De startpagina voor jong en oud Welkom op dit blog met veel uiteenlopende onderwerpen.
Op rechts van deze site staan
de rubrieken en categorieën
en of u nu onderwerpen zoekt
over ziektes, oorlogen,
politiek, rampen of nieuws
en dies wat meer, u vindt
het allemaal hier op dit
blog van Eef waar u nooit
op uitgekeken raakt!
22-08-2024
Wie was en is Irmgard Furchner?
Irmgard Furchner was in de oorlogsjaren van 1939 tot 9 mei 1945 Nazi-secretaresse in het concentratie-en vernietigingskamp van de Nazi's in de Poolse plaats Stutthof gelegen op 39 km. van de grote stad Danzig. In dit kamp zijn tussen de zestig tot tachtigduizend gevangenen die tegen het Duitse gezag waren vermoord door dodelijke injecties en sinds 1943 ook door gasvergiftiging gebruikt in gaskamers of in afgesloten ruimtes in auto' s waar de uitlaatgassen in terecht kwamen. Irmgard ontving op haar kantoor alle correspondentie, maar altijd heeft zij in verhoren ontkend dat zij iets afwist wat er zoal allemaal in dit lager plaatvond. Lange jaren na de Tweede Wereldoorlog heeft zij nog gewoon op een of ander kantoor gewerkt en op leeftijd kwam ze terecht in een rusthuis in Hamburg. Toen internationaal besloten werd dat iedereen die in oorlogstijd gewerkt had in een concentratie of vernietigingskamp medeschuldig was aan alles wat daar heeft plaats gevonden, werd ook zij opgeroepen om voor een rechtbank te verschijnen. Hierna werd zij zoals vele oorlogsmisdadigers die haar voorgingen voorwaardelijk voor haar misdaden veroordeeld en de meeste in Duitsland veroordeelden hebben dus nimmer echt in de gevangenis gezeten en mochten verder genieten van hun lux verblijf in een bejaardenhuis of zelfs in eigen home genieten van hun pensioen. Irmgard Furchner is nu 99 jaar en volgens de Rechtbank in Hamburg is zij een van de laatste uit de Nazitijd die ooit nog zal worden opgeroepen om voor hun oorlogsdaden voor een rechtbank te verschijnen. Volgens dat ik weet is nu de oudste oorlogsmisdadiger ouder dan 100 en in de leeftijd van 97 tot 100 zijn er van Duitse kant of vluchters naar elders nog een honderdtal in leven!
Na vooraf een dienst in de Portugese synagoge werd afgelopen zondag 10 april 2024 te Amsterdam het Nationaal Holocaust Museum geopend door Koning Willem Alexander in aanwezigheid van de president van Israël, de Oostenrijkse president Alexander v/d Bellen, onze demissionaire premier Mark Rutte en burgemeester mevrouw Halsema van Amsterdam. Het museum herinnert aan de vele slachtoffers van het Nazibewind uit de tweede Wereldoorlog, waarbij miljoenen mensen vermoord zijn in de concentratie en vernietigingskampen, waarbij vnl. personen van Joodse afkomst. Vanwege de Gazaoorlog tussen Hamas en Israël, waarbij veel Palestijnse families door oorlogsgeweld om het leven kwamen waren er die dag ook protesten van hier ter lande wonende familieleden van de Gaza slachtoffers die niet protesteerden tegen de opening van dit museum, maar wel tegen de president van Israël die volgens hun zeggen al die Gazabewoners beschouwde als zijnde Hamas aanhangers. Volgens de berichten op Internet waren er ook een dertiental demonstranten gearresteerd die zich uitgelaten hadden in geweldpleging tegen personen en vernielingen hadden aangericht. Hier beneden ziet u enkele foto's van het gebeuren en persoonlijk ben ik bij deze opening niet aanwezig geweest en ik kan u alleen vertellen wat ik op Internet over deze opening vernomen heb.
Regionale Duitse Rechtbank veroordeelt voormalig kampbewaker Josef Schütz tot vijf jaar gevangenisstraf
Destijds werd er een Wet ingevoerd die aangaf dat iedereen die ooit een taak vervuld heeft als bewaker of in een concentratiekamp werkzaam was in een andere functie-bv. als administrateur-veroordeeld kon worden voor oorlogsmisdaden. Voor zover mij bekend zijn hier in Holland de oorlogsmisdadigers die ooit de dans ontsprongen zijn allemaal overleden en staat er hier in de toekomst voor oorlogsmisdaden gepleegd in de Tweede Wereldoorlog niemand meer terecht. Gisteren was het in Duitsland een regionale rechtbank die de 101-jarige Josef Schütz veroordeelde tot vijf jaar gevangenisstraf.
Josef Schütz was tijdens de Tweede Wereldoorlog vanaf 1942 tot 1945 gevangenisbewaker van het concentratiekamp Sandhausen te Oraniënburg ten noorden van Berlijn. Op 7 oktober 2021 stond hij ook al terecht en verklaarde hij dat hij in de oorlogstijd gewerkt had als landarbeider te Pasewalk en vandaaruit werden nog wel eens gevangenen naartoe gehaald om de oogst bij de boeren binnen te halen. Wat er allemaal in kamp Sandhausen (wijk heet nu Sachsenhausen) gebeurd was wist hij niets vanaf. In de administratie van dit kamp stond terdege zijn naam opgetekend en ook was er een foto waarop duidelijk uit op te maken viel dat Schütz-voornoemd-wel terdege kampbewaker was geweest. Kamp Sandhausen te Oraniënburg was een concentratiekamp dat al in 1936 gebouwd was en eveneens gediend heeft als model voor de duizend van die "werkkampen" die nadien gebouwd zijn. Van de groep die Schütz bewaakt had waren volgens administratieve kampgegevens 3518 personen die door kommer en kwel, vergassing of fusillade om het leven waren gekomen. In de jaren dat het kamp functioneel was zijn er zo'n 200.000 personen ooit ondergebracht en naar schatting zijn er 40 tot 50.000 personen daar om het leven gekomen. Als amateur-geschiedschrijver ga ik af op eigen onderzoek, of van vertrouwde personen binnen gekregen gegevens en vermeld hierbij worden dus geen verzinsels. Bij de stukken die van jaren terug hier op dit blog vermeld staan heb ik zo'n 15 verhalen staan over oorlogsmisdadigers die hier in Nederland of in het buitenland veroordeeld zijn voor oorlogsmisdaden die door hen begaan zijn. Vlak na de Tweede Wereldoorlog zijn veel oorlogsmisdadigers gevlucht, vaak met hulp van kerkelijke en bepaalde organisaties naar landen als Argentinië, Venezuela, Spanje en Canada. Te horen heb ik onlangs gekregen dat er mogelijk zo'n 100 van die gevluchte Hitler figuren, die inmiddels in leeftijd ook de 100 gepasseerd, zich schuldig gemaakt hebben aan oorlogsmisdrijven en nooit terechtgestaan hebben, nog in leven zijn.
Op 27 januari 2022 kwam te Lanaken in België op 95-jarige te overlijden de in Nederland beroemde strafpleiter Max Moszkowicz sr. Zijn allergrootste faam had hij verzameld door de verdediging van drughandelaar Klaas Bruinsma en de Heinekensontvoerders Cor van Hout en Willem Holleeder De begrafenis vond in bijzijn van zijn zoons en kleinkinderen plaats op zondag 30 januari te Maastricht waar mijnheer Moszkowics tot 2012 lange jaren had gewoond en waar hij ook zijn praktijk heeft gehad. In 2004 kreeg hij een beroerte en dat tastte zijn gezondheid zodanig aan dat hij ten laatste zijn ambt niet meer kon uitoefenen. Max Moszkowicz werd op 5 oktober 1926 geboren te Essen en in 1933 is hij met zijn ouders, zus en broer verhuisd naar Nederland. Aan de macht in Duitsland was Adolf Hitler en zijn trawanten die bekend staan als de Nazi's en deze lieden hadden het niet op de Joden begrepen en al vroeg voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog waren er al kampen waar mensen die ageerden tegen het Hitlerbewind of die zogenaamd niet pasten binnen de Duitse cultuur in werden opgesloten. Vandaar ook de vlucht van veel Duitse Joden naar het toen veilige Nederland. Echter toen in 1939 de Tweede Wereldoorlog uitbrak en Hitler in mei 1940 Holland binnenviel, kregen de Joden het hier ook zwaar te verduren en in juli 1942 werd de familie Moszkowicz gedeporteerd naar Auschwitz. Max was de enige van de familie die Auschwitz wist te overleven door het beoefenen van de bokssport en op het weekend werden er wedstrijden gehouden met als hoofdprijs wat meer te eten dan de andere gevangenen en de verliezers werden in de regel gefusilleerd of vergast. Toen aan het einde van de oorlog de Russen op zo'n 50 km van het kamp klaar stonden om het kamp te bevrijden, werden de gevangenen overgebracht naar Mauthausen en dit ging allemaal lopend en vooral de meest gehandicapte gevangenen overleefden deze tocht niet meer. Van Mauthausen werd Mijnheer Max overgebracht naar het Oostenrijkse Nazi-kamp Melk en het was na de bevrijding van dit kamp dat Max op 16 mei 1945 totaal berooid en verzwakt terugkeerde naar Maastricht waar hij onderdak vond bij de familie Bessems. Deze familie gaf hem de kans te gaan studeren. Aanvankelijk heeft hij dit gedaan in Utrecht, waar hij aan de universiteit de studie medicijnen volgde, maar dat vond hij op een gegeven moment toch maar niks en het was hier in Nijmegen aan de Radboud universiteit waar hij rechten studeerde. Inmiddels was hij sinds 1948 gehuwd met een dochter van zijn opvangadres, namelijk met Maria, Bertha Bessems die hem twee kinderen schonk. Zijn vrouw is overleden op 3 september 1992 en als weduwenaar heeft hij het leven verder vervolgd. Over Max Moszkowicz sr. had ik op 30 januari jl. al een stukje geschreven, maar dit werd op mijn blog niet opgenomen. Vandaar dat ik dit nu doe met als vervolg het tweede deel van Deportaties vanaf het begin dat de Nazi's daarmee begonnen.
Deportaties: Ik citeer: ,, Himmler ziet met eigen ogen: Nederlanders bereid om joden te deporteren." Reichsführer-SS Heinrich Himmler had op 19 mei 1942 in Utrecht een ontmoeting met NSB-leider Anton Mussert. Zes weken later begonnen in Nederland de Jodendeportaties. De filmbeelden van die dag zijn opvallend luchtig van toon. Ontspannen stapt nazi-kopstuk Himmler uit de open auto, die zojuist tegen het verkeer in de Maliebaan opgedraaid is. Hij trekt zijn jas uit en inspecteert in uniform de erewacht door de Weerbaarheidsafdeling van de NSB. Dan gaat hij bij het NSB-hoofdkwartier naar binnen. Als hij later lachend buiten komt verplaatst het gezelschap zich naar Paushuize voor het middagmaal, een sigaar op de binnenplaats en een groepsfoto. Het oogt allemaal uiterst gemoedelijk en charmant. SYSTEMATISCHE VERVOLGING: Maar hoewel Himmler formeel in ons land was voor een beëdigingsceremonie van Nederlandse SS-ers, zijn historici het er over eens dat de ware aanleiding van zijn meerdaagse reis veel macaberder moet zijn geweest. Het is hoogst aannemelijk dat hij kwam controleren of in Nederland alles klaar stond voor de systematische vervolgingen van Joden. Himmler zag de zogenaamde Endlösung der Judenfrage als een heilige missie die hem en zijn SS was toevertrouwd. Het genocideplan had een half jaar eerder vaste vorm gekregen met het inrichten van nazi's vernietigingskampen als Auschwitz-Birkenau, Treblinka en Sobibor. Van de ongeveer 140.000 Joden in Nederland hebben er meer dan 100.000 de oorlog niet overleefd. In Utrecht verdwenen meer dan 1200 van de 1900 Joodse inwoners uit de stad. Onder meer via twee transporten vanaf het Maliebaanstation. Veel slachtoffers gaven gezagsgetrouw gehoor aan een oproep om zich te melden bij de autoriteiten. Maar de enorme aantallen Joden die zijn opgepakt bij razzia's of door verraad tonen aan dat ook Nederlanders zich bereid toonden om het vuile werk voor de Duitse bezetters op te knappen. Eveneens een deel van de Nederlandse politie hield zich actief bezig met het opsporen en arresteren van Joden. In Utrecht opereerde een afdeling onder de verhullende naam 'Centrale controle'. NSB'er Jan Smorenburg gaf daar leiding aan een groepje 'Jodenjagers' die voor elke arrestant een premie opstreken. De agenten stalen bovendien niet zelden ook het geld en de kostbaarheden die opgepakte Joodse onderduikers meegenomen hadden. Over concentratiekampen heb ik een zestigtal stukken geschreven en u vindt ze allemaal op rechts van dit blog in een aparte kolom. Vergeet bij het raadplegen niet om terug te gaan tot het begin van dit blog! Van de oude garde, zoals ik leven er niet al te veel mensen meer en het is voor de geschiedenis belangrijk dat ook onze nakomelingen horen wat er in de tweede Wereldoorlog gebeurd is en het nooit toe mogen laten dat een bepaalde bevolkingsgroep gediscrimineerd wordt en door hun belagers op genocidale wijze van het leven beroofd wordt.
