We zijn de 18de week van 2025
De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
22-02-2015
Ik zocht alom, ik zocht en kon niet vinden,
het boek van mijn jeugd, verloren en versmeten,
het was al zo oud, ik was de inhoud reeds vergeten,
zo liefdevol, als heimweegeur van linden.
Maar gele bladen uit dat boek gereten,
gedragen op herinnerings sidderwinden,
wezen mij waar het lag, omrankt van blanke linden,
of mij uit elk blad een bloem wou welkom heten.
In een ver verleden, stoffig oud, knielde ik neder,
en al de kelken uit dat boek ontsproten,
streelde ik weemoedig, eerbiedvol en teder.
Ik brak geen rank die mijn jeugdboek hield omsloten,
Jong zijn is wreed, herinnering nog wreder,
ik bewaar het boek omkelkt van lentesloten.
22-02-2015, 00:00
Geschreven door André
21-02-2015
Hoe lacht zo blij de blanke lentestraat,
met al haar gladiool rode daken,
op leliewitte huizen, waar als een scharlaken
vlekje aan het venster, vaak een bloempot staat.
Hooguit in roodgekwaste kooien, slaken
felgele vogels, een schelle jubelmaat,
De blonde melkhond, kwispelstarend, gaat
de kanten langs, de koperen kannen blaken.
Een hemelspiegel lijkt de lentestraat,
zo louterblauw na lichte regenstromen,
als dichtersdromen in frisse dauw gebaad.
In het zonnegoud wenkt mij een plek voor mijn lentedromen,
waar feestelijk blij, in sneeuwblank meigewad,
een bogerd lacht: al kersen en appelbomen.
21-02-2015, 00:00
Geschreven door André
20-02-2015
De lucht is bleek van sneeuw die niet wil dalen,
tragisch gelaat, vol tranen die niet stromen,
bleke hemel, geef mij uw blanke dromen,
strooi ze in mijn tuin als leliën van dalen.
Wil met uw vlokken sneeuw in het reine komen,
een grond van zonde, zwart en week van kwalen,
als moeders doen met liederen en verhalen,
voor koortsige kinderen, die visioenen schromen.
Ik wil niet zingen in dit schimmen leven,
ik kan niet zingen in deze kerkhof kelder,
ik mag niet zingen eer ik weer licht zie beven.
Sneeuw, ik smeek u, maak de wereld helder,
aarde, hemel, licht: gij kunt mij alles geven,
tot uw blankheid smelt, voor de eerste lente melder.
20-02-2015, 00:00
Geschreven door André
19-02-2015
Bomen en de hemel spiegelende rivier,
wat stroomt gij snel, wat rept gij u ver van hier,
zo fris, zo rein nog, als een kinderdroom,
wat drijft u ijlings naar de wilde stroom?
Uw vrijheidslied ruist rijk van overmoed,
toch stort gij u in de armen van de grote vloed,
uw vrolijk onschuld, mijn kind, uw zang en spel,
vertrouwt gij uw woeste minnaar wel?
Lachend, dartel en dansend, als een meisje op het bal,
in het gesluierd schuimkleed van uw waterval,
werpt gij u de trotse minnaar tegemoet,
nog onbewust dat liefde sterven doet.
Vrijheidsdronken ruisende rivier,
blijf trouw uzelf en op uw reinheid fier,
de stroom verzwelgt, maar telt zijn offers niet,
uw levensbloed verrijkt zijn golfgebied.
19-02-2015, 00:00
Geschreven door André
18-02-2015
Zo blij was onze intocht in onze eigen woning,
waar God alleen, geen wereld ons kan scheiden,
wijd spreiden wijdse rijkbebloemde weiden,
als feesttapijten voor een konigskroning.
In het blauw waar blank zich bolle wolken breiden,
als vlaggenpracht bij het komen van een koning,
vlogen veel vogels aan met een vreugde-betoning,
om, welkom juichend, ons naar huis te leiden.
En in ons tuintje, in een knoppende kastanje,
bleef ons een merel met zoet gefluit begroeten,
tot de avond smolt in purper en oranje.
En gouden palmen, strooiden ons voor de voeten
de zon, die wegvloeide achter een populieren franje,
voor Palmenzondag: Heer, laat ons niet boeten.
18-02-2015, 00:15
Geschreven door André
17-02-2015
Alleen met mijn heimwee op Allerzielen,
heb ik naar het graf van mijn liefde gezocht,
ik kon het niet vinden, en mijn tranen vielen,
ik had haar in het donker naar het graf gebracht.
Ik had op het plekje als herkenningsteken,
het kruis van mijn lijden toch diep geplant,
geen sneeuw kon het deren, geen storm het breken,
geen knaap het ontwortelen met schendende hand.
Ik had met mijn bloed op het kruis geschreven,
"hier rust die mijn liefde en mijn leven is,"
tot zij, rein en verheerlijkt zal opwaarts zweven,
op de heilige dag van de verrijzenis.
Met klimop van rouw had ik het kruis omwonden,
en nu bracht ik er bloemen van reinheid en trouw,
en toen ik ten laatste haar graf had gevonden,
toen was het mij te moede, of ik sterven zou.
Ik liet sneeuwen de leliën uit mijn handen,
ik liet regenen de rozen als bloed zo rood,
en al sleep ik mijn lichaam naar vreemde landen,
wat zal ik er zoeken, zij is nu toch dood.
17-02-2015, 00:00
Geschreven door André
16-02-2015
Nu toont de herfst de rijk gebronsde peren,
de sappige appels glanzend rood en goud,
en prachtig prijkt gelijk een toverwoud,
het bos dat groen in purper doet verkeren.
Krachtige balsemgeur, uit kreupelhout
van eiken, stroomt mij tegen, zilveren veren
doorstrepen het reine lichtblauw, en verweren
tot één wolk, die de zon gevangen houdt.
Nu vul ik een vaas met gele oktoberrozen,
leg blauwe druiven op een blanke schaal,
tussen de trossen laat ik perziken blozen.
Avondrood en loof als bloedkoraal,
wilde wingerd zal mijn blik verpozen,
die symfonieën zoekt in kleurentaal.
16-02-2015, 00:00
Geschreven door André
