De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
26-04-2015
Avondliedekens 3. Alice Nahon
Het is goed in het eigen hart te kijken,
nog even voor het slapen gaan,
of ik van dageraad tot avond,
geen enkel hart heb zeer gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien,
geen weemoed op een wezen lei,
of ik aan liefdeloze mensen,
een woordeke van liefde zei.
En vind ik in het huis mijns harten,
dat ik één droefenis genas,
dat ik mijn armen heb gewonden,
rondom een hoofd dat eenzaam was.
Dan voel ik op mijn jonge lippen,
die goedheid lijk een avondzoen,
het is goed in het eigen hart te kijken,
en zo zijn ogen toe te doen.
26-04-2015, 00:00
Geschreven door André
25-04-2015
Avondliedekens 2. Alice Nahon
Daar ligt erbarmen in de avond,
en goedheid die geen grenzen weet,
wie 's avonds geeft zijn hart, zijn handen,
vergeet zo goed zijn eigen leed.
Daar ligt vergiffenis in de avond,
o gij, die ik 's morgens heb gehaat,
ik voel dat gij ter schemer-ure
weer schoon door mijn gedachten gaat.
En liefde ligt er in de avond,
zoveel, dat ik de wrede man,
die het schoonste van mijn dromen ontwijdde,
's avonds weer beminnen kan.
25-04-2015, 00:00
Geschreven door André
24-04-2015
Avondliedekens 1. Alice Nahon
's Avonds worden mijn gepeinzen
een hofke van geheimenis,
waar bloemen naar het westen wijzen,
waar iedere vogel slapen is.
's Avonds wordt de wereld kleener,
en dichter alle ver verleen,
die eenzaam zijn, worden alleener,
en die beminnen, meer bijeen.
's Avonds weegt er op mijn zwijgen,
die schone menselijke pijn,
de drang een innig woord te krijgen,
en zelf voor iemand lief te zijn.
24-04-2015, 00:00
Geschreven door André
23-04-2015
Mensenogen. Alice Nahon
Ik hou van ogen, door weemoed gewijd,
ik hou van ogen, die hebben geschreid,
die hunkerend uitzien van groot gemis,
of starlings staren van droefenis.
Ik hou van ogen die prachtig spontaan,
van grote smart naar geluk willen gaan,
en moe, van gemijmer in avondlijk land,
weer blikkeren als ruiten, waar zonlicht in brandt.
