Hallo lieve Zoë,

ik weet niet hoe ik er vandaag moet aan beginnen,...
Ik heb een moeilijke dag vandaag...
Het ging allemaal eigenlijk goed,maar toch
heb ik het lastig,ik huil me door de dag heen,
ik mis een beetje de warmte van papa om me heen,
papa doet kil en afstandelijk tegen mij,
ik voel geen liefde meer,en geen steunende schouder..
Ik begrijp zijn verdriet,en de manier waarop hij ze wil verwerken,
maar ik ben er ook nog,en broertje Toby ook.
Het is alsof hij ons niet meer in de buurt wilt,
alsof hij de wereld alleen wil aan kunnen..
als ik hem vraag wat er scheelt,wil hij over niks praten,
hij zegt me dat het niet weer zo een dag zal worden,
dat hij problemen genoeg heeft...
Ik verberg nochtans mijn verdriet voor hem
ik probeer zo veel mogelijk terug met het dagelijks
leven bezig te zijn,
wat doe ik dan verkeerd?
en wat doet Toby verkeerd?
wij zijn ook maar van vlees en bloed,en verdienen
enigzins toch wel respect,we zijn allemaal
iets dierbaars kwijt,en moeten er toch zijn voor mekaar?
ik weet niet hoe lang mijn hartje het zal volhouden om op
deze manier te leven,ik kan het nu even niet meer,
ik vind geen adem meer...
Alles zit dicht,mijn keel doet pijn..
Mijn tranen willen eruit!
ik wil een beetje warmte voelen thuis...
Niks liever dan dat..
En er kan mij ook niemand helpen,papa moet het zien
papa moet het voelen,
papa moet ons steunen,en wij hem
als hij ons toelaat in zijn verdriet,dan hebben we kans op slagen,
kans om terug een gelukkig gezinnetje te zijn..