De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
28-09-2014
De oude kroeg. Jan Van Nijlen
Ik hou zozeer van die verlaten kroegen,
buiten de stad in het middaguur,
men droomt er rustig, wachtend op de vroege
schemeravond, naast een gezellig vuur.
Sedert een eeuw misschien ligt hier wit zand,
op de geschuurde en uitgesleten planken,
alles is oud, de stoelen en de blanke
tafels. Dit is een huis, een vaderland.
Ik zie door het raam een tuin die druipt van regen,
de winterlucht is mistig, grijs en geel,
en alles wat ik lijdzaam heb verzwegen,
dringt plots in kroppend snikken naar mijn keel.
En toch ben ik gelukkig, want nooit kende
mijn jeugd de vrede die ik nu gevoel,
ik weet mij nu nader bij mijn menselijk doel,
de dood, maar zonder het masker van ellende.
1938
Antwerpen 1884- Ukkel 1965
28-09-2014, 00:00
Geschreven door André
27-09-2014
Hooglied. Frank Van Maerle
Ik zing mijn liefs hooglied in klinkende sonnetten,
en statig stijgt omhoog hun breed gewiekt geluid,
zie, zie, ik zink neer en strek mijn wijde armen uit,
naar u, ik wil op het aardse doen niet meer letten.
En als bazuingeschal en triomfant trompetten,
als forse harpeslag, als het zuiver gefluit
van engelenlippen, rijst mijn ritmen sterk geluid,
ik zing mijn liefs hooglied in klinkende sonnetten.
Geen meisje lief kan zo mijn ziel in vlammen zetten,
o mijn onnoembaar lief, wier klare zuiverheid,
Gods helder licht op mijn verdonkerd wezen leidt.
Wiekt op en draag mijn ziel, ruisvleugelige sonnetten,
o schoonheid, hemels lief, wier glorie mij eens verscheen,
tot uw ongelooflijk licht, ruist nu mijn liefde heen.
Utrecht 1901
27-09-2014, 00:00
Geschreven door André
26-09-2014
Duinendelling. Charlotte Van Herwerden
Roerloos te liggen onder bewogen luchten in een duinendelling,
rond mij en over mij schaduwen voort te zien vluchten,
het helm te zien wuiven op een zandige helling,
en peinzend te luisteren, te luisteren,
naar gezangen, die over de duinen komen
aanzwieren van zee, en het nauwelijks hoorbaar bewegen
van de ziel, wanneer de ingesponnen gedachten en dromen
van schoonheid, als vlinders ontpoppend, blij,
wiektrillend al hoger en hoger komen gestegen,
met achtend de uren die glippen voorbij,
om dan steeds te grijpen en aldoor nader te grijpen,
om ze eindelijk in het zuiver geknoopte woordennet te vangen.
