De startpagina voor jong en oud Welkom op dit blog met veel uiteenlopende onderwerpen.
Op rechts van deze site staan
de rubrieken en categorieën
en of u nu onderwerpen zoekt
over ziektes, oorlogen,
politiek, rampen of nieuws
en dies wat meer, u vindt
het allemaal hier op dit
blog van Eef waar u nooit
op uitgekeken raakt!
26-11-2010
Europees Arrestatie Bevel voor Klaas Faber
Op 29 april 2009 (zie archief) schreef ik een stukje over de inmiddels overleden oorlogsmisdadiger Bikker en hierin kwam zijdelings ook het een en ander over Klaas Carel Faber ter sprake. Het Team Executie Strafzaken (de TES) heeft een Europees arrestatie bevel afgegeven om de op tweede kerstdag 1952 uit de koepel te Breda ontsnapte tot levenslang veroordeelde klaas Faber weer voor het gerecht te brengen. Samen met zijn broer Pieter Johan heeft Klaas Faber in de oorlogsjaren 1940-1945 als lid van een Sonderkommando 56 personen vermoord. Zijn broer Peter werd na de oorlog ter dood veroordeeld en het vonnis is 10 juli 1948 voltrokken.
In de beginjaren van de oorlog werkte Klaas op de verzendafdeling van de SS pakketdienst en hield zich bezig met het inpakken en verzenden van pakjes voor de Oostfrontstrijders. Op een gegeven moment ontmoetten we Klaas als lijfwacht van Mussert. Eind 1942, begin 1943 is Klaas Carel Faber bevorderd en gestationeerd in het Scholtenshuis op de Grote Markt in Groningen en zien we hem hand-en spandiensten verrichten voor de Gestapo en Sicherheitsdienst. Ingedeeld werd hij bij een doodseskader dat jacht maakte op onderduikers, joden en verzetsmensen. Getuigen uit die oorlogstijd vertellen dat de gebroeders Faber laffe moordenaars waren. Zo hebben ze met hun groep die voornamelijk bestond uit Hollandse SS'ers mensen zonder enige vorm van proces neergeschoten en gingen af op hun grote baas Heinrich Himmler in Duitsland die geen bezwaar had tegen mensen die in Dienst van de Duitsers alles om zeep brachten wat anti Nazi was.
De gebroeders Faber waren ook lid van het excecutiepeloton Westerbork en zij waren het die in de bossen rondom dit dorp en ook in die van Exloo en Norg talrijke eerzame Nederlandse burgers gefusilleerd hebben. Berucht in die tijd was ook het Sonnderkommando van Hendrik Feldmeijer, waarvan de oorlogsmisdadiger Boere deel uitmaakte; zie geschreven stuk d.d. 01-11-2009!
Toen de gebroeders Faber hoorde dat hun vader, de NSB'er & banketbakker Pieter Faber uit Heemstede, door het ondergronds verzet (Gr. Hannie Schaft)-, geliquideerd was sprongen ze helemaal uit de ban en pleegde binnen één week tientallen moorden. Het was de SS. Brigade Führer Karel Eberhard Schöngarth die dit allemaal toch wat te ver vond gaan en zowel de groep Faber alsmede de groep Feldmeijer ontbond.
De 89-jarige Klaas Faber woont in een flatje te Ingolstadt, een dorpje onder de rook van München en als beroep was hij lange tijd kantoorklerk bij Audi. In zijn omgeving staat hij als een beminnelijk man bekend, dit in schrille tegenstelling tot de figuur die hij in de oorlogsjaren was. Onbegrijpelijk dat een mens als Faber in de oorlogsjaren zo wreed kon zijn om onbekende mensen en nota bene zijn eigen landgenoten koelbloedig te vermoorden.
Bevrijding Nederland met visueel materiaal uit die tijd!
Gisteren werden er herdenkingen gehouden met betrekking tot de Eerste Wereldoorlog, die op 11 november 1918 beëindigd werd. In sommige landen worden gelijktijdig daaraan ook gekoppeld de gedachtenisvieringen van slachtoffers uit andere oorlogen. Wij houden onze herdenkingen op 4 en 5 mei. Bij de eerste wereldoorlog waren wij neutraal en een specifieke herdenkingsdag hier kennen we niet. Op de elfde van de elfde breekt hier in Holland de carnavalsgekte weer uit en worden er overal zittingen gehouden waarbij op die speciale dag een nieuwe prins carnaval uit 'de hoge toverhoed' ten tonele verschijnt; dat hield Nederland bezig! Over 'de Grootte Oorlog' heb ik alleen een regeltje horen noemen op tv en in de krant van vandaag heb ik er helemaal niets over gelezen.
Bij mij kwam gisteren de evacuatietijd weer naarboven en voor me op doemde de bevrijding op 14 april 1945. Even een kleine recapitulatie: Op vrijdag 21 oktober 1944 zijn we op last van de Duitse politie ter velde, de Feldgendarmerie, uit het Betuwse frontgebied weggestuurd en na een 11-daagse trektocht gearriveerd in Friesland. Met Allerzielen zijn we op onze evacuatieplek aangekomen. Onze groep, onder leiding van onze dorpskapelaan De Vries, werd verspreid over de kerkdorpjes De Blesse, Blesdijke, Peperga en Steggerda. Ik ben de Friezen nog steeds dankbaar dat ze ons zo hartelijk ontvangen hebben en wij er wat eten en drinken betreft niets tekort gekomen zijn. Toen de Canadezen Friesland binnentrokken was de oorlog voor ons nog niet afgelopen. Er brak een onzekere tijd aan en wij, als gezin verspreid op verschillende verblijfadressen, hebben moeten wachten tot 5 juni 1945 eer we weer naar Huissen konden terugkeren. Mijn ouders waren een paar weken tevoren al afgereisd. In een eerder stuk over de Tweede Wereldoorlog heb ik ook veel verteld over die evacuatietocht en in het archief vindt u al die belevenissen uit die roerige tijd verwoord in diverse stukjes hierover.
Er is me onlangs gevraagd of ik nog wat documentatiemateriaal over die tijd had en interessant vond ik de verhalen van een paar voormalige BS-ers, die in deze noordelijke provincies de Duitse bezetters het niet gemakkelijk gemaakt hebben. Verder heb ik een paar linken staan van een plaats in het zuiden des lands die bevrijd werd op 29 oktober 1944, vervolgens een in het Noorden op 16 april en tenslotte onze hoofdstad van Nederland waar de bevrijders zich pas op 7 en 8 mei 1945 lieten zien.
Beneden vindt u foto's van plaatsen die bevrijd werden. Geen beelden maar wel de bevrijdingsdagen in 1945 waren die van Enschede op 1 april, Assen op 13 april en Schiermonnikoog pas op 20 mei. Telkens als u een filmpje hebt bekeken, moet u even linksboven op het pijltje klikken om terug te gaan naar mijn site! Linken Heer Soeters met betreking tot de Bevrijding van Nederland en een speciale link mbt. de bevrijding van Breda heb ik in 2022 moeten verwijderen doordat ze niet meer werkten. Jammer, want er stonden heel wat oorlogsgegevens in die nergens anders te vinden zijn.
Prinses Irene Brigade bevrijdt op 14-09-1944 Maastricht OP 20 SEPTEMBER 1944 WERD NIJMEGEN BEVRIJD Geestdriftige Nijmegenaren uit Fransestraat juichen bevrijders toe! OP 27-10-1944 Kwamen Churchill-tanks Tilburg binnen gereden Op 16 april 1945 werd Doesburg bevrijd, beneden Delfzijl 4 mei 1945 Brencarrier is geheel in bezit genomen door enthousiaste Friese jeugd Het is op 8 mei 1945 dat de Pr. Irene Brigade Den Haag binnen rijdt Hier een beeld uit de Amstellaan in Amsterdam op 8 mei 1945
In de vroege ochtendduren trokken op 10 mei 1940 de Duitsers ons land binnen. Ik weet me alles nog heel goed te herinneren. We woonden in die tijd te Huissen en wel in de Karstraat. Er stonden daar in de buurt enkele kazematten, bewaakt door Nederlandse militairen. De mensen in de 'vuurlinie' zijn nog een paar dagen geëvacueeerd geweest, maar na een korte schermutseling was de strijd beslist, er waren enkele gewonden en één gesneuvelde Duitser. In die eerste meidagen vlogen de Duitse jagers zeer laag over het frontgebied en ik herinner me nog goed dat ik de piloot in de cockpit vaak kon zien zitten. Ik heb ook nog een vliegtuig zien neerstorten. De Duitse inval in Nederland was niet verwacht en ons land had, evenals in 1914 bij de Eerste Wereldoorlog, zich neutraal willen houden. Hals over kop werden er reservisten opgeroepen en ik herinner me nog dat soldaat Schouten voor hij naar de Grebbeberg toog nog een pakje North State, dat in die tijd 14 cent kostte, in onze winkel kwam halen en een paar uur nadien in de strijd op de Grebbe bij Rhenen al gesneuveld was.
Ik heb nog wat fotomateriaal uit die tijd en breng het vandaag op het web. Enkele beelden had ik in een eerder stadium ook al eens gebracht, maar die waren om een of andere reden slecht van kwaliteit geworden. Ik hoop dat belangstellenden en scholieren met deze wat meer duidelijke beelden beter uit de voeten kunnen. We zitten nu in het jaar 2010 en nog altijd is er een groep militairen, en dit is internationaal, die nog steeds oorlog voeren als een spelletje beschouwen en de strijd op de slagvelden nabootsen. Het gaat er dan allemaal niet zo fel aantoe als weleer en na afloop is er nog een gezellig feestje waarbij het oerhollandse borreltje en de Duitse snaps niet ontbreken.
DUITSE PARA'S LANDEN ACHTER WATERLINIE STAFKAART GREBBELINIE HIER ONDERAARDSE BUNKERS GREBBE DIT IS EEN ZOGENAAMDE KANONSKAZEMAT 1940: NOG EEN ORIGINELE MILITAIRE VERBANDSKIST KAZEMAT OP DE CUNERAWEG TE RHENEN FOTO GENOMEN 15 MEI 1940 RUIMING SLAGVELD HIER BOVEN OP DE HELLING EREVELD DE GREBBE
Op vrijdag 29 september 1944 gebeurde er bij ons op het Huissen-Zand wel heel iets bijzonders. Met Nol Helsen, Chris Levels en nog een paar buurjongens liepen we in de Zandsedwarsstraat van alles en nog wat te zoeken, toen er plotseling een gepantserd voertuig op rupsbanden bij de put van Doorman halt hield. Een dergelijk voertuig hadden we nog nooit eerder gezien en helemaal verbouwereerd waren we, toen plotseling het tankkoepeltje geopend werd en wij geconfronteerd werden met een Engelse militair die kennelijk verdwaald was en ons de weg vroeg. Omdat we wisten dat op nog geen vijftig meter afstand zich een vijftal Duitsers hadden ingegraven en wij geen fatsoenlijke zin in zijn taal tegen de Engelsman terug konden zeggen, wezen we in de richting van Doorman's land en zeiden in Koeterwaal Engels: "Look Moffen", overal " Feind-enemy's"! Vermoedelijk heeft de berijder van dit voertuig ons wel begrepen en maakte aanstalten om de tankkoepel te sluiten, maar op hetzelfde moment stonden 2 Wehrmachtsoldaten met hun geweer in de aanslag om de tankbestuurder te bewegen zich onmiddellijk over te geven.Vermoedelijk vermeden de Tommy's een vuurgevecht met de Duitsers, dit om ons te sparen, want meteen nadien staken ook zijn maten hun hoofd met opgeheven handen naar buiten om zich over te geven. Op de binnenplaats bij Limonadefabriek " De Zwaan" werd het aangehouden pantservoertuig door de Duitsers van binnen en buiten grondig geïnspecteerd. Aan de binnenkant was een hele verbindingscentrale ingebouwd met een uitgebreide apparatuur en een wirwar aan draden. De gevangen genomen Tommy's werden gebracht naar de Duitse commandopost, gevestigd in het huis van Bernd en Lieske Helsen. Tijdens het verhoor van de Engelsen in een of andere achterkamer werd door slechts één soldaat rondom de commandopost wacht gelopen. Dit stelde mijn vriend Nol en mij in de gelegenheid om gauw twee repen chocolade die op de vensterbank voor het kapotgeschoten buitenraam van de verhoorkamer lagen in te pikken. Toen we met onze buit ervandoor gingen, werd ik nog wel even door die bolle Duitse bewaker opgevangen. Deze zag weliswaar kans om mij een fikse tik met een geweerkolf op mijn achterste te verkopen, maar slaagde er niet in om ons in handen te krijgen. Tegen drie uur in de middag zagen we dat de krijgsgevangen Tommy's met een gepantserde DKW door de Duitsers werden afgevoerd. Of het bombardement van 2 oktober 1944 op Huissen nog iets van doen had met die Engelse zendwagen is nooit vast komen te staan, maar het zou mogelijk geweest zijn!
Zo tegen eind april 1945 was ook de oorlog in Friesland afgelopen en als evacué bij de familie Wolfs in De Blesse had ik het nog zo naar mijn zin dat ik nog helemaal niet naar mijn woonplaats Huissen terug verlangde. Bij die Amerikanen en Canadezen hier gelegerd was het goed toeven! In het weiland van boer Kramer in Peperga hadden de Canadezen een groot kampement opgezet; een mobiele kazerne in moeders natuur! Aan een slootkant met veel begroeiing stond een grote teil waar de Canadeze koks de eitjes in bewaarden. In de voortent van het keukenpersoneel vond een soort ruilhandel plaats: voor 10 verse kippeneitjes kreeg je een doosje sigaretten van het merk Player. De Canadezen waren gek op onze kippeneitjes en wij op hun sigaretten; deze waren van betere kwaliteit dan onze eigenteelt uit zelf verbouwde tabaksplanten. Wij als jonge knapen mochten weliswaar van onze ouders niet roken, maar we hadden ons eigen merk" Hoest" geheten, welke was samengesteld uit gedroogd en hierna vermalen bonenblad. Met onze eierenhandel liep het uitstekend! Een vijftal keren hadden we al eieren voor sigaretten geruild, alles liep gesmeerd tot aan het moment, dat er geen eitjes meer bij de boer in het kippenhok lagen. Mijn vriend Nol, kind aan huis bij die boer, bracht ons uitkomst door een paar lieslaarzen op de kop te tikken, waarmee we door de sloot wadend de teil met eieren vanuit de andere kant konden bereiken. Telkens pakten we om beurten 10 eitjes uit de volle teil en na even wachten en rondslenteren leverde een van ons die gezondheidspatronen weer bij de kok in. Dit ging een aantal keren goed, maar opeens zat het fout en werd ik door de chefkok bij de kladden gegrepen en flink afgetuigd. Vermeld zij dat we de sigaretjes goed hebben verpatst en er nog steeds van genieten als we aan die tijd van weleer terugdenken.
Oorlogen en Onthulling van het Geheim van Oefening Tijger
Vandaag is het bijna een mensentijd geleden dat in Zuid Engeland de Oefening "Tijger" van start ging. Deze militaire manoeuvre was georganiseerd ter voorbereiding op de landing in Normandië, bekend onder de operatie Overlord. Het operationeel gebeuren vond plaats onder geallieerd opperbevel. Zowel dienstplichtige alsmede beroepsmilitairen dienen goed opgeleid te worden en ieder bevel van bovenaf moet niet klakkeloos uitgevoerd worden. De officier ter velde moet kunnen beschikken over mannen die zelf kunnen denken en voor hun taak berekend zijn en daarom is het noodzakelijk dat iedere militair goed kan kaartlezen, diverse onderdelen van wapenkennis volledig onder de knie heeft, goed is in het berekenen van coördinaten en wat ook voornaam is dát is de routine, welke alleen maar verkregen kan worden door heel veel oefenen. De laatste tijd worden we nogal eens geconfronteerd met onnodige ongelukken, die te wijten zijn louter en alleen door routinegebrek, waarbij ook het Kader niet vrij uitgaat.Alle oorlogen hebben iets specifieks. De Amerikaanse Vrijheidsoorlog ging heel anders dan bvb de veldslagen die Napoleon Bonaparte geleverd heeft; hierbij stonden de troepen in slagorde tegenover elkaar en de Keizer keek met een veldkijker van bovenaf hoe het strijdverloop was én ging er voorin iets verkeerd, dan stuurde Napoleon onmiddellijk een boodschapper naar de voorste linie om een en ander te corrigeren. In Amerika stonden twee strijdende troepen uit eigen land tegenover elkaar en het gevecht werd gevoerd door een Noordelijk leger onder bevel van generaal Grant en een Zuidelijke troepenmacht onder bevel van generaal Lee. Het was een strijd om de economische macht van het Noorden superieur te houden, waarbij geen bemoeienis van het "arme" Zuiden geduld werd. De strijd die wij Hollanders voor Koningin en Vaderland gevoerd hebben was ook een zuivere oorlog om economisch bezit. Wij hadden het rijke Nederlands Indië graag behouden maar het grote Amerika heeft er een stokje voor gestoken. Korea was een strategische oorlog en de Amerikanen hadden hier de strijd graag gewonnen om Azië in de greep te houden. Een geslaagde tunneloorlog van de Noord Koreanen in het junglegebied met daartegenover de slechte opleiding van de Amerikaanse soldaat heeft ervoor gezorgd dat zij met het Noorden een overeenkomst hebben moeten sluiten , waarbij er weliswaar nog twee fronten zijn, maar uiteindelijk verkeert de situatie nú nog steeds in een geldverslindende status quo. Bij alle militaire oefeningen vindt er wel eens een ongeval plaats, maar bij de oefening Tijger is alles uit de hand gelopen en zijn er 749 militairen gesneuveld en 2000 hebben er verwondingen aan over gehouden. Nergens lees je er iets over, maar Churchill, ons eigen Koningin Wilhelmina, Eisenhower, Montgomery en veel van deze prominente leiders uit die tijd waren op de hoogte. Het enige voordeel wat de geallieerden tot ons aller welbehagen wel gehad hebben is dat Hitler ook weet had van de mislukte oefening "Tijger" en nooit gedacht had dat de geallieerden de Atlantikwall, Hitler's onneembare vesting op 6 juni 1944 tóch succesvol wisten aan te vallen. Bij oefening "Tijger" is het er onder elkaar zó heet aan toe gegaan, dat vele mannen dachten dat ze echt tegen de Duitsers aan het vechten waren. Te velde aanwezige officieren hebben de zaak niet in de hand kunnen houden en m.i. verwijtbaar gefaald. Toen ik 56 jaar geleden in militaire dienst was heb ik ook diverse ongelukjes meegemaakt, maar het goed opgeleide Kader wist alles binnen de perken te houden. De hoogste score van door eigen vuur omgekomen soldaten was in Korea. Dit is me verteld door een voormalig officier die in het Nederlandse Koreadetachement van Majoor Den Ouden gevochten heeft. Zowel met lucht alsmede grondacties klopte het bijna nooit met de coördinatieberekeningen die de Amerikanen gemaakt hadden. Door eigen vuur zijn hierbij meer dan 30.000 jongens totaal onnodig omgekomen.
Het koppeltje hieronder had Hitler ter plaatse onttand Hier beneden zie je enkele uitvarende boten met manschappen-begin van oefening "Tijger"
DUITSE ZEEHELD EN GEWELDIG STRATEEG ERICH TOPP IS TERUG VAN EEN BELANGRIJKE MISSIE EN IN LUDWIGSHAVEN KWAMEN ZIJN DRIE BEVALLIGE DOCHTERS AAN BOORD OM ALS BLOEMENMUSKETIERS LUISTER BIJ TE ZETTEN OP DEZE GEDENKWAARDIGE DAG, WAARBIJ AAN HEM EN ZIJN BEMANNING STRAKS DOOR DE VLOOTCOMMANDANT ENKELE ONDERSCHEIDINGEN UITGEREIKT ZULLEN WORDEN.
ERICH TOPP KON JE ALS TEGENSTANDER BETER NIET ONTMOETEN HET WAS VOOR IEDERE DUITSE MATROOS EEN EER OM ONDER HET BEVEL VAN KAPITEIN ERICH TOPP DE ZEEËN TE VERKENNEN OP DE AANWEZIGHEID VAN VIJANDELIJK GEVAAR EN VOOR DEZE LEIDER GING IEDEREEN FIGUURLIJK EN LETTERLIJK DOOR HET VUUR!
ECHT IETS VOOR ERICH TOPP OM VLAK VOOR DE AMERIKAANSE KUST BOVEN WATER TE KOMEN, DE DUITSE VLAG TE HIJSEN EN MOGELIJK ZIJN ZE OOK NOG MET DE HELE BUPS AAN DE WAL EEN BORRELTJE GAAN DRINKEN.
OP WEG NAAR SCHUILPLAATS FRANKRIJK OM OP VERHAAL TE KOMEN VAN LANGE REIS. OP DE ACHTERGROND ZIE IK EEN GE- BOUW WAAROP STAAT: PETIT BEURRE. ZE KIJKEN ALLEMAAL DE ANDERE KANT UIT; DUS ZE ZIJN, DENK IK, NIET VAN PLAN OM SMOKKELWAREN IN TE SLAAN! HIER BEVINDT MEN ZICH WEER OP VOLLE ZEE EN ONDER WATER EN ENKELE MATROZEN ZIJN DE APPARATUUR AAN HET INSTELLEN OM DIRECT WAT TORPEDO'S TE LANCEREN OM HIERMEE EEN VIJANDELIJK DOEL TE BELAGEN.
DE DUITSE KRIEGSFLOTTE BESTOND VOORNAMELIJK UIT SNELLE EN NIET AL TE GROTE DUIKBOTEN DIE TOT VER OP ALLE WERELDZEE|ËN ZICH VERTOONDEN OP ZOEK NAAR HUN GEALLIEERDE TEGENSTANDERS EN ZEKER IN DE EERSTE OORLOGSJAREN VAN DE TWEEDE WERELDOORLOG HEBBEN DE DUITSERS MET HUN U-BOTEN GROTE SUCCESSEN WETEN TE BOEKEN.
Operatie Overlord kreeg zijn beslag in de vroege ochtend van 6 juni 1944
Binnen 48 uur aan land 100.000 manschappen en 14.000 tanks
en allerlei voertuigen Hier ziet u wat er allemaal aan militair materieel geladen is! Landing De strijd is begonnen-mannen hebben landingsboot verlaten
Hier komt men aan land in St.Aubin-sur-Mère
Voorwaarts en geweerlopen droog houden!! Boven: op het Junostrand en beneden ziet u de vele boten op weg
naar de Normandische kust Belangrijk bruggehoofd in de strijd: De Pegassusbrug. Verder naar
beneden ziet u hoe de Engelse majoor Howard zijn eigen
Op donderdag 20 april 2006 keek ik naar een uitzending van de Evangelische Omroep, die handelde over mensen welke in de Tweede Wereldoorlog als Nederlander fout geweest waren; lid van de NSB, Landwacht, Landstorm, in dienst van de Kriegsmarine, waffen SS en andere met oorlogvoerend Duitsland meewerkende organisaties of legerinstellingen. Velen van deze foute Nederlanders konden zelfs nú nog niet geloven dat ze destijds zo tekeer gegaan waren tegen eigen landgenoten. Aan het Oostfront nog daaraan toe-,máár wat ze uitgehaald hebben in concentratiekampen hier in Vught, Amersfoort, Auschwitz-Birkenau, Neuengamme, Ravensbruck, Buchenwald, Dachau, Bergen-Belsen en zo kan ik nog wel tien andere kampen opnoemen-, door Joden, Zigeuners, Jehova- Getuigen, Homo,s, geestelijk gehandicapten en politieke tegenstanders gewelddadig te behandelen, te fusilleren, op te hangen, te vergiftigen of te vergassen, is nooit goed te praten. Het zijn onvergeeflijke zonden! Als jongen van 10 jaar wist ik al wat er in de concentratiekampen aan de hand was. Gehoord had ik dit van Duitse soldaten die in 1942-1943 aan het Oostfront bevroren ledematen hadden opgelopen of zwaar gewond waren en in het Arnhemse Elisabeth's-Gasthuis,waar ik ook behandeld werd, lagen om te revalideren. Waarom is er door de Grootmachten nooit ingegrepen om die maffe Hitler te stoppen? Al in 1933, nauwelijks aan de macht ontdeed hij zich al van politieke tegenstanders en hield hij zich bezig met etnische zuiveringen. In mijn woonplaats Huissen van toen was 95 pct van de mensen katholiek en niemand maakte zich druk over het lot van landgenoten die Jood, Jehova-Getuige, of communist waren. Op de Lagere School in de Catechismusles kregen we van mijnheer pastoor niets als slecht over deze andersdenkenden te horen. Stel aan een oudere katholiek twee vragen: ,, Wie zijn het vervloekte volk Gods en tot hoelang zullen de Joden vervolgd worden?" Antwoord vraag1: Het vervloekte volk Gods zijn de Joden, antwoord vraag 2: De Joden zullen tot het einde der tijden vervolgd worden. Toen de Duitsers 10 mei 1940 ons land binnenvielen, kampten we met een economische crisistijd en waren heel veel Nederlanders lid van de Nationaal Socialistische Beweging, afgekort de NSB. Dit was een partij die de kant van het Duitse Facisme gekozen had en fel gekeerd was tegen de regering en politiek in Nederland. Aanvankelijk werden communisten wel geaccepteerd ; Russisch gezinde lieden konden zelfs partijlid worden! In een later stadium is dit op slag veranderd en schaarde de NSB zich volledig achter Nazi-Duitsland. Bij de NSB zaten voornamelijk ontevreden plattelanders, mensen uit élitaire stadswijken en vermogende planters uit Nederlands Indië en bij de SS hadden zich heel veel jongeren gemeld van katholieke en Christelijke huize om samen met de Duitsers de Bolsjewieken te bestrijden. Hoe het met die mannen aan het Oostfront gegaan is, hoef ik niemand meer te vertellen! Joden en Communisten werden beschouwd als de Antichrist en zo is het te verklaren dat we hier in het Protestantse en Katholieke Nederland zo weinig steun aan de Nederlandse communisten, die met de Februaristaking in 1941 als eerste in opstand gekomen zijn tegen de Duitse bezetter, verleend hebben en óók zo weinig gedaan hebben voor onze Joodse medeburgers en andere onderdrukten. Eind 1940 kwam de verordening dat mensen van Joodse afkomst de Davidster moesten dragen, even later gevolgd door de verordening dat Joden geen toegang meer hadden tot openbare gelegenheden: Voor Joden Verboden!-, stond er boven onze cafédeur vermeld. Het bordje heeft mijn vader er na een paar dagen weer afgeschroefd en nooit meer opgehangen. In herinnering heb ik wel gehouden dat er in Huissen toch twee families geweest zijn die iets voor onze Joodse medeburgers gedaan hebben en dat was de familie Elings uit Huissen-stad, die Joodse onderduikers bij een vertrouwd adres onderbrachten en de familie Pauwel Zaat van het Zand waar slager Catz uit Arnhem en zijn gezin veilig de oorlogstijd heeft kunnen doorbrengen.
Het was op een doordeweekse dag in februari 1945 dat wij een beetje in het weidse Friese land aan het rondscharrelen waren. Het was al aardig donker geworden en het liep tegen spertijd of we zaten er al een poosje in, toen we bij het bruggetje over De Linde enkele lui in blauwe overalls zagen staan met een soort alpinopetje op en een rode band om hun arm. Dat zijn volgens mij gasten van De Landstorm of misschien wel van het ondergronds verzet zei ik tegen mijn maat Nol. Om deze tijd mag je niet meer op straat zijn, riepen ze ons toe. We zijn voor niemand bang, zelfs niet voor SS-ers antwoordden we terug. Nú dan knullen, als dat zo is, dan hebben we een leuk klusje voor jullie en het levert ook nog eens twee kwartjes de man op! Goed, zeg ons maar wat voor akkevietje wij moeten opknappen en we voeren het meteen uit! Weten jullie de kolenboer op de Rijksweg in De Blesse te zitten en hebben jullie weet wie daar in dat grote Herenhuis daar schuins tegenover wonen? We hebben gehoord, dat die lui lid van de NSB zijn, antwoordden we terug. Nu dan, als jullie op de terugweg naar huis daar langs komen gooi je een baksteen door die grote voorruit aan de straatkant en-als dat lukt, krijgen jullie na de oorlog ook nog een lintje van de Koningin. Ons antwoord was:,,Eerst de poen en als het klusje geklaard is, morgenavond hier bij de brug de man ook nog eens 2 heitjes extra" ,, Oké was hun wederwoord, hier het voorschot, morgen de rest en nú vlug aan de slag"! Onderweg hadden we al een paar flinke joekels van keien verzameld en bij het herenhuis aangekomen was het een fluitje van een cent om het klusje af te ronden. De stenen vlogen zelfs door de verduisteringsgordijnen en duidelijk konden we het licht van de petroleumlamp zien branden. Als ze ons maar niet gezien hebben zei Nol tegen mij,,Nee gaf ik hem ten antwoord, van binnen met het licht aan, kun je niet naar buiten kijken, andersom wel"! 's Anderdaags omstreeks half elf in de morgen hoor ik buiten Hoogduits spreken en bij de achterdeur van de familie Wolfs klinkt het luidkeels: ,, Berthold, hier sind wir richtig"! Binnenkomen zie ik 2 mannen van de Grüne Polizei, je weet wel twee van die wandelende komkommers met een plat voorover stekend petje op hun hoofd, een soort pofbroek aan en helgroene sokken, gestoken in grijze gymschoenen, die wij destijds sniekers noemden. Vergezeld waren ze van een vervaarlijk uitziende hond die Schnurrbart heette. Bitte, kommst du mit Spitzbube was het enige zinnetje, waarmee ze mij aanspraken. Gezeten in een gecamoufleerde en gepantserde DKW, werd ik afgevoerd naar het bureau Westelingerwerf in Wolvega en daar door een drietal gasten van de Sicherheitsdienst verhoord. Urenlang werden mij de gekste vragen gesteld en wel honderd keer kreeg ik te horen of ik ook de namen wist van die Leute bij dat bruggetje; gelukkig werd Nol er niet bij betrokken! Steeds antwoordde ik, dat we als evacué hier niemand van naam kenden. Laat in de avond kreeg ik mijn vader te zien, die vloeiend de Duitse taal beheerste en de heertjes goed van repliek wist te dienen. Nadat mijn vader beloofd had dat hij meteen aangifte zou doen als hij van deze of gene de namen te weten kwam door wie ik opgestookt was, konden wij huiswaarts keren. Herr Hübbers mit Umlaut: ,, Wir sind jedoch Verwandte, nicht"? ,, Gewisz Oberst kreeg de bevelhebber van mijn vader te horen." Na toezegging dat de schade van de ruit geregeld zou worden, namen we met een ''welgemeend auf Wiedersehen" afscheid. Ervan overtuigd ben ik, als ik toen de namen van die BS-ers genoemd had, dan waren de gebroeders De V beslist gefusilleerd. Onder ons gezegd, héél sportief kun je de handelswijze van die ondergrondse verzetstrijders-om ons dat gevaarlijke klusje te laten klaren-óók niet noemen!
Op vrijdag 20 oktober 1944 moesten we op last van de Felgendarmerie het frontgebied verlaten. Ergens hadden de Duitsers daar wel gelijk in, omdat de toestand rondom en binnen Huissen niet meer houdbaar was: slechte schuilkelders, bombardementen, permanente beschietingen en onophoudelijk granaatvuur, al vele slachtoffers en slechte hygiënische omstandigheden waren daar de reden voor.
Onze evacuatietocht werd geleid door de eerwaarde kapelaan De Vries, die van het begin het plan had met ons te trekken naar zijn geboortedorp Steggerda in de provincie Friesland. De start op het Huissen-Zand leidde naar de dijk in Angeren, waar we plotseling nog in dekking moesten voor zware beschietingen vanuit de lucht. De bedoeling was, dat we bij het Pannerdense fort met de pont zouden overvaren. Erbij vertellen moet ik dat daar een enorme stoet van wachtenden stond, zodat dit nog wel even kon duren. Door net te doen of wij bij bepaalde andere families hoorden, was ik met mijn kameraden Nol Helsen en Frits Reijmers al enkele malen met de pont heen en terug gevaren. Door de mensen te helpen met hun bagage aan wal te brengen, die bestond uit volgestouwde handwagens, kinderwagens, oude transportfietsen zonder banden zelfs geen Cushions, lieten de Duitse pontbedienden dit toe. Onze ouders vonden dit niet leuk maar lieten dit gelaten toe, ook toen zij aan de beurt waren hebben we de nodige hand-en spandiensten verricht bij het overvaren.
Na een nachtje in de Pannerdense school vertoefd te hebben zijn we met de hele bups weer verder gegaan. Bij het Berghoofdse veer bij de Oude Rijn hebben alle jongens meegeholpen om de door de veren gezakte ponykar van de familie Jan Mom aan de overkant te krijgen. Met deze trekpont zijn we ook een vijftal keren heen en weer gevaren om iedereen van de Woutersploeg aan de overkant te krijgen. In het buitengebied van Zevenaar zagen we een hoop werklieden ,die in dienst van de Duitse organisatie Todt bezig waren met het graven van tankvallen, kennelijk met de bedoeling om de oprukkende Tommy's te stuiten. In een klein plaatsje in de buurt van Wehl heeft onze famile geslapen in het kasteel van een echte barones, dit had mijn vader Harrie Hübbers voor mekaar gekregen omdat ze daar de van Hövels Tot Westerflier uit Oss kenden, waarvan wij door de aantrouw van Netty, een zuster van mijn grootmoeder, familie waren. Door Freule Hermine werd ik zo in de watten gelegd, dat ik persoonlijk daar graag had willen blijven.Jammer dat de stoet weer verder moest, ditmaal naar Hengelo(Gld)-.
Onze buurman Berend Roelofs had 2 koeien meegenomen die op gezette tijden gemolken werden om de meegevoerde baby's en opgroeiende peuters van drinken te voorzien. Op een gegeven moment stonden de beesten droog en moesten we iets anders verzinnen om de baby's van drank te voorzien. Geen nood, ergens op een groot terrein in het buitengebied van een of andere plaats hadden de Duitsers een honderdtal koeien bijeen gedreven die kennelijk gevorderd waren van boeren uit deze omgeving in afwachting om geslacht te worden. Met een beetje jennen en kiezeltjes gooien naar de Duitse bewakers wisten we hun aandacht af te leiden en lukte het ons om enkele beesten te verlossen van hun al dagen opgeslagen melkvoorraaad.
Na twee dagen en nachtjes Hengelo ging onze verre tocht naar Lettele, waar me van bijgebleven is dat we daar heerlijke wortelenstamppot met fazantenvlees er doorheen gegeten hebben. De andere dag zijn we door Boerenwagens uit Lettele naar Raalte gebracht, waar ik met mijn broer Bennie 4 nachten in een heerlijk lux bed geslapen heb bij textielhandelaar Bernhard Aa. Ook mijn ouders met de kleine Nel, vertoevend bij de familie Peters en onze Dinie ondergebracht bij de Familie Spit, hadden het in dat gezellige Raalte fantastisch naar hun zin en wilden daar blijven. Nadat we met veel moeite deze fijne gemeente verlaten hadden, zijn we in Ommen terecht gekomen, waarvan mij bijgebleven is dat we daar in een café geslapen hebben. 's Anderdaags zijn we met Friese boerenwagens door onze toekomstige gastheren opgehaald en het was op donderdag Allerzielen 1944 dat we ondergebracht konden worden op evacuatieadressen in Steggerda, Peperga, Blesse en Blesdijke.
Bij de fruitboeren op Huissen-Zand stonden in de bongerden van 1944 batterijen Flakgeschut opgesteld om de geallieerden ter hoogte van Nijmegen, Lent, Elst en Ressen te bestoken; de ene keer stonden ze bij Jan Mom of Willem Derksen in de Geldersche Hoek, andermaal bij Berend Roelofs en ook in Gochsestraat bij de gebroeders Janssen of net daarachter bij heerboer Vermaas. Veelal waren het gewone Wehrmachtsoldaten die de stukken geschut bedienden, maar door de geallieerden verloren slag bij Arnhem kwamen er ook gasten van de 9de en 10de pantserdivisie Huissen met een bezoek vereren. Deze divisies werden aangevoerd door Oberst Harmel en stonden onder opperbevel van Gruppen-Führer Joseph Dietrich. Door de verliezen in Normandië waren deze pantseronderdelen aangevuld met vrijwillige SS-soldaten uit de Oekraïne, Tsjechië, Oostenrijk, België en Nederland. Bij de SS had je de onderdelen Rosen, Hohenstaufen, Frundsberg en Todeskopfregiment. Over het algemeen lieten de Duitse frontsoldaten ons Hollanders met rust en was met hun een goed gesprek mogelijk, vooral met die van de Wehrmacht. In een wat later stadium kwamen er ook van die fanatieke Hitlerjugend fanaten bij, verdwaalde Landstormers en zelfs overgelopen Russen. Het waren deze knapen die de bevolking in de frontgebieden de stuipen op het lijf joegen met hun geschreeuw en oorlogskolder. In ons grote zakenpand, bestaande uit cafe met feestzaal, winkel en kruideniersbedrijf hadden we inkwartiering van plm 200 soldaten. In de zaal lagen zo'n 140 manschappen en in de bakkerijschuur 60 SS-ers. De officieren huisden in onze slaapkamers en hadden geuniformeerde oppasdames met zo'n kepi op de kop bij zich, die wij de bijnaam de grijze muizen hadden gegeven. Op ons land was door de Duitsers een stevige bom en gasvrije bunkerschuilplaats gebouwd waar de Duitse Staf bij zware beschietingen in vertoefden. Normaliter zat de Staf bij onze buren Lieske en Bernd Helsen en dirigeerde van daaruit de frontoperaties. Deze bunker heeft ook nog als kraamkamer gediend, want op 11 september 1944 is Jos Helsen hier geboren. Bij ons zat van alles: Op de buitenplaats was een veldkeuken, geslacht werd er bij ons in het washok en het kolenhok werd gebruikt als munitieplaats. De frontsoldaten deden zich, als ze op pad waren, ook vaak tegoed aan de weck bij burgers in het buitengebied, waar verspreid veel boeren en tuinders zaten. Ondanks de dagelijkse beschietingen, geteld in ons pand 18 granaatinslagen, zijn we tot de evacuatie in de bakkerij door blijven bakken en hebben we vanuit de winkel of achterom de Huissense bevolking van voedsel kunnen voorzien. Niet alleen voor de werkers in de bakkerij maar ook voor ons die de klanten hielpen was het levensgevaarlijk om geheel onbeschermd in actie of op pad te zijn. Bij heel fel granaatvuur en beschietingen vertoefden wij in de bierkelder van onze ZHB-leverancier Piet Wouters. Aan die benauwende schuilkelder daar, bevolkt met zo'n 40 bange en biddende mensen had ik een grote hekel. Meestal vertoefde ik op de zaak en nog interessanter vond ik het om bij die harmonicaspelende Duitsers te zitten of te vertoeven of te kijken bij die stukken geschut, te loeren bij het lazaret in de boerderij van Berend Roelofs of met mijn maatjes Nol, Frits of Piet wat rond te zwerven om te zien wat er allemaal loos was. Oorlogsouvenirs hebben wij destijds bij de vleet weten te verzamelen, wat varieerde van een mooie Prisma-of frontkijker, een dolk met als heft een honden of hertenpoot tot een Japanse cilinderrevolver met patronen erbij aan toe. Goed van pas kwam me dat blaffertje toen op zekere dag zo'n brutaal Russisch gozertje mijn bloedeigen vader, overlopen met het luisteren naar Radio Oranje, het pistool op de borst zette; die heeft zijn oorlogsbelevenissen nooit meer na kunnen vertellen!
Toen ik 7 jaar oud was brak de Tweede Wereldoorlog uit. In feite was deze al aan de gang, want reeds in 1939 hadden de Duitsers Polen al in genomen en voordat ze het neutrale Nederland introkken, waren andere Europese landen al onder de voet gelopen. Op de eerste dag van de oorlog, dit voordat de strijd aan de Grebbe een aanvang nam, heb ik opgeroepen reservesoldaat Theo Schouten van het Steenbergenveld nog een doosje North State (11 cent) overhandigd. 's Middags was hij al gesneuveld ! De Duitse Vliegtuigen vlogen zo laag dat je de bemanning kon zien zitten. De Focke-Wulf die bij boer Buys is neergestort, zie ik nu nog luidgierend boven ons zakenpand scheren. Vanwege dat er bij ons in de buurt enkele bemande kazematten stonden, en men daar wat schermutselingen verwachtte, moest een groot gedeelte van de Karstraat evacueren. Wij hebben toen een paar dagen bij een collega zakenman in de Driegaardsestraat vertoefd. Na de verloren strijd op de Grebbe en het bombardement op onze Havenstad Rotterdam was Nederland Duits gebied geworden. De eerste jaren van de bezetting vielen voor ons plattelanders best wel mee Hier in Angeren en voormalige woonplaats Huissen werkten veel jonge mannen op het vliegveld Delen, Zandse tuinders voorzagen de Duitse kazernes van groenten en de boeren leverden karrenvol kartoffeln. Heel veel Hollanders waren lid van de NSB, een organisatie die aan de kant van Duitsland stond, verder bestonden er een drietal splinterpartijen die Duitsland ook welgezind waren en wie trok zich in die beginjaren iets aan van weggevoerde joden, Jehova-Getuigen, Zigeuners en communistische verzetstrijders die opgepakt werden? Bij de katholieke bevolking stonden de Joden te boek als woekeraars en moordenaars die Christus gekruisigd hadden, door de hele Nederlandse bevolking uit die tijd werden zigeuners afgeschilderd als onverlaten en dieven. Mijn eigen moeder hoor ik nog zeggen: " Blijf binnen Eef, want er zijn zigeuners in de buurt, die het op kinderen voorzien hebben"! Jehova-Getuigen hebben het niet alleen in de Tweede Wereldoorlog moeilijk gehad maar worden door de meeste mensen in dit katholieke bolwerk ook nu niet geaccepteerd. Door jongensogen bekeken was de oorlog voor ons een sensationele tijd en als er hier of daar een vliegtuig neerstortte waren we er als de kippen bij om te kijken of er iets te halen viel. Het maakte voor ons niets uit of dat een Duits, Engels of Amerikaans toestel was. Al die jongens van toen die nu op de Duitse bevolking lopen te schelden gaan wel naar Duitsland, Oostenrijk, Italië of Spanje op vakantie. Vandaag lopen er nog heel veel mensen rond die niet wisten wat de Duitsers met de gevangenen deden die naar concentratiekampen afgevoerd werden. Toen ik als 10-jarige jongen in 1943 bijna de gehele meimaand voor een operatie in het Elisabeth's-Gasthuis te Arnhem heb doorgebracht had ik van die kampen waar mensen vergast werden al gehoord. Gewonde Duitse frontsoldaten, teruggekeerd van het Russische Front (Barbarossa) en gevochten om en bij Stalingrad, hebben me dit verteld en een groot gedeelte van die mannen hadden het op Adolf Hitler en zijn trawanten net zo min begrepen als de doorsnee weldenkende Hollander uit die tijd. Bombardementen op mijn woonplaats Huissen waren er op 13 mei 1943 (3 slachtoffers), op 17 September(21 doden)-, op 23 september (17 vluchters uit Arnhem-Zuid) en 2 oktober 1944 (132 omgekomen burgers). Vanaf die tijd is het strijdgewoel begonnen en werd de Betuwe Frontgebied met overal rijdende tanks, batterijen Flakgeschut, ratelende mitrailleurs, granaatvuur over en weer en mensen die als angsthazen wegedoken waren in zelfgebouwde schuilkelders in- en rond het huis of op het erf van hun boerderij.
Op zaterdag 14 april werden wij in Friesland bevrijd door de Canadezen, die met een eindeloze stoet aan militair materiaal overt de Rijksweg in Blesse richting Wolvega togen. Alhoewel bij de bevrijders de jonge dames voorrang hadden en door sterke soldatenhanden op de jeeps en tanks getild werden, lukte het mij ook op zo'n gevaarte te klimmen en een eindje mee te rijden; dolle pret natuurlijk! De Canadezen en in hun gezelschap ook Amerikanen hadden rondom het weidse landschap van de Blesse en kerkdorpjes als Blesdijke , Peperga en steggerda verschillende kampementen opgeslagen en binnen de kortste keren wisten wij hun vertrouwen te winnen en werden we met onze bevrijders de beste maatjes. Alhoewel we maar een paar standaardwoordjes Engels spraken, begrepen wij met gebarentaal erbij alles wat ze ons te vertellen hadden. Sergeant Billy en korporaal Howard hadden hun oog laten vallen op de knappe dochters van slager Siemensma schuins tegenover mijn evacuatieadres bij de familie Wolfs. Gezegd moet worden dat in haar algemeenheid de meisjes in de leeftijd van 16 tot 21 jaar zwaar beschermd werden door hun ouders, dit om eventuele ongewenste ongelukjes te voorkomen. Omdat ik als hulpje in oorlogstijd bij Siemensma nog wel eens assisteerde bij het clandestien slachten van varkens-, wat plaats vond door deze dieren uit onverwachte hoek met een zware voorhamer een flinke klap tegen hun kop te verkopen en hierna te villen-, kende ik Treske en Boukje heel goed. Afgesproken had ik met de Canadese vrienden om de beide schoonheden een tulen baljurk te bezorgen, waarmee ze woensdagavond 5 mei 1945 naar het door de Canadezen georganiseerde bevrijdingsbal in Steenwijk konden gaan. In die tijd was het bij zakenlui die 's-morgens vroeg uit de veren moesten gebruikelijk om ook bijtijds naar bed te gaan. Voor mijn vriend Nol en mij was het natuurlijk zaaks dat het eerst donker en stil in de buurt moest wezen alvorens wij ons krijgsplan konden uitvoeren. Even voor half elf op die avond was het dan zover, dat de meisjes via een door mij uit de buurt "geleende ladder" hun slaapkamer konden verlaten om op die zwoele meiavond sexy aangetrokken plaats te nemen in de gereedstaande legerjeep van onze vrienden. Voor onze bemiddeling kregen we de man een doosje Players sigaretten en een reep lekkere tjoklat. Ongetwijfeld zal de beloning van de meisjes groter geweest zijn en zullen de schoonheden op het bal in Steenwijk veel plezier gehad hebben en enorm verwend zijn; reken daar maar op !
Shermantanks in Eze op weg bevrijding Friesland Tommy's in buurt IJssel bij Westervoort Wat vervaagd allemaal, maar bevrijders krijgen warm onthaal! Klein krantenknipsel met warme aanblik!
Pr. Bernhard en Maarschalk Montgomery Wraak is bij verbittering nooit de juiste weg!
In de evacuatietijd van 1944-1945 zat ik als vluchteling uit het frontgebied uit de Betuwe in De blesse-Friesland en was gestationeerd bij de famile Wolfs. Hun enigste dochter had verkering met Boer Bennie Jansen eveneens wonende in het buitengebied aldaar. Bennie had een pracht boerenbedrijf met veel koeien, paarden en kleinvee. Als 12-jarige jongen vond ik het prachtig om daar te zijn en me bezig te houden met het borstelen van koeien en het verzorgen van de paarden, Ik heb daar ook het melken geleerd. In mijn woonplaats Huissen had ik het paardrijden onder de knie gekregen door de Vos van Piet van Frans (Willemsen) die bij ons in de buurt woonde regelmatig naar de wei bij de Grote Bloem te brengen, maar dat stond allemaal in de schaduw van wat ik in Friesland aan ervaring op dt gebied opgedaan heb. Op een vrijdag in februari 1945 moest Bennie een gevorderd paard op de markt in Wolvega bij de cavallerie van de Wehrmacht afleveren. Deze verantwoordelijke opdracht werd mij toevertrouwd. Wat dat aanging heerste er in Friesland een andere mentaliteit dan bij ons in Huissen, want daar lieten ze dergelijke dingen niet aan een snotjongen over. Op de markt in Wolvega was het een drukte en lawaai van jewelste; overal Duitse soldaten en aangebonden en aangelijnde Hinnikende paarden. Met grote lijsten en namen erop liepen de Duitse controleurs rond om de paarden in ontvangst te nemen. "Jansen Blesse werd er geschreeuwd"-; wat inhield dat ik aan de beurt was om het paard te laten keuren en officieel over te dragen. Na van top tot teen het paard bekeken te hebben, werd me tweehonderd gulden voor Bonkie geboden. Minstens 400 antwoordde ik tegen die wijdbroeken. Of Bonk bij het horen van dit geringe bedrag geschrokken is weet ik niet met zekerheid te vertellen, maar hij werd op hetzelfde moment zo wild, dat hij plotseling met mij op zijn rug "zijn geweer" presenteerde en een merrie die kortbij bij hem stond besprong, kennelijk met de bedoeling om op deze wijze het geboden bedrag te verhogen. De omstanders die dit allemaal zagen gebeuren kwamen niet meer bij van het lachen." Ja zei ik tegen de Duitsers: " Dit is een echt circuspaard die heel veel waard is"! Helemaal lopend teruggekeerd van Wolvega in De Blesse vond Bennie Jansen in de door de Duitsers aan mij meegegeven dichtgeplakte enveloppe toch nog de gevraagde 400 gulden aan.
Tijdens onze evacuatieperiode in de Tweede Wereldoorlog gingen mijn vriend Nol Helsen en ik op zekere dag met "geleende hengels"' uit het schuurtje van dokter Westerman vissen in het riviertje de Linde. Deze hengels waren het eigendom van de Arnhemse internist dokter Hoefnagels die als evacué ondergebracht was bij een collega. In die evacuatietijd van eind 1944 tot bijna juni 1945 konden we als opgroeiende jongens van alles onder de voeten halen, omdat onze ouders broer en zusters bij andere opvanggezinnen ondergebracht waren. Als ik van plan was om iets verbodens te gaan doen maakte ik Heit en Mem Wolfs wijs dat ik mijn ouders ging opzoeken. Nol die bij boer Kramer in Peperga zat kwam dan met de bokkenwagen naar mij toe. Al die boerenzonen reden daar met een opgetuigde bok aangespannen voor een stevig karretje waar je met 2 of 3 personen mee kon rondtoeren. Zittend aan het viswater zagen we voorbijtrekkende militaire voertuigen van de Duitsers, die werkelijk met de gekste karkassen over de Rijksweg achter ons richting Wolvega trokken, kennelijk al op de vlucht voor de oprukkende Tommy's. Doordat opeens het rivierwater wild begon op te spatten, dachten we een snoek of graskarper aan de haak te hebben geslagen; echter de dobber ging niet helemaal ten onder! Omhoog kijkend zien we een paar duikende Engelse jagers de Duitse colonnes beschieten en is het geluid van ratelende mitrailleurs hoorbaar en zien we de kogels over het water spetteren.Toen de Spitfires het karweitje hadden geklaard, stonden de meeste voertuigen in lichterlaaie en het gekste was dat er in de buurt van de overblijfselen geen Duitser meer te bekennen was. Zowel mijn vriend Nol, evenals bokkie Bram hadden gelukkig geen malheur, echter om nog verder te vissen daar hadden we geen zin meer in. Toch hadden we flink gevangen namelijk drie grote gatenkazen, meegepikt uit een der gehavende voertuigen.
Eind juni/begin juli 1944 waren in ons zakenpand te Huissen ongeveer 200 Duitse soldaten ingekwartierd: 140 lagen er in de zaal achter ons cafë en 60 SS-soldaten hadden hun intrek genomen in de bakkerijschuur. Winkel en Horecabedrijf gingen gewoon door alsof er niets aan de hand was. Bij onze buurman Leen Huberts liepen in een klein totaal omgewoeld bongerdje een viertal varkens, daarachter bevond zich de varkensschuur. Ze zullen er wel vergunning voor gehad hebben, want als je in die tijd er clandestiene varkens op nahield en van de CCOD kwamen ze langs, dan was je de klos: varkens werden in beslag genomen, een fikse boete en vaak ook nog gevangenisstraf. Bij ons hebben die controleurs tijdens de oorlogsjaren verschillende varkens in beslag genomen. Meestal was verraad in het spel en had een of andere Huissenaar die een hekel aan je had de aangifte gedaan. Onze Koningin Wilhelmina huisde in de oorlogsjaren in Engeland maar op haar verjaardag liepen mijn ouders toch nog met een speldje met haar beeltenis erop rond. De hele nacht had ik in bed lopen woelen om een idee op te doen hoe ik die Duitsers eens flink op stang zou kunnen jagen. In onze kruidenierszaak verkochten ze van alles en nog wat, ook verf en zelfs petroleum. In de vroege ochtend had ik in de winkel de juiste kleuren bij elkaar verzameld en nadat ik de beesten verdoofd had met lekbier uit het cafë ging ik tot bodypainting van de dieren over. Toen de Duitsers zich in de vroege ochtend bij de pomp op onze binnenplaats aan het wassen waren"sich sauber machen'' en daarna nog wat looppasjes om ons pand liepen te doen om in conditie te blijven, ontwaarden zij plotseling de varkens in oranje en Rood-Wit-Blauwe kostuums.Alles en iedereen kwam kijken en er was grote hilariteit bij het zien van die steigerende en als gekken hollende zwijnen. Verwacht had ik dat die Duitsers razend zouden worden maar vermoedelijk hebben ze aan het spectakel een heel andere betekenis gegeven , dan ik in mijn gedachten had; ondernomen werd verder niets!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Landing
Op zaterdag 14 april werden wij in Friesland bevrijd door de Canadezen, die met een eindeloze stoet aan militair materiaal overt de Rijksweg in Blesse richting Wolvega togen. Alhoewel bij de bevrijders de jonge dames voorrang hadden en door sterke soldatenhanden op de jeeps en tanks getild werden, lukte het mij ook op zo'n gevaarte te klimmen en een eindje mee te rijden; dolle pret natuurlijk! De Canadezen en in hun gezelschap ook Amerikanen hadden rondom het weidse landschap van de Blesse en kerkdorpjes als Blesdijke , Peperga en steggerda verschillende kampementen opgeslagen en binnen de kortste keren wisten wij hun vertrouwen te winnen en werden we met onze bevrijders de beste maatjes. Alhoewel we maar een paar standaardwoordjes Engels spraken, begrepen wij met gebarentaal erbij alles wat ze ons te vertellen hadden. Sergeant Billy en korporaal Howard hadden hun oog laten vallen op de knappe dochters van slager Siemensma schuins tegenover mijn evacuatieadres bij de familie Wolfs. Gezegd moet worden dat in haar algemeenheid de meisjes in de leeftijd van 16 tot 21 jaar zwaar beschermd werden door hun ouders, dit om eventuele ongewenste ongelukjes te voorkomen. Omdat ik als hulpje in oorlogstijd bij Siemensma nog wel eens assisteerde bij het clandestien slachten van varkens-, wat plaats vond door deze dieren uit onverwachte hoek met een zware voorhamer een flinke klap tegen hun kop te verkopen en hierna te villen-, kende ik Treske en Boukje heel goed. Afgesproken had ik met de Canadese vrienden om de beide schoonheden een tulen baljurk te bezorgen, waarmee ze woensdagavond 5 mei 1945 naar het door de Canadezen georganiseerde bevrijdingsbal in Steenwijk konden gaan. In die tijd was het bij zakenlui die 's-morgens vroeg uit de veren moesten gebruikelijk om ook bijtijds naar bed te gaan. Voor mijn vriend Nol en mij was het natuurlijk zaaks dat het eerst donker en stil in de buurt moest wezen alvorens wij ons krijgsplan konden uitvoeren. Even voor half elf op die avond was het dan zover, dat de meisjes via een door mij uit de buurt "geleende ladder" hun slaapkamer konden verlaten om op die zwoele meiavond sexy aangetrokken plaats te nemen in de gereedstaande legerjeep van onze vrienden. Voor onze bemiddeling kregen we de man een doosje Players sigaretten en een reep lekkere tjoklat. Ongetwijfeld zal de beloning van de meisjes groter geweest zijn en zullen de schoonheden op het bal in Steenwijk veel plezier gehad hebben en enorm verwend zijn; reken daar maar op !
