Gisteren had ik als commissaris van politie en tevens freelancerjournalist van het weekblad "Van Alles En Nog Wat" een interview met een hypochonder die alle kanten uit manoeuvreerde met vermeende ziektes die kennelijk afkomstig waren van de behandeling  door een niet bekwame hypnotherapeut, die meer aandacht had geschonken aan zijn mank lopende Pitbull dan aan de met hypochondrie behepte Annie die dáár voor evenveel op de behandeltafel in de praktijkruimte had gelegen. Op een gegeven moment  vloog Annie uit haar pluchen fauteuil overeind en zei: ,, Ik wil niet onthoofd worden met deze guillotine, wijzend naar de kapstok waaraan twee politiepetten hingen, geef me een briefje mijnheer  en stuur me naar Hannes, het Manneke Pies van Geraerdsbergen, die neutronenstralen afvuurt naar mijn broer die het skûtsjesilen onder de knie probeert te krijgen"! Hij is wezenlijk in staat in mijn hypofyse te kijken om te constateren dat ik niet psychotisch ben, mogelijk alleen een wat hypocriete dame, die zich uitsluitend bezig houdt met het zoeken naar allerlei prullaria in deze mondaine door alle goden geabandonneerde uitdragerszaak die ook wel wereld genoemd wordt"! Nadat de kennelijk met bipolaire aandoeningen behepte Annie de perskamer verlaten had, stapte ze in de Rue d 'Eglise hotel "Stoot Je Hoofd Niet" binnen, zette haar paraplu in de paraplustandaard in de foyer, hing haar suède jasje aan de kapstok en toog vervolgens de eetzaal van het hotel binnen. Op de dis stonden wat standaardartikelen, zoals een peper en zoutstelletje, een melkkannetje en suikerpotje. Méér oog had Annie voor het tafeltje naast haar, waar een mevrouw met haar lorgnetje de menukaart aan het bestuderen was, hierop ontwaarde zij plotseling een flacon met ketchup, die haar zó fascineerde dat zij zich niet meer in toom kon houden en met de heel inhoudelijke rataplan de toegesnelde maître d'hôtel rijkelijk bestrooide. De gerant die dit alles gezien had probeerde mevrouw te kalmeren, maar dit hielp totaal niet en de boel liep nog verder uit de hand toen de nogal flink geproportionneerde Annie zowel de maître d'hôtel evenals ook enkele hotelgasten die het personeel te hulp waren gekomen met fikse en  forse karatebewegingen naar de vlakte sloeg. Op een gegeven moment stapte een medewerkster van apotheek "Eucalyptus" uit Gent het door Annie belaagde hotel binnen om medicijnen af te leveren voor enkele chronische hotelgasten. Toen Annie zag te maken te hebben met de haar bekende Dinie Verhoorstadt ontstak ze in razernij, rukte het medicijnmandje uit haar haar handen, nam een doosje slaappillen, ontdeed het van de plastic verpakking en drukte een vijftal strips open en nam de tabletten in met een flinke slok whisky uit een uit een fles die achter op de toogkast stond. Inmiddels waren in het hotel ook enkele agenten van de Rijkswacht gearriveerd om de orde te herstellen. Toen ze zagen te doen te hebben met de rijke miljardair Annie Partout zeiden de agenten tegen de verschrikte hotelgasten: ,, Laten we deze notoire in Morpheus'armen liggende dame maar even thuisbrengen op het kasteel "Nil Desperandum"! "Annie houdt haar lichaam op peil met het slikken van grote hoeveelheden medicijnen, sterke drank en drugs en men kan beweren dat ze lijdt aan bipolaire aandoeningen, hypochondrisch is, manisch-depressief, stereotypisch gedrag vertoont of in hoge mate schizofreen is, dat maakt allemaal niet zoveel uit, wij weten wel beter"! "Beste hotellier, wij zorgen wel dat zowel de materiële evenals de immateriële schade door mevrouw Partout, alias "Mechelse  Proserpina", voor 100 procent wordt vergoed en wensen u allen nog een aangename dag"! Met Annie is het nooit meer goed gekomen, wel met Commissaris Riant die na haar dood een polyglot over haar leven heeft geschreven, waarvoor, zoals door boze tongen beweerd wordt, hij vooraf drie miljoen euro heeft ontvangen. Ook het Politiefonds "De Aangeschoten Agent" is er niet armer van geworden!  

30-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Als je achter de toog staat krijg je van alles en nog wat te horen. Mijn buurman, Harry de fietsenmaker vertelde me in café "Lombok" het volgende verhaal: De politieman Spruyt was anno 1880 niet alleen een goede veldwachter, die niet alleen bekeuringen gaf voor het niet in het bezit hebben van het fietsenplaatje al of niet met ponsgaatje erin, maar als een echte rechercheur ook achter de smokkelaars , spiritusdrinkers, eerbaarheidschenners en landlopers aanzat. Op een zonnige dag in juli liep Spruyt door de Huissense uiterwaarden langs de Rijn toen hij plotseling langs de waterkant in de verte twee bruine veulens ontwaardde. Laat ik daar maar eens heengaan, het lijkt me dat ze door de moeder verlaten zijn. Naderbij gekomen zag hij te maken te hebben met een paartje dat geheel naakt met elkaar bezig was de geslachtsdaad te plegen. Zó, beste jongelui:,, jullie zijn wettelijk in overtreding met de Wet van de Eerbaarheid en ik zal een proces-verbaal wegens naaktloperij en te ver gaande onoorbare sensuele handelingen moeten opmaken"! Je doet maar diender was het antwoord van het meisje die door haar vriend met honneponnetje werd aangesproken. Van brutaliteit houden politiemensen niet, was het antwoord van Spruyt. Dat kan allemaal wel zo wezen, máár je moet er wel rekening mee houden dat mijn vader baron is en veel in de melk te brokkelen heeft, zei Ponnetje hem terug. Nadat onze veldwachter zijn bonboekje die avond bij de burgervader van Huissen , die ook van een adellijke familie afstamde, had ingeleverd toog hij huiswaarts, omdat zijn dienst erop zat. 's Anderendaags in de vroege ochtend kwam de postbode bij hem langs met een aangetekende brief  van de burgemeester persoonlijk met de mededeling dat hij op staande voet oneervol ontslagen was als veldwachter van de stad Huissen. Van deze mededeling moet onze plichtsgetrouwe wetsdienaar met de nodige dienstjaren wel haast volslagen mesjokke geworden zijn. Kort na dit gebeuren heeft hij met de stille trom Huissen verlaten  en niemand heeft ooit daarna nog iets van de man vernomen. 

24-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Toen we in het begin van de jaren 70 van de vorige eeuw voor het eerst vakantie hielden in een oude tot caravan omgebouwde winkelwagen, ging dat alles heel wat primitiever dan nu anno 2008. Elektriciteit op een camping kende men toen niet; binnen in onze salonwagen brandde een gaslampje die het nogal eens liet afweten en dan was het bij Wolfswinkel weer een andere lamp of sok halen. Bij koud weer hadden we een gaskacheltje aan, onze behoeften deden we ergens buiten in een houten keetje, daar stonden onder de blote hemel een paar wasbakken, scheren deed je er ook met gebruik van een stuk scheerzeep, merk "De Vergulde Hand" en een joekel van een scheermes, die nog wel eens de verkeerde richting koos. Onze eerste camping was "Erica"op de Miggelenbergweg in Hoenderloo, de beheerders waren Joop en Mientje Berendsen uit Zevenaar en de eigenaresse was de weduwe moeke Freriks. Kampeerders uit die tijd waren echte buitenmensen  die ook veel oog hadden voor de prachtige natuur op De Hoge Veluwe en alleen dáár al van genoten. De onderlinge sfeer in die tijd was fantastisch en op het weekend en in de zomervakantie kreeg je steeds visite of ging je bij de buren buurten. Met ons allen gingen we in Hoenderloo naar de kermis, of gezellig naar een cafeetje, en was het mooi weer, dan zaten we met hele stellen buiten en was het moppen tappen, een koud biertje  uit onze "koelkast" onder de grond vatten, ook wel eens vlees roosteren op ons eigen gemaakte barbecue met blaasbalgje erbij en altijd veel lol tappen. Op een Pinksterzondag  in mei werd er in de buurt van camping Harmsen "De Schenkel" op een uitgestrekt stuk open bos en heidegrond een zogenaamde Haagpreek van de Pinkstergemeente gehouden. Met een groepje van een man of vijftien van onze camping, waarvan er enkelen totaal ongelovig waren, togen we daarheen. Het was een bijzonder indrukwekkende bijeenkomst met zeker drieduizend bezoekers . Op een veilingskist die als kansel gebruikt werd stond onze predikant, een zekere broeder Esmeyer. Deze jongeling kon niet alleen goed preken, maar was voor onze vrouwelijke wederhelften een charmeur zonder weerga. Toen het tijdens zijn toespraak wat begon te waaien, legde hij meteen een link tussen deze bries en de "Vurige Tongen" die door De Heer hierboven op deze Pinksterdag uitgezonden werden. Kom naar voren en hef uw handen ten Hemel, beleid uw zonden en bekeer U! Het waren onze ongelovige vrienden die met hoog opgeheven hoofd en armen het eerst naar voren traden voor de zalving en handoplegging.We waren verbijsterd toen we dat waar namen! Om na afloop van de bijeenkomst het terrein te verlaten was een hele heksentoer, want overal stonden grote melkbussen en potige broeders van de Pinkstergemeente om ons uitgeleide te doen. Door met een tientje in de hand opvallend op en neer te wapperen en dit briefje boven een der melkbussen zichtbaar los te laten, stonden mijn vrouw en ik met onze verrijkte geest al gauw weer buiten het afgebakende heidegebied.

20-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Op de druilerige zondag van 22 oktober 1972 werd de SP opgericht. Het was in de tijd van de grote hunkering naar sociale gerechtigheid, het was ook in de periode dat er heel veel politieke partijen werden geformeerd, getransformeerd en gedeformeerd. na 36 jaren politieke strijd staat de SP nog steeds fier overeind en met Jan Marijnissen als kapitein en stuurman aan boord heeft de partij een koers gevaren gericht op sociale gerechtigheid met betrekking tot de zorg van de zwakke medemens, gehandicapten, ouderen,  zich ingespannen voor de werkgelegenheid en een goed betaalde baan binnen een prettig en milieuvriendelijk werkklimaat, betaalbaar eigen huis, betaalbare huren, degelijk onderwijs en grote betrokkenheid betoond met het wel en wee van onze jeugd. Jongeren  waren en zijn bij onze partij op de goede plaats en worden na een gedegen opleiding binnen onze gelederen al vroeg in bestuurlijke functies aangesteld met de bedoeling om straks op bestuurlijk regeerniveau afglijdend Nederland in de nabije toekomst weer een democratisch en sociaal menselijk gezicht te geven. Jan Marijnissen is als Fractievoorzitter en architect van het uitzetten der politieke richtlijnen afgetreden, het heeft veel van zijn fysieke krachten gevergd om dit 36 jaar vol gehouden te hebben. Vriend en vijand zullen moeten toegeven dat hij de man was van principes en een politicus die alom respect afdwong. We kennen Jan binnen onze partij als een echte workaholic en hopen dat hij het inderdaad werkelijk wat rustiger aan gaat doen en wie binnen het Partijbestuur Jan's functie als partijvoorzitter en fractieaanvoerder over gaat nemen, maakt niet uit, want wij als Sp'ers varen allemaal dezelfde koers afgesteld op ons devies van samen leven is samen doen. Jan, bedankt wat je voor de Fractie, voor alle SP-leden en voor de burgers van Nederland gedaan hebt! 

                   
                    Hier Jan aan het woord in Tweede Kamer
                   
                   aandachtig aanhoort men Jan's toespraak
                   
                   Jan toehoorder op het Partijcongres 2007
                 
                    Jan staat na aftreden de Pers te woord
                 

18-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

In februari schreef ik onder de titel "Dutch Operations in Afghanistan" al een klein stukje over de moeilijke taak die Holland toebedeeld is. In April verscheen er met het sneuvelen van enkele militairen een artikel met de titel "Een onbegonnen strijd tegen een onzichtbare vijand" Onlangs was partijgenoot en SP-Kamerlid Remi Poppe een kleine week op werkbezoek in Afghanistan. Het was een even indrukwekkende als deprimerende reis, aldus Poppe. "Onze jongens en meiden doen hun best, maar van wederopbouw is nauwelijks sprake en ze vechten voornamelijk om de veiligheid van hun eigen bases te waarborgen" ,,Dit is oorlogsgebied. Het is de enige conclusie die ik kan trekken na mijn bezoeken aan de grote ISAF-bases in Kabul en Kandahar en natuurlijk de Nederlandse kampementen in Uruzgan. Ik en andere Kamerleden spraken er met commandanten, manschappen, enkele Afghaanse parlementariërs, en andere functionarissen. Er doemt een beeld op van een ongelijke strijd van legers met het meest moderne wapenarsenaal tegen mannen op sandalen. Maar het blijkt desalniettemin ook een niet te winnen en volstrekt zinloze oorlog. Zó zijn die "Sandalisten" in geen velden of wegen te bekennen en opeens weer aanwezig,  was een van de opmerkingen die ik regelmatig van soldaten hoorde. De lessen die de Amerikanen in Vietnam en de Russen eerder hier in Afghanistan leerden, moeten blijkbaar opnieuw worden opgedaan." Als u dit artikel uitgebreid wenst te lezen moet u op de SP-link klikken of op de foto van Jan Marijnissen rechts op mijn blog. Hieronder volgen enkele beelden, die u een indruk geven van onze aanwezigheid in Afghanistan. Aan de rechterzijkant van mijn blog staan ook nog heel veel foto's die met Afghanistan te maken hebben. Je ziet op die beelden een kampement,  in de verte een met prikkedraad afgeschermd papaverveld, op het voorterrein een tiental toekomstige politieagenten, die door onze militairen opgeleid worden en op het looppad erlangs een paar angstige meisjes op weg naar school en verder veel militair materieel. Inzetfoto boven is Remi Poppe.
Aan dit stuk heb ik een Apache heli toegevoegd, die niet alleen in Irak maar ook in Afghanistan veel gebruikt wordt. 
Zie toevoeging beneden en klikt hierop om deze eens van naderbij te bekijken! 
                   

                 

                 
                soldaten bij raketwerper 181 mm mortieren
                 
             Pantserhouwitser 200-beneden Ypr-tank in Tarin
                 
                        Mitrailleursnest met ruim uitzicht
                  Zonder kogelvrij vest ben je een schietpaal!
                 
                 
                           Op pad met de Bushmaster!

Bijlagen:
51 Apache Heli.gif (384 KB)   

Sommige mensen houden er gewoontes op na, die afwijken van het normale dagelijkse levenspatroon. Zo ken ik hier in de buurt een manspersoon die her en der in het land grote recepties, trouwpartijen en andere officiële gelegenheden bezoekt en dan ook nog aanschuift  bij het diner dansante. In Huissen woont een vrouw, die alle begrafenissen afgaat van al of niet bekende personen en na de begrafenis of crematie tussen de genodigden aan de koffietafel gaat zitten. Vroeger heb ik wel eens enkele familieleden naar een begrafenis in wehl gebracht en daar aangekomen werd ik als chaffeur en totaal onbekende ook uitgenodigd aan de broodjestafel. Een Duitse mevrouw zag me aan als haar in de oorlog vermiste broer Heinrich en omhelsde en kuste me op zo'n enthousiaste wijze dat het tafelbestek van tafel viel. Zo kom ik ook veel in aanraking met alleenstaande mensen, vaak met een vet pensioen bij hun AOW die tegen etenstijd aanlanden bij kennissen of familie met de bedoeling om aan de dis uitgenodigd te worden:,, Op die manier  spaar je nog eens wat euro's uit, zei onlangs een mevrouw tegen mij". Veel van mijn vrijgezellen klanten uit het café van vroeger ben ik als klant "kwijt" geraakt door mijn advies om eens wat rouwadvertenties  te checken en bezoeken af te leggen op kerkhoven om op die manier aan een vrouw te komen. Het betonen van veel medeleven en een goed gesprek stonden hierna snel garant voor een hechte relatie en soms een bruiloft. Onze familie heeft altijd in zaken gezeten. Zo heb ik een zoon die in Duiven bij een grote meubelgigant magazijnmeester is, een zwager die hier in Huissen een groot meubelbedrijf bestiert, een schoonzoon die mede in die branche zit en verschillende nichtjes en neefjes die daar functioneel ook mee bezig zijn. Laatst werd me een verhaal verteld dat een rijke dame uit Huissen als ze thuis een grote partij te vieren had meubels op zicht liet komen en deze enkele dagen na het feestplezier weer liet ophalen, omdat er het een en ander aan schortte en hierbij ook nog honderd euro vergoeding eiste voor het ondervonden ongemak. Eveneens onze allochtone medeburgers, die kunnen er vaak ook een potje van maken! In winkels die ze bezoeken worden van allerlei verpakte artikelen open gebroken, tot vleeswaren aan toe, om ze vooraf te bekijken of organoleptisch te keuren. Het is mij opgevallen dat niemand van het winkelpersoneel hierover een aanmerking durft te maken, omdat ze bang zijn als discriminant te worden beschouwd. In de min of meer professionele sfeer wordt nog harder gesjoemeld. Van een bedrijfsrechercheur  hoorde ik het verhaal van een corveeër die jarenlang van allerlei artikelen uit het warenhuis als afval naar buiten bracht en dit voor voor eigen gebruik door een handlanger,  die bij een open hek aan de achterzijde van het gebouw zijn autootje had staan, liet afvoeren. Een mevrouw waarvan de man bij een sloopbedrijf werkte riep de echtgenoot vanuit het slaapkamerraam achterop: ,,Denk eraan Henk niet die goedkope maar die dure parfum van "Esther Bourdin" moet je voor me meebrengen"! In een van de kranten las ik onlangs het verhaal van een dievenbende die verkleed als medewerkers van V&D bij een ander filiaal goederen ophielden en deze verkochten op markten in Duitsland, Nederland en België. Een politierechercheur wist me nog een sterker verhaal te vertellen en had het over een internationale boevenorganisatie die de gewoonte had op grote administratiekantoren gefingeerde onbetaalde facturen tussen de bescheiden te stoppen waarop rekeningnummers van nepbedrijven in hun beheer stonden. Jarenlang hadden ze op deze slinkse manier miljoenen weten binnen te halen. Op het internet opereren lieden die van alles en nog wat aan te bieden hebben zonder dat het een cent kost, maar heb je eenmaal geklikt kom je in een zwendelcircuit terecht van jewelste en kun je nog maar één ding doen de stekker eruit en de computer opnieuw opstarten. Medelijden had ik toen laatst wel met dat weduwvrouwtje van 790 euro netto per maand die als Sp'er meehelpt om voedselpakketten voor "arme mensen" uit te reiken en me vertelde:,, Eef, je wilt het niet geloven, maar toen laatst kwam er iemand met een gloednieuwe Mercedes aangereden om het voedselpakket van zijn zieke vriendin op te halen." Je moet het maar durven en ervoor in de wieg gelegd zijn! Echte armoede zul je op deze manier nooit hebben! Het zijn toch de brutalen en de graaiers die de wereld beheersen; zo is het toevallig ook nog een keer!

14-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Heel mijn leven hebben dieren me aangetrokken en toen ik nog in de Elsstraat te Huissen woonde had ik zoveel dieren te verzorgen dat de plaatselijke fourage en dierenhandelaar me tot de grootste klanten van zijn zaak kon rekenen. Hier in het appartementencomplex "De Pauw" te Angeren is dat allemaal anders geworden en verzorgen we alleen nog ons lieve hondje Tayler. In het verleden was ik ook een fervent circusbezoeker en momenteel niet meer bestaande circussen, zoals Mikkenie, Strassburger, Muller en Sarrasani etc. heb ik allemaal zien optreden. Ik weet dat er mensen zijn die vinden dat circussen verboden moeten worden maar dat zijn op een enkele uitzondering na van die opstandelingen die overal tegen protesteren en thuis vaak helemaal overstag gaan door hun kinderen en vrouw als oud vuil te behandelen en op vakantie in Spanje naar de stierengevechten gaan kijken. Mijn ervaring is dat de circusdieren goed behandeld en verzorgd worden. Beste wereldverbeteraars en dierenbeschermers die zelf nooit dieren gehouden hebben en in feite ook geen oog voor Gods schepping hebben, maar wel overal tegen demonstreren, doen er goed aan om de natuur zuiver te houden; uit huis met al die spuitmiddeltjes voor binnen en buiten, aan de kant met die luxe wagen, weg met dat stickie op de lip, die computer, magnetron, tv, mobieltjes en wat dies meer, hul u in deze opgewarmde aardkloot in een gerecycled niemendalletje, open de deur naar nieuw geluk en treed met blijde blik naar buiten om te genieten van het door u en misschien wel door ons allen gecreëerde nieuw soort zonlicht en de fijne buitenlucht!
Indien u belangstelling heeft voor mooie circusfoto's en opnamen van dieren kijk dan in mijn blog ook eens op links en rechts naar ondermeer het Duitse circus Renz_Berlin, Bouglione, Althof etc, en zoek naar de vele opnames van dieren in mijn geschreven stukken over de Veluwe etc. 

Op de eerste foto ziet u het wereldberoemde optreden van onze medewerker De Haan in circus "Loopplank"

   Foto gekregen van de fam. De Meyer uit België:

   Circus Profijt in actie!

Dit is aapje Sammie uit het kleinste circus van deze aardbol 

circus Knuffel 

Hier beneden een steenarend uit circus "Graai"

14-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Als kastelein kom je met allerlei mensen in aanraking, soms met hele fijne en ook onaangename lieden.
In ons café te Huissen hadden we onze vaste klanten die minstens driemaal per week of vaker hun stamcafé aandeden om gezellig te kaarten, te biljarten of met elkaar te praten aan de bar. Bij Lombok, zoals ons staminee heette liep van alles; zo heb ik Minister Marga Klompé destijds  binnen mijn deuren gehad die haar lunchpakketje bij zich had en dit verorberde met een glas warme melk erbij, een notaris die 12 maal op geweest was om zijn rijbewijs te halen  en prompt steeds zakte voor de praktijk en om op verhaal te komen zijn verdriet zocht in het nemen  van een goede slok en verder zeer veel prominenten, zelfs van adellijken afkomst. Vaste klanten  in onze kroeg waren ook de gebroeders Jansen( De Olieslagers) die nogal eens vergezeld waren van bijzondere gasten, zoals Toon Stuart-boer en kastelein van de Gouden Appel uit Bemmel- en Martin Schröder, die destijds met zijn Pipercup grote akkers in de Noordoostpolder bespoot en later oprichter was van de bekende luchtvaartmaatschappij Martin Air. Ook enkele gemeenteraadsleden deden veelvuldig ons gezellig café aan. Een van de kleurrijkste bezoekers was gemeenteraadslid Jos Martens van het Looveer. De grootste aanhang van Jos zijn partij vond je in het Huissense Horecacircuit. Jos Leus was:,, De trossen los-stem op Jos"! Na de uitbreiding van het Zandse Vierkant kwam Jos op het weekend veelvuldig bij ons langs met het besloten gemeenteraadsverzoek om vanwege stankoverlast de mestvaalt op ons land en de varkens van mijn stiefvader Gerrit te ruimen. Na een paar stevige pikketanisjes werd er alleen maar over gelachen en nergens meer over gepraat. In 1969 hebben we ook kennis mogen maken met de ministeriële afgevaardigde Stemerding, de man met de dikke brillenglazen, die met enkele wethouders destijds het nieuwe woonwagenbeleid in Huissen kwam uitstippelen en hierbij kennis maakte  met de gewoonte dat in Huissen alleen met een goede sterke slok erbij de zaken werden geregeld en beslist. Heel vroeger kwamen er ook spiritusdrinkers, landlopers, zwervers en woonwagenbewoners bij me langs. Sommige van deze lieden hielden zich bezig met het slopen van autowrakken, het aan de deur slijten van vloerkleden, horloges, het slijpen van messen, scharen of zagen en soms werd er ook wel eens een uit België op de kop getikt "blaffertje" verpatst. Een bekende zwerver uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw was Jan Roes,  bijgenaamd Jan de Zagenslijper.(foto linksboven) Deze man was vroeger aannemer in Renkum geweest en en aan het zwerven geslagen toen zijn vrouw hem verlaten had. Als je werkelijk een interessant en vaak intellectueel gesprek wilt voeren, dan moet je eens met een zwerver aan de praat gaan! Als herbergier ben je vaak biechtvader, pastoor, dominee, huwelijksmakelaar en klaagmuur. Het is een vak waar je geknipt voor moet zijn, anders heb je geen klandizie en kun je de tent beter gesloten houden. Niet alleen aan geestelijken en psychiaters worden geheime zaken toevertrouwd, ook een barkeeper of kastelein hebben hier vaak mee te maken. Nu op mijn vijfenzeventigste worstel ik nog vaak met met mijn geweten en denk ik wel eens:,, Had ik dit of dat niet aan de bevoegde instanties moeten melden of heb ik er toch goed aan gedaan dit te verzwijgen"? Dat vandaag aan de dag de wereld zo onverdraagzaam is geworden, ligt ook een beetje aan het feit, dat de ouderwetse kroeg van vroeger helemaal afgedaan heeft en de mensen elkaar te weinig met respect benaderen en niets meer van elkaar kunnen verdragen. Vaak kunnen ze nergens hun verhaal meer kwijt en worden dan opstandig. Op de foto hier beneden, genomen door kastelein Eef, zie je achter de tapkast Bartje Roelofs en Gerrit "De Bakker", ervoor staan van links naar rechts Ben Helsen, Th. Peters, De Schout, Frans van Wissen, Halle Leenders, Wim Roelofs van de Geer en Geert Jansen "De Stop" Op de foto van het Kermiskabinet met  plaat in de hand zijn Th. Keller en Eef Hübbers. Straatmuzikant Duyts uit Nijmegen, De lange van Straatman, Moesje Balk, Gerrit Roelofs, Baas Derksen, Lasje van Onna en "Teuje" Jeurissen zijn allen overleden. Je ziet deze bijzondere en vrolijke Huissenaren van links naar rechts op de groepsfoto staan.

                   
            Een zondagochtend in 1959 aan de bar in café Lombok
                               Vanuit de Hoogmis naar...
                  1953 Eef met Sander Lentjes en Hentje Bon
                   
        Boven het Kermiskabinet uit 1964 bij Lombok voor de deur
                   
    Mieneke, Eef en Gerrit achter de bar met de kermis van 1959
                   
Boven dansen in onze feestzaal-beneden foto van bakkerijoven
                   
 Beneden kijkje in onze winkel met zus Nellie achter toonbank
                 

12-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Zowel van mijn vader evenals moederskant heeft religie altijd een grote rol gespeeld. De mensen waren erg vroom en sociaalvoelend. Vroeger was het ook heel normaal dat er minstens één familielid intrad bij een of andere kloostergemeenschap. Mijn oma van mijn moederskant (Janssen's familie uit Babberich) getrouwd met Bernhard Reijmers uit Angeren had vroeger in huis een portret hangen van twee van haar broers die met de boxeropstand in China samen met Monseigneur Ferdinand Hamer op 23 juli 1900 op hun missiepost werden overvallen en op gruwelijke wijze vermoord zijn. Wat was daartoe de aanleiding? Zo omstreeks 1878 vestigden missionarissen van het Onbevlekte Hart van de H. Maagd Maria, ook wel Scheutisten genoemd, zich in China en namen hun intrek in een gebouw ergens in Shangdong wat nu Shantoeng heet. De toenmalige keizer die voor modernisering was had daar geen bezwaar tegen. De Scheutisten kregen pas moeilijkheden toen er binnen het Keizerrijk hof  onenigheid uitbrak over het beleid van de Keizer en de gewone bevolking in China zich ging verzetten tegen al die buitenlandse bemoeienissen met hun tradities en cultureel erfgoed. Toen de Scheutisten verder naar het Noorden van China trokken en een missiepost in Beijing vestigde was het hek helemaal van de dam; wat ook een rol speelde was de keizerlijke machtswisseling. In feite hadden de missionarissen China moeten verlaten of zich beter moeten beschermen tegen de hetze van alles wat Westers was. Gezien de denkswijze in die periode was dat niet gebruikelijk en zou gezien zijn als het zich onttrekken aan de roeping Gods. Van mijn vaderskant was zijn enige broer Everhard ingetreden bij de orde der Dominicanen. Mijn oom verkoos als missiepost Amerika, maar omdat priesters van Orden of Congregaties niet in de USA werden toegelaten, moest hij uit de orde treden en is toen als wereldgeestelijke naar Californië vertrokken. Als eerste parochie kreeg hij de filmstad Hollywood aangewezen, vervolgens Reedley en als laatste parochie Gonzales. Arnold Helsen uit Angeren die ergens in Californië fruitboer was, bezocht iedere zondag de H.Mis in de kerk van mijn oom om naar zijn geweldige preken te luisteren. Ik heb ooit eens een brief van Heeroom ontvangen met de tekst dat er 3 soorten mensen in zijn parochie waren: de eerste categorie bezocht iedere zondag de H. Mis en offerde op de collecteschaal, de tweede groep kwam nooit in de kerk maar schonk grote sommen geld aan de kerk, de derde groep liet de kerk links liggen en offerde nimmer. De strekking van zijn verhaal was dat de hemelpoort voor groep 1 en 2 open stond , echter groep 3 viel het hellevuur ten deel! Zelf heb ik ook voor priester gestudeerd en ben hiermee opgehouden omdat ik weloverwogen opzag om deze zware taak op me te nemen. Je houdt er nadien altijd wel een sociale tik van over en als je ziet dat er hier of daar hulp geboden moet worden, sta je meteen klaar om de helpende hand te bieden. Dit heeft me enkele malen bijna het leven gekost en vaak werd mijn behulpzaamheid als inmenging in zaken gezien, waarmee ik niets te maken had. Thans ben ik lid van een politieke partij die in een verdeeld Nederland en Europa probeert weer eenheid en sociaal gevoel gericht op de mens zelf te bewerkstelligen. Hieronder treft u foto's aan uit het rijke Roomse leven van vroeger, waaraan ik wel eens met weemoed in mijn hart terugdenk.


 Klooster Scheutisten in Brussel-beneden bij standbeeld
 Stichter

 Beneden Inwijding Parochiekerk H.Mart. van Gorcum
 Huissen-Zand

 Beneden Dominicanerklooster Freiburg(Zw) 1920

 Beneden foto uit 1936 kerk te Reedley(California)

Geboren Huissenaar Everhard Hübbers
 Heeroom (2,04m lang)
 Beneden Klooster en Seminarie Paters Assumptionisten



  Breng eens een bezoek aan dit kasteel met rijke geschiedenis!

11-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Na een ogenschijnlijk weinig vertrouwwekkende voorbereidingsfase van het Nederlandse voetbalteam werd in het Wankdorf Stadion te Bern wereldkampioen Italië met prestigieuze cijfers, en soms met speels gemak door "de Leeuw met ijzerbeslag onder de voetbalschoenen" van de Zwitserse grasmat gespeeld. Niemand in Nederland had dit verwacht en ik moet er niet aan denken als het andersom was geweest. In de voetbalwereld staat het begrip Hosanna en Requiem niet ver van elkaar af! Die spectaculaire overval op een Italiaans geldtransport van gisterenavond had  toch niets te maken met de slechte speelwijze van de Azuri's? Mochten de goed gevulde koffers met euro's weer boven water komen, dan moeten ze die maar aan de Nederlandse supporters geven; die weten er wel een leuk feestje mee te brouwen! Inzetfoto linksboven is uit de krant van vandaag!

10-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het is bijna rust bij Oostenrijk-Kroatië, hier in Angeren is de temperatuur 27 graden Celsius. Een familielid was van plan om morgen naar Oostenrijk af te reizen, maar is een beetje in twijfelzucht geraakt door het fluitsignaal van onze Hollandse Scheidsrechter Vink die na drie minuten spelen Kroatië een strafschop toekende wegens een Oostenrijkse overtreding van artikel 8 van de voetbalregels. Na een drietal keren de situatie goed bekeken te hebben moet ik bekennen dat ons fluitend vinkje het allemaal juist gezien heeft. Jammer dat ons Holland morgen met een lam linkervleugeltje tegen Italië moet aantreden. Zowel Babel alsmede Robben zijn geblesseerd en daardoor zal Nederland het in de eerste wedstrijd van hun Europees kampioenschap tegen de Azuri's erg moeilijk krijgen. De bedoeling was dat ik direct weer verder kijk naar de wedstrijd en nú de oude foto's ga plaatsen, die u hieronder kunt bezichtigen. Inzet boven: Op een oefenveldje bij ADO Den Haag was Eef in 1955 met de kop er goed bij! 

H. Schrijver-Koos Jeurissen-Geurt Maters en Harrie Hübbers- foto uit 1927

Foto elftal Jonge Kracht 1951 bij thuiskomst Hentje Kruis uit Nederlands-Indië

Retraitefoto uit 1952 van Huissenaren in Amersfoort

Eef in training voor wedstrijd tegen Europees kampioen Jan van der Laan in 1954

Dit is een foto uit de zestiger jaren met in de zegekar het kampioenselftal van Jonge Kracht


Rijwielzaak van Harrie Reijmers begin jaren 1960-nú anno 2008 allemaal weg!

Trouwfoto uit 1964 van HVV-keeper Theo Lentjes met Dinie van Aalten

08-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

In de vroege ochtend van 6 juni 1944 gingen, na voorafgaande zware bombardementen vanuit de lucht en de zee, grote landingsboten naar de kust van Normandië. Het was D-day waarop Europa lang had gewacht. Britse, Amerikaanse en Engelse troepen gingen aan land, gesteund door de Luchtmacht en de Marine. Om de Duitse troepen op de Atlantic Wall geen enkele gelegenheid te geven aan de greep van de geallieerden te ontsnappen werden achter de Duitse linies parachutisten neergelaten. Generaal Dwight. D. Eisenhower, Montgomery(held van El. Alamein),Bradley, Gale en Patterson waren de leiders van Operatie Overlord. In het verleden hadden Engelse troepen ook al eens geprobeerd om via Dieppe in Frankrijk aan wal te komen, wat toen niet gelukt is. Hadden de Duitsers rekening gehouden met een mogelijke aanval? De Duitsers waren op een aanval voorbereid, maar de verwachting was dat die bij Calais zou plaatsvinden. Een "grappige"vermelding is dat bij de inval van de geallieerden in Frankrijk Führer Adolf Hitler met zijn vriendin Eva Braun nog in Morpheus 'armen lag en niet gestoord wenste te worden. De landingsstroken aan de Normandische kust hadden vooraf allemaal een specifieke naam gekregen, zoals Omaha, Utah, Sword, Juno en Gold-Beach. De gehele operatie als zodanig heeft, zowel aan militaire evenals aan burgerzijde, veel mensenlevens gekost. De geallieerden dachten snel door te kunnen stoten om van Frankrijk uit de rest van Europa te bevrijden. Pas op 27 juni 1944 wisten pantsereenheden bij Avranches zich uit de flesenhalsstelling te bevrijden en door te breken, na voordien opgehouden te zijn door Duitse grenadiers die vanachter de Chouans, dichte heggen om de velden, met hun Panzerfaust en Panzerschreck veel Shermans wisten uit te schakelen. Ook  riviertjes als de Vire, Taute, Douve en de Merderet waren grote struikelblokken. Als de troepen niet zoveel steun hadden gekregen van het Franse Verzet, dan zou het waarschijnlijk nooit gelukt zijn om de Duitse weerstand te breken. Wat in die tijd ook een technisch staaltje van vaardigheid is geweest was operatie Pluto, die bestond uit het leggen van een pijpleiding dwars door land en zee, dit om de diverse apparaten en voertuigen en dies wat meer van brandstof te voorzien.
Beste lezer, zie ook mijn eerder geschreven stukken over Normandië: Operatie Overlord en Oefening Tijger!
Hier beneden ziet u nog wat landingsbeelden uit de grootste militaire operatie die er ooit geweest is. Ook nu nog ben ik de geallieerden dankbaar dat ze ons destijds bevrijd hebben, ondanks het feit dat het politieke beeld richting Amerika anno 2008 voor mij er thans heel anders uitziet.

                 
                      Landingsvaartuigen met manschappen en militair

                      materieel op weg naar de kust
             
              Onversaagd de strijd tegemoet, dat kost energie en moed!
             

                         

             
             Hier beneden ziet u de Pegassusbrug-zie ook strijdfoto bij

             ander geschreven stuk!
           

           
                 Beneden: Standbeeld Generaal Gale bij Pegassusbrug
                               
                   Beneden Museumfoto anno 2006 genomen door

                                Belgische vriend Chris De Meyer
         

02-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Van een bevriend journalist uit België ontving ik het volgende artikel met als titel: Schandelijke geldverspilling! Reynders en Co verspillen 564.485,36 euro belastingsgeld in Cannes.
Als ministers op dienstreis gaan, dan smijten zij dikwijls met geld. Nu verwachten wij niet dat zij zich met een 2PK verplaatsen, of dat zij in een tentje, een jeugdherberg of een derderangshotelletje slapen. Het mag een beetje comfortabel zijn. Maar er zijn natuurlijk grenzen, en bij het recente bezoek van Didier Reynders aan Cannes werden die grenzen duidelijk overschreden. De MR-minister huurde twee kamers in een hotel in het nabijgelegen Nice: eentje voor een medewerker en eentje voor zichzelf en zijn echtgenote. Dat kostte maar liefst 4.474,18 euro. Voor die prijs kun je met drie personen een cruise van twee weken in de Middellandse Zee boeken! En dat was nog maar voor de minister alleen. De aanwezigheid van de federale overheid met al haar lakeien, dienaren en hoogwaardigheidsbekleders in Cannes kostte in totaal 164.011,18 euro. Heel nauwkeurig gerekend voor een minister die soms telfouten maakt van enige tientallen miljoenen euro. Maar dit keer wist hij het tot op de laatste eurocent. Omdat België zo'n ingewikkeld land is, gingen er natuurlijk ook een hele sliert hovelingen mee om de verschillende gemeenschappen en gewesten te vertegenwoordigen. Volgens Le Soir kostte dat alles samen nog eens zo'n 400.000 euro. Misschien zit u nu met een gefronst voorhoofd in oude kranten te bladeren op zoek naar het hoogst belangrijke politieke evenement dat zich in Cannes afspeelde. Misschien maakt u zich zelfs een beetje bezorgd, omdat u zich daar niets van herinnert. Was daar onlangs een internationale vredesconferentie over het Midden-Oosten? Of over de stijgende voedselprijzen? Een klimaatconferentie? Iets over de bestrijding van de internationale terreur misschien? Niets van dat alles! Reynders en consorten gingen gewoon naar Cannes voor het Filmfestival. We weten niet hoeveel films ze daar hebben bekeken. Maar dat waren ongetwijfeld de duurste tickets uit de geschiedenis van de zevende kunst. Boze tongen beweren dat Reynders alleen maar naar Cannes is gegaan om daar het scenario te verkopen voor een nieuwe komische film over de perikelen rond de eindeloze regeringsvorming in België. Uit doorgaans goed ingelichte bron vernemen wij dat reeds enkele acteurs werden gecontacteerd om de rollen van Belgische politici te vertolken. Iedereen is het erover eens dat het overlijden van Louis de Funès een pijnlijke leemte heeft nagelaten. Zo'n film zou hem op het lijf geschreven zijn. Reynders had zichzelf willen vertolken door Tom Hanks of Leonardo Di Caprio, maar de geldschieters en de regisseur dachten eerder aan John Cleese, die beroemd werd door zijn rol in Fawlty Towers. Ook "mister Bean" Rowan Atkinson is een kanshebber. Over de filmtitel wordt nog steeds heftig gediscussieerd. Het kan "Le Gouvernement imaginaire" worden met een knipoogje naar "Le malade imaginaire" van Molière. Liefhebbers van shakespearefilms geloven dat "veel leven om niets" beter zou zijn. Anderen willen Joëlle Milquet en Laurette Onkelinx als spilfiguren naar voren schuiven, en denken eerder aan titels als "De Heksen van Salem" of "Les Diaboliques".
Mijn commentaar:,, Beste Belgische vrienden, in Holland gebeurt alles op wat kleinere schaal en stopt men vaak gelden in zaken die nooit rendement opleveren wat de burger ten goede kan komen.",, Wel verdwijnen er via geheime achterdeuren tonnen naar politieke graaiwellustelingen".  Ik denk hierbij aan de verdwenen  integratiegelden, de verkwanselde gelden aan de Betuwelijn, hoge gouden haddrukken bij vertrekkende managers en de toekomstige  janplezier van minister Bos, de Jointfightstriker.

01-06-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers