We zijn de 31de week van 2025
De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
12-04-2015
Grijs gewelf van grauwe vegen,
koepel van ons huis,
waarom stort ge uwe tranen, tegen
het venster van mijn kluis.
Ziet ge niet in beide mijn ogen,
tranen die ik schrei,
waarom zonder mededogen,
stort gij er de uwe bij?
Tranen lekken langs mijn wangen,
om mijn eigen wee,
zingen dan uw weemoedzangen
druppels, met me mee?
Tranen lekken langs de ramen,
van mijn kamerkijn,
druppelen droef, wij schreien samen,
om wat zonneschijn.
12-04-2015, 00:00
Geschreven door André
11-04-2015
Gebogen op uw stengels,
wat staart gij diep en stil,
gij, grote koperen kijkers
met bronzige pupil.
Zeg, wilt gij soms doorpeilen
mijn leven dat vervliet?
of waar de de tijd zijn dagen,
de dag zijn uren liet?
Ik huiver van uw staren,
het is of gij me doorgrondt,
of gij in mijn ziel wilt zoeken
het zuchten van mijn mond.
Toch zult gij het nimmer vinden,
als al wat leeft en lijdt,
het mysterie van een ziele,
het mysterie van de tijd.
Zo schittert iedere avond,
het gulden zon-geblomt,
als klare vrage-tekens,
waarop geen antwoord komt.
11-04-2015, 00:00
Geschreven door André
10-04-2015
Ginds, in de heide, langs povere paden,
daar lachen me blozende lievekens aan,
ik weet er hun namen, en ik noem ze blij,
de parelkens van de hei.
Het zijn pareltrosjes van rozig satijn,
Het zijn Japanse vaasjes van broos porselein,
licht trillend bij zoentjes van vlinder of bij,
de parelkens van de hei.
Bijwijlen dan knikken, bij het windeke kleen,
die schuchtere kopkens van ja en van neen,
dan frazelen ze stemmig, als klokjes der mei,
de parelkens van de hei.
O wondere juweeltjes, o troosterkens mijn,
geen bloemeke bloeit er met kunstiger lijn,
en zijt ge zo simpel, toch blijft ge voor mij,
de parelkens van de hei.
Al zoeken of lieven de mensen u niet,
al draag ik in het hart gezwegen verdriet,
nooit ging ik u zonder een lachsken voorbij,
o parelkens van de hei.
10-04-2015, 00:00
Geschreven door André
09-04-2015
Ik hou niet van volbloeide roze,
die haar hart heeft uitgezeid,
die bij het openen
van haar broze weelde,
de eerste stervenstranen schreit.
Ik zie ze liever wachtend dragen,
wat een knop niet openwoelt:
het stil gesluimer
van zo teer verlangen,
dat een andere roos het voelt.
Want, door elk geluk moet schreien,
schemering van droefenis,
als een liefde,
die door beiden geweten,
nog onuitgesproken is.
Liefde, hou me lang verborgen
het schroeien van uw prachtige gloed,
het is de passie
van het zonne-zoenen,
die een roze sterven doet.
09-04-2015, 00:00
Geschreven door André
08-04-2015
Ik heb zo een honger naar een lied,
in dit huis van eenzaam wezen,
waar ik nog in geen blik mocht lezen,
dat een mens me gaarne ziet.
Het klokje tikt melancholiek,
het maakt me monotoon en krank,
God, ik smacht naar een diepere klank,
ik heb zo een honger naar muziek.
Ach, en zo ik mezelve sus,
met een bloem of een gebedeken,
ziet ge niet mijn lippen smeken,
ik heb zo een honger naar een kus.
Leven, dat ik lieven moet,
Leven, kunt ge zo me laten,
zonder liefde, zonder haten,
ik heb zo een honger naar uw gloed.
08-04-2015, 00:00
Geschreven door André
07-04-2015
O kinderen van mijn dromen,
O bloemkens van mijn tuin,
wat buigt gij droef en lome,
uw tengere kopkens schuin.
Ge waart zo fris te voren,
als klokskens van de mei,
o lievekens, geboren
uit droom en mijmerij.
En ik heb u, stil-bewogen,
gevoed, bij nacht en dag,
met regen van mijn ogen,
met zonne van mijn lach.
Ik wil u niet zien welken,
ge moet herleven nog,
o liefde, warm die kelken,
o zonne, zoen ze toch.
En koester, lieve, goede,
mijn zielekinderen weer,
ik kan ze niet meer voeden,
ik heb geen illuzies meer.
07-04-2015, 00:00
Geschreven door André
06-04-2015
Zilver zijn de wegen,
Zilver zijn de weiden,
Zilver van de paarlen-dauw,
die de feeën schreiden.
Zingen doet de stilte,
Zingen psalm-akkoorden,
Zingend naar elkander, gaan
al onze liefdewoorden.
Zoenen doen onze zielen,
Zoenen ongebonden,
Zoenen, als de zonne-vrouw
Zoent de bloemen-monden.
Zalig zijn uw armen,
Zalig zijn uw ogen,
Zaliger dan de oneindigheid
onder zilver-logen.
06-04-2015, 00:00
Geschreven door André
