|
We gaan terug naar een ver verleden toen ik nog een jongen van een jaar of zeven was. Bij ons thuis hadden we een driedubbel bedrijf, bakkerij, kruidenierswinkel en café. Buiten onze waakhond de Herder Max hielden we er kippen en varkens op na. De eieren werden in de winkel verkocht en ook spek, ham, bloedworst en leverworst van eigen slacht werd uitsluitend aan goede klanten voor een zacht prijsje aan de man gebracht. Zó als altijd was het haasje voor mijnheer pastoor en de rest van het varken ging de weck in. Ik verzorgde een zevental konijnen . In die tijd waren Vlaamse Reuzen in. Het waren forse beestjes en als ze slachtrijp waren, dan werden ze met Pasen of Kerstmis op tafel gebracht. In een vorig artikel, geschreven in februari heb ik verteld hoe het er in die tijd met slachten aan toeging, dús daar komen we niet meer op terug! Vroeger werden de konijnenhokken buiten hoog opgezet en getimmerd van twee duims dik hout met aan de onderzijde wat bodemspleetjes. Het dak werd regenvrij gehouden door asbestplaten(nú verboden), leien of bitumen afdekking etc. Op de bodem lag gewoon zand met daarover heen turfstrooisel, zaagsel en stro en tweemaal per week werden de hokken schoongemaakt . Langs de weg werden paardenbloemen gestoken, wij noemden deze "ketting(s)pollen" en met een oortje, sikkeltje of zeis werd gras langs de weg gehaald. Gek waren de konijnen op hooi, wortels en wortelenloof en als krachtvoer kregen ze bij mij afval en korsten van roggebrood uit de bakkerij. Tegenwoordig worden deze stoffen met diverse groentes verwerkt in zogeheten "Biks" en het gemengde voer bestaat uit maïs en andere graankorrels. Waren de konijnen aan de diarree, waarvan mijn dieren zelden of nooit last van hebben gehad, dan gaf ik ze wat verse selderij van ons land ter zuivering van hun darmpjes en na een paar dagen waren ze weer opgeknapt. Tegenwoordig gebruikt men norit of andere stopmiddelen. Konijnen eten de zogenaamde blindedarmkeuteltjes van hun uitwerpselen op, dit omdat ze bepaalde voedingsstoffen met veel vitaminen bevatten. Jaren hebben we onze vakanties in Hoenderloo op de Hoge Veluwe doorgebracht en gezien dat andere dieren dit ook deden, zó ook onze hond Tayler. Een wild konijn in de vrije natuur vreet van alles wat ze lekker vinden op en hun darmpjes zijn eraan gewend. Gaan we daarentegen een tam konijn bvb voeren met verse andijvie, spinazie, witlof of dies wat meer, bouw dit dan langzaam op, want anders ontstaan er problemen! Uiteraard moet een konijn ook altijd over voldoende vers drinkwater beschikken! Als een moor dragend is, dan moet je niet teveel vreemd volk bij haar hok laten komen, want dan raken de voedsters in paniek en eten ze na de draagtijd van 30/31 dagen én worp hun eigen jongen op. Ik deed vroeger wat zout door hun drinken, waarbij ze rustig bleven en voor de hokken spande ik wat jute zakken. Tegenwoordig zijn er zulke mooie looprennen, hokken met nachthok voorhanden én als je konijnen erop nahoudt, kijk dan niet op een paar centen, want er is zoveel fijn entouragemateriaal te krijgen, waarbij de leefnatuur van het konijn echt nagebootst wordt en de beestjes zich prettig voelen. Tot 1990 heb ik konijnen, kippen, duiven en agapornissen erop nagehouden en als we het over konijnen hebben, dan waren dat bij mij veelal Lotharingers óók wel vlinderkonijn genoemd. Als raskonijn met keurstempels in hun oortjes heb ik ook jarenlang gefokt met Belgisch Haas, verder met Gele Bourgondiërs en Franse Hangoren. Toen de kinderen nog klein waren, werden er voor hun plezier ook nog een paar Hollandertjes en Tannetjes aangeschaft, gecompleteerd met een paar kanaries, wat hamsters en enkele cavia's. Het doorsnee konijn wordt 5 tot 6 jaar oud, maar bij een heel goede verzorging kan dit oplopen tot 8 jaar. Bekend zijn enkele gevallen van Nijtjes-berggeitkonijnen, zie inzetfoto!- die 12 jaar oud zijn geworden. Het was vroeger bij ons een echte "beesteboel" en als je er op terug kijkt met alle drukte in en rondom het huis tóch reuzeleuk!
|
