|
Maandag 2 oktober 1944
Gisterenavond gehoord dat er met het zware granaatvuur bij ons in de buurt vrouw Polman dodelijk getroffen is. Een Duitse frontarts uit het Lazaret bij Berend Roelofs en ingekwartierd bij Jan de Groot had nog moeite gedaan om haar te helpen, maar tevergeefs! Vernomen dat men hevig gevochten heeft ter hoogte van de boerderij van Frits van de Kroon op de Heuvel, welke buurtschap gelegen is tussen Huissen-Zand en Bemmel, niet ver van de Karbrug en Linge. Volgens de Duitsers waren er nog van kortbij beschietingen geweest bij het afvoeren van de gesneuvelden en gewonden. Ook enkele hospitaal soldaten waren hierbij gewond geraakt. Bij het bergen van 2 zwaar beschadigde Tijgertanks zou een Engelse Hawker-Typhoon enkele raket en brandbommen gelost hebben. In de nacht van 1 op 2 oktober is er veel gebeurd. Niet alleen de Duitsers hadden zware verliezen geleden, maar ook de Engelse Commando's van de Green Howards. Wacht eens, daar heb je weer gefluit, dus op je qui-vive zijn Eef! Nee, je kunt rustig buiten blijven lopen...een mooie egale fluittoon, deze buizen gaan ver over! Gisteren heb ik de Oostenrijkse Pantserjagers al met een viertal stukken geschut weg zien trekken, kijken of ze terug zijn of allemaal opgekrast. Weliswaar staat er nog van alles en nog wat, maar in de kersenbongerd van Berend is geen soldaat meer te bekennen; dus Walter hoor ik vandaag ook geen deuntje op zijn mondharmonica spelen! Op de grond zie ik een ivoorkleurig doosje liggen. Mooi ding, even kijken wat erin zit! Ik heb het al gezien:,, Dat zijn een paar Gehör-Schutze, wij zeggen gehoorbeschermers."Mijn militaire verzameling groeit nu aardig"! Nauwelijks heb ik de gehoorbeschermers uitgeprobeerd als ik plotseling boven "Schiphol" een 12-tal Mitchells aan de horizon zie verschijnen, die kennelijk bommen loslaten. Plotseling ben ik omgeven door rozeachtige rook en wordt me alle zicht ontnomen. Het geluid van vliegtuigen raast zacht wegvloeiend voorbij; blindelings weet ik toch nog dekking te zoeken. Plat langs de slootkant van de bongerd gelegen veer ik als het ware omhoog, ik weet dat er bommen aan het vallen zijn en wagenwijd houd ik een poosje mijn mond open voor de luchtdruk. Als het stil is hol ik beneveld naar de schuilkelder van oom Piet. Een daar naar binnen gevluchte Duitse soldaat zit voorover gebogen met de handen om zijn hoofd op het trapje bij de ingang. In de schuilkelder hoor ik de Rozenkrans bidden. Met een vluchtige blik zie ik dat iedereen nog in leven is. Even later krijg ik er van mijn vader van langs dat mijn broek gescheurd is. In de late namiddag is bekend dat de biljartvriend van mijn vader, Jan Meier de horlogemaker, dood is door een voltreffer op zijn woning en tevens de gewelfde huiskelder in een puinhoop is veranderd. Oom Hent van het postkantoor, tante Nel en Dinie leven nog. Bij Toon van Kees zijn ze allemaal dood, ook Tonnie waarmee ik op visite bij mijn familie nog wel eens optrok. Bij Tante Chries Derksen, die boven het postkantoor woont en ook de familie Rouwenhorst uit de Pepergas hebben het bombardement overleefd. Bij ons op het Zand, vlakbij de kerk en wat verder de Eerste Zandsestraat in zijn ook brisantbommen gevallen. Bart ten Westeneind en zijn vrouw zijn hierbij dodelijk getroffen. Het kleine manneke in de kinderwagen heeft het er wonder boven wonder levend vanaf gebracht. Ja, de bommen daar waren kennelijk bedoeld op het terrein waar ik vertoefde, gezien het feit dat daar de markeringen uitgezet waren; wat heb ik een geluk gehad! Buiten een honderdtal Huissenaren hebben ook een aantal Zuidse évacué's het leven verloren. Mijn vader is er helemaal kapot van, als hij hoort dat zijn school en huisvriend, Herman Schrijver, zijn vrouw en twee kinderen verloren heeft. Van de mensen die dood zijn, kende je iedereen van naam en de helft persoonlijk en zoiets trek je toch vreselijk aan!
Dinsdag 3 oktober 1944
De hele morgen ben ik me aan het afvragen, waarom er steeds burgers getroffen worden en zo weinig Duitse soldaten. Het is toch oorlog! De bommen hadden ze boven het front op de Heuvel of ergens in Duitsland moeten loslaten. Wat zijn dat voor sufferds die Tommy's? Welaan-, vuur nog maar een poosje door met dat geschut van jullie, misschien schiet je bij toeval nog wel een keer een vuile Hollandse SS'er voor zijn raap. Fiks uit mijn humeur ben ik; de hele dag zit ik met allerlei muizenissen en mijmeringen en nu ik deze verhalen uit mijn dagboek uit de oorlogsjaren op het blog aan het brengen ben, moet ik bekennen dat in boeken en geschriften iedereen zeer fel tegen de Duitsers uithaalt en die stommiteiten zoals het bombardement op Nijmegen en het grote bombardement op Huissen wegwuift, maar ik weet door mijn vele interviews en gesprekken met directe betrokkenen heel goed wat er destijds en ook nu nog in de achterblijvers omgaat als deze bombardementen ter sprake komen! In de bakkerijschuur bij ons thuis mis ik al een paar dagen de daar gelegerde SS'ers. Een Weermacht soldaat vertelt me dat aan het front "Der Teufel" is losgebroken en dat ze op een Stafchauffeur na allemaal gesneuveld zijn. Hier beneden ziet u een afbeelding van een Hawker-Typhoon, een Mustang P-51, een beeld van de verwoeste Stadskerk in de nacht van 13 op 14 mei 1943, verwoestingen binnen Huissen en het massagraf dat herinnert aan de oorlogsverschrikkingen in Huissen. De inzetfoto is een Mitchell vliegtuig!
Hierboven De Vierakkerstraat in Huissen
foto juni 1945
Een wat wazig massagraf, maar
de herinnering blijft!
|
