Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
11-07-2009
Zaterdag 11 juli 2009 22U43
Lieve Zoë, Deze avond kreeg mama jou gouden halskettingetje van Oma en opa, het deed me heel veel pijn en verdriet toen ik het aan mijn eigen hals moest hangen.. Ik had het liever rond jou kleine nekje willen doen...
Helaas ben jij er niet meer om dat te kunnen doen. Ik zal het elke dag dragen,nooit meer afdoen... Zodat we samen zijn,en onafscheidelijk want zo zou het geweest zijn als jij er was, mama en dochtertje altijd samen op pad als papa en grote broer eens weg waren konden wij samen onze haartjes brushen, en elkander sminken, en leuke spulletjes gaan kopen,zoals elke mama met haar dochtertje zou doen!
Telkens ik een winkel binnen ga,heb ik het zooooo verschrikkelijk moeilijk, ik zie overal kinderspulletjes,overal roze kleertjes, en niet alleen bij de babyafdelingen laat ik een traan, maar ook bij de hebbedingetjes,gadgets... waarom kwam ik dit in godsnaam tegen??? waarom jij? je was een meisje?..... pfff,t'is niet eerlijk!! En tblijft zo knagen aan mij,dat ik er geen woorden voor heb. er zijn ensen die drugs gebruiken of pillen innemen tijdens hun zwangerschap, mensen die alcohol drinken,mensen die kinderen mishandelen, mensen die hun kindjes dumpen in een vuilbak, of die ze zelfs vergeten in hun auto... der zijn er zelfs die elk jaar opnieuw zwanger geraken, en er dan niet naar om kijken, en uitgerekend ik,van de zovele zwangere,kom dit onverwachtse,onverklaarbare zoooo verschrikkelijke zwangerschap tegen,waarvan sommige dan denken dat het wel snel weer over zal gaan,waarvan er denken dat ik al een gezond kind ter wereld heb gezet,en ik me moet recht trekken aan dit neen,neen en nog eens neen! het is niet genoeg! het is net dat wat we wilden,datgene wat we verdienden, datgene wat we zagen,jij Zoë,jouw was het dat we hadden! en jouw willen we terug, onze Toby blijft altijd onze zoon,maar jij altijd ons dochtertje! en niemand kan dit begrijpen,als je niet in onze schoenen staat! onze liefde voor Toby verklaart geen reden tot het verwerken voor onze Zoë! het verklaart alleen maar dat we Toby niet zouden kunnen missen, omdat hij allereerst ook ons kind is,maar ook omdat we hem kennen, en zijn stemmetje al hebben gehoord,en er herinneringen mee hebben gemaakt, we hebben er al een verleden mee gemaakt, en een toekomst voor wegliggen...
Maar voor Zoë,.....is het verdriet even groot,als het voor Toby zou zijn, niemand wil zijn kind verliezen,en of het nu in de buik is,of pas geboren, of vijf maand oud,of tien jaar... Het verdriet voor je eigen kind is als een hel, het sleurt je van de ene dag naar de andere,met heel veel verdriet en pijn. Het brengt je geen vreugde meer,het laat je toekomst zwart bekijken, en het bezorgt je hoofdpijn,slapeloze nachten, gevoelloze dagen... Kortom,hopelijk overkomt het geen 1 van jullie allemaal, maar bedenk dat jullie( voor diegene die mama zijn, )jullie kleine kapoen in de buik verliezen, geboren rond de 24 weken zwangerschap... bedenk eens wat je zou doormaken, als je zelf moet beslissen dat je datgene waarvoor je gekozen hebt, moet laten komen,dat het sterft als je bevalt, en het ergste,dat je het kindje voelt schoppen vijf minuten voor je op de bevallingstafel ligt? dat je het geen leven kan bieden, welk een gevoel heb je dan? kun je het bedenken? ik zal het jullie zeggen,je hebt schuldgevoelens... neem ik de juiste beslissing,hoe dan ook.. zal ze pijn lijden? zou ze mij nu haten omdat ik dat doe?
en niet alleen als mama,maar als papa is dit ook heel hard, hij ziet niet alleen zijn vrouwtje pijn lijden,hij verliest ook zijn kind! Hij staat machteloos,is bang.. kan geen gevoelens uiten,want hij moet er zijn voor mama! hij blijft sterk,maar eens...zal de papa ook plooien, en als de papa het niet meer aan kan,moet de mama er zijn! en als je allebei het niet meer ziet zitten,kun je niet verder dan vechten tegen je verdriet,want er lopen nog kindjes rond je eerste kindje verdient dit niet! hij heeft ook steun en liefde nodig.. Wees op je hoede als je reageert op mensen met een overleden kindje,want de reacties zijn vaak nog het ergste om te verwerken,want voor ons is onze Zoë geen monstertje, ze is een mooie baby! en gans de wereld mag haar zien, wij zijn trots op jouw,kleine meid!
Slaap zacht lieve meid,een dikke kus en knuf van mama en papa en Toby heeft naar jouw gewuifd deze avond, je was het reizende sterretje in de lucht...
Zoë Verstraete engeltje van mama en papa en broertje Toby
Niemand die weten kan
Hoeveel ik van je hou. Niemand die mij troosten kan In mijn verdriet om jou. Niemand die begrijpen zal Hoe vreselijk ik je mis. Niemand die beseffen zal Hoe erg die pijn wel is.
Dagen worden uren Maar die momenten dat we aan je denken zullen eeuwig duren
Je bent geboren om afscheid te nemen. Wij hadden je zoveel liefde willen geven. In onze harten zal je altijd blijven leven.
Een lichtje zal er altijd zijn en dat ben jij, ons kleine meisje Je hoort er voor ons voor altijd bij.
Nooit zullen we het waarom begrijpen Het leven heeft een eigen plan Maar al wat lacht en ademt Daar was jij een deeltje van.
Wij weten het niet, wij zullen het nooit begrijpen waarom een mensenleven wordt bekort. Waarom de ene bloem tot vrucht mag rijpen de ander reeds in de knop verdort
Waar vreugde had moeten komen, daar kwam verdriet. Je werd geboren, maar overleven kon je niet. Wij hopen dat het verdriet zal vergaan en jij altijd in onze gedachten blijft bestaan.
Leven, teer, fris en pril In alles naar onze wil. Na verwachting, de onzekerheid, de angst, worsteling en strijd, als "engeltje" nu in de eeuwigheid
ik moet iets vertellen soms is het zo hard om te verstaan maar ik was nog niet klaar voor deze val te blind om te zien wat er zou komen men kan je 1000 dingen vetellen maar ik heb mijn lesje wel geleerd hopelijk leer ik verder dit te accepteren want het brand hier van binnen in mijn hartje ik weet dat er mooiere dagen komen,met zonneschijn
Ik heb ze ooit meegemaakt Ik weet hoeveel warmte een zon kan geven het licht dat we ooit zagen het schijnde van binnen,dat kan er niemand van ons afnemen
De waarheid zal nooit ver af liggen je verbergt het alleen ver weg als ik verder moet leven met geen uitslag... zal ik dan ooit nog een nieuwe kans krijgen? en als ik weg loop... zal ik dan ooit de kracht krijgen om ver weg te gaan? hoe zouden de mensen reageren op het geklop van mijn hart hoe moet ik oud worden? Hoe kan jij me dan horen? wanneer leer ik het aanvaarden? Hoe zullen we het weten?
Gisterenavond was het weer zeer moeilijk voor mama Ik wist niet goed hoe ik mij moest gedragen, na het lezen van de reacties op de site, en mijn verhaal voor de honderste keer te lezen, zat ik er weer helemaal door.. Ook papa is je komen bezoeken op het web.. Ik zag de tranen in zijn ogen als hij naar jouw keek en alle berichten leesde.. Hij zegt er niet zoveel over..maar zijn verdriet is enorm groot! Ik heb een boekje gekregen via tante Wendy.. het gaat over rouwprocessen bij baby's ik ben eraan begonnen,het lezen gaat vlot, de tranen vloeiend! Toch is het een manier om nog steeds dichter bij jouw te staan, het boek gaat ook over baby's als jij.. over ouders die het zelfde meemaken,over hoe zij dit verdriet verwerken.. soms gaat het verkeerd tussen de ouders,soms loopt het goed sommige raken niet over hun verdriet,sommige geven het een plaatsje in hun leven.. Wat het van ons word..dat weten we nog niet.. ik denk dat we eerst de uitslag van de autopsie willen horen.. of het nu positief is of niet,ik wil er door geraken.. ik wil mijn leven terug op orde krijgen, ik wil terug liefhebben, en s'avonds terug dicht kunnen liggen bij papa zonder tranen te laten. Het gaat allemaal niet zoals je denkt hoor, de ene verwerkt het anders dan de andere,ik wil elke dag zoveel mogelijk met jouw geconfronteerd worden,en enerzijds brengt mij dat verdriet, maar anderzijds wil ik dat je op deze manier dan verder blijft leven, ik wil dat je blijft bestaan,ik ben bang je te vergeten.. en misschien is dit het juiste woord niet,misschien heb ik schrik dat de gedachte aan jou zal vervagen ook al besef ik..dat jij mijn ganse leven in mijn hart en ziel zal zitten.. je bent een deeltje van mij en van papa, je bent uit liefde gemaakt,en uit liefde gestorven..
Ik had deze nacht heel enge dromen, het is de laatste tijd telkens zo,ik ik ben bang te ontwaken uit mijn dromen, want dan weet ik dat ik alleen wakker word,en het verdriet mij direct aanslaat Ik droom over jou,en mensen die negatief reageren op jou Ik voel in mijn dromen dat ik ons wil verweren,maar het lukt mij niet ik word wakker met tranen .. Ik wou dat ik dit toch een beetje minder had, het zou mijn dag opgelucht starten, en mijn verdriet beter laten verwerken.
Papa heeft ons gisteren toe gefluisterd,dat hij nog steeds heel veel aan je denkt, het is niet omdat ik er niet over praat,dat ik er niet aan denk;zei papa.. mama was blij dat hij er eindelijk een woordje over zei,al was het klein ik vond het zo een opluchting om een beetje verdriet van papa te mogen zien.. papa houd van jou,als je dat maar weet Zoë!
Hallo Allemaal, Bedankt om mijn site te komen bekijken, ik heb net alle reacties gelezen en heb er toch een zakdoekje bij gehaald..
Ik had jullie liever één voor één een doopsuikertje willen overhandigen, maar helaas lag dit niet op onze weg, soms denk je dat je geen vrienden hebt, of niemand nodig hebt in je leven, maar als zoiets je over komt... ben je blij dat er toch iemand aan je denkt
ook al zie ik de meeste mensen nooit of bijna nooit... het doet mij enorm deugd dit te lezen, dat toch iedereen mee leeft met kleine Zoë
hoe moeilijk het ook is,ik trek mij recht aan deze site, aan jullie en je gedichten,teksten.. al zijn het soms korte woorden, ik apprecieer wat jullie voor ons doen.
dank u..voor de mooie woorden, voor de sympathie.. de warme handen...
dank je in naam van Zoë,om haar te bewonderen, om haar iets te zeggen, ik weet zeker,ze kan jullie horen,zien ... en ze wuift jullie allen toe hierboven..
Als het leven soms niet meer gaat Sta ik altijd voor je paraat.. Een traan over je wang.. Maak jezelf niet bang! Ik zal er voor je zijn! In moeite,verdriet en pijn Een schouder om op te huilen.. Je mag altijd bij me schuilen.. Als er iets is; je mag me bellen En alles vertellen..
veel liefs en sterkte van kimmie weet dat ik er voor je ben!!!
Van Anneke ,Tom,Luca ,Elise en Louise in de sterretjes
Beste Brenda,Yves en Toby, Als ik naar jullie kleine Zoë kijk en jullie verhaal lees, rollen de tranen over mijn wangen. Ik ken jullie niet persoonlijk,maar voel intens met jullie mee. We hebben de laatste weken heel veel aan jullie gedacht. Spijtig genoeg werd ons Louise ook heel ziek tijdens mijn zwnagerschap en betekende haar geboorte het afscheid. Ik begrijp jullie heel goed,jullie hebben een zware maar moedige en juiste beslissing genomen.
Brenda,het is vast moeillijk voor jou nu,en als mama had je toch een unieke band met Zoë,onbeschrijflijk Probeer dit positief te zien,hoe moeilijk dat ook is. Je zal haar altijd meedragen in je verdere leven, je bent haar mama voor altijd. We zijn blij dat we jullie verhaal mogen meelezen,en sturen jullie heel veel sterkte en warmte toe, en een knuffel voor Zoë in sterretjes. Veel sterktenen altijd welkom, Anneke(collega Wendy),Tom,Lucas ,Elise en Louise in de sterretjes x
K'weet eigenlijk niet goed wat zeggen heb juist jullie website gezien en de foto's en de teksten waren hartverscheurend alvast onze oprechte deelneming en heel veel sterkte in deze moeilijke tijden wij wensen kullie heel veel goede moed
Gisteren weer een lastig dagje achter de rug,ik krijg nu en dan rare reacties van mensen die niet begrijpen wat we hebben meegemaakt, ik reageer er meestal niet op,omdat ze ook niet kunnen verstaan wat dit is.. Maar toch...gisteren heb ik het allemaal uitgeschreeuwd en uitgeweend...
Tante Heidy is terug uit Kreta,ze is hier gans de dag gebleven, en s'avonds zijn wij in haar appartmentje frietjes gaan eten. zo was mijn dag gevuld,en kon ik toch even mijn gedachten verzetten.
Het zonnetje scheen niet gisteren...was je verdrietig? Vandaag schijnt het zonnetje al iets meer,ben je vandaag weer gelukkig? ik vraag me zoveel af, veel te veel om antwoorden op te krijgen.. tot later kindje..
Als er iemand bij me wegging,even slikken en weer doorgaan even woelen en gewoon weer opstaan, het deed me weinig, maar om jouw ben ik verdrietig, zonder jouw zo ontzettend nietig en dat er mensen zijn die lachen en dat er mensen zijn die dansen en dat er mensen zijn die innig zoenen dat kan ik nu niet meer begrijpen ik voel alleen de pijn van God waar is ze ik voel alleen de pijn van jouw hier bij me missen en ik kan er niet mee omgaan, ik kan er echt niet meer mee omgaan
En ik zou wel willen smeken, op mijn knieën willen smeken, als ik wist dat dat nog zin had Maar de dagen worden weken, en de weken worden jaren Dit gevecht kan ik niet winnen, want jij zit veel te diep van binnen
waarom nou jij waarom nou jij
Ik hou je vast in mijn gedachten een beeld dat nooit meer zou verdwijnen jouw hand niet meer in de mijne
Dus tel ik de lege lange dagen die zonder jouw voorbij gaan met geen enkele hoop voor morgen geen hoop op wat dan ook maar jij zal je soms nog aan mama denken ben ik soms nog een beetje bij je ah...laat maar Ik tel gewoon de lange dagen Ik tel gewoon de lege lange dagen maar ik wil niet.. ik wil niet meer
Hoe zou het zijn,als je weer in mijn armen lag Hoe zou het zijn,als ik je mooie ogen zag Hoe zou het zijn,wanneer de tijd werd terug gedraaid en al de pijn zomaar was gewaaid wanneer mijn hart,niet meer zo moe zou zijn en bij jou uit kon rusten Hoe zou het zijn,waar zou je zijn Ben je nu heel ver hier vandaan Denk je soms ook aan mij En hoe het anders was gegaan Ben je alleen? en heeft de tijd je nu uiteindelijk beloond Hoe zou het zijn
Mama werd vandaag gewekt door broertje Toby, Hij had een nare droom,er zou een hondje onder zijn bedje zitten, en durfde er niet uit kruipen... Mama heeft hem verteld dat er geen hondje zit,en hem onder het bedje getoond dat er niks is..
Gisterenavond hebben we de link van deze blog aan iedereen die we kennen en waarvan we willen dat ze het zien doorgemaild.. We krijgen veel reacties,en het is eigenlijk wel lief dat iedereen met ons mee voelt. Van sommigen heb ik de indruk dat ze ons niet meer durven aan te spreken, het is niet erg om een woordje naar ons te sturen,het kan ons alleen maar goed doen om te weten dat we gesteund worden.
Ik heb voor de eerste keer in 4 weken tijd een film volledig kunnen uitkijken, ik heb er zelfs om kunnen lachen, maar bij elk lachje,keek ik eens door het raam naar boven toe..
Papa had het gisteren ook even moeilijk,hij verwerkt het ook op zijn manier, en wil zijn gevoelens niet bloot leggen aan mama, ik vraag er ook niet naar,ik weet dat als hij me iets wil zeggen,hij het wel zal doen als voor hem de tijd rijp is.
Broertje Toby heeft ook deze blog gezien,ik wil hem in alles laten zien,wat mama doet, hij ziet ook jou foto's op de voorpagina staan,en hij zegt dan dat het mijn baby is.. Natuurlijk antwoord ik dan,dat ook hij mijn kleine baby is.
Ik ben een beetje verdrietig als ik eraan denk dat er kans in zit dat ik nooit nog een zwangerschap zal meemaken,net nu ik dacht dat dit mijn enige verwerkingsproces zou zijn. Papa zou het er ook op wagen,alhoewel wij dit geen 2 keer aan kunnen. Ah,we zien wel,eerst dit nu een beetje verwerken.
Ik voel me wel een beetje leeg zo zonder jou, En ik weet dat het beter is zo.. ik kan het gewoon niet aan,ik mis je in mijn buik ik kan moelijk leven in een wereld zonder jou..
Ik zou zo durven zeggen dat als mensen me vragen hoe het met mij gaat ik wel durf te liegen,ik kan mijn verdriet niet tonen aan anderen. ik houd mijn huilen op,tot ik alleen ben..
niemand weet waarom de dag weer nacht wordt niemand weet waarom de zon nog schijnt niemand weet waarom de kille wind nog waaien zou maar ik weet dat ik van je hou
niemand weet waarom de sterren nog vallen niemand weet waarom de dood ons volgt niemand weet waarom de mensen slapen in de kou maar ik weet dat ik van je hou
ik hou je vast,leg je hoofdje lief op mijn schouder ik hou je vast,streel je zachtjes soms wordt het allemaal eventjes te veel maar bij jou zijn,was alles wat ik wil
niemand weet waarom geluk soms wegwaait niemand weet waarom een bloem verwelkt niemand weet waarom jij diegene bent,die ik kwijtraak maar ik weet dat ik van je houd
vraag me niks,zeg me niks je kijkt niet naar mij,ik hou je stevig vast woorden schieten me toch te kort als mijn hart ineen stort je lacht niet naar me,ik hou je alleen stevig vast
Lieve oma en opa, Ik zie tranen in jullie ogen.. want ik laat jullie nu alleen Ik zie jullie naar mijn foto's staren jullie denken;zoals zij is er maar 1
Lieve oma en opa,die tranen in jullie ogen doen mij pijn..dus droog ze nu maar gauw ik blijf altijd over jullie huisje waken want oma en opa, ik houd zoveel van jullie
Lieve opa, Je zilveren haar glanst in de zomerzon zoals jij zingt,als ik dat toch eens kon ik zie jouw lach zelfs door jou tranen heen ik beloof je opa, ik laat je nooit alleen
Lieve oma, Ik zie je naar mijn foto's staren, Zoals jij is er maar 1 Ik was er van overtuigd dat ik je kleinste kleindochter zou blijven maar ik beloof je oma, ooit zien wij elkaar terug en dan kun jij voor mij zorgen, zoals je voor alle andere kindjes doet ik beloof je oma, ooit kruisen we elkanders pad, en ik weet.. dat jullie van mij houden
Doe wat je altijd deed Toen ik er nog was Leef elke dag voluit En met heel je hart
En je vind mij En je voelt mij Ik ben dicht bij je Mis mij Het is oke want ik mis jou net zo
Huil als je huilen moet Laat je tranen maar vrij Maar als je weer lachen kan Hou je niet in voor mij
Want ik voel jou Ik beleef alles met jou Ik ben dicht bij je Waak over jou En las je me zoekt ben ik er altijd
Geniet aub als je kunt elke dag voor mij Koester elk moment Het is zo voorbij Spring lach en dans als een kind zet de schaamte op zij Doe het niet alleen Open weer je hart Ook al voelt het vreemd Je doet het ook voor mij
Zingen uit volle borst Jaag je dromen maar na En weet wat je ook zal doen Dat ik achter je sta
Vandaag opgestaan,om kwart over zeven, broertje Toby was al weer zo vroeg wakker, en dus voor mama weer een lange dag van verdriet... Ik blijf elke dag hard werken aan deze blog, zodat hij af is,en dat ik hem kan tonen aan iedereen. Het is het enige wat ik kan doen.
Het is voor ons een lange lijdensweg, een weg die je niet zomaar kan bewandelen, een weg die je ook niet kan volgen als je het pad niet zelf hebt bewandeld.
Je krijgt veel reacties,dat er nog geluk op onze weg ligt, dat we nog opnieuw kunnen beginnen, maar het zal voor ons nooit hetzelfde zijn, Voor de meeste mensen bestaat het spreekwoord 'uit het oog,is uit het hart' Voor ons bestaat er maar één spreekwoord 'wat ik hoor,vergeet ik wat ik zie,onthoud ik wat ik doe,begrijp ik'
zo kreeg ik vandaag telefoon, van een familielid... ik kreeg als antwoord dat ik de beste keuze heb gemaakt, dat je beter af bent zo,dan dat wij met een gehandicapt kindje konden overblijven, voor alle duidelijkheid mensen,Zoë is niet gehandicapt, was het niet,en zou het ook nooit worden. Deze feiten gaan over een afwijking,niet over downsyndroom, dit is de reden niet waarom wij haar hebben laten gaan!
Ik heb je nog niet verteld Zoë dat we vandaag een kaartje kregen van tante Lucienne, ze wenst ons veel sterkte toe, lief he?
Hierbij bieden wij onze oprechte deelneming aan bij het overlijden van jullie kindje Wij wensen jullie veel sterkte toe en veel warme handen om jullie pijn te helpen dragen
Lieve Zoë, Het heeft niet mogen zijn.... je kleine fragile lichaampje was er nog niet klaar voor... we hadden je zo graag leren kennen... Het mocht niet zijn, vol onbegrip en ongeloof geven we je af.. ook al hebben we je niet gekend,je krijgt altijd een plaatsje in ons hart! Jouw korte bestaan heeft veel bij ons losgemaakt. Voor ons blijf je voor altijd Zoë,geboren op 26-06-2009 de tweede telg van tante Brenda en nonkel Yves
Heel veel sterkte, kracht en liefde in deze moeilijke periode
Je wordt de prachtigste ster aan de hemel
Voor eeuwig in ons hart en gedachten
Rust in vrede liefs, Tante Wendy,nonkel Dominiek Neefjes Baptiste en Nathan
