De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
10-12-2014
Herfststorm. Käthe Mussche
Hoe bont en blij gespikkeld zijn thans de rosse kruinen
van de bomen, dromend in de stille schaduw van de tuinen,
die zwijgen, nu het avondt.
De broze lovers rillen, wanneer de winden zuchten,
terwijl vlammen rafelen in de schemervale luchten,
als kleurig kleed gehavend.
Het dwarrelt rood, het dwarrelt geel, de bladeren stuiven
als vlinders licht, als bloemen of als gouden duiven,
rap wiekend hier en ginder.
De stilte sterft, de norse vlagen vallen bruisend
op rosse kruinen, en de ochtend tuimelt ruisend
het laatste blad, het is winter.
10-12-2014, 00:00
Geschreven door André
09-12-2014
Het licht getijde. Käthe Mussche
Het licht getijde bloeit als een rozelaar open,
en leeft zijn fijne en sterke vreugde uit,
als een glanzend dier uit een donker hol gekropen,
neemt het zonnevuur de wijde dag tot buit.
De luwe wind, uit stilte's huis geslopen,
waait dartele schaduwen van takken op mij ruit,
en tussen twijgen, goud van gloed bedropen,
hoor ik hoe de merel een liefdessprookje fluit.
Thans mag ik weer de oude wegen lopen,
en slaat het fonkelend vuur mij tot een bruid,
de hemelen zijn vol feestelijk geluid.
Rijk uit wensen en moedig hopen,
tot eeuwig heil en troostelijk bekoren,
is de schoonheid als een schaterend kind herboren.
09-12-2014, 00:00
Geschreven door André
08-12-2014
Tot de zomer. Käthe Mussche
Zomer, laat uw tedere kleuren bloeien,
als een fluwelen gloeien,
in uw hoven.
De winter deerde fel veel klare klanken,
leeg van lied en danken,
leeg van loven.
Rezen uit de nacht de vale dagen,
druk doorjoeld van vlagen,
wild van regen.
Zomer, zendt uw heir van luwe winden,
dat zij stuwend stuiven lijk de hinden,
langs de wegen.
Feestelijk mogen de vogels fluiten,
wijl niet langer mijn wensen muiten,
noch staag mokken.
Kinderblije spelen door uw rijken,
dat het dorre en dreigend zwijgen wijken,
zang van klokken.
Roep de stille bloemen stralend open,
als eindelijk een fijn vervulde hoop,
na lang talmen.
Zomer, laat uw dappere vlammen spoelen,
dat ik schouwe uw glanzig gouden doelen,
sterk in het strijden.
08-12-2014, 00:00
Geschreven door André
07-12-2014
Regen. Käthe Mussche
Er is geen liefde door de dag, de regen valt,
en strijkt de muren grijs,
de laatste luide wijs,
is in de jonge zachte morgen al verschald.
De matte zon is vroeg al tot de nacht gegaan,
en brandt op gene ruit,
een leeg vogelgefluit,
dorst niet een volle toon door het bol gebladerte te slaan.
Het regendruilen zeurt mijn dapper loflied stom,
en tergt mijn mooie moed,
ik zin wel sterk en vroed,
maar regen rommelt wel staag op zijn laffe trom.
Er is geen liefde door de triest gerekte dag,
de huizen hunkeren stil,
waar leeft het windgeril,
dat eindelijk, eindelijk wekt de wappering van een vlag?
De regen valt, er is geen liefde door de dag.
07-12-2014, 00:00
Geschreven door André
06-12-2014
Lentedag. Käthe Mussche
Hoe geurt de dag, hoe tuit en fluit en tiereliert
in haagdoorn blank, en bottend struweel,
thans vink en merel, al het gepluimd en bont gedierte
in slag getriller, en het kinderblije fijn gekweel.
Is daar een vreugdige vedelaar al vroeg aan het spelen,
die roerend zijn snaar de lachende lente viert,
of is allicht door hooggerichte en ranke abelen,
melodieus een welgezinde wind gezwierd?
De dag is vol van wonderen en geheimen rijk,
dat ik als vreemde langs mijn oude wegen zwerf,
ik sta verrast, omdat ik al het leeg klagen derf,
en zie van pijnen plots de rappe, rappe wijk.
Nu bloeit en brandt het ten alle kanten, o de lucht
raakt klinkend van het hel geroepen vrank gerucht.
