Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
Het was nooit mijn bedoeling je enig verdriet te doen Het was nooit mijn bedoeling je pijn te doen Ik wilde je alleen maar een keer zien lachen Ik wilde je alleen maar zien baden
Ik wilde alleen maar jou mama zijn Het is zo'n schande dat onze band moest eindigen kindje, ik weet, ik weet, ik weet dat de tijden veranderen Het is tijd dat we allemaal aan iets nieuws beginnen Dat betekent: jij ook Als je begrijpt waarover ik hier schrijf Doe dan een wolkje vergaan
Ik wilde je alleen maar zien, wilde je alleen maar zien
speciaal voor jou ik wil je laten weten wat ik doormaak Al die tijd denk ik al aan jou jij zit in mijn hart mijn liefde voor jou zal nooit veranderen ik zal altijd datzelfde voelen
Als dromen vleugels hadden dan vloog ik naar je toe om te zijn waar jij nu bent het maakt niet uit hoe ver het zou zijn want ik zou weten dat ik naast je zou staan
Geen dromen meer over morgen, vergeet de eenzaamheid en de spijt Ik wil je vertellen dat je de wereld voor mij betekend Jij hebt mijn leven veranderd, je toonde me de weg en nu ik naast je sta,heb ik lang genoeg gewacht en zal ik alle liefde uit jou vindenje zit in mijn hartje, en dat veranderd nooit
Het lijkt wel alsof het gisteren is gebeurd Ik voel je nog steeds in mijn buikje Nochtans ben je zo ver weg Je zou eens moeten weten dat het leven niet altijd gaat,zoals je wenst Woorden kunnen niet uitgedrukt worden
Wat je voor me betekende Maar nu je weg bent,blijven we nog steeds één Ik zal je dromen vervullen in de toekomst als je de gaten opent voor mij De dag dat ze mijn babytje neemden wil ik vergeten,kan me niet voorstellen wat een pijn ik voelde zou alles geven om je te horen ademen ik weet dat je u leven zal leven
Ook al ben je dood elke stap ik zal nemen,al wat ik meer zal geven elke andere dag ,elke keer ik bid,zal ik je missen en denken aan de dag dat je wegging wat een leven om te nemen Het is wel hard zonder jou Ik weet dat je in de hemel ons toe lacht en ons toekijkt terwijl wij bidden voor jou en elke dag bidden we voor jou Tot de dag dat we elkaar terug zullen ontmoeten zal je in mijn hart mijn kindje zijn herinneringen geven me de sterkte ,ik heb dit proces nodig iets waar ik moet in geloven mijn gedachten Zoë,die ik niet kan defineren Ik wou dat ik de tijd kon terug draaien want ik kan het nog altijd niet geloven dat je er niet meer bent Iemand vertelde me,dat ik ooit op een mooie morgen
Wanneer dit leven over is,ik je gezichtje zal zien
Klik op deze link , en je kan het liedje beluisteren dat Zoë graag hoorde, ze schopte mama dan heel hard in haar buik Elke morgen bij het rijden naar mama's werk beluisterde mama dit liedje en zong mama héél luid.....
In de hemel waak jij als een ster zo dichtbij,maar toch zo ver als gezin zijn wij nu met zijn vieren want lieve Zoë, jij zal altijd ons tweede kindje blijven
Een blij moment tussen de donkere koude dagen is er soms een moment,een dag ..$ dat mijn hart weer lacht ik voel,ik leef ook voor mij schijnt de zon is er warmte,zijn er kleuren zomaar een moment,een dag weg kou en verdriet ik ben blij mijn hart leeft weer moed en kracht voor zomaar een moment,een dag
Het verlies van onze Zoë is voor oma en opa een ingrijpende en verdrietige gebeurtenis. Niet alleen hebben zij moeten afscheid nemen van hun kleinkind,maar het is voor opa en oma, gezien hun leeftijd,nog moeilijker dan voor de ouders te accepteren dat zij een baby overleven. Grootouders en hun kleinkinderen hebben meestal een zeer bijzondere emotionele band. Als de baby,naar wie zij ook vol verwachting hebben uitgekeken,levensloos wordt geboren is hun verdriet zeer intens. Net zoals wij,moeten ook opa en oma de gelegenheid en ruimte krijgen om van Zoë afscheid te kunnen nemen.Als ouders van mij(Brenda) hebben zij het extra moeilijk omdat zij het verdriet van hun kind moeten aanzien. Als ik ze zag binnen komen in de kamer, zag je in hun ogen de pijn en de wanhoop van een verloren kind,dat ze net verlaten hebben. Nooit zal ik meer vergeten wat die ogen zeiden;een totale ontreddering.
Zoë, jij was mijn tweede kindje die ik op de wereld bracht, na vele jaren tobben,wou ik er toch nog eentje na je broertje Toby... Ik ben moe,ik wil slapen,maar ik durf niet. Ik heb verdriet en pijn,pijn in mijn hart,pijn om mijn kleine meisje Ik ben blij,blij en vooral dankbaar om mijn kleine meisje Je weet niets van het verdriet dat ik heb,je zal nooit te weten komen wat mijn angsten zijn,je zal nooit weten dat het pijnlijk is om ze te zien.. Niet omdat ik niet gelukkig met je ben,neen dat zeker niet. Ik hou van je met heel mijn hart,en ik zou alles vor je gedaan hebben om je gelukkig te maken. Ik denk heel vaak aan de tijd dat je in mijn buikje zat, door een schopje liet je elke dag weten dat jij er was ik was al gek op je vanaf de dag dat ik wist dat je in mijn buikje zat Waarom mocht ik je niet hebben? Wat deden wij toch fout in de wereld dat wij je niet mochten krijgen? Ik mis jouw,en ik hou van jouw,en ik wil jouw terug in ons leven en ik weet dat dit niet kan Ik voel me ondankbaar dat ik zoveel verdriet om jou heb Iedereen vertelt mij dat ik blij moet zijn omdat ik Toby al heb,en dat ben ik ook, maar ik heb bijna zes maanden lang een dochter gehad,ik had jouw ook graag bij ons thuis gehad,en je in mijn armen willen houden. Waarom heb ik verdriet om dat kleine kindje dat niet wilde vechten? Eigenlijk ben ik soms boos,omdat ik denk dat je niet wilde vechten.. Mijn gevoelens zijn erg tegenstrijdig,en soms kan ik ze niet meer aan. Ik ben moe omdat ik iedere keer als ik wil gaan slapen,weer aan jou moet denken Ik ben bang dat ik Toby zal verwaarlozen,dat ik niet genoeg aandacht voor hem heb. Ik lig vaak tot diep in de nacht wakker en blijf denken aan dingen die ik niet wil weten. Ik blijf aan jouw denken,Zoë... Waarom heb ik dit niet gedaan,of waarom heb ik dat niet gedaan... Waarom?waarom?waarom? Brrrr ik weet het niet... Ik weet dat de tijd niet teruggedraaid kan worden,maar toch wil ik het zo graag. Als ik op straat loop,loop ik te piekeren,over hoe ik dat nu zou gedaan hebben met twee kinderen... Ik heb zo'n verdriet om jou,kleine Zoë
In jou kleine kamertje zit ik nu Ik laat het licht weer binnen dat is wat ik zo graag had gewild;
Een kindje in mijn armen één kinderledikantje een hemeltje voor elk
ik schuif het gordijntje open blauwe zij in ieder hand ik zie Zoë liggen
Mijn armen vullen zich met een baby zo heel erg dicht bij mij
in jou kamertje zit ik nu heel erg leeg wat is er nu nog over van tmooie die ik kreeg
Mijn kindje is weg, is dit nu'moeder worden' waarom is dit mijn weg t'is aar,ik heb het licht gezien in jou ijl gewaad nu moet ik het licht nog vinden in dat wat komen gaat
en ook dat zal gebeuren ik ken mijn eigen kracht maar eerst t'gemis nog oelen van jij die ik heb verwacht
in jou kamertje ,waar ik deze woorden vond kom ik,door het voelenwaar ik door ging weer dichter bij mijn grond
Hoe kan ik schreeuwen? als ik niet kan praten Hoe kan ik zijn? als ik niet weet wie ik ben Hoe kan ik liefde krijgen? als ik zelf niet weet dat ik er ben...
Onder gewelven van been legt hij een tuin aan waar niets groeit waar wat beweegt beweegt uit ouderdom; een tuin voor droge geluiden,geritsel van wat zich dunner spreidt
en daar legt hij haar neer en kijkt naar haar naar hoe ze stof aanraakt, stof haar,hoe dood nooit, meer wil dan zichzelf
Vannacht stond ik met haar op verse sneeuw, Zij lag in haar deken tegen mij aan Over de kade zag ik de stoet gaan die ik haar had willen tonen,de muziek waarop ik haar wiegde hoorde ik alleen
Er waren mannen met trompetten, deen bos brandt zo schitterend maar zij keek niet Zij speelden haar lied maar zij zong niet mee
Omdat Zoë voor ons een levende baby betekende, ze heeft recht op een naam,en eigen bestaan,het was wettelijk niet verplicht om haar een naam te geven,maar het mag wel... Een naam geven maakt deel uit tussen de band die wij als ouders met Zoë hebben het is een vorm van erkenning van onze relatie... Het maakt voor ons het praten over haar veel gemakkelijker.. Door Zoë bij haar naam te noemen,voorkomen wij dat er later over de baby word gesproken,ze heet Zoë... Ze is een deel van ons gezin
Zoë zien,aanraken en vasthouden zorgde ervoor dat we een zo goed en duidelijk mogelijk beeld kregen van haar... Het gebeurd zelden nog dat ouders hun kind niet meer te zien krijgen.. De meeste ouders hebben achteraf spijt dat ze hun kindje nooit hebben gezien Je creeert door het zien van je kindje een veel mooier beeld,dan hetgeen je je kan voorstellen. Dat Zoë bijvoorbeeld al nageltjes had,dat ze mooi was,en zacht... Je kan ook zien dat er iets mis was met de baby,en daardoor ,omdat je het gezien hebt kun je er misschien beter over,stel je voor dat je uw kindje niet zag... Zou je je dan niet afvragen of er misschien helemaal niks mis mee was? Juist daarom tonen ze je baby een babytje geboren op de duur van Zoë,dus 24 zwangerschapsweken ziet er vrij donkerrood uit , dat komt doordat het vetlaagje onder de huid pas wordt gevormd in de laatste weken. Maar zelfs dan nog..zag onze Zoë er zeer mooi uit.ze is uniek en iets gaafs.. wij kijken er op terug dat we zeer blij zijn onze Zoë te hebben gezien,er foto's hebben kunnen van maken en er een herinnering hebben aan vast gelegd.Het is het ene positieve die ik eruit kan halen aan onze hele historie... Je gaat naar het mooie kijken van je baby ,en die hou je in je gedachten!
