Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
30-07-2009
Donderdag 30 juli 2009,autopsieverslag volledig afgerond
Hallo Zoë,
Ik ben hier met het autopsieverslag! Het is dus een stapelingsziekte;
Een mens heeft 46 chromosomen waarvan de baby er 23 van de vader(in de spermacel) en 23 van de moeder erft. Ieder chromosoom hebben we dubbel, 2 nummers 1 2 nummers 2 2 nummers 3 enzoverder tot 46 Waarom hebben wij die dubbel;deze hebben we dubbel als noodplan moest er iets mislopen in de ontwikkeling, gebeurd er iets met een bepaald nummer,dan heb je nog een reserve nummer over,en dat is nu juist het probleem. Bij mama (Brenda)was er een probleem met nummer 7,en heeft ze reeds haar reservenummer gebruikt voor zichzelf. En zo is het ook gebeurd bij papa(Yves) .Met ook hetzelfde nummer 7. Deze kans dat een koopel beiden hetzelfde nummer missen is bijzonder klein, 1 op 100000. Waardoor in de ontwikkeling van Zoë ,zij maar 1 nummer 7 had. Wij hebben dus allebei problemen met nummer 7,Als papa en of mama chromosoom nummer 7 dubbel gehad, dan was er voor Zoë geen probleem geweest.En hadden wij dit nooit opgemerkt. Dit brengt ook teweeg dat wij 25% herhalingskans hebben,omdat het zowel van papa als van mama kan zijn. De stapelingsziekte kan niet voorkomen worden,en is ook niet geneeslijk, de kans dat de baby nog levend geboren word is dan erg klein,nomaal gezien zou Zoë gestorven zijn in mijn buik,en misschien nog de zwangerschap hebben uitgelopen,maar ze zou zeker niet gezond geboren worden. Het gaat hier over een ernsige handicap. Waardoor ze dan op latere leeftijd dan nog ging gestorven zijn. Het is een zeer zeldzame aandoening,en kan voorkomen bij mensen die bijvoorbeeld familie zijn, zou het eigenlijk normaal zijn als zij zo een zeldzame aandoening hebben,omdat ze dan die chromosomen hebben.
De opties zijn;
-ofwel kiezen wij er voor om met broertje Toby verder een normaal gzin te blijven,en stoppen wij ons verlangen naar nog een baby -ofwel zeggen wij,kijk we gaan er nog eens voor ,maar willen niks van speciale onderzoeken en hopen dat het lot beslist ons een goede gezonde baby te geven -ofwel kiezen wij er voor om terug zwanger te zijn en gaan wij direct naar Leuven voor prenatale onderzoeken en vlokkentesten en vruchtwaterpuncties,en testen die maar in enkele labo's in gans België kunnen getest worden en zullen wij van week tot week leven,en hopen dat het goed komt,en als het dan weer zo is, dan hebben wij natuurlijk geen geluk,en zal het zo opnieuw aflopen zoals nu met Zoë. De testen houden natuurlijk veel risico's in om dan een miskraam te krijgen. -ofwel kiezen wij voor een donor inseminitaie,dan krijg ik een gezonde baby met een risico die ieder mens kan hebben,maar dan is de baby niet van papa.
25 % is relatief veel als je het over een zware aandoening hebt, als je 25%kans zou hebben om de lotto te winnen,dan speel je best mee, als het over onze zaak hier gaat,stop je best,want de kans dat je het opnieuw moet doormaken is serieus groot,maar dan nog is het steeds onze keuze!
De dokter stelt voor om zes maanden tot een jaar te wachten om een nieuwe zwangerschap te starten, niet omdat het kwaad kan om medische redenen,of omdat het niet mag, het is gewoon omdat mama en papa de keuze goed moeten overwegen, wat wij wel en niet aan kunnen. Het is geen gewone materie wat wij hebben meegemaakt,en dat verlies kunnen wij niet goedmaken met een nieuwe baby.
Al toch hebben wij beslist om een nieuwe poging te doen om een gezond kindje ter wereld te brengen. Zij stellen voor om het gepland te doen,zodat zij direct kunnen ngrijpen met testen,en zodat Leuven ook op de hoogte is van mijn zwangerschap,en zij kunnen aan een bepaalde termijn de nodige testen uitvoeren. Want als het ongepland is,en ik ben zwanger,weet ik het misschien laat,en zijn zij ook te laat voor de testen. Het is van groot belang dat iedereen op de hoogte is en kan ingrijpen,wanneer het nodig is. Zodat niks word over het hoofd gezien.
Ik zou goud geven om te wensen dat ze er iets konden aan doen,helaas ligt dit niet op onze weg. Als mama bij iemand anders was,of papa bij iemand anders,dan hadden we nu een gezonde baby. Maar wij kunnen elkaar de vinger nu niet wijzen,want we hebben allebei het probleem! Wij kiezen niet voor een donorinseminitaie,omdat wij een baby van ons tweeën willen; Dus kiezen wij er vandaag voor om de zwangerschap te starten zodra mama haar eerste maandstonden krijgt. Door het shockerend nieuws heb ik natuurlijk vandaag mijn eerste maandstonden terug,en kan ik vanaf nu alles in de gaten houden en er met andere woorden voor gaan. Het probleem ligt echter bij mij,dat ik heel snel zwanger geraak,op zich is dit voor iedereen een goede dienst,maar als het bij mij snel gaat,zitten wij direct met de lopingen van hier naar Leuven, enzoverder. Hopelijk komt nu alles in orde,en kan ik nog genieten van een mooie zwangerschap en een gezonde baby. Op naar het geluk!
Hallo Lieve Zoë, Mama moest vandaag werken ,van daar dat ik er nu pas ben.. ik heb al sinds zaterdag hevige buikpijn, en nu en dan heb ik het gevoel gehad dat ik mijn maandstonden krijg, maar ze komen niet door.. Deze avond zag ik een beetje bloed..Maar is nu al weer weg Heb toch dat gevoel in mij dat ze daar zijn.. Hopelijk wel,dan kan ik al weer beginnen rekenen wanneer ik ovuleer, zodat we een broertje of zusje voor jou en Toby kunnen krijgen. Als de dokter mij morgen tenminste zegt dat het mag, ik zal toch een kaarsje branden, want ik kan niet omgaan met de gedachte dat er geen baby meer zou komen. Toen ik zondag je babyspulletjes op zolder zette, flitste het gans de tijd door mijn hoofd dat ik een baby wou, en het mag nu zelfs een jongen zijn, als het maar gezond is!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Maar ik zal je toch niet vergeten,je moet geen schrik hebben, jij zal altijd ons tweede kindje blijven, en in alles zal ik je laten verder bestaan! Ik zal je morgen schrijven hoe het bij de dokter is gegaan, ik denk wel dat ik al weer zal huilen,om alles nog eens opnieuw te moeten aan horen.. Maar het is voor een goed doel, tot morgen Zoë liefs mama
Ik had een droom En als je het wonder ziet van dit verhaaltje Dan kun je de toekomst voorspellen ook al faal je Engeltjes zijn het goede in alles wat ik zie Ik geloof in engeltjes wanneer de tijd juist is voor mij Ik fantaseer,om me door de realiteit te slepen en mijn bestemming maakt het de moeite waard door de donkere tijden heen , is het nog steeds een kilometer
Hoe kan ik je zomaar laten gaan je gewoon laten gaan zonder dat je een spoor achterlaat Terwijl ik ieder moment met jou had kunnen beleven jij bent de enige die me echt helemaal kende
Hoe kun je zomaar weggaan van mij, Terwijl ik alleen maar kan kijken hoe je weggaat Omdat we alle onze pijn moeten delen en zelfs onze tranen Jij bent de enige die me helemaal echt kende
Dus kijk nu naar me, er is alleen een lege plek Er is niets meer over om me eraan te herinneren, alleen de herinnering van jouw gezicht
Kijk nu goed naar me, er is alleen een lege plek
En dat jij zou terugkomen naar mij, Dat kan gewoonweg niet gebeuren en daar moet ik mee leren leven
Ik wilde dat ik je kon laten omdraaien, omdraaien zodat je me zag huilen Er is zoveel dat ik tegen je moet zeggen, zoveel redenen waarom Jij bent de enige die me echt helemaal kende
Dus kijk nu naar me, er is alleen een lege plek Er is niets meer over om me eraan te herinneren, alleen de herinnering van jouw gezicht
Kijk nu goed naar me, er is alleen een lege plek
Maar op je wachten, is het enige wat ik kan doen en dat moet ik inzien
Kijk nu eens goed naar me, Want ik zal er nog steeds staan
En dat jij zou terugkomen naar mij, Dat kan gewoonweg niet gebeuren en dat is het risico dat ik moet nemen
Ik ben soms zo verdrietig..dat de tranen in mijn ogen staan dat ze over mijn wangen rollen,en ze niet te stoppen zijn.. Ik heb soms medelijden met mezelf.. ik wil soms ontwaken uit mijn boze droom.. maar besef dan ,dat dit geen droom is Ik wil soms huilen,en ben blij dat ik huil.. alsof ik het graag doe! Ik weet soms geen raad met mezelf..ben dan boos op alles en nog wat in mijn omgeving.. Maak dan ruzie met papa..wat niet mag papa maakt dan ruzie terug,wat niet nodig is... Hoe heb ik je toch ooit kunnen laten gaan? waarom maak ik zoiets mee?we zullen het nooit weten maar toch zal ik het mij nog lang afvragen en als ik deze vraag niet meer zal stellen,dan zal ik een andere vraag stellen..
Al weer een dag voorbij,al weer een dag dat mensen je vergeten zijn,al weer een dag die zegt dat we ouder worden,en al weer een dag voorbij zonder jou aan mijn zij.. Als ik rondom mij kijk,dan zie ik mensen die gelukkig zijn,mensen maken plezier mensen gaan winkelen,ze lopen op straat,ze lachen,ze kennen niks anders dan vreugde.. Ik zit soms in de auto,ik staar door het raam en kijk in elk huisje binnen, en dan vraag ik me af;zijn er daar mensen die huilen? Zijn er daar mensen die verdriet hebben?hebben ze daar ook iemand verloren? En soms zie ik ook mensen alleen in hun huisje zitten,die staren naar buiten, naar ons toe..naar de passerende auto's... Zij zijn ook alleen,en zij verdienen dat ook niet.. Zijn zij dan alleen omdat ze ook iemand dierbaars verloren hebben? Overal in de wereld is er geluk en verdriet,en soms zien wij dat niet Wij mensen staan er nooit bij stil dat het leven ons zo kostbaar is, wij denken altijd maar aan geld,en haat en liefde.. in plaats van elkander lief te hebben,en overeen te komen met elkander en geen messen in de ruggen te steken. Want op het moment dat je net als wij een keuze maakt in je leven over leven en dood van iemand die je nauw aan het hart ligt,of in ons geval ons eigen vlees en bloed dan vergeet je wie je haat,of wie je bemint..of eender wat Ik hoop dat mensen elkaar steunen,zoals iedereen ons heeft gesteund dat mensen elkaar helpen,want de hemel hier boven is niet altijd blauw!
Als ik broertje Toby bekijk..Hoe hij soms half uit de zetel hangt of als hij weer iets doet wat niet mag,of als hij heel stout is.. dan breekt mijn hart en kan ik niet kwaad zijn, hij is mijn enige kindje die ik levend en gezond op de wereld heb gebracht en ik hou van hem met mijn hart en ziel.. Misschien kun je het niet begrijpen,maar het is zo lastig om te beseffen dat Toby mijn eerste en laatste kindje zou zijn... En ik hoop dat Toby later ook beseft wat wij voor hem hebben gedaan dat wij hem een goed leven willen geven,met alles erop en eraan! Ook voor hem is deze tijd een lastige tijd,en wij proberen zo veel mogelijk Toby in onze armen te sluiten als het voor ons niet meer gaat zodat hij ook voelt dat wij er voor hem zijn. ...Hij heeft dezelfde lippen als jij Zoë,dat zelfde wezentje...
Goeiemorgen lieve Zoë; Mama heeft slecht in slaap geraakt gisteren avond, elke avond zie ik de bevalling voor mijn ogen,en sta ik stil bij kleine dingen die er op die dag gezegd en gebeurd zijn.. Ik probeer dan mijn gedachten te verzetten,maar dat gaat niet. De tranen rollen dan over mijn wangen,mijn kussen is dan heel nat, en dan moet mama opstaan om die te verversen. Ik hoop dat er dagen komen dat ik zonder nadenken kan gaan slapen. Vandaag bel ik de patholoog op om een afspraak te maken, Ik hoop op deze week.. we zullen zien,tot later kindjexxxxx
Ik ben er terug Mama moest dus werken vandaag..Het ging goed,ik heb veel kunnen doen, en werd niet geconfronteerd met jou verlies.. Ik heb telefoon gekregen van dokter Watty, Wij mogen morgen een afspraak maken met de patholoog om de voledige uitslag te weten van de autopsie.. Ik hoop dat wij zo snel mogelijk mogen gaan,zodat mama en papa weten hoe ver we staan. Ik hou je zeker op de hoogte. Groetjes mama
Hallo lieve Zoë, mama moet vandaag gaan werken,broertje Toby gaat naar tante Anja, zij gaan vandaag naar de brielmeersen gaan wandelen. Papa is sinds deze nacht al terug de baan op,en zal dan na zijn werk vanavond broertje ophalen. Ik hoop dat ik vandaag een betere dag heb,want anders is het zo moeilijk voor mama om te werken,alhoewel ik erg mijn best doen. Ik kan nu niet veel schrijven,omdat ik straks weg moet, maar zal dan vanavond terug komen, tot later meisje, dikke kus en knuf van mama
Dag lieve Zoë, het is vandaag weer zo een dagje als alle andere geweest.. Mama en papa hadden het zeer moeilijk met elkaar... Het begint altijd met woorden,en eindigd in ruzie.. Mama kon het vandaag niet aan dat papa zijn verdriet om jou altijd om zet in boos zijn.. Hij is dan boos op de gehele wereld,en wij Broertje Toby en mama moeten dan boeten, en vandaag was weer zo'n dagje,mama heeft dan eens flink haar gedacht gezegd, en eerst was papa heel boos,en leek het alsof hij mama en Toby niet meer graag zag, hij wil alles alleeen aan kunnen en denkt niet meer aan de gevoelens van zijn gezin! Wij hebben allemaal pijn en verdriet,wij horen het samen te verwerken, maar papa sluit ons elke dag buiten,en zo verliest hij de controle over ons, en voelt hij ook dat wij er niet meer voor hem zijn. Mama moet aan zichzelf denken op dat moment,ik kan mezelf amper helpen en als papa dan nog boos doet,dan kan ik het al helemaal niet meer aan! Dus mama heeft na het geruzie naar boven gelopen,ik ben in de babdkamer gaan zitten, en heel hard beginnen huilen,mijn keel deed pijn,kreeg amper lucht, en het leek allemaal plots zo zinloos,waarom zou ik nog ruzie maken? Het helpt mijn verdriet toch niet,en papa geeft er toch niet om,dat denk ik toch? Maar neen,papa is naar mama toe gekomen,naar boven in de badkamer, hij heeft mama's hand gepakt en me gevraagd naar beneden te komen, eens beneden kreeg ik een dikke knuffel,en vertelde me dat hij me graag zag, dat hij spijt heeft dat hij soms zo kwaad doet.. We hebben broertje Toby in onze armen gesloten,en gehuild.. Samen hebben we gehuild om jouw Zoë.... Omdat wij heel veel pijn hebben,en soms niet meer weten hoe we het normale leven terug moeten opbouwen,wij kunnen niet met elkaar omgaan in deze situatie, het is verschrikkelijk om als man en vrouw door het leven te moeten gaan, met dit verlies,ik weet zelfs niet of alles nog terug zal goed komen, of we ooit nog eens een volle week kunnen lachen en plezier maken zonder ruzie en gekibbel omdat we jouw missen,omdat het pijn doet.. En neen Zoë,papa kan er ook niks aan doen dat hij zich af reageert op ons, het zit gewoon in zijn karakter om het zo te verwerken,en dan moet iedereen er aan geloven. Ik heb het al honderd keer verteld,en zal het nog duizend keer zeggen, maar ik mis je mijn kindje,je laat bij mama een héél leeg gevoel achter, en mama weet soms niet meer of ze het ooit nog kan vergeten.. Dat fijne gevoel van mama te worden,ben ik kwijt geraakt, vier weken geleden,hebben ze mijn baby afgepakt,om dienst te doen in de hemel en ze hebben er nooit mee rekening gehouden,hoe ik me dan zou voelen eens je weg was... Ik hou van je, kusje mama
We hebben al veel reacties gekregen op deze blog, en daarvoor wil ik iedereen bedanken. Jullie zijn allemaal één voor één mensen die wij in ons hart zullen sluiten, en als er bij jullie ooit een steunende schouder nodig is,dan zullen wij er ook voor jullie zijn.
Mama en papa gaan deze avond mee met opa en oma, opa moet ergens optreden,en papa zal hem helpen,vandaar dat ik nu mijn blogje schrijf. Ik heb nog steeds geen liedje gemaakt voor deze site,maar vind nog steeds niet het gepaste,maar het komt er hoor! Ik weet dat je graag muziek hoort.
Mama heeft gisterenavond nog een eindje wakker gelegen,papa lag al vroeg te slapen, en, mama wou nog naar de film kijken... Maar ik leek eerder afwezig..Ik heb traantjes gelaten,alweer... En allemaal nog om jou,ik stel mezelf nog altijd de vraag,waarom? En waarom kan ik dan nooit geen gezonde baby meer krijgen, het zou mij zo vooruit helpen als ik kan zeggen dat ik opnieuw zwanger ben, ook al krijg ik dan een zoontje erbij,het kan mij niet schelen, ik zou gewoon heel graag een babytje krijgen, en zonder zorgen een volledige zwangerschapstermijn uitdoen, en in het moederhuis met een vrolijk gezicht iedereen ontvangen. Maar ah...zullen we dat ooit nog meemaken? Mama heeft al op de site gekeken voor adoptie, amai het kost heel wat om een kindje van een ander land te adopteren. Het is bijna niet mogelijk hoe mensen dat kunnen. Het zou ons 13.000 euro kosten,en dan kun je er 3jaar op wachten.. De vereiste is dan nog dat je getrouwd bent,nu..als het maar dat is,dat zou het minste zijn,maar dan nog.. Ze hebben deze week alweer een baby in de vondelingenschuif gestopt, en dan vragen ze aan ons zoveel geld om een baby te kopen, terwijl er zovele sukkelaartjes op de wereld komen,die amper voeding krijgen. wat een wereld hé..
Hoe gaat het eigenlijk daar boven met je? Heb je al veel babyengeltjes gezien? En zijn ze allemaal een beetje aardig? mama denkt heel veel aan jouw hoor,en nog steeds heb ik het moeilijk, en huil ik dan..omdat ik me soms geen raad meer weet.. Maar ik onthoud de mooie dingen aan jou, tot later kleine meid, en als morgen de zon schijnt,dan weet ik dat je naar me lacht dikke kus en knuffel van mama xxx...
Telefonisch verslag van dokter en gynaecoloog Watty Ronde kom Roeselare Op Donderdag 23 juli 2009
Korte beschrijving Stapelingsziekte, aandoening als gevolg van een gebrek aan een bepaald enzym, waardoor stoffen niet worden afgebroken, maar worden opgeslagen ('gestapeld'), wat leidt tot stoornissen in de functie van de desbetreffende organen.
Symptomen Stapelingsziekten zijn zeldzame aandoeningen waarvan de verschijnselen afhangen van welk enzym ontbreekt.
Vormen Men onderscheidt 'glycogeenstapelingsziekten' en 'sfingolipidosen'.
De meest voorkomende vorm van GSD IV is de vorm die voorkomt komt bij kinderen in de eerste maanden van het leven en gaat gepaard met lever en milt vergroting en met een achterstand in de groei.
Dit wordt gevolgd door een progressieve levercirrose (schrompeling van de lever) met portale hypertensie. ( verhoging van de bloeddruk in het poortadergebied door belemmering van de bloedstroom in de leververtakkingen), ophoping van vocht in de buikholte, pijnlijke spataderen en de dood voor de leeftijd van 5 jaar.
Hypoglycemie wordt zelden gezien
Het neuromusculaire systeem is ook betrokken bij de ziekte.
De symptomen zijn : hypotonie (spierslapte ) en atrofie.
Ernstige cardiomyopathie ( hart-spierziekte) is ook gerapporteerd als een overheersend kenmerk.
In het algemeen is GSD IV een multi-systeem ziekte met als overheersend kenmerk een progressieve levercirrose die tot een vroege dood leidt; echter; er zijn patiënten die overleefden zonder een bewijs van een progressieve leverziekte.
Er zijn ook patiënten met GSD IV waarbij de ziekte zich beperkt tot het zenuwstelsel. ( Dit zijn volwassen patiënten met polyglucosan body disease , waarbij een defect van het branching enzyme is aangetoond in leukocyten en de perifere zenuwen ).
Diagnose:
De klinische en het biochemische beeld kan niet onderscheiden worden van andere oorzaken van cirrose in de kindertijd.
De diagnose van type IV vereist een biopsie om abnormaal glycogeen en een defect van het branching enzyme aan te tonen in de lever, spieren, leukocyten, erythrocyten of fibroblasten.
Behandeling:
Er bestaat geen specifieke behandeling voor GSD type IV.
Het onderhouden van een normoglycemie ( normaal glucosegehalte) en een adequate dieetbehandeling kan de leverfunctie tijdelijk iets verbeteren.
Voor patiënten met een progressief lever falen is een levertransplantatie voor de leeftijd van vier jaar de enige succesvolle behandeling.
Omdat de GSD type IV een multi systeemziekte is , is het lange termijn succes van de levertransplantatie niet bekend.
Erfelijkheid:
De overerving van Glycogeen Stapelingsziekte Type IV is autosomaal recessief.
Hallo lief engeltje van mij, mama heeft gisteren niet kunnen schrijven. De reden,emotioneel zat ik er een beetje door,en de ganse dag gewerkt. Het spijt mij heel erg,maar hier ben ik al terug he.. Ik had gisteren een moeilijke dag,ik kreeg telefoon van een klant in de winkel,en zij wist namelijk dat ik zwanger was,ze vroeg mij hoe het met me was,en mama moest het ganse verhaal vertellen. Doordat die klant alsmaar bleef vragen stellen over hoe en wat,kon mama amper nog spreken, en kwam ik op den duur slecht,ik dacht dat ik ging overgeven,of flauwvallen. Nadien voelde ik mijzelf niet beter worden,ik begon mezelf weer vragen te stellen, en de feiten weer onder ogen zien,en het voelde helemaal niet goed meer. Dus,heb ik dan maar op het werk gebeld met dokter Watty,mama's gynaecologe, om de uitslag te weten van de autopsie,en die bleek helemaal niet goed te zijn, je hebt een stapelingsziekte,en dat is een aandoening als gevolg van gebrek aan een bepaald enzym waardoor stoffen niet worden afgebroken maar opgestapeld wat leidt tot stoornissen in de funvtie van de organen,hetis een zeldzame aandoening. Dus eigenlijk om het in de woorden van de dokter te zeggen, heeft mama geluk gehad met broertje Toby en kunnen wij geen gezonde baby meer op de wereld zetten,jij en broertje Toby zullen mijn enige twee kindjes blijven. Ik heb een bengeltje en een engeltje! Mama heeft slechte cellen,ik maak stoffen aan die niet goed zijn voor een baby. Ik zou alleen maar mezelf ziek kunnen maken door opnieuw een zwangerschap aan te gaan. Wat denken jullie?heeft iemand voor mij een antwoord,als je in mijn plaats zou staan, en je weet dat de herhalingskans 1op de 4 is,en dat je dit alles opnieuw kan meemaken, zouden jullie het wagen?Weet wel dat het verlies groot is,maar de drang naar een nieuwe baby ook en dat dit mijn enige verwerkingsfase was,ik kan het alleen maar verwerken als ik dat leeg gevoel kan opvullen,als jullie raad hebben,mail me dan,of geef reactie op de blog, ik lees het alvast heel graag!
Zoë,nu terug naar jou toe, ik mis je lieve schat,mama bewandeld momenteel een bijzonder pijnlijk pad, ik heb nooit gedacht dat ik in mijn jonge leven,al zo een drastiche beslissingen zou moeten nemen, en dat de resultaten ervan zo negatief zouden zijn, wie staat er nu in godsnaam bij stil,dat zij van de ene dag op de andere geen baby meer' mag 'krijgen, hoe dieper kunnen ze je nu nog steken? Hoe ver moet mijn lijden eigenlijk gaan voor 'God'?En wat heb ik hem misdaan? Ik ga elke dag werken,ben in geen 7jaar dienst bij zeeman ziek geweest,enkel nu voor jouw Zoë ik vloek wel ,ja dat wel en wie niet... maar probeer een zo goed mogelijk mens te zijn,en dan krijg ik dit als dank en sympathie... Ah ,voor de mensen die geloven,ik kan jullie maar 1 ding zeggen,ik geloof niet meer, want de dag dat ik hem nodig had,was hij er niet,en als hij er was, dan wil ik hem nu zeggen,dank je wel en als je bestaat ,kun je er maar voor zorgen dat je voor mijn dochter in de hemel een goeie reden had om haar bij ons weg te halen,en dat ze daar boven kan dienen voor iets wat goeds is,en dat ze daar gelukkig kan zijn bij alle andere engeltjes,en als je niet bestaat,wel,waar is mijn kindje dan? Het lot is iets wat je zelf bepaald?denk je dat echt?
Hé meisje,wij weten wel in wat we geloven he,wij geloven in elkaar,en wij communiceren ook met elkaar hé?Wij zijn samen een heel groot hart,met aan beide kanten papa en broertje... En wij zullen nooit uiteen gaan,hartjes breken nu eenmaal niet vanzelf... Slaap zacht mijn sterretje,kom maar gauw pinken... Ik kijk naar je
Dag lieve Zoë, Het was vandaag mama haar eerste werkdag,en ik moet zeggen,het viel mee. Ik was nerveus om er terug aan te beginnen,maar eens ik er was,heb ik al mijn verdriet even vergeten. Wat eigenlijk positief is. Je hebt soms reacties van mensen die wisten dat ik zwanger was,en dat is dan even slikken, maar eigenlijk was ik vandaag héél sterk,en kon ik al vlug terug alles in handen nemen. Het enige wat moeilijk was,was alles onthouden,mijn gedachten zitten nog heel veel bij jou, en dan kan ik mij moeilijk focussen op mijn werk. De dag heeft ook vlugger gegaan dan dat ik verwacht had,ik zag nog zo veel werl liggen en had het liefst nog uren bezig geweest,maar het was al vrij snel sluitingstijd,en mama moest naar huis komen naar broertje Toby en papa. Eens ik thuis kwam,verwachtte ik enigzins een lief woordje van papa,of toch hoe het gegaan was op het werk.. Maar papa leek wel kwaad,en was niet echt te spreken,dat vond ik zelf toch. Broertje Toby lag te slapen in de zetel,maar papa heeft hem dan wakker gemaakt om mee te eten. Deze avond heb ik dan mijn buitje gekregen,ik zou er graag even tussen uit gaan, maar we hebben nu even geen centjes meer voor een reisje,de kosten van mijn bevalling zullen vree hoog uitlopen met al die medicijnen en anesthesist die twee maal gekomen is enzoverder, ook de autopsie van Leuven,en de kosten voor die DNA test en zo zullen ons waarschijnlijk aardig doen verschieten als ze binnen komen,mama had ook geen verzekering toen ik moest bevallen. En zo ja is de ruzie ontstaan tussen mama en papa,ik was al een beetje geprikkeld omdat papa niet vroeg naar mama's eerste werkdag en je kent dat hé,van het ene komt het ander! Het is natuurlijk mijn schuld,maar ik heb ook liefde nodig en ik sta al emotioneler dan gewoonlijk en soms lijkt papa dat niet te begrijpen,hij denkt dat ik mijn verdriet heb verwerkt door deze blog aan te maken als uitlaatklep. Ik heb dit gewoon gedaan om ten eerste andere mensen te laten zien wat wij doorstaan,en ook omdat jij een echte baby bent,en dat beseffen velen niet. Ten tweede heb ik dit ook voor anderen gemaakt zodat zij als zij dit ooit tegenkomen,misschien zichzelf zouden herkennen in deze siuatie,of misschien is het een hulpmiddel voor ze! Ik ben jou helemaal nog niet vergeten door de site aan te maken!als je dat maar weet! Mama ligt nu op haar bed dit te schrijven,papa zit in de zetel,en we zijn een beetje kwaad op elkander! tja ook bij ons kan er eens gekibbeld worden. Papa loopt gewoon vies rond omdat hij het verlies niet kan verwerken,en mama is boos omdat ze van papa veel steun verlangt die ze eigenlijk niet krijgt. Als ik alles in mijn eentje moet verwerken,dan lukt het ook even niet meer hé! Ik heb papa nodig in deze tijd,en dat kan hij maar niet begrijpen! Ik wil gewoon terug gelukkig leven,en ik kan nu even niet tegen een vieze patat! Hij moet zijn manier van verwerken vinden,en liefst een goeie, want anders ontploft de bom binnen de kortste tijd,en wat zullen we dan hebben? Misschien zal ik dan toch maar een psychiater raadplegen,die ons kan helpen naar het goede, iemand die gewend is mensen te helpen in deze situatie,want alleen kan ik papa niet vooruit helpen, en andere mensen van mijn familie ook niet,dat i iets wat wij moeten doen,alleen! Zijn familie daarentegen zou hem ook iets meer moeten steunen en weten dat papa een dochter kwijt is,dat ons leven nog niet op het juiste spoor rijd,dat hij warmte nodig heeft. Zijn vader bijvoorbeeld,zijn enige bloedverwant zou moeten zien dat zijn zoon in nood zit dat hij een steunende schouder nodig heeft,maar die mensen denken alleen aan zichzelf! Zo zou onze relatie op den duur ten einde lopen,en dat willen we niet, en soms denk ik dat ik van een mug een olifant maak,maar als ik dan echt goed nadenk weet ik dat ik juist zit,ik voel gewoon dat iets niet juist zit,en het maakt mij dubbel zo verdrietig! Ik wou gewoon dat alles nu eens opjoud,dat de pijn weggaat en dat ik normaal kan leven! Ik dacht dat ik sterk genoeg was voor ons twee,maar helaas... ik kan niet alles aan! Ik mis je kindje,en om jou hebben wij nu vele zorgen,om jou verlies hebben wij nu veel gekibbel maar ondanks alles,was je de moeite waard,en van mijn leven zal ik je nooit vergeten, wij komen er wel uit,vroeg of laat zal de bom vallen, en zullen we er wel goed uit komen! maak je geen zorgen ,mama en papa redden het wel hopelijk jij ook?! xxxxxxx tot morgen engeltje
Hallo lief kindje van mij, Mama en papa en broertje Toby zijn vandaag bij opa en oma gaan eten(zoals elke zondag) al zijn we vandaag dinsdag We zijn dan met oma en opa en tante Heidy en je nichtjes naar auchan geweest. Het was in het door rijden naar daar een hevige storm van regen, nichtje Lisa Marie was heel bang in de auto,en oma en mama ook! In de winkel zag mama een vriendin lopen,ze kwam ons goeiedag zeggen en mama kon amper haar tranen bedwingen,ja ik kan niet blijven iedereen ontlopen he, maar toch vermijd ik graag die gesprekken. Ook al denk ik heel veel aan jou,en zie ik ook van alles wat mija an jou doet denken, toch dot het zo verdomd vele zeer! Morgen gaat mama gaan werken,haar eerste werkdag,heb ik zelf zo gewild, ik kon nog een tijdje thuis blijven,maar wat heb ik er aan? ik verveel me dan,en ik denk ook gans de dag aan jou,en heb de indruk dat ik mezelf depressiever maak door constant bezig te zijn met allerlei spullen van jou, en foto's bekijken. Zo,ik ga je laten,vroertje Toby moet gaan slapen, ik zal je morgen na mij werk dan terug schrijven, weet dat mama nog elke dag voor jou weent,al verberg ik het veel en ween ik in mijn bedje,zodat niemand het ziet ik mis je nog elke dag,en zelfs in auchan had ik het zeer moeilijk als ik alle babyspulletjes zag... Ah ja..waarom he?
Als een klein wit wolkje gedreven door de wind kwam je even bij ons,even was je ons kind Ik kijk om hoog en zie als in een vlucht een klein wit wolkje gaan langs de heldere blauwe lucht
Jij,klein en onschuldig nog in mama's buik Ik voelde jouw groeien,voelde die band die ontstond ook al was je nog zo klein jij,die mijn kleine meisje zou worden en plotseling valt alles weg onze band is verbroken Ik heb het zo helemaal niet gewild Ik wilde je voelen,voelen hoe je groeide Kunnen lachen als je je voetje strekte en bulten maakte op mijn buik Ik mis je nu zoveel... Ik vraag me steeds af;waarom?waarom is het verkeerd gelopen? Waarom kan ik je niet vasthouden en knuffelen? Waarom mocht je geen deel uitmaken van ons gezin? Waarom kon je je lieve broertje niet leren kennen? Maar ik zal hem zeker vertellen over jouw! En dat jij hem héél graag zou gezien hebben,en hij jouw! Ik voel me leeg van binnen,ik voel een gemis De tijd zal deze wonde wel helen, maar weet één ding heel goed,ook al heb ik je nooit gekend ik zal altijd van je houden en er zal steeds voor jou een speciaal plekje zijn in mijn hart waar jij helemaal in past
Hallo lieve Zoë, Mama is hier terug.. Mama voelt zich de laatste 2 dagen niet zo lekker. Ik heb gisteren avond toen mama en papa gingen gaan slapen nog een half uur liggen staren naar je foto. Ik kreeg tranen in mijn ogen,en vind dat altijd zo raar dat die tranen er zomaar beginnen uit te rollen als ik je nog maar zie. Ik mis je nog steeds elke minuut,en wou dat je hier bij mij was... Misschien weten we deze week wel iets meer over de autopsie, het zou eigenlijk wel een beetje tijd mogen worden hoor, ik kan er jou misschien niet mee terug brengen,maar weten wat je had zou mij dan toch iets meer gerust stellen,ook is het belangrijk dat mama nu héél zeker weet of ze nog eens zwanger mag zijn en onder welke risico's. Hoe dan ook,mama zal het risico er bij nemen,of ik nu mag of niet. Het lot zal toch geen 2 keer bepalen om mijn baby af te nemen? Ik hoop toch van niet! Zo,ik ga nu afsluiten want je neefjes Baptiste en Nathan zijn hier ik schrijf je later op de dag terug tot straks meisje
Soms vraag ik me af Wat heeft het leven voor zin Dan dwaal ik doelloos rond Op zoek naar het begin Een doel heb ik gevonden Dat denk ik keer op keer,Wat gaat er nu gebeuren Het leven is veel meer Het leven is oneerlijk Dat heb ik wel gemerkt,Gerechtigheid gegeven Maar heeft het nu gewerkt? Ik moet mezelf gelukkig prijzen,Het leven voor mij is fijn Maar als ik om me heen kijk,Dan zie ik zoveel pijn Soms wil ik dat ik wat leed kan dragen,Niet alles op een man De pijn die ik nu voor me zie,Is meer dan iemand hebben kan Zo vaak is het oneerlijk,Het leven om me heen Zo vaak is het venijnig,Zo in en in gemeen Na regen komt de zonneschijn,Dat heeft het boek gemeld Maar dat het nooit meer droog zou zijn Dat is mij nooit verteld De trein rijdt stevig door Met hier en daar een stop En ook het leven hier Dat houdt een keertje op Maar wat als de trein Niet in beweging komt Dan staan we hier alleen Verbaasd, verdoofd, verstomd We staan hier aan het eind Het eind van een begin Het werd ons niet gegund Dat lieve kleine kind Ik heb je niet gekend Dat doet mij heel veel zeer Het leven heeft een doel Was wat het ook alweer? Aan onze lieve Zoë, Aan jou nog een verzoek Zorg goed voor ons gemis
Lieve Zoë, Vandaag moeten mama en papa en broertje Toby naar het verjaardagsfeestje van je neefje Nanthan. Ik zal je weeral een ganse dag niet kunnen schrijven, maar ik beloof dat als ik terug ben ,ik je zeker zal komen bezoeken. Mama heeft goed geslapen,en ik denk..papa ook! Broertje Toby is net uit bad,en is al weer in alle staten om te vertrekken naar tante Wendy. Hij kan daar veel spelen met zijn neefjes,en zijn nichtjes zullen er ook allemaal zijn. Jammer dat jij mijn kleine meid daar nooit zal kunnen bij zijn, maar in mijn gedachten ben je er wel! Ik hoop dat ik het daar niet te moeilijk heb, want met al die mensen en al die drukte,zou mama het even kunnen voelen.. Tot vanavond kusje je mama
Ja hoor,mama is hier terug,ik was je nog niet vergeten hoor.. Mama en papa waren iets gaan eten met oma en opa bij tante Heidy.. We zijn iets vroeger naar huis gekomen,omdat mama moe was was gisteren heel laat toen ik de slaap kon vatten.
Het gaat vandaag redelijk met mama,ik heb nu en dan mijn hoogtes en laagtes,maar ik kan er mee om gaan.. Ik denk dat het volgende week wat slechter zal zijn als ik terug ga werken terug naar de realiteit,en een stap om vooruit te gaan in het leven. Toch moet ik de stap nemen,en ik neem ze vrijwillig maar bewust om mezelf een beetje uit het verdriet te halen. Terug onder de mensen komen zal moeilijk zijn,vooral omdat ik weet dat de klanten van mij wisten dat ik een kindje verwachtte, de confrontatie zal hard zijn,maar is ook werkelijkheid. Ik moet er leren mee omgaan,en eens ze het allemaal weten, zullen ze mij niet langer vragen stellen,en hoef ik het ook geen honderd keren meer uit te leggen. Het rare is,dat ik nu met dit mee te maken echt wel veel oude contacten terug zie of hoor,en ze steunen mij allemaal door dik en dun en het voelt zo goed om te weten dat iedereen mij hier uit wilt helpen, meestal verwacht je veel van diegene waar je dagelijks of wekelijks contact mee hebt,maar het komt dikwijls uit een onverwachtse hoek. En het doet deugd! Ik wil ze ook allemaal bedanken,via deze weg dat jullie er voor mij zijn! Dat jullie mij helpen in het verwerken van deze ondraaglijke pijn. Ik zal nooit kunnen terug doen wat jullie voor mij doen, en ik hoop ook uit de grond van mijn hart dat jullie mij ook nooit zo een nieuws moeten vertellen,het zou niet alleen mijn verdriet terug ophalen,het zou mij pijn doen dat één van jullie dit moeten doormaken. Niet iedereen is er voor weggelegd om dit te overleven, het klinkt misschien dramatisch,maar voor diegene die niet sterk in hun schoenen staan is dit een serieuse zware dobber,en voor wie zichzelf nog moet ontdekken,kan dit een zware last zijn. Ik ben er altijd van bewust geweest hoe ik alles kan verwerken, en ik hou ook veel te veel van het leven om mijzelf in een hoekje te laten wegkwijnen,om iets waar ik zelf niet voor gekozen heb. Ik heb misschien mijn kind het leven ontnomen,maar zo zien wij het niet, wij hebben een juiste keuze genomen,maar het had niet mogen zijn. Ik heb zeker en vast geen schuldgevoelens,en ik zal het nog honderd keren in deze blog vermelden,het is het gemis die de pijn ondraaglijk maakt. En het verdriet die je naar de duisternis leid, maar wie sterk is,overleeft het,het zal maanden duren en het zal jaren vragen,vergeten doen wij nooit, maar de pijn zal veranderen in herinneringen,en de herinneringen zullen de mooiste zijn,en het mooiste voor ons is.. Kleine Zoë mijn kleinste engeltje van ons gezinnetje... Ik heb nu toch een traantje voor jou gelaten bij het schrijven van dit verhaaltje,maar de rest bewaar ik voor morgen, elke dag een traan is meer waard dan elke dag geen traan
slaap lekker,en wees lief voor de andere engeltjes
mama is hier terug, gisteren de dag door gebracht met ups en downs,had bezoek van mijn collega's van op het werk,was aangenaam,mama was er even terug uit met haar gedachten. Nadien naar tante Anja en nonkel Nico op bezoek geweest. Papa had een pintje te veel op...en uitte zijn gevoelens aan ons. Hij zei dat hij niet graag geconfronteerd word over jou,maar dat hij elke dag heel veel aan jou denkt. Hij voelt zich schuldig omdat hij door het vele werk niet altijd aan jou kan denken, en als hij er dan even bij stil staat dat hij vandaag nog geen verdriet heeft gehad om jou, dan is hij daar heel slecht van. Niettemin houd hij nog altijd heel veel van jou,en mist hij jou elke dag weer! Hopelijk begrijp je dat papa niet altijd kan stil staan bij het leven, dat hij verder moet met zijn werk,en met ons als gezin.. jij zal altijd in zijn gedachten zitten,ook al haalt hij jou naam niet op, je blijft zijn dochtertje,en hij zal altijd trots op je zijn!
Ook mama probeert haar gewone leven terug op te bouwen, ik kan nog niet zoals papa het van mij af zetten,ik wil dat ook niet. Ik zal gewoon vanaf volgende week terug gaan werken,en doen wat ik voordien altijd al deed,werken! Misschien dat wij dan terug gelukkig kunnen zijn,en het goede van deze situatie in zien,wij kunnen niet blijven bij de pakken neer zitten en treuren, het is nu eenmaal zo,en we kunnen er niks meer aan veranderen. Het laat niet weg dat mama nog elke dag weent om jou, natuurlijk,wat wil je?het is nog maar 3 weken en 1 dag geleden, ik zou ook niet willen dat het rouwen nu al voor bij is, want dat zou van mij een ongevoelig mens maken,en een slechte mama. Neen hoor,mijn verdriet is er nog,maar elke dag probeer ik het een plaatsje te geven in mijn hart,en mijn hartje treurt heel veel...Maar ik hoef daarom niet meer ongelukkig te zijn,want ik weet..daarboven heb jij een beter leven, als mama nu nog goed nieuws krijgt van de dokter die de autopsie uitvoerd,dan kan ik helemaal opnieuw beginnen,weliswaar niet met jou,en niet dezelfde zwangerschap, maar het zal mij iets in mijn lege handen,het lege kamertje en de kleertjes geven. Al wat ik wil,is toch nog eenbabytje,voor Toby,voor onszelf,en voor jou! Hopelijk neem je het mama niet kwalijk? Ik weet ook wel dat de kans er in zit dat mama opnieuw haar baby verliest, maar ik geloof erin dat jij hierboven voor mama zal zorgen dat alles goed komt, en als het dit keer terug tegen slaat...dan weet ik niet hoe ik dat ooit nog te boven zal geraken,maar ik weet van mij zelf,dat ik een sterke ben,en dat ik zal vechten tegen alles wat mij tegemoet komt. Deze pijn is dan misschien wel ondraaglijk en onvergeetlijk,toch ben ik er van overtuigd dat het mijn leven iets sterker heeft gemaakt,ik sta alweer een stap verder in mijn leven, en ik heb er veel uit geleerd. problemen zijn er om aan te pakken,en het lot beslist toch altijd voor ons... Wie weet..wat de toekomst ons nog zal brengen, misschien ligt er iets moois in t verschiet...
Ik mis je Zoë,elke seconde,elke minuut,ieder uur en elke dag,elke week.. Ik draag je in mijn hartje.... kusje en knuf,van je mama
There's A Place In Your Heart And I Know That It Is Love And This Place Could Be Much Brighter Than Tomorrow And If You Really Try You'll Find There's No Need To Cry In This Place You'll Feel There's No Hurt Or Sorrow
There Are Ways To Get There If You Care Enough For The Living Make A Little Space Make A Better Place...
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
If You Want To Know Why There's A Love That Cannot Lie Love Is Strong It Only Cares For Joyful Giving If We Try We Shall See In This Bliss We Cannot Feel Fear Or Dread We Stop Existing And Start Living
Then It Feels That Always Love's Enough For Us Growing So Make A Better World Make A Better World...
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
And The Dream We Were Conceived In Will Reveal A Joyful Face And The World We Once Believed In Will Shine Again In Grace Then Why Do We Keep Strangling Life Wound This Earth Crucify Its Soul Though It's Plain To See This World Is Heavenly Be God's Glow
We Could Fly So High Let Our Spirits Never Die In My Heart I Feel You Are All My Brothers Create A World With No Fear Together We'll Cry Happy Tears See The Nations Turn Their Swords Into Plowshares
We Could Really Get There If You Cared Enough For The Living Make A Little Space To Make A Better Place...
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
Heal The World Make It A Better Place For You And For Me And The Entire Human Race There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
There Are People Dying If You Care Enough For The Living Make A Better Place For You And For Me
Het was nooit mijn bedoeling je enig verdriet te doen Het was nooit mijn bedoeling je pijn te doen Ik wilde je alleen maar een keer zien lachen Ik wilde je alleen maar zien baden
Ik wilde alleen maar jou mama zijn Het is zo'n schande dat onze band moest eindigen kindje, ik weet, ik weet, ik weet dat de tijden veranderen Het is tijd dat we allemaal aan iets nieuws beginnen Dat betekent: jij ook Als je begrijpt waarover ik hier schrijf Doe dan een wolkje vergaan
Ik wilde je alleen maar zien, wilde je alleen maar zien
speciaal voor jou ik wil je laten weten wat ik doormaak Al die tijd denk ik al aan jou jij zit in mijn hart mijn liefde voor jou zal nooit veranderen ik zal altijd datzelfde voelen
Als dromen vleugels hadden dan vloog ik naar je toe om te zijn waar jij nu bent het maakt niet uit hoe ver het zou zijn want ik zou weten dat ik naast je zou staan
Geen dromen meer over morgen, vergeet de eenzaamheid en de spijt Ik wil je vertellen dat je de wereld voor mij betekend Jij hebt mijn leven veranderd, je toonde me de weg en nu ik naast je sta,heb ik lang genoeg gewacht en zal ik alle liefde uit jou vindenje zit in mijn hartje, en dat veranderd nooit
Het lijkt wel alsof het gisteren is gebeurd Ik voel je nog steeds in mijn buikje Nochtans ben je zo ver weg Je zou eens moeten weten dat het leven niet altijd gaat,zoals je wenst Woorden kunnen niet uitgedrukt worden
Wat je voor me betekende Maar nu je weg bent,blijven we nog steeds één Ik zal je dromen vervullen in de toekomst als je de gaten opent voor mij De dag dat ze mijn babytje neemden wil ik vergeten,kan me niet voorstellen wat een pijn ik voelde zou alles geven om je te horen ademen ik weet dat je u leven zal leven
Ook al ben je dood elke stap ik zal nemen,al wat ik meer zal geven elke andere dag ,elke keer ik bid,zal ik je missen en denken aan de dag dat je wegging wat een leven om te nemen Het is wel hard zonder jou Ik weet dat je in de hemel ons toe lacht en ons toekijkt terwijl wij bidden voor jou en elke dag bidden we voor jou Tot de dag dat we elkaar terug zullen ontmoeten zal je in mijn hart mijn kindje zijn herinneringen geven me de sterkte ,ik heb dit proces nodig iets waar ik moet in geloven mijn gedachten Zoë,die ik niet kan defineren Ik wou dat ik de tijd kon terug draaien want ik kan het nog altijd niet geloven dat je er niet meer bent Iemand vertelde me,dat ik ooit op een mooie morgen
Wanneer dit leven over is,ik je gezichtje zal zien
Klik op deze link , en je kan het liedje beluisteren dat Zoë graag hoorde, ze schopte mama dan heel hard in haar buik Elke morgen bij het rijden naar mama's werk beluisterde mama dit liedje en zong mama héél luid.....
In de hemel waak jij als een ster zo dichtbij,maar toch zo ver als gezin zijn wij nu met zijn vieren want lieve Zoë, jij zal altijd ons tweede kindje blijven
Een blij moment tussen de donkere koude dagen is er soms een moment,een dag ..$ dat mijn hart weer lacht ik voel,ik leef ook voor mij schijnt de zon is er warmte,zijn er kleuren zomaar een moment,een dag weg kou en verdriet ik ben blij mijn hart leeft weer moed en kracht voor zomaar een moment,een dag
Het verlies van onze Zoë is voor oma en opa een ingrijpende en verdrietige gebeurtenis. Niet alleen hebben zij moeten afscheid nemen van hun kleinkind,maar het is voor opa en oma, gezien hun leeftijd,nog moeilijker dan voor de ouders te accepteren dat zij een baby overleven. Grootouders en hun kleinkinderen hebben meestal een zeer bijzondere emotionele band. Als de baby,naar wie zij ook vol verwachting hebben uitgekeken,levensloos wordt geboren is hun verdriet zeer intens. Net zoals wij,moeten ook opa en oma de gelegenheid en ruimte krijgen om van Zoë afscheid te kunnen nemen.Als ouders van mij(Brenda) hebben zij het extra moeilijk omdat zij het verdriet van hun kind moeten aanzien. Als ik ze zag binnen komen in de kamer, zag je in hun ogen de pijn en de wanhoop van een verloren kind,dat ze net verlaten hebben. Nooit zal ik meer vergeten wat die ogen zeiden;een totale ontreddering.
Zoë, jij was mijn tweede kindje die ik op de wereld bracht, na vele jaren tobben,wou ik er toch nog eentje na je broertje Toby... Ik ben moe,ik wil slapen,maar ik durf niet. Ik heb verdriet en pijn,pijn in mijn hart,pijn om mijn kleine meisje Ik ben blij,blij en vooral dankbaar om mijn kleine meisje Je weet niets van het verdriet dat ik heb,je zal nooit te weten komen wat mijn angsten zijn,je zal nooit weten dat het pijnlijk is om ze te zien.. Niet omdat ik niet gelukkig met je ben,neen dat zeker niet. Ik hou van je met heel mijn hart,en ik zou alles vor je gedaan hebben om je gelukkig te maken. Ik denk heel vaak aan de tijd dat je in mijn buikje zat, door een schopje liet je elke dag weten dat jij er was ik was al gek op je vanaf de dag dat ik wist dat je in mijn buikje zat Waarom mocht ik je niet hebben? Wat deden wij toch fout in de wereld dat wij je niet mochten krijgen? Ik mis jouw,en ik hou van jouw,en ik wil jouw terug in ons leven en ik weet dat dit niet kan Ik voel me ondankbaar dat ik zoveel verdriet om jou heb Iedereen vertelt mij dat ik blij moet zijn omdat ik Toby al heb,en dat ben ik ook, maar ik heb bijna zes maanden lang een dochter gehad,ik had jouw ook graag bij ons thuis gehad,en je in mijn armen willen houden. Waarom heb ik verdriet om dat kleine kindje dat niet wilde vechten? Eigenlijk ben ik soms boos,omdat ik denk dat je niet wilde vechten.. Mijn gevoelens zijn erg tegenstrijdig,en soms kan ik ze niet meer aan. Ik ben moe omdat ik iedere keer als ik wil gaan slapen,weer aan jou moet denken Ik ben bang dat ik Toby zal verwaarlozen,dat ik niet genoeg aandacht voor hem heb. Ik lig vaak tot diep in de nacht wakker en blijf denken aan dingen die ik niet wil weten. Ik blijf aan jouw denken,Zoë... Waarom heb ik dit niet gedaan,of waarom heb ik dat niet gedaan... Waarom?waarom?waarom? Brrrr ik weet het niet... Ik weet dat de tijd niet teruggedraaid kan worden,maar toch wil ik het zo graag. Als ik op straat loop,loop ik te piekeren,over hoe ik dat nu zou gedaan hebben met twee kinderen... Ik heb zo'n verdriet om jou,kleine Zoë
In jou kleine kamertje zit ik nu Ik laat het licht weer binnen dat is wat ik zo graag had gewild;
Een kindje in mijn armen één kinderledikantje een hemeltje voor elk
ik schuif het gordijntje open blauwe zij in ieder hand ik zie Zoë liggen
Mijn armen vullen zich met een baby zo heel erg dicht bij mij
in jou kamertje zit ik nu heel erg leeg wat is er nu nog over van tmooie die ik kreeg
Mijn kindje is weg, is dit nu'moeder worden' waarom is dit mijn weg t'is aar,ik heb het licht gezien in jou ijl gewaad nu moet ik het licht nog vinden in dat wat komen gaat
en ook dat zal gebeuren ik ken mijn eigen kracht maar eerst t'gemis nog oelen van jij die ik heb verwacht
in jou kamertje ,waar ik deze woorden vond kom ik,door het voelenwaar ik door ging weer dichter bij mijn grond
Hoe kan ik schreeuwen? als ik niet kan praten Hoe kan ik zijn? als ik niet weet wie ik ben Hoe kan ik liefde krijgen? als ik zelf niet weet dat ik er ben...
Onder gewelven van been legt hij een tuin aan waar niets groeit waar wat beweegt beweegt uit ouderdom; een tuin voor droge geluiden,geritsel van wat zich dunner spreidt
en daar legt hij haar neer en kijkt naar haar naar hoe ze stof aanraakt, stof haar,hoe dood nooit, meer wil dan zichzelf
Vannacht stond ik met haar op verse sneeuw, Zij lag in haar deken tegen mij aan Over de kade zag ik de stoet gaan die ik haar had willen tonen,de muziek waarop ik haar wiegde hoorde ik alleen
Er waren mannen met trompetten, deen bos brandt zo schitterend maar zij keek niet Zij speelden haar lied maar zij zong niet mee
Omdat Zoë voor ons een levende baby betekende, ze heeft recht op een naam,en eigen bestaan,het was wettelijk niet verplicht om haar een naam te geven,maar het mag wel... Een naam geven maakt deel uit tussen de band die wij als ouders met Zoë hebben het is een vorm van erkenning van onze relatie... Het maakt voor ons het praten over haar veel gemakkelijker.. Door Zoë bij haar naam te noemen,voorkomen wij dat er later over de baby word gesproken,ze heet Zoë... Ze is een deel van ons gezin
Zoë zien,aanraken en vasthouden zorgde ervoor dat we een zo goed en duidelijk mogelijk beeld kregen van haar... Het gebeurd zelden nog dat ouders hun kind niet meer te zien krijgen.. De meeste ouders hebben achteraf spijt dat ze hun kindje nooit hebben gezien Je creeert door het zien van je kindje een veel mooier beeld,dan hetgeen je je kan voorstellen. Dat Zoë bijvoorbeeld al nageltjes had,dat ze mooi was,en zacht... Je kan ook zien dat er iets mis was met de baby,en daardoor ,omdat je het gezien hebt kun je er misschien beter over,stel je voor dat je uw kindje niet zag... Zou je je dan niet afvragen of er misschien helemaal niks mis mee was? Juist daarom tonen ze je baby een babytje geboren op de duur van Zoë,dus 24 zwangerschapsweken ziet er vrij donkerrood uit , dat komt doordat het vetlaagje onder de huid pas wordt gevormd in de laatste weken. Maar zelfs dan nog..zag onze Zoë er zeer mooi uit.ze is uniek en iets gaafs.. wij kijken er op terug dat we zeer blij zijn onze Zoë te hebben gezien,er foto's hebben kunnen van maken en er een herinnering hebben aan vast gelegd.Het is het ene positieve die ik eruit kan halen aan onze hele historie... Je gaat naar het mooie kijken van je baby ,en die hou je in je gedachten!
Is het goed dat ik jouw nog even vasthoud kindje klein? Is het goed dat ik jouw nog eenmaal wieg om voor je afscheid met al mijn vezels bij je te zijn? Is het goed dat ik jou nog eens aan mijn hart druk nu jij hier nog bent? Ik weet en jij weet dat ik je hiermee voor eeuwig en altijd in lijf en ziel heb ingeprent.
Wat ik zie in haar gezicht zou uit mijn armen en mijn adem moeten groeien maar is er niet de melk in mij,de moeder die ik nu ben,wat moet ik nu? Stiller kan het niet,ik raak haar lippen aan Ze is dichtgegaan tot het onherroepelijk bestaan van stenen.
Er zijn dingen die alleen het oppervlak beroeren, daaronder blijft de ziel gelijk en blinkt zoals een vijver waarop bladeren varen of als een kinderoog onder verwaaide haren men zingt en luistert hoe het klinkt
maar er zijn soorten van verdriet die iets veranderen aan het lied met word bespannen met heel andere snaren en wie het niet ervoer,die weet etniet
o kindje met je zachte witte vingertjes en met de blauwe adertjes aan je witte slaap, die zich als heilige rivieren slingeren slaap mijn kindje,slaap.
Waar ga ik heen de lege plek moet toch omgeven zijn met waakzaamheid leven is voortaan begrensd in uiter waarden zal ik wachten tot zij terug komt in mijn dromen tot alle water is verdampt en ik haar raken kan
Vandaag is het exact 3 weken geleden dat wij naar Leuven reden om je kleine leventje te redden Helaas hebben we het positieve er niet uit gehaald..
Broertje Toby vroeg daarnet wanneer we een nieuwe baby gaan kopen mama heeft gezegd dat het wel nog een tijdje zal duren maar dat we voor Toby een speelkameraadje gaan vinden
Ik toon ook elke dag een foto van jou, hij word er ook mee geconfronteerd als hij in mama's kamer binnen komt. Ik heb hem vandaag gezegd dat mama soms weent en verdrietig is omdat de baby die in mama's buik zat gestorven is,jahet woordje gestorven begrijpt hij niet,maar het woordje dood wel. Dus heb ik hem dat maar zo verteld,en hij antwoorde zo heel snel;ja???!!! mama heeft ook gezegd dat babay Zoë een beetje ziek is, en zij nu niet meer bij ons kan komen wonen. Natuurlijk vraagt Toby hem af wanneer die baby nu zal komen, hij ziet wel dat mama's buikje er niet meer is,maar ja... hoe leg je dat uit he?....
Ik zal je vanavond terug schrijven, want nu moet mama boodschappen doen dada xxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hallo lieve Zoë, hoe gaat het daarboven? mama had daarnet een dipje,ze zeggen dat het rouwproces in hoogtes en laagtes zal zijn wel,ik ervaar het ook zo, de ene keer kan je bezig zijn,en je gedachten even verzetten, de andere keer val je terug in dat diepe gat,en ben je weer vertrokken. Het belangrijkste is,dat we er telkens weer te boven komen, en iedereen heeft weleens een dipje.. Ik mag er nog veel krijgen,ik laat me nog niet zo direct gaan hoor! Ik moet het verdriet gewoon weten te plaatsen, en het een plekje in mijn hart geven,waar je veilig zit en niemand het van mij kan afnemen. Weet je,het verdriet is héél zwaar,jouw afgeven aan God was de moeilijkste beslissing ooit, maar het verdriet is elke dag wel wat beter,hoe raar het ook is dit te zeggen, ik kan het eigenlijk wel aanvaarden dat je niet kon leven, omdat dit ook de feiten zijn,het is dat gemis die het verdriet het ergste maakt, en dat ook wij alleen met de pijn over blijven, ik kan het zo moeilijk neer schrijven hoe ik het ervaar, maar het is alsof iedereen zijn leven terug leid, 26 juni was voor de meesten ook een normale werkdag, ze kwamen thuis van hun werk,en deden hun ding, voor ons was het een dag vol angst en verdriet,pijn en boosheid, wij waren boos op gans de wereld, en zo gaan we door... Iedereen is ondertussen al drie weken verder.. Voor mij kan het niet zo snel gaan,ik wil het ook niet, ik zal het op tijd en stond los laten,en op mijn manier zal ik ook met dit verlies om gaan,maar nu is het te vlug,het is te vers nog.. Ik wil rustig rouwen,al klinkt dat woord zo kil,maar het is het juiste woord, ik wil nog elke dag herinnerd worden aan je kleine lichaampje, je kleine voetjes en handjes,en aan mijn verhaal.. ik wil je elke dag blijven schrijven tot ik het misschien niet meer zal doen, wie weet komt de dag wel,dat ik mijn blog nog in geen week zal bekijken alhoewel ik mij dat niet kan inbeelden,dat ik je zomaar zou achter laten, ah Zoë,dit is slechts een deel uit mijn leven op een computer, wat je voor mij betekend,beteken je ook voor gans ons gezin, en in ons gezin heb je u plaatsje al gekregen, in papa zijn hartje,in dat van mama en ook broertje Toby, in ons warme nestje staan er foto's van jou,en mama draagt je rond haar hals.. Dus als ooit de dag komt,wat ik waarschijnlijk nooit zal doen,maar ALS de dag komt, dat ik je hier niet meer schrijf,weet dan,dat bij elke stap ik zet,jij altijd in mijn gedachten zal zijn! Jij zal op elk kaartje die ik anderen schrijf ook staan, en bij ieder gebaar ik doe,zal er ook een stukje van jou komen, want samen zijn we één!en met jouw aan mijn zijde,sta ik sterk! En ik weet,dat jij hier boven over ons waakt,en jij mama niet graag verdrietig ziet,net dan als ik dat besef,hou ik op met huilen! Ook al geloof ik niet in God,ik weet..dat jij ergens bent! En het lege gevoel in mijn buikje,zal snel weer over gaan?toch? het gemis zal toch ooit overgaan?niet? Ik hoop alleen dat de herinnering aan jou?je gezichtje die ik nu nog sterk in mijn geheugen heb,niet vervraagt,het geen ik op foto zie,komt niet echt altijd overeen met wat ik echt heb gezien,je was nog mooier toen ik je vast had.. ah ja lieve Zoë,je hebt van mama en papa toch een mooie naam gekregen he het paste perfect bij jouw! Blij dat we jou toch iets moois hebben geschonken in je korte bestaan! Die paar maanden zwanger zijn,waren misschien niet altijd leuk voor mama ondanks het overgeven,en het vele last hebben van krampen en slapeloze nachten waren het toch waard hoor! En die lange nacht voor de bevalling,waren voor mama een pijnlijke hel, maar ik heb ze toch met jou doorgemaakt,en voor jou doorstaan, het was het fijnste moment om van jou afscheid te nemen, een lange nacht al dan niet met besef van mama, Toch wil ik je bedanken voor het laatste schopje op vrijdag 26 juni 2009 om 11u45,5 minuutjes voor de bevalling, mama was trots op haar sterke meid, slaap zacht klein meisje, ga nu maar op je wolkje slapen, en we spreken elkaar morgen dan wel, kusje,en hou het voor jezelf wat warmpjes daar hé?!
At the edge of the world where nothing is breathing in these times of deep hurt with no one believing take me with you on your journey through the boundaries of time in your words I am lost But Ill find my way through the night and day
Wherever youll be Whatever youll see That no one can ever feel my pain as the memories still remain of the suffering in your name Ill always long to be with you again
Wherever youll be Whatever youll see but no one can ever feel my pain as the memories still remain of the suffering in your name I call your name
at the dawn of this age where everythings ending faith and hope have a place a message your sending as I take your hand and pray one day Ill come to understand that your words cant be lost But Ill find my way through the night and day
Wherever youll be Whatever youll see That no one can ever feel my pain as the memories still remain of the suffering in your name Ill always long to be with you again
Wherever youll be Whatever youll see but no one can ever feel my pain as the memories still remain of the suffering in your name I call your name
Oh, waarom zie je er zo verdrietig uit? Tranen staan in je ogen Kom op en kom naar mij nu Schaam je niet om te huilen, laat me je er doorheen helpen Want ik heb de donkere kanten ook gezien Wanneer de nacht over je valt Je weet niet wat je moet doen Niks wat je opbiecht kan er voor zorgen Dat ik minder van je hou Ik zal je steunen, ik zal je steunen Zal niemand je pijn laten doen Ik zal je steunen
Dus, als je boos bent, word boos Houd het niet allemaal binnen Kom op en praat met mij nu En hey, wat heb je te verbergen? Ik word ook boos Maar ik lijk veel op jou Wanneer je op het kruispunt staat Niet weet welk pad je moet kiezen Laat me langs komen, want zelf als je verkeerd zit Zal ik je steunen, ik zal je steunen Zal niemand je pijn laten doen Ik zal je steunen
Neem me mee naar je donkerste uur En ik zal je nooit in de steek laten Ik zal je steunen En wanneer, wanneer de nacht over je valt, schatje Jij je helemaal alleen voelt Zul je niet alleen zijn, ik zal je steunen
Net als de zon over de bergtop komt zo kom ik steeds weer naar je toe weet dat ik slechts van die ochtends hou die ik samen heb beleefd met jou
Een leugen heeft me nooit goed gedaan wat je ziet is wat je weet en er is niks dat ik verbergen kan je kent me beter dan ik dacht en op de wei die hier voor me ligt zal ik nog eindeloos blijven staan mijn enige hoop is,dat je van ons houdt en dat je voor altijd in onze gedachte bent
Jij bent plots verdwenen niemand wist waarheen Wekenlang gaf jij je afwezig voor iedereen Je wil niemand storen niemand om je heen Want je weet heel zeker pijn dat draag je alleen
Dacht je echt dat wij je vrienden Niet je schuilplaats zouden vinden Niet je zorgen zouden delen Wij die zoveel om je geven
Hand in hand We doen er wat aan want levenslijn staat voor je klaar Hand in hand geef al wat je kan Je weet dat je er levens mee spaart
Gisteren wist nog niemand Wat jou overkwam Nu we beter weten reiken we je de hand Samen gaan we zoeken naar de juiste weg Naar een leven zonder pijn naar jou levenslijn
Dacht je echt dat wij je vrienden De weg naar jou niet zouden vinden Wanneer we alles zouden geven Om je opnieuw gezond te weten
Elk een beetje geven das niet veel gevraagd Alles samen maakt dat weer een groot gebaar Het wachten duurt niet lang meer We naderen doel Het is toch gewoon dat wij iets voor je doen
Dacht je echt dat wij je vrienden Geen uitleg zouden vinden Als iedereen zijn hart laat spreken Kunnen we gauw die grens doorbreken
woorden schiten mij te kort! moge jullie samen met jullie familie en gezin dit verdriet gezamenlijk verwerken. wij gaan er in ieder geval van uit dat Zoë bij de engeltjes is! veel sterkte Ann Huyghe en familie
Hopeloos Loop ik hier door de straat Zonder doel zonder haast zonder jou Hopeloos Zelfs de lucht hangt vol mist De hemel is triest en in rouw Eindeloos duurt de tijd die ik slijt Langs de weg van mijn eenzaamheid Want de zon, de zon in mijn bestaan Is ondergegaan De dag dat jij weg bent gegaan En mij hopeloos achterliet
Hopeloos Waar ik ben waar ik ga Waar ik zit waar ik sta eender waar Hopeloos Als ik s morgens ontwaak En ik merk dat t ontbijt me niet smaakt Hopeloos Ziet mijn toekomst er uit In dit huis, zonder hart zonder ziel Want de zon, de zon van mijn bestaan Is ondergegaan De dag dat jij weg bent gegaan En me hopeloos achterliet
Hopeloos Loop ik hier door de straat Zonder doel zonder haast zonder jou Hopeloos Zelfs de lucht hangt vol mist De hemel is triest en in rouw Eindeloos duurt de tijd die ik slijt Langs de weg van mijn eenzaamheid Want de zon, de zon van mijn bestaan Is ondergegaan De dag waarop dat jij weg bent gegaan En mij hopeloos achterliet En mij hopeloos achterliet En mij hopeloos achterliet En mij hopeloos achterliet
Wat je diep treft doet eeuwig pijn t Mag nog zolang geleden zijn Een kwetsend woord, een groot verdriet Wat je diep treft vergeet je niet
Die eerste straf die je moeder gaf Om een vlek op je Zondagspak Dit alles staat nog voor je geest Die trouwe hond, je deelgenoot Hij werd te oud men schoot hem dood t Is net als of het pas gisteren is geweest
Wat je diep treft doet eeuwig pijn t Mag nog zolang geleden zijn Een kwetsend woord, een groot verdriet Wat je diep treft vergeet je niet
Die grote liefde die niet kon zijn Je liet haar gaan maar niet zonder pijn Je zag haar nooit of nooit meer weer Maar als je naar een ander kijkt Die enigszins op haar gelijkt Dan doet de wonde telkens weer een beetje pijn
Niemand weet waarom de dag weer nacht wordt Niemand weet waarom de zon nog schijnt Niemand weet waarom de kille wind nog waaien zou Maar ik weet dat ik van je hou
Niemand weet waarom er sterren vallen Niemand weet waarom de dood ons volgt Niemand weet waarom er mensen slapen in de kou Maar ik weet dat ik van je hou
Hou me vast, leg m'n hoofd lief op je schouder Hou me vast, streel me zachtjes door m'n haar Hou me vast, soms wordt het allemaal eventjes te veel En bij jou zijn, is dan alles wat ik wil
Niemand weet waarom geluk soms wegwaait Niemand weet waarom een bloem verwelkt Niemand weet waarom jij de enige bent die ik vertrouw Maar ik weet dat ik van je hou
Hou me vast, leg m'n hoofd lief op je schouder Hou me vast, streel me zachtjes door m'n haar Hou me vast, soms wordt het allemaal eventjes te veel En bij jou zijn is dan alles wat ik wil
Vraag me niets, zeg me niets, sla je armen om me heen Praat niet met me, hou me stevig vast Woorden schieten toch tekort als ik m'n hart bij jou uitstort Praat niet met me, hou me stevig vast
Hou me vast, leg m'n hoofd lief op je schouder Hou me vast, streel me zachtjes door m'n haar Hou me vast, soms wordt het allemaal eventjes te veel En bij jou zijn is dan alles wat ik wil
Altijd bij elkaar, m'n armen om je heen M'n allergrootste liefde, dat wist ik echt meteen De allerlaatste weken, de dagen gingen snel Dichtbij komt het afscheid, moeilijk wordt het wel
Zeg dat je niet hoeft te gaan schat Dat je aan mij echt genoeg had Zeg dat je niet hoeft te gaan schat Ga schat, want je moet, ik weet je moet Als het even kon dan bleef ik nog een nacht bij jou Als het even kon dan bleef ik nog een nacht bij jou Dan zou ik zeggen dat ik op je wacht En dat de toekomst naar ons lacht Dan zou ik zeggen voor de zoveelste keer Ik wil geen ander nooit meer
De koffers staan al buiten, de achterklep slaat dicht Een laatste lange kus in het vroege ochtendlicht Jij kijkt me liefjes aan en pakt me stevig beet Ik fluister in je oor dat ik je niet vergeet
Zeg dat je niet hoeft te gaan schat Dat je aan mij echt genoeg had Zeg dat je niet hoeft te gaan schat Ga schat, want je moet, ik weet je moet Als het even kon dan bleef ik nog een nacht bij jou Als het even kon dan bleef ik nog een nacht bij jou Dan zou ik zeggen dat ik op je wacht En dat de toekomst naar ons lacht Dan zou ik zeggen voor de zoveelste keer Ik wil geen ander nooit meer
Nooit meer zal ik voelen wat ik voel voor jou Ik hoop dat ik kan leven zonder jou Kom ga nu maar, veeg je tranen weg En onthou heel goed dat ik van je hou, van je hou
Nee, nee, nee, je hoeft niet te gaan schat, nee Nee, nee, nee, je hoeft niet te gaan schat, nee
Twee uur 's nachts, ik kan niet slapen Ik denk heel veel aan jou
Kwam jij maar weer heel gauw Nu zijn de nachten koud en kil Zonder jou aan m'n zij Weet dat ik jou nog altijd mis Kom jij maar weer bij mij
Want, ik schreeuw 't van de daken Dat ik jou zo graag zie 'k Zal 't proberen goed te maken Zonder jou heb ik geen doel M'n hele wereld is bevroren Zo onmenselijk koel
Ik lig naar 't plafond te staren Tel de stenen in de muur De tijd dat we samen waren. Was van veel te korte duur Ik mis 't voelen van je voetjes
Zoë,bij dit liedje schopte je in mama's buik heel hevig,elke morgen bij het rijden naar mama's werk
Like the sand can seep right through your fingers so can all your days As those days go by you'll have me there to help you find the way. The way I feel with you I know it's got to last forever. And when the rain begins to fall you'll ride my rainbow in the sky And I will catch you if you fall you'll never have to ask me why. And when the rain begins to fall I'll be the sunshine in your life You know that we can have it all and everything will be allright.
Time goes by so fast You've got to have a dream To just hold on. All my dreams of love began With the reality of you. You and I believe That all our dreams will last forever. And when the rain begins to fall you'll ride my rainbow in the sky And I will catch you if you fall you'll never have to ask me why. And when the rain begins to fall I'll be the sunshine in your life You know that we can have it all and everything will be allright.
Though the sun may hide We still can see The light that shines for you and me
We'll be together all that we can be. And when the rain begins to fall you'll ride my rainbow in the sky And I will catch you if you fall you'll never have to ask me why. And when the rain begins to fall I'll be the sunshine in your life You know that we can have it all and everything will be allright.
And when the rain begins to fall you'll ride my rainbow in the sky And I will catch you if you fall you'll never have to ask me why. And when the rain begins to fall I'll be the sunshine in your life You know that we can have it all and everything will be allright.
Adesso no, non voglio più difendermi Supererò dentro di me gli ostacoli I miei momenti più difficili Per te
There is no reason, there is no rhyme It's crystal clear I hear your voice And all the darkness disappears Everytime I look into your eyes You make me love you Questo inverno finirà And I do truly love you Fuori e dentro me How you make me love you Con le sue diffcoltà And I do truly love you
I belong to you, you belong to me Forever
Want you Baby I want you And I thought that you should know That I believe And you´re the wind that's underneath my wings I belong to you, you belong to me
Ho camminato su pensieri ripidi You're my fantasy Per solitudini e deserti aridi You're my gentle breeze Al ritmo della tua passione ora io vivrò And I'll never let you go L'amore attraverserò You're the piece that makes me whole Le onde dei suoi attimi I can feel you in my soul Profondi come oceani
Vincerò per te le paure che io sento Quanto brucciano dentro le parole che nonho più detto, sai...
Oh.. Want you Baby I want you And I thought that you should know That I believe
Lampi nel silenzio siamo noi yeah I belong to you, you belong to me
You're the wind that's underneath my wings I belong to you, you belong to me Yeah hey yeah he
Adesso io ti sento I will belong forever, to you..
I love you so much I can't let you go And sometimes I believe you love me. But somewhere between your heart and mine There's a door without any key.
Somewhere between your heart and mine There's a window that I can't see through There's a wall so high it reaches the sky Somewhere between me and you.
Somewhere between your heart and mine There's love I can't understand It's there for a while that fades like a smile And I am left in the middle again.
Somewhere between your heart and mine There's a window that I can't see through . .
I DREAM YOU ARE THERE WITH METHOUGH YOU ARE FAR AWAY
I KNOW YOU'LL ALWAYS BE NEAR TO MEI GO TO SLEEP, SLEEP
AND IMAGINE THAT YOU'RE THERE WITH MEI GO TO SLEEP, SLEEP
AND IMAGINE THAT YOU'RE THERE WITH MEI LOOK AROUND ME
AND FEEL YOU ARE EVER SO CLOSE TO MEEACH TEAR THAT FLOWS FROM MY EYE
BRINGS BACK MEMORIES OF YOU TO MEI GO TO SLEEP, SLEEP
AND IMAGINE THAT YOU'RE THERE WITH MEI GO TO SLEEP, SLEEP
AND IMAGINE THAT YOU'RE THERE WITH MEI WAS WRONG, I WILL CRY
I WILL LOVE YOU TILL THE DAY I DIEYOU WERE ALL, YOU ALONE AND NO ONE ELSE
YOU WERE MEANT FOR MEWHEN MORNING COMES AGAINI HAVE THE LONELINESS YOU LEFT ME
EACH DAY DRAGS BYUNTIL FINALLY MY TIME DESCENDS ON MEI GO TO SLEEP, SLEEP
AND IMAGINE THAT YOU'RE THERE WITH MEI GO TO SLEEP, SLEEP
AND IMAGINE THAT YOU'RE THERE WITH ME
Dag kleine meisje van ons.. Hoe gaat het hier boven? Hier beneden denken wij nog heel veel aan jou hoor, maar wij moeten werken aan ons gezinnetje hé die het verdriet nog volop aan het verwerken is Het houd ons leven nu en dan een beetje in, en ook al willen wij vooruit,het hapert nu en dan een beetje, wat normaal is ook.. Mama en papa hebben gisteren een goeie dag achter de rug, we konden normaal tegen elkaar spreken, het heeft ons moeite en tijd gekost, maar het is er dan toch van gekomen.. En het voelde voor die ene keer heel goed om als gezin een namiddag met elkaar door te brengen we hebben eens kunnen lachen, en zijn ook samen gaan uit eten, niks veel bijzonders,maar goed genoeg en juist voor Toby was het plezant..
Bij het slapen gaan heeft mama toch wel een traantje gelaten,het is mijn avond ritueel. maar het doet mij goed en in stilte kan het geen kwaad.. Ik schrijf je later op de dag nog eens terug mama moet nu een beetje aan het huishouden denken en eens bezig zijn met broertje Toby tot later kleine meid en vergeet niet..mama en papa en broertje houden van jou,en missen jou verschrikkelijk
gisteren heb ik het sterretje wel gezien hoor, het was jij hé??
In deze moeilijke momenten wil ik graag mijn steun en genegenheid laten blijken. Het was moeilijk om een juiste kaart of juiste woorden te vinden.. maar via deze weg wou ik toch laten weten hoe erg ik het vind dat je uw kindje hebt verloren en ik leef met jullie mee, ik weet dat ik jullie pijn niet kan verzachten en ik hoop dat de toekomst nog wat moois mag brengen. nog heel veel sterkte, vanwege kathy weet dat ik steeds een luisterend oor wil zijn voor jou Ik hoop dat de zon heel snel weer gaat schijnen veel sterkte
Lord, Help me walk another mile, just one more mile; I'm tired of walkin' all alone.
Lord, Help me smile another smile, just one more smile; You know I just can't make it on my own.
I never thought I needed help before; I thought that I could get by - by myself. Now I know I just can't take it any more. With a humble heart, on bended knee, I'm beggin' You, please, Help Me.
Come down from Your golden throne to me, to lowly me; I need to feel the touch of Your tender hand.
Remove the chains of darkness let me see, Lord let me see; Just where I fit into your master plan.
I never thought I needed help before; I thought that I could get by - by myself. Now I know I just can't take it any more. With a humble heart, on bended knee, I'm beggin' You, please, Help Me.
Dag kleine meid van mij, Mama en papa hebben het zeer moeilijk,wij begrijpen elkander niet zo goed.. kunnen ook niet meer communiceren naar elkaar toe.. Wij proberen alles in goede banen te leiden,mar tot nu toe lukt het niet.. Ik hoop dat wij ergens terug de moed vinden om door te gaan, en elkander terug vinden in deze donkere periode, het is voor niemand leuk als het tussen ons niet meer zo goed gaat..
Ik wist wel dat we door deze storm gingen gaan, het verdriet is te groot... Misschien zal het gesprek deze week met anatoom patholoog goed doen misschien door zijn woorden zal papa zijn verdriet kunnen helpen Volgens mij heeft papa een schuldgevoel,en het is niet nodg, want een keuze hadden we niet Misschien moet papa een manier vinden om zijn gevoelens te uiten,met iemand die hij dierbaar is een gesprek aan gaan.. Of misschien is het zoals hij zegt,niet meer met jou geconfronteerd worden, en dan zal het verdriet voor jou,misschien voor hem over gaan.
Mama is het helemaal anders aan het verwerken,ik houd mij vast aan de gedachte dat je daarboven niet alleen bent,en dat je daar beter af bent hier beneden had je veel pijn gekend.. mama en papa hebben jou een leven bespaard van ellende en pijn mama daarentegen word graag geconfronteerd met jou, ik kijk graag naar je foto's,en het verzacht mijn pijn als ik naar jou kan schrijven ik zal mij erover zetten als de tijd rijp is,en zal alles dan in een doosje bewaren dicht bij mijn bedje nu...heb ik graag een foto van jou uithangen,jij blijft in ons midden en voor mij ben je mijn dochtertje,een zusje van Toby en zal je altijd in mijn hartje wonen, ik heb er voor jouw een knusse warme plaats van gemaakt
Door de wind, door de regen
Dwars door alles, door alles heen
Ik zie je voor me
Met m'n ogen dicht
Ik kan je voelen
Met m'n hart op slot
Ik hoor je praten
Maar je bent er niet
Je bent er niet
En ik voel me verloren
Als ik jou moet verliezen
En ik blijf van je dromen
Want ik kan je niet missen
Ik kan je niet missen
Door de wind
Door de regen
Dwars door alles heen
Door de storm
Al zit alles me tegen
Door jou
Ben ik nooit alleen
Ik voel je naast me
Als ik 's nachts op straat
Wil vergeten
Wat in mijn ogen staat geschreven
Je moest eens weten
En ik wil me verliezen
In de roes van een winnaar
En ik zou willen schreeuwen
Maar ik kan alleen zingen
Ik kan alleen zingen
Door een zee van afstand
Door een muur van leegte
Door een land van stilte
Door een muur van leegte
Nooit alleen
Door jou ben ik nooit alleen...
Goeieavond mijn kleine meid,Neen hoor ik was je niet vergeten, tante was aan het poetsen. Kheb je foto een mooie plaats gegeven dan kan ik je elke dag bewonderen, woensdagavond komen je nichtjes thuis van hun papa ze zullen vast en zeker iets op jou blog plaatsen. Ik zal het nooit vergetende dag dat ik je zagmijn hart was verlorenik zal het nooit vergetenmijn hart stond even stilop het moment dat ik je aankeeker is al een tijdje voorbij , het duurde zo kortmaar ik zal je nooit vegeten.vele knuffels en een dikke zoenTante Heidy
ik weet niet hoe ik er vandaag moet aan beginnen,... Ik heb een moeilijke dag vandaag... Het ging allemaal eigenlijk goed,maar toch heb ik het lastig,ik huil me door de dag heen, ik mis een beetje de warmte van papa om me heen, papa doet kil en afstandelijk tegen mij, ik voel geen liefde meer,en geen steunende schouder.. Ik begrijp zijn verdriet,en de manier waarop hij ze wil verwerken, maar ik ben er ook nog,en broertje Toby ook. Het is alsof hij ons niet meer in de buurt wilt, alsof hij de wereld alleen wil aan kunnen.. als ik hem vraag wat er scheelt,wil hij over niks praten, hij zegt me dat het niet weer zo een dag zal worden, dat hij problemen genoeg heeft... Ik verberg nochtans mijn verdriet voor hem ik probeer zo veel mogelijk terug met het dagelijks leven bezig te zijn, wat doe ik dan verkeerd? en wat doet Toby verkeerd? wij zijn ook maar van vlees en bloed,en verdienen enigzins toch wel respect,we zijn allemaal iets dierbaars kwijt,en moeten er toch zijn voor mekaar? ik weet niet hoe lang mijn hartje het zal volhouden om op deze manier te leven,ik kan het nu even niet meer, ik vind geen adem meer... Alles zit dicht,mijn keel doet pijn.. Mijn tranen willen eruit! ik wil een beetje warmte voelen thuis... Niks liever dan dat.. En er kan mij ook niemand helpen,papa moet het zien papa moet het voelen, papa moet ons steunen,en wij hem als hij ons toelaat in zijn verdriet,dan hebben we kans op slagen, kans om terug een gelukkig gezinnetje te zijn..
dagelijks voer ik een oorlog met mij zelf van binnen hoor ik in mijn hoofd dat ik weer een dag zonder jou moet beginnen dagelijks probeer ik het verdriet in mij weg te laten waaien kon ik de tijd maar heel even terug draaien
dagelijks denk ik aan je soms met een lach soms met een traan waarom moest ik jou zo snel weer laten gaan dagelijks een strijd die in mij woed maar ik weet met jou gaat het goed
dagelijks denk ik hoe je hebt moeten vechten voor je leven mijn lieve schat mijn hart en ziel wil ik voor je geven dagelijks sluit ik mijn ogen en laat ik weer een traan maar ik weet dat ik juist voor jou verder moet gaan
dagelijks zie ik je broertje opgroeien met jouw bescherming zal hij als goede mens opbloeien ik hou van jou mijn lieve schat en al lijkt alles soms zwart mama koestert jou voor altijd in haar hart
Ik heb een verschrikkelijke dag achter de rug,ik ben terug wakker geschrokken uit een droom, mijn oogjes waren nat,en er rolde nog een laatste traan langs mijn wangen.. Ik dacht bij mijzelf,weeral..weer een dag vol verdriet en onmacht.. Weer zo een dag die voorbij zal gaan zonder ook maar iets nuttigs te doen.
Ik ben me maar gaan wassen,daarna broertje Toby wassen,en papa was al klaar! De auto in,en naar de supermarkt.. Deze middag iets eten,het maakt mij niet uit wat,ik voel me slecht vandaag, ben overgeefachtig..kan niet echt een hap door mijn keel krijgen.. Na het eten ga ik wat in de zetel liggen,ik lees mijn boekje verder die ik heb mogen lenen(rouwproces bij overleden baby) na een uur lezen treed de moeheid op... Ik leg mijn boekje neer,en val in slaap.. Ik droom terug...weer over jouw,maar geen mooie droom. Ik zal het hier niet omschrijven,maar het was niet leuk, ik huil en ik schreeuw in mijn dromen,en loop je achterna...
Ik word nu en dan wakker van broertje Toby,maar telkens ik weer in dommel herval ik in de zelfde droom,die voort blijft duren.. is het een teken,een verwerking?ik weet het niet... Maar het voelt verward,verdrietig,boosheid...
Ik word wakker,papa is weg,broertje Toby slaapt zorgeloos in de andere zetel.. Hiij lijkt vredig te slapen,hij is mooi,zacht.. Ik zie hem graag,ik wil hem knuffelen,liefde voelen, maar hij wil het niet,hij wil gerust verder zijn dutje doen. Hij heeft nu even geen nood aan het mama warmte gevoel.
Papa komt thuis,is niet zo vrolijk,Ik vraag hem of hij boos is, hij zegt van neen,maar voel toch vijandigheid.. Ik ga douchen,wil uit zijn omgeving zijn.. Wil mijn tranen die opkomen laten vloeien,zodat hij ze niet ziet.. In de badkamer gaat het van zelf,ik huil..huil... Ik ween al mijn verdriet uit,en laat het vanzelf weer over gaan. Ik voel me zo eenzaam,ik voel dat ik er met papa niet kan over praten en het maakt me soms zo boos,ik heb hem nodig,hier en nu. Ik wil zijn liefde voelen,maar het drijft ons ver weg uit elkaar. Ik begrijp dat een man het anders verwerkt,en het beter kan accepteren, wij als mama hebben de baby gedragen,we waren al mama van de dag dat we wisten dat we zwanger waren,als papa ervaar je het anders, hij word papa vanaf het moment hij de baby kan aanraken..
Maar toch...ik wou dat ik het samen met papa kon verwerken.. Dat hij zag hoeveel verdriet ik heb,en dat ik er niet over kan.. Ik heb zoveel vragen,zonder antwoorden klaar, en zou ze met hem willen bespreken, ik wou dat hij de pijn voelde die ik voel,dan begreep hij misschien wat mijn verlangens zijn.
Soms doet papa boos tegen mij,en ik weet niet waarom, ik kan het maar vragen,maar krijg er nooit een eerlijk antwoord op, dan denk ik dat ik het mij in beeld.. een beetje warmte zou mij goed doen, ik smacht er naar...
Zoë,soms denk ik;had ik je maar nog in mama's buikje laten groeien, dan zat je nu bij me in de zetel,onder een warm dekentje.. je zou me schoppen als ik te luid zong, je zou me wekken morgen vroeg,en ik zou terug kunnen glimlachen.. Waarom wou je dit leven niet? Wou je niet bij mama zijn? Ik heb zo een spijt dat ik de bevalling heb laten inleiden, misschien kwam je er wel door,misschien was je gewoon ziek, Waarom heb ik die keuze zo snel gemaakt? Ik wou mezelf geen pijn doen,ik dacht als ik je nu laat gaan, dat je geen pijn zou lijden,hoe verder ik in de zwangerschap ging, hoe meer besef jij misschien zou krijgen.. Wat moet ik nu zonder jou? Ik mis je,ik wil je voetjes voelen,je handje aanraken.. Ik kan niet zonder jou!
Woorden schieten te kort in een tijd zoals deze.Jou woorden doen mij rillen.Het betekend niet veel maar wens jullie enorm veel sterkte tijdens deze droeve periode.Mijn gedachten zijn bij jullie en kleine zoë.Met vriendelijke groeten sally
een leven is een geschenk samen gesmolten uit 2 mensen alle liefde van de wereld , dat is wat zij haar wensten soms is het niet gegeven , een leven op aarde door te staan weet dan dat het in vele harten als beschermengeltje zal verder gaan
op dagen gelijk deze kan een mens een ander niet troosten ik kan je pijn niet verzachten noch je verdriet .. het enige wat ik kan zeggen is .. zoë wij vergeten je niet
Lieve Zoë, Deze avond kreeg mama jou gouden halskettingetje van Oma en opa, het deed me heel veel pijn en verdriet toen ik het aan mijn eigen hals moest hangen.. Ik had het liever rond jou kleine nekje willen doen...
Helaas ben jij er niet meer om dat te kunnen doen. Ik zal het elke dag dragen,nooit meer afdoen... Zodat we samen zijn,en onafscheidelijk want zo zou het geweest zijn als jij er was, mama en dochtertje altijd samen op pad als papa en grote broer eens weg waren konden wij samen onze haartjes brushen, en elkander sminken, en leuke spulletjes gaan kopen,zoals elke mama met haar dochtertje zou doen!
Telkens ik een winkel binnen ga,heb ik het zooooo verschrikkelijk moeilijk, ik zie overal kinderspulletjes,overal roze kleertjes, en niet alleen bij de babyafdelingen laat ik een traan, maar ook bij de hebbedingetjes,gadgets... waarom kwam ik dit in godsnaam tegen??? waarom jij? je was een meisje?..... pfff,t'is niet eerlijk!! En tblijft zo knagen aan mij,dat ik er geen woorden voor heb. er zijn ensen die drugs gebruiken of pillen innemen tijdens hun zwangerschap, mensen die alcohol drinken,mensen die kinderen mishandelen, mensen die hun kindjes dumpen in een vuilbak, of die ze zelfs vergeten in hun auto... der zijn er zelfs die elk jaar opnieuw zwanger geraken, en er dan niet naar om kijken, en uitgerekend ik,van de zovele zwangere,kom dit onverwachtse,onverklaarbare zoooo verschrikkelijke zwangerschap tegen,waarvan sommige dan denken dat het wel snel weer over zal gaan,waarvan er denken dat ik al een gezond kind ter wereld heb gezet,en ik me moet recht trekken aan dit neen,neen en nog eens neen! het is niet genoeg! het is net dat wat we wilden,datgene wat we verdienden, datgene wat we zagen,jij Zoë,jouw was het dat we hadden! en jouw willen we terug, onze Toby blijft altijd onze zoon,maar jij altijd ons dochtertje! en niemand kan dit begrijpen,als je niet in onze schoenen staat! onze liefde voor Toby verklaart geen reden tot het verwerken voor onze Zoë! het verklaart alleen maar dat we Toby niet zouden kunnen missen, omdat hij allereerst ook ons kind is,maar ook omdat we hem kennen, en zijn stemmetje al hebben gehoord,en er herinneringen mee hebben gemaakt, we hebben er al een verleden mee gemaakt, en een toekomst voor wegliggen...
Maar voor Zoë,.....is het verdriet even groot,als het voor Toby zou zijn, niemand wil zijn kind verliezen,en of het nu in de buik is,of pas geboren, of vijf maand oud,of tien jaar... Het verdriet voor je eigen kind is als een hel, het sleurt je van de ene dag naar de andere,met heel veel verdriet en pijn. Het brengt je geen vreugde meer,het laat je toekomst zwart bekijken, en het bezorgt je hoofdpijn,slapeloze nachten, gevoelloze dagen... Kortom,hopelijk overkomt het geen 1 van jullie allemaal, maar bedenk dat jullie( voor diegene die mama zijn, )jullie kleine kapoen in de buik verliezen, geboren rond de 24 weken zwangerschap... bedenk eens wat je zou doormaken, als je zelf moet beslissen dat je datgene waarvoor je gekozen hebt, moet laten komen,dat het sterft als je bevalt, en het ergste,dat je het kindje voelt schoppen vijf minuten voor je op de bevallingstafel ligt? dat je het geen leven kan bieden, welk een gevoel heb je dan? kun je het bedenken? ik zal het jullie zeggen,je hebt schuldgevoelens... neem ik de juiste beslissing,hoe dan ook.. zal ze pijn lijden? zou ze mij nu haten omdat ik dat doe?
en niet alleen als mama,maar als papa is dit ook heel hard, hij ziet niet alleen zijn vrouwtje pijn lijden,hij verliest ook zijn kind! Hij staat machteloos,is bang.. kan geen gevoelens uiten,want hij moet er zijn voor mama! hij blijft sterk,maar eens...zal de papa ook plooien, en als de papa het niet meer aan kan,moet de mama er zijn! en als je allebei het niet meer ziet zitten,kun je niet verder dan vechten tegen je verdriet,want er lopen nog kindjes rond je eerste kindje verdient dit niet! hij heeft ook steun en liefde nodig.. Wees op je hoede als je reageert op mensen met een overleden kindje,want de reacties zijn vaak nog het ergste om te verwerken,want voor ons is onze Zoë geen monstertje, ze is een mooie baby! en gans de wereld mag haar zien, wij zijn trots op jouw,kleine meid!
Slaap zacht lieve meid,een dikke kus en knuf van mama en papa en Toby heeft naar jouw gewuifd deze avond, je was het reizende sterretje in de lucht...
Zoë Verstraete engeltje van mama en papa en broertje Toby
Niemand die weten kan
Hoeveel ik van je hou. Niemand die mij troosten kan In mijn verdriet om jou. Niemand die begrijpen zal Hoe vreselijk ik je mis. Niemand die beseffen zal Hoe erg die pijn wel is.
Dagen worden uren Maar die momenten dat we aan je denken zullen eeuwig duren
Je bent geboren om afscheid te nemen. Wij hadden je zoveel liefde willen geven. In onze harten zal je altijd blijven leven.
Een lichtje zal er altijd zijn en dat ben jij, ons kleine meisje Je hoort er voor ons voor altijd bij.
Nooit zullen we het waarom begrijpen Het leven heeft een eigen plan Maar al wat lacht en ademt Daar was jij een deeltje van.
Wij weten het niet, wij zullen het nooit begrijpen waarom een mensenleven wordt bekort. Waarom de ene bloem tot vrucht mag rijpen de ander reeds in de knop verdort
Waar vreugde had moeten komen, daar kwam verdriet. Je werd geboren, maar overleven kon je niet. Wij hopen dat het verdriet zal vergaan en jij altijd in onze gedachten blijft bestaan.
Leven, teer, fris en pril In alles naar onze wil. Na verwachting, de onzekerheid, de angst, worsteling en strijd, als "engeltje" nu in de eeuwigheid
ik moet iets vertellen soms is het zo hard om te verstaan maar ik was nog niet klaar voor deze val te blind om te zien wat er zou komen men kan je 1000 dingen vetellen maar ik heb mijn lesje wel geleerd hopelijk leer ik verder dit te accepteren want het brand hier van binnen in mijn hartje ik weet dat er mooiere dagen komen,met zonneschijn
Ik heb ze ooit meegemaakt Ik weet hoeveel warmte een zon kan geven het licht dat we ooit zagen het schijnde van binnen,dat kan er niemand van ons afnemen
De waarheid zal nooit ver af liggen je verbergt het alleen ver weg als ik verder moet leven met geen uitslag... zal ik dan ooit nog een nieuwe kans krijgen? en als ik weg loop... zal ik dan ooit de kracht krijgen om ver weg te gaan? hoe zouden de mensen reageren op het geklop van mijn hart hoe moet ik oud worden? Hoe kan jij me dan horen? wanneer leer ik het aanvaarden? Hoe zullen we het weten?
Gisterenavond was het weer zeer moeilijk voor mama Ik wist niet goed hoe ik mij moest gedragen, na het lezen van de reacties op de site, en mijn verhaal voor de honderste keer te lezen, zat ik er weer helemaal door.. Ook papa is je komen bezoeken op het web.. Ik zag de tranen in zijn ogen als hij naar jouw keek en alle berichten leesde.. Hij zegt er niet zoveel over..maar zijn verdriet is enorm groot! Ik heb een boekje gekregen via tante Wendy.. het gaat over rouwprocessen bij baby's ik ben eraan begonnen,het lezen gaat vlot, de tranen vloeiend! Toch is het een manier om nog steeds dichter bij jouw te staan, het boek gaat ook over baby's als jij.. over ouders die het zelfde meemaken,over hoe zij dit verdriet verwerken.. soms gaat het verkeerd tussen de ouders,soms loopt het goed sommige raken niet over hun verdriet,sommige geven het een plaatsje in hun leven.. Wat het van ons word..dat weten we nog niet.. ik denk dat we eerst de uitslag van de autopsie willen horen.. of het nu positief is of niet,ik wil er door geraken.. ik wil mijn leven terug op orde krijgen, ik wil terug liefhebben, en s'avonds terug dicht kunnen liggen bij papa zonder tranen te laten. Het gaat allemaal niet zoals je denkt hoor, de ene verwerkt het anders dan de andere,ik wil elke dag zoveel mogelijk met jouw geconfronteerd worden,en enerzijds brengt mij dat verdriet, maar anderzijds wil ik dat je op deze manier dan verder blijft leven, ik wil dat je blijft bestaan,ik ben bang je te vergeten.. en misschien is dit het juiste woord niet,misschien heb ik schrik dat de gedachte aan jou zal vervagen ook al besef ik..dat jij mijn ganse leven in mijn hart en ziel zal zitten.. je bent een deeltje van mij en van papa, je bent uit liefde gemaakt,en uit liefde gestorven..
Ik had deze nacht heel enge dromen, het is de laatste tijd telkens zo,ik ik ben bang te ontwaken uit mijn dromen, want dan weet ik dat ik alleen wakker word,en het verdriet mij direct aanslaat Ik droom over jou,en mensen die negatief reageren op jou Ik voel in mijn dromen dat ik ons wil verweren,maar het lukt mij niet ik word wakker met tranen .. Ik wou dat ik dit toch een beetje minder had, het zou mijn dag opgelucht starten, en mijn verdriet beter laten verwerken.
Papa heeft ons gisteren toe gefluisterd,dat hij nog steeds heel veel aan je denkt, het is niet omdat ik er niet over praat,dat ik er niet aan denk;zei papa.. mama was blij dat hij er eindelijk een woordje over zei,al was het klein ik vond het zo een opluchting om een beetje verdriet van papa te mogen zien.. papa houd van jou,als je dat maar weet Zoë!
Hallo Allemaal, Bedankt om mijn site te komen bekijken, ik heb net alle reacties gelezen en heb er toch een zakdoekje bij gehaald..
Ik had jullie liever één voor één een doopsuikertje willen overhandigen, maar helaas lag dit niet op onze weg, soms denk je dat je geen vrienden hebt, of niemand nodig hebt in je leven, maar als zoiets je over komt... ben je blij dat er toch iemand aan je denkt
ook al zie ik de meeste mensen nooit of bijna nooit... het doet mij enorm deugd dit te lezen, dat toch iedereen mee leeft met kleine Zoë
hoe moeilijk het ook is,ik trek mij recht aan deze site, aan jullie en je gedichten,teksten.. al zijn het soms korte woorden, ik apprecieer wat jullie voor ons doen.
dank u..voor de mooie woorden, voor de sympathie.. de warme handen...
dank je in naam van Zoë,om haar te bewonderen, om haar iets te zeggen, ik weet zeker,ze kan jullie horen,zien ... en ze wuift jullie allen toe hierboven..
Als het leven soms niet meer gaat Sta ik altijd voor je paraat.. Een traan over je wang.. Maak jezelf niet bang! Ik zal er voor je zijn! In moeite,verdriet en pijn Een schouder om op te huilen.. Je mag altijd bij me schuilen.. Als er iets is; je mag me bellen En alles vertellen..
veel liefs en sterkte van kimmie weet dat ik er voor je ben!!!
Van Anneke ,Tom,Luca ,Elise en Louise in de sterretjes
Beste Brenda,Yves en Toby, Als ik naar jullie kleine Zoë kijk en jullie verhaal lees, rollen de tranen over mijn wangen. Ik ken jullie niet persoonlijk,maar voel intens met jullie mee. We hebben de laatste weken heel veel aan jullie gedacht. Spijtig genoeg werd ons Louise ook heel ziek tijdens mijn zwnagerschap en betekende haar geboorte het afscheid. Ik begrijp jullie heel goed,jullie hebben een zware maar moedige en juiste beslissing genomen.
Brenda,het is vast moeillijk voor jou nu,en als mama had je toch een unieke band met Zoë,onbeschrijflijk Probeer dit positief te zien,hoe moeilijk dat ook is. Je zal haar altijd meedragen in je verdere leven, je bent haar mama voor altijd. We zijn blij dat we jullie verhaal mogen meelezen,en sturen jullie heel veel sterkte en warmte toe, en een knuffel voor Zoë in sterretjes. Veel sterktenen altijd welkom, Anneke(collega Wendy),Tom,Lucas ,Elise en Louise in de sterretjes x
K'weet eigenlijk niet goed wat zeggen heb juist jullie website gezien en de foto's en de teksten waren hartverscheurend alvast onze oprechte deelneming en heel veel sterkte in deze moeilijke tijden wij wensen kullie heel veel goede moed
Gisteren weer een lastig dagje achter de rug,ik krijg nu en dan rare reacties van mensen die niet begrijpen wat we hebben meegemaakt, ik reageer er meestal niet op,omdat ze ook niet kunnen verstaan wat dit is.. Maar toch...gisteren heb ik het allemaal uitgeschreeuwd en uitgeweend...
Tante Heidy is terug uit Kreta,ze is hier gans de dag gebleven, en s'avonds zijn wij in haar appartmentje frietjes gaan eten. zo was mijn dag gevuld,en kon ik toch even mijn gedachten verzetten.
Het zonnetje scheen niet gisteren...was je verdrietig? Vandaag schijnt het zonnetje al iets meer,ben je vandaag weer gelukkig? ik vraag me zoveel af, veel te veel om antwoorden op te krijgen.. tot later kindje..
Als er iemand bij me wegging,even slikken en weer doorgaan even woelen en gewoon weer opstaan, het deed me weinig, maar om jouw ben ik verdrietig, zonder jouw zo ontzettend nietig en dat er mensen zijn die lachen en dat er mensen zijn die dansen en dat er mensen zijn die innig zoenen dat kan ik nu niet meer begrijpen ik voel alleen de pijn van God waar is ze ik voel alleen de pijn van jouw hier bij me missen en ik kan er niet mee omgaan, ik kan er echt niet meer mee omgaan
En ik zou wel willen smeken, op mijn knieën willen smeken, als ik wist dat dat nog zin had Maar de dagen worden weken, en de weken worden jaren Dit gevecht kan ik niet winnen, want jij zit veel te diep van binnen
waarom nou jij waarom nou jij
Ik hou je vast in mijn gedachten een beeld dat nooit meer zou verdwijnen jouw hand niet meer in de mijne
Dus tel ik de lege lange dagen die zonder jouw voorbij gaan met geen enkele hoop voor morgen geen hoop op wat dan ook maar jij zal je soms nog aan mama denken ben ik soms nog een beetje bij je ah...laat maar Ik tel gewoon de lange dagen Ik tel gewoon de lege lange dagen maar ik wil niet.. ik wil niet meer
Hoe zou het zijn,als je weer in mijn armen lag Hoe zou het zijn,als ik je mooie ogen zag Hoe zou het zijn,wanneer de tijd werd terug gedraaid en al de pijn zomaar was gewaaid wanneer mijn hart,niet meer zo moe zou zijn en bij jou uit kon rusten Hoe zou het zijn,waar zou je zijn Ben je nu heel ver hier vandaan Denk je soms ook aan mij En hoe het anders was gegaan Ben je alleen? en heeft de tijd je nu uiteindelijk beloond Hoe zou het zijn
Mama werd vandaag gewekt door broertje Toby, Hij had een nare droom,er zou een hondje onder zijn bedje zitten, en durfde er niet uit kruipen... Mama heeft hem verteld dat er geen hondje zit,en hem onder het bedje getoond dat er niks is..
Gisterenavond hebben we de link van deze blog aan iedereen die we kennen en waarvan we willen dat ze het zien doorgemaild.. We krijgen veel reacties,en het is eigenlijk wel lief dat iedereen met ons mee voelt. Van sommigen heb ik de indruk dat ze ons niet meer durven aan te spreken, het is niet erg om een woordje naar ons te sturen,het kan ons alleen maar goed doen om te weten dat we gesteund worden.
Ik heb voor de eerste keer in 4 weken tijd een film volledig kunnen uitkijken, ik heb er zelfs om kunnen lachen, maar bij elk lachje,keek ik eens door het raam naar boven toe..
Papa had het gisteren ook even moeilijk,hij verwerkt het ook op zijn manier, en wil zijn gevoelens niet bloot leggen aan mama, ik vraag er ook niet naar,ik weet dat als hij me iets wil zeggen,hij het wel zal doen als voor hem de tijd rijp is.
Broertje Toby heeft ook deze blog gezien,ik wil hem in alles laten zien,wat mama doet, hij ziet ook jou foto's op de voorpagina staan,en hij zegt dan dat het mijn baby is.. Natuurlijk antwoord ik dan,dat ook hij mijn kleine baby is.
Ik ben een beetje verdrietig als ik eraan denk dat er kans in zit dat ik nooit nog een zwangerschap zal meemaken,net nu ik dacht dat dit mijn enige verwerkingsproces zou zijn. Papa zou het er ook op wagen,alhoewel wij dit geen 2 keer aan kunnen. Ah,we zien wel,eerst dit nu een beetje verwerken.
Ik voel me wel een beetje leeg zo zonder jou, En ik weet dat het beter is zo.. ik kan het gewoon niet aan,ik mis je in mijn buik ik kan moelijk leven in een wereld zonder jou..
Ik zou zo durven zeggen dat als mensen me vragen hoe het met mij gaat ik wel durf te liegen,ik kan mijn verdriet niet tonen aan anderen. ik houd mijn huilen op,tot ik alleen ben..
niemand weet waarom de dag weer nacht wordt niemand weet waarom de zon nog schijnt niemand weet waarom de kille wind nog waaien zou maar ik weet dat ik van je hou
niemand weet waarom de sterren nog vallen niemand weet waarom de dood ons volgt niemand weet waarom de mensen slapen in de kou maar ik weet dat ik van je hou
ik hou je vast,leg je hoofdje lief op mijn schouder ik hou je vast,streel je zachtjes soms wordt het allemaal eventjes te veel maar bij jou zijn,was alles wat ik wil
niemand weet waarom geluk soms wegwaait niemand weet waarom een bloem verwelkt niemand weet waarom jij diegene bent,die ik kwijtraak maar ik weet dat ik van je houd
vraag me niks,zeg me niks je kijkt niet naar mij,ik hou je stevig vast woorden schieten me toch te kort als mijn hart ineen stort je lacht niet naar me,ik hou je alleen stevig vast
Lieve oma en opa, Ik zie tranen in jullie ogen.. want ik laat jullie nu alleen Ik zie jullie naar mijn foto's staren jullie denken;zoals zij is er maar 1
Lieve oma en opa,die tranen in jullie ogen doen mij pijn..dus droog ze nu maar gauw ik blijf altijd over jullie huisje waken want oma en opa, ik houd zoveel van jullie
Lieve opa, Je zilveren haar glanst in de zomerzon zoals jij zingt,als ik dat toch eens kon ik zie jouw lach zelfs door jou tranen heen ik beloof je opa, ik laat je nooit alleen
Lieve oma, Ik zie je naar mijn foto's staren, Zoals jij is er maar 1 Ik was er van overtuigd dat ik je kleinste kleindochter zou blijven maar ik beloof je oma, ooit zien wij elkaar terug en dan kun jij voor mij zorgen, zoals je voor alle andere kindjes doet ik beloof je oma, ooit kruisen we elkanders pad, en ik weet.. dat jullie van mij houden
Doe wat je altijd deed Toen ik er nog was Leef elke dag voluit En met heel je hart
En je vind mij En je voelt mij Ik ben dicht bij je Mis mij Het is oke want ik mis jou net zo
Huil als je huilen moet Laat je tranen maar vrij Maar als je weer lachen kan Hou je niet in voor mij
Want ik voel jou Ik beleef alles met jou Ik ben dicht bij je Waak over jou En las je me zoekt ben ik er altijd
Geniet aub als je kunt elke dag voor mij Koester elk moment Het is zo voorbij Spring lach en dans als een kind zet de schaamte op zij Doe het niet alleen Open weer je hart Ook al voelt het vreemd Je doet het ook voor mij
Zingen uit volle borst Jaag je dromen maar na En weet wat je ook zal doen Dat ik achter je sta
Vandaag opgestaan,om kwart over zeven, broertje Toby was al weer zo vroeg wakker, en dus voor mama weer een lange dag van verdriet... Ik blijf elke dag hard werken aan deze blog, zodat hij af is,en dat ik hem kan tonen aan iedereen. Het is het enige wat ik kan doen.
Het is voor ons een lange lijdensweg, een weg die je niet zomaar kan bewandelen, een weg die je ook niet kan volgen als je het pad niet zelf hebt bewandeld.
Je krijgt veel reacties,dat er nog geluk op onze weg ligt, dat we nog opnieuw kunnen beginnen, maar het zal voor ons nooit hetzelfde zijn, Voor de meeste mensen bestaat het spreekwoord 'uit het oog,is uit het hart' Voor ons bestaat er maar één spreekwoord 'wat ik hoor,vergeet ik wat ik zie,onthoud ik wat ik doe,begrijp ik'
zo kreeg ik vandaag telefoon, van een familielid... ik kreeg als antwoord dat ik de beste keuze heb gemaakt, dat je beter af bent zo,dan dat wij met een gehandicapt kindje konden overblijven, voor alle duidelijkheid mensen,Zoë is niet gehandicapt, was het niet,en zou het ook nooit worden. Deze feiten gaan over een afwijking,niet over downsyndroom, dit is de reden niet waarom wij haar hebben laten gaan!
Ik heb je nog niet verteld Zoë dat we vandaag een kaartje kregen van tante Lucienne, ze wenst ons veel sterkte toe, lief he?
Hierbij bieden wij onze oprechte deelneming aan bij het overlijden van jullie kindje Wij wensen jullie veel sterkte toe en veel warme handen om jullie pijn te helpen dragen
Lieve Zoë, Het heeft niet mogen zijn.... je kleine fragile lichaampje was er nog niet klaar voor... we hadden je zo graag leren kennen... Het mocht niet zijn, vol onbegrip en ongeloof geven we je af.. ook al hebben we je niet gekend,je krijgt altijd een plaatsje in ons hart! Jouw korte bestaan heeft veel bij ons losgemaakt. Voor ons blijf je voor altijd Zoë,geboren op 26-06-2009 de tweede telg van tante Brenda en nonkel Yves
Heel veel sterkte, kracht en liefde in deze moeilijke periode
Je wordt de prachtigste ster aan de hemel
Voor eeuwig in ons hart en gedachten
Rust in vrede liefs, Tante Wendy,nonkel Dominiek Neefjes Baptiste en Nathan
Brenda en Yves en Toby We wensen jullie zeer veel sterkte en kracht! Erg dat we hier zo machteloos over zijn! Zoë zal altijd in onze gedachte zijn!! Hoe moeilijk het ook is,hou aub de moed erin, en blijf een mooi gezinnetje! veel liefs Sylvy,Nathan, Jill &Anouk
wat hebben wij nu toch meegemaakt?Wat hebben wij in godsnaam verkeerd gedaan om dit te moeten meemaken? Ik had niks verkeerd ingenomen,ik had niks gevoeld... Ik had nooit gedacht dat we dit nog konden tegen komen,niet in het begin,niet halverwege,en al zeker niet naar het einde toe van mijn zwangerschap! Dit is de ultieme relatietest,en als we deze doorstaan,kunnen we alles aan,erger dan dit bestaat niet...
Ons kleinste wondertje,die nu in de hemel naar ons lacht,ze is er niet alleen, ze is er bij alle andere babytjes,ze kan er spelen,en plezier maken, ze had natuurlijk liever bij haar mama en papa geweest,maar het lot besliste haar leven, niet op aarde,maar in het paradijs hierboven.
Ik mis haar elke dag ,zoals jij haar mist,ik ruik haar nog,en voel haar koude lichaampje nog op mij... Ik ben ervan overtuigd dat moederliefde en verdriet even pijnlijk is als vaderliefde en verdriet! Ik weet hoe zeer jij hier van af ziet,en dat het moeilijk is om elkander aan te kijken zonder we aan ons klein wondertje denken, telkens ik in jou ogen kijk,zie ik Zoë voor mij, ze had diezelfde walletjes onder haar ogen,net als jij en Tobytje... Ze lijkt sprekend op jullie,wat moet dit voor jou een domper zijn in je leven, Ons eign vlees en bloed afgeven aan God,
Hoe zulen wij dit aanpakken?Hoe gaan we nu verder? Zal het gemis ooit ophouden,zal de pijn verzachten? En vooral,zullen we ooit nog kunnen genieten van een nieuw wondertje? Krijgen we die kans nog?en zullen we het risico nog aandurven, Ik durf geen beslissing meer nemen,ik wil dit niet meer opnieuw doorstaan, maar zou o zo graag nog een babytje van ons tweetjes krijgen, misschien dat onze pijn dan een beetje verzacht?
Weet,dat bij iedere stap ik zet,zij in mijn gedachten zit, bij elk lachje ik toon,ik verdrietig ben om een beetje geluk te tonen, bij ieder wolkje aan de lucht,ik denk dat ze ons een teken geeft,
en telkens bij het slapen gaan,laat ik een zee van tranen,bekijk ik haar foto, geef r een kusje,en denk ik ,misschien sta ik morgen op en is mijn lijden voorbij, ik sta de volgende dag op,voel aan mijn buik,hij is leeg... ik heb het niet gedroomd,het is realiteit,ik ben alleen met Toby, jij bent de centjes gaan verdienen,je moet wel...ik begrijp dat...
en daar gaan we dan weer,voor ik het weet ben ik al een week bevallen, en dan twee weken,en de tijd gaat zo inmens vlug,ik ben bang dat ik ze zal vergeten, ook al weet ik dat het niet zo is,de pijn zal altijd het ergste zijn...
Maar weet dat we de juiste beslissing hebben genomen,en dat we voor elkander moeten zorgen, ook al is het moeilijk,je moet je gevoelens tonen,en laten gaan..
ook al ken ik je niet en zal ik je nooit kennen, voor mij was je al bijzonder.ik heb je gevoeld,en gezien,... en ik hield al van je vanaf het moment dat ik wist dat je er was. Door het dolle heen omdat ik er een nichtje bij kreeg. Maar toen kwam er slecht nieuws,je had water rond je kleine longetjes en geen enkele van al die 'slimme'dokters met hun stapels diploma's konden jouw ouders vertellen wat er met je aan de hand was. En toen moesten je ouders naar Leuven voor een onderzoek en voor heel even kregen we weer hoop,alles zal wel in orde komen. De dokters spraken zich echter niet uit,als het vocht zou afnemen zou het wel goed komen,maar dat deed het niet! Op donderdag 25 juni moesten je ouders weer naar Leuven en nog diezelfde avond werd beslist dat je ter wereld zou komen. Zoë Verstraete,een klein wonder met een andere bestemming. Een kindje te speciaal voor het leven op aarde. Wat ik het jammerst vind,is dat ik je nooit zal horen wenen,noch lachen,geen tandjes en allures zal zien krijgen. Ik wilde dat er iets was dat ik kon doen maar dat ligt jammer genoeg niet in mijn macht. Op de vraag of ik geloof in God,zeg ik vanaf nu resoluut'neen'! Want ik zou van hem walgen. In juw geloof ik wel,dat zeker! Je wordt een sterretje aan de hemel,en iedere keer als ik naar de sterren zal kijken weet ik dat er een heel bijzonder persoon verblijft. En dan wordt het nu tijd dat ik je laat gaan. Ik zal eeuwig van je houden, kusjes,je nicht Lynn
Hoi Bren En Yves, Ik heb het net gelezen en vind het prachtig,maar wel zeer emotioneel Zoë blijft verder leven in ons hart,en bij iedere gebeurtenis,groot of klein, verdrietig of blij,we zullen haar altijd missen! maar ergens denk ik dat jullie(en ook wij)daar sterker zullen uitkomen, leren relativeren in soms kleine akkefietjes waar we ons nu druk in maken! Ze blijft het allerkleinste meisje van de familie! Waar ze nu ook mag zijn,ik ben er zeker van dat ze daar goed is en dat ze met haar kleine handjes eens zal wuiven naar grote broer,papa en mama Jullie hebben een moeilijke ,maar correcte beslissing genomen! Ze was volmaakt,in haar onvolmaaktheid, liefs Tante Wendy
Ik zie je voor me zo ontzettend klein maar heel mooi om trots op te zijn we mochten je niet leren kennen we mochten geen opa en oma voor je zijn het doet pijn de mensen vergeten ach,ze moesten eens weten hoe mooi je was dan begrijpen ze pas dat wij je niet zo snel gaan laten kan je nog in ons hoofd zit elke dag ze willen er niet over horen je was ons kleinkind slaap zacht kleine Zoë
een leven nog zonder eigen wil nog veilig geborgen in moeders schoot vond jij rust in een stille dood 6 maanden had je bijna volbracht maar we hebben tevergeefs gewacht je was zo mooi,zo zacht,zo fijn heel even mochten we bij je zijn hoeveel we van je zullen houden zul je nooit weten lieve Zoë, we zullen je nooit vergeten
Alles is voorgoed gedaan Als jij er klaar voor bent K'heb aan je zijde gestaan, Mijn God,ik had je zo graag gekend Ik blijf nu hier,jij gaat naar daar en daar is niet zo ver van hier Zonder jou tikt de klok even snel maar de tijden veranderen wel dus ik neem nu afscheid,jij moet nu gaan weet dat je in mijn hart altijd blijft voortbestaan slaap zacht,je hebt het verdiend je vocht tot aan je laatste zucht en ga,ga nu mijn kind en droom voor eeuwig opgelucht je komt wel terecht ik weet,je vind een thuis heel gauw zonder jou... En ik weet..ik zou dankbaar moeten zijn maar precies daarom doet het zo'n pijn zonder jou...
Vandaag deze blog aangemaakt, ik wil de hele wereld laten zien wat wij hebben meegemaakt, maar vooral tonen dat jij,Zoë Verstraete een plaats hebt gekregen in ieders hart,
mama moet deze middag naar gynaecoloog, ik heb veel te veel pijn,heb gerust,zo nu en dan eens... Maar tgaat niet over...
Misschien krijg ik vandaag meer nieuws over wat er fout is gegaan met je.. 14u30,ik zit in de wachtzaal,kan mijn tranen niet bedwingen, zie zwangere buikjes,kan er niet tegen,zie een kindje,een meisje, blonde haren,een heel kleintje,blauwe ogen, zou jij er ook zo uitgezien hebben?
Ik mag binnen bij dokter Watty, met de echo bekijkt ze mama's baarmoeder,die is oke,wat aan de kleine kant volgens je nog maar 12 dagen uit mijn buik bent,maar alles in orde! Ik heb een scheurtje in mijn poep,van te persen! heel pijnlijk,maar al bij al niet zo erg, op te lossen met zalf en poederzakjes,
eens op haar bureau vertelt ze mij dat ze al iets weet over de autopsie, maar ook niet alles, je zou dus vlokken in je lever en hart hebben,wat het precies is kan ze mij niet zeggen je zou geboren kunnen worden,maar met een ernstige afwijking, je had twee jaar kunnen worden,zelfs tien,maar nooit als een volwaardige gezonde baby op de wereld kunnen komen.
Mama heeft het even moeilijk,slikt een keer,probeert de tranen op te houden, maar ze blijven komen,en rollen over mijn wangen, het is een goede keuze vertelt de dokter er was gewoon voor mij geen goede keuze, we hadden het ook niet in de hand he... Volgende week moeten we bij een professor langs, die zal ons in geuren en kleuren vertellen wat er is, ik krijg wel de boodschap mee,dat ... Ik 1/4 herhalingskansen heb!!!! dat is bijzonder veel!
ik hou mijn tranen een beetje op,verlaat met Toby de gynaecologie,en loop al huilend naar mijn auto! Is dit het?was je mijn laatste baby? Als het niet chromosonaal was,waarom heb ik dan herhalingskansen? En wat is nu de oorzaak? wat is de naam van die ziekte,waar kwam dat vocht vandaan? Ze hebben mij jouw afgepakt,ze gaan mij toch niet alles afnemen? het leven is niet eerlijk, ik haat de wereld!
Ik heb lang geslapen,Lynn en Kelly zijn opgestaan voor Toby, dank u wel! Ik voel me wat schuldig dat ik nog niet heb geweend voor jou lieve Zoë, sinds vrijdag heb ik wel al een traan gelaten,maar niet meer zoveel als in het begin...
we gaan mc donalds eten,daar zie ik vele zwangere vrouwen, ik heb het even moeilijk... Ik let ook heel veel op de kleine meisjes, papa ziet het ook... hij denkt ook aan jouw,dat wij jou nu niet meer hebben... kun je u dat nu voorstellen?
Toby maakt plezier,eindelijk,ik zie Toby eens gelukkig, de laatste weken verveelde hij zich snel, hij kon zich ook niet uiten, hij zat soms in het hoekje van de zetel verdrietig te kijken... Ik had soms echt medelijden met hem,maar kon niks doen... had het zelf veel te moelijk.. verloor het contact met broertje,ik vergat hem nu en dan, ik kon hem amper verdragen, ah,het spijt mij zo naar Toby toe,maar ik had mijn gevoelens niet in de hand, het is nu niet dat ik Toby niet graag zie he,hij is en blijft onze grootste bengel, maar jij Zoë,bent onze kleinste engel!
Vandaag komen nichtjes Lynn en Kelly slapen, Toby vraagt het al zolang,en nu het vakantie is en mama even thuis is, kunnen we dat gerust eens doen hé voor broertje, zo verveelt hij zich eens niet,en kan hij eens genieten van een mooie dag in plaats van een triestige mama! Morgen gaan we dan mc donalds gaan eten, Toby zaagt weleens om naar daar te gaan, en aangezien hij nog niet veel heeft gehad, gunnen we grote broer dat!
Mama stond vandaag op met vreselijke pijn in haar onderbuik en rug, het doet verschrikkelijk veel pijn als ik naar het toilet ga, een kleine en grote boodschap doen is zeer pijnlijk, de tranen schieten mij in de ogen als ik ook maar iets doe.
Wat heb ik nu weer,misschien is mijn baarmoeder uitgezakt, want ik voel werkelijk iets zakken als ik ga plassen. Mijn bloedverlies is al heel wat verminderd,maar als ik plas dan verlies ik heel wat klonters bloed.
Ik zal het nu nog even volhouden,en als het niet over gaat, dan ga ik terug naar de dokter. Ik wil niet nog iets erbij,straks is het iets ernstigs. Ik zal in ieder geval toch ee beetje meer moeten rusten, want sinds mijn bevalling heb ik dit nog niet gedaan.
Het is ook de eerste dag dat ik me eens een klein beetje op tut om buiten te gaan, ik had trouwens nooit gedacht dat ik daar nog zin in zou hebben. Ik trek mij recht aan een nieuwe zwangerschap,het kan niet vlug genoeg gaan!
Snikheet buiten! Ik schrijf buiten op terras je dagboek,die ik dan zal in kleven in je album... Ik huil en snotter de ganse voormiddag,ik schrijf alsof mijn leven er van af hangt, ik wil het nu doen,nu mijn gevoelens nog vers zijn, en ik alles mooi op papier kan zetten,het is mijn enige herinnering, en zo vers als nu zal ze nooit meer zijn.
Het is een mooi dagboek,je zou het zelf ook mooi vinden. daar ben ik zeker van. Het is mijn manier van verwerken.
Weet je,ik mis je... Ik vertel soms tegen je als ik het gras sproei met water.. Ik kijk dan naar de blauwe hemel,en ik denk dan dat je me hoort.. Ik heb alleen maar schulgevoelens, ik kan het niet beschrijven hoe rot ik me wel voel, ik had je in mijn armen,ik moest je wel laten gaan, ik kon niet meer,je kreeg koud,je huidje was zo teer, Je zien vertekken met de vroedvrouw,was een hel!
Ik zal elke dag naar de hemel kijken,en als er iets is, iets dat je me wilt zeggen, laat dan een wolkje donker worden,en als ik dat zie.. dan zal ik luisteren,dan zal ik buiten komen kijken.
En als het regent,dan weet ik dat je huilt, dat je bij mama en papa wilt zijn, dan zal ik je troosten, dan zal ik in de regen lopen...
hup,we zijn een andere maand, alsof Zoë nu al een maandje weg is, maar ze is nog maar 6 dagen heen gegaan...
Iedereen is je al vergeten,papa spreekt niet meer over jou... hij wil het ook niet,kan het ook niet...
Ik vind het jammer,ik trek me weg in mijn kamer als ik wil huilen, ik ben bang dat hij het zou zien,
dat hij kwaad zou zijn,als ik verdrietig ben,en het niet wil aanvaarden, ik moet van papa sterk zijn voor broertje Toby, ook hij heeft mama nodig,meer dan we soms denken.. Maar ik kan het niet..hij is zo stout,profiteert van mama haar verdriet, anderzijds komt hij me ook wel troosten, vraagt waarom mama huilt,ziet dat mama pijn heeft, voelt dat er iets is... Het word tijd dat ik het hem vertel,hoe klein hij ook is, hij verdiend de waarheid,en ik wil dat hij jou leert kennen, ook al ben je een sterretje,ik wil dat je in zijn hartje bent, dat hij weet dat hij een zusje heeft!
Ik ontvang de foto's van jou,de bevalling... Ik toon ze aan Toby,hij doet even raar... Ik zeg hem dat jij het bent,kijk Toby dat is baby Zoë, hij huilt en zegt neen, ik laat hem..hij begrijpt het niet..
de bel gaat,oei wie nu? Ik doe open,en voila ik krijg mijn kader in handen gestopt, een koerierdienst is die komen brengen, wat is hij prachtig,hé Zoë? mooi he kindje,je straalt op een wit doek, alsof je in de wolken ligt,en ja he,daar ben je ook!
