Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
30-10-2017
Hulpverleningszone
Beste Lezers,
Bij de presentatie van mijn tocht naar Rome, in de polyvalente zaal van de Brandweer Kruibeke, was er voorafgaand een breughel avond georganiseerd.
Een delegatie van oud collega’s van post Temse was ook aanwezig, en dat deed deugd.
Het werd een gezellige avond onder vrienden.
Brandweer Kruibeke bestaat niet meer in deze benaming.
Het moet al een tweetal jaren zijn Hulpverleningszone Waasland, Post Kruibeke. De zone Waasland bestaat uit Sint-Niklaas, Beveren, Stekene, Sint-Gillis Waas, Kruibeke, Temse en Waasmunster.
Ik herinner me de verschillende posten steeds in deze volgorde. Dat komt door het jarenlang oefenen met het programma Victim.
Victim, voluit Visible Instant Calculation program for Tube Information and Measurement. Het is een meetsysteem om luchtvervuiling te dedecteren en meten.
De vermelde gemeenten waren in de jaren negentig de eersten in België om, onder leiding van Kpt Van Hal F van Bw Sint-Niklaas, dit systeem te implementeren en operationeel te maken in het Waasland.
(Om meetploegen uit te kunnen sturen is het nodig meetpunten vooraf aan te duiden. De gemeten waarden die verschillende ploegen op deze punten noteren worden ingevoerd in een computer programma. Het resultaat dat hieruit voort vloeit helpt de crisiscel dan om de nodige maatregelen, ter bescherming van mens, dier en milieu, te treffen.)
Elke gemeente heeft een nummer, van 1 tot 7. Voor Sint-Niklaas beginnen de nummers met een 1 (van 1 tot 199), Beveren met 2 (200 tot 299), Stekene met 3 (300 tot 399) en zo verder tot Waasmunster van 700 tot 799. Dit wil niet zeggen dat er ook effectief zoveel meetpunten zijn. De mogelijkheden zijn er dus wel. Voor zover ik me herinner heeft Temse ongeveer 55 meetpunten. Dus als je een meetpunt krijgt opgegeven om met de meetwagen naar toe te rijden weet je al op voorhand naar welke gemeente je wordt uitgestuurd. Dit is niet per sé dezelfde gemeente waar een ongeval is gebeurd. Het kan ook zijn dat een gaswolk ontsnapping in het Antwerpse havengebied mogelijke gevolgen heeft in het Waasland. Tevens is de korste weg niet altijd de aangewezen route. Omdat een gaswolk (zelden) niet zichtbaar is kan het zijn dat je erom heen moet rijden, daarvoor krijg je ook een aantal punten opgegeven die je naar het betreffende punt leiden zonder gevaar om door het besmette gebied te moeten.
Tot daar nog enige praktische herinneringen aan de brandweer.
Wat die heps betreft, in de voorlopige stand sta ik nu op 3, het moet al heel slecht aflopen nu donderdag tijdens de laatste voorronde wedstrijd om buiten de eerste acht te vallen. Nevertheless, het blijft ‘sport’ (echter niet volgens de de subsidie commisie) en er kan van alles gebeuren.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Embleem HVZ Waasland; Voorbeeld van pomp en meet buisjes om de lucht vervuiling te meten.
Zopas is de 25 000e bezoeker langs geweest. En uit curiositeit ben ik eens gaan kijken naar de lijstjes die Bloggen bijhoudt. In mijn categorie Herrineringen/Ervaringen sta ik in de top twintig.
Volgende zaterdag is er een voorstelling van mijn bedevaarten bij de vrienden van BW Kruibeke. Het Spef heeft hierbij voor de nodige omkadering gezorgd. Eigenlijk weet ik van niks, alleen dat ik zo tegen zessen wordt verwacht in de polyvalente zaal. Naar het aantal ingeschreven personen (42) te oordelen is er nogal wat interesse. We doen ons best.
In de rechter kolom is er een wijziging bij de links.
Vink DROP JE DOPJE aan en je kunt het fotoboek 'Bedevaart naar Czestocowa' bekijken. Veel plezier.
De dopjesactie, een inzamelactie van plastic dopjes en deksels van flessen en potten, bestaat 13 jaar. De actie startte in 2005 met een bescheiden 5320 kg aan verzameld plastic. In 2016 werd er maar liefst 331.275 kg ingezameld. Het totaal aan opgehaald en gerecycleerd plastic, over 13 jaar, bedraagt 2.657.028 kg. Met 400 dopjes per kilogram geeft dit een exorbitant aantal van 1.062.813.200 dopjes die verzameld werden in scholen, bedrijven en bij particulieren.
De kaap van 3 miljoen kg dopjes komt stilaan in zicht. Om deze doelstelling in 2017 te behalen wordt van
13 tot 19 november de nationale dopjesweek uitgeroepen.
Om nieuwe spaarders te motiveren, lanceert het BCG die week een nieuw filmpje en een infographic. Ook is de vereniging op zoek naar meters en peters die de dopjesactie in hun buurt willen ondersteunen. Verder zoekt men nog ‘dopjesspaartips’. Hoe verzamel jij? Staat er een bak in de garage of een vaas in de keuken? Welke dopjes? (Er worden nog te vaak dopjes van tandpasta of wasproducten weggegooid.)
Alle tips welkom bij tips@dopjesactie.be .
Meer informatie over de dopjesweek te vinden op www.dopjesactie.be .
De biljart wedstrijd van afgelopen zaterdag is bijzonder goed gestart. De eerste beurt al tien caramboles, dat kan voor een speler van mijn formaat tellen. Het duurde echter tot de 33e beurt alvorens het spel afgelopen was. Ik moest mijn laatste stoot zeker maken om gelijk te spelen.
Mijn punten aantal zal hierdoor terug op een meer normaal niveau zakken.
Donderdag toen we weer een poging om die heps te winnen.
Ik twijfelde bij de titel tussen bovenstaande en NMBS.
De NMBS staat natuurlijk in de belangstelling. Deze overheidsinstelling doet dat al vele jaren, om allerlei redenen. Meestal zijn het niet positieve berichten en ik hoop dat mevrouw Dutordoir erin slaagt om eindelijk deze logge mogol goed op de sporen te krijgen.
Er is ook positief nieuws vanuit het standpunt van de reiziger. Gisteren zijn we met de stapmaten naar Wezemaal getrokken, getreint zou een betere omschrijving zijn. De trein van Temse naar Sint-Niklaas, voorzien om 09u11, was een vier minuten te laat bij het vertrek. Normaliter heb je in Sint-Niklaas 9 minuten overstap tijd, dus geen probleem, de rit duurt 9 minuten en dan heb je nog 3 minuten de tijd. En vermits het scenario zich herhaalt te Sint-Niklaas (ietske te laat) en Berchem verloopt eigenlijk alles just in time maar te laat volgens het boekje. Rare jongens bij de nationale vervoersmaatschappij.
Het ommetje in de streek bracht ons rond 20u terug in de buurt van het station. Volgens de app van de NMBS zou er pas om 20u48 een trein naar A-pen centraal zijn. En nog volgens die app zou er eentje richting Leuven zijn om 20u43 die aansluiting geeft op deze naar Mechelen en Sint-Niklaas. Dat kwam voor mij en de Angelo beter uit, Angelo met uitstapplaats Willebroek en ikzelf over de brug van de Schelde.
Wellicht heeft dat laatste pintje meer tijd in beslag genomen, van de trein van 20u43 zagen we nog juist twee rode lichtjes. Geen zorg, tien minuten later was er al weer een naar Leuven en dan moesten we daar niet wachten.
Aangekomen in Mechelen hoorden we iets omroepen van Puurs
Wij beiden uit de trein met nog een aantal reizigers en al vlug volgde de aankondiging nog eens: er is een persoon gesignaleerd op de sporen voor het station van Puurs, het spoor kan niet worden vrijgegeven.
De conducteur en de machinist gaven ons uitleg en samen met de stationschef werd er druk getelefoneerd. De oplossing zou zijn om het treinstel via Berchem naar Willebroek te laten rijden en zo terug op lijn 54 uit te komen. Zo gezegd en niet gedaan want erop kwam het bericht dat de brugwachters over het kanaal te Boom niet wilden werken na elven.
Onmiddelijk ging men aan het tellen om te zien wie en op welke manier iedereen zijn bestemming kon bereiken. Bleek dat een zestal taxis voldoende zou zijn, alleen was het nog even wachten want het is ATM die gestrande reizigers mag vervoeren voor de NMBS.
De kliek van Temse, vier personen, gingen dan maar een pintje drinken. Maar dat pintje was nog niet halverwege of de opgevorderde wagens stonden al paraat.
Van de NMBS kan ik zeggen dat we goed werden opgevangen, voldoende uitleg kregen door mensen die op een vriendelijke manier hun uiterste best hebben gedaan. Een flesje water en een suikerwafel kregen we erbovenop.
Als tgoed is mag het ook gezegd.
Ons tochtje doorheen Wezemaal, Nieuwrode, Horst (Kasteel van) en omstreken kon tegen 10u30 een aanvang nemen. En het is een prachtige dag geworden. Onze picnic op een bank in het zonnetje is wel wat uitgelopen. Als je kan picnicken tussen 13u en 14u30 is het leven nog niet zo slecht.
Het geluk van de Indian Summer ofte Lété Indien zoals Joe Dassin het bezingt, deed ons deugd.
Op de koop toe hadden we weeral een merkwaardige ontmoeting met een dame die in de streek woont maar afkomstig is van Hemiksem. Die tongval kunnen ze toch niet wegsteken, ook al doen ze nog zo hun best. De dame vond het aangenaam om nog eens plat te kunnen praten. Bleek het een pedagoge te zijn en dus ging het al vlug over de opvoeding. En ze bekende openhartig dat het ook voor haar niet altijd eenvoudig is en dat ze niet voor alles een pasklaar antwoord heeft.
Jammer genoeg had ze maar één fleske bier meer in de kelder anders mochten we nog eens langskomen, ze woont nabij het station van Wezemaal.
De nacht was al ingevallen toen we dat pintje dan maar op café hebben gedronken.
Morgen staat mijn tweede wedstrijd voor het BvTop het programma, duimen maar dat het goed verloopt. Nu al sta ik ver vooruit op nummer één maar het kan vlug verkeren. Niet alle dagen zijn gelijk hé.
Grjts
Hugo
Fotos: Herfstpracht; Toscane?; Wijngaard; De melk is van mij; Toffe wegeltjes; Kasteel van Horst; Laatste warme dag?; Avondgloed; De nacht valt over het land.
“Mooi weer vandaag” is zeker van toepassing geweest op het voorbije weekend.
De middag temperaturen zijn niet min, de nachten zijn zeker niet koud. Het is prachtig om s’morgens in de friste door de bossen te lopen, ook in Vlodrop, nabij of beter nog ‘op’ de Duitse grens, ter hoogte van Roermond.
Tussen Vlodrop en Roermond ben ik in augustus gepasseerd tijdens de voettocht van Venlo naar Maastricht. Net zo in de buurt is Echt, waar ik eveneens ‘op’ de grens met Duitsland heb overnacht tijdens mijn pelgrimstocht naar Polen. Tijdens het kamp, eind augustus, van de Oud Scouts te Kinrooi zijn we op zondag langs de overkant van de Maas op pad geweest in Stevensweert, deelgemeente van Echt. Ik ben dit jaar dus al menigmaal in de streek geweest. En telkens was de zon van de partij.
Het weekend met de Nauwe Band was weeral een voltreffer. En dit komt niet alleen door het weer (het helpt wel), ook de goede sfeer, de leuke accommodatie en de voortreffelijke maaltijden zijn uitstekende hulpmiddelen.
Zoals steeds staan er enkele wandeltochten geprogrammeerd. Dit jaar was op vrijdag een avondwandeling gepland. De grote van de groep moest ons behouden voor een aanval van wilde varkens, bij ons ook gekend als everzwijnen. Blijkbaar zijn er in de bossen van het Nationaal Park De Meinweg te veel van dergelijke families. Na een stevige tocht door ‘den donkeren’ was voor enkelen de bar/het bed welgekomen.
Onder een stralende zon kon de volgende morgen een rustige wandeling naar de boshut de eventueel stramme spieren los maken. Dat was nodig want die spieren werden in de namiddag op de proef gesteld.
In de sfeer van de middeleeuwen werden enkele spelletjes gespeeld. Ne een ‘hevige maar faire’ strijd trad ploeg rood-wit als winnaar uit het tornooi.
Gelukkig kon de hele meute met de wagen terug naar het basiskamp.
S’avonds was het tijd om met de nodige grandeur het 25 jarig jubileum van de Nauwe Band te vieren. Een bonte mengeling van middeleeuws uitziende figuren betraden, onder het wakend oog van twee stoere ridders, het kasteel Daelenbroeck. De prinsessen, jonkvrouwen, schildknapen en ridders konden in een sfeervol decor genieten van de fijnste middeleeuwse gerechten overgoten met niet zo middeleeuwse dranken.
Om de echtheid van de geserveerde spijzen te controleren was een echte tovenares present, om de drank en spijs te begeleiden een heuse monnik.
Ondanks de aanwezigheid van beider geestelijke leiders kon niet vermeden worden dat een van de gasten zich onwel voelde. Was het door de biecht en de bijhorende pen….tie of vanwege een slecht uitgesproken zuiveringsformule, niemand kan of zal het achterhalen. Wel is geweten dat persoon in kwestie al na enkele uren (en pillen) alweer springlevend is. Bij een middeleeuwse dansje en het toen ook al bestaande rondedansje, de kuskesdans genaamd, werden de laatste passen in de middeleeuwen gezet.
Op zondagmorgen stond er nog een boottochtje op de Maas en de Maasplassen op het programma. Bij dit mooie weer was dat een uitgelezen moment van rust en genieten.
Na nog een broodmaaltijd kon afscheid worden genomen. Op een rustig tempo kwam er een eind aan het vijfentwintigste weekend.
Bedankt aan de organisatie en iedereen voor de mooie dagen.
Van Thérèse heb ik vanmorgen een mailtje mogen ontvangen. Ze was wreed content van de gedane werkzaamheden. Al de takken en bladeren waren al naar het containerpark gebracht. Ze verbleef vorige week in Longarisse, dankzij L’été Indien. Ze was ook tevreden met het boek dat ik haar heb gegeven: ‘Ils vont tuer Robert Kennedy’ van Marc Dugain. De roman komt op het juiste moment uit, deze maand zouden alle verslagen in verband met de moord op zijn broer van CIA en FBI zowel als van justitie vrijgegeven worden. Misschien komen we nog te weten wie de moord op JFK heeft voorbereid.
Het biljart kampioenschap van Temse is voor mij goed ingezet. Misschien te goed, uitspelen in twaalf beurten is misschien wel mooi, voor volgend jaar kan dit wel eens tegenvallen. Mijn gemiddelde zal met sprongen omhoog gaan.
Kan me eigenlijk niet schelen, t’is niet voor een heps hé.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Mooi weer, mooie paadjes; Who’s afraid of the Dark; Kan het beter?; Spiritueel en geestelijk medium; Roermond op een zondagmorgen; Ons Cruiseschip; Geen ‘oude’ koeien in de Maas.
Belofte maakt schuld, nog enkele fotos uit de Landes.
De stilte en de rust is er oorverdovend.
In de zomerperiode, vanaf half juni tot half september is dit wel enigszins anders, vooral dan aan de stranden en op de meren.
In Longarisse is er buiten die periode niks te krijgen, er is geen winkel of wat dan ook. Enkel de vuilkar komt eens langs.
In Lacanau en Lacanau Ocean is nog wel enige bedrijvigheid waar te nemen, zeker in de weekends. Het is zoiets als bij ons aan de kust zeker.
Het kampioenschap vrij spel van het Verbond van Temse is deze week gestart. Vanavond heb ik mijn eerste match, tegen een leeftijdsgenoot, iemand die mijn gemiddelde speelt. Kan best eens spannend worden. Het is wel niet voor een heps hé! Gisteren nog gehoord tijdens een match van een ploeg genoot, maar die dacht er anders over! Jammer, het is en blijft een spelleke.
Tijdens mijn eerste bezoek aan de kathedraal van Bordeaux zat deze vol en klonken er gezangen op in het latijn. Een heleboel kerkelijke bedienaars met hoge mijters op het hoofd gingen de dienst voor. Op de banken zaten meer dan honderd in het wit geklede personen.
Na de dienst kwamen alle personen per twee naar buiten door de hoofdingang (uitgang) en stelden zich in vierkantsformatie op. Na nog enkele woorden door de leider van de orde volgde een applaus voor zichzelf en werd de formatie doorbroken.
We waren getuige van een bijeenkomst van de Maltezer en Jeruzalem ridders., vermoedelijk de Franse afdeling. De Maltezer Orde is de oudste nog bestaande ridderorde, die zich tegenwoordig wereldwijd humanitair inzet.
Tuitio Fidei et Obsequium Pauperum (Behoud van het Geloof en Hulp aan de Behoeftigen) is het motto van de orde, hun feestdag is 24 juni, geboortedag van Sint-Johannes de Doper. Het aantal vrouwelijke leden was op twee handen te tellen.
Nog enkele wetenswaardigheden:
Het Ave Crux Alba is hun volkslied, hun munteenheid is de scudo (1 Scudo = 12 Tari = 240 Grani) en hun land kenteken is SMOM (Sovrano Militare Ordine di Malta). Verder is hun organisatie opgebouwd uit 6 Groot-Prioraten, 6 Subprioraten en 47 Nationale Afdelingen verdeeld over 54 landen.
Op de TGV van Montparnasse-Bienvenüe naar Bordeaux zat ik naast een ‘aveugle’. Vriendelijke man uit de buurt van Luchon, in de bergen. Hij was gaan stappen in Bretagne. Hij reisde alleen, wel had iemand van de spoorwegen hem naar zijn wagon gebracht. Toen hij even later in zijn rugzak begon te rommelen begreep ik waarom hij die bij zich wilde houden. De man was suikerziek en moest prikken. Zijn tasje waarin al zijn materiaal zat diepte hij op en plaatste het voor zich op het tablet. Hoe die man alles op de tast voor elkaar kreeg, chapeau. Het prikken, het aflezen, het prepareren van het spuitje, ontsmetten, steken en proper maken… gewoon verbazend hoe dat allemaal redelijk vlot verliep. Akkoord dat hij getraind was maar toch, hij moest er zeker zijn hoofd bijhouden want tijdens de hele procedure werd er geen woord gewisseld. En natuurlijk heeft hij gespecialiseerd materiaal zoals het draai wieltje aan het einde van de houder van het spuitje om de dosis te regelen, het aflezen van de suikerspiegel met behulp van audiofoontje enz. Zelfs het eten van zijn meegebracht broodje gebeurde zonder een kruimeltje te morsen.
In Gare St-Jean nam ik afscheid. Dit duurde wel een twintigtal minuten langer dan gepland. Blijkbaar had een flauwe plezante in onze wagon een noodstop in gedrukt (per ongeluk?) waardoor we enkele kilometers voor de Garonne tot stiltand kwamen. De stewarts die het probleem moesten dedecteren konden er niet mee lachen, het tijdsverlies konden ze niet meer goedmaken. Er moet een hele procedure gevolgd worden alvorens de trein weer in beweging mag komen. De officiële uitleg later was dat er een persoon was gesignaleerd op de sporen in het station.
Door dit alles nam ik dus twintig minuten (voor mij niet erg) later een foto van het station. Door dit te doen viel mijne frank, ik had mijn handen vrij. Dat kon niet want ik had een tasje bij met een kadootje!.
Dus vliegensvlug terug die trein op (tegen de stroom in met een volle rugzak, plezant hoor) en in het rek boven mijn zitplaats lag het pakje gelukkig nog. Meer geluk, ik was terug op tijd van dien trein. Anders was ik in de buurt van Agen moeten afstappen.
De tram bracht me al na twintig minuten ter bestemming, alwaar ik aller hartelijkst werd onthaald.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Metro Gare du Nord; Gare de Montparnasse; Monument des Girondins sur l’Esplanade de Quinconces; De mannen in het wit, de vrouwen in het zwart; Zicht op Saint-Andre vanop de tour Pey Berland (ik lees nu op een officiële site van de stad dat het 229 treden zouden zijn om tot op 50 m hoogte te geraken!); De Garonne met rechts Le pont Delmas; La Cité du Vin; Le Blockaus; Pont de Pierre aan de Porte de Bourgogne.
Nota: Alle typen TGV's kennen twee motorrijtuigen met een cabine voor de machinist, waartussen zich acht rijtuigen bevinden (bij de TGV-Atlantique tien). De lengte van een tiendelig treinstel is 200 meter. De rijtuigen hebben een zogenaamde Jacobsoplegging: tussen twee rijtuigen bevindt zich maar één draaistel waar beide rijtuigen op rusten. De motorrijtuigen hebben geen Jacobsoplegging maar elk twee motordraaistellen.
Regelmatig rijden twee treinstellen gekoppeld, met in totaal dus vier motorrijtuigen en zestien of twintig rijtuigen. Tijdens de dienst komt het voor dat twee treinstellen over een gedeelte van de reis gekoppeld rijden. Na splitsing hebben beide treinstellen een eigen bestemming. Een treinstel kan ook op een deeltraject worden bijgeplaatst om meer zitplaatsen te bieden. Bij het rijden zijn beide motorrijtuigen in gebruik: de ene trekt, de ander duwt. Vanwege de turbulentie rond de kop van het voorste motorrijtuig wordt altijd de achterste stroomafnemer of pantograaf gebruikt. Het voorste motorrijtuig wordt gevoed via een hoogspanningskabel over de daken van de tussenrijtuigen. Door deze operationele regel is de slijtage van de pantografen op de beide motorrijtuigen gelijk. De treinstellen leggen immers in beide rijrichtingen een gelijke afstand af.
Als twee treinstellen gekoppeld rijden worden de vier motorrijtuigen vanuit de voorste cabine bestuurd. Van beide treinstellen wordt de achterste pantograaf gebruikt.
Les Landes et Les Grands Lacs hebben deugd gedaan, allé ttz het verblijf aldaar.
De regio rond Lacanau en Lacanau Ocean, zo’n 45 à 60 km van Bordeaux, is deze periode van het jaar dun bevolkt. Zeker als het regent loop je alleen op de paadjes. Ik heb op deze week hooguit een 10 tal personen ontmoet in de bossen. Op het strand was dit vanaf woensdag wel meer, vooral surfers. Het voorspelde onweer op diezelfde dag heb ik niet gezien, wel een stralende hemel voor de rest van de week en volle maan s’nachts.
Het blijft een zalig gevoel om s’morgens de frisheid op je huid te voelen tintelen. Eens je een kleine afstand hebt gestapt warm je goed op en al vlug loop je er zomers bij. Het kon ook wel met temperaturen rond de 20 à 22 graden op de middag.
De trektocht is weliswaar heel beperkt gebleven tot deze regio. Mijn gastvrouw, Thérèse, bood aan om haar buitenverblijf in Longarisse te gebruiken als uitvalsbasis. Ik twijfelde wel even maar het idee was eigenlijk niet zo slecht. Temeer omdat het op zondag 1 oktober nu niet precies aangenaam wandelweer was. Temperatuur gewijs viel het wel mee, maar de regenwolken die op zondagmorgen het land waren ingedrongen, lieten hun vracht de vrije loop. Op de koop toe wou ze me absoluut met de wagen tot daar brengen. Bovendien heeft ze me nog een etentje aangeboden in Ocean, meer bepaald in Le Bistrot des Cochons. Het menuutje van 26€ was voortreffelijk, vergezeld van een goede wijn. Ik denk dat dergelijke menu hier makkelijk de 45€ haalt.
Afijn, zo rond vieren werd ik afgezet in de Cabane en werd ik verantwoordelijk gesteld voor het ‘domein’.
Wel had ik als tegenprestatie voorgesteld om iets te doen.
Nee, Ja, Euh… awel, ja kan misschien de wildgroei in een gedeelte van de tuin eens kortwieken! Maar alleen als het past en niet te lang werken hé.
De volgende dag was dat wieken, met de hulp van een elektrische zaag op een uurtje achter de rug. Omdat die berg snoeihout ook nog moet getransporteerd worden naar een recyclage park heb ik dit allemaal nog ingekort, wel steeds maar een uurtje de volgende dagen en alvorens te douchen. Het was heerlijk weer om in mijn blote bast van de zon te genieten.
En genieten heb ik gedaan, ondanks de eerste regendagen, van de lange wandelingen doorheen de uitgestrekte bossen. Daar ik eigenlijk maar een picnic moest meedragen heb ik toch een halfvolle rugzak op mijn schouders genomen, kwestie van het gevoel niet te verliezen. En eigenlijk kwam dat goed uit, konden mijn stapschoenen weg geborgen worden tijdens mijn tocht over het strand.
Une Baïne est une formation d’eau crééé par le mouvement des marées. En patois local, cela signifie “bassine, cuvette d’eau”. Thérèse had me er al voor gewaarschuwd voor de sterke onderstroom die in zulke baïnes kan ontstaan. Niet dat ik me daarin zou wagen, ik had trouwens geen zwembroek bij.
Vele surfers zochten dan ook niet die ‘kalme’ inhammen maar veeleer de grote vagues de bord op.
Toch was het weeral schrikken toen ik via TV het nieuws vernam van de aanslag in Marseille en de massa executie in Las Vegas. In Amerika komt iets dergelijks regelmatig voor, niet dat het gewoontjes is maar je kan zoiets in het land van de VRIJHEID verwachten.
De aanslag in Frankrijk is in feite meer verontrustend want het ondermijnd ons hele bestel. Ook al wordt er steeds geroepen om niet toe te geven aan de angst, iedereen is wel meer op zijn quivive.
In steden zoals Bordeaux merk je hier bijna niks van, op de betonblokken na, die de grote promenade langs de Garonne afbakenen. De mensen massa blijft gewoon toestromen. Wel zie je militairen en politie veelvuldig patrouilleren in stations, vooral in Parijs. In de metro heb ik, ondergronds, niks bijzonders gemerkt tenzij de ongelooflijke drukte. De massa mensen die hier dagelijks worden vervoerd moet enorm zijn. En de snelheid waarmee alles gebeurd!
In Bordeaux is de tram hetzelfde verhaal, steeds vol en vlug omdat die hier in een aparte bedding kan rijden. EN regelmatig, de ene volgt bijna de andere op.
Van Bordeaux had ik een tiental bezienswaardigheden aangestipt om te bezoeken. Vermits de oude binnenstad, zoals de meeste steden, niet al te groot is heb ik 6 punten kunnen afvinken.
De Citadel de Blaye, ontworpen door Vauban, was te ver afgelegen en voor musea had ik eigenlijk te weinig tijd. Dat afvinken is dus eigenlijk vrij vlot verlopen, een wandeling volstond. Om de toren van de Cathedrale Saint Andre te beklimmen moest ik nog eens terug komen. Bij aankomst op zaterdag 30 september was het al te laat om nog naar boven te mogen. Vermits die campanile niet weg zal gaan heb ik het dan maar een weekje opgeschoven. Het is inderdaad een campanile, hij staat los van de kerk omdat men bij de bouw vreesde dat de klok te veel trillingen zou veroorzaken. Bij het aankondigingsbord voor Le tour Pey-Berland stond er 232 marches vermeld. Op de glazen toegangsdeur tot de toren stond de campanile afgebeeld met aanduiding van het aantal hoogte meters en de plaats waar men zich bevond én het aantal trappen. Raar maar waar, er was een trede bijgekomen. Maar of het nu 232 of 233 is, het uitzicht (op 50 meter) over het vlakke land is magnifiek, zeker bij dit weertype, niet te warm en een beetje wind.
Port de la Luna is de benaming van de oude zeehaven. Nu bedoeld men eigenlijk het oude historische deel van de stad. Op vrijdag ben ik dan naar La Cité di Vin getrokken, in gezelschap van Thérèse en haar vriend Alain. Ze schrokken zelf van de grote veranderingen die gaande zijn rond de oude dokken. De meeste loodsen en bedrijven zijn verdwenen, een heel nieuwe wijk verrijst.
En het gebouw van LCdVin is bijzonder. Het valt alleszins op door zijn vorm en zijn schittering. Vanop het 7e verdiep heb je ook hier weer een goed zicht op het terrein rondom het water.
Iets verderop ligt een ander kunstwerk te pronken, de ophaalbrug Chalban Delmas.
Het Blockaus kende beide nog, het ligt er nog steeds onveranderd bij. Dit ‘gebouw’ is opgericht door de Duitse bezetter. Het is eigenlijk een loods voor onderzeeërs, de bekende U-boten. In feite is het een bunker die een ligplaats annex werkplaats etcetera herbergt. Het is zo sterk gebouwd dat met het niet kan afbreken wegens de te grote kosten. Men kiest er voor om het voor andere doeleinden aan te passen. Ik denk dat het schrijfwijze Blockhaus moet zijn, op zijn Duits welteverstaan.
Over de gewezen burgemeester van Bordeaux (1947-1995) en premier van Frankrijk is men ter plaatse blijkbaar niet zo tevreden. Volgens sommigen heeft hij de stad laten verwaarlozen en krijgt hij als dank nog een brug naar hem vernoemd. Zijn opvolger sinds 1995, Alain Juppé, doet het heel wat beter, zeker wat betreft urbanisatie. De promenade langsheen de rivier is prachtig, heel breed met mooie perkjes en water partijen.
In LDdV zijn zo ongeveer 700 à 800 wijnflessen te bewonderen (!). hieronder bevind zich ook één Belgische, Wijndomein Entre-Deux-Monts uit Westouter.
Jammer genoeg was de tijd te krap om hier ons aperootje te drinken.
We zijn die avond in de wijk Bouscat gaan eten. Het Marokaans restaurant Riad Marrakech heeft ons een heel lekkere couscous geserveerd. De buikdanseres trad gelukkig op toen onze maaltijd bijna op gesoupeerd was, anders was de durumtarwe koud geweest. Het pouscafétje gemaakt van vijgen was net zoals de rode wijn, een Marokaanse Boulaouane, van uitstekende kwaliteit.
Over de heen en terug reis kan ik enkel maar tevreden zijn , alles verliep op rolletjes.
Ik stuur morgen nog wel een aantal foto’s door over de Landes en Bordeaux. (tijdsgebrek!!)
Gisteren namiddag eindelijk zon, net zoals deze morgen. Het is marktdag in Lacanau Ocean.
Seffens tot de kust voor een lange wandeling langs de vloedlijn tegen de wind in tot op hoogte van Longarisse. Daarna nog een zes km door de bossen, hopelijk blijf ik het aangekondigde onweer voor.
die verzameld werden in scholen, bedrijven en bij particulieren. 
