Hallo lief engeltje van mij,
mama heeft gisteren niet kunnen schrijven.
De reden,emotioneel zat ik er een beetje door,en de ganse dag gewerkt.
Het spijt mij heel erg,maar hier ben ik al terug he..
Ik had gisteren een moeilijke dag,ik kreeg telefoon van een klant in de winkel,en zij wist namelijk
dat ik zwanger was,ze vroeg mij hoe het met me was,en mama moest het ganse verhaal vertellen.
Doordat die klant alsmaar bleef vragen stellen over hoe en wat,kon mama amper nog spreken,
en kwam ik op den duur slecht,ik dacht dat ik ging overgeven,of flauwvallen.
Nadien voelde ik mijzelf niet beter worden,ik begon mezelf weer vragen te stellen,
en de feiten weer onder ogen zien,en het voelde helemaal niet goed meer.
Dus,heb ik dan maar op het werk gebeld met dokter Watty,mama's gynaecologe,
om de uitslag te weten van de autopsie,en die bleek helemaal niet goed te zijn,
je hebt een stapelingsziekte,en dat is een aandoening als gevolg van gebrek aan een bepaald
enzym waardoor stoffen niet worden afgebroken maar opgestapeld wat leidt tot stoornissen in de
funvtie van de  organen,hetis een zeldzame aandoening.
Dus eigenlijk om het in de woorden van de dokter te zeggen,
heeft mama geluk gehad met broertje Toby en kunnen wij geen gezonde baby meer op
de wereld zetten,jij en broertje Toby zullen mijn enige twee kindjes blijven.
Ik heb een bengeltje en een engeltje!
Mama heeft slechte cellen,ik maak stoffen aan die niet goed zijn voor een baby.
Ik zou alleen maar mezelf ziek kunnen maken door opnieuw een zwangerschap aan te gaan.
Wat denken jullie?heeft iemand voor mij een antwoord,als je in mijn plaats zou staan,
en je weet dat de herhalingskans 1op de 4 is,en dat je dit alles opnieuw kan meemaken,
zouden jullie het wagen?Weet wel dat het verlies groot is,maar de drang naar een nieuwe baby ook
en dat dit mijn enige verwerkingsfase was,ik kan het alleen maar verwerken als ik dat leeg gevoel
kan opvullen,als jullie raad hebben,mail me dan,of geef reactie op de blog,
ik lees het alvast heel graag!

Zoë,nu terug naar jou toe,
ik mis je lieve schat,mama bewandeld momenteel een bijzonder pijnlijk pad,
ik heb nooit gedacht dat ik in mijn jonge leven,al zo een drastiche beslissingen zou moeten nemen,
en dat de resultaten ervan zo negatief zouden zijn,
wie staat er nu in godsnaam bij stil,dat zij van de ene dag op de andere geen baby meer' mag 'krijgen,
hoe dieper kunnen ze je nu nog steken?
Hoe ver moet mijn lijden eigenlijk gaan voor 'God'?En wat heb ik hem misdaan?
Ik ga elke dag werken,ben in geen 7jaar dienst bij zeeman ziek geweest,enkel nu voor jouw Zoë
ik vloek wel ,ja dat wel en wie niet...
maar probeer een zo goed mogelijk mens te zijn,en dan krijg ik dit als dank en sympathie...
Ah ,voor de mensen die geloven,ik kan jullie maar 1 ding zeggen,ik geloof niet meer,
want de dag dat ik hem nodig had,was hij er niet,en als hij er was,
dan wil ik hem nu zeggen,dank je wel en als je bestaat ,kun je er maar voor zorgen dat je voor
mijn dochter in de hemel een goeie reden had om haar bij ons weg te halen,en dat ze daar
boven kan dienen voor iets wat goeds is,en dat ze daar gelukkig kan zijn bij alle andere
engeltjes,en als je niet bestaat,wel,waar is mijn kindje dan?
Het  lot is iets wat je zelf bepaald?denk je dat echt?:roll::roll:

Hé meisje,wij weten wel in wat we geloven he,wij geloven in elkaar,en wij communiceren
ook met elkaar hé?Wij zijn samen een heel groot hart,met aan beide kanten papa en broertje...
En wij zullen nooit uiteen gaan,hartjes breken nu eenmaal niet vanzelf...
Slaap zacht mijn sterretje,kom maar gauw pinken...
Ik kijk naar je:oops: