Vele
wandelclubs hebben een midweek wandeltocht op hun jaarprogramma staan, dus kon
wandelclub de Stormvogels uit Oostende niet achterblijven. Op naar tsjeitje
(nvdr. zeetje) of respectievelijk De Haan voor de 42ste uitvoering van de
Noordzeetocht. Verzamelen doen we aan de Einsteinschool alwaar ons de keuze
wordt geboden van vijf wandelafstanden.We kijken eerst of er geen verkeer is om
de drukke Stationsstraat te dwarsen richting de Sint Monicakerk. We stappen
eveneens voorbij de nieuwe bibliotheek waar vroeger de pastorie van de paters
Augustijnen stond opgesteld. Het is nu opletten geblazen bij het over steken
van de drukke baan en de tramsporen (de trams zijn dringend aan vervanging toe
maar ze rijden nog altijd heel geruisloos!). We wandelen nu op en neer door de
Concessiewijk met zijn talrijke geklasseerde villa's uit de Belle-Epoque.Na de
zeetrap afgedaald te zijn ontmoeten we in de Normandiëlaan een beroemde
geleerde die rustig op een bankje zit. Het is Einstein, die hier in deze
gemeente veel van zijn vrije tijd doorbracht. Het is tijd om de natuur op te
zoeken, een stuk Duinbossen De Haan/deelgebied Vlissegem wenkt. Waarna we de
zeedijk opstappen, waar we merken dat er nog niet veel strandgangers te zien
zijn. Via een stukje van het domeinbos (waar ook een venijnig trapje inzit naar
een torentje)bereiken we opnieuw de startzaal als rustpost. Na de inwendige
mens gesterkt te hebben, stappen we nu naar links, met dank aan de
parcoursbouwer! Enkele rustige wijken met moderne villa's brengen ons terug
naar het bos. Via rustige, slingerende, onverharde bospaden bereiken we de wijk
Vosseslag. Een deelgemeente van De Haan waar het centrumplein druk aan het
renoveren is. Even verder in de wijkschool van het GO! Vosseslag hebben we
terug een rustpost. Behoor je net zoals ik tot de 24 km-stappers dan moeten we
hier nog een extra lusje afleggen. We flirten met de grens van buurgemeente
Bredene om het wegeltje te nemen naar recreatiedomein de Grasduinen. Net tot
aan het begin, want tussen de 2 kampeerzones door wenken we af en
tegelijkertijd vormt deze periode er een grote circustent. We wandelen op het
paadje waar we aan beide kanten natuurreservaat d'Heye kunnen bezichtigen. Nog
eventjes de straten van dit Bredense gehucht bewandelen voordat we terug de
rustpost binnen springen weliswaar al wandelend. Na een verkwikkende rust met
deze zomerse wandeltemperaturen zijn we klaar voor het laatste stuk van de
wandeling. Al snel zoeken we de verkoeling op van het duinbos De
Haan/deelgebied Klemskerke. Wie hier al meerdere keren heeft gewandeld weet dat
het paadje er niet zo denderend bij ligt. We moeten uitkijken om niet te
struikelen willen we heelhuids de eindmeet bereiken.
Als er ieder jaar in Middelkerke een stripfestival plaats
vind organiseert de Duintrappers hun Stripfigurentocht. We zijn gestart vanuit
de startzaal met alle afstanden tegelijkertijd zodat we op vertoon van onze
controlekaart na een tijdje de dijk te hebben bewandeld, gratis het festival
kunnen bezoeken. Eens uit de tent gaan we richting Oostende lang beide kanten
van de trambaan om langs het wegeltje met zijn campings terug in de startzaal
te komen voor de rustpost. We nemen hetzelfde stukje tot aan de dijk nogmaals,
maar nu de andere kant op. We komen de verschillende bronzen stripfiguren tegen
zoals jommeke, nero,etc. op weg naar Westende. We verlaten de dijk via het
schelpwegeltje die gaat langs het vroegere camping Kosmos tot we even verder in
het schooltje de rustpost is gelegen. Terwijl de grootste afstand hier nog een
plaatselijke lusje aflegt keren wij alvast terug. Eens de kerk voorbij is het
tijd om in de polders te wandelen voor ruime tijd met onder meer de
stripdoolhof die alsware de poort is om Middelkerke terug in te wandelen. We
maken nog een passage door het stadspark die ons terug doet belanden bij de
sporthal.
Het was zwoel met kans op onweer, hopelijk is het niet
erg toen ik richting gits trok waar voetje voor voetje hun gitsbergroute inrichten.
Het was mistig, doch droog en warm toen we vertrokken voor de 31km vanuit de
sportzaal van het Dominiek Savio Instituut. Aan het einde van de Koolkampstraat
gaat het links de Engelhofstraat in, een mooie asfaltweg met veel groen en
prachtige woningen. Het is heel rustig in de straat, je hoort zelfs bijna geen
vogels. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het mistige weer. We horen het in
de verte reeds donderen. De 50 km verlaten ons en wij slaan rechtsaf. In deze
straat zijn er aan weerszijden maïsvelden. De maïs is al tot op manshoogte
gegroeid en gelukkig is er geen felle zon want dan is de hitte bijna niet te
harden. We maken een passage door de Hawynbossen die hier ligt. Het begint nu
toch serieus te donderen en we zien de eerste bliksemschichten. Plots begint
het hevig te stortregenen. Ik berg snel mijn fototoestel op en in enkele
seconden ben ik doornat. Ik probeer te schuilen onder een boom of even verder
in een landbouwgarage. Het blijft maar stortregenen en het ziet er niet naar
uit dat het vlug zal stoppen. We hebben in een lus gelopen en eigenlijk ben ik
niet ver meer van de rustpost. Gelukkig is de regen nu voorbij definitief toen
we in groot Roeselare wandelden met deelgemeente beveren-aan-de-Ijzer waar een
rustpost was. Nu keerden we terug met nog een passage op de gitsberg tot we
afdaalden tot het stationsgebouw die vlakbij de finish lag.
"ook al is heet, zo vlucht je al het gedoe van de
troonwissel."
Omdat de
troonwisseling mij niet interesseert heb ik geluk dat er een wandeling in de
buurt is. De Spoetnikstappers organiseren in Westende hun jaarlijkse Beachwalk.
De tocht is ingedeeld in drie lussen. Ze alle drie doen kan ik niet wegens ik
pas achter de middag kan starten. Ik heb gekozen om lus 1&2 te doen,
beginnend met de laatste. We nemen een kasseiwegeltje om rechts af te slaan en
nu gewoon rechtdoor te wandelen richting de zee. We wandelen tussen de
strandgangers op deze hete dag om het strand te volgen tot aan de pier van
Nieuwpoort. Dit loopt eveneens gelijk met natuurreservaat 'De IJzermonding'
alsook het legerkwartier van Lombardsijde waar wij rond wandelen. Nog even de
drukke baan oversteken, de tram voorrang geven om via de campingplaatsen een
klein wegeltje te nemen om uit te komen recht tegenover het vroegere camping
Kosmos. Weldra belanden we weer in de startzaal om direct te beginnen aan lus
1. We zoeken de trambaan even weer op voor een korte tijd om de dijk op te
zoeken. Die wandelen we richting Middelkerke tot even voorbij hotel de Rotonde
de dijk te verlaten via een wegeltje waar we links de watertoren zien. We
steken de drukke baan over en kiezen voor het verharde duinenwegel waar we nu
rechttoe gaan want deze komt uit aan het pleintje waar de start/aankomst is. Toch
heb ik deze hitte een wandeling gemaakt van 14,5km.
"Wandelen door de natuurgebieden even uit het stadscentrum."
Nu het nog
volop zomer is moeten we er ten volle van genieten. Daarom lassen we op het
laatst nog een tocht in. Nu organiseren de Keignaerttrippers uit Oostende voor
de 3de maal Rondom De Keignaert. Ik dus het openbaar vervoer nemen om de
verplaatsing te maken even uit het stadscentrum waar de inschrijving plaats vind.
De langste afstand dat ik vandaag kan doen is ruim 24km lang. Eens gestart
nemen we de wegeltjes die de omliggende wijken zich verbinden. Zo komen we uit
in de industriezone die we snel doorwandelen. Eens buiten mogen we een klein
stukje rond wandelen het krekengebied. Nadat we dit stukje verkend hebben
konden we door het Vredesbos wandelen maar helaas, de wandeling zet ons voort
richting Zandvoorde. Een onverdoken wegeltje brengt ons naar de Grote
Keignaert, een prachtig stukje watergebied die je kan bewonderen als je tijd
hebt door een uitkijktoren. Rond de skeelerpiste komen we het beeldhouwwerk van
'De zwaan met kuikens', want zwaan komt hier veel voor met o.a. zwanefeesten,
de zwaanhoek&zwanenlaan. Het is tijd voor de 1ste rustpost in de toepasselijke
taverne "De Leegaard". We zetten ons tocht verder en bewandelen het
Noriyuki Inoue Pad(spreek dat maar eens uit)die zich bevind naast het
Geuzenbos. We doorkruisen onze collega's als we Zandvoorde achter ons laten en
bewandelen een stukje Groen 62 over de E40. We volgen de drukke baan om deze
even voorbij te steken voor een rustig stukje naast de spoorweg om te belanden
in de startzaal/rustpost. Nu is het tijd omna de 2de passage van het tunneltje te gaan wandelen met de kleinste
afstand. We wandelen rond het Jet Center om via de volkstuintjes een passage te
maken door het Maria-Hendrikapark. We wandelen rond de Konijnevijver en het
Spiegelmeer(met een kunstwerk in het midden)om weer het schaduwstukje te
verlaten langs het bomenpad. Terwijl de andere afstanden richting de aankomst
gaan moeten wij nog een plaatselijke lusje maken om aan onze kilometers te
komen. We nemen de brug over de E40 en belanden terug in de industriezone, waar
het voorbijzoeven van de vrachtwagens zorgt voor de wervelwindje. We verlaten
het drukke gedeelte om te wandelen langs het sportcomplex De Schorre, met niet
alleen zijn sportterreinen maar ook hier een volkstuintje en een aantal
bunkers. We wandelen door het gehucht Stene met zijn witte molen tot we
nogmaals de E40 over steken en links de torens zien van Oostende om terug te
belanden in de wijk Konterdamom een
einde te maken aan deze wandeltocht.
"Wandelen in de zomer aan de andere kant van de kust."
Eerst moeten
we een verplaatsing nemen van ruim 2 uur voordat we kunnen deelnemen aan de
zomertocht te Knokke-Heist. De wandelende Noordzee Boys organiseren steeds in
de zomervakantie hun zomertocht. Eens gestart voor de 20km vanuit het
schuttersplein volgen we het Caddiespad naar het waterbedrijf met zijn blauwe
kraan. Achter het gemeentehuis volgen we de verschillende paadjes tussen de
riante villa's tot we langs Maurice Lippens afscheid nemen van de 2 kleinste
afstanden. Vanaf volgende week is hij pas koning maar heden heeft hij hier nog
zijn Prins Filiplaan die wij ingaan die grenst aan het Koningbos. Maar niet
getreurd, we maken ook een passage door het bos tot we terecht komen in de
rustpost. Nog een klein stukje weer door het bos om stilletjes aan richting het
strand te gaan via het Zoutedijkske. De andere afstanden zoeken al snel de dijk
op terwijl wij nog langs de villa's wandelen die eromheen zijn gebouwd. Het is
nu ook voor ons tijd om de dijk te bewandelen die we geruime tijd wandelen om
toch deze toch eventjes te verlaten voor de rustpost in het schooltje vlak na de
H.Hartkerk. We hebben nog niet genoeg gekregen van de zee want weer een passage
op de dijk met onder meer zijn casino&de Wandelaar. Even verder wandelen we
alleen een stukje verder een bosje in die naast de drukke baan loopt. De andere
afstanden mogen we weer begroeten bij het Zeemeerpark met een kunstwerk midden
het water, om samen een passage te maken langs het Lippensplein, die pal voor
de winkelstraat ligt. Nog even langs de sportpark om via Sint-Sebastiaanspad
terug te belanden op het schuttersplein. Aantal deelnemers:926
"Je hoeft express geen gids te nemen, als je het alleen kunt
verkennen."
Het is tijd
om vandaag aan citytrippen te doen in het Venetië van het Noorden. De Brugse
Metten wandelclub organiseert voor de 11de keer hun Breydel&De
Coninck-wandeltocht die pal in de stadswallen van Brugge zal plaats vinden.
Eens vanuit de startzaal dien niet ver van het station ligt wandelen we op de
vesten tot we de gele Ezelspoort te voorschijn komt. We wandelen er rond heen
om de Pater Damiaanstraat in te wandelen waar we her en der prachtige huisbouw
tegenkomen. In het centrumgedeelte vind men her en der kerken zoals er ook één
staat op het Sint Jacobsplein. Niet ver hier vandaan komen we de
stadsschouwburg voorbij waar voor de ingang een beeldhouwwerk staat. Het duurt
niet lang voordat we belanden op de grote markt met zijn belfort die centraal in
de belangstelling staat. De club heeft ervoor gekozen om in die belfort een
rustpost in te lassen in de zaal Georges Rodenbach. Straks komen we hier nog
eens terug maar eerst worden we nog gesplitst om richting de Burg te wandelen.
Waar enkele gidsen in kleine groepjes de toeristen meer info geven trekken wij
langs de vismarkt langs het water waar de toeristenbootjes talrijk aanwezig
zijn op deze mooie dag. Het is tijd dat wij als grootste afstand tijd maken om
alleen te wandelen. We verlaten even het centrum om een passage te maken door
het Pastoor Van Hoecke-plantsoen. Even voorbij het kinderkunstwerk merken we op
dat we te ver zijn gewandeld, dus even terug keren om een steegje te
bewandelen. In het kantmuseum vind de volgende rustpost deze plaats vin in de
kantine. We maken tijd om met de andere afstand stilletjes terug te wandelen
naar het belfort voor de 3de rustpost van de dag. Nu gaan we de
andere kant op om eventjes door de winkelstraat te wandelen. Het is tijd om het
wegeltje te bewandelen naast de molens die hier ook bevinden. Daar hoort ook de
Smedenpoort bij die niet ver van de jachthaven ligt. We wandelen er even rond
om een passage te maken door het Koningin Astridpark. Kijk daar wie er naar ons
kijkt, het is de standbeeld van Guido Gezelle. We maken nog een passage door
het concertgebouw recht tegenover het t'Zand om de laatste meters af te leggen
van deze wandeling.
"Een lange wandeling maken tijdens de
kortste nacht van het jaar."
Heet het 'Nacht
van Vlaanderen', 'Nacht van West-Vlaanderen', of zoals dit jaar 'De
Nacht&dag van torhout', goed en wel maar de meeste wandelaars houden
hetgewoon bij De Nacht. Al zijn de
afstanden lang, we doen dit in de kortste nacht van het jaar. Ik neem het openbaar vervoer om mij te verplaatsen
naar Torhout voor mijn 4de deelname van de Nacht van
West-Vlaanderen. In de sporthal haalt iedereen zijn borstnummer en/of
controlekaart om stilletjes zich klaar te maken voor de tocht. Om 20.15u kropen
we in het zog van de lopers van de 42&10km en wandelden tussen 2 hagen van
supporters over de Burg naar De markt. De brede Ruddevoordestraat leidde ons
het Brugse Ommeland in. Een muziekgroepje en de startstempel wachtten ons op
aan de ingang van het diocesaan centrum Virgo Fidelis, waar de schitterende
dreven van het wandelbos ons de 1ste natuurstroken bezorgden, om
over te gaan in het Groenhovebos. Enkele meters verder waar we gratis peperkoek
kregen lieten we de 10km achter en stapten het plaisierbos in. Een smal paadje
tussen de varens zorgden ervoor dat het tempo even zakte. Langs enkele straten,
met passage door het girodomein kwamen we aan in Veldegem waar we krachten
konden opdoen met een banaan en een bekertje water. De wandelaars van de 42km
komen hier straks nog eens terug, wij niet want we eindigen via andere wegen,
maar dat is nog veraf. We wandelen het natuurdomein doeveren in waar onderweg
even de benen moeten heffen om de houten bruggetjes te trotseren. We krijgen
een vervelend stukje grasweide waar de dagelijkse runderen het terrein vol
putjes heeft onderworpen waar wij moeten kijken of we onze enkels niet omslaan.
Aan het einde van het natuurstrookje stond het bevoorradingsteam te wachten om
ons bij te tanken met de nodige suikers van een bekertje cola&een
suikerwafel. We dwarste een brede baan en zochten een brede natuurstrook langs
de snelweg op afscheid te nemen van de 42km. Ondertussen kwamen de
fluovestjes&zaklampen tevoorschijn. De sliert van op en neer dansende
lichtjes werd gevormd, wat de mooiste momenten beleefd van De Nacht. We
klauterden de A17over en kozen voor een lange kasseidreef die ons afleverde aan
de controlepost in Oostkamp. Met het Rooiveld kregen we er een volgend
bosstrook onder de voeten geschoven, die ons brengt in Waardamme. Hier krijgen
we de kans om onze 1ste portie koffie binnen, alsook(waar ik een
beetje tegenopzie)een frangipanegebak, dat we moeten opeten, nu we de kans nog
hebben om nog vast voedsel in te nemen. Wat rustige straatjes brachten ons naar
een drukke baan waar een politieagent ons een veilige doorgang bezorgde. Al is
Beernem hier 9km vandaan, toch moeten we eerst nog een ommetje maken om een
passage te hebben te Hertsberge. Via een ommetje rond de kerk, wandelen we het
uitgestrekte Bulskampveld in gevolgd door de Vagevuurbossen. Halt!!!, ik merk
dat ik de verkeerde weg ben gewandeld dus moet ik een stukje terug om het
juiste traject te volgen. Ondertussen zijn we beland in het gesloten instelling
te Ruiselede waar we moeten letten op het verhoogje bij het binnenkomen van de
controlepost. Leuke betondreefjes voerden ons even doorheen Oost-Vlaanderen,
waar we 2 bruggen over wandelen om via de Miseriestraat de jachthaven van
Beernem naast te wandelen met de intussen bekende voetgangersbrug over het
kanaal Gent-Brugge-Oostende die we oversteken om via het wegeltje achter het
gemeentehuis het Cultureel Centrum te bereiken waar we voor het eerst gebruik
kunnen maken van onze bagage. Een tiental minuutjes later zetten we de tocht
verder, want we zijn zo goed als halfweg. We zoeken een onverhard en nadien
verhard paadje op die ons bracht naar het kanaal Gent-Oostende. We moeten de
Leiemeersen onderbreken want in Moerbrugge kregen we de kans voor een
suikerwafel, maar daar bedank ik voor want mijn maag begon een beetje tegen te
pruttelen. In tegenstelling tot vorig jaar gaan we niet via de Assebroekse
Meersen om de Gemene Weiden te bewandelen. Ondertussen mogen de fluovestjes en
de zaklampen weg gestoken worden en kijken de koeien een beetje vreemd op, want
zo vroeg op de dag zoveel wandelaars voor hun neus zien voorbij komen, hadden
ze wellicht niet gedacht. We steken de Steenbruggebrug over om een passage te
maken door het Lappersfortbos, bekend om zen actie voor het behoud van dit
stukje natuur. We volgen de vaartdijk om eindelijk Brugge in te treden. Via de
Jachthaven, het allombekende Begijnhof & het Minnewaterpark krioelt het
niet van de toeristen, maar de rust zelve bereiken we het concertgebouw bij t
Zand. We wandelen nog door een aantal wijken voordat we de 2de
hoofdcontrolepost bereiken in het Immaculata Instituut(al een paar jaar niet
het Boudewijn Seapark meer)waar we kunnen genieten van een boterhammetje met
een tasje koffie. Hier kunnen we ook het overtollige belast achter laten in
onze bagage om mijn rugzak enigszins lichter te maken. We trekken ons weer op
gang om via enkel straten te belanden in het Tillegembos die zijn 50ste jaar
mag vieren als provinciedomein. Een onverhard pad bracht ons langs de
historische hoeves Peereboom&Hermitage. We volgden de Diksmuidse Heirweg
tot onze voetjes nog eens een graspaadje voorgeschoteld krijgen in het domein
Breisbroek. Bij het natuurcentrum bevind zich een hoeve waar ik opmerk dat ik
hier buiten de medewerkers geen collega zie. Vanaf hier krijgen we een nieuw
stukje parcours. Het gaat niet meer naar het sportcomplex de Groene Meersen. We
ruilen dit terecht door een mooi stukje natuur van de Vloethemveld. Toch zijn
we in Zedelgem om in het provinciaal veiligheidscentrum voor al onze
hulpdiensten te genieten van een drankje. We trekken opnieuw het Vloethemveld
in gevolgd door de open vlakte van de Klijthoek om bergopwaarts het dorpje
Aartrijke te bereiken. Gelukkig is de temperatuur hier niet -60°C zoals vermeld
aan een winkel anders was het onverantwoord om te wandelen. We verlaten het
voetbalterrein van VV Aartrijke om even verder het stukje inwandelen van hetprovinciaal domein DAertrycke, grondgebied
Torhout, waar een lange dreef ons bracht naar de dorpskern van Wijnendale. Het
is hier ook dat we de wandelaars van de Batjestocht ons bijvoegen. In het
Parochiehuis kunnen we onze laatste krachten bijvullen om de resterende 4
kilometers af te leggen weliswaar in de regen. Via de welbekende Groene 62 gaat
het zo goed als rechtdoor om aan het einde van deze strook nog even een drukke
baan te dwarsen, en aan de brandweerkazerne het sportterrein inwandelen om de bel
te mogen luiden na de 100km te hebben uitgewandeld. Aantal deelnemers: 1975
"Lusjes maken om alle kanten van Vosseslag te zien."
Op een maandag hebben de meeste mensen moeite om zich weer op te laden voor een nieuwe week, maar dat geld niet voor de wandelaars die her en deer zijn ingeschreven bij verschillende clubs. Ik heb onlangs gelezen dat wandelen zelfs gezonder is dan lopen, dus trek ik mijn wandelschoenen aan om de verplaatsing te maken naar Bredene waar de Keignaerttrippers voor de 4de maal Rondom De Vosseslag organiseren. Centrale punt is taverne Hippo 12 waarvan hieruit de 3 lussen beginnen als eindigen.We starten aan lus 1 die meteen ook de kortste van allemaal is. Een tunneltje onder de trambaan brengt ons naar het verharde duinenpad bekend met zijn paddenstoel onderweg naar Bredene-aan-Zee. Als we weer een tunneltje induiken is het aangeraden even de oren dicht te houden want de grafittiverwijderaars maken heel veel herrie. We maken hier een passage met zijn talrijke winkeltjes alsook campings om naast het Plaesteelveld te wandelen tot aan het Visserskapel. Een grindwegeltje brengt ons weer terug om te beginnen aan lus 2. We volgen het voetwegeltje naast de drukke baan waar aan het einde ons brengt in Vosseslag. Hier is er tijd voor te veranderen van soort ondergrond en te kiezen voor de bospaden in Domeinbos De Haan/ deelgebiedKlemskerke. We keren eventjes terug om een passage te maken door de dorpskern waar vandaag de wekelijkse marktdag plaats vind. Het is stilletjes tijd om terug eventjes halt te houden in de startzaal na de langste lus van deze wandeltocht. Wie nog even de beentjes wil strekken kan zich nog uitleven aan lus 3. We verlaten de dorpskern om kalmere wegen te zoeken om de polders te bezichtigen. Dit doen we d.m.v. te wandelen naast natuurgebied D'Heye alsook de blauwwitte watertoren herkennen in de verte. We wandelen nog enig tijd op de macadamwegen tot we weer Vosseslag inwandelen. We nemen de Batterijstraat die ons leid nu naar de Fosielduinen van D'Heye, die we rechts naast ons zien. Nu nog even de laatste wegen opzoeken voordat we eindigen waar we begonnen zijn.
Het gebeurt niet vaak dat er een tocht plaats vind in dezelfde gemeente in één week. Wie vorige week niet kon krijgt vandaag nog een kans als je Houthulst wilt bewonderen. De Warden Oom Stappers organiseert hun jaarlijkse Bakelandttocht genoemd naar de beruchte rover en zijn bendevanuit Hooglede. Ik verkies vandaag voor 36 kilometer. Het duurt niet lang nadat we het dorpsplein achter ons hebben voor we de bospaden bewandelen in het 67haVrijbos. Enkele kilometer lang volgden we een onverharde veldweg langs de rand van het militaire domein die er ook de rand van het bos vormt. Deze wordt nog gedeeltelijk gebruikt als munitieopslagplaats maar stil aan wordt het militaire gebruik afgebouwd. Aan de rand van het domein vind men de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst. Op de Belgische militaire begraafplaats van Houthulst liggen 1723 Belgische en 81 Italiaanse doden begraven.Deze begraafplaats werd na 1923 (na ruiming van springstoffen en bij het begin van de herbebossing) in een stervorm aangelegd en heeft een oppervlakte van 5 ha 24 a. De meeste Belgen stierven in de nabije omgeving tijdens het eindoffensief dat begon op 28 september 1918. De Italianen waren krijgsgevangenen in het Duitse leger. Zij moesten o.a. munitie via de smalspoorlijnen aanvoeren. Velen stierven in die situatie onder het vuur van hun geallieerde bondgenoten. Ze liggen achteraan op de begraafplaats tegen de bosrand begraven. We vervolgen onze weg tot de medewerkers ons begroeten in de rustpost 'Het Fazantenhof'. De 3 grootste afstanden leggen hier een plaatselijke lus af waar we wandelen door Jonkershove. We kiezen terug voor de bospaden waar de wandelaars van de 10km ons weer begroeten nabij de industriezone die we daarnet moesten achter laten. We wandelen door het sportcomplex die net ver ligt van de Sint Kristoffelkerk. Juist ernaast ligt het dorpsschooltje waar vele wandelaars buiten zitten om te profiteren van het zonnetje, want je weet nooit wanneer we nog die zullen zien. Ook hier worden we erop gewezen dat we een plaatselijke lus moeten afleggen. Via een passage door een privéterrein van een plaatselijke landbouwer, merk ik dat op de weegbrug mijn gewicht toch niet klopt met de werkelijkheid. Het gaat gestaag bergop omdat we de Heuvelrug van Klerken moeten bedwingen. We wandelen langs de talrijke serres waar aardbeien geteeld word voordat we nog een stukje Jonkershove doorwandelen om terug te belanden in de rustpost. Na de rust snuffelen we nog even rond op de rommelmarkt die we doorwandelen, maar pas op dat je de juiste weg gekozen heeft, want het splitsingsbord is een beetje weggedoken. We wandelen op verharde wegen richting Terrest, met zijn fraaie vergezichten tot we terug zijn in Houthulst. We hebben nog iets te goed. We krijgen nog een passage door het Rotsebos met zijn Lourdesgrot. Deze werd gebouwd 22jaar na de verschijning van Onze-Lieve-Vrouw te Lourdes. De grot werd in 1860 opgericht, op initiatief van Mevrouw Cassiers, echtgenote van senator Joannes Petrus Cassiers. Het werd de eerste grot in België die aan Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes toegewijd was. We wandelen rondom de grot waar de "Zeven Weeën" en de "Vijftien Mysteries"zijn uitgebeeld. We naderen de startzaal, maar dit is nog niet het einde voor ons&de42km. We wandelen langs de Fabrieksput die herdenkt naar een ondergane groentenfabriek. We krijgen een stukje onverhard waar ze druk bezig zijn met planten van aardappelen denk ik. Aan het einde van deze strook gaan de stappers van de 42km nog even recht door om nog een klimmetje van Staden mee te pikken, maar wij moeten dit niet te doen. We gaan wel weer tezamen de laatste onverhard stukje door met in het midden van het veld een bunker. Als we deze achter de rug hebben zien we voor ons weer de fabrieksput en kunnen voor de 2de maal(bij wijze van spreken)op bedevaart naar de grot en zo weten wat er nog rest om deze wandeling te beëindigen.
