De startpagina voor jong en oud Welkom op dit blog met veel uiteenlopende onderwerpen.
Op rechts van deze site staan
de rubrieken en categorieën
en of u nu onderwerpen zoekt
over ziektes, oorlogen,
politiek, rampen of nieuws
en dies wat meer, u vindt
het allemaal hier op dit
blog van Eef waar u nooit
op uitgekeken raakt!
Het is 72 jaar geleden dat de slag om Arnhem plaatsvond. Het was voor de Duitsers na de Blitzkrieg de laatst gewonnen slag. Na de overwinning in Arnhem ging alles bergafwaarts en nadien volgde de een na de andere nederlaag. De grootste oorzaak was dat Duitsland driekwart van zijn luchtvloot verloren had en ook afgesneden was van belangrijke bevoorradingslijnen. Men ging bij de Duitsers, nadat de olievoorraden uitgeput waren, over tot het vorderen van alternatief vervoer zoals paarden, boerenkarren en fietsen. Ook moesten vanwege de gesneuvelden ook steeds nieuwe troepen worden aangevuld en iedereen die een geweer vast kon houden werd naar het front gestuurd. Men zag de ondergang van het Derde Rijk steeds dichterbij komen. Hieronder ziet u nog wat fotomateriaal uit de voor de Duitsers nog goede oude tijd, overigens voor ons met veel ellende maar zo gaat dat bij een oorlog nu eenmaal. Mijn ouders en wij kinderen werden na een evacuatietocht van 12 dagen op 2 november 1945 als inwoner ingeschreven bij de gemeente Westellingwerf, waar onze Friese vluchtplaatsen Steggerda, Peperga, Blesse en Blesdijke onder vielen. Op 15 april 1945 werden we daar bevrijd en na de capitulatie van Duitsland in mei 1945 zijn de meeste evacuees eind mei/begin juni weer teruggekeerd naar de hun door oorlogsgeweld geteisterde woonplaats. Gedetailleerde verslagen uit die tijd vindt u in de oorlogsrubriek Wereldoorlog 3 en zelfs een Duits verslag d.d. 29-9-2009; dit alles vindt u in het archief op rechts van dit blog.
Dit Geschwader hieronder was het eerst in Arnhem....maar toen kwamen de Duitse tanks en die maakten korte metten
Evacuatie patiënten van Elisabeth-Gasthuis te Arnhem naar Diaconessenziekenhuis
Tussen 17 en 21 september 1944 waren er luchtlandingen van Geallieerden boven de plaatsen Son, Grave, Arnhem, Oosterbeek, Wolfheze en Driel. De Bedoeling was dat Nederland in een korte tijd bevrijd zou worden. De troepen die in het zuiden van ons land gedropt waren wisten het hele zuiden binnen een goede maand te bevrijden, maar alles liep vast in het rivierengebied van Waal, Rijn, Linge en IJssel. De bij Arnhem gelande Airborners kwamen onverwachts te staan tegenover een uit Normandië teruggekeerde en uitrustende Duitse Pantserdivisie die over de intact zijnde Westervoortse brug in korte tijd het strijdtoneel bij Arnhem wist te bereiken. De Geallieerden waren met hun licht materieel niet opgewassen tegen dit Duitse geweld. Ook de op 21 september bij Driel gelande Poolse Para's stonden machteloos. Veel geluk had deze onafhankelijke geallieerde Poolse luchtlandingsdivisie niet, want zowel veel materieel alsmede voedselvoorraden kwamen in Duitse handen terecht. De mannen hebben hun best gedaan en als leeuwen gevochten, maar na een weekje was alles bij Arnhem voorbij en was de strijd aan de Rijnkant in het voordeel van de Duitsers beslecht. Het heeft tot april 1945 geduurd totdat de Geallieerden vanuit het bevrijde zuiden de Rijn konden oversteken en op 7 mei 1945 gaf Duitsland zich over. Niet heel Nederland was daarmee gezuiverd, want het was ver in Juni 1945 dat de laatste Duitsers op Schiermonnikoog zich officieel overgaven en ook in de periode van 7 mei tot die overgave zijn er her en der nog slachtoffers gevallen. Het is vandaag 72 jaar geleden dat die slag in ons woongebied gewoed heeft. Hier de gemeente Lingewaard met de plaatsen Huissen, Bemmel, Ressen, Haalderen, Angeren, Gendt en Doornenburg waren in zowel 1944 alsmede tot 8 april 1945 frontgebied en alles liep uit de hand toen we na een drietal bombardementen en voortdurende beschietingen van geallieerde zijde zodanig belaagd werden dat we voor ons eigen veiligheid op last van de Duitse Feldgendarmerie onze woonstreek moesten verlaten. Bijna over alle oorlogen uit de geschiedenis heb ik stukjes geschreven. De Tweede Wereldoorlog heb ik als jongeling meegemaakt en veel herinneringen uit die tijd heb ik opgetekend. U vindt ze allemaal in de eerste drie rubrieken van WO-II-zie rechts op dit blog-en bekijk ook het vele fotomateriaal wat destijds en ook nu weer bij dit herdenkingsartikel toegevoegd is.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er hier boven Nederland veel vliegtuigen neergestort. Tijdens luchtgevechten en ook door afweergeschut zijn er zowel gevechtsvliegtuigen alsmede bommenwerpers neergehaald. Sommige aangeschoten geallieerde bommenwerpers, die bv. terugkeerden vanuit Duitsland, losten de bommen boven Nederland; veelal ergens op een stille plek, maar ook wel eens-wat niet de bedoeling was-boven een dorp of stad. Veel aangeschoten vliegtuigen crashten ergens in een polder of kwamen terecht in een van de vele wateren die Nederland rijk is. Tijdens de oorlog hier, zijn er veel vliegtuigen geruimd door de Duitsers en na afloop veelal door belanghebbende boeren en een groot aantal door ruimers in opdracht van de Crashgemeente. Tot 1996 waren er nog burgerorganisaties of gemeenten die zonder verdere vergunning dit konden regelen, maar vanaf die tijd kan dat nú alleen plaatsvinden met een Rijksvergunning en onder toezicht van een Luchtmacht Stafofficier Vliegtuigberging. Happig zijn de gemeenten tegenwoordig helemaal niet meer om zo'n klusje op zich te nemen. Gemiddeld komt zo'n berging op een half miljoen euro; alleen als bewezen kan worden dat er buiten dat vliegtuig ook nog bommen op die locatie aanwezig zijn, is het Rijk bereid mee te dragen aan de bergingskosten. De een beweert dat er 3000 crashes hier in Nederland plaatsgevonden hebben, weer een ander zegt dat het aantal op 5000 ligt. Wat wel klopt is dat er in ons land zo'n 500 wrakken nog ergens rustten die nooit geborgen zijn; ook is er een lijst van 1085 vermiste vliegers. Deze heeft men in de loop der jaren samen kunnen stellen naar aanleiding van familieleden die daarnaar vroegen. Zoals ik al vermeld heb zijn veel vliegtuigen destijds geborgen en ook veel bemanningsleden hebben ergens een onbekend graf gekregen, dus veel is er niet meer te achterhalen. Nú, na meer dan 70 jaar na Wo-II, is het tevens de vraag of er in de gecrashte oorlogskisten nog lichamen liggen. Veel lichamen zijn in de loop der jaren volledig vergaan en bij vliegtuigen die in de lucht geëxplodeerd zijn is sowieso al weinig of niets meer uit te bergen. Vanuit Engeland is er van de familiekant van oorlogsvliegers weinig vraag naar hun verwanten, dit omdat men de crash-locatie definitief als een oorlogsgraf beschouwt, dit in tegenstelling tot Amerikaanse, Australische of Duitse verwanten van de omgekomen vliegers. In de oorlogsjaren heb ik een tiental crashes van vliegtuigen van nabij gezien en als opgroeiende jeugdigen gingen we meteen op pad als we zo'n kist zagen neerkomen. Door de oorlog waren we al vroeg gehard en we stonden niet stil bij al dat leed wat er achter zo'n crash huisde.Vonden we bij zo'n wrak nog iets van onze gade, namen we dit mee naar huis en vol trots lieten we deze oorlogstrofeeën door onze vriendjes bewonderen. Over de Tweede Wereldoorlog heb ik meer dan honderdvijftig artikelen geschreven en u vindt deze allemaal in het archief; echt de moeite waard om deze meestal beleefde oorlogsverhalen te lezen! Zie voor het hele artikel over deze materie http://www.nos.nl/artikel/2102513-1085-vermiste-oorlogsvliegers-mogelijk-nog-in-nederlande-bodem.html
Vandaag is het 75 jaar geleden dat in Amsterdam een algemene staking uitgeroepen werd en dit als protest tegen allerlei maatregelen van de Duitse bezetter aanvankelijk gericht tegen de Duitse bezetter vanwege de verplichte tewerkstellingen van jongelui in Duitsland en wat de deur helemaal dicht deed waren de arrestaties van 427 onschuldige Joodse medeburgers die door de Duitsers als onmensen beschouwd werden en op dien gronde gearresteerd werden en afgevoerd naar het concentratiekamp Mauthausen. De staking breidde zich al gauw uit naar de Zaanstreek en steden als Haarlem, Velsen, Hilversum en Utrecht. Het waren onze communistische medeburgers die de grote gangmakers van deze staking waren. Dat het Duitse gezag deze staking niet zomaar accepteerde was gezien de omstandigheden normaal, maar de escalatie hiervan hadden we uiteindelijk te danken aan onze eigen collaboratieve medeburgers, die lid waren van de NSB (De Nationaal Socialistische Beweging) die vooraf het lont in het kruitvat hadden gegooid door aldoor Joodse burgers het leven lastig te maken door ze te beroven en met hun weerbaarheidsgroepen in elkaar te slaan; ook onze nationale politie ging hierbij niet vrijuit en veel manschappen daarvan hebben vanaf die tijd en de hele oorlog door met hand en spandiensten de Duitse bezetter bijgestaan. Voor u staan heb ik een link naar deze staking en meer nijpende oorlogssituaties. Ga hiervoor naar: http://www.dedokwerker.nl/de_dokwerker.html
Deel III: Korte metten met machthebbers die de strijd verloren hebben
Tegoed heeft u van mij nog enkele van die schrikbarende oorlogsbeelden, die al jaren bij mij opgeslagen liggen en nog steeds niet gepubliceerd zijn. Mijn blogs bij Be worden uitsluitend gelezen door volwassenen en mochten er minderjarigen wezen die er bij toeval naar kijken dan zien ze vrij gematigde foto's in vergelijking wat de media tegenwoordig allemaal toont. Ik denk niet dat kinderen hiervan nog schrikken. Wat ik ook zie is dat tegenwoordig de jeugd helemaal weg is van spelletjes waarin moord en doodslag de hoofdmoot vormen; dus waar moeten we ons nog druk over maken?
Deel II Korte metten met machthebbers die de strijd verloren hebben
Hier in dit deel II vindt u ook nog een aantal van die kopstukken uit WOII die tot de strop veroordeeld werden. In Italië waren het de partizanen die hun fascistisch dictator en Hitlervriend Benito Mussolini op 25 april 1945 doorzeefde met kogels en toen deze duce ophingen en te kijk stelde aan het Italiaanse volk. Vergeten zullen we ver na WOII ook nooit de veroordeling en liquidatie van de Roemeense dictator en secretaris Generaal van de Roemeense communistische partij Nicolai Ceauçescu die Roemenië bestuurde vanaf 1965 tot 1989, eerst gematigd leider was en langzamerhand overging tot persoonsverheerlijking en stalinistische dictatuur. In een geënsceneerd tv-proces werd hij door een volksrechtbank veroordeeld en samen met zijn vrouw geëxecuteerd. Hetzelfde lot overkwam de Iraakse president Saddam Hoessein die aanvankelijk wist te ontsnappen en later opgepakt en op 30 december 2006 te Bagdad werd opgehangen. Een gruwelijke marteldood stierf in september 2011 het Libische staatshoofd Muammar al-Khadaffi en ook veel van zijn familieleden werden op deze wijze omgebracht. Elke machtsverliezer heeft het schavot kort in zijn buurt staan en vroeg of laat staat hij als een paria in de maatschappij en mogelijk staat hem vroeg of laat een nare dood te wachten. Geen enkele volksonderdrukker ontkomt daaraan.
Deel 1: Korte metten met machthebbers die de strijd verloren hebben
Door de hele geschiedenis heen zien we dat machthebbers zolang ze aan de macht zijn het voor het zeggen hebben, maar wordt hun gezag ondermijnd of verliezen ze in een oorlog het gevecht met hun vijand, dan is hun levenskans nihil. Het is het volk die over hun verdere levenslot beschikt of in het leven geroepen worden Bijzondere Rechtbanken die bepalen wat hen verder te wachten staat. Bij een winnende partij worden de oorlogshelden, ook al hebben ze zware oorlogsmisdaden gepleegd, geëerd en gedecoreerd, maar in een verloren strijd zijn er slechts enkele van die lepe verliezers die aan het fatum dat hun te wachten staat te ontsnappen en ergens een nieuw leven op te bouwen. Ook zijn in de geschiedenis misdadige machtsfiguren bekend die voordat ze de strop kregen op een of andere slimme manier wisten te ontsnappen of voordat ze veroordeeld werden zichzelf van het leven wisten te beroven. Na de Tweede Wereldoorlog werden in heel Europa collaborateurs die zich met de vijand verbonden hadden gevangen genomen en veel van die landverraders kregen gevangenisstraf of werden ter dood veroordeeld. Ook de Duitse kopstukken die men verantwoordelijk wist te stellen voor misdaden tegen de mensheid werden door het oorlogsgerecht in Neurenberg veroordeeld. Hieronder treft u een aantal foto's van deze personen waarop men ze ziet als machthebber en in 1946 als veroordeelde die voor eeuwig het zwijgen opgelegd werd.
We leven in een gistende wereld van geweld, tanend gezag van onze regeringsleiders, verdeeldheid binnen de EU, een Schengenverdrag dat vanwege het vluchtelingenvraagstuk op de tocht staat en Groot Brittannië dat binnenkort volledig als EU-lidstaat terugtreedt. Nederland heeft een speciale ordebrigade in het leven geroepen om de eigen burgers die tegen het regering en/of gemeentebeleid, ergens ter lande in vergadering bijeen, protesteren en dit op een wat uitbundige wijze doen, tot de orde te roepen. In praatprogramma's op TV zijn er hulpverleners en zelfs gezaghebbende politici die de burger vertellen dat er onder de vluchtelingen absoluut geen oorlogsmisdadigers of terroristen schuilen. Nogmaals echte vluchtelingen van oorlogsgeweld dienen geholpen te worden, maar uit alles blijkt dat de EU door zijn verdeeldheid de vluchtelingenstroom niet goede verwerken kan. In de Tweede Wereldoorlog hadden de Nazi-bonzen een goed geolied spionagenet en overal in de bezette landen waren er keurige landsburgers die zich in dienst stelden van het Duitse gezag. Ongetwijfeld maken terroristische organisaties, zoals IS, gebruik van de wanorde die er momenteel betreffende het vluchtelingenvraagstuk in Europa speelt en ondanks dat de veiligheidsdiensten beweren dat onder de vluchtelingen geen enkele terrorist schuilt, ben ik ervan overtuigd dat ze met deze mening en veronderstelling de plank volledig misslaan. Ik hoop dat het onderstaande korte oorlogsverhaal uit WOII dat ik van een Joodse vriend ooit gehoord heb, bijdraagt om met alles wat minder goedgelovig en op alle gebied wat attenter te zijn. Ik citeer: ,,Het was op een dag in de Tweede Wereldoorlog. Een keurig geklede heer belde aan bij een Nederlandse woning. Zomaar een onopvallend huis in een doodgewone straat. Wist hij van de angst, die het geluid van de deurbel daarbinnen opriep? Wist hij hoe een angstige moeder stiekem door de vitrage loerde om te zien wie er voor de deur stond? Opgelucht was zij toen ze merkte dat het geen Duitser, maar een gewone burger betrof. Zij deed open. Goddank, dacht ze bij zichzelf, geen Grüne Polizei of iemand van de SD. Wat wenste mijnheer? Meneer zette zijn vriendelijkste en betrouwbaarste gezicht op en zei, dat hij een hoofdambtenaar van de Gemeente was. Hij was op het gemeentehuis door zijn collegae attent gemaakt op de bijzondere capaciteiten van haar intelligente 20-jarige zoon. Op het gemeentehuis was een administratieve functie vrijgekomen en hij zou graag Jan willen spreken om te vragen of hij iets voor dit mooie baantje voelde. Medegedeeld werd hierbij tevens dat hij dan ook niet in aanmerking kwam voor werk in Duitsland of mogelijk anderzijds. De moeder dacht razendsnel na. Dit was een geschenk uit de hemel. Die man hoefde niet te weten dat haar zoon voor sabotage op dat ogenblik ergens op zolder ondergedoken zat. Nu eindelijk kon haar zoon een veilige baan bekomen en dit met normaal werk dat hem uit de illegaliteit zou weghouden. "Ja, Jan is thuis" glimlachte zij, "Ik zal hem even roepen." De bezoeker glimlachte ook en onmerkbaar gleed zijn hand in zijn jaszak. Zijn vingers voelde het koude metaal van het pistool. Toen Jan en zijn moeder de kamer binnenkwamen, wees de loop van het pistool onverbiddelijk in hun richting. Het vriendelijke gezicht van de 'keurige man' was veranderd in een strak masker. "Je bent erbij Jan. ik neem je mee naar het SD-bureau." Een paar uur later had de man opnieuw een gesprek met de moeder, maar nu op het hoofdkwartier van de Sicherheitsdienst. Ze smeekte hem iets voor haar zoon te doen. Ze viel op haar knieën, maar zijn spraakzaamheid was verdwenen. "Nee hij krijgt de kogel, misschien zit hij morgen al bij Onze Lieve Heer aan tafel." De volgende dag werd Jan zonder vorm van proces doodgeschoten. En de bezoeker? Nee, dat was niet Eichmann of een van zijn Duitse trawanten. De bezoeker was een Nederlander, die na de oorlog werd gearresteerd. Hij kwam voor het Bijzonder Gerechtshof in Den Haag, werd ter dood veroordeeld, kreeg gratie en werd na een gevangenisstraf van ruim 15 jaar in 1961 vrijgelaten. De procureur-Generaal merkte tijdens het proces op: ,,Hij heeft honderden Nederlanders de dood ingejaagd, hij is een slecht mens en mist ieder berouw voor zijn daden. Met Duivels raffinement speelde hij de Judasrol. Tientallen Joden, ondergrondse strijders en onderduikers heeft hij eigenhandig opgehaald en die niet direct gefusilleerd werden, kwamen terecht in een van de gaskamers van de Duitse vernietigingskampen. Hier in Nederland is slechts een klein percentage van de vele oorlogsmisdadigers terechtgesteld. Zij kregen de doodstraf. Alle andere ter dood veroordeelden kregen gratie, levenslang werd op jaren gesteld en in 1961 zaten er slechts nog 26 gevangen, én die niet voortijdig al de dans ontsprongen waren en/of gevlucht, werden even later allemaal vrijgelaten. We zijn 70 jaar verder en mogelijk is een van die vrijgelatenen lange tijd uw 'goede buur' geweest. Gisteren herdachten we de Kristalnacht, waarin door de trawanten van Hitler al in november 1938 in verschillende Duitse steden en dorpen duizenden Joden ontheemd werden, hun bezittingen vernield of in beslag genomen en die niet gevlucht waren, werden koelbloedig vermoord. Dit alles door mensen uit de beschaafde wereld en met stilzwijgende toestemming van de hele wereld: ,,Mensen met een vriendelijk gezicht, maar in werkelijkheid met de inborst van een moordenaar!" De wereld is nog niets veranderd en ook de mens is eerder tot het kwaad dan tot het goede geneigd en wie niet met de massa meeloopt zal, als het om het eigen hachje gaat, daar wel toe geneigd zijn. Dagelijks worden we wereldwijd met deze situaties geconfronteerd en het is daarom zaaks om attent te blijven. Hieronder enkele foto's uit de oorlogstijd die onze bittere en niet te vergeten herinneringen weer ophalen. Inzet is een foto van de Hitlerjugend, waarmee ik wil zeggen: ,,Jong geleerd is oud gedaan"! In mijn oorlogsstukken leest u alles over oorlogen en gaat uw interesse hiernaar uit, kijk dan maar eens in het archief op rechts waar meer dan 150 oorlogsverhalen te lezen zijn.
BOVEN ADOLDF HITLER MET ZIJN STAF, BENEDEN HOLLANDSE EN DUITSE SS 'ERS BRENGEN DE HITLERGROET NEDERLANDSE OORLOGSMISDADIGERS VOOR HET BIJZONDER GERECHTSHOF BENEDEN DE NEDERLANDSE NAZI-BONZEN EN OORLOGSMISDADIGERS
Vandaag werd bekend dat de voormalige Nederlandse Waffen-SS'er Siert Bruins en in 1942 ingedeeld bij de Duitse inlichtingendienst op 28 September jl. op 94-jarige leeftijd overleden is. Veel van die leden van de Sicherheitsdienst hebben zich schuldig gemaakt aan oorlogsmisdaden door het koelbloedig vermoorden van Joden en verzetsstrijders of door gewoon op indicatie van een of andere NSB'er iemand te liquideren. Bekend was dat Siert Bruins persoonlijk enkele Nederlandse medeburgers, nl. de Groningse Joodse broers Meijer en Lazarus Sleutelberg, vermoord heeft en eveneens de verzetsstrijder Aldert Klaas Dijkema. Na de oorlog is Siert Bruins bij verstek tot de doodstraf veroordeeld en wist hij de dans te ontspringen door zich in Duitsland verborgen te houden. Nadien zijn veel doodstraffen omgezet in levenslang, maar ook deze straf wisten veel van die foute medeburgers te omzeilen door te vluchten naar Zuid-Amerika, Spanje of zelfs naar de 'Heimat'-,waar ze met een vet pensioen en bewezen diensten gewoon verder konden leven. Bruins (Dld. Tuincentrum Bruns) voornoemd heeft in Duitsland voor de bewezen moorden op de Joodse broers Sleutelberg overigens wel een tijdje in hechtenis gezeten. Nadien is hij in Hagen ook nog voor het gerecht verschenen vanwege de moord op Dijkema, voornoemd, maar nadien vrijgesproken, omdat de vermeende moord niet bewezen kon worden; wel nam de rechtbank aan dat doodslag hier zonder meer in het geding was, maar wegens verjaring werd ook hij hiervoor niet veroordeeld en kon gewoon op vrije voeten verder leven. Voor de rechtbank heeft hij altijd gezegd dat hij met al die moorden niets te maken had en zijn Duitse kompaan, waarmee hij altijd op pad was hiervan de schuld gaf. De familie van Dijkema heeft altijd graag willen weten waar het lichaam van Aldert begraven was, maar ook hierover heeft Siert Bruins altijd gezwegen en het geheim medegenomen naar zijn graf. In rubriek vier Tweede Wereldoorlog op rechts van mijn blog vindt u sub 02-09-2013 en 08-01-2014 enkele gedetailleerde stukjes over Siert Bruins en zijn levensweg.
Market Garden was de grootste geallieerde militaire operatie op Nederlands grondgebied. Gestart werd deze operatie op 17 september met luchtlandingstroepen die gedropt werden boven Son bij Eindhoven, Grave en op enkele locaties rondom Arnhem. De bedoeling was dat de zuidelijke troepen snel zouden doorstoten richting Arnhem en zich verbonden met de gedropte Airborners bij Arnhem. Die hele operatie is mislukt door de grote Duitse tegenstand die de geallieerden rondom Arnhem ondervonden. Geen rekening had Montgomery gehouden met een kortbij Arnhem gelegerde Duitse pantserdivisie die via de Westervoortse brug het strijdtoneel wist te bereiken en na een week verwoede gevechten de geallieerden dwongen zich terug te trekken. Ook de zuidelijke luchtlandingstroepen ondervonden logistieke problemen, waardoor de opmars aanmerkelijk vertraagde.Vandaag is het 70 jaar geleden dat de geallieerden troepen zich via een bres bij de Rijn terugtrokken. Zowel aan de Duitse alsmede aan de geallieerde kant vielen veel slachtoffers. Ik woonde destijds in Huissen en heb als jongeman al die manoeuvres meegemaakt. In 1952 heb ik er uitgebreid over geschreven en al die belevenissen in 2008 op internet gezet. Hier heb ik drie blogs op staan en schrijven doe ik ook nog op enkele forums. De militaire aangelegenheden vindt u op http://www.bloggen.be/eef/ Dit blog is ook ingebracht op het militaire Tacweb. De meeste stukken die betrekking hebben op de schermutselingen rondom Arnhem en eveneens hoe Huissen hierin betrokken raakte, vindt u in rubriek II en III WO-II; zie op rechts het archief hierover! Op hetzelfde moment dat de landing bij Arnhem plaatsvond werd vooraf de pont bij het Looveer in Huisen gebombardeerd met raketbommen. Aan de Loo'se kant aan de overkant van de Rijn stond Duits flak geschut. Zoals altijd met bombardementen meestal het geval worden niet de vijandelijke stellingen getroffen, maar zijn meestal onschuldige burgers het slachtoffer. Huissen heeft het in de Oorlogsjaren 1940-45 zwaar te verduren gehad en 240 inwoners van dit stadje werden gedood door bombardementen en granaatvuur. Op last van de Duitse Veldgendarmerie werd de bevolking op 20 oktober 1944 gedwongen om te evacueren. Hieronder treft u een bewogen geschreven stuk van de Betuwse geschiedschrijver Van Zetten dat handelt over het bombardement van 17 september 1944 aan het Looveer.
Vandaag is het 75 jaar geleden dat Rotterdam door de Duitsers gebombardeerd werd. Toen de Dorniers de bommen losgelaten hadden veranderde de stad in een wolk van roet en stof en de hele binnenstad lag plat. Het bombardement kostte aan 800 mensen het leven en van de vele gewonden zijn er nadien ook nog een honderdtal overleden. 30.000 Huizen werden hierbij verwoest en 80.000 Rotterdammers werden dakloos. Op het moment dat dit bombardement aan de gang was werd door onze legerleiding met de Duitsers nog druk onderhandelingen gevoerd over de overgave van de stad. Vastgesteld is dat het Duitse bombardement een grove communicatiefout is geweest tussen enerzijds de commandant van de Duitse strijdmacht ter velde en de opperbevelhebber van de Duitse luchtmacht enerzijds en het communicatiecentrum in Berlijn anderzijds. Geprobeerd hebben de Duitsers met lichtkogels de Dorniers te waarschuwen om te keren, maar 57 vliegtuigen gaven hieraan geen gevolg en losten gewoon hun bommen. Met dit bombardement verloor Rotterdam haar historische stadskern en tot op de dag van vandaag is dit nooit meer goed gekomen. Op 31 maart 1943 kreeg Rotterdam nogmaals met een bombardement te maken en ditmaal van de geallieerden. Getroffen werd hierbij de wijk Bospolder/Tussendijken en ook dit bombardement berustte op een vergissing en kostte nogmaals 326 doden. Door deze twee bombardementen werd Rotterdam een van de meest gehavende steden van Nederland.
Film over het bombardement op Rotterdam met Jan Smit in de hoofdrol
Morgen is het 75 jaar geleden dat de Duitsers ons land binnenvielen. Ook België en Luxemburg werden bezet. Na een felle strijd op de Grebbeberg was het bombardement op 14 mei 1940 op Rotterdam met de vele slachtoffers de aanleiding dat verder bloedvergieten zinloos was, het leger zich overgaf en Nederland op 15 mei capituleerde. Daarmee was de Duitse bezetting, die vijf jaar zou duren een feit. In onze provincie zeeland wat vlak aan België grensde waren Franse troepen gelegerd en omdat die van ons leger de gelegenheid kregen zich terug te trekken, duurden de gevechten iets langer en vond de overgave pas plaats toen de Duitsers de stad Middelburg op 17 mei hadden gebombardeerd. Heel Zeeland kreeg het in de meidagen 1940 zwaar te verduren, want zowel de Duitsers als de Fransen vochten om de bij zee gelegen strategische punten en tot op heden staat nog niet helemaal vast wie de grootste oorlogsschade in Zeeland veroorzaakt heeft. Waren het de Duitsers met hun bombardement op Middelburg of waren het de Franse beschietingen die de provincie Zeeland destijds zo gehavend hebben? Toen de Duitsers ons land binnenvielen was ik 7 jaar, woonde in Huissen en herinneren doe ik me nog het eerste Duitse vliegtuig wat ik laag over zag vliegen en waarvan ik duidelijk de piloot zag zitten, waarvan ik dacht dat hij tegen me zwaaide. Ook heb ik een Focke Wulf zien neerstorten die zoals later bleek op de akker van boer Buys ter hoogte van de Kerkelanden gecrasht was en zich diep in de grond had geboord. Vanwege wat strijd vanuit de diverse kazematten en troepenbewegingen in de Karstraat hebben we ook nog een drietal dagen geëvacueerd gezeten bij een bakker in de Driegaardsestaat. Terug daarvan zagen we hierna een hele troepenmacht van Duitsers zingend en vrolijk met enkele harmonicaspelers voorop door de Karstraat langs onze zaak Lombok marcheren richting Arnhem. Hieronder ziet u wat fotomateriaal uit die tijd en wilt u alles weten over die strijd van weleer dan adviseer ik u de rechterkolom van dit blog te verkennen. U vindt er meer dan 160 oorlogsstukken staan en eveneens diverse linken naar de geschiedenis van de Grebbeberg. Breng ook eens een bezoek aan onze andere familieblogs zoals het culinaire blog van broeder Everard: http://www.bloggen.be/broedereverard/ en het uitgebreide kennisblog over allerlei zaken: http://www.bloggen.be/evertsuitlaatklep/ Bij voorbaat dank voor uw belangstelling!
Ook langs dit punt in Rhenen ziet u gesneuvelden liggen
Voor 70 jaar geleden werd er door de 21ste legergroep hard gevochten in het achter Groesbeek gelegen bos het Reichswald. De Operation Veritable was een onderdeel van het grote Rijnoffensief met de bedoeling via Rijn en Roer tot diep in Duitsland door te stoten. Het geallieerde offensief stond onder leiding van de Britse maarschalk Bernard Montgomery. Afgesproken was dat de Amerikanen via Venlo zouden trachten de Roer over te steken, maar doordat de Duitsers bij de Roer de dijken hadden doorgestoken was de rivier als het ware 2 km breder geworden en kon van die kant Duitsland niet bereikt worden. Aanvankelijk bestond de 21ste legergroep uit zo'n 500.000 manschappen. Na de mislukte geallieerde paralanding bij Arnhem als onderdeel van de operatie Market Garden en het mislukte coupeplan bij de Roer van de Amerikanen bij Venlo vond er een nieuwe troepenindeling plaats en op het laatst waren bij het Rijnlandoffensief zo'n 2.2 miljoen manschappen betrokken. De geallieerden waren wat materieel en manschappen betreft dik in de meerderheid, maar de Duitsers onder bevel van de aan het Oostfront doorgewinterde generaal Schlemm vochten als leeuwen. De Operation Veritable was een hele gemene en felle strijd met op oorlogsgebied van alles wat er zoal aan wreedheid kan plaatsvinden. Op sommige stukken 'ontbost modderbos' (zie inzet) stonden Duitsers en Engelsen met de bajonet op het geweer tegenover elkaar en soms werd er door strijders die hun geweer verloren hadden gevochten met messen en allerlei voorwerpen die zo links en rechts in het bos verspreid lagen. Aan geallieerde zijde sneuvelden er 23.000 soldaten en de verliezen aan Duitse kant bedroegen 38.000 soldaten. Stellen kun je dat de operatie Veritable geleid vanuit bevrijde en zuidelijk gelegen Nederlandse steden en plaatsen een van de bloedigste uit de hele Tweede Wereldoorlog is geweest. Zie hier beneden wat frontfoto's en voor u staan heb ik ook een link naar een video die u een beeld geeft van het Rijnlandoffensief Ga hiervoor naar https://www.youtube.com/watch?v=EFHXiKhWzV0
Waarom in Tweede Wereldoorlog geen bommen op vijandelijke fabrieken?
Wat we ons in en na de Tweede Wereldoorlog vaak afgevraagd hebben is waarom de Duitsers of Geallieerden wel bommen loslieten op de ene fabriek en ander concerns spaarden? De Duitsers gooiden op 12 mei 1940 wel half Rotterdam plat, maar gespaard werd in Pernis het olieconcern Shell. Iedereen is bekend dat tijdens de oorlogsjaren Duitse chemie concerns en farmaceutische fabrieken zoals de IG Farben, Hoechst, Bayer, Basf en anderzijds diverse staalfabrieken in het Ruhrgebied niet door de Geallieerden gebombardeerd zijn. Bekend is dat er ooit een verdwaalde blindganger op de Farbwerke van Hoechst AG terecht is gekomen, maar die heeft voor zover bekend geen enkele schade aangericht. In de hoogste kringen werd in oorlogstijd en zelfs vlak na WOII ontkend dat er miljoenen mensen vermoord zijn in de Duitse concentratiekampen en dit met geleverde chemische gifgassen van de IG Farben. Nu in mei 1943 lag ik in het Elisabeth-Gasthuis te Arnhem, waarin ook veel Duitsers binnengebracht werden die zwaar gewond waren aan het Oostfront. Duitse soldaten, die een hekel aan hun Führer Adolf Hitler hadden vertelden me toen al van de slachtpartijen in de concentratiekampen en de vergassing van de Joden. Een groot verschil in opvatting was er aan de kant van de Wehrmacht en zij die als vrijwilliger dienst deden bij de Waffen SS. Voortdurend waren er tussen deze groeperingen conflicten en heb ik thuis in Huissen, in ons door de Duitsers gevorderd bedrijf in de oorlogsjaren van 1944, ooit meegemaakt dat zo'n conflict ontaardde in een fikse knokpartij tussen Wehrmacht en SS en er zelfs door een tussenbeide komende Hauptmann een rookgranaat losgelaten werd om de boel te beslechten. Aandeelhouders: Ook in Engeland, Amerika en veel bij de WOII betrokken andere landen woonden belanghebbenden van de Duitse concerns en je gaat toch je goed gevulde portefeuille als weldenkende niet in de Mississippi of Rijn smijten...of wel soms? Een van de grote belanghebbenden in Amerika van de IG Farben was de familie Dulles. Van 1953 tot 1959 is onder president Dwight Eisenhower Foster Dulles Minister van Buitenlandse zaken van Amerika geweest. Op 24 mei 1959 is hij overleden. Hoewel Foster Dulles afkomstig is uit een Presbyteriaanse dominees familie was zijn neef Avery Dulles Jezuïeet (ovl in 2008). Deze had nauwe betrekkingen met het Vaticaan en zou ook betrokken zijn bij enkele belastende weggemoffelde oorlogsdocumenten, waarbij enkele prominente Nederlanders betrokken waren Wat me ook zo bevreemdt is dat diverse Duitse en Nederlandse prominenten met een oorlogsverleden allemaal in dienst geweest zijn in leidende functies bij de door mij genoemde Duitse concerns en niet alleen in de oorlogsjaren maar ook nu zijn het deze personen en nazaten die nog steeds het wereldtoneel beheren. Aangestuurd door deze grootheden wordt momenteel ook weer tussen een oorlog die begint tussen enerzijds Rusland-zeker als Amerika de nieuwe wapens door het Oekraïense leger in de strijd tegen tegen de separatisten gaat uitproberen-en de rest van Europa en nadien ontaardt in een Wereldoorlog met tussenkomst van enkele Aziatische landen zoals Noord Korea, Iran en China. Wij als grensbewakers van de Baltische staten en keien in het platgooien van Irakese en Syrische steden zullen dan echt gemangeld gaan worden als deze hel werkelijkheid wordt. Zo is het en niet anders!
Boven IG Farben. Daaronder: Amerikaanse troepen nemen op 28 maart 1945 Farbwerke Hoechst in. Hier ziet u onze aspirine-fabriek Bayer in Leverkussen
Voor 70 jaar geleden waren er tussen 17 en 21 september 1944 in ons land geallieerde landingen van para's en legermateriaal in Son, Veghel, Grave, Groesbeek, Wolfheze, Oosterbeek en Driel. De laatste drie landingen waren vanuit mijn woonplaats Huissen goed waar te nemen. We hebben deze allemaal gevolgd vanaf het platte dak van limonadefabriek Piet Wouters. Ter beschikking daarvoor had ik een 'geleende' verrekijker van de Duitsers. Vooraf hadden gevechtsvliegtuigen het Duitse geschut aan de Loo-kant van het Looveer gebombardeerd, maar de raketbommen vielen allemaal aan de schaars bewoonde Huissense kant en een twintigtal burgers verloren hierbij het leven. De eerste landing vond op 17 september tegen 12.30 uur plaats boven de Ginkelse Hei te Oosterbeek (gem. Renkum); bij de Arbornemars wandelaars een bekende rustplaats tijdens de herdenkingsmars die vanaf 1946 rondom Arnhem gehouden wordt. Duits geschut schoot op de vliegtuigen, maar ook boven de landingsplaatsen tussen de gedropte parachutisten zag je steeds van die kleine grijze wolkjes van ontploffende granaten. Logistiek en tactisch hadden de Geallieerden bij de operatie Market Garden een en ander over het hoofd gezien en dat was in Holland een aanwezige rustende en uit Normandië Duitse Pantserdivisie die toen de para's geland waren binnen de kortste keren via de nog intact zijnde Westervoortse brug Arnhem e.o. hadden bereikt en gesproken werd er ook van een in Duitse handen gevallen Engelse staf-en planningskaart. De licht bewapende Geallieerden hebben bij Arnhem dapper gevochten, maar waren niet opgewassen tegen de Duitse Tigers die Arnhem en omgeving in vuur en vlam hebben gezet. Versterking kwam na de eerste landing van 17 september enkele dagen later. Boven het Betuwse plaatsje Driel werden Poolse Para's neergelaten, dit om de aan de andere kant van de rivier De Rijn met de Duitsers in gevecht zijnde Engelsen te helpen. Belangrijke verbindingsapparatuur kwam door een wat ongelukkige dropping hierbij in Duitse handen terecht. In feite was de hele operatie van de Drielse kant uit voor de Polen een onbegonnen taak en wat de Polen wel gedaan hebben is dat ze er in slaagden om veel Engelsen met bootjes over te varen, zodat ze weliswaar onder zwaar vuur van de Duitsers konden terugtrekken. Voor de Duitsers was de Slag om Arnhem de laatste overwinning in Europa. Plaatsen aan de wat zuidelijke kant van de grote Gelderse rivieren waren eind oktober 1944 reeds bevrijd en zo tegen medio april wisten de Geallieerden tezamen met de oprukkende troepen die in juni 1944 in Normandië waren geland ook door te stoten naar het Oosten en Noorden en zo begin mei 1945 was bijna heel Europa bevrijd. In mijn archief onder de categorie Tweede Wereldoorlog rubriek 1 en eveneens in de daaropvolgende stukjes vindt u veel oorlogsverslagen. Ook in het Militaire Tacweb onder de noemer geschiedenis staat dit blog genoteerd en u vindt er bijna alle veldslagen met veel fotomateriaal die er de laatste vijf eeuwen hebben plaatsgevonden. Met het weekend en ook begin volgende week worden er in diverse plaatsen in en rondom Arnhem en Nijmegen en ook in de andere voormalige landingsplaatsen herdenkingen gehouden die ons terugbrengen naar Market Garden; de grootste militaire operatie die ooit op Nederlands grondgebied heeft plaatsgevonden en waarvoor voor onze vrijheid duizenden, vaak nog jonge mannen deze strijd tegen Hitler en zijn trawanten met de dood hebben moeten bekopen.
Foto 12 April 1945 verschenen pas de eerste Canadese tanks in Arnhem en dit was bijna 7 maanden na de verloren slag. Veel fotomateriaal vindt u in oorlogsverslagen: WO-2 1 t/m 5
Voor de 10de keer wordt vandaag In Den Haag de landelijke veteranendag gehouden. Vandaag stonden twee veteranen in de belangstelling. Speciaal overgekomen uit Canada was de 92-jarige Nederlandse emigrant en oud-marinier Willem 'Bill' Raymakers die in de meidagen van 1940 meegevochten had in de strijd tegen de Duitsers om de Maasbruggen te verdedigen. Tegen de sterke Duitse legermacht wisten de mariniers met volle inzet stand te houden, maar er was geen houden meer aan toen de Duitsers om Nederland volledig op de knieën te krijgen een zwaar bombardement boven de stad uitvoerden. Hierbij sneuvelden een aantal mariniers en bij de burgerbevolking vielen 800 slachtoffers en 80.000 Rotterdammers werden dakloos doordat hun huizen volledig plat lagen. Over de verdediging en de bombardementen op Rotterdam van 14 mei 1940 en nadien door de Geallieerden op 31 maart 1943 (326doden) heb ik diverse artikelen gewijd die allemaal staan in de rubriek Tweede Wereldoorlog en te vinden zijn in de rechterkolom op deze site. Interessant voor mijn lezers is het misschien om eens een bezoek aan het mariniersmuseum, gevestigd aan de Wijnhaven te Rotterdam te brengen; Op gezette tijden wordt daar een film gedraaid waarop niet alleen de geschiedenis van het in 1665 door raadspensionaris Johan de Witt en Admiraal Michiel de Ruyter opgerichte elitekorps van de Mariniers te bekijken valt, maar ook veel filmmateriaal uit de oorlogsjaren 1940-1945 te zien is. Anke Dorpmanns: Zij is een van de velen die op een militaire missie geweest is in Bosnië en Irak en door alles wat ze daar meegemaakt heeft een posttraumatische stressstoornis overgehouden heeft. Ze is pas 31 en nu al min of meer invalide door al die verschrikkingen die ze in dienst van onze vrijheid heeft mee moeten maken. Hieronder heb ik wat fotomateriaal staan uit de oorlogsjaren 40-45 en de warme ontvangst van onze oorlogshelden in aanwezigheid van premier Rutte, de Minister van Defensie Jeanine Hennis-Plasschaert en leden van de Generale Staf.
Hier nog wat foto's met beschrijvingen uit die bewogen tijd. In de oorlogstijd was euthanasie bij de Duitsers al een normaal begrip en met prachtige kleurenaffiches van Agfa maakten ze al propaganda. Bepaalde bevolkingsgroepen zoals gehandicapten, oude mensen, Joden, Zigeuners, Jehovagetuigen etc. beschouwden de Nazi's als niet bruikbare mensen en dus weg ermee! Ik heb veel stukken over concentratie-en vernietigingskampen geschreven en degenen die regelmatig mijn websites lezen zijn deze verhalen beslist wel eens ooit tegengekomen. Ondanks de vele oorlogsellende die we meegemaakt hebben zijn we wat voeding betreft nooit iets tekort gekomen. Dat lag anders in onze westelijke steden, die afhankelijk waren van onze landbouwgebieden die veelal in de frontlinie lagen, waardoor toevoer van voorraden uitbleef of door de Duitsers gevorderd werd. Tegen het einde van de oorlog was de voedselvoorraad in het westen zodanig ingekrompen dat er met toestemming van de Duitsers droppings uit geallieerde Stirlings waren. Vooraf waren een 15.000 Nederlanders de hongerdood gestorven. De ouderen onder ons weten er alles van en voelen anno 2014 nog steeds goed aan wat oorlog betekent en begaan zijn we met al die mensen die in deze moderne tijd waarin door solidariteit met de medemens in nood alles anders kon wezen, maar waarin jammer genoeg nog steeds bezit boven alles gesteld wordt, er weinig veranderd is. De rijken worden steeds rijker van de armen die weinig of niets meer bezitten en dit heeft in veel landen al geleid tot oorlogsgeweld en volksrevoluties, die zo talrijk geworden zijn dat een Derde Wereldoorlog echt voor de deur staat. Na de dodenherdenking op 4 mei, gaan we op 5 mei onze bevrijding vieren en echt bevrijd zijn we pas door rekening met elkaar te houden en mensen in nood te helpen.
t
Dropping uit Stirlings van voedselpakketten
De Polen hebben een grote bijdrage geleverd aan onze bevrijding
Heb je ooit een oorlog meegemaakt, dan komen bij tijd en wijle de herinneringen uit die tijd naar boven drijven. Vlak na de Tweede Wereldoorlog heb ik nog een jaar de Eusebiusschool te Arnhem bij de fraters doorlopen en ben toen voor priester gaan studeren. In dat eerste jaar na de oorlog kwam je elke dag bijna munitie tegen en net als alle andere jongelui die nú met Oud op Nieuw vaak gevaarlijk vuurwerk afsteken, deden we linke spelletjes en speelden we oorlogje met echte vuurwapens. In het oorlogsarchief op rechts vind je daar documentatiemateriaal over en echt wat we allemaal ondernomen hebben in die tijd dat was niet misselijk. Vlak na de oorlog werd er overigens weinig onder elkaar gesproken wat we in oorlogstijd meegemaakt hadden en de oorlogsverhalen zijn pas losgekomen zo in het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw, hierna zijn ze even weggeëbd en nu anno 2014 is er weer een opleving en lees je in de media en hoor en zie je op radio en tv weer veel oorlogsdocumentaires. Bewaard had ik veel militaria, documenten en fotomateriaal uit de oorlogstijd. Deze heb ik bijna allemaal weggegeven aan een verzamelaarster op het oude gemeentehuis in Huissen, verder aan het oorlogsdocumentatiecentrum van Gerrit Meeuwsen en aan de Historische Kring te Huissen. Uit Duitsland heb ik inmiddels weer wat bijzonder nieuw materiaal opgedoken dat nogal pittig is en eerst moet ik de overtuiging hebben dat dit origineel is voordat ik hierover iets publiceer. Hieronder nog wat bewaard fotomateriaal dat ik mogelijk in een van mijn vele oorlogsverhalen al eerder gepubliceerd heb, maar dat toch weer steeds de moeite waard is om te laten zien.
Duitse jager die menig geallieerd vliegtuig naar beneden hield
Hierboven ziet u de Duitse politie ter velde die op plaatsen in de frontgebieden de mensen de opdracht gaven om te evacueren..
Morgen en overmorgen worden we weer herinnerd aan de vele oorlogen, waarin militairen en burgers van Nederland bij betrokken waren. Tegen de Duitsers hebben we in 1940 gevochten en beslist in ons nadeel werd de strijd op de Grebbeberg waar veel Nederlandse soldaten gesneuveld zijn. Na de oorlog hebben we onze Overzeese gebiedsdelen moeten beschermen in een strijd waarin ook veel burgers en militairen gesneuveld zijn. Velen verloren vooraf al het leven tijdens de Japanse bezetting. Ook de verdediging van Nederlands Nieuw Guinea heeft slachtoffers geëist. Met diverse militaire acties ter verdediging van de wereldvrede in Korea, de Libanon, De Balkan, Afghanistan en bij andere militaire acties sneuvelden een groot aantal hulpverlenende burgers en militairen. Het waren allemaal mensen die zich principieel ingezet hadden voor de wereldvrede en ter bescherming van de Nederlandse belangen. Op 4 mei houden we jaarlijks een herdenking voor al die slachtoffers. Geboortig ben ik uit Huissen waar we destijds een zaak hadden en vanaf de Operatie Market Garden en de slag om Arnhem op vordering een inkwartiering van 230 Duitse militairen van zowel Weermacht als SS. Huissen e.o. is een tijd lang frontstad geweest en op een gegeven moment moesten we op last van de Duitse Feldgendarmerie op 20 oktober 1944 gaan evacueren. Bewust heb ik die tijd volledig meegemaakt en u kunt er alles over te weten komen door mijn oorlogsarchief te raadplegen. De hele oorlog door hebben we luchtgevechten meegemaakt en neergestort in nu de huidige gemeente Lingewaard zijn zo'n twintigtal vliegtuigen, waarbij hier in mijn huidige woonplaats Angeren er voor zover ik weet en gezien heb een zevental. Huissen is 4-maal en Angeren een keer gebombardeerd. Onder granaatvuur hebben we bijna twee maanden gelegen en in Huissen hebben met al die schermutselingen 180 burgers het leven verloren en hier in Angeren een twintigtal. Er waren veel bekenden van onze familie bij en ook een goede vriend van me uit Huissen-stad kwam om tijdens het grote bombardement van 2 oktober 1944. Op de Geitenkamp na is heel Arnhem geëvacueerd geweest en ook de dorpen Huissen en Angeren hebben bijna 7 maanden elders doorgebracht in wat meer veiliger gemeentes gelegen boven de Rijn tot zelfs ver in de noordelijke provincies aan toe. Vanaf medio mei tot half juni 1945 is iedereen die de oorlog overleefd had weer teruggekeerd naar zijn door oorlogsgeweld verwoeste woonplaats.
Luchtgevechten van de Geallieerden met de Duitse Messerschmitts, vonden we als jonge knapen prachtig om te zien
Zoals bekend van de meeste grootheden uit de geschiedenis waren ze allemaal gebonden aan een vriend of vrouw, maar omdat ze het zich permitteren konden hielden ze ook nog vaak een andere vrouw of vriend eropna. Adolf Hitler die vanaf 1933 tot zijn geheimzinnige dood eind april 1945 de dictator en Führer van het Duitse volk was en met zijn Nazi-partij het heft volledig in handen had, was intensief bevriend met de Jodin Eva Braun. Constant waren Eva en Adolf samen en voor zover ik weet had Eva twee kinderen en het verhaal gaat dat Hitler van een der kinderen de vader was. In feite had Hitler niets tegen de joden, maar zijn staf werd gedirigeerd door de hoogopgeleide Joseph Goebbels (zie inzet), die minister van propaganda was. Goebbels op zijn beurt was een vazal van de grote concerns, die het nationaalsocialisme misbruikte om hun winsten te vergroten, zo bv. wapenfabrieken, farmaceutische concerns en allerlei nevenindustrieën die aan oorlog voeren eveneens dik geld konden verdienen. Van oudsher waren de joden overal ter wereld, ook in die tijd al, de grote geldschieters en die hadden zoveel leningen e.d. uitstaan dat het voor Hitler en zijn trawanten goed uitkwam om die financiers te laten verdwijnen en hun kapitaal in te pikken. Hiervoor was natuurlijk een organisatie nodig die dit alles in goede banen moest sturen en die figuur werd gevonden in Heinrich Himmler, die hoofd werd van de meer dan 200 concentratie-en vernietigingskampen, waarin alle tegenstanders van het nazibewind in werden opgesloten c/q ter dood gebracht. Vandaag las ik in een krant dat mogelijk Eva Braun van joodse afkomst was; nu dat was mij allang bekend. Over de Eerste en Tweede Wereldoorlog en alles wat daar verband mee houdt, heb ik veel artikelen geschreven. U vindt ze allemaal in het archief aan de rechterzijde van dit blog. Zoals al eerder verwoord ben ik in het bezit van zeldzaam oorlogsdocumentatiemateriaal en heb veel opzienbarende zaken achterhaald die, waarvan ik enkele ter wille van het algemeen belang tot op heden nog niet gepubliceerd heb. Veel tijd rest me niet meer om een en ander naar buiten te brengen.......maar wie weet!
