Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
30-05-2011
Miskraam
Pfffffffttttt... Hoe moet ik dit weer gaan schrijven.. Deze week krampen gehad.. Was zaterdag het schoolfeestje van onze Toby,en voelde daar al dat ik anders was dan anders. Had trouwens ook al gans de week het gevoel niet meer zwanger te zijn en plots ging ik gisteren naar het toilet en zag ik een rood velletje liggen in de wc Ah ik dacht eerst"dit zal wel normaal zijn"maar toen de krampen heviger kwamen wist ik dat dit niet klopte. Heb mij rustig proberen te houden,maar dat ging niet Ik kon niet wandelen zitten of staan ,want o wee want een pijn. Deze nacht proberen te slapen..ging redelijk goed,maar deze morgen durfde ik niet te plassen want ik wist dat het pijn zou doen. Het was helemaal rood van het bloed,en toen was ik het zeker.. dit was het einde van mijn prille zwangerschap. Eenmaal bij de gynaecoloog wist ik het..ik was niet meer zwanger,ik had een miskraam. Ik besef wel heel goed dat dit de beste oplosiing is als moeder natuur zelf de beslissing neemt,maar het is daarom niet makkelijker te accepteren. Hoe dan ook weet ik..het was dus niet gezond en daar zal ik dan weer vrede moeten mee nemen. Ik heb er zelfs geen woorden meer voor,ik kan alleen maar zeggen dat ik het op begin te geven ........................
Hallo mijn lieve kinnekes, Alweer 6 weekjes zwanger en wat gaat het snel.. Voor ik het weet staan we weer voor de feiten he,wat zal het moeilijk worden op dat moment Maar ik ben er mij bewust van hoor ik heb nog op geen enkel moment schrik gehad,en heb nog geen enkele keer zoiets gehad van;"dit zal nu weer mislukken " Ohh..ik moet alles gewoon nemen zoals het komt ,we kunnen maar proberen hé. Wel voel ik dat ik weer veel emotioneler ben geworden en alles weer niet zomaar over mij kan laten lopen,komt dit nu door de hormonen,of door de angst die zich diep vanbinnen schuil houd,ik weet het niet,maar het is er wel ergens aanwezig. Tot op heden heb ik nog van niks lasten ik hoop stiekem dat het ook zo blijft maar ook dat zal een illusie blijven,zoals ik altijd al geweten heb. Ik zal jullie hoe dan ook voortaan wel wat meer op de hoogte houden. Ik kan nu ook geen negatieve reacties krijgen want niemand weet eigenlijk dat ik zwanger ben,en ik ben ook blij,want dat sust mij wel een beetje zolan ik zelf maar weet wat ik wil en wat ik voel,kan niemand mij eigenlijk wat doen e zo,ik ga jullie weer laten volgende week krijg ik de eerste echo,hopelijk een tweeling he als dat eens kon waar zijn
Deze week een beetje dipjesdagen gehad.. Wist niet goed wat gedaan met mijn gevoelens,weer veel mensen bevallen rondom mij en de jaloezie word steeds meer weer opgewekt en de goesting om aan een zoveelste zwangerschap te beginnen natuurlijk ook wel weer.. Maar ik moest niet beslissen over het feit of ik het nu wel zou doen of niet want ik ben ondertussen alweer zwanger. Ik ben natuurlijk al niet meer zo in de wolken als alle andere keren,want je zou voor minder he maar allez..er groeit wel weer een kleine spruit vanbinnen in mij en dat doet toch altijd iets met een mens. Ik hoop dat de kwaaltjes nog een beetje wegblijven want er komen weer drukke periodes aan op het werk en zoals altijd kan ik het mij nu niet permiternen om thuis te blijven. Maar heb mij wel voorgenomen om mij niet te forceren,wat vandaag niet kan, kan morgen wel. Ik heb eerst getwijfeld of ik nu weer voor de testen zal gaan,maar ik ga het toch wel doen hoor,dat ik zeker ben en misschien nadien kan genieten van een zwangerschap. Hoop doet leven zeg ik altijd De testen zullen plaatsvinden rond 3juli ergens daar rond,en de uitslag zal rond mijn verlof draaien,dus ik moet al niks gaan plannen om mijn werk in te lichten of zo ik zal gewoon zwijgen daar en hopen dat ik eens goed nieuws kan doorvertellen. We zien wel... Voor de rest zal ik ook aan niemand van de familie vertellen dat ik zwanger ben, want de commentaren zullen wel gelijk liggen. Anderzijds zegt Yves ook dat wij nog steeds doen wat wij willen,maar toch. Ik vertel het liever hier op mijn blogje aan mijn kleine kindjes,dan weet het toch iemand, zo ,ik ga jullie laten,ga een beetje slapen want we hebben net een puppy van 7 weken en ik moet snachts een beetje opstaan om ze te doen plassen,en als ik het niet moet doen doet papa het,maar dan nog is mijn slaap verstoord en die kan ik nu goed gebruiken he dikke kus, ps,Kleine Amy,deze maand was je al een jaartje oud geweest he... Ik ben dat nog niet vergeten hoor,ik voel dat aan mijn emotionele kantjes Volgende maand zal het er niet op beteren.. DADA kusje mama
Hallo mijn lieve kleine engeltjes.. Hier ben ik weer si Alweer zolang geleden dat ik nog eens kwam schrijven,maar zoals altijd gaat de tijd heel snel en heb ik altijd wel iets om handen. Ondertussen is er nog niet veel nieuws gebeurd hoor! Enkel dat we met opa en oma een weekendje reims hebben geboekt voor juli samen met broertje Toby naar de champagne gaan kijken en proeven En dat zien we natuurlijk wel weer zitten he,het is weer eens iets anders he..
Met mij gaat alles redelijk..ben een klein beetje ziek,een verkoudheid die maar half door komt,hoofdpijn en een beetje bevend op mijn voetjes,maar voor de rest is alles redelijk goed hoor. Ben nog steeds niet zwanger(dat denk ik toch),en ik probeer ook niet zwanger te geraken, al kan het altijd gebeuren,met dat ik sedert de laatste bevalling nog steeds geen anti conceptie neem. Ik laat de natuur gewoon zijn vrije loop gaan,en probeer niet uit te rekenen wanneer ik ovuleer. We zien wel wat er komt. Ik zie ook dat mijn pollvraag redelijk wat antwoorden geeft over de ivm behandling die we nu kunnen doen,maar hier thuis zijn de meningen ook verschillend daarover en daarom hebben we besloten de in vitro maturatie niet te doen,en opnieuw via de gewone weg zwanger te geraken,weliswaar ga ik er dan voor tot de baby in mijn armen ligt. Wat anderen hun mening betreft begrijp ik zeer goed dat zij dit zouden opgeven, en misschien zouden door doen met hetgeen zij hebben,maar ik ben ervan overtuigd dat het ooit wel eens zal lukken,misschien nog niet direct,maar ooit.. Ik hoop alleen dat wij en ook ikzelf sterk genoeg zal zijn voor de komende strijd tegen het 'mogelijk'verlies,maar dat zien we dat wel weer. Ik wil de problemen pas aanpakken als ze zich voordoen. Lichamelijk ben ik nog altijd niet in orde,zoals de hernia die ik vorig jaar na Amy haar' geboorte'heb opgelopen steekt nog altijd zijn kopje boven. Hij is nog altijd heel agressief aanwezig en nu en dan kan ik ook niet meer op mijn voetjes staan van de pijn. Maar aangezien hernia enkel kan weggaan door operatie en ik nog altijd eerst wil zwanger zijn moet mijn rug nog een klein beetje volhouden tot mijn kinderwens vervuld is. Het is natuurlijk kiezen tussen pijn en geluk,al kunnen we in ons geval niet veel van geluk spreken, maar ik houd vol en probeer de pijn te verzachten door heel veel te rusten als ik thuis ben. En voor de rest hoop ik toch in juli zwanger te geraken,want dan is het alweer voor de zomer van 2012 en zou toch graag voordien nog bevallen,dus juli zou perfect zijn,al mag ik daar dan ook weer geen rekening mee houden,ik denk alleen voruit,want als het telkens fout afloopt begint mijn leven ook af te tellen in die zin dat ik ook ouder word. Niet dat het nu al een probleem vormt,maar eens de dertig gepasseerd word alles al gecompliceerder en heb je nog zoveel risico's te meer,en daar wil ik al helemaal niet mee opgezadeld zitten,maar ik heb nog zo'n drie jaartjes voor ik 30 ben Je zou er natuurlijk mee lachen,maar is al 2jaar en een half voorbij aan zwangerschappen dat begint al te tellen he.
Met Toby is alles heel goed,hij praat al heel duidelijk en nu en dan komt er dan eens weer een rare uit zijn mondje,maar dat lachen we dan gewoon weer weg. Hij is ook een heel grote flinke broer geworden,al kan hij ook wel nog stout zijn, maar welk kind dan weer niet,hij verlangd natuurlijk ook naar een broertje of zusje he. Op school zal hij echter moeten blijven zitten,ik hoop natuurlijk dat hij zijn jaartje in dezelfde school mag overdoen,maar dat is iets wat ik pas later zal te weten komen. Dus duimen op een beetje geluk voor grote broer,want een andere school zal voor hem maar ook voor mij heel moeilijk liggen. Ik mag er nog niet aan denken,maar alles in het belang van Toby he!
En wat jullie betreft..(zucht) Ik had deze week toch wel weer een dipje hoor Vraag me niet waarom..want ik weet het zelf niet.. Was me eve weer teveel en ik moest huilen,en heb dat ook zijn vrije loop laten gaan. En het deed wel deugd hoor,was lang geleden dat ik nog zo hard moest huilen om elk van jullie. Maar ik bleef niet bij de pakken neer zitten,heb mijn winkel open gedaan en alles weer even opzij gezet,en toen ging het weer. Maar jullie missen zal altijd een deel van mijn leven blijven,maar ik ben wel blij dat ik met de vele steun van bepaalde mensen er toch al bij al goed ben doorgekomen en dat inderdaad het verdriet na een lange tijd een heel klein beetje zijn plaats vind, en zoals bij mij..die plaats heel diep in mijn hart is,en daar voor altijd zal wonen. Hoe erg het ook is en was..ik ben niet blij dat het zo gelopen is,maar wel trots dat jullie mijn vier kleine dochterwondertjes zijn,en dat ...dat maakt veel goed dikke kus aan alle 4, En tot gauw Je mama
