Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
29-08-2010
Zondag 29 augustus 2010
Hallo mijn lieve kleine meisjes, Hier ben ik dan weer,terug in België sinds woensdagavond.. Vandaag alweer de voorlaatste dag van ons verlof,en dan gaan we er weer aan beginnen voor een jaartje Al nemen we in november wel nog een paar dagen vrij voor onszelf iets wat we nog nooit hebben gedaan samen. Onze reis naar Gran Canaria was heel goed.. We hadden de zon en de zee en alles was erop en eraan. Bij aankomst in Las Palmas zelf(de luchthaven van Gran canaria) had ik zo iets van;"oh neen!"het is hier koud Was al direct niet meer in de stemming om de reis in te zetten, het was er bewolkt,had het koud,moest mijn valiezen meesleuren maar eens in de bus naar het hotel zag ik de zon er alsmaar meer doorkomen. Mijn stemming begon te wisselen,en ik kon alweer glimlachen. Het is altijd zo dat op de luchthaven er meer wind is,het was ook vrij vroeg in de morgen,en de zon komt er altijd doorbreken rond een uur of negen..iets wat we hier niet zo gewend zijn dat bewolkt zijn een goed teken is. Als het daar bewolkt was,kon je nog verbranden van de zon, en nog was het snikheet. Nu ja..het was dan ook de eerste dag bij aankomst enkel en alleen bewolkt,nadien heb ik dat niet meer gezien. Bij het inchecken van het hotel kregen we ons all in clusieve pols bandje aan,de kinderen kregen een zwarte,de volwassenen een blauwe,wo konden ze zien dat we van het hotel waren,en we all-in hadden. Ons reisbureau waar we al enkele jaren mee boeken had voor ons een mailtje naar het hotel gestuurd om er voor te zorgen dat we een kleine attentie kregen bij aankomst,niet altijd was dat het geval dat ze er ook voor zorgden,maar dit jaar kregen we het wel. We waren aangenaam verrast dat op onze kamer een fles cava koud stond in een emmer met ijsblokken en een bord vol met versnaperingetjes,en zo begon onze vakantie heel goed. We waren doodmoe van de lange vlucht een ganse nacht, maar toch wilden we van dag 1 al genieten van de spaanse zon. Onze koffers vlogen in de hoek,kleedden ons direct om in zwemkledij en gingen naar het zwembad.. Ik had al direct plaats bij het zwembad en konden daar een ganse namiddag ongestoord zonnen. Toby ploeterde al in het bad,en de dag kon niet meer stuk. Aangezien we nog op geen vijf minuten van het shopping centrum zaten, wlden we dan ook de volgende dag meteen Gran canaria gaan bezoeken en zien wat er te beleven viel. De shoppings zagen er vrij wel uit als die van ons,maar lagen vree dicht op elkaar,ook sleuren ze je er binnen zonder dat je het zelf wilt. Maar dat heb je op elk toeristische plaats in elke landje wel. Je hebt er ook mc donalds zo als bij ons;en ook burger king kennen ze daar heel goed. Wij hebben het wel gezien,maar er nooit gegeten,het eten in ons hotel was uitstekend en gezien onze all in formule hadden wij het beter in het hotel,want daar hadden we dan ook voor betaald. We hebben dus elke dag opgestaan rond 7.00 uur en gingen tegen 8.15 uur gaan ontbijten,lekker spek met ei,of pannenkoeken met slagroom of chocoladesaus enzoveel andere dingen... Nadien onze bikini en zwembroek aantrekken en naar het zwembad. Rond 11.45 uur gingen we ofwel eerst nog naar boven om ons om te kleden ofwel gingen we in zwemkledij naar het restaurant die aan het zwembad la om te eten,daar kon je dan snacks krijgen tot 16.00uur en dat was dan pizza en hamburgers en allerlei dat soort dingen. In het restaurant beneden kon je dan betere en gezondere dingen krijgen maar daar mocht je niet in zwemkledij dus aten we daar enkel s'vonds als we niet meer naar het zwembad gingen. Rond 19.00,hier in België was dat dan al 20.00uur gingen we na het eten dan naar de bar,daar stonden zowat zetels die op rotanzetels trokken,maar nog groter met grote gemakkelijk comfie kussens in,en daar bleven we dan omdat de animatie vor kinderen daar begon,en wij goed zaten. We dronken dan alles wat we maar wilden om dan nadien goed te kunnen slapen,en dat deden we ook,behalve papa die niet zo goed sliep in de bedden we sliepen er wel alleen,want de bedden stonden apart en je kon ze niet samen zetten,haha,maar was eens leuk. Dus onze dagen leken allemaal op elkaar,maar we hebben ons geamuseerd en dat is het allerbelangrijkste. Normaal was het rond de dertig graden daar en volgens dat iedereen mij had verteld dat er daar heel veel wind waw,geen sprake van, ik wou dat er een beetje meer wind was,maar daarvoor moet je op het eiland fuerteventura zijn,een van de eilanden die mijn droom is, maar voortaan,zal ik dan wel eens van iets anders dromen,want gran canaria was tot nu toe de beste bestemming,al was Mallorca destijds ook heel mooi. Het enige wat nu leuker en lastiger was,we zaten overal dichtbij, zowel voor het strand en de zee als de shoppingcentra's.. In mallorca zaten we overal heel ver van. Maar in ieder grval,zeker voor herhaling vatbaar,en ik raad het iedereen aan. De vluchturen zijn iets langer,maar het is de moeite waard. Ook voor Toby was het heel plezant. Voor papa was het dict jaar ook wat aangenamer,hij kan niet zo goed tegen de warmte en door het nu en dan zachte briesje wind,kon hij er iets beter tegen. Hij vermeed dan ook de felle zon wel en verbleef over de middag dan op de kamer,terwijl Toby en ik in de zon gingen liggen en we plonsten in het water. Ik ben nu niet echt een waterrat,maar om een beetje afkoeling te krijgen moest ik wel het water in,en dat vond Toby dan heel plezant,dan kon hij aan onze nek hangen terwijl wij moesten zwemmen en vooral ik moest knokken om boven te blijven door dat Toby aan mijn nek hing. Toen we terugkeerden waren we voorbereid dat het in ons Belgenlandje heel koud zou zijn,en dat was inderdaad niet gelogen,ik moest van een zomerkleedje bijna in mijn winterbotten springen,maar gelukkig heb ik de zon dan al gezien, anders was ik nu heel boos Afgelopen vrijdag kreeg ik dan mijn tweede en meteen ook mijn laatste epuderale voor mijn hernia,weer even bang en even pijnlijk als voorheen ben ik er nu vanaf. Eindelijk kan ik beginnen met de oefeningen voor mijn rug. We zijn vandaag meteen om een fitnestoestel gereden en nu kan ik wat oefenen voor mijn bekken en nog een grote reden;,de kilo's van de zonnige bestemming moeten er nu wel degelijk af hoor,gedaan met verlof,back to reality. Niet alleen de zon en de zee en het lekkere eten hebben mij wat kilo's aangebracht ook de epuderalespuiten hebben mij doen zwellen,en het spul werkt dan nog zo een jaar lang,dus het zal moeilijk worden,maar je ziet wel dat het van medicijnen zijn hoor. De buik is van het lekkere eten haha
Terug thuis na de reis besefte ik...."ik had niet veel aan jullie gedacht op reis' Niet dat ik het niet gedaan heb,maar in mindere mate als voordien. Maar dan kwam de realiteit weer,ik moest weer aan werken beginnen denken ook aan de school die straks weer opnieuw begint. Weer die dagelijkse routine,en plots weer..die gedachte aan jullie.. Heb zo nu en dan alweer van die dagdroompjes waarin in vecht voor jullie. Nu en dan krijg ik weer die beelden terug van hoe ik op weg was naar het ziekenhuis om jij,Zoë, te bevallen,en dan ben ik weer triest. Ik heb op vakantie wel heel vaak nagedacht of ik nu eigenlijk wel nog eens zou gaan proberen,of het wel de moeite waard is mezelf weer zo diep te steken. En ja soms is het wel de moeite waard,maar ik heb het afgelopen jaar al zo dikwijls opnieuw bekeken,mezelf bekeken,gevoeld hoe het was en nog steeds is. Het was een jaar die,echt waar heel raar is verlopen,alsof ik een ganse poos niet op de wereld aanwezig was,geloof het of niet,ik heb een zwart gat van een jaar lang. Ik besef bijna niet dat dit jaar bijna om is,en ik niks heb beleefd die de moeite waard is,en om dat dan nog eens te proberen...ik weet het niet. Wel blijf ik stiekem nog elke dag in mijn bed,of in de auto nog datums berekenen,bijvoorbeeld vandaag op weg naar Brugge zat ik te tellen, dat als ik nu stop met mijn nuva ring,die er egenlijk alweer niet meer in zit door omstandigheden,dus als ike r mee stop,ik kan zwanger zijn in september en dat de bavalling dan voor mei of juni zou kunnen zijn... Met zulke dingen ben ik nog elke dag bezig,alleen niet zo sterk als alle andere keren,zo denk ik nu meer aan de pijn,de gevolgen,en eigenlijk ook wat ik dan niet meer kan doen,bijvoorbeeld op reis gaan,of weggaan in het weekend,hoe dan ook beperkt mijn vrijheid dan weer,met een babay erbij. Maar dan denk ik,Bren,je dacht er ook niet aan toen je drie keer zwanger was en ik weet dat ik dat mezelf zo zeg omdat ik mezelf dan nog altijd kan tegen houden anderzijds weet ik en zeg ik ook telkens tegen mezelf,Bren,met Zoë erbij kon je dat ook niet,en toen gaf ik daar niet meer om,zoalng ik maar Zoë zou hebben,zou niks me nog kunnen schelen,ik zou zelfs mijn leven geven voor dat kind,en trouwens,ook voor Amy en Chloë.. ze betekenen allemaal iets voor mij
Hallo kleine meisjes, Hier zit ik dan,nog steeds op gran canaria,morgen vroeg vertrekken we terug richting thuis front.. Een beetje blij om dan terug in mijn vertrouwde omgeving te zijn,maar heel jammer dat we dan naar het slechte weer terug moeten. Ik heb de beste vekantie gehad van allemaal,en nochtans is er niet veel anders dan in andere landen waar we zijn geweest.] Het hotel is hier wel zijn vier sterren waard,en het is hier gewoon prachtig weer. Nooit geen wolkje aan de lucht,alhoewel de eerste dag toen we hier waren wel,maar dat is dan helemaal anders dan thuis hoor. Hier verbrand je zelfs van die bewolkte lucht. Het zwembad is ook groot genoeg,en er ligt hier enorm veel bloot. De animatie is s avonds ook heel leuk voor Toby,en voor ons is het ook wel nu en dan wat..zeker een reis voor herhaling vatbaar. Ik moet vlug typen want mijn tijd is bijna om,maar ik probeer jullie zo snel mogelijk terug te schrijven als we terug in Belgie zijn. En volgens mij zal dat rond 18.00 uur morgen avond zijn. Wij hebben wel al veel aan jullie gedacht,en ook wel over jullie gepraat als je dat maar weet.. dikke kus mama
hallo mijn kleine lieve engeltjes, Ik had jullie beloofd om eens te komen piepen en hier ben ik dan.. Het is hier heel warm,mooi weertje en heel leuk... We waren al vanaf de eerste dag verbrand ,maar dat is nu al beter. Ik weet niet hoeveel graden het hier is,maar heel erg warm en nu en dan komt er een windje op,maar ook dat is aangenaam. Dit is de beste bestemming van alles wat ik tot nu toe heb gedaan, en ik moet zeggen,volgend jaar opnieuw een andere,maar misschien wel in deze omgeving. Zo,ik moet jullie nu laten,maar weet dat ik aan jullie denk dikke kus van mama papa en broertje Toby
Hallo mijn lieve Zoë ,Amy en kleinste Chloë, Hier ben ik dan nog eventjes alvorens ik mijn bedje in kruip om te vertrekken naar Gran Canaria. Ik heb gisteren mijn eerste epuderalespuitje gekregen voor mijn Hernia,en ik moet zeggen...t'was verdikke pijnlijk. Ik ben om 13.30uur binnen gedaan in het ziekenhuis waar ik na mijn inschrijving crijwel direct in de zetel mocht gaan plaatsnemen waar ze mijn baxter konden aanleggen. Toen de baxter zo een 5 tal minuten aan lag,mocht ik mee met een verpleger naar de zaal waar ze de spuit gingen geven. Toen ik plaatsnam vroegen ze mij of ik al een epuderale had gekregen in mijn leven,en met een valse lach zei ik hen dat ik er al 3 in een jaar tijd had gekregen voor jullie bevallingen,dus dat ik wel wist wat mij te wachten stond. Door mijn verleden met de spuiten hadden ze er heel wat begrip voor dat mijn angsten wel terecht waren. Eens ik daar zat probeerde ik mijzelf wijs te maken dat ik al erger had meegemaakt en ik begon als een gek te kauwen op mijn kauwgom. Voelde me net alsof ik het gewend was,en stoer dat ik mij voelde Maar toen...heh toen had ik ineens wat minder noten op mijnen zang, want eens ze de plaatselijke verdoving begon te geven,had ik zo een goesting om weg te lopen,man man..het deed weer pijn. In een flits zag ik weer hoe mijn bevallingen alle drie zo begonnen waren,en voelde de tranen in mijn ogen opkomen,ik dacht ,neen Bren nooit geen bevallingen meer,en na deze spuit,ook geen spuiten meer! Maar ah ..ik weet wel dat er mensen zijn die niet eens een spuit voelen, en ik ben nu ook geen zo iemand die bij het minste gaat trunten. Maar ik ben heel eerlijk,mijn rug is niet zo goed om die spuiten toe te dienen,ze zeggen het zelf in het ziekenhuis dat het deze keer weer hel slecht ging om te doen,en door mijn angsten doet het gewoon dubbel zo veel meer pijn,omdat ik mijn rug niet genoeg kan laten doorhangen en mijzelf kan ontspannen. Ahja na een kwartierke proberen was ik er vanaf,voelde de vloeistof in mijn lichaam stromen en ik mocht gaan rusten in een relaxzetel. Toen ik daar zat voelde ik mij plots zo draaien,dat ik dacht,Bren; ge gaat hier overgeven,of van uwen orgel draaien. Het verpleegsterke zag het en gaf mij een overgeefbekkentje,en een glas water,dan was ze al zeker dat ik niet op de grond ging kotsen Heh,achteraf is het natuurlijk altijd hilarisch om dat te vertellen, maar op het moment zelf was ik zo kwaad dat ik een hernia had, dat ik het liever bij een gewone pijnstiller had gehouden,maar ja het is voorbij en ik krijg mijn volgende spuit vrijdag 27 augustus 2010. Dus na mijn reisje,weer het ziekenhuis in. Eenmaal thuis ben ik maar gaan doen wat ze me zeiden dat ik moest doen, rusten,plat liggen,opstaan,wandelen en weer van voor af aan beginnen. Ik voelde mij een ganse avond misselijk,had alles kunnen overgeven, maar gelukkig deed ik dat niet en kon ik mijn eten binnen houden. Kreeg dan hevige krampen in mijn buik...pfft wat een avond. Dus vroeg gaan slapen was de boodschap..en dat deed ik ook. Een ganse nacht was ik misselijk,zweette ik als een hengst... en bovendien dacht ik weer aan die nachten in het moederhuis waar ik jullie ter wereld bracht. Je zal mij waarschijnlijk niet geloven,maar mijn lichaam pakt heel vlug medicijnen aan,en bij de minste ben ik ziek ,moe uitgeput krijg ik koorts en zo.. en deze spuit kon ik vergelijken met de epuderale en de zetpillen voor mijn foute bevallingen op gang te steken,en weer was die nacht een hel. Behalve de contracties die ik nu niet had,en het verdriet en het afstaan van mijn mooie kinderen,heb ik alles weer beleefd. Het wakker worden met klamme handjes,mijn pyamatje helemaal nat en koortserig van de spuiten die ik heb gekregen..was net alsof ik alles weer vannacht heb meegemaakt. Ik heb mijzelf dan ook weer tot het besef laten komen dat het voor mij voorlopig nog veel te vroeg is om aan een nieuwe zwangerschap te beginnen,want het feit dat ik vannacht weer reageerde van ik wil absoluut niet meer dat meemaken,besefte ik dat het nu nog niet kan en mijn lichaam er nog niet klaar voor is. Ook mijn emotionele kant was er dit keer ook weer bij,ik heb weer gehuild en dat was enkel en alleen omdat ik voelde dat het precies was alsof we 26 juni,17 november of 20 maart waren,de nachten van jullie korte bestaan,jullie nacht naar de hemel toe... Maar ik ben heeeel blij dat ik daar mensen heb gezien die net zoals mij als de dood waren voor hun spuit,en nadien ook even slecht waren als ik,het enige was..dat ik nog angsten mee draag van alles wat het afgelopen jaar heeft afgespeeld. Ik moet jullie nu laten mijn babytjes,want ik moet om 18.00 uur gaan slapen en om 1.30 uur uit mijn bedje;wantopa Ludo komt ons halen om naar de luchthaven van Charleroi te brengen. En daar stijgen we dan op naar ons mooie bestemmingetje,zoals er velen zeggen,Gran Canaria. Ik zal zoals vorig jaar weer alles opschrijven,en als ik dichter bij de hemel ben,hier boven in het vliegtuig,zal ik weer veel aan jullie denken, en in mijn binnenste zeggen,dat ik dichter bij je ben. Ik hoop dat jullie nog bezoek krijgen van onze bloglezertjes, en ik kom zodra ik thuis ben weer eens een kijkje nemen. Dikke kus en tot over een weekje, mama Toby en papa x x x
hallo mijn kleine schaapjes, Weer een weekje werken erop,en nu is het voor mij vakantie ik ben heel blij,want nu kan ik eindelijk eens goed uitrusten en mijn pijn een beetje verzachten door een beetje plat te liggen in mijn zeteltje. Morgen moet ik om 13.30 naar het ziekenhuis voor mijn epuderalespuit, ik zie er echt tegenop,maar het kan niet anders,want dan blijf ik met de pijn over en dat is ook weer niet zo leuk. Ik heb heel wat nare ervaringen met epuderaleverdovingen en daardoor ben ik als de dood voor die dingen,maar het zal allemaal wel meevallen naar horen. Nadien blijf ik dan even bij opa en oma tot papa klaar is met werken want zoals ik al eerder zei,ik mag niet meer met de auto rijden. Dinsdag gaan we dan nog een keertje in de voormiddag naar het ziekenhuis van Izegem voor Toby zijn psychomotorieklessen en dan gaan we onze valies maken en vertrekken we op reis naar onze hemelse bestemming gran canaria. Ik heb ook net vernomen dat de stakingen enkel doorgaan op Madrid en niet voor onze bestemming,dus kan het al niet meer stuk. Spijtig dat het hier geen goed weer is,zou altijd leuk zijn als het hier ook wel wat zon is,maar anderzijds,ik zal er daar wel genoeg zien. Ik zal jullie weer heel erg missen,zoals ik al elke dag doe,maar dan nog meer. Ook broertje Toby spreekt weer heel veel over jullie en verlangd toch nog steeds naar een speelkameraadje. Het bracht mij vandaag weer heel even aan het huilen als ik hoorde hoe hij tegen mijn zus gezegd had dat zijn zusjes een sterretje zijn. Het gaat door merg en been als je zoiets uit een kindermondje moet horen. En ik kan hem het niet gunnen,ik kan hem helemaal geen zusje geven. En daarmee probeer ik nog altijd te leven. Eerlijk gezegd kamp ik nog elke dag met het probleem of ik het nu toch nog eens zou proberen of niet. Soms tel ik wel eens wanneer ik zou moeten stoppen met mijn nuva ring als ik eind juni 2011 zou willen bevallen van een kindje. Maar dan denk ik ook dat ik weer zo zou moeten overgeven,misselijk zijn, testen moet doen aan dertien weken,en pfft daar heb ik helemaal geen zin in,. Ik heb met papa al gepraat over ivf behandelingen gepraat,maar dat is voor papa geen oplossing,hij wil er eigenlijk helemaal geen woord over reppen,en wil zeker nooit geen zo een behandeling doen. Het kindje zou dan eigenlijk niet van hem zijn,en dat vind hij niet leuk. Ik begrijp enigzins wel zijn reactie daarop,want ons probleem ligt niet bij de bevruchting,maar bij de bouw van de baby. Ik kan redelijk snel zwanger geraken,dus waarom zou ik dan die behandeling doen, enkel en alleen omdat ik zeker zou zijn,dat het eindelijk wel zou lukken. Maar ook dat is geen optie.. Adoptie was ook nog een optie,maar helaas vind ik dat het enorm veel geld kost om dat te doen,en bovendien heb je het niet altijd als baby , maar kan het twee jaar duren voor je het kindje krijgt.. En die tijd is nog geen ramp,maar het prijskaartje.... Dat is dan weer niet echt zo leuk... dus...zal het oftewel nog eens spontaan en een zelfstandige zwnagerschap worden als ik papa nog eens kan overtuigen,en anders zal ik er echt een punt moeten achter zetten en de beslissing nemen nooit meer zwanger te worden,en dat is nu net de saaiste,pijnlijkste beslissing,ik wil ze nu nog niet nemen,zou zo graag nog een kinneke willen. Maar zit die kans er nog in dat het lukt? Ik zou zo graag van ergens een teken willen krijgen he,maar dat kan niet...ik dnek het toch niet.. Ik mis jullie wi kindjes..echt waar dikke kus van jullie mama en ook van jullie broertje Toby
hallo mijn kleine lieve schatten, Ik heb de uitslag gisteren gekregen van de mri scanner,en er zit een hernia op mijn vijfde schakel van mijn rugwervel. Ik heb dus nu al een beetje slijtage op mijn wervels en dat komt omdat ik dus een beetje teer ben geworden na de bevallingen en mijn lichaam een beetje overbelast is geraakt. Ik wist niet eens dat een vrouw van 26 jaar nu al een versleten wervel kon hebben hihi,maar het is nu zo. Nu weet ik eindelijk van waar al die pijn kwam,en ik ben blij dat er toch iets uit de bus is gekomen,want nu weet ik wat er mij te doen staat. Ik krijg vanaf volgende week maandag mijn eerste epuderalespuit ik moet daarvoor langs gaan bij het dagziekenhuis,nadien moet ik dan wel een beetje rusten en geen inspanningen doen,dus ik zal niet halsoverkop mijn huis mogen kuisen. Na twee a drie spuiten moet ik dan nog eens langs bij de fisiotherapeut om een kraakje te geven zodat alles weer op zijn plaats staat,en dan moet ik twee keer per week voor drie maand lang naar de rugrevalidatie om te leren omgaan met mijn rug,want als ik dat niet zal doen, dan kan het gebeuren dat ik een operatie moet ondergaan,en dat wil ik al helemaal niet,dat zou mijn werk beletten,en ik heb daar echt geen zin in. Ik wil eens een jaartje zonder dokter kunnen ,want vroeger had ik nooit iets en nu moet ik bijna elke week naar de ziekenkas lopen met een briefje van de dokter Opa zal mij maandag brengen naar het ziekenhuis omdat ik niet met de auto mag rijden,hij zal mij dan ook terug naar huis brengen,dat ik wat kan neer liggen. Ik heb wel een klein beetje schrik voor de spuiten,want ik heb niet zo graag een epuderale gezien mijn verleden met dat soort dingen. Mijn rug kan ook niet goed bollen en dat is nodig voor die spuit. In ieder gevalmik zal tenminste verlost worden van mijn pijn, en dat is nu het voornaamste. Ik hoop dat alles hierboven goed gaat met jullie en dat jullie zorgen voor elkaar. Binnenkort heb ik weer wat tijd voor jullie en zal ik weer een beetje over mijn gevoel komen spreken,want dat is een tijdje geleden he kindjes. Ik zal nu wat eten en schrijf jullie dan nog wel eens, dikke kus,je mama xxx
Hallo mijn allerliefste kleinste meisjes, Alweer een tijdje geleden dat ik jullie nog eens iets heb geschreven he, ik had er wel eens aan begonnen,maar ben toen gestopt en heb het allemaal gewist. Ik heb eigenlijk in die week dat ik niks van mij heb laten horen niet veel nieuws hoor. Ik ben vrijdag in de MRI scanner geweest,en ik moet zeggen,dat was eigenlijk bangelijk. Ik was natuurlijk weer veel te zenuwachtig,maar al bij al houd de scanner niks in. Het doet gewoon niks. Ik zal morgen eindelijk en hopelijk uitslag hebben van wat er aan de hand zou kunnen zijn. Ik hoop in ieder geval dat ze iets vinden,en anderes ga ik verder kijken en eventueel bloed laten afnemen,want ik voel echt dat er iets aan de hand is met mijn lichaam. Ik had gisterenavond zo een ongeloofelijke pijn,ik heb de matras van ons bed in onze living gelegd om de pijn een beetje te verzachten en ik helemaal plat kon liggen. Ik krijg ook van die scheuten pijn tergelijkertijd in mijn buik,en daardoor vind ik dat allemaal zo raar. Moest de pijn natuurlijk uitstralen vanuit mijn buik,dan is de mri scanner natuurlijk niet nodig geweest,maar wel de ct scan. Ah we zullen het morgen wel weten,intussen probeer ik heel wat te rusten.en kijk al een ganse dag tv,en vandaag zal ik dat weer doen. We gaan nergens naartoe,gaan lekker thuis eten,en gaan dan weer wat nikskes doen. Toby vertrekt deze avond naar tante Wendy,omdat ik een ganse week moet werken, en wij niet een hele tijd kunnen weg en weer rijden,regelen wij dat zo,dat hij daar dan blijft slapen. Ik zal hem eigenlijk weer heel erg missen hoor,en hij ons ook,want hij is een echt mama s kindje. Hij is alweer zoveel veranderd,en hij kan echt praten als ene advocaat. Soms moet ik echt heel veel lachen met hem,vooral als hij dan probeert groot te doen en zijn AN probeert te mengelen met zijn dialect,gewoon hilarisch. Ik begin nu wel af te tellen naar ons reisje naar gran canaria,alleen heb ik weer zo een slecht voorgevoel,nog niet gehoord en gelezen dat Spanje staakt?En gran canaria ligt nu wel heel wat verder dan Spanje,en ligt eigenlijk tegen afrika,nog steeds valt canaria onder spanje,en net dat land moet nu uitgerekend op onze vertrekdag gaan staken. Het zou natuurlijk wel weer het toppunt zijn dat wij niet kunnen vertrekken,amai ik zou echt pissed zijn. Pfft daar zou mijn mooit vakantie gaan,maar we zullen dat ook maar kunnen zien als we daar aankomen he. Hopen dus dat alles in orde komt,en wij kunnen vliegen naar onze bestemming,en er dan ook bij aankomst doormogen naar ons hotelleke. Nog een weekje werken,en dan de dinsdagnacht zijn we weg. Zo,ik ga jullie nu een beetje laten,want ik heb nog eerst wat huishoudelijk werk, en daarna kan ik dan weer wat komen schrijven. Dikke kus lieve kindjes,Toby wil jullie ook een kusje geven. Dada Mama xxx
Hallo mijn lieve kleine meisjes, Ik ben dus afgelopen vrijdag naar de dokter geweest in het stedelijk ziekenhuis van roeselare voor de pijn in mijn bekken . Weer heeft hij me niet zo goed kunnen helpen want de pijn is er weer en nu zelfs nog meer dan ervoor. Ik kreeg te horen dat ik in de MRI scanner moet ,wat dus niet ongewoon was,het was eigenlijk de vorige keer al gezegd dat hij dat zou laten doen,maar het was dan nog altijd uitgesteld tot nu. Hij geloofde heel goed dat ik heel wat pijn had in mijn bekken en mijn heupen,alleen vind hij de oorzaak niet dat het zo snel na elkaar als het weggekraakt is,zo maar weer terug komt. Toen ik vroeg wat het volgens hem kon zijn,was zijn antwoord een mogelijke hernia. Helaas kan de mri scan dit alleen maar bepalen. Ik heb ook gevraagd hoe dit kan ontstaan,en hij zei dat het komt door dat ik veel bevallingen heb gehad,telkens zwanger,dan weer niet,en zo die hernia heb opgewekt, en mijn bekken beschadigd zijn. Wat hij eraan zal doen,wel als het een hernia is,dan zal hij mij spuitjes geven waardoor ik dan telkens vijf dagen plat zal moeten liggen,en anders opereren ze zoiets he. Nu...in ieder geval hoop ik dat de scanner toch iets toont in die zin,dat k toch eindelijk eens kan weten waar ik al al die maanden mee loop. Het hoeft daarvoor niks ernstigs te zijn,maar mijn pijn is enorm groot,en ik kan eerlijk gezegd geen ganse dag meer recht staan om te werken. Ik hoef nog niet te gaan werken,ik mag thuis zijn,als ik al eens naar een braderie ga mag ik mij gaan neerploffen op de eerste de beste stoel,want ik kan niet meer van de pijn. Ik wil gewoon beter worden,en zekerheid,ik moet gewoon weten wat er aan de hand is. Hij heeft mijn bekken dus nog een keertje gemanipuleerd,maar volgens mij is de pijn nu nog groter,en zit het nu nog verder dan alleen mijn bekken en heupen. Ik voel het al tussen mijn schouderbladen,en voel het in mijn onderbenen en voeten. Alsof hij het gewoon naar een andere plaats van mijn lichaam geschoven heeft. Hihi het is allemaal wel raar hoor,maar het doet verschrikkelijk veel pijn. Ik klaag nu al zo lang he... Zo,ik ga nu een beetje tv kijken terwijl papa met de moto is gaan rijden en broertje Toby is bij tante gaan slapen omdat ik morgen vroeger moet beginnen slaap zacht lieve kindjes, dada xxx
