|
Dit is het zwaartepunt der dagen maat:
de goedheid van een groet aan alle deuren,
de streling van gestegen etensgeuren
naar het veel ontberen van het veegst gelaat.
En elke mens in zijn oprechte staat:
de jeugd, zo fleurig om het licht-gebeuren,
de ouden, grauw in nuchtere luchten-kleuren,
maar elk zijn eigen vreugd, en eigen haat.
Mijn warme stad, mijn milde middagstad
die wild mijn willen slingert in uw rad,
hoe dool ik, droom-beroofd, door blote straten?
Ik drink de blinde gift van iedere blik,
ik draag het naamloze leed van elke snik,
maar kan deze weelde mijn begeren baten?
20-05-2015, 00:00
Geschreven door André 
|
