"Van de ene brandweerkorps naar de andere brandweerkorps"
Gisteren had ik nog een nieuwjaarsreceptie(zeg maar feestje) van de brandweer Koksijde of vandaag ging ik de vrienden van de brandweer Diksmuide bezoeken die voor de 10de keer hun brandweertocht inrichten. Na het afhaken van Wandelclub Diksmuide moesten ze op zoek naar een nieuw wandelclub om de bepijling voor hun rekening te nemen. Dat vonden ze gelukkig, en dag nog op eigen grondgebied, door de samenwerking aan te gaan met 'De Tervaetestappers'. Na een korte nachtrust(hooguit 2uur)gepakt de fiets op richting Diksmuide. Inschrijven kan ik doen in de garage, waar normaal de interventiewagens staan. Op het informatiebord van de afstanden zie ik dat de tocht die ik kies 22,7km is en bestaat uit 3 rustposten, waarvan de eerste heel kortbij. Ik wandel door de industriezone, tot we achter één van de bedrijven een graspaadje voorgeschoteld krijgen en de wandelschoenen een beetje worden vastgezogen omdat het nog niet voldoende opgedroogd is. De zon is stilletjesaan aan het opkomen. Toeval of niet maar in domein Zonnestraal is de rustpost voorzien. In de achterliggende woonwijk stelt een bewoner zijn garage gratis ter beschikking om ons een bekertje soep aan te bieden. Ik laat de 2 kleinste afstanden hun wandeling verder zetten en kies voor de Kruisstraat die lange tijd word aangedaan om in de verte de kerk van Esen te zien. Ja, naar Esen moeten we. In de plaatselijke basisschool is de volgende rustpost voorzien. Straks komen we hier terug, maar eerst moeten we het plaatselijk lusje van 7,1km aflegen. Achter de kerk van Esen bewandel ik een paadje die een beetje moddirig is en bovendien schuin loopt. Gelukkig passeert de trein juist op tijd want dan moet ik niet wachten aan de overweg. Ik wandel een stukje naast de sporen om via de drukke baan te dwarsen, de stilte op te zoeken. Langs de verschillende hoeve's kom ik aan een stukje die ik een beetje ken. Ik dokker(wel te voet deze keer) over de kasseien van de Steenstraat, die we niet helemaal doen. De tocht gaat rechtaf waar we tegen de harde wind opboksen, om de klokken te horen, wat wil zeggen dat we teug in Esen zijn. Via de Hagemolenpad komen we terug in de rustpost juist om de hoek. Nadat de kaart afgestempeld te hebben moet ik eventjes een stukje terug wandelen. Aan de kapel OLV Ter Hulpe houden we links de drukke baan en komen we terug in Diksmuide. De tocht brengt ons even langs het sportpark. Net zoals in het begin van de tocht worden we gratis bevoorraad in een garage van de plaatselijke bewoner. Geen alcohol voor mij(dus geen warme wijn), geef mij maar een fruitsapje. Genoeg vitamientjes binnen zodat ik de laatste kilometer kan aanvatten. Tussen ééén van de huizen kan je als je goed kijkt de Yzertoren zien. We steken de Woumensesteenweg over om terug te belanden in de industriezone en zie dat er veel auto's staan t.h.v. het brandweerarsenaal. 1687 wandelaars hebben net zoals ik de weekend afgesloten met een zondagswandeling. Jammer genoeg is de wind niet gedraaid em moet ik nog tegen de wind in fietsen om terug thuis te zien aankomen. Volgend weekend staat er geen wandeling op het menu en maak dus een afspraak op 4&5 februari.
De zomer is eindelijk letterlijk
gearriveerd en hopelijk voor lange tijd maar in dit landje weet je nooit
hoelang het zal duren. Daarnaast zijn wij ook de kampioenen van de stakingen,
maar gelukkig geen hinder ondervonden op mijn traject naar Nederbrakel waar
Euraudax Brakel o.l.v. de 2 Dannys hun jaarlijkse 100km- tocht organiseren. We
vertrekken gezamenlijk (wat dit is het concept van Euraudax) in groep vanuit
sport- en jeugdcentrum De Rijdt met meer dan 50 collegas de grootste supporter
(opgeblazen pop) van de Rode Duivels
tegemoet waar we het onverharde zoeken om even te stoppen want door de warme
temperaturen heeft de organisatie extra waterstops ingelast. Koelte hebben we
als we door het Brakelbos inwandelen waar we een stukje van het tweebossenpad
verkennen die ook een stukje langs Waals grondgebied loopt. Aan de radar van
het Livierenbos is het smukkelen geblazen aan een kippenborst, een weerkerende
bevoorrading van deze inrichting. Handjes gewassen keren we terug het bos in
waar we vreemde taferelen op onze weg tegen komen atypisch zomeromstandigheden
zoals omgevallen bomen alsook een grote waterplas. Stof trotserend met voor ons
de Verrebeekmolen houden we nog even halt aan de Sint- Martinuskerk te Opbrakel
vooraleer terug te keren naar de startzaal om tijd te maken om ons broodje te
verorberen. Ingesmeerd als voldoende water (of enige vorm ervan) ingeslaan
vertrekken we voor de 2de lus waar we wandelen naar Opbrakel terug,
niet ver hier vandaan, schaduw opzoekend in het bos Henegouwen in om bij de Kapel
La Caplette op La Houppe (Vloesberg) even te temporiseren zodat de
achtergeblevenen kunnen aansluiten. Rustig van het aangeboden ijsje kunnen
genieten aan de andere kant van het bos zit er niet in met deze hitte want voor
je het weet is hij gesmolten. We verlaten de provincie Henegouwen door middel
van afdaling via het Bos ter Bijst in Schorisse. Als je wilt genieten van
elkaar kan dit in het Knuffelbos al moet je eerst een keer omhoog om er te
komen. Medewandelaars Jos, Jean Paul & Wim trakteren ons omdat ze een
Gouden Arend behalen dus maken we daar eerst tijd voor vooraleer we wandelen
door natuurgebied Het Burreken vlak naast de relaxerende koeien die vreemd
toekijken. Een voordeel van te beginnen aan een wandeling even voor de middag
is dat het alleen maar zal afkoelen naarmate de dag vordert. Over warm
besproken, het is tijd voor ons avondmaal maar nog niet voor het dessert.
Iedereen zijn fluomateriaal mee want als we over 10km hier terugkomen is het
ondertussen donker geworden. We wandelen naar de dorpskern waar menig massa is verzameld
voor de kermis waar wij ons doorheen murwen op zoek naar de Dwars door
Brakelpad (een cadeautje van het gemeentebestuur aan de gelijknamige
wandelclub) die ons brengt naar de Toepkapel. Nadat we in de startzaal genoten
hebben van het rijsttaartje is het nog niet gedaan met klimmen want er wacht
ons nog de Valkenberg als halve Berendries te Michelbeke vooraleer binnen te
wippen in het stamcafé The Corner van ons Danny. In deze café zei hij dat het
nu alleen maar bergaf is maar zijn kameraad/medeorganisator heeft daar zijn
bedenkingen bij want de Elverenberg heeft een gemiddeld stijgingspercentage van
3,7%. Via het rondpunt met de kippen wandelen we terug de binnenstad in naar de
startzaal met de kermis die nu gesloten is, waar de kindjes rustig liggen te
slapen terwijl wij genieten van het ontbijt. De nacht wordt stillaan niet meer
donker als we beginnen aan de laatste lus van om en bij de 25km waar een
vervolg brengend aan het typische landschap, vals plat dus naar Rozebeke voor
de gratis drink van Raymond. Wanneer we aan de volgende stop zijn, tevens de
laatste is de zon aan het opkomen wat een mooi beeld heeft tussen de velden
waar menig wandelaars eventjes stoppen om een foto te nemen. De kasseien van de
Haaghoek nemen we eventjes onder de voeten die gevolgd word door de Kleiberg.
De stof waait op gevormd door al de wandelaars die stilletjes aan moeite hebben
om hun voeten nog op te heffen. Te Elst waar we nu zijn is het nog even kijken
naar de voeten/schoenen van on ze voorligger omwille van het oneffen paadje die
bergop loopt waar boven gewacht om gezamenlijk via het recreatiedomein de
Rijdtmeersen pal ernaast de startzaal in te wandelen. Naast iedereen te
feliciteren krijgen Johan Braeckman (5de schelp), Fassler Lydia (1ste
Gouden Arend), Capiau Wim (2de Gouden Arend), Van Poucke Marc (18de
Gouden Arend), Pierrot De Jaegher (5de Gouden Arend) & mede
organisator Jean-Paul De Vleeschauwer (6de Gouden Arend) een extra
applaus.
