deze duif is nog maar net binnen 12 uur en 2 markten later een fileke tussendoor máár dé zón schéén vandáág!!!! en dat zorgt er voor dat ik vanavond nog niet steendoodmoe ben nog eventjes het avondeten opwarmen en dan 2 markt wagens laden
wat heb ik vandaag gezien diverse honden die elkaar en hun baasjes 'den duvel' aandeden de baasjes waren nog meer overstuur dan de honden vreesden voor trauma's en zo ik vrees dat de baasjes trauma's hebben de honden echter spelen vrij uit met elkaar als ze vrij uit mogen lopen maar nee een ruk aan de reim een hoop lawaai wie veroorzaakt hier een trauma bij wie? de honden vinden van zich zelf dat ze het goed hebben gedaan en plassen nog gauw hier en daar tegen een markt kraam .... en als wij daar dan in alle rust iets van zeggen zijn we 'zagen' ik heb er een trauma van haha want al die honden moeten zogezegd "socializen" en daarom gaan ze dus mee naar de markt aan een veels te lange riem die nog veel langer kan worden met knopjes tijd tijdens paniek niet werken mensen die daar weer over die lijn struikelen en andere baasjes die zich dan weer niet begrepen voelen
het is wat: die lente in het land
onze herdershond Aura is blij wanneer ik thuis kom en ik ben blij dat ze niet mee is gegaan neurotisch is ze ook al niet van al dat gedoe zo direct huppelt ze met me mee naar buiten kan ze sporen volgen van konijnen en eekhoorns die op een afstandje zitten te lachen want ze zijn veel sneller
en ik hou me ondertussen bezig met het laden van 2 wagens en dan hou ik de dag voor bekeken .
die goede oude tijd waarover iedereen sprak die had ook koude dagen die had ook krachtige stormen die had ook mistige ochtenden en die had ook drijfnatte momenten in die dagen maalde men er niet om men ging naar buiten ondanks het slechte weer men ging zelfs te voet of op de fiets en zonder caddy of winkel wagentjes zelfs een paraplu werd zelden gebruikt wegens onhandig
en nu ontwaar ik steeds meer watjes die vanachter hun gordijntjes naar buiten gluren die het zelfs te veel vinden om in hun auto te springen die als het ware bang zijn om te smelten bij slecht weer die zitten te beven als ze het weerbericht horen en ondanks dat ze niet buiten komen toch nog zelfs snotverkouden worden liever dat dan het gevaar dat ze smelten bij te veel vocht
De weerman/vrouw waarschuwt nu al, wanneer de wind stoten meer dan 60 km per uur bedragen die maakt van plaatselijke buien, noodweders die zorgt er voor, dat ieder buiten sport aanzien wordt als een zelfkastijding want zelfs bij mooi weer bestaat er groot gevaar wegens de dunne ozonlaag of juist te veel ozon in de lucht wacht ff
wie is er nu gek ik ben knetter gek of ik noem me liever prettig gestoord alle dagen buiten! zou ik risico lopen? en zal het ooit nog goed met me komen? zal ik ooit deel uitmaken van de bange massa?
want zeg nu zelf die glimlach op mijn gezicht dat is toch niet meer van deze tijd.....
Radio Caroline speelt op de achtergrond terwijl ik een compilatie maak van mijn reisverhalen en dan is er 'one of these days' van Pink floyd Die plaat heb ik vroeger grijs gedraaid en liefst met alle lichten uit nog steeds indrukwekkend
manlief is vertrokken samen met 17 anderen als ganzen richting de Rode Zee de groepsfoto is getrokken die van de afscheidnemende koppeltjes ook ik weigerde daar mee op te staan wanneer ik groepsdruk ervaar haak ik af wordt ik bijna agressief groepsdruk...hmmm moet ik nog anders mee leren omgaan
maar ok, ik ben blij voor hem zoveel verlof neemt ie niet naar mijn gevoel is hij er iedere keer geruster in dat hij de boel de boel moet laten onder de hoede van 't vrouwtje, 't vriendinneke en de collega dus, zo eenzaam is het hier ook weer niet en dan komt er ook onze Italiaanse studente weliswaar weer voor de zoveelste keer al een dagje later dan voorzien ze lijkt wel de aangekondigde komst van mijn marktwagen haha ik begrijp haar wel ze was vroeger ook al in België en Nederland dus maakt ze nu van de gelegenheid gebruik om alle haar vrienden te bezoeken en natuurlijk loopt dat uit want niet iedereen kan zich direct vrij maken
dus vanavond eet ik nog alleen en zo kom ik terug bij de titel wat doe ik sinds ik vanmiddag terug huiswaarts keerde na nog een lang gesprek met één van de achterblijvers wat ik dan doe is iets, wat ik vervolgens gedurende de week niet meer hoop te doen ik surf op het internet van site naar site van interessegebied naar mails en spelletjes ja, ik speel spelletjes tot ik een "degout" krijg ik speel en ik speel tot ik er mijn buik van vol heb geen commentaar op de achtergrond slechts een hond die zegt: ik wil buiten en ik heb honger en een wasdroger die biept zodat ik de volgende was in het machine kan steken buiten schijnt het zonnetje het werk roept mijn huis moet gepoetst en ik speel maar door als een ware verslaafde
één dag in het jaar ga ik nog eens voluit en dat was vandaag
vroeger was het werkelijk een verslaving om mijn 1001 gedachtenkronkelingen te stoppen om de berg van dingen die ik nog moest doen te vergeten om massa's stress naar de achtergrond te dringen begon met mijn dochters eerste gameboy daarna volgde de computer die gelukkig nog niet direct op internet werd aangesloten
en ondertussen bleek ik een ordinaire verslaafde te zijn eentje die vroeger op d'r achtiende haar tijd doorbracht met puzzelen en daarom ver onder gemiddeld presteerde op school ....
dus vandaag was het weer eens hoogdag en tegelijkertijd weet ik dat ik dit met een welbepaalde reden doe ik wordt geestelijk en lichamelijk zo ambetant van mezelf dat ik daarna nog slechts nuttige en/of aangename bezigheden verricht dit gevoel is zelfs vroeger dan gewoonlijk gestart al om 19 uur keek ik naar mezelf en zei: "het is welletjes" deze keer wil ik niet lusteloos een boterham eten of zelfs niets deze keer heb ik een biefstukje ontdooid en aardappelkroketjes en ik heb een verrukkelijk slaatje dat op me wacht
maar eerst nog eventjes naar buiten mijn wagen laden voor morgen en daarna wat opruimen en stof zuigen ok, dan eet ik wat later maar wel met een voldaan gevoel en massa's plannen voor de week ondanks het vele werk waarvan 2 dagen van 2 markten(per dag) achtereen dus die dagen ben ik waarschijnlijk wel uitgeteld zeker als het weer kouder is
1001 gedachtenkronkelingen ze zijn er weer gelukkig 1001 keer leuker dan een stom spelletje Mah Jong
Net uitgelezen en het raakte me diep omdat het gaat over hoe iemand verstrikt geraakt in eigen leugens over hoe velen alles klakkeloos geloofden over hoe blind ook justitie kan zijn wanneer het om het vergaren van bewijzen gaat
heb je de wolken gezien vandaag? heb je ze goed bekeken? of zag je alleen maar donkere wolken? en regen daaronder...... ik heb de wolken gezien vandaag ik zag Jan Klaassen ik zag een boot ik zag het koekjes monster ik zag een dolfijn ik zag een kwaaie meneer en ik zag ook de lieve kerst man
ik zag ook hier op aarde allerlei bijzondere dingen ik zag mijn dochter stralen ik zag mijn man stralen ik zag mijn klanten stralen ik zag het pizzeria vrouwtje stralen en haar dochter en de jongen die aan de oven stond en ik zag mezelf op een foto stralen samen met iemand die op dat moment ook super blij was is dat niet bijzonder?
De wolken... dat is maar fantasie de stralende blikken van mensen dat is de werkelijkheid het is een kwestie van daar op te letten én laten weten dat je het gezien hebt ....zo simpel....
keuringen en paperassen werk vertragen de boel en ik? ik ben de ene keer de kalmte zelf de andere keer begin ik plots toch wakker te liggen wanneer kan ik eindelijk met mijn nieuwe markt wagen op pad .... komt daar nog bij dat vanaf zondag manlief op duik verlof vertrekt én vanaf deze zaterdag hebben we een Italiaanse logé voor een week kwestie van een verzekerde chaos ... ondertussen besef ik dat ik al sinds begin dit jaar continue bezig ben met te bewijzen, dat ik niet op anderen meer leun en steun niet bewust, dat niet, maar op een of andere manier lijkt het 'het thema van dit jaar' te zijn een groeiend zelfvertrouwen een immens gevoel van 'alles komt goed" een nog steeds groeiend vertrouwen in mensen en daardoor krijg ik dan weer vertrouwen in retour
op dit moment wordt ik ferm getest qua vertrouwen en ik ben er niet eens zenuwachtig om: vorige week gaf ik een aantal Turkse vrouwen wat kleding mee om in te leggen want mijn broeken en sweaters zijn altijd te lang aan de pijpen ik wilde ze geven aan een studerend meisje; dat dit werk doet om wat bij te verdienen maar nergens vond ik nog haar telefoon nummer en aangezien het verlof was hoopte ik haar te zien helaas..... niemand daarna sprak ik diverse Turkse vrouwen aan waarmee ik ondertussen op de vrijdag markt van Antwerpen zuid een fijn contact heb opgebouwd maar niemand kende dat meisje dus vroeg ik of ze een andere kende die naaide er werd gebeld en alles werd meegenomen ik zou het deze vrijdag terug krijgen
vandaag niemand gezien en ik heb geen naam en geen telefoon nummer zij wel die van mij maar mijn antennes vertellen me, dat ze een goede reden zullen hebben
zoals die meneer die ooit diverse snoep taarten liet afhalen maar was vergeten om geld mee te geven het duurde 2 maanden voor ik die mens zag was ondertussen aan het werk ver uit de buurt en hij zag geen kans om langs te komen tot die dag nooit heb ik getwijfeld dat het wel goed zou komen zo ook vandaag noem me naïef maakt me niet uit liever zo'n karakter dan die van hart vreter of binnenvetter
soms kom ik wel min of meer in de problemen maar nooit onoverkomelijk soms zit ik wel eens vast maar nooit muurvast soms komen er wel eens tranen maar nooit blijft die bui dagen duren
zelden voel ik achterdocht en nooit verstikkende jaloezie dat maakt misschien dat ik zo lichtvoetig door het leven wandel ook al ben ik behoorlijk zwaar van gewicht ik zou met niemand willen ruilen
nog een voorbeeldje: klein geld in kas soms is dat gewoon bijna op en dat zeg ik dan ook tegen de mensen dat ze zowat mijn laatste euro of 10 cent hebben vroeger begon ik te paniekeren de laatste jaren ben ik er van overtuigd dat de oplossing nabij is en jawel vrijwel direct beginnen de mensen met klein geld te betalen ook mensen die mijn opmerking niet hebben gehoord soms komt er zelfs iemand met rode kaken vragen of ik klein geld kan gebruiken alsof ze het geroken hebben eigenlijk loopt het nooit slecht af moet ik niet bij de buren gaan schooien tegenwoordig ben ik zelfs bijna roekeloos op dit vlak wanneer iemand mij vraagt om klein geld geef ik dat royaal ook al dreig ik dan zelf tekort te komen toch gebeurt dat niet het geld rolt over de toog ik lach dan inwendig en straal uitwendig het leven is net zo moeilijk of lastig als je vreest ofwel gemakkelijk of gemoedelijk als je vertrouwt het klinkt simplistisch het gaat ook niet om de feiten het gaat om hoe er mee om te gaan *
Ouarda
s vader wordt na het huwelijk met zijn jonge vrouw steeds vaker
gewelddadig naarmate zijn psychische ziekte voortschrijdt. Hij
mishandelt zijn vrouw regelmatig en dreigt haar te zullen vermoorden.
De kleine Ouarda wordt lees verder...
Op mijn nachtkastje:
Dochter van Agardir van Sailli, O.
Dochter van Agadir / druk 1: Ouardas vader wordt na het huwelijk met
zijn jonge vrouw steeds vaker gewelddadig naarmate zijn psychische
ziekte voortschrijdt. Hij mishandelt zijn vrouw regelmatig en dreigt
haar te zullen vermoorden. De kleine Ouarda wordt heen en weer
geslingerd tussen de liefde voor haar moeder en de gehoorzaamheid die
van haar wordt verlangd door haar waanzinnig geworden vader. In dit
fatale conflict, dat alle personen binnen het gezin volledig boven het
hoofd groeit, komt van buitenaf geen enkele hulp. En dan gebeurt de
aangekondigde moord, die de wereld van het vijfjarige meisje op haar
grondvesten doet trillen en haar sterk traumatiseert. Ze voelt zich
medeschuldig aan de dood van haar moeder. Volledig verwaarloosd en in
de steek gelaten, zowel psychisch als fysiek, raakt het leven van
Ouarda en haar broer en zusjes helemaal ontwricht. Omgang met de dood
van haar moeder en met haar door deze dood sterk beïnvloede leven, was
voor Ouarda zeer lange tijd onmogelijk.
Nu, na meer dan twintig jaar, keert Ouarda terug naar de plek des
onheils. Ze lost het conflict van toen op en probeert haar
schuldgevoelens te verwerken. Maar het bittere verdriet blijft en de
weg uit het dal is lang, geplaveid met tranen en pijn. Moedig zoekt ze
personen en plekken op uit haar verloren jeugd en herleeft de
geschiedenis bewust opnieuw. Zo lukt het haar, met zichzelf en haar
herinneringen in het reine te komen. Ouarda Saillo had een moeizame weg
te gaan en vertelt hierover integer en ingrijpend.
Ouarda Saillo beschrijft met haar zeer persoonlijke verhaal hoe
moslimvrouwen binnen de islamitische maatschappij nog steeds in hun
traditionele rol gevangen worden gehouden. Zowel voor haar moeder als
voor haarzelf was er binnen de islamitische cultuur geen uitweg voor
hun hopeloze en dramatische situatie. Dat Ouarda haar odyssee heeft
overleefd, mag een wonder heten.
deze week is het zover...... denk ik hoop ik vrees ik gelukkig meer positief gevoel dan negatief ..... na al die vertragingen hebben we nog geen precieze datum .... wanneer de nieuwe markt wagen gekeurd is komt pas het grote werk voor ons poetsen en overladen drankjes zijn al aangekocht gelukkig slaap ik nog steeds als een roosje maar overdag snijdt de spanning
gelukkig is het al avond maar zoals ik al schreef: mij krijgen ze niet meer buiten ik zal morgen ochtend mijn wagen wel laden en niet met oude wijven in Zeeland hebben ze de uitspraak: "het regent oude wijven" tijdens mijn namiddag markt was het weer al van dadde gelukkig heb ik deze week al 2x gecocoond en dat pakt niemand me meer af
tjonge, wat waren de mensen weer druk vandaag en mijn verkoop draaide om super kleine bedragen maar ik heb er wel plezier in gehad en daar gaat het toch ook om
kben vandaag voor de 3e keer binnen 8 dagen gevallen iedere situatie was anders en telkens kwam ik er vrijwel onbeschadigd vanaf maar moet ik nu bijgelovig worden? de laatste keer dat me iets 3x overkwam binnen korte tijd is alweer 25 jaar geleden: kort voor ik op 1 april (jaja) bij mijn man in de zaak stapte had ik onderweg naar mijn toenmalige werk in Yerseke 3x een bijna zwaar ongeluk iedere keer had ikzelf op het allerlaatste nippertje gereageerd, nooit was ik zelf in fout maar het verkeer werd drukker en driester ik snakte ernaar om te stoppen met iedere dag 150 km te rijden maar ik was ook een beetje bang dat ik mijn vrijheid verloor achteraf gezien ging dat nog sneller dan gevreesd .... ik hield me in die tijd vrij actief bezig met het verzamelen van bloemen, die ik droogde en verwerkte tot collages ik mocht overal gratis demonstreren en exposeren zo ook in de allereerste land en tuinbouw beurs te Antwerpen ik werd zelfs voorgesteld aan onze toenmalige prinses Paola die vanaf toen ook een werk van mij had hangen en een winkel kocht mijn kaders als etalage versiering kortom, ik had succes niet dat het veel opbracht ik durfde niet echt hoge prijzen te vragen
ik dus op 1 april 1983 mee naar de markt en na een maandje hadden we door, dat ik niet verzekerd was, wegens samenwonend, dus wij halsoverkop getrouwd waarop de bomma vroeg of het 'van moeten' was dat hadden we immers altijd beweerd: 'we trouwen enkel als het moet!' nee, bomma, t'is voor de belastingen en sociale zekerheid maar weette wat: laten we nog gauw proberen om er 'een moeterke' van te maken op mijn trouwdag bleek dat dit mislukt was haha een half jaar later was ik in verwachting en werd mijn werkkamer kinderkamer en was de prille artistieke loopbaan ten einde ....
dit alles komt in mij op gewoon door 3x te vallen over gedachtenkronkelingen gesproken toen een soort aankondiging van mijn fin de carrière nu misschien een voorbode van een nieuwe richting in mijn leven
want het toeval wil dat ik al enige tijd wil herbeginnen met mijn creatieve talenten verder te benutten nu de dochter al even uit huis is en haar kamer misschien weer werk kamer kan worden noem het maar plannen maken voor de tweede helft van mijn lange leven want ik ben van plan om oud te worden en uitgerekend deze week heb ik een aantal beslissingen genomen die slechts wachten op uitvoering
aangezien ik niet alles tegelijk kan aanpakken wordt dat een klein beetje opgeschoven tot in juni of zo want die nieuwe markt wagen die dan toch (hopelijk) volgende week (eindelijk) wordt geleverd zal ook nog wel enig organisatorisch werk veroorzaken kwestie van deze gelegenheid optimaal te benutten om een sprong in mijn financiële groei te maken kheb ook daar zin in ofschoon ik verschrikkelijk onrustig ben kan ook gewoon zijn overgesprongen van mijn publiek van vandaag?
mijn broers en ik zijn gisteren voor het eerst in heel lange tijd samen gekomen op mijn verzoek om over alles rondom onze ouders te praten en ik kan niet genoeg uitdrukken wat een deugd dat heeft gedaan onze ouders zijn nu reeds een tijdje in een fase waarbij er een beetje meer dan vroeger voor hun gezorgd wordt en er hangen ook allerlei angsten en vrezen bij onze ouders over hoe het nu moet als er één van de twee of als ze zelfs allebei weg vallen zorgen rondom de zaak die mijn jongste broer heeft overgenomen en over het huis wat hij bewoont en wat nog steeds van hun is en over hun angsten om ruzies tussen ons rondom erfenissen ... en over wat er met hun zal gebeuren, wanneer het nog wat moeilijker wordt om zelfstandig te wonen en over allerhande kleine ongemakkelijke situaties me ons ook over het verleden en of ieder van ons wel krijgt wat die toe komt te veel om in detail op te noemen
en eerlijk gezegd: ik heb een groot vertrouwen dat dat allemaal wel goed komt ook voor ons gesprek van gisteren avond maar boven de hoofden van onze ouders hangen spoken van allerlei familiale problemen bij het overlijden van hun ouders of broers of zussen en bij onze partners spelen ook zulke angsten bij mijn broers en mij dus niet en dat is nu bevestigd
ik wil toch vertellen hoe dit gesprek werd opgezet omdat ik dit belangrijk vind misschien hebben anderen daar ook iets aan niet noodzakelijk om een zelfde thema maar wel als je samen komt om iets soortgelijks te bespreken ik heb dank zij mijn vrijwilligerschap bij De Lichtbron vzw geleerd hoe je en draagvlak kan creeëren waarbij ieder respectvol luistert naar de ander waarbij elk voor zich tijd krijgt om zich helemaal uit te spreken wat niet zo evident is zeker niet in familiekring mensen zijn gemakkelijk geneigd om tegen een bewering onmiddellijk een eigen versie van feiten te plakken vervolgens worden er nog wat anekdotes verteld en de oorspronkelijke verteller voelt zich niet meer gehoord
daarom heb ik mijn broers voorgesteld, dat we eerst zouden starten met te vertellen hoe hun verhouding met onze ouders is waar er fijne situaties of wrevels zijn en hoe ze er mee omgaan wat hun visie is op de toekomst en wat ze van ons (de andere 2) verwachten en wat ze jammer vinden en welke lichtpuntjes ze zien dit alles zonder onderbreking en tot de spreker zelf vind dat hij of zij is uitgesproken Hier na kan eventueel nog een bijkomende vraag van ons gesteld worden en beantwoord ondertussen nam ik wat notities over dingen die eventueel later nog besproken moeten worden en dan kan de volgende aan het woord ik heb de meest spraakzame broer eerst uitgenodigd daarna de andere en vervolgens zelf het woord genomen wat eigenlijk gewoonlijk vrij weinig gebeurt als mijn broers of partners er bij zijn
tijdens ieders beurt was er wel degelijk soms een beetje onderbreking maar op een gemoedelijke manier en niet overheersend zo streng moeten spelregels ook weer niet zijn
wat me op viel is dat dit alles zo fijn verliep het was openhartig en warm zelfs in die mate dat er diverse vroegere misverstanden zijn opgeklaard dat er dingen zijn verteld die door onze ouders in vertrouwen waren meegedeeld maar die ergens een ongemakkelijkheid tussen ons veroorzaakten ik vond het nodig dat de situatie onderling helder werd dat we zuiver wisten van elkaar welke pijnpuntjes er waren zodat niemand ooit 'die puntjes' kon bespelen of misbruiken
we hebben het ook over onze partners gehad en zelfs daar bleek een bijna ongewoon vertrouwen te bestaan omdat ze allen in het verleden al hadden bewezen dat ze op de best mogelijke manier waren omgegaan tijdens moeilijkheden in hun leven niet dat wij alles ook zo zouden doen maar we verwachten geen van drieën problemen uit die hoek
wat mijn broers wel hadden (allebei): op de momenten dat ik het moeilijk vond om sommige kwesties juist te formuleren en dat dan ook zei: dat ze dan even vreesden voor: "wát gaat er nu komen wat wij nog niet weten?" en achteraf beiden opgelucht lachten: "was dat het maar!" het was voor mij een ware oefening in heldere dialoog en ik dank dan ook Geneviève van de vereniging die zich haar al heel leven daar voor in zet en me onvermoeibaar blijft wijzen op allerlei aandachtspuntjes tot ze blijkbaar een stukje eigen beginnen te worden
om af te ronden: ik ben naar huis gereden (nog een uurtje lang) met een tevreden gevoel en wakker geworden met nog steeds een tevreden gevoel en dát wilde ik vandaag schrijven
We reached our target! In just 7 days over 1
million of us have signed the petition calling for human rights and dialogue
in Tibet--the fastest growing internet petition in history. As the crisis
continues, it's time to deliver our petition and make sure Chinese President Hu
Jintao hears our voices.
An International Day of Action has been
declared for Monday, March 31st. On Monday, thousands of people in cities
across the world will march to Chinese embassies and consulates, and stack
hundreds of boxes containing our petition outside them. 1 million signatures
makes a mountain of boxes--it will send a powerful global message.
We
have just 4 days left until the petition delivery. Could we get to 2 million
signatures in 4 days? We can do it--if every one of us recruits at least one
more friend to sign the petition by forwarding the email
below.
After decades of repression, the Tibetan people are crying
out to the world for change. The Olympic spotlight is now on China, and
Tibetan leader the Dalai Lama is calling to end all riots and violence through
restraint and dialogue.
China's hardliners are lashing out publicly at
the Dalai Lama--but many Chinese leaders believe dialogue is the best hope for
stability in Tibet. The government is right now considering a crucial choice
between repression and dialogue that could determine Tibet's--and
China's--future.
We can affect this historic choice--President Hu
Jintao values China's reputation, and he needs to hear from us that the 'Made in
China' brand and the upcoming Olympics in Beijing will succeed only if he
chooses dialogue over the hardliners' repression. An avalanche of global people
power is moving to get his attention. In just one week, over 1 million people
have signed our petition, which will be delivered in rallies at Chinese
embassies worldwide on Monday--click below to join the global outcry, and
then forward this email to friends and family right away:
China's
economy is dependent on "Made in China" exports that we all buy, and the
government is keen to make the Olympics in Beijing this summer a celebration of
a new and respected China. China is also a sprawling, diverse country with
much brutality in its past, so it has good reasons to be concerned about
stability--some of Tibet's rioters killed innocent people. But President Hu must
recognize that the greatest danger to Chinese stability and development today
comes from hardliners who advocate escalating repression, not from those
Tibetans seeking dialogue and reform.
The Tibetan people have suffered
quietly for decades. It is finally their moment to speak--we must help them be
heard.
With hope and respect,
Ricken, Pascal, Graziela, Iain,
Paul, Galit, Milena, Ben and the whole Avaaz team
Here are some links
with more information on the Tibetan protests and the Chinese response:
ABOUT AVAAZ Avaaz.org is an independent,
not-for-profit global campaigning organization that works to ensure that the
views and values of the world's people inform global decision-making. (Avaaz
means "voice" in many languages.) Avaaz receives no money from governments or
corporations, and is staffed by a global team based in London, Rio de Janeiro,
New York, Paris, Washington DC, and Geneva.
10 dagen verder of zo en ondertussen zwaar verkouden geweest net in de drukste week van het jaar de laatste jaren hielp mijn dochter me omdat het dan juist paasvakantie was ondertussen woont ze in Haarlem en dus stond ik er alleen voor meteen is mijn zelfvertrouwen een pak gegroeid ondanks die zware verkoudheid en ondanks die enorme druk van massa's ben ik blijven staan als een huis in rust gebleven, stug door blijven doen.... bijna een wonder
zaterdag na de laatste markt ben ik op bezoek gegaan in de psychiatrie sinds 3 of 4 jaar kom ik daar regelmatig iemand van daar ontmoet toen ik zelf in het ziekenhuis lag vanwege een nier steentje en sindsdien bezoek ik haar niemand anders doet dat en ze zal haar hele leven opgenomen blijven om zich tegen zich zelf te beschermen een vreemde vriendschap heeft zich al van de eerste dag ontwikkeld en ik ben in een wereld terecht gekomen die me volkomen vreemd was soms mag ik niet bezoeken dan is er juist een crisis gepasseerd of zit ze er nog midden in maar héél soms gaat het vrij goed met haar en dan is het feest zoals deze keer we mochten naar buiten een bezoekje brengen aan het cafetaria een kado in ons leven dan blinken haar ogen loopt ze hard vooruit op zulke dagen is ze helderder maar af en toe ook verdrietiger omdat ze haar situatie beseft. het verdriet mag er dan ook zijn wanneer ik daar overheen zou stappen zou ik haar niet ten volle erkennen maar een knuffel doet wonderen altijd raak ik haar aan tijdens de volledige tijd die ik met haar door breng een hand vast houden een streling over haar kaak een hand op de rug ze heeft er zo'n deugd van toen ik ze terug bracht heb ik de verplegers bedankt omdat ze ook mij een prachtige dag hadden bezorgd in alle eenvoud ...
zondag heb ik gekookt bij mijn ouders thuis lamsnootjes in mosterdsaus, aardappel kroketjes en gestoofd witlof de sfeer was goed ik merkte bij mezelf alleen op dat ik weinig zeg als er andere mensen op hun praatstoel zitten luisteren des te meer ik voel me niet naar de achtergrond gedrumd het is gewoon een constatatie te meer omdat ik eigenlijk best een kletskous ben ....
maandag zijn we beiden vroeg op gestaan zonder op voorhand af te spreken maar om kwart voor acht zaten we lekker te ontbijten met het uitzicht op eekhoorntjes en eksters gemoedelijk en blij dat de drukke periode voorbij was mijn ventje stortte zich op de boekhouding en ik heb de 'boven' eens grondig onder handen genomen op mijn gemakske af en toe hier of daar blijven hangen om daarna weer verder te doen in mijn vrije-tijd-binnenhuis-outfit niemand kreeg me buiten of toch de wagen moest nog geladen worden voor dinsdag maar dat was al een lekker boterkoek gebakken en 's avonds de pc aan hé, mijn vriendin uit Canada was online 2 uur bij gekletst wat een luxe ....
en dan gisteren voor ik vertrok moest ik nog snel naar het toilet oeps diaree ik dacht nog dat het van te veel boter was want de boterkoek was super lekker en ik reageer hevig op veel vet als ik een aantal dagen sober ben, wat voor mij betekent: geen chocolade gegeten dan is het alsof alle gal zich heeft opgeslagen voor de grote aanval bij het eerste beetje vet dat passeert
dus ik sla er geen acht op had ik beter wel gedaan heel de morgen diaree gehad gelukkig is het dienstencentrum van Schilde open dus kon ik gemakkelijk naar het toilet toen iemand me een pilletje gaf ging het wat beter maar ik voelde me niet echt ziek voor de rest we dachten al aan een soort voedselvergiftiging 's middags thuis zat ik wat te suffen aan tafel begon het koud te krijgen werd ik naar boven gestuurd door manlief ik dook mijn bedje in en daar sloeg de griep pas goed toe ik ben uren in dezelfde houding blijven liggen niet bij machte om me te bewegen mijn spieren en gewrichten voelden verschrikkelijk pijnlijk aan alles ijskoud, mijn benen en voeten nog meer dan de rest ik voelde me niet meer bij machte op nog ergens op te reageren mijn ventje vroeg of ik een antigripine wilde of andere medicatie maar ik verkoos zoals gewoonlijk om mijn lichaam zelf alles werk te laten doen kort maar zeer krachtig een koorts piek om U tegen te zeggen maar zoals ik verwachtte: het is over ja, ik ben beter 24 uur verder zo gaat dit al ieder jaar één keer griep van één dag lang super, hè?
maar vandaag ga ik dus nog niet naar de markt moet eerst nog een beetje aansterken mijn maagske terug in gang krijgen en d'n beneden eens onder handen nemen
het is voorbij en ik geniet na het is voorbij dat uitgelezen moment van 'garage-rock' het is voorbij jammer dat je er niet bij was het is voorbij vijf groepen die het beste van zichzelf gaven het is voorbij die avond van die club met enthousiaste deelnemers het is voorbij die avond en ik ben nog altijd vol van zoveel luistergenot het is voorbij volgend jaar weer?
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
