We zijn de 31de week van 2025
De mooiste gedichten uit de Nederlandse letterkunde verzameld en gekozen uit www.bloggen.be/thuishaven
Welkom in mijn thuishaven en geniet van deze gouden gedichten. Geen rijker kroon dan gedichten schoon. Mijn moedertaal is wonderzoet voor wie haar geen geweld aandoet. Elke vrijdag een gouden gedicht.
03-05-2015
Ze kwamen traag door de zomerse brand,
zwijgende vrouwen van arbeid en leed,
ze veegden bijwijlen,
met bronzen hand,
van hun blinkende kin een druppel zweet.
Al hingen hun hoofden zo sprakeloos-moe,
al lag er geen rust over de akkeren rood,
toch zong er berusting,
in het lome gedoe,
van hun voeten en armen en halzen bloot.
En wijzende naar de gewassen een poos,
viel van hun lippen een schraal gezeg,
toen keken ze weer,
gedachteloos,
in de schamele kruidekens langs de weg.
03-05-2015, 00:00
Geschreven door André
02-05-2015
Ga vandaag niet zingen naar de hemel,
op de wereld zijt gij zo vandoen,
nu de mensen in de warme sponden,
uit hun watten droom en donzen zonden,
tegen het schrille licht hun ogen opendoen.
Lijk granieten beelden staan de grauwe zorgen,
strak te grijnzen op hun dageraadsgebed,
ga vandaag niet zingen naar de hemel,
wees dit uur genadig,
tot Onze Heer de zonne zet.
Of ontwijkt gij liever vele landen,
waar geen bloem nog hare wierook bidt,
lijdensweigere ziel die reist naar warme streken,
maar nog nooit in ogen heeft gekeken,
waar de winter aan de ruiten zit.
Leeuwerik,
beeld van Godschouwende geesten,
gevers van al geestelijke zoen,
ga vandaag niet zingen naar de hemel,
op het laagland zijt gij zeer vandoen.
02-05-2015, 00:00
Geschreven door André
01-05-2015
Buiten mijn moedertaal,
en die van de nachtegalen,
wist ik naar diepe zin,
geen klare talen,
en vaak heb ik bedroefd,
naar het wonder boek gekeken,
waarin geschreven stond,
wat andere landen spreken.
Toen deed de stad van leed,
voor mij haar poorten open,
zij leerde mij het geheim,
van wanhoop en van hopen,
daar hing te spreken veel,
aan ogen en aan monden,
waarvoor men hier beneden,
geen taal heeft uitgevonden.
Leven is hogeschool,
voor nieuwe en dode talen,
die lang mag leerling zijn,
in haar rumoeren zalen,
die kan uit kolken roes,
van juichen en van smeken,
redden het ijl relaas,
waarin de zielen spreken.
01-05-2015, 00:00
Geschreven door André
30-04-2015
Ik heb de liefde liefgehad,
daarom wellicht heeft ze mij niet bemind,
zo doet de mooie minnaar,
met een zeer verliefde kind.
Ik heb de zon te lief gehad,
en beu van bedelen
aan de deuren van de dagen,
ben ik geworden als een varenblad,
dat liever in de lommer leeft
dan zon te dragen.
En daarom bouwt mijn kommer aan een huis,
waar lamp en zonnelicht
getemperd zijn voor de ogen,
en waar de sobere lijn van een gelaat,
en waar de vrede van een vriendschap staat,
lijk schaduw van een boom,
over mijn hoofd
gebogen.
30-04-2015, 00:00
Geschreven door André
29-04-2015
Als de engelen voorbij zijn,
en de dichter zit alleen,
nog liggen zijn handen gevouwen,
nog woont zijn wezen sereen,
maar aan de ruit van zijn ogen
hingen de bloemen al slap.
Barmhartigheid des Heren,
daal van uw zilveren trap.
Beneden aan de dorpel,
lokt al de wereldse bruid,
danst met de kroon van laurieren,
om de waan van de dichter,
om buit.
Toen de geesten zijn kamer betraden,
heeft ze nijdig de stilten getart;
nu de engelen voorbij zijn,
durft ze grijpen naar zijn hart.
Barmhartigheid des Heren,
die grendelt zonder gerucht,
sluit gij de sluwe deuren,
open het raam op Gods lucht,
en leg in lijnwaden erbarmen
zijn moede, gewillige leen,
als de engelen voorbij zijn,
en de dichter zit alleen.
29-04-2015, 00:00
Geschreven door André
28-04-2015
Wat stond gij schoon lupienenveld,
van gouden kaarsen opgesteld,
in groene kandelaren,
van alles wat de hei mij bood,
waart gij, lupienen, het meest devoot,
van bloemen en van blaren.
Nochtans, waar ik u bloeiend vond,
was toch zo schralekens de grond,
dat zand van grijze kleuren,
daar wist ik nog geen enkel jaar,
het veelbelovend, edel gebaar,
van zaai en maai-gebeuren.
Geen akker, die zo pover staat,
dat hij een greep lupienezaad,
geen voedsel meer kan bieden,
lupienen, het zijn die gouden daan,
die op verlaten velden staan,
van droeve en arme lieden.
Dies wil ik dat mijn ziele zij,
lupienenveld, zo schoon als gij,
verre van het woelig leven,
een grond, waar luttele vrucht gedijt,
maar die langzaam voorbereidt,
om rijke oogst te geven.
28-04-2015, 00:00
Geschreven door André
27-04-2015
Kussen is een troon van morgenlicht,
waar men heersen leert en nederknielen,
kussen is een kostbaar evenwicht,
tussen mensenhart en mensenziele.
Kussen is een wonderlijk akkoord,
waarin de zielen in elkaar verglijen,
kussen is wel het goddelijkste woord,
dat uit mensenmonden kan gedijen.
Kussen is een zomer-avondgaard,
waar de vruchten tot verlangens rijpen,
kussen is een stonde dezer aard,
waar de mens de hemel leert begrijpen.
Kussen is het eerste tere spel,
waar we het grove leven mee begroeten,
kussen is het allerlaatste vaarwel
van de mensen als ze sterven moeten.
27-04-2015, 00:00
Geschreven door André
