Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
30-11-2010
Dinsdag 30 november 2010
Dag Zoë, Amy en Chloë
Het is alweer een eindje geleden, maar nu heb ik de tijd om hier eens iets te schrijven. Ik heb namelijk twee gedichtjes voor jullie geschreven, ik zal ze eens voorlezen.
1 Gedichtje
Engeltjes
Hallo mijn lieve kleine engeltjes; Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier ben geweest,en jullie zijn waarschijnlijk heel nieuwsgierig over hoe het nu eigenlijk met mij gaat. Ik ben vandaag naar de eerste echo van het kleine wondertje in mijn buikje gaan kijken. Het was nog heel klein ,maar het hartje bonkte wel al weer heel snel. Alweer toont de echo niks verkeerds met het babytje,dus kan ik vanaf nu alleen maar hopen dat ze nooit iets verkeerd zien. Zoals altijd heb ik dlit keer ook weer een gevoel bij het zien van de echo welk geslacht het word,en ik vermoed dit keer een jongen. Wat natuurlijk niks wil zeggen,dit is enkel voorgevoel. Maar wel telkens juist gevoeld natuurlijk. Alweer hebben we direct een afspraak gemaakt met dokter Logghe in Brugge om daar de testen te laten doen. De test zal dit keer gebeuren op 27 december 2010 en de uitslag is voor volgend jaar. Meer dan dat kan ik nu niet zeggen,want er is niet veel... Ik ben zoals gewoonlijk weer heel erg misselijk,maar voorlopig kan ik mijn eten wel nog binnen houden,het is alleen heel geforceerd als ik iets eet,en liever zou ik helemaal niks eten,verschrikkelijk om altijd zo een moeilijke zwangerschappen te krijgen,maar voor wat hoort wat. Mijn humeur lijdt er nu natuurlijk ook wel weer onder,ben weer heel erg moe,en als ik een gaatje zie,dan slaap ik natuurlijk wel weer. Ik heb nu ook verschrikkelijk veel zin in prepare,maar jammer genoeg mag ik dat niet eten en doe ik dat ook niet. Maar de goesting blijft er wel. Tot slot weet al bijna de helft van de familie al dat ik zwanger ben op een paar mensen na, mijn vader weet het nog niet,maar mama wel. Ik durf het voorlopig nog niet te zeggen,bang voor de reactie natuurlijk... In ieder geval...ik ben weer in de strijd maar mijn lichaam kan nog niet mee. Ik denk dat het een beetje moe is van al die zwangerschappen,ik was wel al een beetje hersteld,maar het blijft voor mij lastig zijn. Duimen jullie mee?
Hieronder nog een gedchtje van Lynn,jullie nichtje, dankuwel Lynn om ons dit te sturen,ze missen jou vast en zeker ook!
In de hemel zijn er zoveel engeltjes. Je hebt kleine, grote, koddige, snoezige, schattige engeltjes. En bij het vallen van de avond nemen ze de vorm aan van allemaal kleine schitterende sterretjes waar God over waakt. Maar er zijn er maar drie die over ons waken vooral over hun mam, papa en grote broer Toby. Omdat zij al héél erg veel verdriet hebben gehad om hun lieve, kleine meisjes/ zusjes. Broer Toby besefte maar al te goed toen hij zag hoeveel pijn zijn mama en papa hadden. Nu nog altijd missen wij jullie alle drie.
2 Gedichtje
Als ik ...
Als ik een wens mocht doen dan wenste ik dat mijn drie kleine nichtjes bij me waren. Als ik de lotto zou winnen dan zou ik eigenlijk niet weten wat ik met het geld zou doen. Als ik iemand zie huilen dan durf ik wel eens meehuilen.
Maar er zijn drie redenen waarom ik met reden zou huilen omdat ik jullie zo hard mis. Ik heb jullie misschien niet kunnen leren kennen, MAAR jullie zullen voor eeuwig en altijd mijn drie kleine nichtjes blijven, die als sterren aan de hemel schitteren.
Dat waren de twee gedichtjes grtjs van jullie nicht Lynn xx
Hallo mijn kleine lieve engeltjes, Hoe gaat het hierboven? Ik kan jullie wel vertellen dat ik jullie alweer heel hard gemist heb. En dat ik elke dag weer terug denk aan die 'mooie'tijden die we samen hadden en de 'minder'goede tijden die we samen deelden. Niet alles was even mooi,maar alles was zeker de moeite waard. Eigenlijk mag je dat nooit zo zeggen als je veel hebt meegemaakt die eigenlijk niet leuk was,maar ik noem dit een ervaring rijker in ieder geval. Ik heb zoen veel meegemaakt en zoveel bijgeleerd en misschien komt er nog zoveel dat ik zal meemaken,maar ik heb er drie kleine dochtertjes bij; en wat er nu ook komt...ik zal er misschien een klein zoontje bij hebben of het nu in de sterretjes is of niet,het komt er zeker,en ik ben gelukkig. Het zou natuurlijk een godsgeschenk zijn als ik het in mijn handjes mag houden en een kreetje zou krijgen. Maar daarvoor is het nu nog te vroeg. Ik zal jullie wel nog eens schrijven morgen,dan heb ik meer tijd
Hallo mijn lieve kleine Amy, Precies een jaar geleden kreeg ik rond dit uur het slechte nieuws te horen dat jij niet kon verder leven en groeien in mijn buikje. Ik moest toen vliegensvlug naar huis rijden om daarna dan de bevalling in gang te steken. Ik voel vandaag precies weer wat ik toen op dat moment voelde. De datum van je geboorte is op 17 november,dat is dit jaar woensdag, maar vorig jaar werd je op dinsdag geboren en dit wil ik toch even herdenken. Je bent een jaartje oud,weeral een jaar voorbij,wat gaat de tijd vlug, maar niets laat weg dat wij nog aan jou denken. Ik weet nog precies hoe jij eruit zag,hoe je van die piepkleine handjes had, va die kleine voetjes,en alles was al zo zichtbaar... Ik hoop dat jullie hierboven het naar jullie zin hebben en waar jullie ook zijn, jullie samen kunnen toekijken hoe wij verder leven met ons gezinnetje. En ons misschien hier en daar wat geluk kunnen brengen. Na het verlies van grote zus Zoë hadden wij het nooit kunnen denken jou ook nog eens te moeten verliezen,je kan altijd weleens tegenslag hebben maar hadden nooit op drie keer tegenslag gedacht. Helaas sloeg het noodlot wel drie keer toe en moesten we jullie afgeven. Het was de grootste slag in ons gezicht van ons ganse leven. En we zullen dit nooit vergeten en altijd blijven herdenken. Hoe lastig ons leven ook is ,wij blijven vechten tegen het verdriet. Niemand kan het zien,niemand weet het..maar het is er nog steeds. Jullie zijn onze kinderen,onze kleine meisjes.. Ik zal je niet vergeten, gelukkige verjaardag voor morgen en in theorie voor woensdag dikke kus en knuf,je mama,papa en grote broer Toby xxx
Hallo mij lieve kleine meisjes en beste bloggenootjes, Hier ben ik dan even weer.. Ik krijg opnieuw massaal lieve berichten van iedereen die ons steunt en daar ben ik heel blij om. Ik hoop uit de grond van mijn hart,dat alle steun en kaarsjes die jullie voor ons branden deze keer zullen helpen. Al houd ik nog steeds de gedachte vast dat het ook dit keer weer fout kan lopen. Ik moet er rekening mee houden dat de feestdagen misschien niet zo leuk zullen worden als gepland,en dat er mogelijk rond nieuwjaar een bevalling in zit voor mij. Intussen ben ik al weer heel erg bezig met zoeken naar namen voor beide geslachten,want zoals altijd krijgen ook mijn lieve engeltjes een naam. Dit keer heb ik geen namen meer in mijn hoofd zitten,want die heb ik al voor julie gekozen op dat moment. Een jongensnaam heb ik nooit echt goed gevonden,maar indien jullie iets hebben die ik kan gebruiken,mogen jullie die mij altijd doorgeven. Ik vermoed...(en volgens de chinese horoscoop die altijd gelijk had) dat het dit keer een jongen word,dus misschien lukt dit dan beter. Al wil ik het ook niet vervloeken.want velen denken dat een meisje nooit zal lukken en een jongen wel,maar dat wil ik nooit zeggen,wie weet lukt het dan zeker niet door het altijd maar te denken. Het is niet geslachtsgebonden,dus een jongen kan ook fataal worden voor ons. Wij hebben opnieuw 75 % kans dat het goed komt,25% kans dat het opnieuw fout loopt. Ik hoop ten zeerste dat het goed komt!En jullie vast ook!! Op 30 november krijgen we de eerste foto te zien van het kleine wondertje in mijn buikje,en ik hoop dat ook die weer goed nieuw verteld. En dan gaan we op naar de testen,die volgens mijn schatting rond de 22 december zal worden uitgevoerd... En daar zal ik nog niet veel over zeggen,want ik haat die verschrikkelijke pijnlijke testen,ook zal zeggen ze op internet dat die niet pijnlijk zijn, wel..ze doen wel pijn.. Maar voor wat hoort wat natuurlijk zo,ik ga jullie nu laten,ik hou jullie wel op de hoogte kusjes jullie mama xxx
Lieve Zoë,Amy en kleinste Chloë,Beste bloglezertjes ,vrienden en misschien zelfst nog wel familie...
Ik weet niet precies wie mijn blogje nog leest,maar als jullie die dan toch lezen,krijgen jullie de kans om mijn grootste geheim mee te lezen.Ik ben namelijk opnieuw zwanger...Of het nu voor de meeste een oei of een wauw is doet er niet toe,maar ik ben grotendeels heel gelukkig en hoop voor mezelf,voor papa en voor kleine Toby en vooral voor de kleinste spruit in mijn buikje dat de zwangerschap nu voor een keer mag doorgaan.Nu gaan we weer volop moeten bidden en hopen dat het wel goed word en moeten we nog enkele lange weken wachten op een uitslag.Ik ben nog sneller zwanger geworden dan voordien,ik heb niet eens.mijn regels gekregen na het uithalen van mijn nuva ring.
Ik hoop voor diegene die het nu lezen,dat ze dit geheim voor zichzelf kunnen houden,want voorlopig
zal ik mijn familie nog niet op de hoogte brengen en zou ik het hen pas vertellen als alles goed zou zijn,om ook hen en vooral mijn ouders te besparen van groot verdriet.
Ik wil bij deze ook zeggen dat ik nog steeds heel veel aan jullie denk,en dat ik wel weet dat ik er niet veel meer voor jullie ben,maar ik heb het heel druk en papa is ook veel thuis bij mij en dan doen we samen wel eens iets en dan...dan verwaarloos ik jullie een beetje.
Maar zoals je weet en hoort en ziet,wij hebben nog altijd veel verdriet om jullie,
en die pijn...verzacht wel,maar blijft voor eeuwig.
Niemand kan jullie vervangen.
Hopelijk kunnen jullie ons een beetje geluk van hierboven toesturen.
Ik kan het gebruiken,
duimen he
mis je,mama
