De startpagina voor jong en oud Welkom op dit blog met veel uiteenlopende onderwerpen.
Op rechts van deze site staan
de rubrieken en categorieën
en of u nu onderwerpen zoekt
over ziektes, oorlogen,
politiek, rampen of nieuws
en dies wat meer, u vindt
het allemaal hier op dit
blog van Eef waar u nooit
op uitgekeken raakt!
05-05-2021
Meidagen, Herinneringsdagen!
Gaan we terug naar de jaren 1940-1945 dan zien we dat in de eerste meidagen de Duitsers ons land binnenvielen. Ik stond op een stuk land bij Knuiman bij ons in de buurt te Huissen toen laag scherend een Duits vliegtuig overkwam en de piloot tegen me zwaaide. Even later hoorde ik in de verte wat gerommel en op hetzelfde moment zag ik een Duitse jager-een Focker Wulf-die draaiend boven onze pand van Lombok richting Bemmel al rokend met een plof omlaag kwam, en na ik later hoorde neergestort was op het land van Buys op de Kerkelanden. Doordat het in onze buurt flink rommelde hebben we tijdens de beginjaren van de oorlog enkele dagen vertoefd bij collega-bakker Herman Vedder in de Driegaardse straat. Voordat we daar naartoe trokken, heb ik in onze kruidenierswinkel een zekere schouten nog geholpen die op weg was naar de Grebbeberg met de aankoop van een pakje North State sigaretten die toentertijd 11 centen kostte. Schouten is de dag daarop al gesneuveld. Nauwelijks een paar dagen thuis zag ik door de Karstraat Duitse soldaten marcheren die in het Duits wandelliedjes zongen die echt mooi klonken. In de beginjaren van de oorlog hebben we weinig last van die Duitsers ondervonden. Alles ging op de gewone voet door. Wel was het zo dat we al in een vroeg stadium onze radio's moesten inleveren, die op een zolder bij Reintje en ten dele ook in het Huissense Gemeentehuis werden opgeslagen. We waren in die bezettingstijd van die opgroeiende jongens die het allemaal met die Duitsers niet zo nauw namen en vooral ik was iemand die de Duitsers nogal eens flink voor de gek hield en op stang wist te jagen. Boven de 16 moest je met de meeste van die gasten niet in aanraking komen, want dan liep het verkeerd af. Op TV hoorde ik vandaag een verhaal van een Joodse burger die door een Hollander verraden was. Een Duitse officier doorzocht hun huis en terwijl ze gewoon thuis waren deelde hij de verrader mede dat er geen joden in het huis aanwezig waren. Hetzelfde heb ik persoonlijk diverse keren meegemaakt dat niet alle Duitsers valse kerels waren, maar wel veel Nederlandse politiemannen en inwonende plaatsgenoten die je met veelal verzonnen verhalen aangaven bij de politie en na de oorlog ook nog gedecoreerd werden als oorlogsheld. Vooral in 1944 heeft Huissen het zwaar te verduren gehad met bombardementen en beschietingen en waren we als het ware frontgebied. Veel Huissenaren hebben hierbij het leven verloren en in een oude boerderij in de Karstraat-naast Lombok-was een Duits Lazaret waar je 's morgens het bloed van de stoep zag vegen en daar werden alle gewonden zowel Duitsers als geallieerden verzorgd en de gesneuvelden afgevoerd. Zo tegen 20 oktober 1944 kregen we van de Duitse veldgendarmerie de opdracht uit het frontgebied te vertrekken en wij met onze buurt zijn bijna allemaal terecht gekomen in Friesland. We dachten dat we weer gauw terug konden keren naar onze woonplaats, maar dat werd pas tegen half mei 1945 en velen van de evacué's keerden pas terug in juni 1945. Als amateur geschiedkundige heb ik veel over de oorlogsjaren 1940-1945 geschreven en ook over vele andere oorlogen. Meer dan 400 oorlogsverslagen staan op dit blog en ook heb ik veel interviews gehad met vriend en vijand over bijna alle gevoerde oorlogen van de laatste jaren. Zoals tegenwoordig door de regeringsleiders over oorlog en vrijheid wordt gesproken kan ik het niet mee eens zijn, want zij hebben mogelijk wel de geschiedenis daarover bestudeerd, maar daarin wordt alles beschreven zoals de autoriteiten dat willen en niet altijd de waarheid, want die vind je in de stukken die ik daarover gescheven heb. De Nederlander is over het algemeen zeer volgzaam en gaan we terug naar de Tweede Wereldoorlog, dan zien we dat bv. de Belastingdienst (lees boek van Ben Essers), de Politie, de Spoorwegen, Het Bankwezen, de Verzekeringsmaatschappijen, de meeste Gemeentes en de grote fabrieken allemaal keurig uitvoerden wat de Duitsers hen opdroeg. Ik ben in het bezit van heel veel belastende documenten uit die tijd. Alle respect heb ik voor die mensen die in oorlogstijden niet alleen de vijand maar ook het onrecht hebben bestreden en dit naar eer en geweten en ook in deze gistende tijd van veel onrecht anno 2021 hun nek durven uit te steken. Voor al die personen die voor recht en echte vrijheid hun leven hebben verloren, bid ik elk herdenkingsjaar en vandaag heb ik een herinnering staan over Henry Dunant die aanwezig was bij de bloedige slag in 1859 van het Franse leger van Napoleon Bonaparte tegen Oostenrijk en met burgers uit de omgeving op het slagveld van Solferino de gewonde soldaten geholpen heeft en de doden op waardige wijze heeft laten begraven. Afkomstig was Dunant uit een rijke Zwitserse bankiersfamilie. Bijna zijn hele bezit heeft hij uitgegeven voor oorlogsslachtoffers en in 1863 was hij de oprichter van het Internationale Rode Kruis, dat wereldwijd in oorlogssituaties en overal waar leed geschied en rampen gebeuren goed werk verricht. In 1901 ontving hij de Nobelprijs voor de Vrede. Vandaag op Bevrijdingsdag heb ik de wapperende Nederlandse vlag op dit blog staan en u kunt luisteren naar ons Volkslied. Mijn motief van vandaag is moed, beleid, trouw en inzet, maar wel op een rechtvaardige en eerlijke manier, waarbij de gewone burger er niet bij inschiet en dat is de werkelijke toekomst voor een langdurende vrijheid voor iedereen!
Hier beneden nog een oude foto van personen die echt
hun leven gewaagd hebben en voor zover ik het nu zie,
Je hebt van die mensen die op hoge leeftijd zich nog gezond en fit voelen en over een werklust zonder weerga beschikken. Een van die mensen is de 91-jarige mevrouw Barbara Beskind uit de USA. Ze geniet al jaren van enkele opgebouwde pensioenen. Twintig dienstjaren in het leger heeft zij erop zitten en nadien was ze gedurende 44 jaar ergotherapeut. Hierna begon ze boeken te schrijven en sinds kort is zij innovatieconstructeur bij een grote firma die zich bezighoudt met het fabriceren van nuttige gebruiksvoorwerpen voor ouderen. Over een laptop en een mobieltje met alles erop en eraan beschikt zij niet, want zulke voorwerpen vernietigen je denkvermogen. Kennelijk is ze als techneut geboren, want op de lagere school heeft ze ooit een hobbelpaard ontworpen die samengesteld was uit oude rubberbanden. Men vond dat voor bijna een eeuw geleden maar niets dat vrouwen zich met technische zaken bezig hielden; Immers ontwerptechniek hoorde bij de man en vrouwen uit die tijd achter het fornuis en hun domein was uitsluitend de keuken. De meeste ontwerpers zijn ook nú nog mannen, maar Barbara Beskind had bij haar sollicitatie naar de baan van gebruiksconstructeur zoveel indruk gemaakt dat op haar de keus gevallen was. Dus oudjes, waartoe ik ook behoor: ,,Je bent nooit te oud om iets nieuws te beginnen"! Bedenk hierbij dat het je geest verrijkt en je hoeft niet altijd topgezond te wezen. Met mijn zes chronische aandoeningen en soms heel veel pijn zit ik nog dagelijks achter de computer om stukjes te schrijven en ik hoop dit nog lange tijd te kunnen doen. Lees ook onze andere familieblogs; Surf naar mijn kennisblog http://www.bloggen.be/evertsuitlaatklep en naar het culinaire blog van broeder Everard http://www.bloggen.be/broedereverard/
OVERAL INSTANTIES VOOR, MAAR HULP MEESTAL TE LAAT!
Als je hier in Nederland in geestelijke of financiële nood verkeert, dan hoef je de gemeentegids maar te openen en u vindt er ontelbare hulpinstanties, die u uit de brand kunnen helpen. Persoonlijk heb ik, was het niet voor mezelf, dan voor anderen, er veel mee te maken gehad, maar steeds werd ik doorverwezen van de een naar de ander; ook instanties met 3 telefoonlijnen waren niet bereikbaar en een keer ben ik zover gegaan dat ik 's morgens om 9 uur al aan het bellen was en steeds via een bandje te horen kreeg dat er nog wachtenden voor me waren. Om niet voor ongeduldig uitgemaakt te worden heb ik dit tot de sluitingstijd van 5 uur 's middags volgehouden. Je hoeft de krant maar te lezen en elke week is er wel een droevig verhaal te vinden over een overspannnen vader, moeder of buurman die in een vlaag van waanzin moord en doodslag gepleegd heeft. Afgelopen zondag al vroeg kwam het bericht binnen dat in Schalkwijk een vader zijn vrouw en twee dochters op afschuwelijke wijze vermoord had en toen de hand aan zichzelf geslagen had. Een niet thuiszijnde zoon heeft het drama overleefd. Volgens de dorpsbewoners zou dit gebeurd zijn doordat het gezin in financiële nood verkeerde. Steeds als ik met deze berichten geconfronteerd wordt, en ik heb er vroeger op de weg een viertal keren mee te maken gehad, dan lopen me de koude rillingen over de rug en waan me weer in oorlogstijd, waarbij ik van kortbij iemand zag neerschieten en voor me allerlei nare situaties van bekende mensen die ook niet meer wisten wat ze deden en zich op een of andere wijze van het leven beroofd hadden. Er zijn in deze omgeving families bekend, die als zwaarmoedig bekend staan en waar verschillende personen van deze familiekring suïcide gepleegd hebben. Mensen zijn ondoorgrondbaar en een product van hun omgeving. Zodra het wat minder goed gaat, dan raakt men in paniek en sommige opstandig op alles en iedereen en dit kan bij enkele van die personen zodanig uit de hand lopen dat ze onder invloed van drank of drugs niet meer weten wat ze doen en totaal hun zinnen verliezen. Een gezin of persoon in nood moet eerder geholpen worden en omdat hulpinstanties vaak te laks reageren moet er meer buurtprevenventie op dit gebied zijn en een directe lijn naar een vertrouwenspersoon die met deze mensen gaat praten en hierna de gewenste hulplijnen in gaat schakelen om calamiteiten in deze voor te zijn. Het kan allemaal zonder meer, maar het eist wel ons aller aandacht!
Wetenschappeljk een strenge winter voorspellen bestaat niet. Wel zijn er zieners die dit wel kunnen. De allerstrengste winter van de twintigste eeuw was de winter die begon op 19 december 1962 en eindigde op 5 maart 1963. Kapper Flink uit Enschede was de enige paragnost in Nederland die deze winter voorspeld had. In mijn familie zit ook zo'n figuur, namelijk een zekere professor Haraba die voor 2011/2012 een winter voorspelt die bar en boos zal zijn en alhoewel de herfst op wat mistige dagen na zich vrij koest houdt en het op de meeste plaatsen droog is, kondigt december zich aan met drie weken lang regenachtig en onguur en onstuimig weer. Hierna is het tot Nieuwjaar redelijk zacht weer en niet uitgesloten is dat dit nog even aanhoudt. Doordat veel bomen, struiken en planten al beginnen te lopen denkt tegen die tijd iedereen dat er i.p.v. winter een vroege lente aan de gang is, maar schijn bedriegt, want eind januari 2012 start er een barre en boze winter die aanhoudt tot 15 maart en dan pas de brui eraan geeft. Hierna is weliswaar de winter afgelopen, maar tijdens het dooien lopen de wateren vol en komen we met zware overstromingen te zitten en met dijkdoorbraken De regering is over alles en nog wat aan het bakkeleien, maar al jaren is niets meer gebeurd aan het onderhoud van bruggen en ook het dijkonderhoud en het voorheen door het polderdistrict of heemschap regelen van en besturen van afwaterkanalen is door opheffing van diverse instituten of verkeerde samenbundeling volledig de mist ingegaan. In de winter van 1962/1963 hadden we een hele andere infrastructuur als nu in dit tijdperk van automatisme & digitalisering en krijgen we zo'n ijzige winter, als voorspeld, dan loopt alles veel sneller vast als toen en is de ellende niet te overzien. Met monstervoorraden strooizand ter bestrijding van de gladheid zitten we volledig op een fout spoor, want daar doe je echt niks mee als het dagen achtereen sneeuwt, zoals we meegemaakt hebben vanaf 10 tot 21 februari 1963 en daarbij waren er ook nog fikse sneeuwstormen op 12 en 13 februari 1963. Op 30 december 1962 heb ik op weg van Dordrecht naar Huissen ook in zo'n sneeuwstorm gezeten- (lees verhaal op mijn site: "Op Survival in Sneeuwland" d.d. 24 november 2008!)-waarin buiten die november sneeuwstorm van 2005 ook gewag gemaakt wordt over deze dodenrit eindejaars 1962. Het is nu de hoogste tijd om ons voor te bereiden op een barre en boze winter en daarom zijn spulletjes, zoals een bats, schop, pikhouweel en een degelijke sneeuwruimer geen overbodige luxe om in huis te hebben. Controleer ook uw winterkleding en ga in buurtschappen een ploeg formeren van gezonde mannen en vrouwen die direct hulp kunnen bieden aan mensen in nood. Ook binnen de gemeenten moet men ingesteld zijn op calamiteiten van deze omvang, want landelijk kan dit op papier allemaal wel mooi in elkaar steken bij grote natuurrampen loopt alles wat van veraf moet komen vast en dit allemaal doordat b.v. radio, tv. telefoon en internet uitgevallen zijn. Ik geloof professor Haraba en daarom beste mensen staat solidariteit en de bereidheid om elkaar te helpen voorop en moeten we niet wachten tot morgen of denken dat alles zo'n vaart niet loopt: ,,Echt, het kan niet wachten, we moeten meteen aan de slag"! Klik http://www.schaats-en-skate.nl/cees/1963.htm of http://www.innl.nl/page/5275/nl en zie hoe de winter 1962/1963 er toen uitgezien heeft.
Probeer met zo'n ingesneeuwde auto maar eens weg te komen! Nee, dit is niet de Noordpool maar Nederland in de winterse dagen 62/63 Opgewaaide sneeuwhopen en eenzame dame op weg naar haar huis Boven de bevroren cakewalk v/h IJsselmeer Ben: Strand Scheveningen
Vanaf 30 januari 2009 laat mijn gezondheid veel te wensen over en herhaaldelijk zit ik in de lappenmand en af en toe komt er een ziekenwagen voorgereden om me met loeiende sirene naar het ziekenhuis te brengen. Vroeger wel, maar tegenwoordig lig je daar geen weken of maanden meer in. Na een revisiebeurt van aangetaste onderdelen mag je weer naar huis om daar te herstellen. Het is niet allemaal slecht nieuws wat ik te vertellen heb. Binnen onze familie is ook goed nieuws te melden, want deze inwoner van Angeren is op 16 augustus jongstleden op 78-jarige leeftijd nog opa geworden. De gelukkige moeder van de nieuwe wereldburgeres Fay is onze schoondochter Monique en de vader onze zoon Gerbert. Lang genieten van mijn kleindochter was me niet gegund, want een goede week na haar geboorte in het ziekenhuis Rijnstate kwam ik er eveneens terecht. Bijzonder gelukkig werd ik daar toen op een gegeven moment die kleine meid, aangeland per maxi-cosi plotseling op mijn bed geschoven werd en vereerd werd ik met een volledige fotoreportage. Ria en ik hopen nog lang te genieten van ons oma en opaschap en konden het niet nalaten om enkele leuke geluksbeelden op deze site te brengen. We hopen dat de bezoekers van deze website de geschoten beelden net zo leuk als wij vinden en eveneens delen in onze vreugde.
Boven oma Ria, beneden trotse moeder van Monique Foto van 18 augustus j.l. en daarop gelukkige Eef en oma Tonny Onze zoon en dochter die Fay aan het bewonderen zijn Het nieuwe gezinnetje Gerbert, Monique en Fay Ook het hondje Nikki is al gewend aan de nieuwe wereldburgeres Lief bezoek aan opa Eef in het ziekenhuis Rijnstate Onvergetelijk dit beeld en voor eeuwig vastgelegd! Je ziet me hier weer helemaal opleven en dat is niet verwonderlijk!
Met deze feestdagen verzendt en ontvangt men veel mooie kaarten met allerlei wensjes en de een is nog mooier dan de ander. Van kindsbeen af heb ik ansichtkaarten en postzegels verzameld. Tegenwoordig gaat het niet direct meer om het verzamelen maar op beurzen waar ik me ooit eenmaal heb laten zien gaat het alleen maar om de waarden van de stukken en verder niet. Toen ik destijds van zo'n verzamelbeurs terugkeerde en na maanden hierna mijn albums bekeek, miste ik een tiental dure exemplaren uit mijn bestand. Bliksemsnelle met pincetten bewapende filatelisten hebben hun slag kennelijk geslagen doordat ik toentertijd tussen de handel door een keertje het toilet bezocht heb. Een goede kennis die de beste wensen komt overbrengen, en over mijn rug aan het meelezen is, geeft me te verstaan dat ik blij mag zijn dat ze de rest ook niet meegenomen hebben. Af en toe maak ik wel eens een verkleind afdrukje van zo'n oude Ansichtkaart van Anton Pieck of Pieter Brueghel. Ze zijn zowel op rechts en alsook op links van mijn blog te vinden. In mijn verzameling zitten op zijn minst 1000 ansichtkaarten. Ik heb erbij met een postzegel van een halve cent erop! Om jong en oud te vermaken heb ik hier een korte metamorfosefilm van de kerstman (klik hem aan!) en als men klikt op http://www.jacquilawson.com/thecards.asp/ dan kunt u alvast alle feestkaarten over van alles en nog wat bekijken en dat zijn er nogal wat! Allemaal gezellige Feestdagen!
Het Gemeentenieuws van Lingewaard komt wekelijks uit met nieuws uit voornamelijk de eigen regio. Onder deze gemeente vallen de plaatsen Huissen, Bemmel, Angeren, Doornenburg, Gendt, Haalderen en Ressen. De gemeente is gelegen in de mooie provincie Gelderland tussen de werelbekende steden Arnhem en Nijmegen. Onder de rubriek 'Sterrenactie' Angeren vonden we een interessant artikeltje over de knusse bloembinderij van Dorethé Wagener, gevestigd aan de rand van de dorpskom.
Passie voor bloemen en bloemdecoratie. Dat heeft Dorethé. In haar winkel is dat zonder meer te zien. Zeker nú in deze kerstperiode is het een groot genot om te genieten van al die creaties. Géén massawerk, maar steeds een bloemstuk om van te houden. Dorethé zelf is trots op elk bloemstuk dat ze gemaakt heeft. "'Gaat weer een klant tevreden met zo'n werkje de deur uit, dan juich ik inwendig nog elke keer. Het is net als met voetballen als er een doelpunt is gevallen!"
De bloemstukjes worden met zorg en liefde gemaakt. "Ik ben graag in de winkel aan het werk", zegt Dorethé, die al zestien jaar in het vak zit. Er valt momenteel veel te zien. De kerststukjes en kerstdecoraties geven de winkel een extra sfeer. "Kerst is voor mij als 'bloemenbindster' een hele fijne maand. Dit seizoen werk ik weer met veel zilver en wit. Soms gecombineerd met de allure van paars. En vrijwel alles puur natuur, dat vind ik het mooiste!''
De klanten bij Dorethé worden getrakteerd op een kopje koffie of thee. Wat is mooier dan al genietend van een geurend kopje een plant, boeket of bloemstukje uit te kiezen?'' Dorethé biedt in het zomerseizoen buiten op het terras koffie en thee aan" Het is in deze prachtige omgeving ook even een rustpuntje voor voorbijkomende fietsers en talrijke toeristen" Nú is het terras gereserveerd voor de winterharde heesters, buitenplanten, kerstbomen en speciale Zweedse kerstbomen met kluit. Uiteraard kan de klant bij Doortje, zoals de meeste vaste klanten haar noemen, tevens terecht voor allerlei andere planten, snijbloemen, bruidsboeketten en bijzonder aansprekende rouwstukjes. Ze heeft zelfs elk weekend een 'weekendbloemetje', "Een leuk boeketje tegen een scherpe prijs! iedere week komen klanten van heinde en ver hier speciaal voor naar Angeren!" Bloembinderij Dorethé is gevestigd aan de Molenweg 30 te Angeren, telefoon: 026 3250321.
Op mijn internetsite Eef met Nieuwsflitsen, Herinneringen & Ervaringen vindt u veel over de gemeente Lingewaard en Angeren. In de linkerkolom van deze site moet u de lichtbalk volgen, hetzelfde geldt voor de diverse foto's van Angeren op rechts. Met één klik komt u op de site van de kerk, Mariakapel, vindt u een wereldklok, alles over Dominee Talma en in mijn archief (zie rechts bovenaan!) vindt u in de maanden september, oktober december 2008 en in de maanden januari, februari mei 2009 veel geschreven stukjes over het Angerse carnaval, vliegtuigcrashes uit de oorlogstijd, een stukje over het kikkerkolkje bij 'De Pauw' en ook een uitgebreid artikeltje over het geweldige koor 'Zang & Vreugde! Zoek het op, het is heel interessant en ik wens u hierbij veel leesplezier!
JAMMER IN ZWART/WIT, DAAROM GA ZELF KIJKEN! ZWEEDSE KERSTBOOM IN ANGERSE HUISKAMER! EEN BEETJE DRUK VERSIERD, MAAR TOCH WEL MOOI! DORETHÉ IN HAAR ZAAK IN APRIL 2009 WIE IN 2010 HONDERD WORDT, KRIJGT DEZE ROZEN CADEAU!
IN EEN OUDE KAST IN ONS SCHUURTJE IN DE BERGING VOND IK EEN FOTO VAN DAVID DE LOSSY MET TEKST VAN DE POOLSE DICHTERES ANNA PORIZKA EN VERTAALD DOOR EUGEEN LANDON UIT DE BUNDEL: VRIENDEN ZIJN ALS BOMEN DIE IK MIJN BEZOEKERS NIET WIL ONTHOUDEN.
ER IS GEEN DUISTERNIS IN HET HUIS ALS VRIENDSCHAP DE LAMP ONTSTEEKT.
ER IS GEEN OORLOG IN HET HUIS WAAR VRIENDSCHAP VERGEVING SPREEKT.
ER IS GEEN HONGER IN HET HUIS ALS VRIENDSCHAP DE TAFEL DEKT.
ER IS GEEN EENZAAMHEID IN HET HUIS WAAR VRIENDSCHAP OP BEZOEK KOMT.
ER IS GEEN KILTE IN HET HUIS WAAR VRIENDSCHAP WAAKT BIJ 'T VUUR.
ER IS GEEN WANHOOP IN ONS HUIS ZOLANG ER VRIENDSCHAP WOONT.
Veel politieke partijen schreeuwen om meer 'Blauw' op straat. Als het louter en alleen is om de burger in stad of op het platteland een veilig gevoel te geven en behulpzaam te zijn, dan zeg ik prima! Maar wat is het geval? De laatste tijd is een politieman alleen nog maar een 'vliegende laptop' die aldoor digitaal schrijvend en speurend bezig is en is hij of zij op straat te vinden, dan is men alleen actief met het uitschrijven van bekeuringen en elkaar de loef af te steken om sneller promotie te maken.
Als hierdoor meer 'Blauw' op straat moet komen zeg ik nee! Binnen het politieapparaat zal heel wat moeten veranderen willen ze gezagsvol overkomen.
Vroeger heb ik eens een boekje geschreven met definities op velerlei gebied en aan de orde kwam ook het begrip opsporingsambtenaar met de vraag erin, waarop het gezag van een ambtenaar moet voldoen en het antwoord was kort en bondig: "Het gezag van een (politie) ambtenaar moet berusten op zijn persoonlijkheid en zijn (haar) gedegen kennis". Persoonlijk heb ik heel veel moeite met erkenning van het gezag van de politie en dit is al ontstaan toen ik op jeugdige leeftijd op de Lagere School en naderhand op het politiebureau ongenadig in elkaar getimmerd ben en de vrome burgervader van Huissen Doney dit scheefstarend met opgeheven hoofd en met gevouwen handjes uitstrekkend naar de hemel dit ook nog goedkeurde om niet het ongenoegen van al die NSB rakkers op de hals te halen, waarvan de nazaten Huissen momenteel als warm stekje weer volop bevolken en het heft in handen genomen hebben.
Het ging destijds om een brievenbus waarin zogenaamd kolenbonkaarten in gedeponeerd waren en door mij, wat niet het geval was, met een in petroleum gedrenkte doek in brand gestoken was.
Op 25/2/08 (zie archief) heb ik hierover onder de titel 'De Kolenbonnen' een stuk geschreven. Door deze belevenis is door mij een uitgebreide studie gemaakt over het functioneren van het Politieapparaat in oorlogstijd en als u daarvan iets meer wilt weten, raadpleeg dan de volgende linken en ga van daaruit ook nog even langs bij de vele verwijzingen om hierover uw licht op te steken en uw kennis te verrijken.
Na de oorlog van 1940-1945 is het politieapparaat onvoldoende gezuiverd van foute dienders en namen van deze personen kom je ook vandaag aan de dag, zelfs in hoge functies, nog tegen in hun nageslacht.
Er is nog altijd een weg terug om het vertrouwen van de burger te herwinnen en dat doe je inderdaad met meer 'Blauw' op straat, die op eerste plaats preventief optreedt en de burger behulpzaam is en niet meteen bekeurt voor akkevietjes die alleen de kassa doet rinkelen en verder niet.
Op straat is behoefte aan menselijk 'Blauw' en ook die administratieve rompslomp moet verdwijnen, want dat vind ik neuspeuteren en daar ga je toch ook geen verhaal van opschrijven door hoeveel 'tunnels' je gewandeld hebt...niet dan?
Mogen er dan geen bekeuringen meer uitgeschreven worden ? Natuurlijk wel, maar de overtredingen zullen zwaar afnemen wanneer er preventief, vermanend en opvoedkundig opgetreden wordt. Hierdoor ontstaat er meer respect voor het Politieapparaat en verder is er geen andere manier te bedenken, neem dat maar van mij aan!
Het is van mij uit niet de bedoeling om de mensen op te schrikken met nare dingen, maar op een gegeven moment krijg je als persoon met bovennatuurlijke gaven een soort opdracht waar je niet meer onderuit kunt.
De laatste tijd zie ik op tv nog wel eens van die getrukeerde helderzienden die slim inspelen op de gevoelens van mensen en dan terugvallen op gebeurtenissen in hun leven en eenvoudige mensen van geest doen geloven dat ze bedeeld zijn met paranormale krachten.
Het zijn alleen maar zakkenvullers en óók hier zien we voornamelijk nazaten aan het werk van krachten die vlak voor de Tweede Wereldoorlog en daarin een verderfelijke rol binnen ons Nederland en ook andere Europese landen hebben gespeeld.
Als gelovig mens met al zijn tekortkomingen wil ik met mijn gaven alleen de mensen met een nuchter en goed toebedeeld verstand of gevoelens waarschuwen voor de komende verschrikkingen en vragen om humaan te leven en om te gaan met de naasten bij u in de buurt, verder niet!
Als we aan oorlog denken horen we overvliegende granaten, is er alom wapengeklepper, diep gedreun van bommen met het gevoel dat onze hersenen aan het splijten zijn en zien we overal kreunende mensen, verminkte lichamen en doden liggen.
De nú min of meer al heersende oorlog is een stille en allesvernietigende sluipmoordenaar!
Beste mensen, we zitten in feite al middenin een Derde Wereldoorlog en ook nú nog hebben de meesten van u het ver van mijn huis gevoel.
Toch langzamerhand wordt ook u ingesloten en geconfronteerd met grote verschrikkingen, waarbij vele dierbaren om u heen het leven verliezen.
We zitten in de laatste drie jaren van dit aardse bestel en het is niet alleen de economische crisis die ons allemaal een nekslag bezorgt.
Nee, het zijn de wereldwijd gekweekte haatgevoelens van de grote geloofsgemeenschappen, zoals Jodendom, Islam en Christendom die hier debet aan zijn en waarvan verwarde geesten en leiders uit deze gemeenschappen opgestaan zijn om hun wellust met hulp van vele dwalende gelovigen te gaan botvieren op Gods enig bewoonbaar hemellichaam die we aarde noemen.
Toen we pas getrouwd waren en onze intrek genomen hadden in het pand Derde Zandsestraat 20 te Huissen, hadden we voortdurend last van een verstopte afvoer, zowel van het waswater evenals van het wc. De weg waaraan we woonden heette toen Derde Zandsestraat en de grond was tot het midden van de weg je eigendom. Gaten in de weg werden opgevuld met puin, zand, grind en geledigde asladen van steenkoolafval. Riolering was er ook niet; iedereen had zijn eigen afvoersysteem, dat in de regel bestond uit een ingegraven cementen of metalen opvangreservoir(septictank) in de grond van de tuin, bereikbaar via zelf aangelegde afvoerbuizen en een viertal tussenputjes. Herhaaldelijk zat alles verstopt en het gebeurde ook wel eens dat al die faecaliën en huishoudelijke afvoerresten opgestuwd werden door de afvoerpijpen van het regenwater, die ook in die putjes uitkwamen; als dat het geval was, had je een groot probleem. Doordat ik voor klusjes in en bij het huis vanwege drukke werkzaamheden in ons bedrijf, bestaande uit bakkerij, café en winkel, nooit tijd kon reserveren hadden we overal onze hulpjes voor. Voor een verstopte afvoer liet ik altijd Wim Schouten of Willem Arends komen. Bij ons thuis in de zaak werd na afloop van de klus gelijk afgerekend uit de kassa van winkel of café. Vanuit mijn privé-woning in de Derde Zandsestraat was dat niet altijd mogelijk. Toen Willem Schouten en Arends op een bepaalde middag het verstopte afvoersysteem bij onze woning weer op gang kwamen brengen, waren zowel ik evenals mijn vrouw Ria niet thuis. In de garage hadden we een fles jenever gezet, zodat de beide Willems als tussendoortje even enkele pikketanissen konden nemen voor het opdoen van de nodige energie. Nu was het zo gesteld dat beide helpers ook nog onze achterbuurman uit die tijd, Dorus Wolters, op bezoek hadden gekregen. Toen mijn vrouw thuiskwam zat het drietal gemoedelijk aan de borrel. Omdat de drank bijna op was, ging mijn vrouw bij ons aan de zaak er nog een tweede liter bijhalen. Ikzelf zat nog op de broodroute; dus werd de drank vanuit de winkel door mijn moeder aangereikt. Toen het drietal flink "in de olie" huiswaarts keerde had Willem Arends eerst af willen rekenen, maar omdat mijn vrouw geen contanten meer in huis had, gaf ze te verstaan dat de baas dit morgenvroeg zelf zou doen. In de vroege morgen, om half vijf, hoorden we vanuit ons bed dat er steentjes tegen het slaapkamerraam gegooid werden. Toen ik het raam opende zag ik Willem Arends beneden staan, die me luidschreeuwend te kennen gaf dat er onmiddellijk afgerekend moest worden. Hij was ook al in de bakkerij geweest, alwaar mijn stiefvader en een knecht al aan het bakken waren. Nadat ik Willem het tientje met een knaak fooi erbij had betaald ging hij mopperend heen. Toen ik de andere dag van de route terugkeerde, vernam ik van mijn moeder, dat mevrouw Arends des middags de twee lege jeneverflessen tegen incassering van 50 cent statiegeld in de winkel had teruggebracht. Hierbij had ze mijn moeder te verstaan gegeven dat het schandalig was, dat ik of mijn vrouw niet meteen met haar man had afgerekend. Dit was zij van "Lombok" niet gewend! Als rente voor "de langdurig" openstaande schuld had mijn moeder de gedupeerde mevrouw Arends ook nog een rol koekjes voor bij de thee meegegeven.
