Dag lieve Zoë,

mama is hier terug,
gisteren de dag door gebracht met ups en downs,had bezoek van mijn collega's
van op het werk,was aangenaam,mama was er even terug uit met haar gedachten.
Nadien naar tante Anja en nonkel Nico op bezoek geweest.
Papa had een pintje te veel op...en uitte zijn gevoelens aan ons.
Hij zei dat hij niet graag geconfronteerd word over jou,maar dat hij elke dag
heel veel aan jou denkt.
Hij voelt zich schuldig omdat hij door het vele werk niet altijd aan jou kan denken,
en als hij er dan even bij stil staat dat hij vandaag nog geen verdriet heeft gehad om jou,
dan is hij daar heel slecht van.
Niettemin houd hij nog altijd heel veel van jou,en mist hij jou elke dag weer!
Hopelijk begrijp je dat papa niet altijd kan stil staan bij het leven,
dat hij verder moet met zijn werk,en met ons als gezin..
jij zal altijd in zijn gedachten zitten,ook al haalt hij jou naam niet op,
je blijft zijn dochtertje,en hij zal altijd trots op je zijn!

Ook mama probeert haar gewone leven terug op te bouwen,
ik kan nog niet zoals papa het van mij af zetten,ik wil dat ook niet.
Ik zal gewoon vanaf volgende week terug gaan werken,en doen wat ik voordien
altijd al deed,werken!
Misschien dat wij dan terug gelukkig kunnen zijn,en het goede van deze situatie
in zien,wij kunnen niet blijven bij de pakken neer zitten en treuren,
het is nu eenmaal zo,en we kunnen er niks meer aan veranderen.
Het laat niet weg dat mama nog elke dag weent om jou,
natuurlijk,wat wil je?het is nog maar 3 weken en 1 dag geleden,
ik zou ook niet willen dat het rouwen nu al voor bij is,
want dat zou van mij een ongevoelig mens maken,en een slechte mama.
Neen hoor,mijn verdriet is er nog,maar elke dag probeer ik het een plaatsje te geven
in mijn hart,en mijn hartje treurt heel veel...Maar ik hoef daarom niet meer ongelukkig
te zijn,want ik weet..daarboven heb jij een beter leven,
als mama nu nog goed nieuws krijgt van de dokter die de autopsie uitvoerd,dan kan
ik helemaal opnieuw beginnen,weliswaar niet met jou,en niet dezelfde zwangerschap,
maar het zal mij iets in mijn lege handen,het lege kamertje en de kleertjes geven.
Al wat ik wil,is toch nog eenbabytje,voor Toby,voor onszelf,en voor jou!
Hopelijk neem je het mama niet kwalijk?
Ik weet ook wel dat de kans er in zit dat mama opnieuw haar baby verliest,
maar ik geloof erin dat jij hierboven voor mama zal zorgen dat alles goed komt,
en als het dit keer terug tegen slaat...dan weet ik niet hoe ik dat ooit nog te boven
zal geraken,maar ik weet van mij zelf,dat ik een sterke ben,en dat ik zal vechten
tegen alles wat mij tegemoet komt.
Deze pijn is dan misschien wel ondraaglijk en onvergeetlijk,toch ben ik er van overtuigd
dat het mijn leven iets sterker heeft gemaakt,ik sta alweer een stap verder in mijn leven,
en ik heb er veel uit geleerd.
problemen zijn er om aan te pakken,en het lot beslist toch altijd voor ons...
Wie weet..wat de toekomst ons nog zal brengen,
misschien ligt er iets moois in t verschiet...

Ik mis je Zoë,elke seconde,elke minuut,ieder uur en elke dag,elke week..
Ik draag je in mijn hartje....
kusje en knuf,van je mama