Managers... door Alain Delmotte
Onderstaande tekst konden we horen uit de mond (en pen) van Alain Delmotte, op de nieuwjaarsreceptie van ACOD Kortrijk...
MANAGERS
1.
Het maatpak, het mantelpak dat ze dragen in hun
hoofd zit krap: naar alle waarschijnlijkheid zullen we het voelen.
Als ze naar elkaar mailen bestaat hun
woordenschat voornamelijk uit procenten.
Als ze diep snijden in ons vlees dan heet dat
rationaliseren.
Ze leggen hun zaken voor zoals ze zeggen dat ze
zijn en argumenteren verder niet. Ze zien in alles het positieve: dat het hen
steeds beter gaat. Armoede mens de mens taai. Zelfs kanker maken ze tot iets
feestelijk.
In het openbaar maken ze zich met een powerpoint
duidelijk. Met een grafstem, aan een brede glimlach gekoppeld.
2.
Het woord statistiek is hun tot majesteit. Als
ze het horen raken ze in extase, in aanbidding. Ze stappen ervoor uit de
kleren.
Statistieken die buiten hun statistieken vallen,
vervloeken ze, beschouwen ze
als een aberratie, als iets kleinzerig en
uitermate klein-menselijk.
Menselijkheid, vragen ze zich af, is het dat
wat wij tussen de benen voelen als wij onze statistieken lezen?
Hun boekhouding, hun trots. Tussen neus en
lippen subtiel frauderen, hun eer. Geen vragen stellen. Tellen!, hun devies.
Het ergste, het meest giftige is dat ze zich
kunnen voortplanten.
3.
Hun lievelingsgerechten die ze zich in selecte
restaurants laten serveren, herken je niet aan de smaak, maar aan de sterk
gekruide prijs die ze ervoor betalen. Het prijzige is hen stevast tot lieve
lust. Hun luxe komt ons duur te staan.
Van de chique drollen die ze morgen zullen
droppen hopen ze dat die hun gewicht in goud waard zullen zijn. Hadden ze de
formule, ze verzilverden de stank.
4.
Op gewone stervelingen, dierbaren, kijken ze
neer. Stervelingen: een risico, een gevaar. Nooit halen die de vereiste
quotas. Ze geloven enkel in het eeuwig leven van hun centen.
De mensensoorten waarin ze zijn geïnteresseerd:
de onvoorwaardelijke, loyale onderdanige en de jaknikker.
Ook de
hielenlikkers kunnen hen ten zeerste behagen: zij die zich gewillig diep
in het
vlees te laten snijden.
Hun schemas kloppen. Hun geweten niet.
5.
Als ze ons aanspreken vallen ze professioneel
uit in het zo stijf zijn als een hark.
Ze nemen iemand pas in vertrouwen als ze zeker weten
dat die op te lichten valt.
Empathie: wat voor pose zou dat zijn? En wat,
en hoeveel brengt dat op? Zou het een reclamecampagne waard zijn? Wat halen we
eruit?
6.
Modale gezinnen, rechtschapen consumenten.
Tevredenheid, naarstigheid. Zo blijkt the
brave new world die ze zich verbeelden.
O ja, prachtig: in hun wereld wordt iedereen
bonussen gegund. Zij de meest klinkende.
7.
Hun cijfers zijn onze komende calamiteiten. Ze
stellen zich aan als koffiedikkijkers, als profeten. Maar het zijn profiteurs:
ze maken goede sier met wat onze kopzorgen zullen worden.
Ze praten alsof ze goed nieuws hebben te
vertellen. Zelfs als ze snijden in ons vlees.
Zie eens hoe ze berekenen. Ze tellen op, ze
trekken af, ze delen, ze vermenigvuldigen. Ze grinniken, ze schateren, ze
kraaien het uit, ze stampen met de voeten.
Wat zouden ze aan het berekenen zijn, dierbaren?
Ze berekenen, ze berekenen globaal, ze maken de globale rekening: de
uitbuiting.
03-02-2015 om 01:04
geschreven door achturencultuur 
|
