Op naar de straat... voor uw toekomst!
http://www.mixcloud.com/MedialabKortrijk/hart-boven-hard-pamfletgedicht-alain-delmotte-201014/
OEFENING IN HET SCHRIJVEN VAN GESCHIEDENIS
De these die ik naar voren schuif, is dat de democratie zowel de mogelijkheid als het moment van verzet is.
Thomas Decreus
De these die ik naar voren schuif, is dat het gedicht zowel de mogelijkheid als het moment van verzet is.
A.D.
Alain Delmotte
1.
Geschiedenissen. Wie liet ze gebeuren? Wie moet ze doorstaan?
Oude geschiedenissen: ze kropen en kruipen in onze kleren. Ze worden de sleet in de kleren van onze zonen, van onze dochters
Laten we uit onze doppen kijken als geschiedenis al te graag buiten onze wil om wordt geschreven.
Dan vallen er doden
Te tellen,
Statistieken bij te houden,
Achteraf
Rekeningen te betalen.
Dat soort geschiedenis wordt er één die moeiteloos in de taal van complotten en samenzweringen, grinnikend, achter onze rug wordt geschreven
als de enige mogelijk ingeprent.
Geschiedenis die we als de donder op onze domme koppen hebben gekregen en zullen blijven krijgen.
Muziekgeschiedenis is die geschiedenis dan, want het liedje, de vernielzucht van die liedjes kennen we al: een raket wordt afgevuurd, een vliegtuig
Crasht
Willekeurig neer
En zo hebben alle passagiers probleemloos
Hun unieke eindbestemming bereikt.
Geschiedenissen mijlenver van het menselijke geweten verwijderd, in tot verscheurd vlees gereduceerde landstroken waar
Het water zeldzaam is,
De aanpak hardhandig,
De onthoofdingen memorabel,
Want online mee te volgen.
En al zijn het in geen geval onze zonen en dochters, het zijn wel degelijk onze zonen en onze dochters die daar worden begraven.
Begraven worden. Zoals dat op-een-hoop-gooien daar wordt genoemd.
Landstroken waar het geweten zich niet waagt, zich niet laat knagen, waar het quasi is verdwenen.
Wat er dan nog van dat geweten overblijft?
Niet meer dan wat stront aan de knikker.
2.
En dan zijn er de geschiedenissen die zij hebben geschreven.
Zij, de opperbesten, zij
Die in uitkienen
En uitknijpen
Zijn bedreven.
Ze schrijven geschiedenis vol aanstekelijke berekeningetjes, tabelletjes, foefjes danspasjes en - hup, hup van die
Sierlijke indexsprongetjes.
En met, als neusje van de zalm: bonusjes, van die geraffineerde bonusjes.
Hun muziekjes. Dat zijn cijfertjes,
Cijfertjes alom: evenveel
Als schoppen onder onze kont.
In-casseren maar.
In-casseren maar.
En we in-casseren
Omdat het ons zo werd bijgebracht.
De geschiedenissen die ze schrijven zijn deze van hun liefdadigheid.
De liefdadigheid waarmee ze onze zonen en dochters aan zwart werk helpen,
Aan schaamte,
Aan schande,
Aan schrik.
De liefdadigheid waarmee ze hun menselijk leed proberen te verzachten
Door het zo laag mogelijk houden van minimumlonen en uitkeringen, het verhogen van de pensioenleeftijd en de bitsige, dringende vraag naar
onze flexi-bi-li-teit,
Door het sleutelen en morrelen aan onze breinen, het ontwerpen van nieuwe sjablonen, modellen, masterplannen, labels - onder de prachtige schuilnaam
Vooruitgang.
De liefdadigheid
Waarmee ze smeken naar meer camerabeveiliging,
Meer efficiëntie,
Meer efficiënte camerabeveiliging,
Meer controle,
Meer controle
Op de efficiëntie van de camerabeveiliging,
Meer kwaliteit,
Meer kwaliteit van controle,
Controle op nog meer efficiëntie van de camerabeveiligingen,
Meer garanties,
Meer garanties voor nog meer kwaliteit,
Voor nog meer controle,
Voor nog meer efficiënte camerabeveiliging.
Ze willen.
Ze hebben.
Ze willen meer
Controle.
Ze hebben meer
En meer
Controle.
De liefdadigheid waarmee ze
Hoogtechnologisch frauderen,
Verheven marchanderen,
Maniakaal privatiseren,
Saneren,
Stigmatiseren,
Teren
Op de schoppen die ze ons geven.
Hun winst.
Hun winst is hun misdaad.
Hun misdaad
Met ons werk.
Hun misdaad is
Dat iemand
Werk wordt ontzegd.
O, de liefdadigheid waarmee we toestaan dat we in-casseren.
Hoe zou dat zijn hun geweten?
Hun geweten? Dat is kinderspel.
Niet moeilijk aan te leren.
Er geldt slechts één regel.
Ik.
Ik.
Een
Met koopwaar
Overrompelende,
Aan vrije markt
Vastgeketende,
Met vraag en aanbod
Doordesemde,
Met schijn, spektakel en reclame
Opgesmukte,
Voor wat grof geld
Gemakkelijk
Te corrumperen,
Met gebakken lucht
Ingeblikte,
Opgepepte
Ik.
3.
En wij dan, wij.
Blijft onze geschiedenis dan uit?
Wij, de domme koppen.
De geschopten.
De gefopten.
Wij,
Die met de zonen
Die met de dochters,
Wij
Die enkel de tijd bezitten
Die we leven.
De tijd die ons ontbreekt.
De tijd die ons wordt ontnomen.
De tijd die we op goed geluk
willen benutten.
De tijd die we aan hun rendement
Moeten spenderen
Terwijl de tijd
Die we willen leven
Aftikt en ons ontgaat.
Wij willen dat
onze zonen
Onze dochters
Leven.
Wij, de vandaag verongelijkten.
Wat als wij nu eens
Onze muziekjes lieten horen?
Wij, de taaien.
Ja, wat als wij nu eens geschiedenis schreven?
Dit keer de onze.
Laten we samen geschiedenis schrijven, die van nu.
Laten we nu geschiedenis schrijven.
Laten we daarvoor afspreken.
Laten we afspreken op een plek waar we thuis horen.
We horen nu thuis op straat.
Laten we zo afspreken: laten we op straat geschiedenis schrijven.
Laat de straat geschiedenis schrijven: nu.
Een paar woorden maar, een paar woorden,
Aan schamele geschiedenis
De schamele onze, die van nu.
Woorden
die onze zonen, onze dochters zouden kunnen onthouden.
Dat ze onthouden dat het onze woorden waren
Zodat ze met die woorden zelf
Maar dan in eigen woorden
Hun geschiedenis zouden schrijven.
Laten we afspreken. Laten we met elkaar geschiedenis schrijven, elkaars geschiedenis, voor elkaar, met elkaar, op straat.
Laten we onze geschiedenis beginnen, op straat.
Laten we geschiedenis schrijven met wat we hebben aan geweten.
Het geweten dat ze ons hebben geschopt.
Het geweten waarmee we onze waardigheid en onze verontwaardiging aan elkaar hebben gekoppeld.
Laat het geweten trots en vol lef zijn.
Met zn allen
Op straat!
Zonen, dochters,
Op straat!
En schop terug.
23-10-2014 om 00:33
geschreven door achturencultuur
|