De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
02-08-2015
Santiago de Compostela. Ellen Corr
In sombere Spaanse kerk,
van wierookwalmen blauw,
klingklangen zilveren bellen,
voor Onze Lieve Vrouw.
De Santa Santissima,
gekleed in paars en zwart,
heeft zeven maal doorstoken,
haar bloedend moederhart.
Het is alles donker-duister,
en schemert voor het oog,
als plots hel gouden sprankels,
opluisteren het verhoor.
Een straal van julizon,
heeft zich een weg gebaand,
langs wonderschone kleuren,
die amper zijn getaand.
En priemt vlak op het altaar,
door het raam, dat eeuwenoud,
een koninklijke gift was,
toen de tempel werd gebouwd.
juli 1912
02-08-2015, 00:00
Geschreven door André
01-08-2015
Het Gardameer. Ellen Corr
Het Gardameer ligt roerloos,
de hemel in zijn diep,
die leek of in het water,
hij nu voor immer sliep.
Het was klaarte al, en stilte,
de boot dreef traagjes voort,
alleen het riemen-ritme,
bracht stoornis in het oord.
Een smal, langvormig eiland,
met cypressen beplant,
en het slot van de Borghese,
op het dromerig stukje land,
rust somber en romantisch,
te midden van het meer,
dat enkele jaren vroeger,
bij stormig najaarsweer
voor eeuwig het kille graf werd
van Borghese's jonge vrouw,
nog lijken de cypressen,
voor haar gehuld in rouw.
01-08-2015, 00:00
Geschreven door André
31-07-2015
Het park. Ellen Corr
Gesmolten goud, eer rood dan geel,
de vijver en het West,
oktober stemming om me heen,
heel het park op zijn best.
De hoge beuken koninklijk
geschaard, in halve maan,
rondom het toversprookjes meer,
waar ze sinds eeuwen staan.
En spiegelen purper, donker, diep,
hun kruinen trots en hoog,
in het gladde water, waar het riet
zacht ritselend zich bewoog.
Twee zwanen dreven over het goud,
heel traagzaam naast elkaar,
en laten lange voren na,
V-vormig en in paar.
31-07-2015, 00:00
Geschreven door André
30-07-2015
Liefde. Ellen Corr
Minnen minnen minnen,
zotte zoete zinnen,
het hart te groot,
de wijsheid klein,
anders zou het geen liefde zijn.
Smachten smachten smachten,
smeken wenen trachten,
naar het grillig lievekijn,
anders zou het geen liefde zijn.
Haten haten haten,
en elkaar verlaten,
na het bedrog van lievekijn,
zou het wel echte liefde zijn?
30-07-2015, 00:00
Geschreven door André
29-07-2015
Aan alle kwezels. Ellen Corr
Het is maar een klein Liefvrouwtje,
en ze heeft een zwart gezicht,
ze draagt heel rijke kleren,
ze is schitterend verlicht.
Door immer nieuwe kaarsen,
die branden Haar ter eer,
en ook Haar Goddelijk Kindje,
die kleine Lieven Heer.
In een schoon zeer oud kerkje,
te midden van de stad,
troont het mirakelbeeldje,
bij geurend wierookvat.
Het kapelletje van de Schoenmarkt,
het heeft nog een ander naam,
doch beter hem verzwegen,
voor Antwerps goede faam.
(Het kapelletje van de Schoenmarkt werd "hoeren kapelletje" genoemd.
De prostituees van Antwerpen kwamen hier bidden voor een beter leven.)
29-07-2015, 00:00
Geschreven door André
28-07-2015
Een wijk. Ellen Corr
Er is een wijk in de oude stad,
waar bochtige smalle straten,
van heel nabij elkaar bezien,
en soms schijnen verlaten.
Maar is het zon en warm weer,
zo hangen vinken buiten,
bij vensters waarop volop in het groen,
geraniums ontluiken.
En is de grote hitte weg,
en schaduw te bespeuren,
dan zetten de bewoners zich
voor hun open deuren.
Priemen in de hand, de mond aan het woord,
bijeen op lange rijen,
zitten de vrouwen in akkoord,
met naarstigheid te breien.
De mannen spelen whist of wip,
de kinderen lawaaien,
ge hoort soms het toeten van een schip,
het is als in oude tijden.
28-07-2015, 00:00
Geschreven door André
27-07-2015
De academie. Ellen Corr
Een groot portaal,
een hekken
van ouderwets fatsoen,
enkele hoge bomen
en hier en daar plantsoen.
Achter in de academie,
eer ouwelijk dan antiek,
met wijde stijle treden,
en reusachtig portiek.
Daarin de professoren,
en jeugd met hoop in het hart,
ze moeten het maar leren,
dat ware kunst meent smart.
En als stilaan het donkert,
vangt aan het mussenkoor,
voorzeker zijn er duizend,
die scheuren u het oor.
Door hun brutaal gekwetter,
hun hard en schril gefluit,
dat alvoor ze gaan slapen,
zo krachtig wordt geuit.
Al dat rumoer en vechten,
beduidt: plaats op een tak,
die waar ze willen slapen,
in vree, op hun gemak.
1936
1876-1951 Pseudoniem van Helene Mendiaux-Coremans
Zij leefde in Antwerpen en schreef gedichten, jeugdboeken en romans
