Het geeft afgelopen weekend weer hard gevroren wat wil zeggen dat de sneeuw geen kans heeft gehad om te smelten. Wat daarbij bijkomt, is dat het smeltwater ook hard is geworden, dus vandaag zal het weer een gladde bedoeling zijn. Op 500m van het station in Roeselare die gerenoveerd word bevind zich de startzaal en bevind ik me naar toe waar de Sterrebosstappers voor de 17de keer hun pannenkoekentocht inricht. Vandaag staat er 21,9km op het menu met 3rustposten onderweg. We starten via de bijliggende straten om het fietspad te kiezen die ondergesneeuwd is. Terwijl enkele stappers hier terugkeren aan een punt wandelen we alleen verder met de 9km stappers om die al snel weer achter te laten. We maken een grote kring om te belanden net als de andere afstanden in Beveren(Roeselare). In het parochiecentrum is de eerst rustpost gepland. Door de vele splitsingen vandaag worden al onze wegen gescheiden. We wandelen rond de kerk om aan de achterzijde menige wandelaars achter te laten en te kiezen voor de Ventenweg die ons terugbrengt naar het centrum van de fusiegemeente. Wat mij opgevallen is dat er niet ver van de vorige rustpost de club opnieuw een rustpost heeft voorzien, ditmaal in een basisschooltje. Van hieruit moeten we met de wandelaars van de 16km een plaatselijke lus. Eerst hebben we een passage door de industriezone om even naast de spoorweg te wandelen en terug keren naar de industriezone. Kaart afgestempeld aan de rustpost resten er ons nog 3,4km voor alle afstanden. We wandelen terug net zoals het begin van de tocht op het fietspad die ons terugbrengt naar Roeselare-centrum. De club bedankt ons voor onze deelname, beloont ons met 2 pannenkoeken en maakt een afspraak voor hun lentetocht op 7april.
De neus is het zintuig die vandaag centraal staat
Is het vanwege de koude periode van het jaar of is het genoemd naar de carnavalsmaand. Vandaag krijg ik alleszins een rode neus als ik zie wat er buiten gebeurt is met het weer. Voor het eerst is er echt sprake van een winterprik. Ik neem het openbaar vervoer en begeef me naar bredene waar de stormvogels uit Oostende voor de 13de keer hun rode neuzentocht inricht. Gestart word vanuit het klein basisschooltje aan het centrumplein. Wat mij eerst opvalt is dat de club een klein beetje de wandelaars vergeten zijn om de inrit zoveel mogelijk sneeuwvrij te krijgen. De wandelaars zijn maar stilletjes aan gearriveerd want het eerste uur waren er maar amper 9 ingeschreven, ofwel zagen de mensen de verplaatsing door de sneeuw niet zitten. Uit de keuze van 4 afstanden kies ik voor de 25km, die vandaag 26,9km werkelijkheid is. Van start verlaten we het centrumplein met een passage door de bijliggende parkje om kriskras door te wijk te wandelen. We steken de trambaan over en kiezen beter de graskant(wat vandaag sneeuwkant is) om de helling te nemen die gaat naar het strand. Echterwel kiezen we voor het paadje die naast het strand loopt om te wandelen richting De Haan. Via een brug over de expressweg wandel ik door het Paelsteenveld (vroeger een kampeerzone) en via de pittoreske Visserskapel stap je nu naar de wijk Vosseslag van De Haan, daar wacht een verdiende rust. Van hieruit starten de plaatselijke lussen. De 1ste lus wandel ik samen met de wandelaars van de 18km en gaan we de duinbossen van De Haan in. We wandelen door het bos en komen aan de ingang van de centrumstraat van De Haan. Via het ttramhuisje wandelen we terug, maar deze keer aan de andere kant, om een vervolg te nemen van het duinbos. Via een duinpassage wandelen we richting de dijk. De dijk wandelen we niet op, want het gaat links het strand op voor +-500m tot we naast het zeepreventorium het strand verlaten. We volgen even de Koninklijke baan om vlug terug de duinbos in te wandelen om weer halt te houden in de rustpost. Nu laten we de 18km-stappers achter en nemen het 2de lusje waar we eerst een voetwegeltje bewandelen die naast de expressweg leid, om via een tunnel terug het strand bereiken. We gaan terug het strand op, nu voor 1,5km om terug via het golfterrrein terug te belanden in Vosseslag. Nu wandelen we weer samen, alhoewel even verder wacht nog een splitsing, omdat wij nog een ommetje moeten maken van 2,2km extra. We gaan dwars door de polders tot we de rest van de wandelaars terug mogen begroeten bij de campeerzone. De enige vernieuwing van het parcours dit jaar is dat we tussen de kampeerzones het nieuwe, 9ha grote, recreatieterrein "Grasduinen", een ommetje maken om zo terug te keren naar de startzaal. Wat gebleken is door de matige verwelkoming in de vroege uren heeft gevolg dat er vandaag waar 362 wandelaars ingeschreven hebben voor deze tocht.
"Van de ene brandweerkorps naar de andere brandweerkorps"
Gisteren had ik nog een nieuwjaarsreceptie(zeg maar feestje) van de brandweer Koksijde of vandaag ging ik de vrienden van de brandweer Diksmuide bezoeken die voor de 10de keer hun brandweertocht inrichten. Na het afhaken van Wandelclub Diksmuide moesten ze op zoek naar een nieuw wandelclub om de bepijling voor hun rekening te nemen. Dat vonden ze gelukkig, en dag nog op eigen grondgebied, door de samenwerking aan te gaan met 'De Tervaetestappers'. Na een korte nachtrust(hooguit 2uur)gepakt de fiets op richting Diksmuide. Inschrijven kan ik doen in de garage, waar normaal de interventiewagens staan. Op het informatiebord van de afstanden zie ik dat de tocht die ik kies 22,7km is en bestaat uit 3 rustposten, waarvan de eerste heel kortbij. Ik wandel door de industriezone, tot we achter één van de bedrijven een graspaadje voorgeschoteld krijgen en de wandelschoenen een beetje worden vastgezogen omdat het nog niet voldoende opgedroogd is. De zon is stilletjesaan aan het opkomen. Toeval of niet maar in domein Zonnestraal is de rustpost voorzien. In de achterliggende woonwijk stelt een bewoner zijn garage gratis ter beschikking om ons een bekertje soep aan te bieden. Ik laat de 2 kleinste afstanden hun wandeling verder zetten en kies voor de Kruisstraat die lange tijd word aangedaan om in de verte de kerk van Esen te zien. Ja, naar Esen moeten we. In de plaatselijke basisschool is de volgende rustpost voorzien. Straks komen we hier terug, maar eerst moeten we het plaatselijk lusje van 7,1km aflegen. Achter de kerk van Esen bewandel ik een paadje die een beetje moddirig is en bovendien schuin loopt. Gelukkig passeert de trein juist op tijd want dan moet ik niet wachten aan de overweg. Ik wandel een stukje naast de sporen om via de drukke baan te dwarsen, de stilte op te zoeken. Langs de verschillende hoeve's kom ik aan een stukje die ik een beetje ken. Ik dokker(wel te voet deze keer) over de kasseien van de Steenstraat, die we niet helemaal doen. De tocht gaat rechtaf waar we tegen de harde wind opboksen, om de klokken te horen, wat wil zeggen dat we teug in Esen zijn. Via de Hagemolenpad komen we terug in de rustpost juist om de hoek. Nadat de kaart afgestempeld te hebben moet ik eventjes een stukje terug wandelen. Aan de kapel OLV Ter Hulpe houden we links de drukke baan en komen we terug in Diksmuide. De tocht brengt ons even langs het sportpark. Net zoals in het begin van de tocht worden we gratis bevoorraad in een garage van de plaatselijke bewoner. Geen alcohol voor mij(dus geen warme wijn), geef mij maar een fruitsapje. Genoeg vitamientjes binnen zodat ik de laatste kilometer kan aanvatten. Tussen ééén van de huizen kan je als je goed kijkt de Yzertoren zien. We steken de Woumensesteenweg over om terug te belanden in de industriezone en zie dat er veel auto's staan t.h.v. het brandweerarsenaal. 1687 wandelaars hebben net zoals ik de weekend afgesloten met een zondagswandeling. Jammer genoeg is de wind niet gedraaid em moet ik nog tegen de wind in fietsen om terug thuis te zien aankomen. Volgend weekend staat er geen wandeling op het menu en maak dus een afspraak op 4&5 februari.
De zomer is eindelijk letterlijk
gearriveerd en hopelijk voor lange tijd maar in dit landje weet je nooit
hoelang het zal duren. Daarnaast zijn wij ook de kampioenen van de stakingen,
maar gelukkig geen hinder ondervonden op mijn traject naar Nederbrakel waar
Euraudax Brakel o.l.v. de 2 Dannys hun jaarlijkse 100km- tocht organiseren. We
vertrekken gezamenlijk (wat dit is het concept van Euraudax) in groep vanuit
sport- en jeugdcentrum De Rijdt met meer dan 50 collegas de grootste supporter
(opgeblazen pop) van de Rode Duivels
tegemoet waar we het onverharde zoeken om even te stoppen want door de warme
temperaturen heeft de organisatie extra waterstops ingelast. Koelte hebben we
als we door het Brakelbos inwandelen waar we een stukje van het tweebossenpad
verkennen die ook een stukje langs Waals grondgebied loopt. Aan de radar van
het Livierenbos is het smukkelen geblazen aan een kippenborst, een weerkerende
bevoorrading van deze inrichting. Handjes gewassen keren we terug het bos in
waar we vreemde taferelen op onze weg tegen komen atypisch zomeromstandigheden
zoals omgevallen bomen alsook een grote waterplas. Stof trotserend met voor ons
de Verrebeekmolen houden we nog even halt aan de Sint- Martinuskerk te Opbrakel
vooraleer terug te keren naar de startzaal om tijd te maken om ons broodje te
verorberen. Ingesmeerd als voldoende water (of enige vorm ervan) ingeslaan
vertrekken we voor de 2de lus waar we wandelen naar Opbrakel terug,
niet ver hier vandaan, schaduw opzoekend in het bos Henegouwen in om bij de Kapel
La Caplette op La Houppe (Vloesberg) even te temporiseren zodat de
achtergeblevenen kunnen aansluiten. Rustig van het aangeboden ijsje kunnen
genieten aan de andere kant van het bos zit er niet in met deze hitte want voor
je het weet is hij gesmolten. We verlaten de provincie Henegouwen door middel
van afdaling via het Bos ter Bijst in Schorisse. Als je wilt genieten van
elkaar kan dit in het Knuffelbos al moet je eerst een keer omhoog om er te
komen. Medewandelaars Jos, Jean Paul & Wim trakteren ons omdat ze een
Gouden Arend behalen dus maken we daar eerst tijd voor vooraleer we wandelen
door natuurgebied Het Burreken vlak naast de relaxerende koeien die vreemd
toekijken. Een voordeel van te beginnen aan een wandeling even voor de middag
is dat het alleen maar zal afkoelen naarmate de dag vordert. Over warm
besproken, het is tijd voor ons avondmaal maar nog niet voor het dessert.
Iedereen zijn fluomateriaal mee want als we over 10km hier terugkomen is het
ondertussen donker geworden. We wandelen naar de dorpskern waar menig massa is verzameld
voor de kermis waar wij ons doorheen murwen op zoek naar de Dwars door
Brakelpad (een cadeautje van het gemeentebestuur aan de gelijknamige
wandelclub) die ons brengt naar de Toepkapel. Nadat we in de startzaal genoten
hebben van het rijsttaartje is het nog niet gedaan met klimmen want er wacht
ons nog de Valkenberg als halve Berendries te Michelbeke vooraleer binnen te
wippen in het stamcafé The Corner van ons Danny. In deze café zei hij dat het
nu alleen maar bergaf is maar zijn kameraad/medeorganisator heeft daar zijn
bedenkingen bij want de Elverenberg heeft een gemiddeld stijgingspercentage van
3,7%. Via het rondpunt met de kippen wandelen we terug de binnenstad in naar de
startzaal met de kermis die nu gesloten is, waar de kindjes rustig liggen te
slapen terwijl wij genieten van het ontbijt. De nacht wordt stillaan niet meer
donker als we beginnen aan de laatste lus van om en bij de 25km waar een
vervolg brengend aan het typische landschap, vals plat dus naar Rozebeke voor
de gratis drink van Raymond. Wanneer we aan de volgende stop zijn, tevens de
laatste is de zon aan het opkomen wat een mooi beeld heeft tussen de velden
waar menig wandelaars eventjes stoppen om een foto te nemen. De kasseien van de
Haaghoek nemen we eventjes onder de voeten die gevolgd word door de Kleiberg.
De stof waait op gevormd door al de wandelaars die stilletjes aan moeite hebben
om hun voeten nog op te heffen. Te Elst waar we nu zijn is het nog even kijken
naar de voeten/schoenen van on ze voorligger omwille van het oneffen paadje die
bergop loopt waar boven gewacht om gezamenlijk via het recreatiedomein de
Rijdtmeersen pal ernaast de startzaal in te wandelen. Naast iedereen te
feliciteren krijgen Johan Braeckman (5de schelp), Fassler Lydia (1ste
Gouden Arend), Capiau Wim (2de Gouden Arend), Van Poucke Marc (18de
Gouden Arend), Pierrot De Jaegher (5de Gouden Arend) & mede
organisator Jean-Paul De Vleeschauwer (6de Gouden Arend) een extra
applaus.
