Het Norovirus is geen onbekende aandoening. Het virus heeft haar naam te danken aan het plaatsje Norwalk wat ligt in de Staat Ohio in de USA. In 1968 werd dit virus daar getraceerd. Het is een zeer snel overdragende vorm van buikloop, dat begint met een specifiek beklemmend angstgevoel, hierna misselijkheid, braken, hoofdpijn, buikpijn, diarree, maagkrampen, spierpijn en lichte koorts. Het virus heeft zich in de loop der jaren wereldwijd verspreid en steekt vooral de kop op in grote gemeenschappen, zoals scholen, bejaardenhuizen en kazernes. Het heeft een korte incubatietijd, die varieert van 12 tot 48 uur. In de zomer komt dit virus bijna niet voor. Het is een echt najaar of slappe winteraandoening. Mensen die de zieke verzorgen dienen de uiterst noodzakelijke hygiënische voorzorgsmaatregelen in acht te nemen, willen ze zelf niet besmet worden. Een klein beetje braaksel of ontlasting op handen, huid of anders is al voldoende de besmetting over te brengen. Belangrijk hierbij is het wassen der handen, het beste met desinfecterende zeep, geen gewone handdoek gebruiken, uitsluitend een papieren weggooihanddoek, het vuile wasgoed op minimaal  90 graden wassen, kleed de zieke met goed wat deze wastemperatuur ook verdragen kan. De patiënt houdt voedsel moeilijk vast, maar om uitdroging te voorkomen is gewoon water met wat suiker en zout erin het beste, laat dit langzaam opdrinken! Normaal gezonde mensen zijn na een dag of drie weer opgeknapt en kunnen het beste hun voedingspatroon hervatten met licht verteerbare kost. Bij baby's ouderen en chronische patiënten ligt dit anders. Hierbij kan de aandoening een langere tijdsduur hebben en soms is het bij ernstig vochttekort raadzaam dat ze in een ziekenhuis opgenomen worden. Iedereen die met deze aandoening besmet is, moet zich houden aan het advies van de huisarts, die in de regel adviseert om minimaal een week het rustig aan te doen en thuis te blijven en niet al te vlug weer aan het werk of naar school te gaan.

18-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het is niet ondenkbaar dat we weer aan de vooravond staan van een Derde Wereldoorlog, die als ze plaats gaat vinden nog diepere sporen van ellende zal achterlaten dan de Eerste of Tweede Wereldoorlog. In de geschiedenisboeken worden vaak verhaaltjes opgetekend die niet met de werkelijkheid en waarheid van de gebeurtenissen stroken. Ieder land ter wereld heeft er belang bij om in dit soort verhalen zo ongeschonden mogelijk uit het strijdperk voor de dag te komen. Amerikaanse geschiedenisboeken schrijven over een en dezelfde materie heel andere verhalen als bvb Duitse en Nederlandse geschiedschrijvers optekenen. Alle oorlogen zijn een strijd om de economische machtsverdeling binnen het wereldgebeuren. Belangrijk hierbij is het beheer van de energiebronnen, waarbij anno 2008 aardoliebronnen een grote rol spelen. Momenteel hebben we het, om het populair uit te drukken, ook nog te maken met een incassoclub van handige lieden die jarenlang aan goedgelovige burgers appels voor citroenen en luchtkastelen verkocht heeft, zichzelf hierbij verrijkt en de gewone burger een strop om de hals gespannen heeft. In Amerika zijn mensen met een eigen huis en hoge hypotheeklasten al in een tentenkamp terecht gekomen. In andere landen zijn mensen hun zuurverdiende spaarcentjes kwijt. Wie in IJsland belegd heeft, kan helemaal naar zijn centjes fluiten en dan hebben we een Minister van Economische zaken die het kasgeld van de Nederlandse Staat weggeeft aan lieden die met de hele buit er al vandoor zijn en hun schaapjes op het droge hebben. Kennelijk zijn er al geheime belastingverdragen gesloten  met landen als Bahrein en mogelijk andere belastingparadijzen om als het hier voor de welgestelden te warm onder de voeten wordt in de VAR pot te kunnen verteren. Voor drie weken geleden kreeg ik van een bevriend Belgische schrijver, journalist en voormalig politicus al een uitgebreid verslag van de verdeelde bedragen die door de vriendenclub van Dexia en Fortis onder elkaar verdeeld waren en die bedragen liepen in de miljarden. Een twintigtal betrokken namen van prominenten uit de Belgische en Nederlandse politieke wereld en bankwezen werden aan mij doorgeschoven. Niet één politieke partij nam mij kennelijk serieus toen ik de belastende stukken per email doorzond. De Host stuurde alles als niet ontvankelijk weer naar mij terug: waarom weet ik niet ! Mogelijk hebben we hier al geen democratisch bestel meer en worden we bestuurd door een voor ons onzichtbare en onbekende club van machtige Graaiwellustelingen die communicatief alles ook al saboteren. Hebben we wel een betrouwbare Regering, zijn er werkelijk  politieke partijen, wonen er in Nederland en België, om maar kort bij huis te blijven, nog wel weldenkende bestuurders die het belang van de burger voorop stellen of is alles schijn en poppenkast? Dit waren de vragen die ik me toen stelde en waarmee ik ook nu nog loop te worstelen. Tekorten en economisch verval op kleine schaal worden altijd op de mensen verhaald met de smalste beurs, maar nu er een niet meer op te vullen gat ontstaan is zal men iets anders moeten gaan verzinnen en de meeste burgers zullen deze maatregelen niet accepteren, neem dit maar van mij aan! Als ik op de oorlogskerkhoven ronddool of op militaire beurzen aan het "struinen" ben en ik kom voormalige "vijanden" uit het verleden tegen, dan vraag ik me af, waarom er oorlog gevoerd wordt en ook waar het voor nodig was dat in twee grote wereldoorlogen 160 miljoen mensen het leven onnodig verloren hebben. Hoe vredig ziet er alles uit en wat voor fijne contacten en vriendschappelijke gesprekken kun je met elkaar voeren! Ongelooflijk allemaal! Als je er goed over nadenkt, kom je tot de conclusie dat de wereld vreemd in elkaar steekt en dat er op de aarde niemand is, die hier een zinnige verhandeling over kan geven, ook ik niet! Omdat oorlog niet weg te denken is uit ons dagelijks levenspatroon en we er in kleine conflicten met elkaar ook mee te maken hebben, completeer ik dit schrijven met wat Militaria uit de Eerste Wereldoorlog en als inzetfoto heb ik een lege veldfles uit die tijd geplaatst als symbool van de impasse waarin we nu economisch beland zijn.   


BOVEN ALLERLEI-BENEDEN BELGISCH PLATEAU

BELGISCH GASMASKER EN HELM UIT WO1

BENEDEN, FOTO 'S, BRIEVEN, GELD, BIDPRENTJE E.A.

DUITS PLATEAU MET VAN ALLES EN NOG WAT

FRANSE ARTILLERIE VERREKIJKER EN GASMASKER

MUSEUMINKIJK MET RUIME BLIK OP ALLES



BOVEN MOOIE UITSTAL! BENEDEN GRAFSTEEN

16-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Ondanks het feit dat wij geboren Middenstanders waren, was het bij ons thuis gebruikelijk dat versleten boorden van sporthemden en gerafelde mouwen weer gerepareerd werden. Gedragen kleding wat te klein geworden was, werd bewaard, aan broertjes of zusjes doorgegeven en als het niet paste was er in de buurt altijd wel iemand te vinden die het graag wou hebben. Tegenwoordig wordt tweedehands kleding bijna niet meer gedragen en loopt men te pronken met dure merkkledij. Aan wat men aanheeft kan men zien of men rijke of arme ouders heeft en ook zijn er groeperingen, die bepaalde kleding dragen om stoer over te komen; het is een uitdagende wereld geworden! Vroeger ging men met alles zuinig om en zag men geen oude meubels, kledij of voetselresten langs de weg of op de vuilnishoop (tegenwoordig in vuil of GFT-container) liggen; alles werd verwerkt, bewaard of weggegeven aan de minder bedeelde. In 1961 had ik een oude groenkleurige overjas bij Palthe laten stomen en verven. Het zal zo medio maart/april geweest zijn dat ik als Keurmeester van de Warenwet te Dordrecht door de Rijkspolitie ter hoogte van het plaatsje Groot-Ammers aangehouden werd. Wat was het geval? Een of andere bakker of melkboer had de politie opgebeld dat er in hun bedrijf een op een zwerver lijkende man, die zich voor keurmeester uitgaf, op bezoek was geweest om hun winkel en opslagplaats te controleren. Toen de Politie mij getraceerd had en ik mijn legitimatiebewijs aan de dienders toonde, geloofde men pas echt met een Keurmeester van de Warenwet te maken te hebben. Wat was er gebeurd? Door de enorme regenval was de blauwgeverfde jas helemaal doorlopen en in mijn gezicht leek ik meer op Zwarte Piet dan op een nette beambte. De controlewerkzaamheden zaten er die dag al heel gauw op en in mijn kosthuis ben ik uren bezig geweest om mezelf weer toonbaar te krijgen. De vraag is: ,, Ben je er anders door geworden"? Dit moet ik ontkennend beantwoorden, want nu, 47 jaar later, draag ik nog steeds tweedehands kleding. Momenteel heb ik bij mijn zus in Oud-Beijerland een zestal pantalons in reparatie, waarvan de broekspijpen korter gemaakt moeten worden. Deze mooie broeken heb ik van een mevrouw gekregen waarvan onlangs de man is overleden. Anno 2008 is onze Christelijke Regering met hun beleid zover gegaan dat mensen met een smalle beurs helemaal geen kant meer op kunnen. Met eten en drinken zijn velen op de voedselbank aangewezen, kleding kopen ze tweedehands  bij een uitdraagwinkel, is er iets in huis stuk of is bvb de wasmachine aan vervanging toe mogen ze van geluk spreken dat ze goedgeefse buren, kennissen of familieleden hebben die deze dingen gratis aan hen ter beschikking stellen. Ouderen stappen voor hulp niet gauw naar de Sociale Dienst van hun gemeente! Als ze helemaal geen uitzicht meer hebben op een redelijk en menselijk bestaan, kunnen ze door de grote ontstane moeilijkheden en schulden nog altijd gratis suïcidaal op pad over de door de Regering aangelegde weg van de "Acht Zaligheden" naar het hiernamaals waar ze met veel elan door Petrus ontvangen worden om in het Hemelrijk te worden opgenomen. Op een verjaardagspartijtje van enkele jaren geleden werd ik vanwege mijn perfecte kledij met complimentjes overladen door het aanwezige vrouwelijk schoon. Op de vraag waar ik mijn mooie pantalon en dat leuke colbertjasje gekocht had vertelde ik de dames dat de broek afkomstig was van een belastinginspecteur en het blitse jasje van een deurwaarder. Grote hilariteit natuurlijk, máár het was echt de waarheid! 

14-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Mijn archief wordt per week aangegeven en de laatste 30 geschreven artikelen vindt u altijd  meteen op deze site! Zoals de titel van mijn blog aangeeft, schrijf ik over "Van Alles En Nog Wat" en dat is een vrij uitgebreide materie! Op speciaal verzoek van mijn lezers uit de Gemeente Lingewaard, oude kameraden uit mijn Militaire Diensttijd en de kinderen van enkele Huissense emigranten in Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en Amerika hier een index van de oorlogsstukken uit mijn jeugd en alles wat daar mee samenhangt. Veel van die geëmigreerde opa's en oma's waren leeftijdgenoten van mij en de meeste kinderen en kleinkinderen van hen lezen graag stukken over gebeurtenissen, die hun ouders meegemaakt hebben. Allemaal de hartelijke groeten en dan denk ik speciaal aan de kinderen, kleinkinderen, vrienden en kennissen van  Nol Jeurissen en Coba Kruis(beiden overleden),Tonnie en Piet Doorman, Cherrie Kersten(ovl), Huub Meeuwsen, Paul ten Westeneind, Piet en Truuske Witjes en mijn nicht Rosalin, haar man Abe en schattige kinderen in Amerika. Allemaal ook de  groeten van Eefs vrouw Ria, én de familie Doorman moet ook de groeten hebben van de familie van Bon uit de Pastoor Versteegstraat uit Angeren. Noteer in jullie agenda mijn blognummer en raak het niet kwijt! Ga naar het bekende in uw bezit zijnde website adres dat u is toegezonden en met een beetje downloadgeduld kom je al heel gauw bij die "oude rakker" terecht! Hieronder vindt u de verschillende data van de vertelsels. Klik op de bewuste archiefweek en dan komt alles best in orde! Om in de lijn van al die gebeurtenissen te komen heb ik aan deze indexering ook wat oude foto's uit het verleden van de schrijver toegevoegd.
24-02-2008: Der Feldwebel, De Kerkgang van ons Moeder, en de Knipkaart
25-02-2008: De Kolenbonnen, Onverveerd, Op de Pof, en Vissende Jagers
01-03-2008: Het Circuspaard, Dierenleed, en 02-03-2008 in de Brand uit de Brand
03-03-2008: Duitsland tegen Holland, John Steed en 05-03-2008: Onze Bevrijders
06-03-2008: De Zendwagen en Betuwse Jongen bevrijd in het verre Friesland
07-03-2008: Evacuatietocht, Jeugd en Oorlog en 08-03-2008: De Roa-Rus
08-03-2008: Het Vervloekte Volk Gods en 09-03-2008: De Vlieger & De Wonderteil
12-03-2008: Circus Dorinthia, Na-oorlogse spelletjes en 13-03-2008: Wilhelmientje
13-03-2008: Het Vogelnest, 14-03-2008: Moeder des Vaderland en 15/03 De Ritselavond
17-03-2008: Deutsche Kriegsmarine, 26-03-2008 enkele Natuurstukken
01-04-2008: Jan & Klaas, 06-04-2008: Het Gebit en 12-04-2008: Dictee "De Linkerds"
02-05-2008: De Voet, 07-05-2008: Het Mankement, en 08-05-2008: De Binnenwegen
27-05-2008: De Verstopte Put,en 02-06-2008: Herinneringen uit een ver verleden
08-06-2008: Oud Fotomateriaal uit Huissen, en 11-06-2008: Religie binnen onze Familie
12-06-2008: Herinneringen aan vroeger en 20-06-2008: Onze Eerste Campingjaren
24-06-2008: Veldwachter Spruyt, 18-07-2008: pruimpje Tabak en 20-07: Geestelijk Adviseur
Op foto 1 kiekje uit 1936: Dinie en Eef met papa Hübbers,  foto 2 is de katholieke kerk uit onze evacuatieplaats Steggerda, 3 is een foto met de daar bij "Reintje" bruiloft vierende seminarist Eef genomen in 1947 achter hotel "De Gouden Engel", beeld 4 is een retraite bij de paters Redemptoristen in Amersfoort, en  5, 6, en 7 zijn Dienstfoto's, 8 is het "wapenschild" van mijn verblijfplaats in Angeren, op foto 9 zie je Eef en Ria met Tayler op het strand van Nes en de inzet is een mooi kiekje van mijn Eerste Communie in 1941. 
 

Mijn Pa is 4 nov. 1945 overleden en mijn zus Dinie 9 jan. 1999

Boven kerk Steggerda, herinnering uit evacuatietijd
 Tegen huis op wielen?
Retraitefoto uit 1952 met veel bekenden van het Huissen-Zand 



Boven op een na laatste rij in het midden zie je mij staan!

  Boven Vierdaagse 1953, van R uit 2de rij, 4de man L is Eef

 Met Velthuyzen samen houden we hier de vijand op afstand!

De stilte aan het strand wordt verstoord door een deuntje muziek!

09-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Woensdag 11 oktober 1944

Vandaag geen gebrek aan granaatvuur en geratel van machinegeweren. De ervaren buitenlopers, waartoe ik en een paar vrienden ook behoren, weten precies in te schatten waar het wel of niet veilig is door het geluid uit de verte en de fluittoon van de overvliegende projectielen. De Karbrug is van ons uit in rechte lijn ongeveer 3 kilometer en daar wordt nu volop gevochten. Het granaatvuur wordt heviger door de aanwezigheid van Amerikaanse stukken geschut daar ergens achter de Postweg te Ressen.
Vandaag ben ik ook even met Nol meegelopen  om naar de aanwinst van Lieske Helsen te kijken. Jozef  ziet er flink uit en ligt vredig te slapen in de Stafbunker op ons land. Van het oorlogsgeweld om zich heen trekt hij zich niets aan. Die stevige bunker bij ons op het land noem ik voortaan "De Ark van Noë"!

Donderdag 12 oktober 1944

Die overgelopen Rus, die ROA-man, staat plotseling bij Piet Wouters achter het huis. Tegen iedereen, die op dat moment buiten is, neemt hij een dreigende houding aan; natuurlijk weer met zijn blaffer in de aanslag. Nú is de tijd om te laten zien wat ik mans ben! Tegelijkertijd denk ik aan dat Japanse cilinderpistool. Ik zal die "Coyote" eens een poepetje laten ruiken! Van alles en nog wat is er die voormiddag voorgevallen; allemaal dingen die mogelijk niet door de beugel konden. Piet "De Slek" van de ondergrondse heeft me nadien de revolver met nog 5 kogeltjes erin afgenomen. Tevens hebben ze mij mijn nieuwste aanwinst een mooie Prismakijker ook maar ontfutseld. Vanaf nu mag ik van mijn vader de schuilkelder niet meer verlaten. Ik moet er niet aan denken om er ook zo bleekjes uit te komen zien als al die anderen. Moeke durft helemaal de bunker niet meer uit en mijn vader zit de meeste tijd in de ouderwetse gewelfde keukenkelder of hij is op Lombok en het kan ook zijn dat hij voor de luchtbescherming in de weer is. Voor mij begint nú pas de oorlog!

Vrijdag 13 oktober 1944

Deze dag is voor mij een echte ongeluksdag. Het enige wat je in een schuilkelder kunt doen is pitten of bidden. Vandaag heb ik veel last van mijn blaas! Minstens vijfmaal naar buiten geweest om te piesen, overigens wel onder geleide!  In die bierkelder hoor je op de dag weinig van beschietingen, maar de nacht van vrijdag op zaterdag is overweldigend onrustig en hier in de kelder zit je dan niet in het voorgebochte van de hemel, maar wel van de hel. Des morgens worden we opgeschrikt  door een paar felle dreunen en iedereen verzengt weer in gebed en bidt de Rozenkrans.

Zaterdag 14 oktober 1944

De Luchtbeschermingsdienst heeft van de Duitse politie te velde te horen gekregen, dat binnen een  tijdsbestek van 4 dagen de hele gemeente Huissen geëvacueerd moet zijn, omdat we nu midden in het frontgebied zitten en de Duitsers niet meer kunnen instaan voor de veiligheid van de burgerbevolking.

Zondag 15 oktober 1944

Weer bezoek van kapelaan De Vries. Ik doe net of ik ziek ben en houd mij gedeinsd. Ze zullen hem dat  akkevietje van donderdag toch niet vertellen, want anders laat hij me misschien ook wel 3 keer de Droevige Geheimen van de Rozenkrans bidden net als Lies van Piet van Frans, die dat pas geleden nog heeft moeten doen vanwege onkuise gedachten. Waar maak ik me druk over? De hellepoort staat voor Eefie toch al op een kier en alles dáár kan niet slimmer zijn dan in deze hel op aarde!

Maandag 16 oktober 1944

Er wordt minder op me gelet en daarom ga ik stiekem weer op pad. Het granaatvuur is de laatste tijd zo slim geworden dat niemand meer de deur uitdurft en volgens zeggen zijn er al heel wat mensen die ik ken door granaatscherven getroffen, maar uit onze buurt alleen de vrouw van Dorus Polman en diezelfde dag ook een Duitse Gefreiter. Je kunt de mensen geen ongelijk geven dat ze binnen blijven, want Petrus kan wel de poorter zijn van een gouden hemelpoort, maar de meeste mensen geven zich toch liever over aan de aardse geneugten. Ondanks het intense lawaai en geknal buiten sta ik toch plotseling weer op de binnenplaats van "Lombok". In de buitenren zie ik geen Max. Ook in het kolenhok is mijn goede vriend niet te vinden! Wat is er met hem gebeurd? Van allerlei vreselijke gedachtekronkelingen overmeesteren me. Ik ben er goed van overstuur!
 
Dinsdag 17 oktober 1944

Geprobeerd zal worden nog brood te bakken voor die weinige mensen die nog op pad durven en uiteraard voor de bunkerbewoners uit onze buurt. Het is ondoenlijk om nog iets te ondernemen; Huissen is een spookstad geworden. Overal zwaar beschadigde panden met geen ruit meer in de sponning, verdwenen of halve daken, nú niet alleen meer inslagen en rondspetterende scherven van deze projectielen maar hier op het Zand ook alom mortiervuur en rondvliegende kogels uit de machinegeweren en veelal in Huissen-Stad aaneengeregen puinhopen van gevallen bommen. Voorheen stonden hier nog mooie huizen en van allerlei leuke winkeltjes.

Woensdag 18 oktober 1944

Vandaag een slachtoffer hier kort uit de buurt! Het is Toon Vermaas die van mijn vader biljartles gehad heeft vanwege zijn aanleg voor dit spel. Omdat het een hele bekende is, ben je er toch slimmer door aangeslagen als bij mensen die je wel oppervlakkig kent, maar waar je geen binding mee hebt.

Donderdag 19 oktober 1944

De Veldgendarmerie komt ons vertellen, dat we binnen 24 uur Huissen verlaten moeten hebben en dit wordt aangegeven als een bevel. De luchtbeschermers uit onze buurt besluiten dat morgen de uittocht zal starten. De meeste mensen denken dat ze over een paar dagen weer kunnen terugkeren en zonder veel gemok gaat iedereen ermee akkoord! Op hetzelfde moment word ik overvallen door een hele santenkraam aan gebeurtenissen:,, Ik zie in deze heksenketel weer parachutisten landen, voedseldroppings uit Stirlings aan de verkeerde kant terecht komen, Duitsers met de bajonet op het geweer,  een Messerschmidt door de lucht razen, een groep veldgendarmes die ons terugroepen, een zwaar tankgevecht, maar wat me het zwaarste aaangrijpt is onze Max die misschien wel ergens aan het front aan het dwalen is en de weg naar huis kwijt is."  De dag van morgen kunt u in mijn archief terugvinden onder "Evacuatietocht" en werd geschreven op 7 maart 2008.

 Landing parachtisten, een beeld op je oogleden gesmeed!

07-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Vrijdag 6 oktober 1944

Hoe gek het ook moge klinken, maar in Huissen-Stad bivakkeren nog steeds veel mensen in de uiterwaarden achter de dijk. Ze hebben door de vele voltreffers, juist op de "veilige" schuilplaatsen, met granaatvuur en de bombardementen geen enkel vertrouwen in hun huiskelder of zelf gebouwde "bunker" om daarin te gaan zitten, ondanks het advies en opdracht van de plaatselijke luchtbeschermingsdienst om dit wel te doen. Gisteren zijn de meeste doden van het bombardement van 2 oktober begraven. Velen waren onherkenbaar en niet te identificeren. Vandaag is er toch nog gebakken en achterom via de keuken kunnen ze bij ons nog steeds terecht voor de noodzakelijke levensbehoeften. Voordat de Duitsers de ransels en plunjezakken van de gesneuvelde SS'ers opgehaald hebben zijn de "Houtermannen" uit Bemmel nog wat aan het struinen geweest. In een van de ransels hadden ze een zakje gouden tanden gevonden. Misschien had Gieseke er nog iets mee kunnen doen, maar die heeft in Huissen en omstreken voorlopig geen spreekuur meer!

Zaterdag 7 oktober 1944

Onder de buffetkast in het café liggen nog altijd een paar K-9.8 karabijnen van die twee gedeserteerde oostenrijkse soldaten. Ik had ze mee willen nemen, máár wat moet ik ermee, want kogels  zijn er niet bij. Ook in de kamer géén patroon! In het kolenhok staan kisten vol kogels, maar hoe kom je dáár bij? Ofschoon er bij de Wehrmacht minder manschappen sneuvelen als bij de SS zullen ze in dit hete oorlogsgeweld die twee oostenrijkers niet zo vlug missen. De carbidlampen in de schuilkelder geven goed licht en nu overal de stroom uitgevallen is, komt de knijpkat, een dynamo zaklamp, die "kikkertje" genoemd wordt, ook goed van pas. Het carbid betrekken we van Jan Levels, die als metselaar dit gebruikt voor zijn kalk. Harrie, de fietsenmaker, tegenover ons in de Karstraat, heeft het met mijn vader steeds over een zekere Otto Böllinger, zoon van een hotelhouder uit Wiesbaden, die als Duitser het vertrouwen van de hele buurt genoot en waar de mensen hun moeilijkheden aan kwijt konden. Na 7 uur mag je niet meer op straat, want dan is de spertijd aangebroken, maar wij jongens kijken niet zo nauw en koekeloeren overal maar raak!

Zondag 8 oktober 1944

Kapelaan de Vries komt tegen tienen in de schuilkelder en gedenkt samen met alle aanwezigen de slachtoffers die tot op heden door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen. Het is een korte en bewogen toespraak. Vandaag is het minder rumoerig dan in voorgaande dagen, wat aangeeft dat ze aan het front kennelijk een rustpauze hebben ingelast.

Maandag 9 oktober 1944

In de bakkerijschuur is alles opgeruimd. Niets duidt erop, dat hier voor een week terug nog een bataljon SS Pantserjagers gelegerd was. In de tentzaal tel ik nog 90 soldaten, dus er zijn er wel enkelen gesneuveld. In het washok zie ik een Duitser een schaap slachten; dat is iets nieuws voor mij, omdat ik voorheen wel varkens had zien slachten, maar nog nooit een schaap. Nimmer zal ik die smekende en zielige mij aanstarende schapenkop vergeten. Als je, na één gericht schot, dat blatende dier dood ziet vallen, dan gaat er toch iets van onwezenlijkheid door je heen.

Dinsdag 10 oktober 1944

De hele dag weer granaatvuur om gek van te worden! Toch zijn er mensen die achterom brood en levensmiddelen komen halen. Als ik zo tegen het middaguur met Hentje Kruis, die 5 jaar ouder is dan ik en wel eens met zijn vader Dorus samen bij ons hand en spandiensten verrichtte, de smeedijzeren poort aan de kant van de Zandsedwarsstraat wil verlaten, vliegt er op rechts onverwachts een granaat dwars door de spijlendelen hiervan. Tijd om te schrikken heb je niet! De poort ziet er geruïneerd uit. Wonder boven wonder zijn wij niet geraakt! Hier beneden ziet u achtereenvolgens een Stug 111 van de Hohenstaufen Divisie, de fabricage van Philips knijpkatten in concentratiekamp Vught, een raketwerper, de zogenaamde 15 cm Nebelwerfer en een oorlogscolonne met voorop een BMW R-12 zijspan. De inzetfoto is een BMW zijspan dat vastzit in de modder! 

Vught was het enige Nederlandse vernietigingskamp

04-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Woensdag 4 oktober 1944

Enorm veel bedrijvigheid bij het lazaret in de betonnen keuken van Berend Roelofs. De oude Berend zie ik heel weinig en voor die man is ook niet veel te doen nú we met die elastieken oorlogsvoetbal geen buurtpartijtjes spelen langs zijn weilandje aan de Zandsedwarsstraat. Vanaf de bakkerijkant hier, zie ik dat zijn oudste dochter Marie met emmers water aan het sjouwen is en achter haar loopt een Duitse frontarts met een groen slop voor. In de uitrit staat een legerwagen. Zeker om direct een aantal gesneuvelden op te laden. Je ziet er weinig van, alles wordt afgedekt en dat is maar gelukkig ook! De Duitsers hier zeggen dat er ook wel eens Engelsen bij zijn, maar gezien heb ik ze nog nooit. Bij Bart "van de Pastoor" langs het voetpad  liggen enkele Duitsers begraven en volgens mij hebben ze er aan het front ook een hoop onder de grond gestopt, want er wordt maar over gesneuvelden gesproken. De doorsnee Duitse soldaat is zo kwaad nog niet en bij ons in de keuken, die helemaal verscholen en ingebouwd ligt tussen twee vleugeldelen en daarbij ook nog beschermd wordt door een muur van een halve meter waar de oven van de bakkerij achter zit, daarin voelen de Duitse officieren zich veiliger dan in de schuilkelder. Bij het koffiedrinken laten ze ons foto's zien van hun gezin. Terwijl buiten op steenworp granaten inslaan wordt de zo tragisch om het leven gekomen mevrouw Polman begraven. Alleen de naaste familieleden trekken naar het kerkhof om haar aan de aarde toe te vertrouwen. Even later is in de Karstraat en Zandse Dwarsstraat geen kip meer te bekennen en ga ik bij ons in de bakkerijschuur maar wat snuffelen in de achtergebleven ransels van de gevallen SS'ers. Niet zonder resultaat, want eraan over houd ik een japanse cilinderpistool met 6 kogeltjes en een mooie dolk met als heft een hertenpoot.  Aan de lege "snapsflessen" en mandfles waar rum in gezeten heeft, zie ik dat deze "Himmlergangers" hun Reichsführer nog een laatste groet gebracht hebben; geen wonder dat ze daar op de Heuvel als dolle gekken in de vuurlinie van de Tommy's terecht zijn gekomen! Rot schrik ik me, als uitgesproken op het moment dat ik door een van de ruitloze ramen van de bakkerijschuur naar buiten stap er net een BMW met zijspan, bewapend met een machinegeweer aan komt rijden. Bij "Hent de Mop" voor de "Tweedekker" draaien ze. Ondertussen ben ik dan al bij de "Strötjes" en voordat ze deze hobbelige straat inrijden heb ik me ergens uit hun zicht verstopt in het korenveld van de "Olieslagers" Even daarna zie ik die gevaarlijke knasters, tussen het huis van de gebroeders Jansen en Lesstrade in, op de Karstraat richting Huissen-Stad rijden. Gauw een veilig plaatsje voor de "gevonden buit" zoeken en dan maar eens kijken hoe iedereen in "de bierkelderbunker" het maakt!

 Donderdag 5 oktober 1944

Buiten de vele Duitsers die op de been zijn, is er ook veel luchtactiviteit van de RAF( Royal Air Force)'s Morgens zijn het de Engelse Jagers die in de lucht zijn en 's middags zijn er ook Amerikaanse P-38 Lightings en P-51 Mustangs  in het luchtruim. De hele dag hoor je het gegier van granaten, met er tussendoor enkele flinke dreunen van ontploffingen of iets van dien aard. Vandaag heeft een Jachtbommenwerper in de buurt van Jansen "Droogstal" enkele bommen gelost. Gehoord heb ik dat er wat doden en gewonden gevallen zijn van geëvacueerden uit buurtgemeenten. Bij boer Hendrik Leijser in Angeren zijn bommen gevallen en ook daar waren een twintigtal doden en enkele gewonden. Bij onze buurman Berend is het in het Lazaret overdruk en op en af worden er soldaten binnengebracht en afgevoerd. Volgens de Duitsers had hun de gewonnen Slag bij Arnhem 3300 manschappen gekost en zouden bij de geallieerden de verliezen ruim op het dubbele liggen, bovendien waren er meer dan 2000 zwaargewonden  bij die door hun Medische Dienst verzorgd werden. Een klein aantal para 's was het gelukt de Rijn over te steken en zouden zich hebben aangesloten bij de troepen aan de Waalkant. Het tussenfront bij Driel en Heteren was volgens de Duitsers weer volledig in hun handen. De Engelsen met hun lichte Tommy-guns, Piat,  pantsercarriers en Jeeps waren geen partij voor hen met de zware Panter, Tijgertanks en PzKw( Panzer Kampfwagen) en niet te vergeten de moordende pantservuist! De meeste Duitse officieren zagen het met volkleider Hitler  helemaal niet meer zitten en hoopten op een snelle beëindiging van de oorlog. Hitler beschouwden ze als een idioot zonder enige militair-strategische en academische kennis. Dat een generaal als Montgomery met de landing bij Arnhem de ene na de andere blunder geslagen had, was voor hen eveneens onbegrijpelijk. In de lucht hadden de Duitsers de strijd verloren en daarmee volgens de bij ons gelegerde officieren óók de oorlog. In het vijftiende Legerkorps, wat Adolf Hitler nog achter de hand zou hebben, hadden ze geen enkel vertrouwen meer! Hier beneden ziet U achtereenvolgens Duits Flakgeschut, Canadees 25 ponder geschut in de buurt van Nijmegen, een formatie Mustangs, een Lockheed P 38 Lighting boven de Hoeve,  en wat Spitfires die in de lucht zijn en bij Elst in de buurt een ploeterende Shermantank in de Betuwse klei. Op de inzetfoto ziet u de kleine oorlogsbuit van een dezer dagen.

02-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Maandag 2 oktober 1944

Gisterenavond gehoord dat er met het zware granaatvuur bij ons in de buurt vrouw Polman dodelijk getroffen is. Een Duitse frontarts uit het Lazaret bij Berend Roelofs en ingekwartierd bij Jan de Groot had nog moeite gedaan om haar te helpen, maar tevergeefs! Vernomen dat men hevig gevochten heeft ter hoogte van de boerderij van Frits van de Kroon op de Heuvel, welke buurtschap gelegen is tussen Huissen-Zand en Bemmel, niet ver van de Karbrug en Linge. Volgens de Duitsers waren er nog van kortbij beschietingen geweest bij het afvoeren van de gesneuvelden en gewonden. Ook enkele hospitaal soldaten waren hierbij gewond geraakt. Bij het bergen van 2 zwaar beschadigde Tijgertanks zou een Engelse Hawker-Typhoon enkele raket en brandbommen gelost hebben. In de nacht van 1 op 2 oktober  is er veel gebeurd. Niet alleen de Duitsers hadden zware verliezen geleden, maar ook de Engelse Commando's van de Green Howards. Wacht eens, daar heb je weer gefluit, dus op je qui-vive zijn Eef! Nee, je kunt rustig buiten blijven lopen...een mooie egale fluittoon, deze  buizen gaan ver over! Gisteren heb ik de Oostenrijkse Pantserjagers al met een viertal stukken geschut weg zien trekken, kijken of ze terug zijn of allemaal opgekrast. Weliswaar staat er nog van alles en nog wat, maar in de kersenbongerd van Berend is geen soldaat meer te bekennen; dus Walter hoor ik vandaag ook geen deuntje op zijn mondharmonica spelen! Op de grond zie ik een ivoorkleurig doosje liggen. Mooi ding, even kijken wat erin zit! Ik heb het al gezien:,, Dat zijn een paar Gehör-Schutze, wij zeggen gehoorbeschermers."Mijn militaire verzameling groeit nu aardig"! Nauwelijks heb ik de gehoorbeschermers uitgeprobeerd als ik plotseling boven "Schiphol" een 12-tal Mitchells aan de horizon zie verschijnen, die kennelijk bommen loslaten. Plotseling ben ik omgeven door rozeachtige rook en wordt me alle zicht ontnomen. Het geluid van vliegtuigen raast zacht wegvloeiend voorbij; blindelings weet ik toch nog dekking te zoeken. Plat langs de slootkant van de bongerd gelegen veer ik als het ware omhoog, ik weet dat er bommen aan het vallen zijn  en wagenwijd houd ik een poosje mijn mond open voor de luchtdruk. Als het stil is hol ik beneveld naar de schuilkelder van oom Piet. Een daar naar binnen gevluchte Duitse soldaat zit voorover gebogen met de handen om zijn hoofd op het trapje bij de ingang. In de schuilkelder hoor ik de Rozenkrans bidden. Met een vluchtige blik zie ik dat iedereen nog in leven is. Even later krijg ik er van mijn vader van langs dat mijn broek gescheurd is. In de late namiddag is bekend dat de biljartvriend van mijn vader, Jan Meier de horlogemaker, dood is door een voltreffer op zijn woning en tevens de gewelfde huiskelder in een puinhoop is veranderd. Oom Hent van het postkantoor, tante Nel en Dinie leven nog. Bij Toon van Kees zijn ze allemaal dood, ook Tonnie waarmee ik op visite bij mijn familie nog wel eens optrok. Bij Tante Chries Derksen, die boven het postkantoor woont en ook de familie Rouwenhorst uit de Pepergas hebben het bombardement overleefd. Bij ons op het Zand, vlakbij de kerk en wat verder de Eerste Zandsestraat in zijn ook brisantbommen gevallen. Bart ten Westeneind en zijn vrouw zijn hierbij dodelijk getroffen. Het kleine manneke in de kinderwagen heeft het er wonder boven wonder levend vanaf gebracht. Ja, de bommen daar waren kennelijk bedoeld op het terrein waar ik vertoefde, gezien het feit dat daar de markeringen uitgezet waren; wat heb ik een geluk gehad! Buiten een honderdtal Huissenaren hebben ook een aantal Zuidse évacué's het leven verloren. Mijn vader is er helemaal kapot van, als hij hoort dat zijn school en huisvriend, Herman Schrijver, zijn vrouw en twee kinderen verloren heeft. Van de mensen die dood zijn, kende je iedereen van naam en de helft persoonlijk en zoiets trek je toch vreselijk aan! 

Dinsdag 3 oktober 1944

De hele morgen ben ik me aan het afvragen, waarom er steeds burgers getroffen worden en zo weinig Duitse soldaten. Het is toch oorlog! De bommen hadden ze boven het front op de Heuvel of ergens in Duitsland moeten loslaten. Wat zijn dat voor sufferds die Tommy's? Welaan-, vuur nog maar een poosje door met dat geschut van jullie, misschien schiet je bij toeval nog wel een keer een vuile Hollandse SS'er voor zijn raap. Fiks uit mijn humeur ben ik;  de hele dag zit ik met allerlei muizenissen en mijmeringen en nu ik deze verhalen uit mijn dagboek uit de oorlogsjaren op het blog aan het brengen ben, moet ik bekennen dat in boeken en geschriften iedereen zeer fel tegen de Duitsers uithaalt en die stommiteiten zoals het bombardement op Nijmegen en het grote bombardement op Huissen wegwuift, maar ik weet door mijn vele interviews en gesprekken met directe betrokkenen heel goed wat er destijds en ook nu nog in de achterblijvers omgaat  als deze bombardementen ter sprake komen! In de bakkerijschuur bij ons thuis  mis ik al een paar dagen de daar gelegerde SS'ers. Een Weermacht soldaat vertelt me dat aan het front "Der Teufel" is losgebroken en dat ze op een Stafchauffeur na allemaal gesneuveld zijn. Hier beneden ziet u een afbeelding van een Hawker-Typhoon, een Mustang P-51, een beeld van de verwoeste Stadskerk in de nacht van 13 op 14 mei 1943, verwoestingen binnen Huissen en het massagraf dat herinnert aan de oorlogsverschrikkingen in Huissen. De inzetfoto is een Mitchell vliegtuig!

 Hierboven De Vierakkerstraat in Huissen

 foto juni 1945

 Een wat wazig massagraf, maar

 de herinnering blijft!

01-10-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Zaterdag 30 september 1944

Al vroeg zwaar granaatvuur. Alleen die gasten van Houterman uit Bemmel gaan de kelder uit. Mijn vader is zich aan het scheren in de huiskelder bij de familie Wouters en luistert naar de BBC berichten, maar die laten alleen de herkeninningstoon horen en zitten nog niet in de ether. In feite mag je geen radio hebben én overlopen de Duitsers je met een dergelijke apparatuur, dan kun je in het ergste geval een kogel door je kop gestuurd krijgen. De grote radio met in de onderbouw van de kast een koffergrammofoon en ook die mooie uit de keuken hebben we in het begin van de oorlog in moeten leveren en die staan allemaal bij hotel "De Gouden Engel" verzegeld opgeslagen. Op verschillende  plaatsen zijn de muren op de binnenplaats, gelegen tussen bakkerij en feestzaal weer danig geraakt door granaatscherven. Tegen half elf komen er een zestal Tigers aangereden, die een stuk van de betonnen omheining van ons land aan het plat walsen zijn. Het zijn SS'ers van het Todeskopf korps. De bij ons ingekwartierde Weermacht soldaten maken zich er boos over. Even later, na een paar demonstratieve draaiingen over de weg, rijden ze richting Bemmel. In vergelijking met de Shermans-, Churchill-, en Cromwel-tanks van de geallieerden, zijn zówel De Duitse Panters evenals de Tigers met hun 14 cm bepantsering beter en sterker uitgerust en bewapend. Alleen in de flank zou je met de Piat eventueel deze monsters mogelijk buitenspel kunnen zetten. Tegen drie uur 's middags wordt het wat rustiger. In de Zandsedwarsstraat  zie ik Chris Levels en "Cherry" Kersten lopen. Even horen waar mijn vriend Piet zit:,, Die mag van oom Giel niet naar buiten Eef, zegt Chris.",, Ik ook niet, maar zodra iedereen flink bang is geworden, knijp ik er van tussen, antwoord ik terug."Even kijken of ze bij Piet van Frans allemaal nog boven water zijn! Pater Meier is vandaag niet bij Lies op de thee, máár die zal met dat zware granaatvuur op het Zand wel veilig in het klooster te Huissen-stad zijn gebleven. Zo tegen vieren lopen we gedrieën bij de gierput van Doorman, als er plotseling een gepantserd verkenningsvoertuig stopt. Een soort koepeltje gaat open en ik hoor voor het eerst van mijn leven Engels praten!  ,, Hier "Moffen" roepen we terug."! Vóórdat ze de kans krijgen om de koepel te sluiten en zich tegen de Duitsers te verzetten, hebben deze  de drie Engelse soldaten al te pakken. Aan de kant van Nolda, in het huis van Lieske Helsen, worden ze even later ondervraagd. Ondanks de bewaking om het pand zie ik op het moment van verhoor toch nog kans om wat tjoklatrepen die bij het ruitloze raam op de vensterbank lagen te kaaien. Dat één van die "Bollen" me met zijn geweerkolf tegen mijn achterwerk sloeg, nam ik op de koop toe. Zo tegen half zeven zie ik dat de Tommy's in een luxe en zwaar gecamoufleerde DKW auto worden afgevoerd. Na een vrij lang appèl, tussen Harrie Reijmers en Hent van Wissen in, trekken zowel de Wehrmacht soldaten evenals de SS'ers met volle bewapening richting Bemmel. De Oberstleutnant, die mijn slaapkamer ingepalmd heeft en als oppas en hulp een meisje uit onze buurt heeft gecharterd is kennelijk de commandant van deze grote groep. Wat deze Duitser prachtig kon was op zijn viool het ave Maria van Gounod spelen!

Zondag 1 oktober 1944

De dag begint met mistig weer en ook nu nog steeds zwaar granaatvuur. Zo tegen negenen is er weer volop zicht! Bij Berend Roelofs vegen ze het bloed van de keukenstoep, een teken dat er weer volop door de Duitse doktoren  is gewerkt om de gewonden te behandelen en indien noodzakelijk te opereren en tevens kun je eruit opmaken dat er verlopen nacht zware schermutselingen aan het front hebben plaats gevonden. Onze waakhond Max die ik nog steeds verzorg en te eten breng is erg onrustig wat duidt op naderend onheil. Ja " jong", het kolenhok is te vol, anders kon je dáár, net als voorheen bij onweer, een tijdje vertoeven om tot rust te komen. De vraag is of de Duitsers dat toestaan, want buiten al die munitie ligt daar ook gepekeld vlees, groenten, koekjes en van alle lekkers opgeslagen. Kapelaan De Vries komt in de schuilkelder een kort zondagspreekje houden. Als hij weg is gaat moeke zich met de verzorging van de kleine Nel bezig houden. Dinie helpt haar een handje. Mijn vader is in geen velden of wegen te bekennen, dus ga ik met Nol Helsen maar eens overal wat rondschuimen. Bij Hent "De Knots" hangen de zwaar gehavende kassen vol druiven en met de vele septemberzon die we gehad hebben zijn ze heerlijk zoet gerijpt. Onze goede voornemens worden verstoord door zwaar granaatvuur; dus geen gefluit meer, alleen links en rechts daverende inslagen en opspattend stof  en rondvliegende scherven; dus vluchten en proberen het er levend vanaf te brengen! Achter het huis van de ouders van "Jan de Oebel" vinden we dekking en horen we aan het gerammel op het dak dat ook daar de granaatscherven  weelderig rondzweven. Op de foto's hieronder ziet u nog wat Duitse tanks, een verwoest marktplein van Arnhem en een zwaar gehavende binnenstad van Tiel. Verder ziet u ook de kop met als datum 26 september 1944 van een vluchtpamflet! De inzetfoto is een vliegende Stirling!


Hoe gevaarlijk ze ook zijn, tanks hebben me altijd geboeid!

Beroemde Wittmann tankbemanning met 159 uitschakelingen

Boven: vochten aan Oostfront en Frankrijk-niet deze streek!

Ook nu het helemaal weer opgebouwd is blijft de herinnering!

In de buurt van Rijn, ijssel, Waal en Linge is hard gevochten!

29-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Donderdag 28 september 1944

In de kersenbongerd bij Berend Roelofs en in de appelenboomgaard bij Willem Derksen in de Geldersche Hoek aan de kant van de Vliegaan staan 2 batterijen Flakgeschut. 15 tot 20 schoten per minuut met buizen van 88mm verlaten de loop en hebben een bereik van ruim 11 km. De bemanning van elk stuk bestaat uit 7 personen. Constant wordt er gevuurd in de richting van Lent, Elst en de bovenlijn van Ressen. Als de Engelsen de Duitse stukken gepeild hebben, dan volgt er ongetwijfeld zwaar tegenvuur. Ik verwacht dat het morgen echt menens gaat worden! De richting Elden en Driel worden kennelijk uit een andere hoek onder vuur genomen. Mogelijk zijn hierbij stukken betrokken die in de buurt van de Stadsboerderij van de familie Vermaes staan. Bij de Duitse artilleristen in de Geldersche Hoek is ook een Rus gelegerd. Deze overloper is totaal mesjoche en loopt iedereen te bedreigen, vaak met getrokken revolver, dit om dure spulletjes van de burgers te bemachtigen. Die komt eerstdaags nog wel op de koffie! Aan het geluid van de fluitende granaten hoor ik aan het langzaam huilende geluid en inslag dat ze erg kortbij aan het vallen zijn. Zijn de Tommy's in Nijmegen, Lent of waar ze ook mogen zitten er nú al achter waar de Duitsers hun vuurmonden hebben staan? Verrast worden we met met onophoudelijk tegenvuur en het is nu echt gevaarlijk geworden om buiten te lopen. Van alle jongens bij mij in de buurt kom ik, op Nol Helsen na, bijna niemand meer tegen. Nadat bij iedereen in onze wijk aanzeggingen gedaan zijn dat tegen vijven de kerktoren van de Zandse kerk wordt opgeblazen, vindt dit gebeuren omstreeks die tijd ook werkelijk plaats en ligt de rest van dit mooie gebouw ook plat.

Vrijdag 29 september 1944

In onze bakkerij wordt nog gewoon doorgebakken. Gaat het met het granaatvuur te bont worden , dan dient het onderoven met ijzeren deur ervoor als schuilkelder. De muzikale omlijsting van de sjirperende krekels vervangt het geluid van de gierende granaten. Wim, de broer van Gerrit de bakker helpt ook mee. Die kruipt voor geen geld in die benauwende onderoven en zegt: "Als het je tijd is komt "Willem met de zeis"je tóch wel halen"! In de bakkerijschuur liggen de de SS'ers in het stro te pitten om bij te komen van de vermoeienissen aan het front achter de Linge. In de schuur liggen alle ruiten eruit. Vervangen zijn ze door stukken aan elkaar geplakt karton van lege blue band dozen; op deze manier houd je de tocht ook weg! Buiten kom ik Nol tegen, die me vertelt dat hun gezin nog steeds verblijf houdt in de Stafbunker op ons land. Gekscherend zeg ik tegen hem: ,,Gelukkig is Jos op 11september geboren en heeft de ooievaar toen nog niets te verduren gehad van rondvliegende granaten, want anders was zij thuis gebleven. In het land  zitten een paar flinke granaattrechters, de schop er even bij en je hebt een mooi eenmansgat! Ook het nachthok van onze waakhond, de Duitse Herder Max, is  wat beschadigd. Aan wat afbrokkelingen, zie je dat er ook wat scherven tegen de muur van het kolenhok terecht zijn gekomen. Richting tent lopen de Duitse soldaten met enorm grote kisten te sjouwen. Wat zou dáár inzitten? Achterin de zaal worden de kratten door een paar "Grijze Muizen" open gemaakt. Te voorschijn komen enkele mooie tapijten en Gobelin wandkleden. Dat is beslist gegapt! " hebben we meegenomen uit een kasteel uit de buurt van Antwerpen, hoor ik ze zeggen." Als de Duitsers weg zijn,  moeten we daar het café maar mee opsieren! Gehoord dat er met het zware granaatvuur van gisteren en vanmorgen slachtoffers gevallen zijn. Dat Lazaret bij Berend Roelofs is kennelijk een goede dekmantel voor de vele Duitsers bij ons ingekwartierd. Voltreffers hebben we nog niet gehad; vandaar! De noodslachtingen nemen ook in omvang toe en bij ons in de buurt is het de lange van Polman die zich druk bezig houdt met de slacht en verdere afhandeling. Door het oorlogsgedoe is het zakenleven totaal ontregeld. Gemeentebestuur, burgemeester Donny is dan allang gevlucht, Distributiedienst, Luchtbeschermingsdienst, Rode Kruis en EHBO werken nauwgezet samen om de gemeenschap draaiend te houden, maar tóch...kun je onderhand van een noodtoestand spreken. Niet iedere zakenman in Huissen is bereid om voor zijn klanten het leven te laten en vandaag zijn er ook in Huissen-Stad verschillende winkels dicht gegaan en hebben ook de meeste bakkers hun broodproductie gestaakt. Buiten de distributiedienst om is er in Huissen een comité opgericht, die zich uitsluitend met de voedselvoorziening gaat bezig houden. Voordat de nacht intreedt nog maar even buiten gaan kijken Eef! Boven de buurtschap "De Heuvel" vlakbij het riviertje De Linge ziet men de duisternis doorbroken worden door een spervuur van flitsende lichtpatronen. Hieronder foto's van de wapens die de Duitsers gebruikten en ook wat tanks. Mijn dagboek telt vele pagina's en we zullen proberen om deze materie tot de datum van het evacuatiebevel op 19 oktober 1944 op deze site te brengen!  





Gevaarlijk wapen vooral in aanvang oorlog succesvol toegepast



Onderstaande foto komt uit Duits archief



Hier beneden ziet u de Duitse tank De Königstiger

Actiefoto op "De Heuvel" waar nú een Maria-kapel staat

27-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Maandag 25 september 1944

In de bierkelder bij Oom Piet geen oog dicht kunnen maken vanwege de zware beschietingen en het gebulder van de kanonnen. In de vroege morgen dacht ik dat er buiten bommen gevallen waren, alles schudde op en neer van die zware klap! In de late namiddag van de Duitse officieren, die bij ons in de keuken met mijn vader aan het praten waren, opgevangen dat er in Elst een munitiemagazijn de lucht was ingevlogen. Bij mijn thuis is bijna geen ruit meer heel!

Dinsdag 26 september 1944

Overal zijn de mensen, voorzover nog niet aanwezig, schuilkelders aan het maken. De meeste "bunkers" hebben meer weg van een bult waaronder de aardappelen voor de winter ingekuild liggen dan van een schuilkelder, één brisantgranaat erop en je staat gelijk bij Petrus voor de Hemelpoort! Een jonge Wehrmacht soldaat, hulp bij de veldkeuken vraagt aan een der oudere soldaten wat voor soort vliegtuigen er in de lucht zitten: ,,Als je een zwart vliegtuig ziet, dan is het er een van de Engelsen, is het een wit glanzende kist met een ster erop heb je met een Amerikaans toestel te doen en als...je helemaal niets voorbij ziet komen, dan is het een onzichtbare van de Luftwaffe"!

Woensdag 27 september 1944

Uit Bemmel is de familie Houterman en Roelofs naar Huissen gekomen, het zijn verwanten van oom Piet. Ressen zit in de frontlinie
en de Tommy's rukken nu vanuit het Zuiden op. Bij Arnhem is alles verkeerd gelopen en jammerlijk genoeg zijn de Tommy 's daar door de Duitsers verslagen. Velen zijn gewond of gesneuveld en slechts een kleine groep is met bootjes ontsnapt naar de andere kant van de Rijn en heeft zich gevoegd bij de Poolse para's. Deze troepen zullen wel niet meer de kracht hebben om door te stoten en zijn in afwachting van de andere gedropte eenheden om dan weer slag te leveren. Mijn vriend Nol zit met zijn ouders, broertjes en zusjes in de bomvrije schuilkelder die de Duitsers begin augustus op ons land gebouwd hebben. De kelder is gelambriseerd met onze dansvloer en karrenbodems van onze buurman, transporteur en kolenboer van Aalten doen dienst als afdekplaat. Daaroverheen liggen turfbalen, zand en losse grond, waarop wat groen. Op ons land staan veel pruimenbomen die een natuurlijke beschutting aan het geheel geven. Voor de bunker en de haakse ingang  hangen dikke gasgordijnen.  Ofschoon ik mij al helemaal niet kan aanpassen aan die bedompte, nu overbevolkte bierkelder bij Piet Wouters en bovendien "deze bunker" niet veilig acht, heb ik me als snotjongen maar te schikken. Moeke vertoeft heel veel in de schuilkelder en moet noodgedwongen,  nu  al het personeel ook thuis zit, buiten de zaak om kleine Nel van nog geen jaar oud verzorgen. Achterom bij ons thuis komen nog veel klanten brood en kruidenierswaren halen en zolang we nog voorraden hebben is alles leverbaar. Mijn zus Dinie, een jaar jonger dan ik helpt ook met alles mee, onze Ben van zes is  daarentegen nog niet in staat én als het mij uitkomt help ik de klanten ook wel. Het is een zenuwslopende tijd en je moet het maar durven om onder zwaar granaatvuur de deur uit te gaan om nog boodschappen te halen en deze uit te reiken. Mijn dagboek uit de oorlog beslaat vele bladzijden en een heleboel zaken heb ik verwoord in aparte stukken die ik uitgebreid voor mijn lezers op mijn blog gebracht heb. U kunt ze inzien door het archief te openen, waarin zeker 60 oorlogsverslagen staan met vele beelden en details. De verschrikkingen waren groot en de hoop van een snelle bevrijding ijdel! Er valt veel over alle oorlogen te lezen en erover uitgepraat en geschreven raak je nooit. In de toekomst zullen bij leven en welzijn er van mijn kant nog vele verhalen volgen. In 1955 heb ik amateur historicus Gerrit Meeuwsen uit Huissen fotomateriaal en oorlogsstukken overhandigd, waarbij ook mijn dagboek en er zullen in Huissen en omgeving ongetwijfeld veel mensen zijn, die nog in het bezit zijn van eigen materiaal of van stukken en foto's uit mijn collectie verkregen. Alles wat er op mijn site staat mag gekopieerd worden. Bij verdere publicatie hiervan verzoek ik u wel beleefd om als bron mijn naam te vermelden. Uit een in 2004 geschreven stuk over de Slag om Arnhem van de Duitse Historicus Stephan Steuben geef ik de letterlijke tekst weer over zijn nabeschouwing die handelt over de behandeling van de Duitsers met betrekking tot de opvang van de gewonde Engelse soldaten: Der englische Historiker Christopher Ailsby schreibt in seiner "Geschichte der Waffen-SS" (London, 1998) zur Schlacht von Arnheim: ,, Entgegen einem vorurteil verhielten sich die Soldaten der Waffen-SS nach dem kampf ritterlich gegenüber ihren britischen Gefangenen."Noch im Verlauf der Kämpfe wurden mehr als 2200 verwundete Engländer von den Sanitäteinheiten der Division "Hohenstaufen" übernommen und versorgt. Darüber hinaus bestückte die Waffen-SS zurückfahrende britische Sanitätsfahrzeuge mit Verbandsmaterial zur Versorgung jener Verwundeten, die sich vor Kampfesende nicht in deutsche Obhut begeben wollten. Davon is heute freilich nur noch wenig zu lesen. De inzetfoto linksboven is van Joseph Dietrich Gruppenführer en de beelden die U hieronder ziet geven de bevrijding van Arnhem weer op 14 april 1945. De stad was verlaten, alleen de bewoners van de "verre en verscholen buitenwijk" de Geitenkamp waren niet geëvacueerd en hebben de Canadese bevrijders mogen begroeten. Wij als Huissenaren hebben ons stadje ook nooit zien bevrijden en er zijn zelfs geen directe beelden van!

19-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Woensdag 20 september 1944

In de Karstraat zijn veel  Duitsers aan het trekken. De RAF zit met  jachtvliegtuigen in de lucht. In de buurt van "De Pippel", de boerderij van de fam. Puplichuizen, in de directe nabijheid van het brugje over De Linge zie ik een paar van die kisten een duikvlucht nemen...dús pleiten Eef en naar huis! Even later is er een  brandende machine neergestort op de Panoven, vlakbij het huis van de familie Bremer, vermoedelijk een Dakota transportvliegtuig C-53, kennelijk neergehaald door Duits luchtdoelgeschut.  Door luchtlandingen achter De Maas bij Grave, Son bij Eindhoven en in de buurt van Arnhem zijn er als het ware 3 bruggenhoofden ontstaan. Nú nog de oprukkende Amerikanen vanuit België, Frankrijk en Luxemburg erbij en ook Nederland is bevrijd.

Donderdag 21 september 1944

In Driel zijn Poolse Para's van de 43ste Airborne Divisie geland. Volgens sommige mensen zouden er in vier dagen tijd meer dan 20.000 parachutisten boven ons land gedropt zijn en is de bevrijding een kwestie van enkele dagen. Duits afweergeschut haalt een transportvliegtuig neer. De kist is ergens in de Hoeve terecht gekomen op een stuk akkerland van boer Wienholtz. Cor Bleumer vertelde me dat hij meteen ter plekke was geweest en nog hulpgeroep had gehoord. Het vliegtuig telde 6 bemanningsleden.

Vrijdag 22 september 1944

Ofschoon er al vanaf juli bij ons in Huissen voortdurend Duitsers aanwezig waren en men links en rechts openbare ruimtes en gebouwen gevorderd had en weer verlaten zijn er nú overal inkwartieringen van soldaten. Onze woonplaats Huissen is frontstad geworden. Bij ons in de tentzaal liggen 120 Wehrmachtsoldaten en in de bakkerijschuur 60 SS'ers. Hun bewapening bestaat uit geweren, machinegeweren en ook zijn ze in het bezit van buitgemaakte Besa mitrailleurs. Ons kolenhok is tot de nok toe gevuld met kisten vol allerlei munitie. Buiten de normale standaarduitrusting hebben de SS'ers hun hele nek omhangen vol kettingen met patronen en in hun laarzen twee of drie Panzerfausten, verder dragen ze allemaal een pistool en hebben ze ook hun koppel vol handgranaten met stelen eraan. De meeste gaan dronken naar het front. Ook voeren ze steeds een zesloops-raketwerper mee die kennelijk ook bij hun uitrusting hoort. Er zijn ook Oostenrijkers bij die de hele dag op Hitler schelden en zich Panzerjäger noemen. Enkele soldaten hebben een klaproos op hun pet, weer andere een doodskop. Bij onze buurman Berend Helsen in de Zandsedwarsstraat zijn Stafofficieren van de Abwehr gelegerd en ook zie ik "hoge Pieten" met uniformen aan met rood gekleurde revers van het Frundsbergregiment Panzer rondlopen. Bij de Wehrmacht eenheden bij ons in de tentzaal zijn ook vrouwelijke verzorgsters met grijze uniformen. Deze opvallende "stukken" noemen wij "Grijze Muizen"!

Zaterdag 23 september 1944

In de vroege ochtend neem ik waar, dat er bij onze linkerbuurman Rode Kruisvlaggen over het dak gespannen zijn. Het woord Lazaret is zelfs op grote afstand zichtbaar. Bij Jansen"De Groot" iets verderop in de Karstraat zijn de Sanitäter ingekwartierd en worden ook de eerste hulp handelingen verricht. Zware frontoperaties vinden in de betonnen Lazaretkeuken bij Berend Roelofs plaats. Nu de slaapkamers bij ons thuis boven door Wehrmacht officieren bewoond worden en er voortdurend granaatvuur is, slapen we 's nachts in de bierkelder van Limonadefabriek "De Zwaan" die tevens als schuilkelder dient voor de beschietingen die steeds heviger worden. Overdag heerst er bij ons in de bakkerij nog altijd  bedrijvigheid, alleen wordt er niet meer bezorgd en moeten de klanten het brood zelf halen.

Zondag 24 september 1944

We zijn nog gewoon naar de kerk geweest en de H. Mis werd ook door enkele Duitse soldaten bijgewoond. Er werd door de kapelaan geen preek gehouden. 's Middags wordt het kolenhok nog verder volgestouwd , nú met Engelse proviand en verbindingsmaterieel die kennelijk verkeerd gedropt is en in Duitse handen gevallen. Aan de kant van Arnhem is alles vrij rustig, maar de evacué's uit Arnhem Zuid en Malburgen die na de landing van de Engelsen uit het frontgebied van Arnhem naar Huissen gevlucht zijn, blijken nog steeds her en der bij particulieren, boeren en tuinders gehuisvest te wezen. Tegen de avondschemering stort er bij Th. Roelofs op de Rietkamp een lange afstandsjager neer. Het is een tweemotorige "Amerikaan" n.l. een Lockheed P 38-Lighting. Tussen de SS Soldaten en Wehrmacht botert het niet zo goed en er heerst een felle redetwist over de buitgemaakte proviand in het kolenhok, gedeeltelijk ook opgeslagen in het washok. Een driftkikker van een officier gooit over de binnenplaats een rookgranaat, zodat we tijdelijk in duisternis verkeren. Als de rook opgetrokken is schijnt de vrede getekend, want even later is alles weer rustig. Bij de veldkeuken op de binnenplaats heb ik onder dekking van al die rook, hoestend en kuchend, maar meteen een blik boterhamworst meegepikt en op ons eigen tarwebrood smaakte dat verdomd goed. Ondanks al dat oorlogsgeweld om ons heen hebben wij in die tijd geen dag honger geleden. Noodslachtingen van getroffen vee op stal en in het weiland zijn aan de orde van de dag en overal is bankvlees zonder bonnen te verkrijgen. Overal zijn voor zover mogelijk de verduisteringen weer aangebracht, want met het neerkomen van granaten en ontploffingen zijn er al verschillende ruiten gesneuveld en bij sommige tuinders kun je zo de druivenkas instappen. De inzetfoto links boven is van de commandant van de 10de Panzerbrigade Heinz Harmel, die Bij Berend Helsen zijn verblijf had. De meeste beelden spreken voor zich en er staan ook wat Tommy's op en Parachutisten die bij Driel tussen wat bomen in het terrein bewaken. Wordt vervolgd!

18-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Uit de Hoogmis komend wist ik niet wat ik zag! Buiten is het mooi helder en echt nazomers weer. De lucht is zwart van laagvliegende vliegtuigen. Er staan veel mensen opgewonden en enthousiast te kijken. Wat is er aan de hand vraagt iedereen zich af? Is de bevrijding nabij? In de verte richting Arnhem zie je van alles en nog wat in een bonte schakering omlaag dwarrelen. Wat zachte plofjes en kleine wolkjes in de lucht getuigen van het feit dat de Duitsers hun afweergeschut gericht hebben op alles wat er door de lucht dwarrelt. Even later zie je wat spitfires duiken en hoor je de boordwapens ratelen. Wat hardere dreunen duiden erop dat er kennelijk ook wat bommen afgeworpen zijn. Het blijft maar aanvliegen, in de kisten kun je de piloten zien zitten. Tegen half een in de middag ben ik met een aantal "later kerkgangers" klanten toch even onder de dikke leien van het biljart gedoken bij het horen van wat zwaardere klappen, die klonken alsof er kort in de buurt bommen naar beneden kwamen. Later op de dag vernomen dat er bij het Looveer in Huissen-Stad raketbommen zijn gevallen. Erg dat er bij een aanval op een batterij Duitse Flak 23 onschuldige burgers gedood zijn. Niets vernomen van gesneuvelde Duitsers! Ondanks dat we het allemaal voor onze ogen hebben zien gebeuren, is het tóch groot nieuws dat enkele Engelse luchtlandingseenheden bij Heveadorp en op de Ginkelse Hei in Oosterbeek gedropt zijn.

Maandag 18 september 1944

Er wordt zwaar gevochten om de Rijnbrug bij Arnhem. Gehoord dat er bij Grave en in de Ooypolder bij Nijmegen ook para's neergekomen zijn. Als die de Waal oversteken zitten we morgen niet meer aan de eigenteelt en is voor ons knapen het roken van gedroogd en gemalen bonenblad ook gebeurd. 's Avonds laat in het donker is Arnhem van hieruit gezien "een wandelende" vuurgloed. Harrie Reijmers, de fietsenmaker, tevens onze buurman en klusjesman, komt bij ons langs om mijn vader te vertellen, dat hij gehoord heeft dat een pantser eenheid van de Waffen SS met zware tanks over de Westervoortsebrug Arnhem is binnengetrokken en volgens zijn militaire bevindingen, opgedaan in het fietsenleger van generaal Reynders, de zaak dáár verkeerd dreigt te lopen. 

Dinsdag 19 september 1944

Dat de SS in de buurt is worden we 's morgens tegen koffietijd gewaar. Bezig aan ons "surrogaatkwartiertje", zien we door het winkelraam een stelletje van die haveloze kerels die fietsen aan het vorderen zijn. Vanuit de verte hebben de fietsers al gauw in de smiezen, dat er bij "Lombok" iets niet pluis is en slaan al gauw een andere richting in om die knasters te ontlopen. Gemakshalve lopen die SS'ers overal in de buurt lukraak naar binnen om aan vervoersmiddelen te komen. De mooie Pijlfiets met versnelling van mijn vader is dan al verdwenen, als die rotzakken proberen om de transportfiets, waarmee brood uitgevent wordt, ook mee te nemen. Moeke is des duivels en houdt de Hollandse Waffenman met geweld tegen. Deze trekt zijn Luger en dreigt daarmee. Ondertussen heb ik me er ook mee bemoeid én geef ik die smeerlap een flinke lel tegen zijn schenen. Noch de knecht, noch mijn vader is thuis. Die zijn beiden naar Huissen-Stad om de bomslachtoffers van het Looveer mee te helpen begraven. Tóch, als de geladen revolver  na een klik op mij gericht wordt, neem ik snel de kuierlatten en vlucht ik via de bakkerijschuurdeur de Zandsedwarsstraat in. Op het deel bij oom Hendrik word ik door tante Bet, die het nooit zo op mij begrepen had, weggejaagd. Gelukkig is de Schutzstaff-Mann van die Leibstandarte van Adolf  me niet gevolgd. Wat nú? Even blijven loeren op de hoek van "De Strötjes" of alles veilig is. Thuisgekomen, ben ik blij dat moeke nog leeft! Tegen drie uur zijn er weer Dakota's, Stirlings sleepvliegtuigen, Horsa- en Halifax zweefvliegtuigen en Engelse jagers in de lucht. Ze vliegen af en aan. Krijgen we weer een luchtlanding te zien? Vanaf het dak van Limonadefabriek "De Zwaan" bij oom Piet en tante Mies Wouters heb ik dit kleurrijke schouwspel met een "geleende" Prismakijker van de Moffen, die me even later door een paar "flinke mannen" werd ontfutseld, duidelijk waar kunnen nemen. Bij oom Piet waren we kind in huis, omdat we hem altijd hielpen met het spoelen van flessen en hierna een dubbeltje kregen om een ijsco te kopen. Ook de lege bierflessen van ZHB, we noemden dat ziekenhuisbier, werden gecontroleerd en eventueel gespoeld. Vroeger hadden de mensen nogal eens de gewoonte om in lege flessen petroleum, spiritus, azijn, zoutzuur of andere ongewenste vloeibare stoffen te bewaren; vandaar die langdurige spoeling met zand en water!


Boven vertrek luchtlandingsdivisie-Beneden in volle vlucht



Bij Het Looveer ging het om de pont, niet om het Duitse geschut!

16-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Vanmorgen kreeg ik van mijn blogvrienden, "De Levensgenieters" uit België, wat foto's toegezonden gemaakt aan het strand van Nieuwpoort. Op die mooie nazomerdag van gisteren hadden ze een lange strandwandeling gemaakt en heerlijk gegeten in een restaurant op de kade. Ook het mooie en gezellige winkelstraatje van dit beroemde stadje hadden ze bezocht om wat leuke souvenirs te kopen voor henzelf en de achterblijvers thuis. Dit aan de  zee en het riviertje de IJzer gelegen stadje was vroeger garnizoensstad van de Spanjaarden en in de Tachtigjarige Oorlog veroverd door koning Philips de Tweede  van Spanje die de hele Zuidelijke Nederlanden en Gewesten in beheer had. Bij dit riviertje en in de duinen aan zee vond in 1600 de Slag bij Nieuwpoort plaats. De Noordelijke Nederlanden werden beheerd door Willem de Zwijger die Prins Maurits de opdracht gegeven had de Zuidelijke Nederlanden tot Duinkerken aan toe te heroveren. Prins Maurits was een gewiekste veldheer en wist in de kortste veldslag die er geschiedkundig ooit geweest is de Spanjaarden met een list op de knieën te krijgen. Toen de Spanjaarden juichend dachten dat ze de Hollanders verslagen hadden, doemden van achter de hoge Duinen plotseling Maurits cavalerie op die het hele Spaanse handeltje letterlijk en figuurlijk in de pan hakte. In dit slechts 4 uur durende gevecht sneuvelde van de 3000  Spaanse militairen er ruim 1500 en van de 1800 aan Hollandse zijde er plm 700. Wij mogen de Slag dan gewonnen hebben en het terrein rondom het stadje tijdelijk in ons bezit, maar Nieuwpoort zelf bleef in handen van de Spanjaarden! Hier beneden ziet u een portret van de Spaanse koning en van onze beroemde veldheer Maurits.
De foto's van "De Levensgenieters" geven een indicatie van de plaats waar de gevechten in 1600 plaats vonden.

15-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

We gaan terug naar een ver verleden toen ik nog een jongen van een jaar of zeven was. Bij ons thuis hadden we een driedubbel bedrijf, bakkerij, kruidenierswinkel en café. Buiten onze waakhond de Herder Max hielden we er kippen en varkens op na. De eieren werden in de winkel verkocht en ook spek, ham, bloedworst en leverworst van eigen slacht werd uitsluitend aan goede klanten voor een zacht prijsje aan de man gebracht. Zó als altijd was het haasje voor mijnheer pastoor en de rest van het varken ging de weck in. Ik verzorgde een zevental konijnen . In die tijd waren Vlaamse Reuzen in. Het waren forse beestjes en als ze slachtrijp waren, dan werden ze met Pasen of Kerstmis op tafel gebracht. In een vorig artikel, geschreven in februari heb ik verteld hoe het er in die tijd met slachten aan toeging, dús daar komen we niet meer op terug! Vroeger werden de konijnenhokken buiten hoog opgezet en getimmerd van twee duims dik hout met aan de onderzijde wat bodemspleetjes. Het dak werd regenvrij gehouden door asbestplaten(nú verboden), leien of bitumen afdekking etc. Op de bodem lag gewoon zand met daarover heen turfstrooisel, zaagsel en stro en tweemaal per week werden de hokken schoongemaakt . Langs de weg werden paardenbloemen gestoken, wij noemden deze "ketting(s)pollen" en met een oortje, sikkeltje of zeis werd gras langs de weg gehaald. Gek waren de konijnen op hooi, wortels en wortelenloof en als krachtvoer kregen ze bij mij afval en korsten van roggebrood uit de bakkerij. Tegenwoordig worden deze stoffen met diverse groentes verwerkt in zogeheten "Biks" en het gemengde voer bestaat uit maïs en andere graankorrels. Waren de konijnen aan de diarree, waarvan mijn dieren zelden of nooit last van hebben gehad, dan gaf ik ze wat verse selderij van ons land ter zuivering van hun darmpjes en na een paar dagen waren ze weer opgeknapt. Tegenwoordig gebruikt men norit of andere stopmiddelen. Konijnen eten de zogenaamde blindedarmkeuteltjes van hun uitwerpselen op, dit omdat ze bepaalde voedingsstoffen met veel vitaminen bevatten. Jaren hebben we onze vakanties in Hoenderloo op de Hoge Veluwe doorgebracht en gezien dat andere dieren dit ook deden, zó ook onze hond Tayler. Een wild konijn in de vrije natuur vreet van alles wat ze lekker vinden op en hun darmpjes zijn eraan gewend. Gaan we daarentegen een tam konijn bvb voeren met verse andijvie, spinazie, witlof of dies wat meer, bouw dit dan langzaam op, want anders ontstaan er problemen! Uiteraard moet een konijn ook altijd over voldoende vers drinkwater beschikken! Als een moor dragend is, dan moet je niet teveel vreemd volk bij haar hok laten komen, want dan raken de voedsters in paniek en eten ze na de draagtijd van 30/31 dagen én worp hun eigen jongen op. Ik deed vroeger wat zout door hun drinken, waarbij ze rustig bleven en voor de hokken spande ik wat jute zakken. Tegenwoordig zijn er zulke mooie looprennen, hokken met nachthok voorhanden én als je konijnen erop nahoudt, kijk dan niet op een paar centen, want er is zoveel fijn entouragemateriaal te krijgen, waarbij de leefnatuur van het konijn echt nagebootst wordt  en de beestjes zich prettig voelen. Tot 1990 heb ik konijnen, kippen, duiven en agapornissen erop nagehouden en als we het over konijnen hebben, dan waren dat bij mij veelal Lotharingers óók wel vlinderkonijn genoemd. Als raskonijn met keurstempels in hun oortjes heb ik ook jarenlang gefokt met Belgisch Haas, verder met Gele Bourgondiërs en Franse Hangoren. Toen de kinderen nog klein waren, werden er voor hun plezier ook nog een paar Hollandertjes en Tannetjes aangeschaft, gecompleteerd met een paar kanaries, wat hamsters en enkele cavia's. Het doorsnee konijn wordt 5 tot 6 jaar oud, maar bij een heel goede verzorging kan dit oplopen tot 8 jaar. Bekend zijn enkele gevallen van Nijtjes-berggeitkonijnen, zie inzetfoto!- die 12 jaar oud zijn geworden. Het was vroeger bij ons een echte "beesteboel" en als je er op terug kijkt met alle drukte in en rondom het huis tóch reuzeleuk!

10-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Bij Dogro Plastics aan de Veilingweg te Huissen Gemeente Lingewaard woedt momenteel een grote brand. Vanuit het Appartementencomplex "De Pauw" te Angeren, in directe lijn op ongeveer drie kilometer, is vanaf de galerij op de tweede verdieping de brand duidelijk waar te nemen. Veel medebewoners staan op het balkon van de recreatiezaal naar de brand te kijken. Mijn zwager en schoonzoon die mede het beheer hebben over een drietal grote meubelbedrijven, gevestigd aan de kort bij de veilingweg gelegen Nijverheidstraat, vertelden mij zojuist door de telefoon dat hun bedrijven ook bedreigd werden door de brand.
Een zestal brandweerkorpsen uit de regio zijn druk bezig om het vuur onder controle te krijgen en panden en industriehallen in de directe nabijheid te beschermen, zodat de vuurzee zich niet verder uitbreidt. Door wat windvlagen uit de verkeerde hoek is dit niet helemaal gelukt en is het vuur ook overgeslagen naar een reclamebedrijf en een bedrijf die zonwering verkoopt, ook een daaraan grenzende woning zou getroffen zijn. Het industrieterrein is gelegen aan de drukke weg naar Bemmel kort in de buurt van de A-15. Wegens het bij de brand mogelijk vrijkomen van gevaarlijke stoffen in de lucht is het voor de bewoners binnen een straal van 5 km raadzaam om deuren en ramen gesloten te houden. Niemand kan momenteel zeggen hoe deze brand ontstaan is. In heel Nederland zijn er op grote industrieterreinen dit jaar een aantal verdachte branden geweest. Te hopen is dat de technische brandrecherche belast met dergelijke zaken oorzakelijk sporen kunnen vinden. 

07-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

In 1947 zat ik op de Eusebius School te Arnhem in de klas van Frater Koenraad. Wij waren op de eerste zaterdag van september in dat bewuste jaar de jongens die meeliepen in de Eerste Airborne Wandeltocht georganiseerd door de Politie Sport Vereniging Renkum. Omdat ik nogal aardig trommelen kon, liep ik samen met Bennie Lampe voorop om de mars wat entourage te geven. De tocht ging door het gebied waar vanaf 17 tot 25 september 1944 de Slag om Arnhem gewoed heeft. De eerste tocht telde ruim 1700 deelnemers, waarvan er meer dan 1600 de mars uitgelopen hebben. Een aanvankelijk opgezet sober en eenvoudig evenement is in de loop der jaren uitgegroeid tot de grootste dagwandeltocht ter wereld met tussen de 30 en vijfendertigduizend deelnemers. Het startpunt van de mars begint in sportpark Hartenstein, waarvan het in het park gelegen hotel destijds hoofdkwartier van de Engelse Airborners was. Tegenwoordig is in het achterste gedeelte van dit historisch hotel een oorlogsmuseum gevestigd. Er kunnen verschillende afstanden gelopen worden, waarvan voor een beetje ervaren loper de 15 kilometer het meest in trek is. Aan de tocht nemen ook veel militairen uit Binnen-en Buitenland deel.  Deze goed getrainde binken  lopen meestal de 25. Onderweg wordt altijd even stilgestaan bij het in de bossen van Oosterbeek gelegen oorlogskerkhof, verder bij de landingsplaats op de Ginkelse Hei, én er zijn ook veel oudere deelnemers die het kerkje Onderlangs bezoeken, waarin de historische terugtocht der troepen besproken werd. Dorpjes als Wolfhese en Doorwerth met in de buurt "De Westerbouwing", vlakbij Arnhem, Oosterbeek en Renkum, zijn prachtige plaatsjes met een mooie en bosrijke natuur. De Airbornemars is niet alleen een gedenkmars máár voor jong-en oud ook een bijzonder gezonde tocht. Eenmaal eraan begonnen weet je van geen ophouden meer! Jammer dat ik enkele jaren geleden wegens een paar vervelende kwaaltjes af heb moeten haken en aan deze wandeltocht geen vervolg kan geven, máár als herinnering kijk ik omstreeks deze tijd naar de vele medailles hieraan overgehouden. Hieronder ziet u enkele voor zichzelf sprekende beelden die aan de Slag om Arnhem herinneren. Op de inzetfoto ziet u Hotel Hartenstein!

04-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

De Tweede Wereldoorlog is al 64 jaar afgelopen en tóch zitten we er nog middenin. Voor een goede week terug werden de Olympische Spelen in Peking beëindigd met een spectaculaire show zonder weerga. Weliswaar heeft premier Balkenende de Chinese premier gewezen op het feit dat de Mensenrechten in China beter gerespecteerd moesten worden, máár wie praat daar nog over? Alles gaat op de gewone voet door.  De Dalai Lama ligt oververmoeid in een ziekenhuis bij te komen van de zware emotionele spanningen door de onderdrukking en uitmoording van zijn geliefde Tibet. De Russen houden ondanks een afgesproken bestand en aftocht Georgië bezet, overal zitten onder erbarmelijke omstandigheden mensen gevangen die gewoon voor hun mening uitgekomen zijn en als staatsgevaarlijk beschouwd worden; de wereld is nog steeds één gistend vat! Buiten alle oorlogen om hebben we vaak ook nog te maken met veel natuurrampen en grote klimaatveranderingen, veroorzaakt door de vele kernproeven, het maar raak deponeren in moeders natuur van uitermate gevaarlijke stoffen en het stoken van materiaal die zich door verbranding omzet in giftige uitstootgassen in de atmosfeer, die zich in perpetuum zich daar blijven ophouden en niet meer af te breken zijn. Je hoeft echt geen profeet of paragnost te wezen om te zien dat dit binnenkort totaal fout afloopt. Ik heb me technisch nogal eens verdiept in alle soorten vernietigingswapens. Hierdoor vergaar je veel kennis hierover, bij mij is het nooit opgekomen, máár ik moet er niet aan denken als een of andere techneut met nog meer kennis hierover én die zijn er écht binnenkort een bom zou gaan uitvinden die in één klap het kwetsbare aardse bestel uit de baan en van de baan veegt. De grondleggers van uitgewerkte vernietigingstechnieken waren bewust of onbewust Albert Einstein, Madame Curie, Felix Nobel en Werher von Braun die allemaal hoge onderscheidingen ten deel zijn gevallen. Wie het volgende vernietigingswapen uitvindt zal geen vredesonderscheiding krijgen en ook geen vernietigingsonderscheiding! Als ze die laatste nog willen uitreiken zijn er kandidaten ten overvloede, want er zijn nog altijd staatshoofden die door onderdrukking de mensen in toom houden door ze in interneringskampen van hetzelfde kaliber als Auschwitz op te sluiten. We moeten ons tegen onrecht blijven verzetten, wie heult en zwijgt , is net zo schuldig als degene die de vernietiging uitvoert! Hier beneden vindt u sprekende beelden over concentratiekampen en wilt u meer hierover weten kunt u me altijd mailen of klik op links bij concentratiekampen op het logo!

02-09-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Voor een paar jaar terug hoorde je bijna niemand klagen over de zorg. Zoals altijd waren er wat incidentele klachten, maar verder liep alles redelijk. Dit Kabinet moddert maar wat aan! Eerst hebben ze toegelaten dat al onze Nutsbedrijven in buitenlands bezit gekomen zijn, vervolgens hebben ze de ziektekosten onbetaalbaar gemaakt door allerlei maatregelen die functioneel niet werken. Hier zijn het de Verzekeringsmaatschappijen die het voor het zeggen hebben en het heft volledig in handen hebben genomen. Doordat ongeveer 40 procent van alle Nederlandse gezinnen door de hoge kostenstijgingen van de laatste zeven jaren in de min staan maken de Banken de premies niet meer over. Al méér dan een miljoen Nederlandse burgers betalen dus geen ziektepremies meer! Sommige mensen staan zover in het rood bij de Banken dat ze ook de boodschappen niet meer kunnen betalen en aangewezen zijn op de voedselbank. Binnenkort zou zelfs het AOW-pensioen op de tocht staan. Héél goed mogelijk door de speculaties met die gelden in het verleden. Na de Beurskrach van 11 september 2001 hebben de Pensioen-en Beleggingsfondsen miljarden verlies gehad en het was beter geweest als het kapitaal wat minder risicogevoelig belegd was geweest. Een goede vriend van mij die architect was heeft destijds met de eerste opbrengsten van de AOW-premiegelden de Koninklijke paleizen nog gebouwd en verbouwd, óók zijn er gelden weggevloeid naar de aanleg en verbetering van wegen.  Het was al meteen potverteren van jawelste! Vanwege het feit dat me geen pensioen te wachten stond heb ik op advies van een bankdeskundige mijn duurverdiende spaarcentjes belegd  in aandelen, waarvan zó weinig overgebleven is dat je er nog geen week je boodschappen mee kunt betalen. De marktwerking heeft op alle terreinen zijn invloed gehad, óók op het begrip "Zorg"! Zorg is een verhandelbaar product geworden dat beheerd wordt door een stelletje slimme managers met salarissen van ver boven de 200.000 euro per jaar die een mentaliteit hebben van "pakken wat je pakken kunt" en van de Regering ontvangen die dames en heertjes met deze normen en waarden óók nog eens fikse bonussen als ze zoveel mogelijk de kosten weten te beperken. In de praktijk komt dit neer op slecht betaald werk van het overgrote deel van het personeel dat uiteindelijk het werk moet verrichten, vaak is er te weinig personeel en lopen in tehuizen mensen dagenlang met een smerige luier aan rond of zitten en liggen in bed en zijn er beknotte persoonsgebonden budgetten voor huishoudingen die zelf de zorg regelen. Zorg is een moderne vorm van "Zwarte Handel" uit de oorlogstijd geworden, máár zelfs onze Duitse bezetters tolereerden dit niet! Deze Regering staat erbij, kijkt erna én doet er niets aan ! Wilt u meer weten van details, klik op rechts op de link van het SP-net en luister naar de interviews dat ons Kamerlid Renske Leyten heeft met mensen van de "Zorg," in de zorg en alles wat hier mee samenhangt.

30-08-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Zondagavond heb ik met grote belangstelling de VPRO-Documentaire over Tule Lake gevolgd. Deze plaats ligt in een hooggelegen natuurgebied van 1230 meter boven de zeespiegel in Californië, heeft momenteel 1400 inwoners, valt onder het district Siskiyou Country en is nú een toeristenoord en voor veel Japanners een soort bedevaartsoord en herdenkingsplaats. Door de VPRO werden we teruggevoerd naar de periode19 februari 1942 tot augustus 1946 met een vervolg naar het jaar 2001. Naar voren kwam een zekere mijnheer Mirikitani, een man van in de tachtig met een oorlogssyndroom, die zich tekenkunstenaar noemde, het steeds had over zijn familie in Japan, waarvan er velen met de atoombom op Hiroshima het leven verloren hadden, alleen de Koi-vissen hadden het overleefd,  én dacht dat hij nog de enige overlevende was van de familie Mirikitani. Volgens zijn zeggen was hij geboren in het Amerikaanse plaatsje Sacramento, máár hij had het er óók over dat hij vroeger met een oom naar een tante in Hiroshima ging, een plaats die met het gróte bombardement binnen 5 seconden van de aardbodem was verdwenen.Wat was er met die goede man aan de hand? Toen de Japanners die in de Tweede Wereldoorlog aan de zijde van Nazi-Duitsland  stonden op 7 december 1941 de havenstad Pearl Harbour hadden gebombardeerd, waarbij hun hele vloot ten onder was gegaan, was de Amerikaanse regering zó verbitterd en verbolgen dat ze uit angst en voorzorgsmaatregelen alle mensen met een Japanse achtergrond of ze nou wel of niet genaturaliseerd waren, opgesloten hebben in een groot interneringskamp in het berggebied  van het plaatsje Tule Lake. Evenals bij de Duitse concentratiekampen was er een uitermate streng kampregime met begeleiders die de mensen in-en rondom het kamp aan het werk moesten houden, en óók hier golden strenge en onmenselijke straffen als de kampregels overtreden werden. De ruim 6000 gevangenen zaten in barakken, de voorzieningen waren summier te noemen en het eten en drinken liet ook te wensen over! Geestelijk zijn veel "gevangenen," die voor het merendeel al jaren Amerikaans Staatsburger waren, hier te gronde gegaan en hebben daar hun identiteit volledig verloren. Tule Lake was geen vernietigingskamp, zoals bvb Auschwitz, máár ook hier zijn veel mensen omgekomen door ziektes als dysenterie, tyfus en andere besmettingshaarden, eigen aan kampen waar teveel mensen in slecht geventileerde ruimtes vertoeven. Na een héél armoedig zwervend leven geleid te hebben en met een buitengewoon menselijke begeleiding van de Amerikaanse Sociale Dienst heeft mijnheer Mirikitani tóch nog twee verwanten weten op te sporen, is hem in 2001 een pensioentje van 382 dollar per maand toegekend, heeft hij zijn trauma's weten af te schudden door het voormalige kampTule Lake nog één keer te bezoeken, heeft hij in een groot bejaardenhuis een mooie eigen kamer gekregen en voor de vele geïnteresseerden in deze gemeenschap is hij nú tekenbegeleider van de Japanse Penseelkunst. Hier beneden treft u beelden uit die kamptijd aan, ziet U een tourist met zijn kleinzoon en ook hebben wij een stukje natuur uit die streek meegenomen om te laten zien dat in het onherbergzaam natuurgebied van toen en nú op beeld vastgelegd  ook hele mooie dingen aanwezig waren.

26-08-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers