW Kruibeke waren present, met party tafels en bijbehorende drank. Vul dit allemaal nog eens aan met biljartvrienden, stapvrienden, Bornemvrienden, geburen, innige vrienden, fietsvrienden, en . vrienden altegare. Eddie G weet dat ik Solidarnosc altijd een warm hart heb toegedragen en is daarom in zijn spullen doos gedoken om mij een speltje van deze volksbeweging te overhandigen. Het kan deuren openen gindsachter. De BW vrienden van Temse hadden een extra delegatie om me onderweg aan te moedigen.
Het maakt dat ik weerom niet kan en mag stoppen met men tocht naar Czestochowa. En dat zal niet gebeuren.
Met achttien moedige volgers werd de pelgrimstocht op gang getrokken, richting kazerne Kruibeke.
En vermits ik normaliter om het anderhalf uur een korte pauze inlas en deze tijd bereikt was ter hoogte van Scaldiana, lag het voor de hand dat hier een plaspauze werd ingelast.
Het was met een 'kleine' vertraging dat we in de kantine aankwamen alwaar een tafel stond gedekt met spijs en drank. Het spek/eieren en toespijs smaakte onder begeleiding van een Palmke uitstekend. Bedankt SPEF!
Ik kon het niet laten om met de kaartvrienden een boomke om te leggen,Raoul als gelegenheidsmaat deed het uitstekend ondanks dat het lang geleden was.
Ondertussen heb ik ook al vernomen dat Evert mijn biljartkeu tijdelijk in beweging zal houden, misschien wordt dat tijdelijk toch nog eens definitief.
Na nog een afspraak te hebben gemaakt in verband met het gebruik van de badkamer wenste ik de dames een goedennacht.
Hier ben ik gisteravond gestopt met dit berichtje om me te slapen te leggen, maximum vijf minuten heeft het geduurd alvorens ik in dromenland vertoefde. En het waren zoete dromen. Wat een dag!
Zodus zit ik nu in alle vroegte verder te werken in de living met uitzicht op een groene oase.
Het verhaal ging als volgt verder:
Met enige vertraging vatte ik dan de tocht tot de overzet Bazel-Hemiksem aan. Nu echter kreeg ik de rugzak zelf te dragen. Bedankt dan ook aan BDL om mijn eerste dag vrij comfortabel te laten verlopen. Het aantal volgers was geslonken tot twee, Jan en Raoul.
Van mijne Iers/Schotse vriend (Roelbiker) nam ik afscheid aan de boorden van de Schelde, voor mij ook het afscheid van het Zoete Land van Waas. Het gebeuren aan de veerboot werd vereeuwigd door een Pool.
Ten huize Lieve en Lorre, respectievelijk Schat en Dochter van Ronny werden Jan en ikzelf ontvangen als prinsen.
Na het beëindigen van de werkzaamheden voor de blog staat er een ontbijt klaar, moet ik nog een lunch pakket maken en alles nog inpakken voor mijn tweede dag. Die kan ik alleszins al aanvatten onder een klare hemel.
De start van de bedevaart is aangevangen onder een goed gesternte, hiervoor dank aan alle sympatisanten en de helpers bij het vertrek (en erna).
Vooral dank aan Agnes, voor de goede zorgen en het feit dat ik, met haar zegen, weer op tocht mag gaan.
grtjs
Hugo Peregrinus
Foto's: Verbroedering Polen België; Drop je dopje; hou de baan vrij; Op pad met Erik, Jan en Loes voorop; Verfrissing en opluchting..; SPEF maaltijd; Nog ene boom; Bye Roelbiker; L&L.
Eindelijk is het zover, nog enkele uren en we zijn op weg. Zoals gemeld is er een zak voorzien waar de uitwuivers hun dopjes kunnen deponeren. En zoals beloofd zal de koffie klaar staan. Voor diegenen die geen koffie lusten zijn er nog enkele andere alternatieven voorzien.
Ik hoop vooral op goed weer. Mijn lieve Agnes heeft weeral haar best gedaan om er iets van te maken. Enkele mensen willen me vergezellen tot Kruibeke en dan is het toch steeds plezanter als het zonnetje schijnt.
In ieder geval zijn de voorbereidselen al genomen om op alle weersomstandigheden te kunnen anticiperen.
Voila, nu ga ik slapen. Mijn rugzak heb ik nog eens gecheckt en er nog enkele dingetjes uitgehaald. Die vijftien kilo is er nog steeds, wel is er meer ruimte over om mijn eten in onder te brengen.
Gisteren ben ik op tocht geweest met Jan, van de prachtige blog Voetstappen in vaderlandsche bodem, voor een toerke rond Hulst. De afstand bedroeg ongeveer 21 km en die heb ik afgehaspeld met volle uitrusting.
Deze morgen waren er geen klachten of mankementen te melden. En ik weet wel dat de praktijk niet hetzelfde is als het echte werk, niettemin geeft het toch weer vertrouwen dat de oude knoken het wel zullen volhouden.
De rugzak weegt op het ogenblik een goede 15 kg en daar is best mee te leven. Toch zal ik morgen nog eens alles uitladen en overwegen wat er eventueel nog overbodig is. Overbodig is misschien een groot woord, laten we het houden op minder noodzakelijk.
Als je eens gaat kijken bij http://janswandelblog.blogspot.be/ zie je een link naar deze blog. In de linker kolom kan je ook Whatsapp Ronnys Camino aanklikken. Dan kom je terecht bij de verslagen van onze stapmaat Ronny die al een maand op weg is naar Santiago de Compstela. Als ik de fotos bekijk kriebelt het al.
Nog een tweetal dagen en dan zal het kriebelen vlug over zijn.
Deze namiddag heb ik nog mijn PPT presentatie gegeven in het achterpoortje. Ik dacht het boeltje te kunnen demonstreren in tweemaal driekwart uur. Begonnen om halfdrie was het snel duidelijk dat het tempo omhoog moest wilde ik voor vijfen rond zijn. En dat is gelukt.
En morgen in alle vroegte vertrekt vanuit Temse de voetbedevaart naar Scherpenheuvel. Ik hoop voor de deelnemers dat de weergoden zich van hun beste kant tonen.
En dat hoop ik ook voor maandag morgen, dat de uitwuivers en volgers een droog pak kunnen houden.
Grtjs
Hugo
Fotos: Hulst onder een grauw wolkendek. Weinig regen gehad!; Oude haven; Op de Wal mag geen molen ontbreken; Stropersbos; Den Dodendraad; Machine om klompen te maken, honderd jaar geleden verdienden 10% van de actieve Waaslanders hun brood in de klompen nijverheid; Schapen hoeders; Elzenbroekbos; De Poes is niet van de poes, 8% vol!
Er zitten wel degelijk twee kabeltjes in het doosje van de gsm. Beiden zien er hetzelfde uit. De verschillen zitten hem in de lengte en de connectors.
Bij het lange exemplaar zijn deze connectors afgerond, bij het andere eerder geblokt.
De lange USB kabel dient voor de transfer van data, de andere, korte, voor het transport van energie.
Als ik dit eerder had ontdekt zou dit een hoop zorgen hebben bespaard. Nu zijn we (met Raoul) per toeval hierop uit gekomen, na lange uren van zoeken naar de reden waarom het contact tussen gsm en laptop onmogelijk bleek.
Eind goed al goed, nu is het probleem van het fototoestel opgelost.
