|
En in dit licht, in dit gelach,
van nieuw-gerezen, eeuwige dag,
gaan wij, uw zonen, naar de verte.
De verte die ge op eigen aard,
in eigen taal hebt ontwaard,
en in uw al bevattend hart.
Want alles blijkt van u, van ons,
het is ons eigen stemgegons
dat we in uw lieve liederen horen.
Het is het gekraai van een spelend kind,
het luw gewaai van de lentewind,
en het reuzelend ruizelen van het koren.
11-08-2017, 00:00
Geschreven door André 
|
