Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
18-02-2011
Hallo mijn lieve kleine engeltjes, Mama is hier terug... Deze week ging het weer eens moeilijker dan gedacht.. Veel gesprekken gehad over alle zwangerschappen..veel aan elk van jullie gedacht.. en vooral traantjes gelaten over het waarom,hoe of wat.. Maar niks van dat allemaal heeft mij een stapje verder gezet in ons moeilijk leven. Maar ondanks alles heb ik het toch weer eens goed kunnen uithuilen en kan ik weer voor even verder. Ik denk dat ik mij vooral weer moet leren afzetten van het kijken naar baby's,vroeger deed ik dat altijd zo,en nu moet ik dat ook weer kunnen, maar af en toe..voel ik dat ik stiekem toch weg droom als ik een klein meisje zie met staartjes in hun haartjes,en vooral als ze dan nog eens lief lachen naar mij..pffft dan smelt ik weg,en droom ik ook dat een van jullie dat ook kon doen naar mij.. Maar ik ben ervan overtuigd dat voor mijn 30 ste verjaardag er wel een kleintje in die lege wieg zal liggen,en dan..dan pas zal ik rusten en gelukkig zijn. Voorlopig doe ik het nog met de kleine dingen die er gebeuren. En het grootste geluk in mijn leven die mij ten aller tijde recht houd is onze Toby,de grootste broer en de liefste zoon die ik ken. Als ik hem zie bloeit mijn hartje keer op keer. Ik kan dat manneke soms niet loslaten,dan moet hij zeggen;mama laat mij nu eens los,hehe jaja hij word ook groot he. Maar hij vind het altijd wel leuk hoor,hij komt altijd zelf mama knuffelen. Ah...zo zie je maar,zo ongelukkig zijn wij niet hoor,als we zien hoe klein de kans wel is een kind op de wereld te kunnen zetten,en hoe groot onze broer wel geworden is,dan mogen we zeggen,dat we toch gelukkige mensen zijn he. Vorige week was er koppen xl op televisie,en daar zag ik hoe ze die nieuwe behandeling deden,en hoe ons land en andere landen reageerden op die zogezegde baby op bestelling. K'vond het natuurlijke een klein beetje grof gezegd,want tis niet bepaald een baby op bestelling natuurlijk. Maar ik zie het enerzijds toch wel zitten,als dat mijn baby op de wereld kan zetten. Wij hebben besloten om het na de zomer misschien wel toxh te proberen. Alhoewel er voorlopig misschien op carierregebied veel kan veranderen, en ik mij voorlopig daar wel wil op focussen,maar t'is nog niet besloten of ik het daarvoor zou laten,en of ik het wel zou doen(die behandeling). Even afwachten,ik heb nog tijd he. Eerst een beetje op ons zelf komen. Ik hou jullie wel op de hoogte hoor. Ik zal jullie nu moeten laten,broertje komt bijna thuis en we moeten nog een hapje eten
Hallo lieve kleine meiden van mij, Alweer drie weken geleden van je geboorte kleine Elle.. Wat gaat de tijd ongelooflijk snel ,waarschijnlijk is iedereen ons alweer vergeten, maar dat is niet erg,want we hebben elkander om voor te zorgen he?
Met Marco op de achtergrond (de bestemming) zit ik hier nu met het zonnetje in mij gezicht naar jullie te schrijven,en eigenlijk is mijn inspiratie op. Ja ik weet het..ik die altijd weet wat geschreven ,vind vandaag geen woorden meer. Ik kan niet altijd lopen klagen en zeuren van wat er is gebeurd toch?! Ik vind dat het tijd word dat ik mij er over zet en gewoon doorga met mijn leven. Gisteren stond ik op en zei ik tegen mezelf,Bren,stop ermee en ga door! En ja voorlopig hou ik er even mee op,ik ga vanaf volgende maand weer voor een bruin tintje zorgen,ik zal een beetje de kilo's weer er af proberen te krijgen,en hoop zo snel mogelijk weer de oude bren te worden. Want voorlopig zie ik mezelf niet graag komen hoor,altijd maar die zwangere buik te hebben gehad en nadien zie je dat natuurlijk wel weer he, en dat is dan allemaal voor niks geweest ook .
Dan is er ook nog altijd mijn boek ,waar ik nu ook weer een stuk aan moet breien want elk van mijn kleine wondertjes verdiend daarin ook hun eigen verhaal,sommige wat langer dan de andere,maar het moet er allemaal in komen te staan . Ik heb vandaag geen zin om daar in verder te schrijven,maar misschien zou ik dat beter wel eens gaan doen. Ik had gehoopt mijn boek dit jaar toch eens af te krijgen,maar zolang de kinder wens er is,zal er geen slot aan komen. Ik had zo graag een happy end geschreven,maar bij deze ,zal het een einde zijn zoals jullie natuurlijk wel al weten. Maar ik kan het je verzekeren,het boek is nu al prachtig en dit ook door de zoveelste hulp van ons Lynn natuurlijk die met haar ongelooflijk schrijftalent er een mega prachtig boek van aan het maken is. Bij deze,dank u wel Lynn!! XXX
Zo,ik zal jullie dan maar weer een beetje laten, ik schrijf jullie straks dan wel nog eens dikke kus je mama mwaah!
Hallo mijn lieve engeltjes, Ik ben vandaag een dagje thuis ,en eindelijk vind ik weer wat tijd om eventjes te komen schrijven naar jullie.. Met mij gaat alles redelijk goed,de afgelopen weken waren zo druk voor ons op het werk, dat ikamper heb stil kunnen staan bij wat er weer gebeurd is. En het ergste van al vind ik,dat de avond en de nacht in het moederhuis weer een hel waren voor mij. Ik had die avond eigenlijk echt medelijden met mezelf,want door dat ik mezelf niet kon ontspannen kon de anesthesiste mij geen epuderaleverdoving toedienen,en die moest ik natuurlijk wel krijgen zodat ze mij na de bevalling konden curretteren. Die anesthesiste stond er blijkbaar voor bekend een echte trut te zijn,iemand die als het niet direct lukte al vrijnerveus begon te worden en eigenlijk onvriendelijk werd tegen mij. Omdat ze al 10 keer had geprobeerd de naald in mijn rug te steken en ik blijkbaar niet correct zat met mijn rug gooide ze haar spuit daar,en riep ze vrij kwaad naar de vroedvrouw dat die een soort van valium moest halen om mij plat te spuiten,zodat ik wat kalmer werd, maar ik was wel degelijk kalm,ik werd gewoon onrustig omdat ze mij maar bleef pijn doen met die naald in mijn rug te steken en altijd maar op de verkeerde plaatsen zat,het deed wel verschrikkelijk veel pijn hoor,en dat begreep ze natuurlijk niet. Dus de vroedvrouw heeft mij dan maar met een klein hartje,waarvan ik aan haar gezicht zag dat ze het erg vond voor mij,de valium toegediend,en het beste komt nog...het ging helemaal niet toen ze nog eens wou proberen,ze is dan maar weggegaan en toen kwam een jonge dokter en die heeft het in nog geen twee minuten kunnen plaatsen. Met alle gevolgen van dien,dat mijn rug vol staat met littekentjes van de spuiten die ze gaf en dat ik nu wel weer met heel veel rugpijn over blijf. Maar daar kan ik wel mee leven,voorlopig toch. Verder is er intussen niks meer gebeurd,waarvan ik jullie op de hoogte kan houden. Ik heb namelijk elke dag gewerkt,en s'avonds vroeg gaan slapen,want had mijn rust meer dan nodig. Met broertje Toby gaat alles vrij goed,nu en dan weent hij wel eens om jullie, maar dan probeer ik hem te troosten en het gesprek te vermijden over zijn zusjes want voorlopig vind ik dat onze kleine jongen er even niet meer mee mag geconfronteerd worden,die jongen begrijpt veel te veel,en dan weer veel te weinig.
Ik denk wel dat iedereen zich nu afvraagt of het nu wellekes is geweest voor mij, en of ik dus de zwangerschappen zal opgeven na vier mislukte pogingen. Wel..ik kan er niemand een duidelijk antwoord opgeven. Mijn hart zegt dat ik moet blijven doorgaan,want voor wat heb ik anders al die andere pogingen gedaan,voor de schijn?Nee toch?! Maar voorlopig is het nog veel te vroeg om daar over te oordelen,ik moet nog een klein beetje herstellen,en ik wil deze zomer eens kunnen genieten va een welverdiende vakantie,weliswaar in ons Belgenlandje,maar ik wil echt rusten,en rust in mijn hoofdje brengen. Voor de mensen die denken(althans dit is wat ik hoor) dat wij als koppel uit elkaar zullen gaan,omdat ik dan een gezond kindje kan krijgen bij iemand anders, vind ik dat het laagste van het laagste wat die mensen durven te vertellen. Ik heb lang gezwegen op mijn blogje over dat soort uitspraken om de rust te bewaren op mijn site en de vrede naar die mensen toe,maar dit is veruit het ergste wat een mens kan zeggen. Ook het feit dat ons Elleke niet van Yves zou zijn,is natuurlijk dikke zwans! Elke baby die in mijn buikje groeit word heel goed getest,bovendien word er elke keer bloed van zowel mij als de papa genomen en van de baby om de Dna van het kindje te bepalen..Ik heb misschien een grote kinderwens,maar ergens anders lopen voor een baby en dan doen alsof het van Yves is,dat zou van mij pas een slechte moeder en vrouw maken. Iedereen heeft weleens ruzie,en ook wij na alle verlies die wij hebben meegemaakt hebben zeer zeker ook heel wat uitlopende ruzie's gehad en zelfs nog steeds, en ik denk dat dit ook heel normaal is,want wat je zelf niet meemaakt kan je u niet voorstellen wat een effect dat geeft op je relatie. Wij hebben inderdaad elk onze mening over een zwagerschap,Yves wil het liever bij dit verdriet houden en voor hem is er zeker geen plaats meer voor nieuw verdriet. Trouwens voor mij ook niet,ik wil een gezonde baby,niet telkens mijn kindje daar moeten gaa afgeven,maar als moeder heb ik een klokje dat tikt,dat klokje vraagt erom om dat kindje te willen,ikzelf als moeder mis alles wat ik al heb verloren... Niet moeilijk toch dat er soms conflicten zijn?? En wat de nieuwe methode betreft voor een zwangerschap die ze ons aanbieden, Geen IVF behandeling,maar een andere.. Een zwangerschap starten op basis van mijn vruchtje en zijn zaadcellen bevruchten in een kunstmatige baarmoeder en dan testen en als het dan goed is met het vruchtje dan pas inplanten.. Met die behandeling is niks verkeerd en de baby zou nog steeds van ons beiden zijn, en dat ik die behandeling zou doen?natuurlijk wel,als dat de oplossing is naar een beetje geluk in mijn en ons leven?zeker van dat ik het zou doen. Maar dan nog is er nu nog geen sprake van,ik denk er over na en ik beslis dit natuurlijk niet alleen. Er komt heel veel bij kijken,dit is niet zomaar een behandeling die je aangaat zonder de gevolgen er van te kennen. En zoals ik heb vernomen is er op deze manier nog maar 1 kindje geboren en lopen er in ons stadje alleen nog maar 4 mensen zwanger op deze wijze. Eerst een horen of deze wel gelukt zijn. Maar voor mensen als wij,...is dit de oplossing om een gezonde baby te verwekken. Ik ken mensen die deze manier absurt vinden,en ik ken er die er helemaal achter staan. De vraag is;kunnen wij als koppel dit realiseerbaar maken? Ik weet het niet... Daarvoor is het te vroeg... Elle is pas verdwenen...Ze is waarschijnlijk nog niet op de plaats waar ze moet zijn maar haar zusjes zullen haar de weg wel tonen..
Hier bij nog de tekst op je rouwkaartje ;
Lieve Elle, Soms worden vragen noet beantwoord en blijve je wensen onvervuld geeft het verwachten geen voldoening zelfs niet na maanden van geduld soms voelen de dagen aan als maanden lijkt het leven zonder zin jij hebt geen kans gekregen, zelfs niet in het begin dikke kus je mama en papa broertje Toby *** Zoë Amy Chloë
jaja hij word ook groot he.
